W dniu 21 marca 2025 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący skutków podatkowych najmu trzech nieruchomości przez małżeństwo A.B. i B.B. Wnioskodawcy pytali, czy przychody z najmu nieruchomości X i Y podlegają zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT oraz czy przychody z najmu nieruchomości Z, nieprzekraczające 200 tys. zł rocznie, również korzystają ze zwolnienia. Organ podatkowy potwierdził, że przychody z najmu nieruchomości X i Y podlegają zwolnieniu przedmiotowemu od VAT, a przychody z najmu nieruchomości Z podlegają zwolnieniu podmiotowemu, uznając stanowisko wnioskodawców za prawidłowe. Interpretacja jest pozytywna, ponieważ organ potwierdził stanowisko podatnika.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyłowe Szanowni Państwo, stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy z tytułu najmu nieruchomości X przy (...) w (...) (część pytania nr 1) jest prawidłowe. Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej 21 marca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 19 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku wspólnego jest następująca: Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem 1. Zainteresowana będąca stroną postępowania: A.B. 2. Zainteresowany niebędący stroną postępowania: B.B.
Sprawa dotyczy prywatnego najmu trzech nieruchomości, których łączne przychody przekroczą w 2025 r. (...) zł. Osobami wynajmującymi jest małżeństwo, które nabyło nieruchomości do majątku prywatnego w ramach współwłasności małżeńskiej.
1) A.B. (strona postępowania) prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, ale nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług). 2) B.B. (strona zainteresowana, nie będąca stroną postępowania), nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest podatnikiem VAT. Posiadają Państwo we współwłasności małżeńskiej następujące Nieruchomości: a) mieszkanie Z w (...), ul. (...) b) dom Y w (...), ul. (...) c) dom X w (...), ul. (...) Ad a) Macie Państwo zawartą długoterminową umowę dzierżawy lokalu mieszkalnego Z zlokalizowanego w (...), przy ul. (...) która zawarta jest na czas nieokreślony począwszy od 24 kwietnia 2023 r. Najemcą jest firma prowadząca działalność najmu wakacyjnego. Najem nie wiąże się z przeniesieniem ośrodka życia najemcy. Firma wykorzystuje nieruchomość w ramach swojej działalności najmu krótkoterminowego (usługi związane z zakwaterowaniem). Przewidywany przychód w 2025 r. to ok. (...) zł. Ad b) Umowa najmu domu Y mieszczącego się w (...), przy ul. (...) zawarta jest na rzecz firmy (...), która wynajmuje nieruchomość dla swojego pracownika. Jest to umowa najmu długoterminowego, na rok od 1 sierpnia 2024 r. z możliwością przedłużenia na każdy kolejny rok. Najem domu wiąże się z przeniesieniem ośrodka życia najemcy. Z umowy wynika, że jest to najem wyłącznie na cele mieszkaniowe pracownika i jego rodziny. Przewidywany przychód w 2025 r. to ok. (...) zł. Ad c) Umowa najmu domu X zlokalizowanego w (...), przy ul. (...) zawarta jest z osobą fizyczną, na rok od 1 sierpnia 2024 r. z możliwością przedłużenia na każdy kolejny rok. Jest to umowa najmu długoterminowego. Najem lokalu mieszkalnego wiąże się z przeniesieniem ośrodka życia najemcy. Z umowy wynika, że jest to najem wyłącznie na własne cele mieszkaniowe najemcy i jego rodziny. Przewidywany przychód w 2025 r. ok (...) zł. Wszystkie 3 ww. nieruchomości rozliczane są z tytułu najmu na podstawie PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-28. Pytania 1) Czy przychody z tytułu najmu nieruchomości X przy ul. (...) i nieruchomości Y przy ul. (...) w (...) podlegają zwolnieniu od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT? 2) Czy przychody z tytułu najmu nieprzekraczające 200 tys./rok nieruchomości Z przy ul. (...) w (...) podlegają zwolnieniu od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT lub/i podlegają zwolnieniu podmiotowemu od podatku VAT zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT? Państwa stanowisko w sprawie 1. Przychody z tytułu najmu nieruchomości X i Y przy ul. (...) podlegają zwolnieniu przedmiotowemu od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT gdyż: domy wynajmowane są wyłącznie na cele mieszkaniowe, umowa najmu w swojej treści zawiera m.in. postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu o charakterze mieszkalnym i lokal ten może być wykorzystywany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych, wraz z najmem tych nieruchomości wiąże się przeniesienie ośrodka życia osób zamieszkałych (najemca i jego rodzina) do ww. nieruchomości. 2. Przychody z tytułu najmu nieruchomości Z przy ulicy (...) w (...) podlegają zwolnieniu podmiotowemu od podatku VAT zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy VAT, gdyż: przychody z tytułu najmu nie przekraczają kwoty 200 tys. rocznie na każdą z zainteresowanych stron w sprawie.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy z tytułu najmu nieruchomości X przy ul. (...) w (...) (część pytania nr 1) jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361) zwanej dalej ustawą: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy: Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...). Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym: Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy Kodeks cywilny: Przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Umowa dzierżawy jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wynajmującego/wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy/dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług usługa najmu/dzierżawy wypełnia definicję świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i jako czynność odpłatna, świadczona za wynagrodzeniem, wypełnia dyspozycję art. 5 ust. 1 ustawy, tj. jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl art. 15 ust. 2 ustawy: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Kwestie dotyczące stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje natomiast ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.), zwanej dalej „Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym”. Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej). W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku. Jak stanowi art. 36 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: Oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. W myśl natomiast art. 36 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku. Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: Zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w ww. art. 15 ust. 1 ustawy. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. Status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Podatnikiem podatku od towarów i usług jest więc ten z małżonków, który dokona czynności podlegającej opodatkowaniu. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza bowiem możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług. Jeżeli zatem, przedmiotem odpłatnego świadczenia usług jest majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy będzie ten małżonek, który świadczy usługę we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej) – jako podatnik VAT. Natomiast jeżeli małżonkowie dokonali czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tego tytułu. Z opisu sprawy wynika, że: są Państwo właścicielami 3 następujących nieruchomości w ramach współwłasności małżeńskiej; mieszkania Z w (...), przy ul. (...) domu Y w (...), ul. (...) domu X w (...), ul. (...) każda z tych nieruchomości jest przedmiotem długoterminowej umowy najmu /dzierżawy; stroną umowy jest zarówno Pani jak i Pani mąż; dom w (...) X jest wynajmowany osobie fizycznej. Państwa wątpliwości w analizowanej sprawie dotyczą m.in. ustalenia, czy przychody z tytułu najmu nieruchomości (domu X) zlokalizowanej w (...) przy ul. (...) będą mogły korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Aby móc Państwu odpowiedzieć na ww. wątpliwości należy zauważyć, że skoro ww. nieruchomość (dom) jest własnością obojga małżonków, to podatnikiem jest ten z małżonków, który faktycznie dokonuje czynności związanych z najmem mieszkań, np. zawarł umowę, otrzymuje czynsz. Zatem ponieważ w opisie sprawy wskazano, że w umowie jako wynajmujący figurują oboje Małżonkowie, to oboje Małżonkowie będą również osobami dokonującymi najmu nieruchomości, zatem oboje Państwo będziecie podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy. W konsekwencji powyższego, będziecie Państwo zobowiązani do rozliczenia jedynie części przypadającego na każdego z małżonków z osobna wynagrodzenia za wykonanie przedmiotowej usługi najmu nieruchomości. Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy. W tym miejscu należy zauważyć, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy (od ogólnej zasady powszechności opodatkowania) i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług. Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy: Zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe lub na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o społecznych formach rozwoju mieszkalnictwa (Dz. U. z 2023 r. poz. 790 i 1114, 1463 i 1693). Z powołanego wyżej przepisów wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych, dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych, dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Należy ponadto zauważyć, że stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy: Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy. W poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy wymieniono PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 55 usługi związane z zakwaterowaniem sklasyfikowane w PKWiU 55. Zwolnienie, które znajduje się w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT stanowi implementację z art. 135 ust. 1 lit. l Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1 ze zm.). Przepis powyższy stanowi, że: Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: „(...) dzierżawę i wynajem nieruchomości”. Powyższe wskazuje, że przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące: świadczenie usługi na własny rachunek, charakter mieszkalny nieruchomości, mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy. Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi. Z okoliczności sprawy wynika, że przedmiotem najmu jest dom X mieszczący się w (...) przy ul. (...) na rzecz osoby fizycznej. Umowa najmu jest umową długoterminową, zawartą na rok od 1 sierpnia 2024 r. z możliwością przedłużenia na kolejny rok. Z umowy tej, jak Państwo wskazali wynika, że osoba fizyczna – najemca i jego rodzina – realizują w nim wyłącznie cele mieszkaniowe, co wiąże się z przeniesieniem ich ośrodka życiowego na czas trwania umowy najmu. Odnosząc się zatem do kwestii budzącej Państwa wątpliwość należy stwierdzić, że uzyskiwany przez Państwa przychód z tytułu usług najmu domu X w (...) przy ul. (...) osobie fizycznej na cele mieszkaniowe będzie spełniał przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. W związku z powyższym Państwa stanowisko uznaję za prawidłowe.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie części pytania nr 1, w zakresie pozostałej części pytania nr 1 i pytania nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie. Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania Pani A.B. (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili