Wnioskodawca, polski producent farb i akcesoriów malarskich, złożył wniosek o interpretację indywidualną w dniu 11 marca 2025 r., dotyczącą uznania transakcji sprzedaży towarów do Uzbekistanu za eksport opodatkowany stawką VAT 0%. Wnioskodawca wskazał, że towar jest transportowany z Polski do Uzbekistanu przez Litwę, a dokumenty potwierdzające wywóz towarów będą dostarczane przez kontrahenta. Organ podatkowy potwierdził, że zarówno w przypadku transakcji już dokonanych, jak i planowanych, Wnioskodawca ma prawo uznać dostawy towarów za eksport i stosować stawkę VAT 0%. Interpretacja jest pozytywna, potwierdzająca stanowisko Wnioskodawcy.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowni Państwo, stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
14 marca 2025 r. za pośrednictwem e-Urząd Skarbowy wpłynął Państwa wniosek z 11 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania opisanych transakcji za eksport towarów opodatkowany stawką VAT (podatek od towarów i usług) 0%. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym i czynnym podatnikiem VAT w Polsce. Spółka jest producentem farb oraz akcesoriów malarskich. Spółka posiada fabrykę w (...) a klienci Spółki zlokalizowani są w Polsce, UE oraz poza UE. Wnioskodawca sprzedaje towary firmie B. LLC z siedzibą w Uzbekistanie (dalej: Kontrahent). Kontrahent nie ma w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, nie jest także zarejestrowany dla celów VAT w Polsce. Wnioskodawca realizuje transakcje na rzecz Kontrahenta na warunkach Incoterms EXW magazyn w (...) - co oznacza, iż prawo do rozporządzania towarem jak właściciel, jak również wszelkie ryzyka związane z utratą lub uszkodzeniem towaru przechodzą na Kontrahenta w Polsce. Po wydaniu towarów przez Wnioskodawcę w magazynie w (...), Wnioskodawca nie jest fizycznie zaangażowany już w proces transportu czy odprawy celnej towarów. Przy czym, w przeszłości zdarzały się przypadki, iż Wnioskodawca udzielał agencji celnej zaangażowanej przez Kontrahenta pełnomocnictwa do dokonania odprawy celnej w imieniu Wnioskodawcy. W odniesieniu do zdarzeń przyszłych takie pełnomocnictwa nie będą udzielane. W konsekwencji cała wiedza Wnioskodawcy dotycząca losów towarów po wydaniu towaru z magazynu w (...) opiera się na informacjach i dokumentach przekazanych przez Kontrahenta. W szczególności Wnioskodawca nie nadzoruje procedury transportowej, nie kontroluje ciągłości transportu, nie przedstawia towarów do procedury celnej i nie ma kontroli nad ich stanem w momencie przedstawienia do procedury celnej. Według najlepszej wiedzy Wnioskodawcy (przy czym Wnioskodawca bazuje w tym zakresie na informacjach przekazanych przez Kontrahenta) - Kontrahent zatrudnia na swój własny koszt i ryzyko przewoźnika, który działając na rzecz Kontrahenta odbiera towar z magazynu Wnioskodawcy w (...) i transportuje na terytorium Litwy. Towary na Litwie są przeładowywane a następnie wywożone z terytorium Litwy do Uzbekistanu przez innego przewoźnika (niż ten, który transportował towary z (...) na Litwę), działającego również na rzecz Kontrahenta. Opis stanu faktycznego: W odniesieniu do transakcji, które miały już miejsce (opis stanu faktycznego) - Kontrahent, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej, przekazywał Wnioskodawcy następujący komplet dokumentów: dokument CMR, z którego wynika, iż towary są transportowane z Litwy do Uzbekistanu, dokument celny IE 599 (a od 31 października 2024 r. CC599C), na którym litewski organ celny potwierdza wywóz towarów poza terytorium UE (na dokumencie IE 599 wskazano jako urząd wywozu i wyprowadzenia litewski urząd celny).
: Do transakcji, które dopiero będą miały miejsce (opis zdarzenia przyszłego) - Kontrahent przekazywał będzie Wnioskodawcy następujący komplet dokumentów:
dokument CMR, z którego będzie wynikać, iż towary są transportowane z Polski na Litwę, dokument CMR, z którego będzie wynikać iż towary są transportowane z Litwy do Uzbekistanu, dokument celny CC599C, na którym litewski organ celny potwierdzi wywóz towarów poza terytorium UE (litewski urząd wywozu i wyprowadzenia). Należy podkreślić, iż historycznie procedura celna wywozu towarów nabywanych przez Kontrahenta realizowana była z Polski (Kontrahent dostarczał Wnioskodawcy dokument celny IE 599, w którym polskie organy celne potwierdzały wywóz towarów z terytorium Polski - okoliczność ta nie jest jednak przedmiotem wniosku). Zgodnie z informacjami przekazanymi przez Kontrahenta, Kontrahent zdecydował się na realizację procedur celnych wywozowych w innym kraju UE (Litwa), ze względu na przedłużające się procedury celne w Polsce. Pytania 1) Czy w odniesieniu do transakcji oznaczonej jako stan faktyczny, Spółka jest uprawniona do uznania dokonanej dostawy towaru za eksport towarów i stosowania w stosunku do tej transakcji stawki VAT 0%? 2) Czy w odniesieniu do transakcji oznaczonej jako zdarzenie przyszłe, Spółka jest uprawniona do uznania planowanych dostaw towarów za eksport towarów i stosowania w stosunku do planowanych transakcji stawki 0% VAT? Państwa stanowisko w sprawie Zdaniem Wnioskodawcy, Ad 1 - w odniesieniu do transakcji oznaczonej jako stan faktyczny, Spółka jest uprawniona do uznania dokonanej dostawy towaru za eksport towarów i stosowania w stosunku do tej transakcji stawki VAT 0%. Ad 2 - w odniesieniu do transakcji oznaczonej jako zdarzenie przyszłe, Spółka jest uprawniona do uznania planowanych dostaw towarów za eksport towarów i stosowania w stosunku do planowanych transakcji stawki 0% VAT. Uzasadnienie Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, eksport towarów stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o eksporcie towarów rozumie się przez to dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez: a) dostawcę lub na jego rzecz, lub b) nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych (eksport pośredni), - jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny. Definiując pojęcie eksportu towarów, ustawodawca dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz oraz gdy wywóz dokonywany jest przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. W efekcie aby uznać daną czynność za eksport towarów muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki: musi mieć miejsce jedna z czynności określonych w art. 7 ustawy o VAT (dostawa towarów); w konsekwencji tej czynności musi nastąpić wywóz towarów z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poza terytorium UE przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni); przy tym wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych. Dwie pierwsze przesłanki mają charakter faktyczny i musi je łączyć bezpośredni związek przyczynowo skutkowy, tzn. w wykonaniu jednej ze ściśle sprecyzowanych w ustawie czynności (dostawy towarów) towar opuszcza terytorium kraju w celu dostarczenia go do kraju trzeciego, przy czym nabywca tego towaru w wykonaniu tej czynności nabywa prawo do rozporządzania nim jak właściciel. Ostatnia przesłanka ma charakter formalny i wiąże się z udokumentowanym i legalnym wywozem towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Z punktu widzenia definicji eksportu towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, istotna jest kwestia miejsca rozpoczęcia transportu lub wysyłki towarów, a nie fakt rozpoczęcia celnej procedury wywozu towarów. Rozpoczęcie transportu towarów w Polsce, a celnej procedury wywozu towarów w innym państwie członkowskim, nie uniemożliwia uznania transakcji za wypełniającą definicję eksportu towarów zawartą w ustawie o VAT. W kwestii eksportu towarów wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 25 czerwca 2012 r., sygn. akt I FPS 3/12 orzekając, że: „(...) Dla zastosowania przez podatnika stawki 0% w Polsce z tytułu eksportu towaru konieczne jest, aby miejscem dostawy tej czynności była Polska, co wymaga wykazania, że wywóz tego towaru poza obszar Unii Europejskiej następuje - stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. - w ramach transportu, który rozpoczął się na terytorium Polski, w wykonaniu czynności określonej w art. 7 ustawy”. Na podstawie art. 41 ust. 4 ustawy o VAT, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%. Z kolei, zgodnie z ust. 6 powołanego art. 41, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej. Z kolei zgodnie z art. 41 ust. 11 ustawy o VAT, przepisy ust. 4 (stawka VAT 0%) stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b (eksport pośredni), jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Natomiast zgodnie z art. 41 ust. 6a ustawy o VAT, dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności: 1) dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu; 2) dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność; 3) zgłoszenie wywozowe na piśmie utrwalonym w postaci papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny. W świetle obowiązujących przepisów prawa, za standardowy dokument potwierdzający wywóz towarów poza granice Unii Europejskiej uznawany jest, co do zasady, komunikat IE 599. W wydawanych interpretacjach podatkowych organy podatkowe wskazują, że aby podatnik mógł zastosować stawkę 0% w przypadku eksportu winien posiadać dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty, a takim dokumentem jest m.in. komunikat IE 599. W judykaturze również wskazuje się, iż komunikat IE 599 uprawnia podatnika do zastosowania preferencyjnej 0% stawki podatku VAT w eksporcie. Przykładowo, w wyroku z dnia 27 czerwca 2017 r., sygn. akt I FSK 2195/15 Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż: „otrzymanie przez dostawcę towarów przeznaczonych do wywozu poza terytorium Unii Europejskiej komunikatu elektronicznego IE 599, stanowiącego urzędową formę potwierdzenia wywozu tych towarów poza obszar Unii Europejskiej, w ramach dokonanego przez niego, jako eksportera, zgłoszenia do wywozu, uprawnia go - na podstawie art. 41 ust. 4 u.p.t.u. - do opodatkowania tej dostawy stawką 0%”. Jak wynika z opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego towary są i będą w przyszłości przedmiotem transportu z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej oraz dochodzi i będzie dochodzić do przeniesienia prawa do rozporządzania nimi jak właściciel. W tym przypadku będzie do tzw. eksport pośredni, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy o VAT. Zarówno w przypadku opisu stanu faktycznego jak i zdarzenia przyszłego Wnioskodawca posiada i będzie posiadał komunikat IE 599/CC599C wydany przez litewski urząd celny potwierdzający wywóz towarów sprzedawanych przez Spółkę na rzecz Kontrahenta poza terytorium Unii Europejskiej. Tym samym, w odniesieniu do transakcji oznaczonej jako stan faktyczny Spółka jest uprawniona do uznania dokonanej dostawy towaru za eksport towarów i stosowania w stosunku do tej transakcji stawki VAT 0%. Podobnie w odniesieniu do transakcji oznaczonej jako zdarzenie przyszłe Spółka jest uprawniona do uznania planowanych dostaw towarów za eksport towarów i stosowania w stosunku do planowanych transakcji stawki 0% VAT.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają: 1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; 2) eksport towarów; 3) import towarów na terytorium kraju; 4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie, z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju. Według art. 2 pkt 1 i 5 ustawy: Przez terytorium kraju rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3. Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). W myśl art. 2 pkt 6 ustawy: Przez towary rozumie są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy: Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy: Przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez: a) dostawcę lub na jego rzecz, lub b) nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych - jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych. Stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy: Miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. W myśl art. 41 ust. 4 ustawy: W eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%. Zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy: Stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej. Na podstawie art. 41 ust. 6a ustawy: Dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności: 1) dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu; 2) dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność; 3) zgłoszenie wywozowe na piśmie utrwalonym w postaci papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny. Według art. 41 ust. 7 ustawy: Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju. Stosownie do art. 41 ust. 8 ustawy: Przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu. Jak stanowi art. 41 ust. 9 ustawy: Otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument. Ponadto, na podstawie art. 41 ust. 11 ustawy: Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio. Zatem, zastosowanie stawki VAT 0% w eksporcie towarów jest możliwe pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, a w przypadku eksportu pośredniego dokument, który potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, i z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Należy również nadmienić, że zgodnie z powołanym art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy - w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejscem dostawy towarów jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. Zatem tylko wywóz towarów, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium UE znajdują się na terytorium kraju, stanowi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy, podlegający opodatkowaniu w Polsce. W kwestii eksportu towarów wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z 25 czerwca 2012 r., sygn. akt I FPS 3/12 orzekając, że: „(...) Dla zastosowania przez podatnika stawki 0% w Polsce z tytułu eksportu towaru konieczne jest, aby miejscem dostawy tej czynności była Polska, co wymaga wykazania, że wywóz tego towaru poza obszar Unii Europejskiej następuje - stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. - w ramach transportu, który rozpoczął się na terytorium Polski, w wykonaniu czynności określonej w art. 7 ustawy. Zgłoszenie towaru do procedury wywozu towarów, o której mowa w art. 161 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, w krajowym urzędzie celnym należy traktować jako niewątpliwy dowód rozpoczęcia takiego transportu na terytorium Polski, niemający jednak charakteru wyłącznego”. W powyższej uchwale stwierdzono również, „(...) w sytuacji gdy eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 146 w zw. z art. 32 Dyrektywy 2006 /112/WE), stanowi wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Wspólnoty znajdują się na terytorium kraju, oznacza to, że wywóz tych towarów z kraju poza obszar Unii Europejskiej powinien nastąpić w ramach transportu (wysyłki) zasadniczo o nieprzerwanym charakterze. Dla przybliżenia charakteru takiego transportu przydatne może być sięgnięcie do normy art. 83 ust. 3 pkt 1 lit. a) u.p.t.u., stanowiącej, że przez usługi transportu międzynarodowego rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej. W sytuacji gdy transport towaru z Polski zostanie przerwany na terytorium innego kraju unijnego i ponownie podjęty w okolicznościach wskazujących, że miejscem jego rozpoczęcia, w celu wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, jest tenże inny kraj unijny, brak podstaw do stwierdzenia, że eksport tych towarów nastąpił z terytorium Polski. Oznacza to, że w przypadku gdy towar jest transportowany (wysyłany, przemieszczany) z Polski do innego państwa członkowskiego z pominięciem procedury wywozu i tam rozładowany i magazynowany (składowany poza składem celnym), po czym dopiero z tego kraju transportowany (wysyłany) - po zgłoszeniu w nim tegoż towaru do wywozu poza terytorium Unii Europejskiej - nie ma podstaw do stwierdzenia, że wywóz tego towaru poza terytorium Wspólnoty nastąpił z terytorium Polski, gdyż miejscem świadczenia takiej dostawy eksportowej, w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), nie jest w takiej sytuacji Polska, lecz tenże kraj unijny, w którym znajdują się eksportowane towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy poza terytorium Unii Europejskiej. Nie są zatem w tym przypadku spełnione przesłanki do stwierdzenia eksportu takiego towaru w Polsce, a tym samym do stosowania z tego tytułu stawki 0%.” Z powyższego wynika, że towar podlegający eksportowi nie musi opuścić terytorium Unii Europejskiej za pośrednictwem krajowego granicznego urzędu celnego, gdyż może to nastąpić poprzez każdy unijny urząd celny. Niemniej jednak niezbędne jest, aby transport (wysyłka) tego towaru, przed opuszczeniem terytorium Unii Europejskiej, rozpoczął się na terytorium Polski oraz, aby transport miał nieprzerwany charakter. Przy czym, nie chodzi o aspekt fizyczny tego transportu, czyli o to aby transportu dokonywał np. tylko jeden podmiot (np. spedytor), czy też towar nie mógł być przeładowany, czy chwilowo składowany. Istotne jest, aby przeznaczeniem nadanego towaru było tylko jego wywiezienie z terytorium Unii Europejskiej. Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest producentem farb i akcesoriów malarskich. Wnioskodawca sprzedaje towary firmie z Uzbekistanu (Kontrahent). Kontrahent nie ma siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce i nie jest w Polsce zarejestrowany dla celów VAT. Zgodnie z przyjętymi przez Strony warunkami Incoterms EXW - magazyn w (...), prawo do rozporządzania towarem jak właściciel oraz wszelkie ryzyka związane z utratą lub uszkodzeniem towaru przechodzą na Kontrahenta w Polsce. Towary odbierane są z magazynu Wnioskodawcy przez przewoźnika działającego na rzecz Kontrahenta i transportowane na Litwę. Tam towary są przeładowywane, a następnie wywożone do Uzbekistanu przez przewoźnika działającego na rzecz Kontrahenta (innego niż ten, który transportował towary z Polski na Litwę). Kontrahent realizował procedury celne w Polsce i przekazywał Wnioskodawcy dokument celny IE 599, w którym polskie organy celne potwierdzały wywóz towarów z terytorium Polski (okoliczność ta nie jest przedmiotem wniosku). Obecnie Kontrahent zdecydował, że procedury celne wywozowe będą realizowane w innym kraju UE niż Polska, tj. na Litwie. Wnioskodawca nie ma wiedzy co się dzieje z towarami, po tym jak zostaną one wydane przewoźnikowi z magazynu, w szczególności nie nadzoruje procedury transportowej, nie kontroluje ciągłości transportu, nie przedstawia towarów do procedury celnej i nie ma kontroli nad ich stanem w momencie przedstawienia do procedury celnej (wiedza Wnioskodawcy w powyższym zakresie opiera się na informacjach i dokumentach przekazanych przez Kontrahenta). Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uznania dostaw towarów opisanych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym za eksport towarów i możliwości opodatkowania tych transakcji stawką VAT w wysokości 0%. Z powołanego art. 2 pkt 8 ustawy wynika, że aby czynność mogła być uznana za eksport towarów, muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki: ma miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni - art. 2 pkt 8 lit. a ustawy) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (eksport pośredni - art. 2 pkt 8 lit. b ustawy), wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej musi zostać potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych. Niespełnienie jakiejkolwiek z ww. przesłanek powoduje, że nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy. Z kolei aby możliwe było opodatkowanie eksportu towarów stawką podatku VAT w wysokości 0%, konieczne jest spełnienie warunku dotyczącego otrzymania przez podmiot potwierdzenia wywozu towarów przez organ celny określony w przepisach celnych. Spełnienie tego warunku ma gwarantować, że faktycznie wystąpił eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy skutkujący wywozem towarów z terytorium Polski. Otrzymanie odpowiedniego dokumentu „urzędowego” ma gwarantować, że faktycznie nastąpił wywóz towarów i że bez ich powrotnego przywozu nie będą one przedmiotem dostawy na terytorium kraju, która poprzez zastosowanie stawki 0% byłaby faktycznie nieopodatkowana. Zgodnie z powołanym art. 41 ust. 6 ustawy, możliwość zastosowania stawki VAT 0% do eksportu towarów uwarunkowana jest posiadaniem, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Zatem, aby Spółka mogła opodatkować sprzedaż stanowiącą eksport towarów stawką podatku VAT w wysokości 0% musi posiadać dokument, który w sposób jednoznaczny potwierdza, że wysyłane towary opuściły terytorium Unii Europejskiej. Przykładowy katalog takich dokumentów wymieniony został w art. 41 ust. 6a ustawy. Przy tym, zauważyć należy, że nie jest to katalog zamknięty, na co wskazuje użyty w tym przepisie zwrot „w szczególności”. Niemniej jednak, pomimo tego, że katalog dokumentów wymienionych w art. 41 ust. 6a ustawy ma charakter otwarty, nie można przyjąć, że mogą to być inne dowody niż dokumenty „urzędowe”, w których właściwe organy celne (polskie lub z innych państw członkowskich UE) potwierdziły wywóz towarów poza terytorium UE. W tym miejscu wskazać należy, że co do zasady zgłoszenia wywozowe towarów z obszaru celnego UE składane są w formie elektronicznej z wykorzystaniem Automatycznego Systemu Eksportu (AES). Zgłoszenie celne (wywozowe) w postaci komunikatu IE 515 jest składane przez zgłaszającego do właściwego urzędu wywozu. Z kolei urząd wyprowadzenia, tj. urząd celny graniczny, przez który towar opuszcza obszar celny Unii Europejskiej niezwłocznie po tym, jak towar opuścił obszar celny UE przesyła do urzędu wywozu (urzędu, w którym zostało złożone zgłoszenie celne) komunikat IE 518 zawierający wyniki kontroli przeprowadzonej w urzędzie wyprowadzenia. Po otrzymaniu przez urząd wywozu komunikatu IE 518 system AES generuje automatycznie komunikat IE 599 i przesyła go zgłaszającemu. Komunikat IE 599 jest dokumentem celnym potwierdzającym, także dla celów podatkowych, wywóz towarów poza terytorium UE przez wskazanego w zgłoszeniu wywozowym eksportera. Należy dodatkowo zaznaczyć, że komunikat IE 599 może być wydany nie tylko przez administrację celną krajową, ale także przez inne unijne organy celne, jeśli odprawa celna wywozowa (eksportowa) miała miejsce na terenie innego państwa członkowskiego. Zatem, dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium UE jest: elektroniczny komunikat IE 599 otrzymany w systemie AES, wydruk ww. komunikatu potwierdzony przez właściwy organ celny, elektroniczny komunikat IE 599 otrzymany poza systemem AES, jeżeli jego autentyczność jest zapewniona. Nadmieniam także, że od 31 października 2024 r. nastąpiło ogólnopolskie uruchomienie systemu AES/ECS2 PLUS, w którym nie funkcjonuje już komunikat IE 599. W związku z tym, na terytorium Polski nie jest już wydawany komunikat IE 599, gdyż został on zastąpiony komunikatem CC599C, który pełni jednak taką samą rolę jak jego poprzednik, tj. jest dokumentem celnym stanowiącym potwierdzenie wywozu towaru. Dokumentem, o którym mowa w art. 41 ust. 6a ustawy uprawniającym do zastosowania stawki VAT 0% przy eksporcie towarów będzie również zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym lub kopia takiego zgłoszenia potwierdzona przez właściwy urząd celny. We wszystkich ww. przypadkach są to dokumenty o charakterze „urzędowym” wygenerowane w systemie AES (AES/ECS2 PLUS) lub potwierdzone przez właściwy urząd celny. Z powyższego wynika więc, że pomimo tego, że katalog dokumentów wymienionych w art. 41 ust. 6a ustawy jest katalogiem otwartym, nie można zastosować stawki VAT w wysokości 0% względem eksportu towarów na podstawie dowodów innych niż dokumenty „urzędowe”, w których właściwe organy celne (polskie lub z innych państw członkowskich UE) potwierdziły wywóz towarów poza terytorium UE. W analizowanej sprawie, w wyniku dostawy dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz nabywcy z kraju trzeciego (Kontrahenta) następuje/nastąpi wywóz towarów z Polski poza terytorium UE (Uzbekistan). Transport towarów z Polski do Uzbekistanu organizuje nabywca (Kontrahent). Przy czym, transport towarów od Wnioskodawcy z Polski do nabywcy poza UE odbywa się dwuetapowo, tj. najpierw towary transportowane są na Litwę, tu są przeładowywane a następnie wywożone do Uzbekistanu. Z przedstawionych okoliczności sprawy nie wynika aby na terytorium Litwy towary poddawane były jakimkolwiek czynnościom/modyfikacjom, które powodowałyby jakąkolwiek zmianę ich charakteru, co pozwala przyjąć, że w tym przypadku pobyt towarów na Litwie nie przerywa ciągłości transportu. Jednocześnie, wywóz towarów poza terytorium UE jest /będzie potwierdzony przez litewski organ celny. Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy uznać, że dostawa towarów dokonana przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta (opisana w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym) spełnia przesłanki wskazane w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy, a w konsekwencji stanowi eksport towarów opodatkowany na terytorium Polski. Brak zapoczątkowania procedury eksportu na terenie Polski i zainicjowanie jej w innym państwie członkowskim UE (Litwa), a następnie uzyskanie potwierdzenia wywozu w tym innym państwie członkowskim UE jest wystarczające do uznania tak zorganizowanego wywozu towarów za eksport w rozumieniu art. 2 pkt 8 lit. b ustawy, ponieważ w konsekwencji dostawy dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta następuje/nastąpi wywóz towaru z Polski na terytorium państwa trzeciego. Odnośnie posiadanej dokumentacji Wnioskodawca wskazał, że w przypadku transakcji, które miały miejsce (stan faktyczny), otrzymywał od Kontrahenta, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej, dokument CMR, z którego wynika, iż towary są transportowane z Litwy do Uzbekistanu oraz dokument celny IE 599 (od 31 października 2024 r. dokument CC599C). Na dokumencie tym, litewski organ celny potwierdza wywóz towarów poza terytorium UE (na dokumencie IE 599 wskazano jako urząd wywozu i wyprowadzenia litewski urząd celny). Natomiast odnośnie transakcji, które będą miały miejsce w przyszłości (zdarzenie przyszłe), Kontrahent będzie przekazywał Wnioskodawcy dokument CMR, z którego będzie wynikać, iż towary są transportowane z Polski na Litwę, dokument CMR, z którego będzie wynikać, że towary są transportowane z Litwy do Uzbekistanu oraz dokument celny CC599C, na którym litewski organ celny potwierdzi wywóz towarów poza terytorium UE (litewski urząd wywozu i wyprowadzenia). Zatem skoro, na potwierdzenie wywozu towarów z Polski poza terytorium Unii Europejskiej Wnioskodawca posiada/będzie posiadał dokument celny IE 599/CC599C (stan faktyczny i zdarzenie przyszłe) należy przyjąć, że Wnioskodawca ma/będzie miał prawo do opodatkowania dostaw towarów stanowiących eksport towarów stawką VAT w wysokości 0%, o ile z posiadanych dokumentów wynika/będzie wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Tym samym, stanowisko w zakresie pytania 1 i 2 jest prawidłowe.
Informuję, że wydając interpretację nie przeprowadzam postępowania dowodowego i opieram się wyłącznie na elementach zdarzenia przedstawionych we wniosku. Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Podkreślam, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili