0114-KDIP1-3.4012.166.2025.2.LM

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

dłowe Szanowny Panie, stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 lutego 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 20 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania, że w związku z planowaną sprzedażą działek nr 1/1, 1/2, 1/3, 1/4, 1/5 nie będzie Pan występował w ramach tej sprzedaży w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 31 marca 2025 r. (wpływ 3 kwietnia 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Zwraca się Pan o indywidualną interpretację podatkową dotyczącą sprzedaży jednocześnie 5 działek rolnych będących częścią majątku prywatnego: 1/1,1/2,1/3,1/4,1/5 (działka jako droga wewnętrzna) zlokalizowanych w obrębie (...), gmina (...) (część działek posiada wydane warunki zabudowy) powstałych w wyniku podziału działki nr 1 (o powierzchni 7549 m²). W roku 2020 postanowił Pan podzielić działkę 1 na 7 mniejszych (6 działek pod zabudowę i 1 działka jako droga dojazdowa wewnętrzna), oprócz wyżej wymienionych były to działki 1 /6 oraz 1/7, które w drodze darowizny w roku 2021 przekazał Pan córce (...), która zamierzała wybudować dom jednorodzinny na jednej z nich. W wyniku wystąpienia pandemii koronawirusa w latach 2020-2021 budowa nie doszła do skutku. W roku 2023 postanowił Pan sprzedać pozostałe działki, aby uzyskać dodatkowe środki na emeryturę, na którą przeszedł Pan w roku 2024 r. W ramach prób sprzedaży zakupił Pan ogłoszenie w portalu (...) oraz wywiesił baner reklamowy na płocie. Do roku 2025 nie było chętnych na kupno żadnych z nich, aż zgłosił się kupujący, który wyraził chęć nabycia wszystkich 5 działek na raz (łącznie z działką stanowiącą drogę wewnętrzną). Kupujący posiada nieruchomość w bliskim sąsiedztwie. Nie zawierał Pan żadnej umowy przedwstępnej z potencjalnym kupcem, oraz nie udzielał Pan żadnych pełnomocnictw dotyczących sprzedaży. Przy próbie sprzedaży nie korzystał Pan z biura nieruchomości. Na terenie działek, które chce Pan obecnie sprzedać nie prowadził Pan żadnych inwestycji w infrastrukturę, drogę dojazdową itp.

Działki 1/1, 1/2, 1/3, 1/4, 1/5 miałyby być sprzedane w tym samym czasie i temu samemu kupującemu. W 1984 r. otrzymał Pan w drodze darowizny od rodziców cztery działki o łącznej powierzchni 5 hektarów i 91 arów, których częścią była wspomniana działka 1. Z biegiem lat wyprzedawał Pan ziemię uzyskaną z darowizny, ostatni raz w 2019 r. Ze względu na upływ czasu nie posiada Pan już informacji o sprzedanych wcześniej działkach. Pieniądze ze sprzedaży przeznaczył Pan na bieżące potrzeby i remont domu. Jest Pan rolnikiem, ale ziemia rolna (na działkach planowanych do sprzedaży) wchodząca w skład gospodarstwa leży odłogiem ze względu na jej położenie oraz małą powierzchnię. Posiada Pan jeszcze 1 działkę w majątku prywatnym, którą być może sprzeda Pan w przyszłości, a kapitał z niej przeznaczy Pan na emeryturę lub/i cele mieszkaniowe córki. Nie zamierza Pan nabywać w przyszłości żadnych innych nieruchomości. Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego Nie był Pan podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) i działki nie były wykorzystywane w jakiejkolwiek działalności. Jest Pan zarejestrowany jako rolnik w urzędzie jednak nigdy nic Pan nie sprzedawał ani nie świadczył Pan usług rolniczych. Obecnie jest Pan na emeryturze, a całość ziemi leży odłogiem. Działki nr 1/1, 1/2, 1/3, 1/4, 1/5 nie są i nigdy nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Działki ww. nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Dla działki nr 1/7 o warunki zabudowy występowała Pana córka Urszula mając zamiar budować dom, plany jednak się zmieniły i nie został wybudowany. Dla działek 1/3 i 1/2 o warunki zabudowy występował Pan. Dla reszty działek nie ma wydanych warunków zabudowy. Nie podjął Pan żadnych działań wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzające do podniesienia wartości tych działek. Działki nie są ogrodzone, uzbrojone i leżą odłogiem.

Pytanie

Czy sprzedając wiele działek na raz w tym samym czasie lub krótkich odstępach czasowych musi Pan zapłacić podatek VAT od ceny sprzedaży? Pana stanowisko w sprawie Pana zdaniem sprzedaż 5 działek powstałych z podziału działki z majątku prywatnego (uzyskanej drogą darowizny) jednemu kupcowi na raz nie podlega opodatkowaniu VAT. Wynika to z orzecznictwa sądowego oraz wielu wydanych interpretacji indywidualnych dotyczących podobnych spraw, które jednoznacznie wskazują na konieczność prowadzenia sprzedaży ciągłej oraz zorganizowanej wskazującej znamiona prowadzenia działalności gospodarczej do konieczności opłacenia podatku VAT od sprzedaży. W przedstawionym stanie faktycznym dotyczącym przyszłej sprzedaży takie przesłanki nie istnieją. Czynność podziału oraz sprzedaży mieści się w ramach zwykłego dysponowania majątkiem. Pana zdaniem nie wypełnia Pan przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i nie występuje Pan w charakterze podatnika tego podatku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.) zwanej dalej „ustawą”: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 2 pkt 6 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Wskazać należy, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność jest opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy. Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Wskazać bowiem należy, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy. W tym miejscu należy również zaznaczyć, że na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112 /WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady: „Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że: Państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji: (...); dostawa terenu budowlanego. Zgodnie z art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady: Do celów ust. 1 lit. b) „teren budowlany” oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie. W myśl art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady: Opodatkowaniu VAT podlegają następujące transakcje: odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze; (...). Analiza powyższych przepisów prawa wspólnotowego wskazuje, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku prywatnego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku prywatnego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). Z orzeczenia tego wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. W tym miejscu podkreślić należy również, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291 /92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych. Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika tego podatku. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby osobiste, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej. W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Zatem należy jeszcze raz powtórzyć, że w kwestii podlegania opodatkowaniu sprzedaży działek istotne jest, czy w danej sprawie w celu dokonania ich sprzedaży podjął Pan aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania Pana za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Z opisu sprawy wynika że zamierza Pan sprzedać działki nr 1/1,1/2,1/3,1/4,1/5. Działki te powstały w wyniku podziału działki nr 1, którą otrzymał Pan w 1984 r. w drodze darowizny od rodziców. W ramach prób sprzedaży zakupił Pan ogłoszenie w portalu (...) oraz wywiesił baner reklamowy na płocie. Do roku 2025 nie było chętnych na kupno żadnych z nich, aż zgłosił się kupujący, który wyraził chęć nabycia wszystkich 5 działek na raz (łącznie z działką stanowiącą drogę wewnętrzną). Kupujący posiada nieruchomość w bliskim sąsiedztwie. Nie zawierał Pan żadnej umowy przedwstępnej z potencjalnym kupcem, oraz nie udzielał Pan żadnych pełnomocnictw dotyczących sprzedaży. Przy próbie sprzedaży nie korzystał Pan z biura nieruchomości. Na terenie działek, które chce Pan obecnie sprzedać nie prowadził Pan żadnych inwestycji w infrastrukturę, drogę dojazdową itp. Jest Pan rolnikiem, ale ziemia rolna (na działkach planowanych do sprzedaży) wchodząca w skład gospodarstwa leży odłogiem ze względu na jej położenie oraz małą powierzchnię. Nie był Pan podatnikiem VAT i ww. działki nie były wykorzystywane w jakiejkolwiek działalności. Działki nr 1/1, 1/2, 1/3, 1/4, 1/5 nie są i nigdy nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Działki ww. nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Dla działek nr 1/3 i 1/2 występował Pan o warunki zabudowy. Dla pozostałych działek nie ma wydanych warunków zabudowy. Ponadto nie podjął Pan żadnych działań wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzające do podniesienia wartości tych działek. Działki nie są ogrodzone i uzbrojone. Pana wątpliwości dotyczą kwestii uznania, że w związku z planowaną sprzedażą działek nr 1/1, 1/2, 1/3, 1/4, 1/5 nie będzie Pan występować w ramach tej sprzedaży w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku prywatnego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT. W odniesieniu do planowanej sprzedaży udziału w działkach należy uznać, że brak jest przesłanek pozwalających uznać Pana za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. W analizowanej sprawie brak jest również przesłanek świadczących o takiej aktywności Pana w przedmiocie sprzedaży działek, które mogłyby być porównywalne do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż nieruchomości wypełniać będzie przesłanki działalności gospodarczej. Nie podjął Pan aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Działki będące przedmiotem sprzedaży nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej, nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy. Nie podejmował Pan żadnych inwestycji w infrastrukturę czy drogę dojazdową, tj. czynności które podniosłyby wartość sprzedawanych działek. Nie korzystał Pan z biura nieruchomości. Nie zawierał Pan żadnej umowy przedwstępnej z potencjalnym kupcem, oraz nie udzielał Pan żadnych pełnomocnictw dotyczących sprzedaży. Jedynymi działaniami jakie Pan podjął to podział działki 1 na 7 działek oraz wystąpienie dla dwóch działek o warunki zabudowy. Zatem działania podejmowane przez Pana należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Sprzedając ww. działki będzie Pan korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni Pan przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w stosunku do tych transakcji. W konsekwencji dokonując sprzedaży działek nr 1/1, 1/2, 1/3, 1/4, 1/5 nie będzie Pan występował w charakterze podatnika podatku VAT, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a sprzedaż tych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Podsumowując, stwierdzam, że w związku z planowaną sprzedażą ww. działek nie będzie Pan występował w ramach tej sprzedaży w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Tym samym, Pana stanowisko uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.