Wnioskodawca, prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą, złożył wniosek o interpretację indywidualną w sprawie skutków podatkowych wyłączenia nieruchomości z działalności gospodarczej w celu ich wynajmu opodatkowanego VAT. Organ podatkowy potwierdził, że wyłączenie nieruchomości z działalności nie będzie stanowiło czynności podlegającej opodatkowaniu VAT, ponieważ nieruchomości będą nadal wykorzystywane w działalności gospodarczej Wnioskodawcy. W związku z tym, organ pozytywnie rozstrzygnął zapytanie podatnika.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyłowe Szanowny Panie, stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
31 marca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 27 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania, że wyłączenie z działalności gospodarczej Nieruchomości w celu wykorzystywania ich na potrzeby wynajmu opodatkowanego podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) nie będzie stanowiło czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Treść wniosku jest następująca:
Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą od 1992 roku jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą A. (dalej: A.). Wnioskodawca posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w myśl art. 3 ust. 1 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych). Wnioskodawca opodatkowuje swoje dochody według stawki 19%, na podstawie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest (...) oraz hurtowa sprzedaż (...). Wnioskodawca prowadzi działalność w zakładzie produkującym (...) w A. przy ul. A1 oraz w zakładzie (...) w B. przy ul. B1. Działalność ta jest prowadzona na nieruchomościach stanowiących własność Wnioskodawcy i jego małżonki (współwłasność ustawowa małżeńska). Powyższe nieruchomości stanowią środki trwałe przedsiębiorstwa A. Oprócz powyższych nieruchomości wykorzystywanych do głównej działalności w zakresie (...) i sprzedaży (...), Wnioskodawca wraz z małżonką (współwłasność ustawowa małżeńska) jest właścicielem nieruchomości o charakterze użytkowym i magazynowym, które są przedmiotem najmu. W wynajmowanych nieruchomościach podmioty trzecie prowadzą działalność handlową (sklepy, hurtownie), magazynową lub usługową. Wynajmowane nieruchomości są położone w następujących lokalizacjach: C., ul. C1, D., ul. D1, E., ul. E1, F., ul. F1, G., ul. G1, A., ul. H1, H., ul. I1, I., ul. J1, J., ul. K1, K., ul. L1, L., ul. M1, M., ul. N1. Wszystkie powyższe nieruchomości stanowią środki trwałe A. i są wprowadzone do ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa. Ponadto Wnioskodawca korzystał z prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków dotyczących zakupu Nieruchomości. Dla potrzeb niniejszego wniosku, powyższe nieruchomości zwane będą dalej „Nieruchomościami”. Wnioskodawca prowadzi także działalność w zakresie wynajmu ruchomości, głównie na rzecz podmiotów prowadzących sklepy (...). Ze względu na sukcesję rodzinną oraz potrzebę zabezpieczenia działalności i rozwoju przedsiębiorstwa A., Wnioskodawca planuje przekształcenie jednoosobowej działalności gospodarczej w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Przekształcenie jednoosobowej działalności gospodarczej w jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”) nastąpi zgodnie z 551 § 5 oraz art. 584(1) i n. ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks Spółek Handlowych (dalej: „k.s.h.”). Stosownie do przepisów k.s.h., spółce przekształconej przysługują wszystkie prawa i obowiązki przekształcanego przedsiębiorstwa. W konsekwencji, z chwilą wpisu Spółki do rejestru, przedsiębiorstwo prowadzone dotychczas przez Wnioskodawcę stanie się własnością Spółki. Spółce przysługiwać będą wszystkie prawa i obowiązki Wnioskodawcy związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Spółka przejmie z mocy prawa, prawo własności wszystkich składników majątkowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, w tym wszystkich wymienionych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (z wyjątkiem nieruchomości wynajmowanych, które będą wyłączone z przedsiębiorstwa przed przekształceniem). Spółka wstąpi również z mocy prawa w prawa i obowiązki Wnioskodawcy wynikające z wszelkich umów zawartych w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Spółka będzie kontynuowała działalność w zakresie (...) i sprzedaży (...), a także wynajmu ruchomości, prowadzoną wcześniej w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej. Przed samym dokonaniem przekształcenia jednoosobowej działalności gospodarczej w Spółkę, Wnioskodawca planuje wyłączyć z tej działalności gospodarczej wszystkie wynajmowane przez Wnioskodawcę Nieruchomości. Po przekształceniu, Wnioskodawca zamierza kontynuować wynajem posiadanych Nieruchomości (nie będą one wykorzystywane do celów osobistych) w ramach nowo założonej jednoosobowej działalności gospodarczej, w ramach której będzie prowadził wynajem nieruchomości użytkowych, lub najem prywatny. Wynajem Nieruchomości w dalszym ciągu będzie opodatkowany VAT. Nieruchomości będą wynajmowane osobom trzecim tak jak obecnie. Spółka będzie zarejestrowana jako czynny podatnik VAT.
Czy wyłączenie z działalności gospodarczej Wnioskodawcy Nieruchomości przed dokonaniem przekształcenia jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy w Spółkę, w celu wykorzystywania ich na potrzeby wynajmu opodatkowanego podatkiem VAT Wnioskodawcy, nie będzie stanowiło czynności podlegającej opodatkowaniu VAT? Pana stanowisko w sprawie Wyłączenie Nieruchomości z działalności, w celu wykorzystywania ich na potrzeby wynajmu przez Wnioskodawcę nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT. Stosownie do treści z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wskazuje, że przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników (...) - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych. Z kolei w oparciu o art. 15 ust. 1 ustawy o VAT uznaje się, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Na gruncie ustawy o VAT nieco szerzej niż w innych aktach prawnych rozumiana jest działalność gospodarcza. Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Nie jest więc konieczne zarejestrowanie przedsiębiorstwa w odpowiednim rejestrze przedsiębiorców, aby na gruncie ustawy o VAT została ona uznana za działalność gospodarczą. Na podstawie art. 659 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się
płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym - jak wynika z § 2 tego samego artykułu - czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju. Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem, oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu. Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podkreślić także należy, że najem stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy VAT i zasadniczo podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, poza przypadkami w których ustawa zwalnia najem z opodatkowania. Wnioskodawca pragnie wskazać, że przed wpisem przekształcenia do rejestru wycofa wszystkie Nieruchomości będące przedmiotem najmu z dotychczasowej działalności i przekaże je do majątku prywatnego. Po przekształceniu jednoosobowej działalności gospodarczej w jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, dotychczasowa działalność gospodarcza z mocy prawa zostanie wykreślona z ewidencji CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej). Niemniej jednak Wnioskodawca niezwłocznie po przekształceniu zarejestruje nową jednoosobową działalność gospodarczą lub rozpocznie najem prywatny. Następnie Wnioskodawca w dniu rejestracji ma zamiar wprowadzić do ewidencji wszystkie Nieruchomości, z których uzyskiwał przychód z najmu przed przekształceniem. Nieruchomości zostaną przeznaczone pod najem i będą wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Wnioskodawca po przekształceniu jednoosobowej działalności gospodarczej w Spółkę nie będzie prowadził działalności w dotychczasowym zakresie, ponieważ z chwilą przekształcenia przedsiębiorstwo stanie się własnością Spółki. Pomimo to Wnioskodawca nadal będzie prowadził działalność gospodarczą (w rozumieniu ustawy o VAT) i pozostanie czynnym podatnikiem VAT w zakresie świadczenia usług najmu. W pierwszej kolejności należy wskazać, że nie dojdzie tu do wykorzystania Nieruchomości na cele osobiste podatnika, ponieważ będą one w dalszym ciągu wykorzystywane w nowo powstałej jednoosobowej działalności gospodarczej, która będzie spełniała przesłanki definicji działalności gospodarczej o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy, skoro Nieruchomości w dalszym ciągu będą wykorzystywane w działalności gospodarczej tej samej osoby fizycznej to nie dojdzie do dostawy towarów lub usług w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. W efekcie przeniesienie Nieruchomości do nowej działalności Wnioskodawcy nie będzie stanowiło na gruncie ustawy dostawy towaru ani świadczenia usług, przez co czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT. Podsumowując, wyłączenie Nieruchomości z działalności przed przekształceniem, w sytuacji, gdy Wnioskodawca będzie następnie wykorzystywał je w prowadzonej działalności gospodarczej, uzyskując przychody z najmu podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, będzie neutralna na gruncie podatku od towarów i usług. Podobne do zaprezentowanego wyżej stanowiska Wnioskodawcy Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej podzielił w interpretacji z 20 maja 2020 r. nr 0114-KDIP1- 3.4012.190.2020.2.ISK.
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). W świetle art. 8 ust. 1 ustawy: Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (...). Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności: 1) przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, 2) wszelkie inne darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to takie przekazanie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać jego opodatkowania). Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zwanej dalej: Kodeks cywilny. Zgodnie z art. 195 ww. ustawy - Kodeks cywilny: Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności. Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasność nieruchomości), stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r. sygn. akt I FPS 2 /11. Jak wynika z art. 196 § 1 ustawy - Kodeks cywilny: Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W myśl art. 198 ustawy - Kodeks cywilny: Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Podkreślić więc należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela, a rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. W tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.). Stosownie do art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy: Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej). W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku. W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: Oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku. Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: Zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu: Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika. Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Według art. 15 ust. 2 ustawy: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Należy wskazać, że małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w cytowanym wyżej art. 15 ust. 1 ustawy. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza bowiem możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług. Jeżeli zatem przedmiotem dokonywanej dostawy lub świadczonej usługi jest majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy będzie ten małżonek, który dokonuje dostawy lub świadczy usługę we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej) – jako podatnik VAT. W myśl art. 659 § 1 i 2 ustawy Kodeks cywilny: Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju. Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej nieruchomości lub rzeczy skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu. Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym, najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Z opisu sprawy wynika, że: prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest (...) oraz hurtowa sprzedaż (...), jest Pan zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, jest Pan wraz z małżonką (współwłasność ustawowa małżeńska) właścicielem Nieruchomości o charakterze użytkowym i magazynowym, które są przedmiotem najmu, w wynajmowanych Nieruchomościach podmioty trzecie prowadzą działalność handlową, magazynową lub usługową, Nieruchomości są wprowadzone do ewidencji środków trwałych Pana przedsiębiorstwa, korzystał Pan z prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków dotyczących zakupu Nieruchomości, planuje Pan przekształcenie jednoosobowej działalności gospodarczej w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, przed dokonaniem ww. przekształcenia planuje Pan wyłączyć z jednoosobowej działalności gospodarczej wszystkie wynajmowane przez Pana Nieruchomości, po przekształceniu zamierza Pan kontynuować wynajem posiadanych Nieruchomości (nie będą one wykorzystywane do celów osobistych) w ramach nowo założonej jednoosobowej działalności gospodarczej lub w ramach najmu prywatnego, wynajem Nieruchomości w dalszym ciągu będzie opodatkowany podatkiem VAT, Nieruchomości będą wynajmowane osobom trzecim tak jak obecnie. Należy zatem stwierdzić, że wykorzystanie przez Pana Nieruchomości w działalności gospodarczej polegającej na ich wynajmie, stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym, czynność ta wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, a Pan w związku z jej realizacją działa w charakterze podatnika zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy. W tym miejscu należy zaznaczyć, że autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług. Zatem, nie każda czynność, która wywołuje skutki na gruncie prawa cywilnego, będzie takie skutki wywoływała na gruncie prawa podatkowego. W rozpatrywanej sprawie, pomimo że Nieruchomości stanowią majątek wspólny Pana i Pana małżonki, to jednak są one wykorzystywane wyłącznie przez Pana do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Czyli Pan prowadząc działalność gospodarczą w oparciu o składniki majątku wspólnego ma nad tym majątkiem kontrolę ekonomiczną. Skoro więc wykorzystuje Pan Nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy, to jest Pan w sensie ekonomicznym właścicielem tych Nieruchomości. Pana wątpliwości w sprawie dotyczą ustalenia, czy wyłączenie Nieruchomości z jednoosobowej działalności gospodarczej w celu dalszego ich wykorzystywania na potrzeby wynajmu opodatkowanego podatkiem VAT, nie będzie stanowiło czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W sprawie istotne jest, że w podatku VAT nie występuje pojęcie „najmu prywatnego” i „najmu w ramach działalności gospodarczej”. W świetle przepisów ustawy działalnością gospodarczą jest każda czynność najmu niezależnie od tego, czy wynajmujący działalność tę zarejestrował, czy nie i niezależnie od tego, czy przedmiot najmu stanowi w jego działalności środek trwały. W opisanym zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem niniejszej interpretacji, Nieruchomości zarówno przed, jak i po wycofaniu ich ze środków trwałych obecnie prowadzonego przedsiębiorstwa, będą przez Pana wykorzystywane cały czas do działalności gospodarczej. Odnosząc się zatem do Pana wątpliwości stwierdzić należy, że czynność wycofania Nieruchomości z obecnie prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej w celu dalszego ich wynajmowania w ramach nowej jednoosobowej działalności gospodarczej lub w ramach tzw. „najmu prywatnego”, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, gdyż w analizowanej sprawie nie nastąpi dostawa towarów (Nieruchomości) na Pana cele osobiste i ww. Nieruchomości w dalszym ciągu będą służyły do działalności gospodarczej w zakresie najmu, tj. czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Należy zauważyć, że oddając w najem opisane Nieruchomości, po ich uprzednim wycofaniu z działalności gospodarczej, nie utraci Pan statusu czynnego podatnika podatku VAT w tym zakresie. Wynika to z faktu, że oddanie przedmiotowych Nieruchomości w najem poza dotychczasową działalnością gospodarczą – na gruncie ustawy – skutkować będzie wykonywaniem działalności gospodarczej (polegającej na wynajmie nieruchomości), zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy oraz dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu (czynsz z tytułu najmu), określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W konsekwencji, wycofanie Nieruchomości z majątku przedsiębiorstwa – prowadzonej przez Pana obecnie jednoosobowej działalności gospodarczej – a następnie wykorzystywanie ich do czynności opodatkowanych podatkiem VAT (najmu) w ramach nowo założonej jednoosobowej działalności gospodarczej lub tzw. „najmu prywatnego” – nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym, Pana stanowisko uznaję za prawidłowe.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Ponadto, stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej: Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem przedmiotowa interpretacja rozstrzyga w zakresie zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem Pana, a nie wywiera skutku prawnego dla Pana małżonki (współwłaścicielki Nieruchomości). Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili