Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług
(t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”,
podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium
kraju.
Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą
opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko
w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.
W myśl art. 2 pkt 1, 3 i 5 ustawy:
Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z
zastrzeżeniem art. 2a.
Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii
Europejskiej (...).
Przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w
skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.
W myśl art. 2 pkt 22 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną
dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport
towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się
przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).
Według art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy
oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Stosownie do art. 8 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde
świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej
niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu
art. 7, w tym również:
1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na
formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania
czynności lub sytuacji;
3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu
działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Zgodnie z powołanym art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług należy rozumieć każde
zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu, na
które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i
zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).
Aby uznać daną czynność za świadczenie usług muszą zostać spełnione łącznie
następujące warunki:
w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga
strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy
(wynagrodzenie).
W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy
wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może
zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym, związek pomiędzy
otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć
charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w
zamian za to świadczenie. Kwestia odpłatności i bezpośredniego związku pomiędzy
świadczoną usługą a otrzymanym wynagrodzeniem była wielokrotnie podnoszona w
orzecznictwie Trybunału (m.in. wyrok z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86, wyrok z 26
czerwca 2003 r. w sprawie C-305/01, wyrok z 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93).
Zatem, za świadczenie usług za wynagrodzeniem, a więc czynność opodatkowaną VAT (podatek od towarów i usług),
uważane mogą być sytuacje, w których:
istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego
następuje wzajemne świadczenie,
wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie
przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,
istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy
usługi,
odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z
czynnością, która miałaby być opodatkowana podatkiem VAT,
istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości świadczenia wzajemnego.
Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy:
W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej,
bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i
wyświadczył te usługi.
Powyższy przepis jest odpowiednikiem art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28
listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE
L 347, s. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, który stanowi, że w
przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej,
bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te
usługi.
Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym
imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a
następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną
osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie
usługi w tym samym zakresie.
Stosownie do art. 28a ustawy:
Na potrzeby stosowania ww. rozdziału:
1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
a. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa
w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez
względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
b. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest
zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku
od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji
nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub
świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu
do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
Powołany art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy, która ma
zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Według tej regulacji,
podatnikiem jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca
odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2
ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność
gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.
Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:
Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest
miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności
gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust.
1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.
Natomiast według art. 28b ust. 2 ustawy:
W przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności
gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba
działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce
prowadzenia działalności gospodarczej.
Z powołanych przepisów wynika więc, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz
podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a,
art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w
miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla
stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w
innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej. W takiej sytuacji, miejscem
świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla
którego ta usługa jest świadczona.
Według art. 29a ust. 1 ustawy:
Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119
oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy
towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy,
usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i
innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę
towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
Na podstawie art. 29a ust. 6 ustawy:
Podstawa opodatkowania obejmuje:
1) podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty
podatku;
2) koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i
ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od
nabywcy lub usługobiorcy.
Według art. 29a ust. 7 ustawy:
Podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:
1) stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2) udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w
momencie sprzedaży;
3) otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych
wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i
ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na
potrzeby podatku.
Z przytoczonych przepisów wynika, że podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi
zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z
tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi
dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi
bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez
podatnika.
W myśl art. 29a ust. 17 ustawy
W przypadku gdy podstawa opodatkowania uległa zwiększeniu, korekty tej podstawy
dokonuje się w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym zaistniała przyczyna
zwiększenia podstawy opodatkowania.
W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:
Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także
dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2,
dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości
dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej
niebędącej podatnikiem.
W myśl art. 106j ust. 1 ustawy:
W przypadku gdy po wystawieniu faktury:
1) podstawa opodatkowania lub kwota podatku wskazana w fakturze uległa zmianie,
2) (uchylony)
3) dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4) dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b
ust. 1 pkt 4,
5) stwierdzono pomyłkę w jakiejkolwiek pozycji faktury
- podatnik wystawia fakturę korygującą.
Celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń
gospodarczych. Jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść
wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik
wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się m.in. w
razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej
pozycji faktury. Zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury
powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Faktura
korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z
rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego
dokumentu. Tym samym, istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych, tak
aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych. Faktury korygujące
wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie
rozliczeniowym.
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy:
W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności
opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do
obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem
art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Według art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy:
Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur
otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.
Z powołanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o
kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone
warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy
towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do
wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest
określenie podatku należnego. Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość
dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego
z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności
opodatkowanych czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od
podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.
Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą
opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z
obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z
okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju
prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są
w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.
Przy czym, ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego
pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z
art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 tej
ustawy.
I tak, w myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy:
Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy
podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku
gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest
zwolniona od podatku.
Ponadto, zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy:
Podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę
podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i
usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza
terytorium kraju, innych niż te, do których stosuje się zwolnienie, o którym mowa w
art. 113b ust. 1, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były
wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika
związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.
Z powołanego art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy wynika, że podatnik podatku od towarów i usług,
który dokonuje dostawy towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju, zachowuje
prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, pod warunkiem, że
wykonując takie czynności na terytorium kraju miałby również prawo do odliczenia.
Powołany przepis wymaga ponadto, aby podatnik posiadał dokumenty, z których będzie
wynikać związek odliczonego podatku z czynnościami wykonywanymi poza terytorium
kraju. Powinny to być przede wszystkim dokumenty potwierdzające dokonanie
określonych czynności poza terytorium kraju, które będą jednocześnie opisywać te
czynności.
Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca 1 (Spółka) jest zarejestrowany jako czynny
podatnik VAT. Spółka jest częścią międzynarodowej grupy kapitałowej (Grupa), która
prowadzi działalność badawczo-rozwojową w dziedzinie gier komputerowych. Spółka i
inne podmioty należące do Grupy są podmiotami powiązanymi w rozumieniu przepisów
ustawy o VAT.
W 2021 r. Wnioskodawca 2 - osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej
posiadająca miejsce zamieszkania na terytorium Białorusi, świadczył na podstawie
Umowy, usługi związane z projektowaniem, programowaniem/tworzeniem
oprogramowania na rzecz spółki z Wielkiej Brytanii (Spółka A), która zajmowała się
tworzeniem gier mobilnych. W 2021 r., na mocy umowy dotyczącej sprzedaży i zakupu
wszystkich udziałów Spółki A (SPA), Spółka A została nabyta (Transakcja) przez spółkę
należącą do Grupy (Spółka z Grupy). Wnioskodawca 1 nie był stroną SPA. W związku z ww.
Transakcją, Wnioskodawca 2 kontynuował świadczenie usług na rzecz należącej do Grupy
Spółki A.
Od czerwca 2022 roku Wnioskodawca 2 pracował dla spółki zależnej z Grupy
zlokalizowanej na Litwie, przy tym samym projekcie, co w ramach usług świadczonych na
rzecz Spółki A.
W styczniu 2024 r. Wnioskodawca 2 przeprowadził się do Polski i rozpoczął prowadzenie
jednoosobowej działalności gospodarczej w zakresie usług związanych z projektowaniem,
programowaniem i tworzeniem oprogramowania oraz zarejestrował się jako czynny
podatnik VAT w Polsce, aby świadczyć usługi na rzecz Wnioskodawcy 1. Wnioskodawca 2
świadcząc usługi na rzecz Spółki w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej,
pracuje nad tymi samymi projektami, co w ramach wykonywanej pracy na rzecz innych
ww. spółek z Grupy. Usługi Wnioskodawcy 2 dotyczą działań projektowych i
programistycznych związanych z rozwojem gry mobilnej „(...)”. W szczególności usługi te
polegają na programowaniu komputerowym, w tym pisaniu, modyfikowaniu, badaniu,
dokumentowaniu i wspieraniu oprogramowania. Obejmuje to również analizę,
projektowanie gotowych do użycia systemów, rozwój, tworzenie, dostarczanie i
dokumentację oprogramowania (Usługi programistyczne). Za usługi świadczone na rzecz
Spółki, Wnioskodawca 2 otrzymuje wynagrodzenie na podstawie wystawianych faktur,
ustalane na podstawie stawki godzinowej. Faktury zawierają podatek VAT w wysokości
23%.
Przed Transakcją, Wnioskodawcy 2 oraz innym pracownikom Spółki A obiecano
przyznanie akcji lub opcji na akcje w Spółce A (jako formy wypłaty bonusu), przy czym
ostatecznie nie zostały one przyznane. W związku z tym, zgodnie z postanowieniami SPA -
osoby, które miały objąć akcje w Spółce A, w tym Wnioskodawca 2, zrzekną się wszelkich
praw do akcji, opcji lub podobnych instrumentów finansowych, w zamian za potencjalną
wypłatę wynagrodzenia w formie pieniężnej (wynagrodzenie to nie jest przedmiotem
niniejszego wniosku). SPA przewidywała również inne formy wynagradzania pracowników
za sukces (efekt pracy), tj. Bonus 1 oraz Bonus 2 (łącznie: Bonusy).
Spółka wykorzystuje usługi wykonywane przez Wnioskodawcę 2 na potrzeby działalności
opodatkowanej podatkiem VAT. Spółka zamierza refakturować koszty wypłaty Bonusów
na inną spółkę z Grupy, stosując metodę koszt plus (tj. zgodnie z jedną z dostępnych
metod ustalania cen transferowych). Na moment składania wniosku, Spółka i
Wnioskodawca 2 nie są podmiotami powiązanymi w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.
Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy Bonusy wypłacone Wnioskodawcy 2 będą
stanowić wynagrodzenie za opodatkowane w Polsce świadczenie usług na rzecz
Wnioskodawcy 1, a w konsekwencji czy Wnioskodawca 2 będzie zobowiązany do
wystawienia faktury na całą otrzymaną od Wnioskodawcy 1 kwotę Bonusów a
Wnioskodawca 1 będzie miał prawo do odliczenia podatku z tak wystawionej faktury.
W uzupełnieniu wniosku, doprecyzowano, że wątpliwości m.in. dotyczą ustalenia, czy
uzgodnione w SPA dodatkowe wynagrodzenie w formie Bonusów, powinno być
traktowane jako część obrotu (podstawy opodatkowania) Wnioskodawcy 2 dla celów VAT
w Polsce, a jeśli tak, czy Wnioskodawca 2 powinien wystawić fakturę dokumentującą
otrzymane Bonusy, które mają zostać wypłacone przez Wnioskodawcę 1.
W związku z zaistniałymi wątpliwościami odnośnie opodatkowania i dokumentowania
otrzymanych Bonusów należy zauważyć, że Wnioskodawca 2 dopiero od stycznia 2024 r.
prowadzi w Polsce jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług związanych z
projektowaniem, programowaniem i tworzeniem oprogramowania, jest zarejestrowany
jako czynny podatnik VAT w Polsce i mieszka w Polsce. W ramach tej działalności
gospodarczej świadczy usługi na rzecz polskiego podmiotu - Wnioskodawcy 1, za które
otrzymuje wynagrodzenie na podstawie wystawianych faktur. Bonusy, które zostaną
wypłacone w 2025 r. przez Wnioskodawcę 1 dotyczą okresu kiedy Wnioskodawca 2 jako
osoba fizyczna, mająca miejsce zamieszkania na terytorium Białorusi świadczył na
podstawie umowy, usługi związane z projektowaniem, programowaniem/tworzeniem
oprogramowania na rzecz spółki z Wielkiej Brytanii (Spółka A), która zajmowała się
tworzeniem gier mobilnych.
A zatem z okoliczności sprawy jednoznacznie wynika, że po przeprowadzeniu się do Polski
i rozpoczęciu działalności gospodarczej w Polsce jako polski podatnik podatku VAT
Wnioskodawca 2 stał się odrębnym podatnikiem podatku VAT działającym zgodnie z
przepisami polskiej ustawy o VAT. Wcześniej, na moment podpisania Umowy o przyznaniu
Bonusów Wnioskodawca 2 był podmiotem zagranicznym nieprowadzącym działalności
gospodarczej w Polsce. W związku z tym należy oddzielić działalność Wnioskodawcy 2
realizowaną przed 2024 rokiem od działalności prowadzonej w Polsce jako podatnika z
siedzibą w tym kraju. Jako polski podatnik podatku VAT jedynym stosunkiem
zobowiązaniowym jest świadczenie na rzecz Wnioskodawcy 1 na terytorium kraju usług
związanych z projektowaniem, programowaniem i tworzeniem oprogramowania. Za te
usługi Wnioskodawca 2 otrzymuje stosowne wynagrodzenie. Wypłata przez
Wnioskodawcę 1 dodatkowego wynagrodzenia nazwanego przez strony Bonusem nie jest
związana z żadną dodatkową czynnością dokonywaną przez Wnioskodawcę 2 na rzecz
Wnioskodawcy 1. Nie jest to nowe świadczenie w ramach którego w związku z dokonaną
usługą Wnioskodawcy 2 przysługuje wynagrodzenie. Nie ma tu nowego związku
przyczynowo - skutkowego, który zobowiązywałby Wnioskodawcę 2 do odrębnej
dokumentacji tego zdarzenia. Oznacza to, że każde dodatkowe wynagrodzenie wypłacone
przez Wnioskodawcę 1 na rzecz Wnioskodawcy 2 jest wynagrodzeniem dotyczącym
świadczenia przez Wnioskodawcę 2 usług związanych z projektowaniem,
programowaniem i tworzeniem oprogramowania.
Zgodnie z powołanym art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest wszystko, co
stanowi zapłatę, którą świadczący usługę (w tym przypadku Wnioskodawca 2) otrzymał z
tytułu świadczenia usług na rzecz kontrahenta (w tym przypadku od Wnioskodawcy 1). W
tym konkretnym przypadku w związku z otrzymaniem Bonusów Wnioskodawca 2 nie
powinien wystawiać odrębnej faktury na wartość tych Bonusów, gdyż otrzymane kwoty,
jak wskazałem stanowią wynagrodzenie za świadczone przez Wnioskodawcę 2 na rzecz
Wnioskodawcy 1 usługi projektowania, programowania i tworzenia oprogramowania. Tym
samym otrzymane wynagrodzenie zwiększa podstawę opodatkowania z tytułu
świadczenia ww. usług.
Odnośnie zaś prawa do odliczenia podatku należy wskazać, że co do zasady
Wnioskodawca 1 jako zarejestrowany czynny podatnik podatku VAT, jeśli wykorzystuje
nabyte świadczenia od Wnioskodawcy 2 do działalności opodatkowanej to na podstawie
ww. art. 86 ust. 1 ustawy przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o
kwotę podatku naliczonego z tytułu zwiększenia podstawy opodatkowania przez
Wnioskodawcę 2 za świadczone usługi.
Ponieważ w swoim stanowisku Państwo wskazaliście, że otrzymane wynagrodzenie
powinno być uznane jako odrębne świadczenie od świadczenia usług na rzecz
Wnioskodawcy 1 związanych z projektowaniem, programowaniem i tworzeniem
oprogramowania i powinno być udokumentowane odrębną fakturą stanowisko należy
uznać za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu
prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie
faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania
interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz.
111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja
będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z
funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do
interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub
zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem
czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy
z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w
decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej
praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
przez Zainteresowanego, który
jest stroną postępowania
(...) Spółka komandytowa (Zainteresowany będący stroną postępowania - art. 14r § 2
Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do
Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji
indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed
sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę
do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy
wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 §
1 PPSA):
w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa
Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na
adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS
/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia
przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do
zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz
powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r
Ordynacji podatkowej.