0114-KDIP1-1.4012.151.2019.9.JO

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 marca 2019 r. wpłynął Państwa wniosek z 12 marca 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia z podatku dostawy niezabudowanych działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 9, 11, 12, 7 i 8 na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Uzupełnili go Państwo pismem z 20 maja 2019 r. (wpływ 22 maja 2019 r.) oraz z 7 czerwca 2019 r. (wpływ 12 czerwca 2019 r.) - w odpowiedzi na wezwania. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A. sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) czynnym. Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest dystrybucja paliw gazowych w systemie sieciowym. Obecnie Spółka planuje zbycie działek gruntu, będących w użytkowaniu wieczystym, położonych w (...) o numerach: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12 [obręb (...)] tworzących pewien kompleks jako pozostałość po gazowni wraz z innymi działkami, które nie stanowią przedmiotu wniosku o interpretację. Przedmiotowe działki poprzednik prawny Spółki (B. sp. z o.o.; dalej jako: „B.”) nabył w drodze aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa w 2003 r., a po ich nabyciu nie ponosił żadnych nakładów na ulepszenie obiektów na nich się znajdujących. Również takich nakładów nie ponosiła Spółka. Na części działek zlokalizowane są pozostałości po rozbiórce gazowni: nieczynny komin, fundamenty dawnej wieży ciśnień, zbiornika gazu i rozkładni metanu, pozostałości innych obiektów technologicznych oraz nieczynnych urządzeń podziemnych po sieciach gazowych, wodociągowych i technologicznych. Na części działek znajduje się również - wykorzystywana w okresie funkcjonowania gazowni - sieć ciepłownicza, której właścicielem jest C. S.A. Nieczynna sieć ciepłownicza nie będzie stanowić przedmiotu dostawy - prawo własności pozostanie przy ww. podmiocie jako część jego przedsiębiorstwa niestanowiąca części składowych gruntów. Na części działek znajdują się również pozostałości po drogach wewnętrznych oraz resztki ogrodzenia zewnętrznego. Przez część kompleksu działek przebiegają gazociągi średniego i niskiego ciśnienia (zarówno czynne, jak i nieczynne), przy czym nie stanowią one elementu planowanej dostawy działek gruntu - prawo własności gazociągów pozostanie przy Wnioskodawcy jako część jego przedsiębiorstwa niestanowiąca części składowych gruntów. Dla przedmiotowych działek nie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, jak również nie została w stosunku do nich wydana decyzja o warunkach zabudowy. Poniżej Spółka przedstawia informacje dotyczącą charakterystyki poszczególnych działek, których planowana jest dostawa: 1) Działki o nr 1, 2, 3, 5 - na przedmiotowych działkach obecnie znajdują się pozostałości po rozbiórce gazowni, tj. na działce o nr 5 znajduje się część fundamentu po budowli w postaci zbiornika gazu - obecnie zalanego wodą; na działkach o nr 1, 2 i 3 znajdują się pozostałości innych obiektów lub urządzeń technologicznych oraz nieczynnych urządzeń podziemnych po sieciach gazowych, wodociągowych i technologicznych. Z informacji uzyskanych od C. S.A. wynika, że na wszystkich ww. działkach znajduje się także nieczynna podziemna sieć ciepłownicza parowa 1xDn350mm wykonana w 1969 r. Na działce nr 1 znajduje się nieczynne podziemne przyłącze parowe 1xDn150mm; na działce nr 3 znajduje się nieczynne podziemne przyłącze parowe 1xDn100mm (przy czym,

według informacji od firmy C. S.A. nie znajduje się ono na majątku tej firmy). Zgodnie z oświadczeniem właściciela, nie przewiduje on modernizacji ww. fragmentów sieci ciepłowniczej w najbliższym czasie. 2) Na działce o nr 6 znajduje się część nieczynnej sieci ciepłowniczej opisanej powyżej. 3) Na działce o nr 4 znajduje się część fundamentu po budowli w postaci zbiornika gazu - obecnie zalanego wodą. Ponadto, na gruncie tym zlokalizowana jest część nieczynnej podziemnej sieci ciepłowniczej opisanej powyżej, a także nieczynne podziemne przyłącze parowe 1xDn50mm oraz nieczynne nadziemne parowe przyłącze 1xDn50mm należące do C. S.A. Na działce znajduje się również fragment nieczynnego gazociągu. 4) Działka nr 10 jest zabudowana budowlą w postaci nieczynnego komina. Komin był wykorzystywany w początkowym okresie funkcjonowania (...) w (...). Komin nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej Spółki, jak również poprzednika prawnego Wnioskodawcy (B.). Na działce znajduje się również - według informacji od C. S.A. - nieczynne podziemne przyłącze parowe 1xDn50mm oraz nieczynne nadziemne parowe przyłącze 1xDn50mm, a przez działkę od strony południowej przebiega fragment gazociągu średniego ciśnienia oraz fragment nieczynnego gazociągu. Na działce znajdują się również pozostałości fundamentów budowli i dróg wewnętrznych. 5) Działki o nr 7, 8, 9, 12, 11 - przez przedmiotowe działki przebiegają fragmenty gazociągów niskiego ciśnienia (z rur 63PE, 250PE i 355PE z 1995 r. i 2010 r. o łącznej długości około 140,5 m) oraz średniego ciśnienia (z rur 250PE i stalowych ø100 z 1995 r. i 2010 r. o długości około 274,4m oraz z rur 250PE i z rur stalowych ø300 o łącznej długości 3,5m). Prawo własności części sieci gazowej pozostanie przy Spółce (jako część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy), niezależnie od planowanej dostawy. Z przyszłym nabywcą nie dojdzie tym samym do rozliczenia nakładów poniesionych przez Spółkę (lub jej poprzednika prawnego) na wybudowanie ww. obiektów. Ponadto na działkach o nr 8 oraz 11 znajdują się pozostałości dróg wewnętrznych Na działce o nr 9 znajdują się pozostałości fundamentów budowli i dróg wewnętrznych. Wnioskodawca planuje, że wszystkie ww. działki będą przedmiotem jednej transakcji. W uzupełnieniu z 20 maja 2019 r. Wnioskodawca wskazał: 1. Spółka poniżej przedkłada szczegółowe zestawienie obiektów zlokalizowanych na poszczególnych działkach. Jednocześnie, w odniesieniu do wymienionych poniżej: części czynnych i nieczynnych gazociągów - Spółka potwierdza ich kwalifikację jako części budowli w rozumieniu Prawa budowlanego, części czynnej lub nieczynnej sieci ciepłowniczej (z uwzględnieniem przyłączy) - z pisma właściciela sieci (C. S.A.; dalej jako „C.”) do Spółki wynika, że zgodnie z Prawem budowlanym „sieci techniczne spełniają definicję budowli”. Zatem Spółka potwierdza, że obiekty te stanowią części budowli, nieczynnego komina - spełnia on definicję budowli w rozumieniu Prawa budowlanego, innych niż komin pozostałości po rozbiórce gazowni (tj. pozostałości fundamentów zbiornika na wodę, części fundamentów po budowli w postaci zbiornika gazu, po wieży ciśnień oraz po rozkładni metanu oraz pozostałości dróg wewnętrznych) - nie stanowią one budynków, budowli, urządzeń budowlanych lub ich części w rozumieniu Prawa budowlanego, gdyż są to pozostałości po tego rodzaju obiektach. Budowli nie stanowią również pozostałości lub fragmenty ogrodzenia zewnętrznego. Działka nr 1 Obiekty niepodlegające sprzedaży: - część nieczynnej podziemnej sieci ciepłowniczej parowej 1xDn350mm oraz nieczynne podziemne przyłącze parowe 1xDn150mm. Działka nr 2 Obiekty niepodlegające sprzedaży: - część nieczynnej podziemnej sieci ciepłowniczej parowej 1xDn350mm. Działka nr 3 Obiekty niepodlegające sprzedaży: - część nieczynnej podziemnej sieci ciepłowniczej parowej1xDn350mm wraz z nieczynnym podziemnym przyłączem parowym 1xDn100mm. Obiekty podlegające zbyciu wraz z prawem wieczystego użytkowania działek: - pozostałości fundamentów zbiornika na wodę. Działka nr 6 Obiekty niepodlegające sprzedaży: - część nieczynnej podziemnej sieci ciepłowniczej parowej 1xDn350mm. Działka nr 7 Obiekty niepodlegające sprzedaży: - części czynnych i nieczynnych gazociągów. Działka nr 8 Obiekty niepodlegające sprzedaży: - części czynnych i nieczynnych gazociągów. Obiekty podlegające zbyciu wraz z prawem wieczystego użytkowania działek: - pozostałości dróg wewnętrznych. Działka nr 9 Obiekty niepodlegające sprzedaży: - części czynnych i nieczynnych gazociągów. Obiekty podlegające zbyciu wraz z prawem wieczystego użytkowania działek: - pozostałości dróg wewnętrznych oraz fundamenty po rozkładni metanu. Działka nr 12 Obiekty niepodlegające sprzedaży: - części czynnych i nieczynnych gazociągów. Działka nr 11 Obiekty niepodlegające sprzedaży: - części czynnych i nieczynnych gazociągów. Obiekty podlegające zbyciu wraz z prawem wieczystego użytkowania działek: - pozostałości dróg wewnętrznych. Działka nr 10 Obiekty niepodlegające sprzedaży: - nieczynne podziemne przyłącze parowe 1xDn50mm oraz nieczynne nadziemne parowe przyłącze 1xDn50mm; - części czynnych i nieczynnych gazociągów. Obiekty podlegające zbyciu wraz z prawem wieczystego użytkowania działek: - nieczynny komin, - pozostałości dróg wewnętrznych. Działka nr 4 Obiekty niepodlegające sprzedaży: część nieczynnej podziemnej sieci ciepłowniczej parowej 1xDn350mm z nieczynnym podziemnym przyłączem parowym 1xDn50mm oraz nieczynnym nadziemnym przyłączem parowym 1xDn50mm; część nieczynnego gazociągu. Obiekty podlegające zbyciu wraz z prawem wieczystego użytkowania działek. - części fundamentów po budowli w postaci zbiornika gazu oraz po wieży ciśnień. Działka nr 5 Obiekty niepodlegające sprzedaży: - część nieczynnej podziemnej sieci ciepłowniczej parowej 1xDn350mm; Obiekty podlegające zbyciu wyraz z prawem wieczystego użytkowania działek: - części fundamentów po budowli w postaci zbiornika gazu oraz po wieży ciśnień. 2. Obiekty, podlegające sprzedaży: komin oraz pozostałości po obiektach budowlanych nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, ani przez jego poprzednika prawnego, tj. B. Sp. z o.o. (dalej jako „B.”). Nie podlegały one również wynajmowi lub dzierżawie. Pierwotnie były one wykorzystywane przez poprzedniego właściciela lub poprzednich właścicieli jako obiekty budowlane lub ich części w okresie funkcjonowania (...) w (...), która zakończyła działalność przed nabyciem ww. składników majątkowych przez B. W świetle powyższego Wnioskodawca wskazuje również, że zbywane działki z naniesieniami nie służyły wyłącznie do działalności zwolnionej z VAT, gdyż: nie były one w ogóle wykorzystywane w działalności gospodarczej Spółki / B (w tym nie były wynajmowane lub dzierżawione), albo wykorzystywane były w takim zakresie, w jakim na tych działkach znajdują się niepodlegające sprzedaży części gazociągów będące własnością Spółki (a wcześniej B). Prawo użytkowania wieczystego gruntu zapewnia niemal nieograniczony dostęp do sieci gazowej, który w innych okolicznościach musiałby być zapewniany np. w drodze ustanowienia służebności przesyłu. Gazociągi służą zaś Spółce do prowadzenia działalności opodatkowanej VAT. 3. B. nabyła prawo użytkowania wieczystego działek wraz z prawem własności naniesień na podstawie umowy przeniesienia nieruchomości, użytkowań wieczystych gruntu i własności budynków stanowiących odrębne nieruchomości w wykonaniu zobowiązania wynikającego z objęcia udziałów w podwyższonych kapitale zakładowym. D. Spółka Akcyjna (dalej jako „D.”) wniosła do B. wkład niepieniężny w postaci składników majątkowych stanowiących zorganizowane części przedsiębiorstwa, w których skład wchodziły m.in. ww. nieruchomości. Czynność ta nie podlegała opodatkowaniu VAT. Tym samym, odpowiadając na pytanie: „czy w związku z nabyciem działek przez poprzednika prawnego Wnioskodawcy - D. sp. z o.o. - B. przysługiwało prawo do odliczenia”, stwierdzić należy, że podatek VAT naliczony w ogóle nie wystąpił w tej transakcji, zatem w konsekwencji nie mógł on również podlegać odliczeniu. 4. W zależności od daty budowy poszczególnych gazociągów, ich wzniesienie mogło nastąpić na podstawie następujących aktów prawnych: ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane (Dz. U. z 1994 r. nr 89 poz. 414); ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo Budowlane (Dz.U. 1974/38 poz. 229); rozporządzenia Ministra Przemysłu z 24 czerwca 1989 r. w sprawach warunków technicznych jakim powinny odpowiadać sieci gazowe. Spółka jest wyłącznie właścicielem gazociągów, a nie sieci ciepłowniczej zlokalizowanej na części działek. Tym samym, Wnioskodawca nie posiada wiedzy na temat uwarunkowań prawnych budowy sieci ciepłowniczej. W piśmie z dnia 7 czerwca 2019 r. Spółka uzupełniła opis okoliczności faktycznych. Organ zwrócił się do Spółki o wskazanie: „czy na okoliczność budowy sieci gazociągów znajdujących się na działkach nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 11, 12 zostały wydane dla nich decyzje o warunkach zabudowy lub na podstawie jakich dokumentów zostały one wybudowane na tym gruncie”. Zgodnie z opisem stanu faktycznego przedstawionym zarówno we wniosku, jak i w uzupełnienie wniosku z dnia 20 maja 2019 r. gazociągi zlokalizowane są wyłącznie na części z ww. działek, tj. działkach nr: 7, 8, 9, 12, 11, 4, 10. Wnioskodawca wyjaśnia, że: przez działki nr 7, 8, 7, 9, 10, 11 przebiega część gazociągu średniego ciśnienia wybudowanego w 2010 r. przez działkę nr 12 przebiega część gazociągu niskiego ciśnienia wybudowanego w 2010 r. Wyżej wymienione gazociągi zostały wybudowane w oparciu o zgłoszenie zamiaru przystąpienia do wykonania robót budowlanych, gdyż pozwolenie na budowę nie było wymagane. W konsekwencji, wedle najlepszej wiedzy Wnioskodawcy nie było również obowiązku otrzymania decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego lub decyzji o warunkach zabudowy. Tym samym, decyzje takie nie zostały otrzymane, a budowa gazociągów była realizowana w oparciu o ww. zgłoszenie. Ponadto, Wnioskodawca wyjaśnia, że: przez działki nr 7 oraz 8 przebiega część gazociągu średniego ciśnienia z 1995 r., przez działkę nr 12 przebiega część gazociągu niskiego ciśnienia z 1995 r. Na potrzeby budowy ww. gazociągów ich poprzedni właściciel uzyskał wskazania lokalizacyjne na budowę na podstawie wówczas obowiązującej ustawy o planowaniu przestrzennym z dnia 12 lipca 1984 r. Ponadto, w odniesieniu do gazociągu średniego ciśnienia odnaleziono decyzję o pozwoleniu na budowę. Końcowo, Wnioskodawca wskazuje, że na działkach nr 7, 8, 9, 12, 11 i 10 i 4 znajdują się części nieczynnej sieci gazowej. Ponieważ sieci te były budowane wiele lat temu, w archiwum Spółki brak jest szczegółowej dokumentacji dotyczącej procesu budowlanego. Spółka nie zidentyfikowała jakichkolwiek decyzji o warunkach zabudowy lub innych dokumentów, na podstawie których zostały one wybudowane. Niezależnie od powyższego (...) Miasta (...) w piśmie o nr (...) z dnia 11 kwietnia 2019 r. poinformował, że dla wszystkich działek objętych wnioskiem o interpretację indywidualną nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (wg prowadzonych rejestrów od 2004 r.) oraz decyzji o ustaleniu lokalizacji celu publicznego (wg prowadzonych rejestrów od 2010 r.). Pytanie oznaczone we wniosku nr 1 Czy w odniesieniu do dostawy działek o nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 12, 11 będących przedmiotem prawa użytkowania wieczystego Wnioskodawca ma prawo zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy VAT? Państwa stanowisko w sprawie Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa przedmiotowych działek podlega zwolnieniu od podatku w związku z treścią art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy VAT. W pierwszej kolejności, zdaniem Wnioskodawcy, nie stanowią o charakterze zabudowy poszczególnych działek pozostałości po rozbiórce gazowni (działki o nr 1, 2, 3, 8, 9, 11, 4, 5). Ustawa VAT nie definiuje pojęć budynek i budowla, niemniej przyjęło się w praktyce, iż w tym celu należy posłużyć się definicjami zawartymi w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r. poz. 1202); (dalej: Prawo budowlane), a także pomocniczo Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, wprowadzoną Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (dalej: PKOB), (tekst jednolity: Dz. U. Nr 112, poz. 1316). Z art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego wynika, że budowlami są: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową. Przez obiekt liniowy należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego (art. 3 ust. 3a Prawa budowlanego) Z kolei w art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego zdefiniowano urządzenia budowlane, przez które należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki Podkreślić należy także, iż Prawo budowlane nie definiuje pojęcia gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, a jedynie w załączniku wskazuje, że sieci takie jak: elektroenergetyczne, telekomunikacyjne, gazowe, ciepłownicze, wodociągowe, kanalizacyjne oraz rurociągi przesyłowe należą do Kategorii XXVI obiektów budowlanych. Niemniej, zdaniem Spółki obiekty gazowni zostały rozebrane i faktycznie obecnie na poszczególnych działkach nie znajdują się budowle, które nadają się do użytku. Tym samym na przedmiotowych gruntach nie ma budynku lub budowli zapewniających możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, więc nie można rozpatrywać kwestii zasadności opodatkowania zbywanych działek przez pryzmat pozostałości po obiektach na nich zlokalizowanych oraz ich pierwszego zasiedlenia. Z wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej też: TSUE) z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08, wynika, że: „w świetle powyższych rozważań na zadane pytania odpowiedzieć należy, że art. 13 część B lit. g) szóstej dyrektywy w związku z art. 4 ust. 3 lit. a) tej dyrektywy powinien być interpretowany w ten sposób, że przewidzianym w pierwszym z tych przepisów zwolnieniem z podatku VAT nie jest objęta dostawa działki, na której wciąż stoi stary budynek, który ma zostać rozebrany w celu wzniesienia na jego miejscu nowej konstrukcji i którego rozbiórka, do jakiej zobowiązał się sprzedający, rozpoczęła się przed tą dostawą. Takie transakcje dostawy i rozbiórki stanowią w świetle podatku VAT transakcję jednolitą mającą na celu jako całość dostawę nie tyle istniejącego budynku i gruntu, na którym stoi, co niezabudowanej działki, niezależnie od stanu zaawansowania robót rozbiórkowych starego budynku w momencie rzeczywistej dostawy działki” (pkt 44). Wobec tego przyjmuje się, że dopóki dany obiekt budowlany spełnia przesłanki uznania go za budynek, czy też budowlę, teren na którym jest on usytuowany, jest terenem zabudowanym. Dopiero jeśli na skutek podjętych prac rozbiórkowych przestanie on spełniać kryteria przewidziane dla budynku lub budowli, teren na którym taki obiekt się uprzednio znajdował, staje się gruntem niezabudowanym. W taki sposób ocenił tę kwestię organ wydający interpretacje indywidualne, np. w interpretacji z dnia 20 maja 2015 r. nr IPPP2/4512-199/15-3/MT oraz w interpretacji z dnia 23 marca 2018 r. nr 0114- KDIP1-1.4012.53.2018.2.AO. Tak więc samo stwierdzenie, że budynek (lub budowla) jest przeznaczony do rozbiórki nie skutkuje uznaniem, że dostawa nie będzie dotyczyła terenu zabudowanego. W sytuacji, kiedy rozbiórka nie rozpocznie się przez dniem dostawy, będzie miała miejsce dostawa gruntu zabudowanego. Stanowisko takie prezentowane jest również w orzecznictwie, np. w wyroku NSA z dnia 19 czerwca 2015 r., sygn. akt I FSK 818/14 Sąd stwierdził : „(...) skoro rozbiórka budynków nawet nie rozpoczęła się przed dokonaniem dostawy, to wnioskodawca nabył nieruchomość zabudowaną, a nie sam grunt. Zgodzić się należy z konkluzją, że dla oceny charakteru takiej transakcji nie ma znaczenia fakt, że została wydana decyzja udzielająca pozwolenia na budowę, dla realizacji którego konieczna była rozbiórka istniejących na działkach obiektów. Słusznie sąd I instancji podkreślił, że bez znaczenia dla kwalifikacji tej czynności na gruncie podatku VAT jest okoliczność, że nabywca w przyszłości, po dokonaniu dostawy zamierza zburzyć budynki i wznieść nowe (...)”, czy w wyroku WSA w Warszawie z dnia 14 września 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 2233/15 - „W świetle tego wyroku Sąd uznaje za istotny fakt - nie będący przedmiotem sporu między stronami, że rozbiórka budynków rozpoczęła się przed dostawą. Pozwala to na stwierdzenie, że w świetle podatku VAT Skarżąca dokonała sprzedaży samego prawa użytkowania wieczystego gruntu, a nie nieruchomości zabudowanej”. W świetle powyższych stanowisk, uznać należy, że w sytuacji, w której na działkach gruntu zlokalizowane są pozostałości po obiektach gazowni, nie sposób uznać, by przedmiotem dostawy były nieruchomości zabudowane. Podobna konkluzja została przedstawiona w interpretacji indywidualnej z dnia 25 stycznia 2018 r. nr 0112-KDIL1- 2.4012.2017.2.PG, w której stwierdzono: „należy ustalić, czy częściowo lub całkowicie zniszczony budynek bądź budowla spełnia nadal warunki definicji zawartej w ustawie Prawo budowlane. Z powyższych przepisów wynika, że ograniczenia dotyczą w szczególności budynków, budowli które są nimi, jeśli są obiektem budowlanym, który jest trwale związany z gruntem i jest wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Z kolei przy budowlach definicja nie odnosi się do stanu technicznego tychże obiektów, niemniej jednak należy uznać, że w przypadku, gdy analizowany obiekt ewidentnie nie nadaje się do eksploatacji, to nie spełnia on cech budynku, czy też budowli, w rozumieniu ustawy Prawo budowlane. Należy przyjąć, że obiekty takie nie spełniała swojej pierwotnej funkcji do której były przeznaczone. W konsekwencji, sprzedaż działki, na której znajduje się nieczynne (zasypane) szambo oraz nieczynna sieć kanalizacyjna należy traktować jako sprzedaż nieruchomości niezabudowanej [podkreślenie Wnioskodawcy]”. Z powyższego wynika, że nie można uznać za dostawę gruntu zabudowanego dostawy działki, na której znajduje się obiekt, który nie spełnia pierwotnej funkcji, do jakiej został wzniesiony. Elementy dawnej gazowni nie są kompletne i zdatne do żadnego wykorzystania, są jedynie pozostałością po istniejącym w przeszłości obiekcie budowlanym. Zatem dostawa działek, na których znajdują się pozostałości po gazowni, nie stanowi dostawy gruntu zabudowanego. Ponadto dodać należy, że na części przedmiotowych działek (nr 1, 2, 3, 4, 5 oraz 6) znajduje się sieć ciepłownicza, która po dokonaniu dostawy działek pozostanie nadal własnością C. S.A. W tym kontekście należy zwrócić uwagę na dwa aspekty - po pierwsze sieć ta jest nieczynna, zatem argumentacja dotycząca nieczynnej sieci kanalizacyjnej z przytoczonej powyżej interpretacji indywidualnej o nr 0112-KDIL1-2.4012.2017.2.PG i w tym zakresie powinna znaleźć zastosowanie. Ponadto, trzeba podkreślić, że nawet w przypadku uznania, że przedmiotowa sieć ciepłownicza spełnia definicję budowli, to stanowi ona cześć przedsiębiorstwa ciepłowniczego. Zatem sieci tej nie można traktować jako części składowej nieruchomości będącej przedmiotem zbycia. Stosownie do art. 49 ustawy z dnia z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (t.j. - Dz. U. z 2018 r. poz. 1025), (dalej: Kodeks Cywilny) urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania wody, pary, gazu, prądu elektrycznego oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych gruntu lub budynku, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa lub zakładu. Należy zatem stwierdzić, że przedmiotem dostawy jest grunt niezabudowany - w jego skład nie wchodzi sieć ciepłownicza. Poza tym, skoro obiekty te nie stanowią własności Wnioskodawcy i Wnioskodawca nie poniósł nakładów na ich wybudowanie, to nie sposób przyjąć, że dokona on dostawy gruntu z majątkiem sieciowym. Spółka nie może rozporządzać znajdującą się na nieruchomości infrastrukturą ciepłowniczą ani w sensie ekonomicznym, ani prawnym. Z uwagi na powyższe, przedmiotowa infrastruktura nie może w kontekście omawianej dostawy decydować o charakterze sprzedawanej nieruchomości. Takie stanowisko potwierdzono np. w interpretacji indywidualnej nr 0114-KDIP1-3.4012.640.2018.1.KP z dnia 10 grudnia 2018 r. („Wobec tak przedstawionego opisu oraz obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że skoro znajdujące się na Działkach gruntu naniesienia wymienione we wniosku nie są własnością Sprzedającego, to nie sposób przyjąć, że Zainteresowany dokona dostawy gruntu wraz ze znajdującymi się na nim naniesieniami. Tak więc w przypadku planowanej dostawy nieruchomości gruntowej, przedmiotem dostawy będą wyłącznie działki gruntu, a więc ww. infrastruktura nie może być uwzględniona przy ustalaniu stawki podatku VAT”) oraz w interpretacji indywidualnej nr 1061-IPTPP2.4512.40.2017.2. SM z dnia 26 kwietnia 2017 r. („Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji gdy obiekty posadowione na działkach 3 i 4 nie stanowią własności Zbywcy - w świetle ustawy o podatku od towarów i usług - nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi obiektami jak właściciel [zarówno w sensie ekonomicznym, jak i w sensie prawnym], a zatem przedmiotem sprzedaży będzie tylko sam grunt. W konsekwencji powyższego, przedmiotem dostawy w przypadku działek 3 i 4 będzie wyłącznie grunt niezabudowany”). Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Z kolei przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Należy wskazać, iż zgodnie z art. 12 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej: 1. Państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji: a) dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem; b) dostawa terenu budowlanego. 2. Do celów ust. 1 lit. a) „budynek” oznacza dowolną konstrukcję trwale związaną z gruntem. Państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”. Państwa członkowskie mogą zastosować kryteria inne niż kryterium pierwszego zasiedlenia, takie jak okres upływający między datą ukończenia budynku a datą pierwszej dostawy lub też okres upływający między datą pierwszego zasiedlenia a datą następnej dostawy, pod warunkiem że okresy te nie przekraczają, odpowiednio, pięciu i dwóch lat. 3. Do celów ust. 1 lit. b) „teren budowlany” oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie. Niemniej polski ustawodawca nie określił terenów budowlanych jako grunt uzbrojony, czy nieuzbrojony, ale uzależnił uznanie gruntu za teren budowlany od ustanowienia dla danego terenu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub wydania decyzji o warunkach zabudowy. Spółka będzie zatem dokonywała dostawy działek, którym nie można przypisać cechy zabudowy budynkiem lub budowlą, aby zasadność opodatkowania lub zwolnienia rozpatrywać przez pryzmat ich pierwszego zasiedlenia. W stanie faktycznym dla ww. działek nie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, jak też nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, zatem zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 2 pkt 33 Ustawy VAT planowana dostawa działek o nr 1, 2, 3, 4, 5 oraz 6 podlegać będzie zwolnieniu od podatku, bowiem przedmiotowe działki należy uznać za grunt niezabudowany. Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy nie stanowią o charakterze zabudowy części działek (nr 7, 8, 9, 12, 11) przebiegające przez nie fragmenty gazociągów niskiego i średniego ciśnienia (zarówno czynne, jak i nieczynne), których Spółka jest właścicielem i który nie będzie stanowił przedmiotu dostawy. Stosownie do art. 49 Kodeksu Cywilnego urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania wody, pary, gazu, prądu elektrycznego oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych gruntu lub budynku, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa lub zakładu. Zatem z perspektywy cywilnoprawnej fragmenty sieci gazowej (w postaci fragmentów gazociągu), która znajduje się na przedmiotowych działkach, pozostaną nadal własnością Spółki, niezależnie od planowanej dostawy działek. W związku z tym części sieci (fragmentów gazociągu) nie można traktować jako części składowej nieruchomości będącej przedmiotem zbycia. Również w sensie ekonomicznym nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania fragmentami gazociągu jak właściciel na nabywcę działek - obiekty te będą w dalszym ciągu wykorzystywane w działalności gospodarczej Spółki, a nabywcy nie będą do nich przysługiwały jakiekolwiek prawa. Tym samym, w efekcie planowanej dostawy nie dojdzie również do rozliczenia nakładów na wybudowanie sieci. Jest to efektem również tego, iż dla celów podatku od towarów i usług należy rozpatrywać działkę gruntu wyodrębnioną geodezyjnie (np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 11 czerwca 2015 r. nr IBPP1/4512-269/15 /LSz - „W związku z powyższym w sytuacji sprzedaży wyodrębnionych geodezyjnie działek, nawet w przypadku, gdy są one objęte jedną księgą wieczystą zbycie to na gruncie przepisów podatkowych należy rozpatrywać oddzielnie w odniesieniu do każdej z tych działek”). Zatem, z perspektywy przepisów Ustawy VAT, przedmiotem dostawy będą niezabudowane działki gruntu. Niezależnie od faktu, czy fragmenty gazociągów stanowią budowlę, czy też nie, ich klasyfikacja według Prawa budowlanego nie ma wpływu na konsekwencje podatkowe dostawy gruntu. W tym przypadku nie dochodzi bowiem do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi obiektami jak właściciel (zarówno w sensie ekonomicznym, jak i w sensie prawnym), a zatem przedmiotem sprzedaży będzie tylko sam grunt. Zwrócono na to uwagę między innymi w interpretacji indywidualnej nr IPTPP4/443-853/13-2/BM z dnia 17 lutego 2014 r., czy w interpretacji indywidualnej nr 0114-KDIP1-3.4012.640.2018.1.KP z dnia 10 grudnia 2018 r. Interpretacje te, co prawda, dotyczyły składników majątkowych będących własnością podmiotu trzeciego, a nie podmiotu dokonującego dostawy gruntów, tym niemniej wnioski z nich płynące mogą znaleźć analogiczne zastosowanie do niniejszej sprawy. Ponadto, niewątpliwie Ustawa VAT nie definiuje budynków i budowli, a w praktyce przyjęto posługiwać się definicjami zawartymi w Prawie budowlanym i pomocniczo Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych. Niemniej należy mieć na uwadze, iż Ustawa VAT jest ustawą podatkową i zakres obowiązków podatkowych, w tym przedmiotu opodatkowania nie może być określany rozszerzająco, jeśli ustawodawca obiektów budowlanych dla celów podatku VAT nie zdefiniował. Jak wynika bowiem z art. 43 ust. 1: - pkt 10 Ustawy VAT: zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy: a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata; - pkt 10a) Ustawy VAT: zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że: a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do Obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów. Niewątpliwie, zgodnie z art. 3 pkt 3 i pkt 3a Prawa budowlanego do budowli zalicza się obiekty liniowe, przez które należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wal przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego. Jednak Prawo budowlane nie definiuje pojęcia gazociąg, przy czym istotnym jest, że przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych (art. 3 pkt 1 Prawa budowlanego). Ponieważ przepisy ustaw innych niż podatkowe dla celów podatkowych należy stosować z rozwagą (zgodnie z art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej), zatem dla celów podatku VAT jako budowlę należy uznać obiekt kompletny a nie jego fragment. Poza tym, na co wskazano wyżej zgodnie z art. 12 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej: 1. Państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji: a) dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem; b) dostawa terenu budowlanego. 2. Do celów ust. 1 lit. a) „budynek” oznacza dowolną konstrukcję trwale związaną z gruntem. Państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie “gruntu związanego z budynkiem”. Państwa członkowskie mogą zastosować kryteria inne niż kryterium pierwszego zasiedlenia, takie jak okres upływający między datą ukończenia budynku a datą pierwszej dostawy lub też okres upływający między datą pierwszego zasiedlenia a datą następnej dostawy, pod warunkiem że okresy te nie przekraczają, odpowiednio, pięciu i dwóch lat. 3. Do celów ust. 1 lit. b) „teren budowlany” oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie. Z powyższego wynika, że ustawodawca unijny zasadniczo za tereny budowlane podlegające opodatkowaniu uznaje grunty uzbrojone i nieuzbrojone. Niemniej jednak polski ustawodawca tereny budowlane zdefiniował w odmienny sposób. Zgodnie z art. 2 pkt 33 Ustawy VAT przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Zatem wyznacznikiem gruntu budowlanego nie jest kwestia uzbrojenia terenu ale uchwalenie dla danego terenu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gruntu lub wydanie decyzji o warunkach zabudowy o przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego. W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku TSUE z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę. Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę. W świetle powyższego stwierdzić należy, że przedmiotem dostawy będą działki niezabudowane Spółka będzie zatem dokonywała dostawy działek, którym nie można przypisać cechy zabudowy budynkiem lub budowlą, aby zasadność opodatkowania lub zwolnienia rozpatrywać przez pryzmat pierwszego zasiedlenia. W stanie faktycznym dla ww. działek nie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, jak też nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, zatem zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 2 pkt 33 Ustawy VAT planowana dostawa działek o nr 7, 8, 9, 12, 11 podlegać będzie zwolnieniu od podatku, bowiem przedmiotowe działki należy uznać za grunt niezabudowany. Podsumowując, w odniesieniu do dostawy działek o nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 12, 11 będących przedmiotem prawa użytkowania wieczystego Wnioskodawca ma prawo zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy VAT. Interpretacja indywidualna Rozpatrzyłem Państwa wniosek - 14 czerwca 2019 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0114-KDIP1-1.4012.151.2019.3.JO, w której uznałem Państwa stanowisko za prawidłowe w części zwolnienia z podatku dostawy niezabudowanych działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 9, 11, 12 na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, oraz nieprawidłowe w części zwolnienia z podatku dostawy niezabudowanych działek nr 7, 8 na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Interpretację doręczono Państwu 18 czerwca 2019 r. Skarga na interpretację indywidualną 16 lipca 2019 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. Wnieśli Państwo o uchylenie zakażonej interpretacji w części, w której uznano stanowisko za nieprawidłowe, tj. w odniesieniu do dostawy działek gruntu nr 7 i 8 położonych w (...). Postępowanie przed sądami administracyjnymi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę na interpretację - wyrokiem z 25 listopada 2019 r. sygn. akt I SA/Kr 1013/19. Wnieśli Państwo skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Naczelny Sąd Administracyjny - wyrokiem z 23 sierpnia 2024 r. sygn. akt I FSK 1670/20 uchylił zaskarżony wyrok w całości oraz uchylił interpretację w zaskarżonej części. 14 lutego 2025 r. wpłynął do mnie zwrot akt. Ponowne rozpatrzenie wniosku - wykonanie wyroku Zgodnie z art. 153 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.): Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie. Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.: uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyroku; ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej - stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W świetle art. 2 pkt 6 ustawy: Ilekroć w ustawie jest mowa o torach - należy przez to rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W myśl art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy: Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również: 5) oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste; 6) zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem - w rozumieniu ww. przepisu) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Zatem w świetle powołanego wyżej art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy: Stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy: W okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy: Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. W myśl art. 2 pkt 33 ustawy: Ilekroć w ustawie jest mowa o terenach budowlanych - należy przez to rozumieć grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów wynika, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem, ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp. Jednocześnie należy wskazać, że kluczowa dla sprawy regulacja stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347/1, z późn. zm.), zgodnie z którym: Państwa członkowskie zwalniają dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b. W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 - Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen - „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”. Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę. W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy - są zwolnione od podatku VAT. Ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na postawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy. Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje zbycie działek gruntu, będących w użytkowaniu wieczystym, położonych w (...) o numerach: - Działka nr 1 Obiekty niepodlegające sprzedaży: - część nieczynnej podziemnej sieci ciepłowniczej parowej 1xDn350mm oraz nieczynne podziemne przyłącze parowe 1xDn150mm. - Działka nr 2 Obiekty niepodlegające sprzedaży: - część nieczynnej podziemnej sieci ciepłowniczej parowej 1xDn350mm. - Działka nr 3 Obiekty niepodlegające sprzedaży: - część nieczynnej podziemnej sieci ciepłowniczej parowej1xDn350mm wraz z nieczynnym podziemnym przyłączem parowym 1xDn100mm. Obiekty podlegające zbyciu wraz z prawem wieczystego użytkowania działek: - pozostałości fundamentów zbiornika na wodę. - Działka nr 6 Obiekty niepodlegające sprzedaży: - część nieczynnej podziemnej sieci ciepłowniczej parowej 1xDn350mm. - Działka nr 7 Obiekty niepodlegające sprzedaży: - części czynnych i nieczynnych gazociągów. - Działka nr 8 Obiekty niepodlegające sprzedaży: - części czynnych i nieczynnych gazociągów. Obiekty podlegające zbyciu wraz z prawem wieczystego użytkowania działek: - pozostałości dróg wewnętrznych. - Działka nr 9 Obiekty niepodlegające sprzedaży: - części czynnych i nieczynnych gazociągów. Obiekty podlegające zbyciu wraz z prawem wieczystego użytkowania działek: - pozostałości dróg wewnętrznych oraz fundamenty po rozkładni metanu. - Działka nr 12 Obiekty niepodlegające sprzedaży: - części czynnych i nieczynnych gazociągów. - Działka nr 11 Obiekty niepodlegające sprzedaży: - części czynnych i nieczynnych gazociągów. Obiekty podlegające zbyciu wraz z prawem wieczystego użytkowania działek: - pozostałości dróg wewnętrznych. - Działka nr 10 Obiekty niepodlegające sprzedaży: - nieczynne podziemne przyłącze parowe 1xDn50mm oraz nieczynne nadziemne parowe przyłącze 1xDn50mm; - części czynnych i nieczynnych gazociągów. Obiekty podlegające zbyciu wraz z prawem wieczystego użytkowania działek: - nieczynny komin, - pozostałości dróg wewnętrznych. - Działka nr 4 Obiekty niepodlegające sprzedaży: - część nieczynnej podziemnej sieci ciepłowniczej parowej 1xDn350mm z nieczynnym podziemnym przyłączem parowym 1xDn50mm oraz nieczynnym nadziemnym przyłączem parowym 1xDn50mm; - część nieczynnego gazociągu. Obiekty podlegające zbyciu wraz z prawem wieczystego użytkowania działek. - części fundamentów po budowli w postaci zbiornika gazu oraz po wieży ciśnień. - Działka nr 5 Obiekty niepodlegające sprzedaży: - część nieczynnej podziemnej sieci ciepłowniczej parowej 1xDn350mm; Obiekty podlegające zbyciu wyraz z prawem wieczystego użytkowania działek: - części fundamentów po budowli w postaci zbiornika gazu oraz po wieży ciśnień. Jednocześnie, w odniesieniu do ww. obiektów Spółka wskazała, że: części czynnych i nieczynnych gazociągów - Spółka potwierdza ich kwalifikację jako części budowli w rozumieniu Prawa budowlanego, części czynnej lub nieczynnej sieci ciepłowniczej (z uwzględnieniem przyłączy) - z pisma właściciela sieci (C. S.A.; dalej jako „C.”) do Spółki wynika, że zgodnie z Prawem budowlanym „sieci techniczne spełniają definicję budowli”. Zatem Spółka potwierdza, że obiekty te stanowią części budowli, nieczynny komin - spełnia on definicję budowli w rozumieniu Prawa budowlanego, innych niż komin pozostałości po rozbiórce gazowni (tj. pozostałości fundamentów zbiornika na wodę, części fundamentów po budowli w postaci zbiornika gazu, po wieży ciśnień oraz po rozkładni metanu oraz pozostałości dróg wewnętrznych) - nie stanowią one budynków, budowli, urządzeń budowlanych lub ich części w rozumieniu Prawa budowlanego, gdyż są to pozostałości po tego rodzaju obiektach. Budowli nie stanowią również pozostałości lub fragmenty ogrodzenia zewnętrznego. Na części działek znajduje się - wykorzystywana w okresie funkcjonowania gazowni - sieć ciepłownicza, której właścicielem jest C. S.A. Nieczynna sieć ciepłownicza nie będzie stanowić przedmiotu dostawy - prawo własności pozostanie przy ww. podmiocie jako część jego przedsiębiorstwa niestanowiąca części składowych gruntów. Gazociągi zlokalizowane są wyłącznie na części z ww. działek, tj. działkach nr: 7, 8, 9, 12, 11, 4, 10. Wnioskodawca wskazał, że: przez działki nr 7, 8, 7, 10, 11 przebiega część gazociągu średniego ciśnienia wybudowanego w 2010 r. przez działkę nr 12 przebiega część gazociągu niskiego ciśnienia wybudowanego w 2010 r. Ww. gazociągi zostały wybudowane w oparciu o zgłoszenie zamiaru przystąpienia do wykonania robót budowlanych, gdyż pozwolenie na budowę nie było wymagane. W konsekwencji, wedle najlepszej wiedzy Wnioskodawcy nie było również obowiązku otrzymania decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego lub decyzji o warunkach zabudowy. Tym samym, decyzje takie nie zostały otrzymane, a budowa gazociągów była realizowana w oparciu o ww. zgłoszenie. Natomiast: przez działki nr 7 oraz 8 przebiega część gazociągu średniego ciśnienia z 1995 r., przez działkę nr 12 przebiega część gazociągu niskiego ciśnienia z 1995 r. Na potrzeby budowy ww. gazociągów ich poprzedni właściciel uzyskał wskazania lokalizacyjne na budowę na podstawie wówczas obowiązującej ustawy o planowaniu przestrzennym z dnia 12 lipca 1984 r. Ponadto, w odniesieniu do gazociągu średniego ciśnienia odnaleziono decyzję o pozwoleniu na budowę. Końcowo, Wnioskodawca wskazuje, że na działkach nr 7, 8, 9, 12, 11 i 10 i 4 znajdują się części nieczynnej sieci gazowej. Ponieważ sieci te były budowane wiele lat temu, w archiwum Spółki brak jest szczegółowej dokumentacji dotyczącej procesu budowlanego. Spółka nie zidentyfikowała jakichkolwiek decyzji o warunkach zabudowy lub innych dokumentów, na podstawie których zostały one wybudowane. Niezależnie od powyższego (...) Miasta (...) w piśmie o nr (...) z dnia 11 kwietnia 2019 r. poinformował, że dla wszystkich działek objętych wnioskiem o interpretacje indywidualną nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu(wg prowadzonych rejestrów od 2004 r.) oraz decyzji o ustaleniu lokalizacji celu publicznego (wg prowadzonych rejestrów od 2010 r.) W związku z powyższym opisem powstała wątpliwość, czy w odniesieniu do dostawy działek o nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 12, 11 będących przedmiotem prawa użytkowania wieczystego, Wnioskodawca ma prawo zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. W tym miejscu należy wskazać, że stosownie do art. 48 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, z późn. zm.): Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Na mocy art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego: Część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Z ww. przepisów prawa cywilnego wynika, że przedmiotem sprzedaży zawsze jest grunt wraz ze wszystkimi budynkami i urządzeniami trwale z tym gruntem związanymi. Zgodnie natomiast z art. 49 § 1 Kodeksu cywilnego: Urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa. Z powyższego przepisu wynika, że jeśli znajdujące się na działce części infrastruktury wodno-kanalizacyjnej, ciepłowniczej, telekomunikacyjnej i elektrycznej są przyłączone do przedsiębiorstw świadczących usługi wodociągowe, telekomunikacyjne oraz elektroenergetyczne, to stanowią one własność tych przedsiębiorstw. Wskazać w tym miejscu należy, że wyrażenia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” zawartego w przytoczonym wyżej art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług nie należy utożsamiać z prawem własności. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, definiując wyrażenie „dostawa towarów” akcentuje „własność ekonomiczną” funkcjonującą w oderwaniu od krajowych przepisów prawa cywilnego, regulujących przeniesienie prawa własności. W orzeczeniu C-320/88 Staatssecretaris van Financiën v. Shipping and Forwarding Safe B.V. TSUE wyraził pogląd, że „wyrażenie „dostawa towarów” w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy oznacza także przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, nawet jeżeli nie dochodzi do przeniesienia własności rzeczy w sensie prawnym” (pkt 1), jednak jednocześnie zastrzegł, że „zadaniem sądu krajowego jest określenie w każdym przypadku, na podstawie stanu rzeczy, czy przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy, miało miejsce” (pkt 2). W niniejszej sprawie mamy do czynienia z sytuacją zbycia przez Wnioskodawcę gruntu (działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 12, 11) wraz z naniesieniami w postaci sieci ciepłowniczej niestanowiącymi własności Wnioskodawcy, lecz przedsiębiorstwa energetycznego - C. S.A. Z perspektywy ekonomicznej od momentu wzniesienia na ww. działkach tych naniesień, do dnia zawarcia umowy sprzedaży, to przedsiębiorstwo energetyczne, a nie Wnioskodawca jako sprzedający znajduje się w faktycznym posiadaniu naniesień i korzysta z nich jak właściciel. Ponadto, jak Wnioskodawca wskazał, na działkach nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 12, 11 znajdują się również części czynnych i nieczynnych sieci gazowych, stanowiące własność przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, które nie będą stanowiły przedmiotu sprzedaży. W związku z planowaną sprzedażą, przeniesione zostanie prawo do rozporządzania wyłącznie w odniesieniu do gruntu. Wobec tak przedstawionego opisu oraz obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że skoro znajdujące się na działkach gruntu nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 12, 11 naniesienia w postaci sieci ciepłowniczej będące własnością przedsiębiorstwa energetycznego (C. S.A), części czynnych i nieczynnych sieci gazowych stanowiące własność Wnioskodawcy zostaną wyłączone z transakcji sprzedaży, to nie sposób przyjąć, że Wnioskodawca dokona dostawy gruntu wraz ze znajdującymi się na nim naniesieniami. Tak więc, w przypadku planowanej dostawy ww. działek, przedmiotem dostawy będzie wyłącznie grunt, a obiekty w postaci sieci ciepłowniczej oraz części czynnych i nieczynnych sieci gazowniczej nie mogą być uwzględnione przy ustalaniu stawki podatku VAT. Tym samym należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w niniejszych okolicznościach przedmiotem dostawy będzie wyłącznie grunt. Należy wskazać, że w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Analiza ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości gruntowych wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów, jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane. Wnioskodawca wskazał w opisie sprawy, że gazociągi zlokalizowane są działkach nr: 7, 8, 9, 12, 11, 4, 10. Przy czym przez działki nr 7, 8, 9, 11 przebiega część gazociągu średniego ciśnienia wybudowanego w 2010 r., zaś przez działkę nr 12 przebiega część gazociągu niskiego ciśnienia wybudowanego w 2010 r. Ww. gazociągi zostały wybudowane w oparciu o zgłoszenie zamiaru przystąpienia do wykonania robót budowlanych, gdyż pozwolenie na budowę nie było wymagane, nie zostały dla nich otrzymane decyzje o lokalizacji inwestycji celu publicznego czy decyzje o warunkach zabudowy. Natomiast przez działki nr 7 oraz 8 przebiega część gazociągu średniego ciśnienia z 1995 r., zaś przez działkę nr 12 przebiega część gazociągu niskiego ciśnienia z 1995 r. Na potrzeby budowy ww. gazociągów ich poprzedni właściciel uzyskał wskazania lokalizacyjne na budowę na podstawie wówczas obowiązującej ustawy o planowaniu przestrzennym z dnia 12 lipca 1984 r. Ponadto, w odniesieniu do gazociągu średniego ciśnienia odnaleziono decyzję o pozwoleniu na budowę. Niezależnie od powyższego (...) Miasta (...) w piśmie o nr (...) z dnia 11 kwietnia 2019 r. poinformował, że dla wszystkich działek objętych wnioskiem o interpretacje indywidualną nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu(wg prowadzonych rejestrów od 2004 r.) oraz decyzji o ustaleniu lokalizacji celu publicznego (wg prowadzonych rejestrów od 2010 r.) Z okoliczności przedmiotowej sprawy wynika, że dla działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 9, 12 oraz 11 nie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, nie została w stosunku do nich wydana decyzji o warunkach zabudowy oraz decyzja o lokalizacji celu publicznego. To oznacza, że ww. działki nie stanowią terenu budowlanego w myśl art. 2 pkt 33 ustawy. W konsekwencji, mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że w odniesieniu do planowanej przez Wnioskodawcę dostawy prawa użytkowania wieczystego działek niezabudowanej nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 9 oraz 11 zastosowanie znajdzie zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że w odniesieniu do dostawy działek o nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 9, 12, 11 będących przedmiotem prawa użytkowania wieczystego Wnioskodawca ma prawo zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT należało uznać za prawidłowe. Natomiast, dokonując rozstrzygnięcia w kwestii zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy odnośnie dostawy działek o nr 7 oraz 8 należy mieć na uwadze zapadłe w niniejszej sprawie orzeczenie NSA z 23 sierpnia 2024 r., sygn. akt I FSK 1670/20. W ww. wyroku NSA wskazał, że istotną kwestią w analizowanej sprawie jest ocena, czy zlokalizowane na działkach nr 7 i 8 naniesienia w postaci części gazociągów niskiego i średniego ciśnienia mają podstawowe znaczenie i czy przesadzają o tym, że są to działki „zabudowane”. Wykładnia art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT wymaga analizy funkcji, jaką przepis ten pełni w systemie opodatkowania, a w konsekwencji charakteru transakcji gospodarczej i jej skutku ekonomicznego. Właściwa interpretacja terminu „teren niezabudowany”, określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy nie może odbywać się poprzez proste rozstrzygnięcie czy obiekty, którymi teren jest zabudowany są, czy też nie są przedmiotem tej samej dostawy co grunt, w rozumieniu art. 5 ust. 1 i art. 7 ustawy o VAT. Sąd wskazał, że sama okoliczność, że przedmiotem tej samej dostawy, co grunty nie są posadowione na tych gruntach budowle lub budynki nie implikuje automatycznie stanowiska, że jest to teren niezabudowany w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Każda taka transakcja wymaga analizy jej charakteru i skutku ekonomicznego. Za takim stanowiskiem przemawia orzecznictwo Trybunału. W wyroku z 19 listopada 2009 r. C-461/08, Trybunał stwierdził, że zwolnieniem z podatku VAT przewidzianym dla dostaw gruntu zabudowanego istniejącymi budynkami nie jest objęta dostawa działki, na której wciąż stoi stary budynek, który ma zostać rozebrany w celu wzniesienia na jego miejscu nowej konstrukcji i którego rozbiórka, do jakiej zobowiązał się sprzedający, rozpoczęła się przed tą dostawą. Transakcje dostawy i rozbiórki stanowią bowiem dla celów VAT transakcję jednolitą, mającą na celu dostawę niezabudowanej działki, niezależnie od stanu zaawansowania robót rozbiórkowych starego budynku w momencie rzeczywistej dostawy działki. W wyroku z 17 stycznia 2013 r. C-543/11, Trybunał uznał, że art.135 ust. 1 lit. k) dyrektywy 112 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 owej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że zwolnienie z podatku od wartości dodanej przewidziane w pierwszym ze wskazanych przepisów nie obejmuje transakcji tego rodzaju jak transakcja w postępowaniu głównym, dotyczącej dostawy terenu niezabudowanego po rozbiórce budynku, który się na nim znajdował, nawet wówczas, gdy na dzień dostawy nie zostały dokonane inne prace związane z uzbrojeniem terenu poza wskazaną rozbiórką, o ile z ogólnej oceny okoliczności związanych z ową transakcją i istniejących w dacie dostawy włącznie z zamiarem stron - pod warunkiem, że zostanie on ustalony na podstawie obiektywnych wskazówek - wynika, iż w owej dacie sporny teren był rzeczywiście przeznaczony pod zabudowę, co należy do oceny sądu odsyłającego. Z orzeczeń tych wynika wniosek, że niezależnie, czy transakcje związane z gruntem uznawane są jako transakcje jednolite, czy też transakcje odrębne, dla skorzystania ze zwolnienia konieczna jest dostawa terenu niezabudowanego nieprzeznaczonego pod zabudowę. Analiza tych orzeczeń pozwala uznać, że w odniesieniu do pojęcia terenu przeznaczonego pod zabudowę możliwe jest analizowanie aspektu ekonomicznego samej transakcji i wzięcie np. pod uwagę, czy budynek posadowiony na gruncie zostanie rozebrany, a w szczególności woli stron co do przeznaczenia gruntu w dacie dokonania dostawy. Zatem aspekt ekonomiczny transakcji możliwy jest również do wzięcia pod uwagę przy kwalifikowaniu terenu jako niezabudowanego. W tym przypadku kluczowy będzie przede wszystkim charakter obiektów, które znajdują się na tym gruncie. Natomiast w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 kwietnia 2021 r., sygn. akt I FSK 560/18 wyjaśniono, że oceniając, czy grunt jest terenem niezabudowanym w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT należy mieć na względzie przede wszystkim stan faktyczny. To jednak nie wyklucza, że w określonych przypadkach, ze względu na charakter gospodarczy transakcji, należy wziąć pod uwagę to, czy obiekty posadowione na gruncie mają znaczenie wiodące dla określenia charakteru tego gruntu jako gruntu zabudowanego. Podkreślono w związku z tym, że przy kwalifikowaniu terenu jako niezabudowanego można wziąć pod uwagę aspekt ekonomiczny transakcji, przy czym w tym przypadku kluczowy będzie przede wszystkim charakter obiektów, które znajdują się na tym gruncie i czy istniejąca „zabudowa” zmieniła w sposób istotny charakter gruntu. Powyższą ocenę, wyrażoną na tle zbliżonego stanu faktycznego (na gruncie istniały naniesienia w postaci urządzeń przesyłowych, które to urządzenia nie były przedmiotem dostawy), podziela także NSA w zapadłym w niniejszej sprawie wyroku w z 23 sierpnia 2024 r., sygn. akt I FSK 1670/20. O terenie „zabudowanym” w rozumieniu art. 43 ust. 9 ustawy o VAT można mówić w sytuacji, gdy istniejąca zabudowa ma dla tego terenu podstawowe, dominujące znaczenie. Natomiast nie jest istotna „zabudowa”, jeśli ma ona charakter uzupełniający w stosunku do podstawowego przeznaczenia terenu (tak m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 listopada 2021 r., sygn. akt I FSK 575/18). W konsekwencji, uwzględniając powyższe rozważania oraz wskazania zawarte w wyroku NSA z 23 sierpnia 2024 sygn. akt I FSK 1670/20, wskazać należy, że oceniając, czy działki nr 7 i 8 są terenami niezabudowanym w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT należy mieć na względzie przede wszystkim stan faktyczny, co nie wyklucza, że w określonych przypadkach, ze względu na charakter gospodarczy transakcji, należy wziąć pod uwagę charakter obiektów znajdujących się na gruncie oraz fakt, czy obiekty posadowione na gruncie mają znaczenie wiodące dla określenia charakteru tego gruntu jako gruntu zabudowanego. W odniesieniu do działek nr 7 i 8, na których nie ma naniesień w postaci budynków lub budowli, ale istnieją fragmenty gazociągów średniego i niskiego ciśnienia, urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania gazu, a które nie są przedmiotem dostawy, gdyż stanowią własność i są częścią przedsiębiorstwa Spółki, wskazać należy, że aspekt ekonomiczny transakcji, specyfika i charakter tych obiektów uzasadnia odstępstwo od zasady, że istotny jest stan faktyczny związany z rzeczywistym zabudowaniem działki. Jak wynika z opisu sprawy zawartej we wniosku na spornych działkach gruntu nie znajdują się żadne budynki, czy budowle poza fragmentami gazociągów średniego i niskiego ciśnienia, a których prawo własności pozostanie przy Spółce jako część jej przedsiębiorstwa, niezależnie od planowanej dostawy. Z przyszłym nabywcą nie dojdzie również do rozliczenia nakładów poniesionych przez Spółkę (lub jej poprzednika prawnego) na wybudowanie ww. obiektów. Wobec tego sensem ekonomicznym czynności dostawy będzie sprzedaż gruntu, a nie znajdujących się na nim fragmentów gazociągów średniego i niskiego ciśnienia. Przy czym naniesienia te należą do części przedsiębiorstwa Spółki, której podstawowym przedmiotem działalności jest dystrybucja paliw gazowych w systemie sieciowym, zatem w sytuacji, o której mowa we wniosku nie pełnią samodzielnych funkcji budowlanych związanych ze spornym terenem mającym być przedmiotem dostawy, gdyż ich celem jest zapewnienie przesyłu gazu. Mając zatem na względzie wykładnię art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zawartą w wiążącym wyroku NSA z 23 sierpnia 2024 r., sygn. akt I FSK 1670/20 w niniejszej sprawie, nie sposób uznać, że znajdujące się na gruncie fragmenty gazociągów niskiego i średniego ciśnienia czynią z terenu, na którym nie znajdują się żadne inne budynki i budowle, teren zabudowany. Naniesienia te nie mają w tym przypadku znaczenia wiodącego dla określenia charakteru tego gruntu jako terenu zabudowanego. Oznacza to, że w przypadku dostawy ww. działek gruntu mamy do czynienia z dostawą terenu niezabudowanego. Przy czym stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Jak już wyjaśniono, o przeznaczeniu nieruchomości stanowią akty prawa miejscowego: miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego. Z opisu sprawy oraz jej uzupełnienia wynika, że dla ww. nieruchomości nie ma aktualnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy. Zatem wskazane działki gruntów nr 7 i 8 nie spełniają również definicji terenu budowlanego. W konsekwencji mając na uwadze przedstawiony opis sprawy, powołane przepisy prawa oraz ich wykładnię dokonaną przez Naczelny Sąd Administracyjny w zapadłym w niniejszej sprawie wyroku z 23 sierpnia 2024 r., sygn. akt I FSK 1670/20, stwierdzić należy, że dostawa działek nr 7 i 8, będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że w odniesieniu do dostawy działek nr 7, 8 będących przedmiotem użytkowania wieczystego Wnioskodawca ma prawo zastosować zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Zaznaczam, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 23 sierpnia 2024 r. sygn. akt I FSK 1670/20. Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania pierwotnej interpretacji. Informuję, że w zakresie pytania nr 2, które dotyczy zwolnienia z podatku dostawy działki nr 10 zabudowanej nieczynnym kominem, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.