0114-KDIP1-2.4012.690.2024.2.GK

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

łowe Szanowny Panie, stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 grudnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 23 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania realizowanego świadczenia za dostawę towarów oraz miejsca opodatkowania świadczenia. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 13 lutego 2025 r. przesłanym za pośrednictwem systemu e-Urząd Skarbowy. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego Pan A. A. (dalej jako Wnioskodawca) prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy zgodnie z PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) jest sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług) od (...) 2021 r. do chwili obecnej. W ramach prowadzonej działalność gospodarczej Wnioskodawca zajmuje się handlem towarem w modelu biznesowym znanym powszechnie jako dropshipping. W swojej ofercie Wnioskodawca posiada różny asortyment m.in. (...). W ramach przyjętego modelu sprzedaży, Wnioskodawca za pośrednictwem własnej strony internetowej sprzedaje produkty należące do zagranicznych sprzedawców z Chin. Klientami Wnioskodawcy są głównie osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej (dalej jako Klienci). Klientami mogą być również podmioty prowadzące

działalność gospodarczą zarówno w formie spółek jak również jednoosobowych działalności gospodarczych. Niemniej jednak przedmiotem wniosku jest sprzedaż wyłącznie na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (konsumenci) zamieszkałych w Polsce. Działalność Wnioskodawcy polega na zbieraniu zamówień od Klientów poprzez utworzoną stronę internetową i zawieraniu w ich imieniu umów kupna - sprzedaży ze sprzedawcą, obsłudze płatności i przekazywaniu zamówień do podmiotu zagranicznego, będącego sprzedawcą danego towaru wraz z opłatą za zamówienie po wcześniejszym potrąceniu prowizji oraz w razie potrzeby pomoc klientom w przypadku zapytań dotyczących produktu/produktów lub w postępowaniu reklamacyjnym z zagranicznym sprzedawcą. Po otrzymaniu płatności za towar podmiot zagraniczny realizuje jego wysyłkę bezpośrednio do klienta i dopełnia wszystkich formalności związanych z procesem wysyłki. Zakupiony w ten sposób towar nie trafia do Wnioskodawcy jako pośrednika w łańcuchu dostawy, lecz zawsze wysyłany jest bezpośrednio do klienta. W żadnym momencie Wnioskodawca nie otrzymuje fizycznie towaru, a jedynie pośredniczy w sprzedaży towarów będących własnością podmiotów zagranicznych, którzy są sprzedawcami. Działalność ta polega na przeniesieniu procesu wysyłki towaru na dostawcę i jest prowadzona w formie pośrednictwa handlowego na stronie internetowej stworzonej przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca wystawia produkty od chińskiego sprzedawcy na własnej stronie internetowej. Strona internetowa jest obsługiwana przez Wnioskodawcę, tworzone są opisy towarów w języku polskim, dodawane dodatkowe opisy oraz edycje graficzne zdjęć towarów - celem dostosowania prezentowanych towarów do potrzeb odbiorcy. Jeżeli kupujący złoży zamówienie na stronie internetowej Wnioskodawcy i wpłaci mu z góry pieniądze za dany produkt, Wnioskodawca zamawia go i opłaca u sprzedawcy z Chin, podaje szczegółowe dane kupującego do wysyłki i sprzedawca z Chin wysyła produkt bezpośrednio do klienta. Klient po zakupie wpłaca pieniądze bezpośrednio na konto Wnioskodawcy, a Wnioskodawca zamawia dla Klienta produkt i opłaca go u chińskiego sprzedawcy. Tym samym Wnioskodawca pośredniczy w płatnościach oraz zamówieniach. Zatem, realnym wynagrodzeniem Wnioskodawcy jest w tym przypadku kwota prowizji, rozumiana jako różnica między kwotą wpłaconą przez Klienta, a kwotą przekazaną do sprzedawcy z Chin tytułem ceny za zamówiony w imieniu Klienta towar. Wnioskodawca nie ma podpisanej umowy pośrednictwa ze sprzedawcą z Chin. Od chińskiego sprzedawcy otrzymuje faktury za zakup wraz z zestawieniem poszczególnych transakcji. Klienci zawsze składają zamówienia na towary za pośrednictwem strony internetowej Wnioskodawcy. Przed złożeniem zamówienia Klient jest zobligowany do zaakceptowania regulaminu strony internetowej, wypełnienia danych dostawy, które zostaną przekazane sprzedawcy oraz do wpłacenia pieniędzy w wysokości zamówienia na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Sprzedawcami są kontrahenci z Chin. Dostawy do klientów są realizowane z terytorium państw trzecich (terytorium poza UE), głównie Chiny. Klientami są wyłączenie osoby fizycznie nieprowadzące działalności gospodarczej posiadające miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Aktualnie Klientami nie będą podmioty z innych państw członkowskich Unii Europejskiej. Być może w przyszłości się to zmieni, natomiast wniosek dotyczy wyłączenie sprzedaży na rzecz konsumentów w Polsce. Wnioskodawca nie ma/nie będzie miał fizycznego kontaktu z produktem, który będzie wysłany prosto do klienta w Polsce. Po złożeniu zamówienia i opłaceniu przez klienta Wnioskodawca zamawia towar u sprzedawcy. Po otrzymaniu płatności za towar Sprzedawca zrealizuje jego wysyłkę bezpośrednio do Klienta. Zakupiony w ten sposób towar nigdy nie trafi do Wnioskodawcy jako pośrednika, lecz zawsze bezpośrednio do klienta. Zapłata obejmuje cenę samego towaru oraz koszty transportu, a także ewentualne należności podatkowe. Wnioskodawca dokonuje płatności za towar zamówiony przez Klienta środkami pieniężnymi wpłaconymi przez Klienta za pośrednictwem swojego rachunku bankowego. Zamawiając towar u sprzedawcy Wnioskodawca wpisuje dane bezpośrednio klienta, a nie swoje, które są danymi dla sprzedawcy do wysyłki nabytych towarów. Wnioskodawca nie zawiera pisemnych umów ze sprzedawcami. Sposób ustalania wynagrodzenia Wnioskodawcy i zakres świadczeń jest wynikiem zawiązania stosunku prawnego z klientem (elementy stosunku prawnego określone są przez regulamin strony internetowej). Klient nabywa prawo do rozporządzenia towarem w momencie złożenia przez Wnioskodawcę zamówienia u sprzedawcy. Wartość towarów nabywanych przez klientów nie przekroczy wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 150 euro. Zatem, model sprzedażowy można przedstawić następująco następującym schematem: 1. Klient wchodzi na stronę internetową Wnioskodawcy i wybiera interesujący go towar. Składa zamówienie z jednoczesną akceptacją regulaminu sklepu i dokonuje płatności za zakupiony towar. 2. Po otrzymaniu zamówienia i opłaceniu towaru przez Klienta, Wnioskodawca zamawia towar u sprzedawcy z Chin w imieniu Klienta podając wszelkie niezbędne dane do wysyłki bezpośrednio na adres Klienta oraz opłaca zamówienie po potrąceniu prowizji. Zatem, u Wnioskodawcy pozostaje kwota (prowizja) wynikająca z różnicy między kwotą otrzymaną od Klienta a przekazaną sprzedawcy z Chin. 3. Po otrzymaniu zamówienia i opłaceniu zamówienia towaru przez Wnioskodawcę w imieniu Klienta, sprzedawca z Chin wysyła towar bezpośrednio do Klienta w Polsce. Tak zamówiony towar nigdy fizycznie nie trafia do Wnioskodawcy tylko od razu do ostatecznego Klienta. Wnioskodawca pragnie podkreślić, że towary są wysłane bezpośrednio od kontrahenta z Chin do Klienta w Polsce. Sprzedawca z Chin jest odpowiedzialny za przygotowanie zamówienia, wysyłkę i transport. Pakowaniem towarów i ich dostarczeniem do przewoźnika zajmuje się sprzedawca, to sprzedawca z Chin jest organizatorem transportu. Transport towaru rozpoczyna się w Chinach, natomiast zgodnie z informacjami otrzymanymi od sprzedawcy, towary są importowane w Holandii. Zatem, państwem importu jest Holandia. Następnie towar przemieszczany jest do Polski do finalnego nabywcy. Wnioskodawca jeszcze raz pragnie zaznaczyć, że towar nigdy do niego nie trafia fizycznie, tylko od razu do Klienta. W związku z tym Wnioskodawca nie jest importerem tego towaru na terytorium Holandii. Z informacji pozyskanych od sprzedawcy z Chin wynika, że importerem towaru jest ostateczny Klient. Zatem, to ostateczny klient jest importerem tego towaru na terytorium Holandii. Wnioskodawca nie dokonuje zgłoszenia celnego, ani nie występuje jako przedstawiciel klienta (bezpośredni lub pośredni). Wypełnienie formalności celnych związanych z importem towaru nie będzie spoczywać na Wnioskodawcy. Zakupiony towar nie trafia do Wnioskodawcy, ale bezpośrednio do klienta zgodnie z przekazanymi od sprzedawcy informacjami. To czy podatek VAT jest rzeczywiście naliczany i odprowadzany przez Klienta, czy też inny podmiot i od jakich wartości jest poza jego gestią. Zakupiony towar nie trafia do Wnioskodawcy, ale bezpośrednio do klienta zgodnie z przekazanymi do sprzedawcy informacjami. W uzupełnieniu wniosku, udzielił Pan następujących odpowiedzi: 1. Czy jest Pan zarejestrowany do procedury szczególnej dotyczącej sprzedaży na odległość towarów importowanych IOSS? Nie, Wnioskodawca nie jest i nie zamierza się rejestrować do procedury IOSS. 2. Jakie podmioty biorą udział w opisanej we wniosku transakcji, czy są to: chińscy sprzedawcy, serwis aukcyjny np. (...), Pana firma oraz ostateczni klienci, jeśli nie to należy wymienić podmioty biorące udział w transakcji i wskazać jaką rolę pełnią ? W transakcji biorą udział 3 podmioty: 1. Sprzedawca z Chin 2. Wnioskodawca 3. Klient (konsument) Tak jak wskazano w treści złożonego wniosku, Wnioskodawca za pośrednictwem własnej strony internetowej oferuje produkty sprzedawane przez Chińskich sprzedawców. Model sprzedaży jest następujący: 1. Klient wchodzi na stronę internetową Wnioskodawcy i wybiera interesujący go towar. Składa zamówienie z jednoczesną akceptacją regulaminu sklepu i dokonuje płatności za zakupiony towar. 2. Po otrzymaniu zamówienia i opłaceniu towaru przez Klienta, Wnioskodawca zamawia towar u sprzedawcy z Chin w imieniu Klienta podając wszelkie niezbędne dane do wysyłki bezpośrednio na adres Klienta oraz opłaca zamówienie po potrąceniu prowizji. Zatem, u Wnioskodawcy pozostaje kwota (prowizja) wynikająca z różnicy między kwotą otrzymaną od Klienta a przekazaną sprzedawcy z Chin. 3. Po otrzymaniu zamówienia i opłaceniu zamówienia towaru przez Wnioskodawcę w imieniu Klienta, sprzedawca z Chin wysyła towar bezpośrednio do Klienta w Polsce. Tak zamówiony towar nigdy fizycznie nie trafia do Wnioskodawcy tylko od razu do ostatecznego Klienta. Zatem, sprzedawca z Chin pełni rolę dostawcy bazowego, sprzedaje towar, który Wnioskodawca zamawia u niego w imieniu ostatecznego klienta. Sprzedawca z Chin przygotowuje całe zamówienie i wysyła na wskazany przez Wnioskodawcę adres już do ostatecznego klienta. Chiński sprzedawca jest dostawcą towaru. Z kolei rolą Wnioskodawcy jest zbieranie zamówień składanych przez Klientów, pobranie płatności, następnie zamówienie wskazanego towaru u dostawcy z Chin z podaniem adresu do wysyłki bezpośrednio do klienta ostatecznego, przekazanie środków do sprzedawcy (po potrącaniu swojej prowizji). Jak wcześniej wskazano prowizją Wnioskodawcy jest różnica między kwotą otrzymaną od klienta a kwotą płaconą do chińskiego sprzedawcy. Klient pełni rolę ostatecznego konsumenta, który kupuje interesujący go towar i jest ostatnim odbiorcą w łańcuchu. 3. Czy sprzedawcy z Chin jako podmioty prowadzące działalność gospodarczą z siedzibą w Chinach działają poprzez portale internetowe takie np. jak (...)? Wnioskodawca nie zamawia towaru od sprzedawców z Chin poprzez platformę (...). Być może sprzedawcy z Chin posiadają konta na tych platformach, ale nie działają przez nie w stosunku do Wnioskodawcy. 4. W jaki sposób dokonuje Pan zamówienia towaru u chińskiego sprzedawcy (poprzez platformę sprzedażową np. (...) lub podobną, telefonicznie, mailowo, poprzez stronę internetową chińskiego sprzedawcy, w inny – jaki sposób)? Sprzedawca chiński ma dostęp do prowadzonej przez Wnioskodawcę strony internetowej, w momencie zrealizowania zamówienia przez klienta i dokonaniu przez niego płatności, sprzedawca chiński widzi transakcje w systemie, dane klienta, adres oraz zakupiony produkt, następnie wysyła towar bezpośrednio do klienta. Produkty nie są zamawiane w żaden inny sposób. 5. Czy posiada Pan konto na portalu aukcyjnym np. (...) lub innej platformie sprzedażowej za pomocą której dokonuje Pan zamówienia u chińskich sprzedawców, należy wyjaśnić? Tak, Wnioskodawca posiada konto na (...), ale go nie używa. Sprzedaż przedstawiona we wniosku nie jest realizowana przez ten portal sprzedażowy ani żaden inny portal tego typu. 6. Czy składając zamówienie u sprzedawcy chińskiego posługuje się Pan swoimi danymi, a oprócz tego wskazuje dane adresowe klienta do wysyłki towaru? Składając zamówienie Wnioskodawca posługuje się danymi ostatecznego Klienta, wskazując jego dane do samego zamówienia (imię i nazwisko) jak również jego adres bezpośrednio już do wysyłki. 7. Czy chińscy sprzedawcy mają świadomość, że Pana firma nie jest ostatecznym nabywcą towarów, należy wyjaśnić? Tak, mają taką świadomość. Wnioskodawca składając zamówienie u sprzedawcy z Chin podaje dane ostatecznego klienta z jego adresem do wysyłki. Trudno byłoby w tym przypadku stwierdzić, że chińscy sprzedawcy nie mają takiej wiedzy skoro Wnioskodawca wskazuje każdorazowo inne dane do zamówienia niż swoje (dane ostatecznych klientów). 8. Czy w którymkolwiek momencie opisywanej we wniosku transakcji ma Pan prawo do rozporządzania towarem jak właściciel (nie chodzi tutaj o fizyczne posiadanie towaru lub aspekt prawny lecz o rozporządzanie nim, np. prawo do jego sprzedaży)? Zdaniem Wnioskodawcy nie ma praw związanych z jego rozporządzaniem, gdyż towar nigdy nie jest w jego posiadaniu i nie trafia do niego. Towar jest wysyłany przez chińskiego sprzedawcę bezpośrednio do klienta. 9. Czy klienci zlecają Panu jakie konkretne towary chcieliby nabyć, czy też klienci mogą zakupić towar który został już zamieszczony na Pana stronie internetowej? Klienci mogą zakupić jedynie towar, który został zamieszczony na stronie Wnioskodawcy. Klient nie zleca zamówienia towaru, który nie znajduje się na stronie. 10. Czy chińscy sprzedawcy mają prawo dokonywania zmian w opisie towarów zamieszczonych na Pana stronie internetowej lub do jakiejkolwiek ingerencji po umieszczeniu towaru na stronie internetowej? Nie, sprzedawcy z Chin nie ingerują w opisy towarów na stronie Wnioskodawcy, ani nie dokonują żadnych zmian. Za opis towarów zamieszczony na stronie odpowiada wyłącznie Wnioskodawca. 11. Kto decyduje jakie towary są oferowane przez Pana na stronie internetowej? Wnioskodawca decyduje o tym jakie towary umieszczane są na stronie. 12. Czy wysokość wynagrodzenia dla Pana wynika z uzgodnień zawartych z chińskimi sprzedawcami, czy chińscy sprzedawcy mają jakiś wpływ na wysokość wynagrodzenia Pana firmy, należy opisać okoliczności zdarzenia w tym zakresie? Nie, wysokość wynagrodzenia Wnioskodawcy nie wynika z uzgodnień zawartych z chińskimi sprzedawcami. Wynagrodzenie Wnioskodawcy jak wcześniej wskazano stanowi prowizja między kwotą, którą wpłaca klient tytułem zamówienia a kwotą przekazywaną do chińskiego sprzedawcy. 13. Kto będzie ustalał cenę oferowanych przez Pana towarów na stronie internetowej, jakie elementy cenotwórcze wchodzą w skład zapłaty za towar którą Pan otrzymuje od klientów? Cenę za towar ustala Wnioskodawca. Wnioskodawca kalkuluje cenę towaru na podstawie kwoty zakupu towaru u chińskiego sprzedawcy wraz z kosztami transportu. Na podstawie tego wyliczając swoją marżę ustala cenę za którą oferuje towar na stronie internetowej. 14. Co oznacza, jak należy rozumieć, że „Zapłata obejmuje cenę samego towaru oraz koszty transportu, a także ewentualne należności podatkowe”, z czym należy identyfikować należności podatkowe? Jako należności podatkowe należy identyfikować ewentualne należności celne, chociaż te ze względu na wartość towaru (poniżej 150 euro) nie powinny być naliczane. Jako należności podatkowe Wnioskodawca wskazuje również podatek VAT z tytułu importu. Jak wskazano w treści wniosku, Wnioskodawca nie jest importerem towaru, gdyż towar nigdy do niego nie trafia. Zgodnie z informacjami otrzymanymi od sprzedawcy z Chin, importerem towaru jest każdorazowo ostateczny klient, Wnioskodawca nie dokonuje zgłoszenia celnego, ani nie występuje jako przedstawiciel klienta (bezpośredni lub pośredni). Wypełnienie formalności celnych związanych z importem towaru nie spoczywa na Wnioskodawcy. To czy podatek VAT jest faktycznie odprowadzony leży poza gestią Wnioskodawcy. 15. Z czego wynika fakt, że import towaru odbywa się na terytorium Holandii, należy wyjaśnić okoliczności zdarzenia? Model sprzedażowy w postaci dropshippingu zakłada, że cały proces przygotowania i wysyłki towaru leży po stronie dostawcy bazowego, czyli sprzedawcy z Chin. To sprzedawca z Chin decyduje o tym w jaki sposób przemieszczany jest towar. Holandia jest krajem posiadającym jedne z najlepiej rozwiniętych portów morskich w całej Europie, co sprawia, że towary mogą dotrzeć szybciej do klientów. Ponadto, z informacji uzyskanych od sprzedawcy chińskiego wynika, że proces odprawy towarów w Holandii jest dużo prostszy i mniej sformalizowany niż w innych krajach Europy, co oznacza niższe koszty operacyjne. O tym, że towary będą importowane w Holandii decyduje sprzedawca z Chin. 16. W jaki sposób dokumentuje Pan sprzedaż dokonaną na rzecz klientów ostatecznych w Polsce, jaki rodzaj świadczenia wykazywany jest na dokumencie sprzedaży; W dotychczasowym modelu działania Wnioskodawca świadczył usługi pośrednictwa na rzecz kontrahenta z Chin i w związku z tym wystawiał faktury na jego rzecz bez kwoty i stawki podatku jako czynności niepodlegające opodatkowaniu w Polsce, stosowanie do art. 28b ustawy o VAT. Klienci nie otrzymują od Wnioskodawcy żadnych dokumentów sprzedażowych. Klient dostaje jedynie potwierdzenie zamówienia. W związku ze zmianą modelu sprzedaży i działaniu jako pośrednik na rzecz i imieniu Klienta (a nie jako pośrednik na rzecz sprzedawcy z Chin) intencją składanego wniosku jest ustalenie czy dokonywane przez Wnioskodawcę czynności stanowią w istocie rzeczy usługę pośrednictwa na ich rzecz (klientów) czy noszą znamiona handlu towarem, co zostało przez Wnioskodawcę wyrażone w pytaniu nr. 1 składanym w wniosku. 17. W jaki sposób Pana klienci reklamują uszkodzony towar? W jaki sposób odbywa się rozpatrzenie reklamacji. Czy klient składa reklamację na uszkodzony towar do Pana? - proszę krótko opisać ten proces? Klienci reklamują uszkodzony towar do Wnioskodawcy. Klienci zgłaszają reklamację drogą e-mailową do Wnioskodawcy i do niego odsyłają towar. W przypadku uznania reklamacji towar wymieniany jest na nowy lub klient otrzymuje zwrot środków. 18. Kto jest stroną odstąpienia w przypadku odstąpienia klienta od umowy zawartej na odległość, czy jest to Pana firma czy sprzedawca z Chin? W przypadku odstąpienia od umowy zawartej na odległość to czy zobowiązany jest Pan do zwrotu ewentualnie zapłaconej kwoty przez klienta z tytułu zakupu towaru, jeśli nie to należy wskazać kto dokonuje zwrotu tej kwoty i w jaki sposób się to odbywa – proszę krótko opisać okoliczności zdarzenia? Stroną umowy w przypadku odstąpienia klienta jest Wnioskodawca. Jeżeli klient chce dokonać zwrotu lub reklamację to Wnioskodawca zwraca pieniądze lub wymienia towar na nowy oraz kontaktuje się ze sprzedawcą z Chin o zwrot środków lub wysyłkę nowego towaru. Pytania 1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Klientów należy uznać za odpłatną dostawę towarów czy też za odpłatne świadczenie usług ? 2. W przypadku uznania czynności dokonywanych przez Wnioskodawcę za odpłatną dostawę towarów, czy miejscem opodatkowania takiej dostawy na rzecz Klienta będzie terytorium poza UE, tj. Chiny ? Pana stanowisko w sprawie Ad 1 Zdaniem Wnioskodawcy czynności dokonywane na rzecz Klientów wypełniają zmamiona handlu towarem. Efektem wykonanych czynności (istotą zamówienia) jest konkretny towar w postaci produktu prezentowanego na stronie internetowej, który w takiej postaci jest dostarczany bezpośrednio klientowi (ostatecznemu nabywcy). Czynności podejmowane Wnioskodawcę w celu zrealizowania zamówienia nie stanowią dla klientów celu samego w sobie, klient jest zainteresowany nabyciem konkretnego produktu. W chwili złożenia zamówienia u sprzedawcy, na klienta zostaje przeniesione prawo do rozporządzania towarem jak właściciel. Przenosząc powyższe ustalenia na grunt niniejszej sprawy należy zatem stwierdzić, że w przypadku, w którym Wnioskodawca dokonuje zamówienia towaru na rzecz klientów, dochodzi do dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Ad 2 Zdaniem Wnioskodawcy dostawa towarów dokonywana na rzecz Klienta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce. W przypadku uznania czynności dokonywanych przez Wnioskodawcę za dostawę towarów, dojdzie do tzw. transakcji łańcuchowej. W takim przypadku na gruncie podatku VAT dojdzie do dwóch dostaw: 1. Dostawy dokonanej przez kontrahenta z Chin na rzecz Wnioskodawcy; 2. Dostawy dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta. Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. Jednocześnie zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy. Z kolei jak stanowi art. 22 ust. 2-2d ustawy: 2. w przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie. 2a. w przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego przez nabywcę, który dokonuje również ich dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej do tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towarów należy przyporządkować jego dostawie. 2b. w przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego. 2c. w przypadku gdy podmiot pośredniczący przekazał swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie dostawie dokonanej przez ten podmiot. 2d. przez podmiot pośredniczący, o którym mowa w ust. 2b i 2c, rozumie się innego niż pierwszy w kolejności dostawcę towarów, który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz. W świetle art. 22 ust. 2e ustawy: w przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego albo z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego przez: 1) pierwszego dostawcę - wysyłkę lub transport przyporządkowuje się jego dostawie; 2) ostatniego nabywcę - wysyłkę lub transport przyporządkowuje się dostawie dokonanej do tego nabywcy. W myśl art. 22 ust. 3 ustawy w przypadkach, o których mowa w ust. 2-2c, dostawę towarów, która: 1) poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów; 2) następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów. W myśl art. 22 ust. 4 ustawy w przypadku gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonywaną przez podatnika, który również jest podatnikiem z tytułu importu tych towarów, uważa się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego importu lub zaimportowania tych towarów. Powyższe przepisy regulują zasady ustalania miejsca opodatkowania dostaw towarów. Jednocześnie przepis art. 22 ust. 4 ustawy o VAT powinien być interpretowany jako specyficzna zasada ustalania miejsca opodatkowania w odniesieniu do towarów importowanych. W szczególności, powyższy przepis ustanawia zasadę, iż w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru (transakcja łańcuchowa) na terytorium państwa członkowskiego UE opodatkowana jest transakcja stanowiąca import towarów - to na importerze spoczywa obowiązek rozliczenia cła i VAT. Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku tzw. transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie przemieszczany tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport), więc tylko w odniesieniu do jednej z transakcji można ustalić miejsce świadczenia w oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy (dostawa ruchoma). W odniesieniu do pozostałych dostaw, którym nie można przypisać wysyłki (transportu), ustalenie miejsca świadczenia odbywa się jak dla towarów niewysyłanych, a więc według miejsca, w którym towary znajdowały się w momencie dostawy (dostawa nieruchoma). Jednocześnie w myśl art. 26a ust. 1 ustawy miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej. Należy wskazać, że w przedmiotowym przypadku mamy do czynienia z transakcją łańcuchową. W transakcję tą zaangażowane są następujące podmioty: chiński dostawca, Wnioskodawca oraz ostateczny klient. W ramach omawianej transakcji towar wysyłany jest bezpośrednio z kraju trzeciego do Holandii (państwo importu), a następnie przemieszczany jest do Polski. W opisanym przypadku mamy do czynienia z transakcją w której można mówić o relacji podmiotu chińskiego (dostawcy) dokonującego sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy (B2B), a Wnioskodawcą dokonującym sprzedaży na rzecz ostatecznego klienta który jest osobą fizyczną (relacja B2C). Do ustalenia miejsca opodatkowania przedmiotowej transakcji, w której to Wnioskodawca dokonuje sprzedaży towarów na rzecz klienta ostatecznego istotna jest wskazana przez Wnioskodawcę informacja, że w transakcji tej jako importer towarów rozliczający podatek z tego tytułu będzie występował ostateczny Klient. W takiej sytuacji transakcja dokonana przez chińskiego dostawcę na rzecz Wnioskodawcy podlegać będzie opodatkowaniu poza terytorium UE. Jak wcześniej wskazano, Wnioskodawca nie dokonuje zgłoszenia celnego, ani nie występuje jako przedstawiciel klienta (bezpośredni lub pośredni). A zatem w sytuacji, gdy importerem nie jest Wnioskodawca, a jak przedstawiono w stanie faktycznym ostateczny Klient, to dostawa między Wnioskodawcą a Klientem (B2C) jest dostawą niepodlegającą opodatkowaniu w państwie członkowskim UE, ani tym bardziej w Polsce, gdyż jest dostawą następującą przed importem. W takim przypadku transakcję dostawy towaru na rzecz polskiego klienta, będącego jednocześnie importerem towaru, należy uznać - stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy - za dokonaną i opodatkowaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki, tj. na terytorium państwa trzeciego. Oznacza to, że dokonywane przez Wnioskodawcę dostawy towarów wysyłanych z terytorium państwa trzeciego do odbiorców w Polsce nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przez Wnioskodawcę na terytorium kraju, a miejscem opodatkowania przedmiotowych dostaw towarów jest terytorium kraju trzeciego w tym przypadku Chin. Reasumując, sprzedaż towarów przez Wnioskodawcę nie podlega opodatkowaniu VAT w Polsce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.) – zwanej dalej ustawą: opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają: 1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; 2. eksport towarów; 3. import towarów na terytorium kraju; 4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju; 5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy: rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Stosownie do art. 2 pkt 3 i 5 ustawy: przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...). przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3. W świetle art. 2 pkt 6 ustawy: towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy: przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 22b ustawy: przez sprzedaż na odległość towarów importowanych – rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez dostawcę lub na jego rzecz, w tym wtedy, gdy dostawca uczestniczy pośrednio w transporcie lub wysyłce towarów, z terytorium państwa trzeciego do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego, który jest: a) podatnikiem podatku od towarów i usług lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od towarów i usług, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub b) podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów odpowiadającego wewnątrzwspólnotowemu nabyciu towarów, o którym mowa w art. 9, lub c) podmiotem niebędącym podatnikiem - pod warunkiem że dostarczane towary nie są nowymi środkami transportu ani towarami, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2. Z kolei art. 7a ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że 1. w przypadku gdy podatnik ułatwia, poprzez użycie interfejsu elektronicznego, takiego jak platforma, platforma handlowa, portal lub podobne środki, zwanego dalej „interfejsem elektronicznym”, sprzedaż na odległość towarów importowanych w przesyłkach o wartości rzeczywistej nieprzekraczającej wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 150 euro, uznaje się, że podatnik ten samodzielnie otrzymał towary i dokonał ich dostawy. 2. w przypadku gdy podatnik ułatwia, poprzez użycie interfejsu elektronicznego, dokonanie na terytorium Unii Europejskiej przez podatnika nieposiadającego siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej: 1) wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość lub 2) dostawy towarów na rzecz podmiotu niebędącego podatnikiem - uznaje się, że podatnik, który ułatwia tę dostawę, samodzielnie otrzymał towary i dokonał ich dostawy. 3. przez ułatwianie, o którym mowa w ust. 1 i 2, rozumie się ułatwianie w rozumieniu art. 5b rozporządzenia 282/2011. Z kolei art. 2 pkt 7 ustawy stanowi, że: przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej. Definicja ustawowa importu towarów kładzie nacisk przede wszystkim na czynność faktyczną, czyli przywóz towaru. Dla zaistnienia importu nie ma znaczenia cel przywozu, czy stosunek prawny w ramach którego dokonano przywozu, gdyż jeżeli towar został faktycznie przywieziony, to ma miejsce import. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy: przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również: 1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej; 2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji; świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu 3) lub nakazem wynikającym z mocy prawa. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy. Stosownie do art. 28a ustawy: na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału: 1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to: a. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6, b. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej; 2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług. Wskazany powyżej art. 28a ustawy, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich. Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy: działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy: miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n. Stosownie do art. 28b ust. 2 ustawy: w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Z powyższych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona. Stosownie do art. 28c ust. 1-3 ustawy: miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d, art. 28e, art. 28f ust. 1, 2 i 3, art. 28g ust. 2 i ust. 3 i art. 28h-28n. W przypadku gdy usługi są świadczone ze stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy znajdującego się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku gdy usługodawca nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu. Ww. przepis wprowadza regułę, zgodnie z którą w przypadku świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami miejscem świadczenia usługi jest państwo siedziby usługodawcy, ewentualnie kraj stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w sytuacji gdy usługa jest świadczona z takiego miejsca i znajduje się ono w innym państwie niż siedziba usługodawcy. Albo też miejscem świadczenia usługi na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce w którym usługodawca posiada stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu w sytuacji gdy nie posiada on siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Na mocy art. 29a ust. 1 ustawy: podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Jak stanowi art. 29a ust. 6 ustawy: podstawa opodatkowania obejmuje: 1) podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku; 2) koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy. Należy zauważyć, że w każdym przypadku, przedmiotem czynności określonej umową jest konkretny towar lub usługa, a nie zbiór dowolnie wyodrębnionych w jej ramach usług, czy też części. W świetle powyższych przepisów, kwota zapłaty obejmuje zarówno świadczenia wykonane przez dostawcę towarów lub usługodawcę, jak i świadczenia osób trzecich, jeśli są one wykonywane w związku ze sprzedażą danego towaru lub usługi, a więc wszystkie elementy kosztów związanych z dostawą towarów lub świadczeniem usługi, kształtujące cenę, której sprzedawca żąda od nabywcy towarów lub usługobiorcy. Świadczenia takie stanowią element kalkulacji kosztów w sytuacji, gdy wykonanie usługi uzależnione jest od wcześniejszego wykonania innych czynności (pomocniczych), które świadczy bezpośrednio sprzedawca lub nabywa je od innych podmiotów. Koszty poniesione w celu wykonania usługi, jako części składające się na końcową kwotę należną, należy opodatkować podatkiem VAT na takich samych zasadach jak daną usługę. W świetle powyższego, uwzględniając treść wskazanej wyżej regulacji art. 29a ustawy, należy stwierdzić, że w przypadku danego świadczenia (dostawy towaru, świadczenia usługi) za podstawę opodatkowania uznać należy wszystko co stanowi zapłatę wynikającą z całości świadczenia pieniężnego pobieranego przez dostawcę/wykonawcę od nabywcy, tj. łącznie z kosztami dodatkowymi. Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą i od (...) 2021 r. jest Pan zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Głównym przedmiotem Pana działalności zgodnie z PKD jest sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet. Zajmuje się Pan handlem towarem w modelu biznesowym zwanym dropshipping. Za pośrednictwem własnej strony internetowej sprzedaje Pan produkty należące do zagranicznych sprzedawców z Chin. Na stronie internetowej obsługiwanej przez Pana tworzone są opisy towarów w języku polskim, dodawane są dodatkowe opisy oraz dokonywane są edycje graficzne zdjęć towarów celem dostosowania prezentowanych towarów do potrzeb odbiorcy. Klient, osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej zamieszkała na terytorium Polski wchodzi na Pana stronę internetową i wybiera interesujący go towar. Składa zamówienie z jednoczesną akceptacją regulaminu, wypełnia dane dostawy, które zostaną przekazane sprzedawcy z Chin i dokonuje płatności za zakupiony towar na Pana rachunek bankowy. Po otrzymaniu zamówieniu i opłaceniu przez Klienta, zamawia Pan towar u sprzedawcy z Chin i opłaca zamówienie po potrąceniu prowizji (różnica między kwotą, która wpłaca Klient, a kwotą przekazywaną do sprzedawcy z Chin). Podaje Pan wszelkie niezbędne dane do wysyłki bezpośrednio na adres Klienta. Po otrzymaniu i opłaceniu zamówienia sprzedawca z Chin wysyła towar bezpośrednio do Klienta w Polsce. Sprzedaż nie jest realizowana przez portal sprzedażowy. Klienci reklamują uszkodzony towar do Pana oraz to Pan jest stroną umowy w przypadku odstąpienia od umowy. Jeżeli klient chce dokonać zwrotu lub reklamacji to Pan zwraca pieniądze lub wymienia towar na nowy oraz kontaktuje się ze sprzedawcą z Chin o zwrot środków lub wysyłkę nowego towaru. Na tle tak przedstawionego opisu sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy opisaną we wniosku we wniosku transakcję należy uznać za odpłatną dostawę towarów czy też za świadczenie usług (pytanie nr 1) oraz w przypadku uznania, że wykonywane czynności przez Wnioskodawcę stanowią dostawę towarów to czy miejscem opodatkowania będzie terytorium poza UE, tj. Chiny (pytanie nr 2). Mając na uwadze wątpliwości Wnioskodawcy przedstawione w pytaniu nr 1 należy wskazać, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. Przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego. W konsekwencji pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem. Co więcej, czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, ponieważ „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. Jak słusznie Pan zauważył transakcja opisana przez Pana wpisuje się w dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy. Czynności wykonywane przez Pana w ramach prowadzonej działalności wypełniają znamiona handlu towarami, a nie znamiona świadczenia usług pośrednictwa. Twierdzenie, że fizycznie nie posiada Pan tych towarów, nie oznacza że nie dokonuje Pan dostawy towarów, gdyż jak wynika z opisu sprawy dokonuje Pan zakupu i sprzedaży towarów (na rzecz Klientów) na własny rachunek w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Przedmiotem nabycia przez Klienta są konkretne towary oferowane na prowadzonej przez Pana stronie internetowej. Zatem powyższe wskazuje, że posiada Pan władztwo ekonomiczne nad tymi towarami i praktyczną możliwość dysponowania nimi jak właściciel. Bowiem to Pan decyduje o tym jakie towary umieszczane są na stronie i za jaką cenę zostaną zaoferowane do sprzedaży w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej. Pan na swojej stronie internetowej tworzy opisy towarów w języku polskim oraz dokonuje edycji graficznych zdjęć towarów, celem dostosowania ich do potrzeb odbiorcy. Sprzedawcy z Chin nie ingerują w opisy towarów które Pan zamieszcza, ani nie dokonują żadnych zmian. Ponadto Klient może zakupić jedynie towar, który został zamieszczony na Pana stronie internetowej. Klient nie zleca zamówienia towaru, który nie znajduje się na stronie. To Klient wchodzi na Pana stronę internetową wybiera interesujący go towar, następnie składa zamówienie jednocześnie z akceptacją regulaminu strony internetowej, wypełnia dane i dokonuje płatności za towar. Pan po otrzymaniu zamówienia i opłaceniu towaru przez Klienta zamawia towar u sprzedawcy z Chin podając wszelkie niezbędne dane do wysyłki bezpośrednio na adres Klienta oraz opłaca zamówienie. Płatności za towar od klientów dokonywane są na Pana rachunek bankowy. Nie ma Pan również podpisanej umowy pośrednictwa ze Sprzedawcą z Chin. Dodatkowo Klienci drogową e-mailową reklamują uszkodzony towar i odsyłają go do Pana. Stroną umowy w przypadku odstąpienia Klienta jest Pan. To Pan zwraca pieniądze lub wymienia towar na nowy oraz kontaktuje się ze sprzedawcą z Chin. Mając na uwadze powyższe okoliczności należy uznać, że posiada Pan ekonomiczne władztwo nad sprzedawanymi na Pan stronie internetowej towarami. Aby mógł Pan sprzedać towar wybrany przez Klienta z Pana strony internetowej musi Pan najpierw go nabyć od Sprzedawcy z Chin. Powyższe powoduje, że Klient najpierw uiszcza Panu wynagrodzenie za zamówienie, a Pan następnie po otrzymaniu tej płatności płaci za ten towar dla Sprzedawcy z Chin, który następnie dokonuje bezpośredniej wysyłki towaru do Klienta końcowego. Dokonując sprzedaży konkretnego towaru Pana wynagrodzeniem będzie cała kwota pobrana od Klienta ostatecznego. Nie sposób zgodzić się z Panem, że w opisanym przypadku (transakcja dostawy towarów) realnym wynagrodzeniem dla Pana jest tylko kwota prowizji rozumiana jako różnica między kwotą wpłaconą przez Klienta, a kwotą przekazaną do sprzedawcy z Chin. Różnica ta między kwotą wpłaconą przez Klienta, a kwotą przekazaną do sprzedawcy z Chin tytułem ceny za zamówiony towar stanowi dla Pana zysk w ramach prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej. Wynagrodzeniem zaś w myśl art. 29a ust. 1 ustawy jest wszystko co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów otrzymał z tytułu sprzedaży od nabywcy. W przedmiotowej transakcji, która wpisuje się w dostawę towarów, jak ustaliłem, wynagrodzeniem będzie więc cała kwota pobrana od Klienta ostatecznego. Mając na względzie okoliczności niniejszej sprawy w tym fakt, że efektem wykonanych czynności (istotą zamówienia) jest konkretny towar w postaci produktu prezentowanego na Pana stronie internetowej, który w takiej postaci jest dostarczany bezpośrednio klientowi (ostatecznemu nabywcy), a Pan w ramach transakcji przenosi na klienta prawo do dysponowania towarem jak właściciel, świadczenie stanowi dla celów podatku od towarów i usług dostawę towarów. Czynności podejmowane przez Pana w celu zrealizowania zamówienia nie stanowią dla klienta celu samego w sobie, Klient jest zainteresowany nabyciem konkretnego produktu. Jak już powyżej wskazałem pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Zatem, chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość dysponowania towarem w postaci np. jego sprzedaży, a nie rozporządzania nim w sensie prawnym. Co ważne, istotą dostawy towarów nie jest przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Co więcej, czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, ponieważ „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. Zatem, skoro to Pan decyduje jakie towary są oferowane na Pana stronie internetowej, Pan tworzy ofertę poprzez wstawienie opisów w języku polskim, dodatkowych opisów oraz dokonuje Pan edycji graficznych zdjęć towarów, Pan ustala cenę towarów jakie są zaoferowane do sprzedaży na Pana stronach internetowych i zapłata za towar będzie trafiała na Pana konto bankowe, jak również to Pan przejmuje odpowiedzialność z tytułu rękojmi, to jak słusznie Pan wskazał, realizowane przez Pana świadczenie należy uznać za dostawę towarów. Bowiem z opisu sprawy wynika, że ma Pan możliwość dysponowania rzeczą pomimo braku fizycznego kontaktu z towarem i dokonuje sprzedaży (przenosi prawo do rozporządzania towarem jak właściciel) na rzecz klienta końcowego. Nie można więc uznać, że w opisywanym przypadku świadczy Pan usługę pośrednictwa na rzecz klientów. Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia „pośrednictwo”, a zatem przy określaniu zakresu przedmiotowego tego pojęcia należy odnieść się do wykładni językowej tego określenia. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Uniwersalny słownik języka polskiego PWN), przez pojęcie „pośrednictwo” należy rozumieć: działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron, kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych. Analogiczną definicję pośrednictwa można znaleźć w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE). Przykładowo, w uzasadnieniu wyroku Volker Ludwig v. Finanzamt Luckenwalde (wyrok z dnia 21 czerwca 2007 r., C-453/05) TSUE wskazał, że „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści ww. umowy”. W praktyce, na podstawie orzecznictwa TSUE i polskich sądów administracyjnych ukształtowały się przesłanki jakie powinny zostać spełnione, aby daną usługę zakwalifikować jako usługę pośrednictwa. W tym zakresie, wskazuje się, że usługa pośrednictwa powinna stanowić: usługę świadczoną na rzecz strony transakcji o świadczenie usług, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie, z punktu widzenia strony transakcji usługi świadczone przez pośrednika powinny stanowić element tej transakcji, celem jest dążenie do zawarcia umowy (przy czym pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy), usługa pośrednictwa nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (nie może to być np. wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji o świadczenie usług). Należy wskazać, że w prawodawstwie polskim obowiązuje zasada swobody umów, w ramach której strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo. Zasada ta ma również zastosowanie na gruncie prawa podatkowego. Oznacza to, że ustawodawca nie ingeruje w sferę podejmowanych przez podatników decyzji w zakresie konstruowania umów cywilnoprawnych, jednakże umowy te nie mogą zmieniać obowiązków jakie wynikają z prawa podatkowego. Zatem fakt, że w regulaminie sklepu będzie przedstawiony cały proces transakcji i klient ma świadomość, że towar dostarczany będzie od sprzedawcy chińskiego pozostają bez znaczenia na gruncie przepisów podatku od towarów i usług. Przepisy dotyczące podatku od towarów i usług nie uzależniają kwalifikacji danej dostawy/nabycia od treści zawartej przez strony umowy (regulaminu), lecz odnoszą się do rzeczywiście zaistniałych zdarzeń gospodarczych. W konsekwencji w analizowanym przypadku dochodzi do dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy dokonywanej przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta, a nie do świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe. W sposób właściwy wywiódł Pan, że transakcja będąca przedmiotem wniosku stanowić będzie dla Pana dostawę towarów. Natomiast mając na uwadze wątpliwości odnoszące się do miejsca opodatkowania sprzedaży opisanej w stanie faktycznym i realizowanej przez Wnioskodawcę na rzecz klienta indywidualnego wskazać należy, że zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy: miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. Natomiast stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1b i 1c ustawy: miejscem dostawy towarów jest w przypadku: 1b) sprzedaży na odległość towarów importowanych na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia wysyłki lub transportu do nabywcy; 1c) sprzedaży na odległość towarów importowanych na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy – terytorium tego państwa członkowskiego, pod warunkiem że podatek lub podatek od wartości dodanej z tytułu dostawy tych towarów ma zostać zadeklarowany w procedurze szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 9, lub na zasadach odpowiadających tym regulacjom. Z kolei jak stanowi art. 22 ust. 2-2d ustawy: 2. w przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie. 2a. w przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego przez nabywcę, który dokonuje również ich dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej do tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towarów należy przyporządkować jego dostawie. 2b w przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego. 2c w przypadku gdy podmiot pośredniczący przekazał swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie dostawie dokonanej przez ten podmiot. 2d przez podmiot pośredniczący, o którym mowa w ust. 2b i 2c, rozumie się innego niż pierwszy w kolejności dostawcę towarów, który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz. W świetle art. 22 ust. 2e ustawy: w przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego albo z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego przez: 1) pierwszego dostawcę – wysyłkę lub transport przyporządkowuje się jego dostawie; 2) ostatniego nabywcę – wysyłkę lub transport przyporządkowuje się dostawie dokonanej do tego nabywcy. W myśl art. 22 ust. 3 ustawy: w przypadkach, o których mowa w ust. 2-2c, dostawę towarów, która: 1) poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów; 2) następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów. Jednocześnie w myśl art. 22 ust. 3b ustawy: przepisy ust. 2-2d nie mają zastosowania do dostaw towarów, o których mowa w art. 7a ust. 1 i 2, dokonywanych na rzecz podatnika ułatwiającego dostawy towarów oraz przez tego podatnika. Stosownie do art. 22 ust. 4 ustawy: w przypadku gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonywaną przez podatnika lub podatnika podatku od wartości dodanej, który jest również podatnikiem z tytułu importu albo zaimportowania tych towarów, uważa się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego importu albo zaimportowania tych towarów. W myśl art. 22 ust. 4 ustawy o VAT w przypadku gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonywaną przez podatnika, który również jest podatnikiem z tytułu importu tych towarów, uważa się za dokonaną na terytorium kraju. Powyższe przepisy regulują zasady ustalania miejsca opodatkowania dostaw towarów. Jednocześnie przepis art. 22 ust. 4 ustawy o VAT powinien być interpretowany jako specyficzna zasada ustalania miejsca opodatkowania w odniesieniu do towarów importowanych. W szczególności, powyższy przepis ustanawia zasadę, iż w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru (transakcja łańcuchowa) na terytorium kraju opodatkowana jest transakcja stanowiąca import towarów - to na importerze spoczywa obowiązek rozliczenia cła i VAT. Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku tzw. transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie przemieszczany tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport), więc tylko w odniesieniu do jednej z transakcji można ustalić miejsce świadczenia w oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy (dostawa ruchoma). W odniesieniu do pozostałych dostaw, którym nie można przypisać wysyłki (transportu), ustalenie miejsca świadczenia odbywa się jak dla towarów niewysyłanych, a więc według miejsca, w którym towary znajdowały się w momencie dostawy (dostawa nieruchoma). Dokonując analizy informacji przedstawionych we wniosku należy stwierdzić, że klient (osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej z miejscem zamieszkania na terytorium Polski) zamawia towar na prowadzonej przez Pana stronie internetowej. Pan następnie po otrzymaniu zamówienia i opłaceniu towaru przez Klienta zamawia towar u sprzedawcy z Chin podając wszelkie niezbędne dane do wysyłki na adres Klienta. Po otrzymaniu zamówieniu i opłaceniu przez Pana zamówienia sprzedawca z Chin wysyła towar bezpośrednio do Klienta w Polsce. Sprzedawca z Chin jest odpowiedzialny za przygotowanie zamówienia, wysyłkę i transport. Zatem towary od chińskiego Sprzedawcy nabywa Pan czyli podmiot prowadzący działalność gospodarczą w zakresie handlu towarami. Dostawca bazowy tj. Sprzedawca od którego zakupuje Pan towary to kontrahent z Chin, który dokonuje sprzedaży na rzecz Pana występującego jako podatnik prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą. Jak Pan wskazuje, towar wysyłany jest bezpośrednio z Chin do Polski do ostatecznego klienta w łańcuchu sprzedaży. A zatem należy stwierdzić, że w opisanym przypadku mamy do czynienia z transakcją łańcuchową, w której można mówić o relacji podmiotu chińskiego (Sprzedawcy) dokonującego sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy (B2B), a Wnioskodawcą dokonującym sprzedaży na rzecz ostatecznego Klienta (B2C), a więc jest to relacja B2B2C. W tym przypadku nie będzie mieć zastosowania przepis art. 22 ust. 3b ustawy, dotyczący ustalania miejsca dostawy towarów, o których mowa w art. 7a ust. 1 i 2, dokonywanych na rzecz podatnika ułatwiającego dostawy towarów oraz przez tego podatnika. Pan nie jest podatnikiem ułatwiającym dostawę towarów nabywanych przez ostatecznego klienta od dostawcy bazowego z terytorium kraju trzeciego lecz podatnikiem dokonującym dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, nabytych we własnym imieniu, na rzecz ostatecznego klienta. W przedmiotowej sprawie istotne jest, który w kolejności uczestnik transakcji jest podatnikiem z tytułu importu towarów. Miejscem rozpoczęcia wysyłki/transportu towarów do Klienta ostatecznego jest terytorium państwa trzeciego (Chiny). Wnioskodawca wskazał, że nie dokonuje zgłoszenia celnego, ani nie występuje jako przedstawiciel klienta (bezpośredni lub pośredni). Wypełnienie formalności celnych związanych z importem towaru nie spoczywa na Wnioskodawcy. Wskazał Pan, że importerem towaru jest ostateczny Klient. Zatem, regulacja art. 22 ust. 4 ustawy nie ma dla Pana zastosowania - nie jest Pan bowiem w tym przypadku podatnikiem dokonującym dostawy, który jednocześnie jest podatnikiem z tytułu importu tych towarów. W takim przypadku w sytuacji, gdy podatnikiem z tytułu importu towarów jest ostateczny Klient to miejsce świadczenia dostawy towarów dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz tego klienta należy określić na podstawie zasady ogólnej, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy. Dostawa ta więc podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w miejscu rozpoczęcia wysyłki, tj. terytorium kraju trzeciego jako dostawa towarów następująca przed importem (zaimportowania) towarów. Należy zwrócić w tym miejscu uwagę, że dostawa, w której po jednej stronie występuje import towarów dokonywany przez nabywcę tych towarów jest po stronie dostawcy co do zasady traktowana jako eksport towarów, podlegający opodatkowaniu w kraju trzecim. Oznacza to, że dostawa towarów dokonana przez Wnioskodawcę na rzecz klienta na terytorium kraju trzeciego podlega opodatkowaniu na terytorium tego kraju trzeciego a nie w Polsce. W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Interpretacja indywidualna została wydana w oparciu o wskazanie przez Pana informacje w stanie faktycznym, że importerem towarów jest ostateczny Klient. Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.