0113-KDIPT1-2.4012.45.2025.2.KT

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 stycznia 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia czy w związku ze sprzedażą działek, będących przedmiotem wniosku, będzie Pani działała w charakterze podatnika podatku VAT (podatek od towarów i usług) oraz czy ww. sprzedaż będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Uzupełniła go Pani pismem z 27 marca 2025 r. (wpływ 31 marca 2025 r.) Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Opis działań i sytuacji prawnej działki 1 i działek powstałych w wyniku jej podziału oraz umowy sprzedaży działki 1 i działek powstałych w wyniku jej podziału. Działkę rolną o numerze 1 obręb ...., ..., gm. ... (Nr księgi wieczystej ....) Wnioskodawca otrzymał jako darowiznę od matki w dni ....2018 (Akt notarialny Repertorium A nr. ...). W 2019 Wnioskodawca rozpoczął starania o przekształcenie działki rolnej w działkę budowlaną, na której Wnioskodawca chciał wybudować swój dom. Dla miejscowości ..., gmina ... nie posiada planu zagospodarowania przestrzennego. Teren miejscowości ... objęty jest jedynie studium, w którym działka 1 oznaczona jest jako teren przeznaczony pod zabudowę – jednak bez spełnienia szczególnych warunków, gmina odmawia wydania decyzji. Gmina wydaje warunki zabudowy jedynie dla ziemi rolnej o klasie IV lub gorszej. Aby uzyskać warunki zabudowy Wnioskodawca zwrócił się o reklasyfikację gruntu w Starostwie .... Starostwo w procesie reklasyfikacji przychyliło się do wniosku Wnioskodawcy i wydało decyzję o obniżeniu klasy gruntu z III na IVa na obszarze ... ha, co umożliwiło starania o uzyskanie warunków zabudowy. Następnie Wnioskodawca wystąpił o warunki zabudowy na budowę pojedynczego domu, uzyskując pozytywną decyzję Burmistrza Gminy ... – Decyzja Nr ... z dnia ....2020. Do wydania warunków niezbędne było również uzyskanie zaświadczeń o możliwości dostawy mediów – wody i prądu. ....2021 w wyniku kolejnej darowizny od matki (Repertorium A nr ...) Wnioskodawca otrzymał działkę rolną o numerze ... również położoną w .... Ponieważ nieruchomość ta miała lepsze położenie, dojazd drogą asfaltową i media w granicy działki, Wnioskodawca porzucił plan budowy domu na działce 1. W 2023 roku Wnioskodawca postanowił sprzedać działkę 1. Wnioskodawca wystawiał ogłoszenie o sprzedaży na portalu .....w dniu ....2023. Przez miesięczny czas trwania ogłoszenia nie zgłosił się nikt chętny. Nie podejmowano żadnych dodatkowych działań, aby sprzedać działkę. ....2023 zgłosił się do Wnioskodawcy inwestor proponując zakup nieruchomości. Wnioskodawca podpisał umowę przedwstępną, w wyniku której po udzieleniu pełnomocnictwa, inwestor rozpoczął działania mające na celu podział nieruchomości i uzyskanie warunków zabudowy. Efektem podjętych przez niego działań było uzyskanie warunków zabudowy dla budowy 4 domów jednorodzinnych na działce 1 – Decyzja nr ... z dnia ....2024 oraz w konsekwencji zatwierdzenie podziału nieruchomości 1 i wydzieleniu działek 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 i 10. Działka 10 pozostaje działką rolną natomiast pozostałe działki są przeznaczone pod zabudowę.

Zawodowo Wnioskodawca związany jest ze służbą zdrowia, pracuje w szpitalu na umowę o pracę, wykonując zawód medyczny. Aktywność zawodowa Wnioskodawcy nie jest związana z rynkiem nieruchomości, budowlanym, czy też z pośrednictwem w sprzedaży nieruchomości, Wnioskodawca nie prowadzi też pozarolniczej działalności gospodarczej, a sprzedaż tych nieruchomości dotyczy rozporządzania moim majątkiem prywatnym. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Na rzeczonej działce nie jest prowadzona działalność rolnicza. Nieruchomość nie jest również wynajmowana. Ponadto w uzupełnieniu wskazano: Działka nie była wykorzystywana od momentu nabycia do momentu jej podziału w żaden sposób. Działki nie są wykorzystywane w żaden sposób od momentu nabycia do momentu sprzedaży, poza przeprowadzeniem ich podziału, który umożliwi ich zbycie. Część podziału na działki została już zrobiona, a pozostałe zostaną podzielone w terminie późniejszym, po sprzedaży podzielonych już działek. Do obowiązków sprzedawcy należy w umowie dokonanie podziału geodezyjnego nieruchomości, oraz sprzedaż podzielonych działek w terminie określonym w umowie przedwstępnej. W umowie wskazane jest, że kupujący poniesie wszelkie koszty związane z zawarciem umowy sprzedaży i przeniesieniem własności nieruchomości, dokonaniem podziału geodezyjnego, uzyskaniem nowych warunków zabudowy. Umowa przedwstępna nie określa żadnych czynności, które wykona pełnomocnik, są one określone w odrębnym pełnomocnictwie, w którym pełnomocnik jest upoważniony do składania wniosków, odbioru dokumentów, składania oświadczeń, wnoszenia opłat, składania wyjaśnień i deklaracji, reprezentowanie w sprawach oraz składania oświadczeń o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane związanych z prowadzeniem inwestycji polegającej na zaprojektowaniu i budowie budynków mieszkalnych jednorodzinnych na działka powstałych z podziału działki 1 położonych w ... woj. .... Umowa przedwstępna zawiera obowiązek sprzedawcy do dokonania podziału geodezyjnego działki w terminie 24 miesięcy oraz obowiązek sprzedaży podzielonych działek z zakreślonymi terminami sprzedaży poszczególnych działek. Do obowiązków sprzedawcy należy w umowie dokonanie podziału geodezyjnego nieruchomości, oraz sprzedaż podzielonych działek w terminie określonym w umowie przedwstępnej. W umowie wskazane jest, że kupujący poniesie wszelkie koszty związane z zawarciem umowy sprzedaży i przeniesieniem własności nieruchomości, dokonaniem podziału geodezyjnego, uzyskaniem nowych warunków zabudowy. Umowa przedwstępna nie określa żadnych czynności, które wykona pełnomocnik, są one określone w odrębnym pełnomocnictwie, w którym pełnomocnik jest upoważniony do składania wniosków, odbioru dokumentów, składania oświadczeń, wnoszenia opłat, składania wyjaśnień i deklaracji, reprezentowanie w sprawach oraz składania oświadczeń o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane związanych z prowadzeniem inwestycji polegającej na zaprojektowaniu i budowie budynków mieszkalnych jednorodzinnych na działkach powstałych z podziału działki 1 położonych w ... woj. .... Na kupującym spoczywa obowiązek zapłaty za działki gruntu. Strona kupująca, do dnia zakupu poszczególnych działek, nie będzie dokonywać żadnych nakładów inwestycyjnych. Kupujący do dnia zawarcia umowy finalnej poniesie koszty związane z przygotowaniem inwestycji do prowadzenia, związanych z dokumentacją, podziałem, opłatami za wnioski, pełnomocnictwa itp., jednak nie poniesie żadnych nakładów inwestycyjnych – budowlanych. Sprzedający udzieli pełnomocnictwa kupującemu do składania wniosków, odbioru dokumentów, składania oświadczeń, wnoszenia opłat, składania wyjaśnień i deklaracji, reprezentowania w sprawach oraz składania oświadczeń o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane związanych z prowadzeniem inwestycji polegającej na zaprojektowaniu i budowie budynków mieszkalnych jednorodzinnych na działka powstałych z podziału działki 1 położonych w ... woj. .... Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej żadnych transakcji związanych ze sprzedażą działek gruntu. Wnioskodawca posiada wyłącznie działkę 1 otrzymaną w darowiźnie od matki, będącą przedmiotem niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Pytania 1) Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku, Wnioskodawca w ramach planowanej transakcji sprzedaży prawa własności Działek nie będzie miał statusu podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i art. 15 ust. 2 ustawy o VAT? 2) Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku, sprzedaż Działek nie będzie opodatkowana podatkiem VAT? Pani stanowisko w sprawie Ad. 1) Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku, Wnioskodawca w ramach planowanej transakcji sprzedaży prawa własności Działek nie będzie mieć statusu podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary, na mocy art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W odniesieniu do definicji sprzedaży (art. 2 pkt 22 ustawy o VAT), należy uznać, że sprzedaż nieruchomości gruntowych stanowi dostawę towarów, a tym samym może podlegać opodatkowaniu VAT. Jednakże, kluczowym elementem dla opodatkowania tej czynności jest ustalenie, czy Wnioskodawca działa w charakterze podatnika VAT. Podatnikami podatku VAT są, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 tego przepisu, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei art. 15 ust. 2 ustawy o VAT precyzuje, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców, usługodawców oraz rolników, w tym działalność polegającą na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Istotnym elementem definicji działalności gospodarczej jest stałość i powtarzalność podejmowanych czynności oraz ich zorganizowany charakter. Zgodnie z interpretacją ww. przepisów, nie każda czynność dostawy nieruchomości musi być traktowana jako wykonywana w ramach działalności gospodarczej, a tym samym nie każda sprzedaż nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu VAT. Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), w tym wyrokiem w sprawach C-180/10 oraz C-181/10, czynności związane z wykonywaniem prawa własności do nieruchomości prywatnej, nawet gdy dotyczą sprzedaży większej liczby działek, nie muszą same w sobie prowadzić do uznania sprzedawcy za podatnika VAT. TSUE podkreśla, że jedynie podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak uzbrojenie gruntu, budowa dróg wewnętrznych, czy podejmowanie działań marketingowych wykraczających poza standardowe ogłoszenia, mogą prowadzić do uznania osoby sprzedającej nieruchomość za podatnika. Wnioskodawca nie podejmował i nie zamierza podejmować takich działań. Nieruchomości zostały nabyte od rodziny, stanowią majątek rodzinny. Wnioskodawca nie uzbrajał działek, nie podejmował działań zmierzających do uzyskania pozwoleń na budowę, a także nie zlecał działań marketingowych mających na celu aktywne promowanie Nieruchomości. Zgodnie z orzeczeniem TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, osoba fizyczna sprzedająca nieruchomość nabywaną w ramach majątku prywatnego, która nie podejmuje aktywnych działań o charakterze zawodowym (np. uzbrajanie gruntu, budowanie infrastruktury, intensywne działania marketingowe), nie może być uznana za podatnika VAT. Sama liczba sprzedawanych działek, czy podział nieruchomości na mniejsze jednostki, nie stanowi przesłanki do uznania takiej działalności za zorganizowaną działalność gospodarczą. Podobne stanowisko wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 marca 2017 r. (sygn. akt I FSK 1643/15), podkreślając, że „przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną)”. W tym kontekście, Wnioskodawca nie podejmuje i nie zamierza podejmować takich działań. Warto również podkreślić, że Wnioskodawca nie zamierza podejmować innych działań, które mogłyby wskazywać na profesjonalny charakter sprzedaży działek. Działki nie zostały nabyte z zamiarem dalszej odsprzedaży, a sprzedaż Nieruchomości będzie miała charakter uzyskania środków w celu budowy własnego domu na drugiej otrzymanej w darowiźnie działce. Brak jest też aktywności typowej dla działalności gospodarczej, Wnioskodawca nie prowadzi działań mających na celu podniesienie atrakcyjności działek (np. uzbrojenie terenu, budowa dróg, czy uzyskiwanie warunków zabudowy), co mogłoby sugerować profesjonalne podejście do sprzedaży nieruchomości. Sprzedaż działek, o których mowa we wniosku, będzie miała charakter sprzedaży majątku prywatnego i nie będzie miała charakteru zorganizowanej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W związku z tym, Wnioskodawca nie będzie występował jako podatnik VAT w ramach tej transakcji, ponieważ nie prowadzi działań, które wskazywałyby na profesjonalny charakter tej sprzedaży. Ad. 2) W ocenie Wnioskodawcy, skoro nie będzie on posiadał statusu podatnika podatku VAT w związku z planowaną sprzedażą Działek, to sprzedaż tych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Podstawą opodatkowania czynności podatkiem VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, jest wykonanie przez podatnika VAT odpłatnej dostawy towarów lub świadczenia usług. Skoro Wnioskodawca, w świetle wyżej przedstawionych argumentów, nie będzie posiadał statusu podatnika VAT w odniesieniu do planowanej sprzedaży, to sprzedaż ta nie będzie podlegała opodatkowaniu. Orzecznictwo TSUE oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego, przytoczone w stanowisku Wnioskodawcy do pytania nr 1, jednoznacznie wskazuje, że jedynie podmioty działające w sposób profesjonalny, tj. wykonujące zorganizowane działania w zakresie obrotu nieruchomościami, mogą być uznane za podatników VAT. W sytuacji Wnioskodawcy brak jest takich działań – nieruchomości nie są uzbrojone, nie były prowadzone intensywne działania marketingowe, a Wnioskodawca nie prowadzi działalności jakiejkolwiek gospodarczej, tym bardziej związanej z obrotem nieruchomościami. Działki stanowią majątek prywatny Wnioskodawcy i nie zostały nabyte w celu prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, a ich sprzedaż będzie miała charakter likwidacji części majątku osobistego. W świetle powyższego, sprzedaż Działek nie będzie opodatkowana podatkiem VAT. Takie samo stanowisko, w ocenie Wnioskodawcy, znajdzie zastosowanie również w przypadku, gdy sprzedaż Działek będzie rozłożona na kilka etapów (partii) w ciągu kilku miesięcy lub lat na rzecz tego samego lub różnych nabywców, o ile w tym okresie Wnioskodawca nie będzie podejmować aktywnych, zorganizowanych działań typowych dla osób zajmujących się w sposób profesjonalny obrotem nieruchomościami. Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz interpretacjach organów podatkowych. W wyroku NSA z dnia 27 kwietnia 2022 r., sygn. akt I FSK 1589/18, sąd uznał, że sprzedaż działek otrzymanych w darowiźnie, mimo podjęcia niektórych działań (np. uzyskania warunków zabudowy), nie stanowiła działalności gospodarczej, ponieważ sprzedająca nie wykazywała zorganizowanej aktywności charakterystycznej dla przedsiębiorcy zajmującego się obrotem nieruchomościami. Podobne stanowisko zajął NSA w wyroku z dnia 25 lutego 2010 r. sygn. akt I FSK 162/09, podkreślając, że sprzedaż działek z majątku prywatnego nie podlega VAT, o ile sprzedający nie podejmuje działań takich jak uzbrojenie terenu czy intensywna promocja sprzedaży, a jedynie zarządza swoim majątkiem prywatnym. Również w interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z dnia 10 lutego 2023 r. sygn. 0111- KDIB3-1.4012.848.2022.4.MSO potwierdzono, że sprzedaż działek nabytych w drodze darowizny, jeżeli odbywa się w ramach zarządu majątkiem prywatnym i bez profesjonalnych działań, nie powoduje obowiązku zapłaty VAT. Z kolei w interpretacji indywidualnej z dnia 20 marca 2017 r. (sygn. 1462-IPPP2. 4512.75.2017.1.RR) stwierdzono, że jeśli brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w zakresie sprzedaży gruntu, która odpowiadałaby działaniom podmiotów profesjonalnie zajmujących się takimi transakcjami, to zbycie działki budowlanej nie podlega opodatkowaniu VAT. Taka transakcja jest traktowana jako zarządzanie majątkiem prywatnym. W interpretacji indywidualnej z dnia 30 marca 2021 r. (sygn. 0114-KDIP4-3.4012.759.2020. UJ) wyjaśniono, że brak cech wskazujących na zawodowy, stały i zorganizowany charakter działalności oznacza, że sprzedaż udziału w Działkach nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT. W związku z tym sprzedawca nie będzie uznany za podatnika VAT zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, a transakcja nie będzie traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przy czym, na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy o VAT: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy o VAT: Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...). Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Zatem, w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowych (działek) traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT. Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej. W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291 /92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych. Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, była przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). Z ww. orzeczeń w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika m.in., że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Ponadto, Trybunał orzekł, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Podobnie okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie, nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działki, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. Pani wątpliwości w analizowanej sprawie dotyczą ustalenia, czy w związku ze sprzedażą działek, będących przedmiotem wniosku, będzie Pani działała w charakterze podatnika podatku VAT oraz czy ww. sprzedaż podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. W kwestii opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek, będących przedmiotem wniosku, istotne jest zatem, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy, w celu dokonania sprzedaży ww. działek, podjęła lub podejmie Pani aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkowałoby koniecznością uznania Panią za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Z treści złożonego wniosku wynika, że zamierza sprzedać Pani działki, będące przedmiotem wniosku. Działkę rolną o numerze 1 otrzymała Pani jako darowiznę od matki 2018 roku. W 2019 roku rozpoczęła Pani starania o przekształcenie działki rolnej w działkę budowlaną, na której chciała Pani wybudować swój dom. Dla miejscowości ..., gmina ... nie posiada planu zagospodarowania przestrzennego. Teren miejscowości ... objęty jest jedynie studium, w którym działka 1 oznaczona jest jako teren przeznaczony pod zabudowę – jednak bez spełnienia szczególnych warunków, gmina odmawia wydania decyzji. Gmina wydaje warunki zabudowy jedynie dla ziemi rolnej o klasie IV lub gorszej. Aby uzyskać warunki zabudowy zwróciła Pani się o reklasyfikację gruntu w Starostwie .... Starostwo w procesie reklasyfikacji przychyliło się do Pani wniosku i wydało decyzję o obniżeniu klasy gruntu z III na IVa, co umożliwiło starania o uzyskanie warunków zabudowy. Następnie wystąpiła Pani o warunki zabudowy na budowę pojedynczego domu, uzyskując pozytywną decyzję Burmistrza Gminy ... – Decyzja z 2020 roku. Do wydania warunków niezbędne było również uzyskanie zaświadczeń o możliwości dostawy mediów – wody i prądu. W 2021 roku w wyniku kolejnej darowizny od matki otrzymała Pani działkę rolną o numerze ... również położoną w .... Ponieważ nieruchomość ta miała lepsze położenie, dojazd drogą asfaltową i media w granicy działki, porzuciła Pani plan budowy domu na działce 1. W 2023 roku postanowiła Pani sprzedać działkę 1. Wystawiała Pani ogłoszenie o sprzedaży na portalu ..... Działka nr 1 nie była wykorzystywana od momentu nabycia do momentu jej podziału w żaden sposób. Działki, powstałe po podziale ww. działki, nie są wykorzystywane w żaden sposób od momentu nabycia do momentu sprzedaży, po za przeprowadzeniem ich podziału, który umożliwi ich zbycie. Część podziału na działki została już zrobiona, a pozostałe zostaną podzielone w terminie późniejszym, po sprzedaży podzielonych już działek. Również w 2023 roku zgłosił się do Pani inwestor proponując zakup nieruchomości. Podpisała Pani umowę przedwstępną, w wyniku której po udzieleniu pełnomocnictwa, inwestor rozpoczął działania mające na celu podział nieruchomości i uzyskanie warunków zabudowy. Efektem podjętych przez niego działań było uzyskanie warunków zabudowy dla budowy 4 domów jednorodzinnych na działce 1 – Decyzja z 2024 roku oraz w konsekwencji zatwierdzenie podziału nieruchomości 1 i wydzieleniu działek 3, 4, 5, 6, 7,8,9 i 10. Działka 10 pozostaje działką rolną natomiast pozostałe działki są przeznaczone pod zabudowę. Do Pani obowiązków należy w umowie dokonanie podziału geodezyjnego nieruchomości, oraz sprzedaż podzielonych działek w terminie określonym w umowie przedwstępnej. W umowie wskazane jest, że kupujący poniesie wszelkie koszty związane z zawarciem umowy sprzedaży i przeniesieniem własności nieruchomości, dokonaniem podziału geodezyjnego, uzyskaniem nowych warunków zabudowy. Umowa przedwstępna nie określa żadnych czynności, które wykona pełnomocnik, są one określone w odrębnym pełnomocnictwie, w którym pełnomocnik jest upoważniony do składania wniosków, odbioru dokumentów, składania oświadczeń, wnoszenia opłat, składania wyjaśnień i deklaracji, reprezentowanie w sprawach oraz składania oświadczeń o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane związanych z prowadzeniem inwestycji polegającej na zaprojektowaniu i budowie budynków mieszkalnych jednorodzinnych na działka powstałych z podziału działki 1 położonych w ... woj. .... Na kupującym spoczywa obowiązek zapłaty za działki gruntu. Umowa przedwstępna zawiera obowiązek Pani do dokonania podziału geodezyjnego działki w terminie 24 miesięcy oraz obowiązek sprzedaży podzielonych działek z zakreślonymi terminami sprzedaży poszczególnych działek. Kupujący do dnia zawarcia umowy finalnej poniesie koszty związane z przygotowaniem inwestycji do prowadzenia, związanych z dokumentacją, podziałem, opłatami za wnioski, pełnomocnictwa itp., jednak nie poniesie żadnych nakładów inwestycyjnych – budowlanych. Udzieli Pani pełnomocnictwa kupującemu do składania wniosków, odbioru dokumentów, składania oświadczeń, wnoszenia opłat, składania wyjaśnień i deklaracji, reprezentowanie w sprawach oraz składania oświadczeń o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane związanych z prowadzeniem inwestycji polegającej na zaprojektowaniu i budowie budynków mieszkalnych jednorodzinnych na działkach powstałych z podziału działki 1 położonych w ... woj. .... Przy tak przedstawionym opisie sprawy, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy planowana transakcja sprzedaży działek, będących przedmiotem wniosku, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem, należy przeanalizować całokształt działań, jakie podjęła Pani w odniesieniu do działek będących przedmiotem planowanej sprzedaży i ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności, będzie Pani spełniała przesłanki do uznania Pani za podatnika podatku od towarów i usług. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT. Ponadto, wskazać należy, że kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zgodnie z którym: Przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego: Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Z kolei umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-396 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 389 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego: § 1 Umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej. § 2 Jeżeli termin, w ciągu którego ma być zawarta umowa przyrzeczona, nie został oznaczony, powinna ona być zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej. Jeżeli obie strony są uprawnione do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej i każda z nich wyznaczyła inny termin, strony wiąże termin wyznaczony przez stronę, która wcześniej złożyła stosowne oświadczenie. Jeżeli w ciągu roku od dnia zawarcia umowy przedwstępnej nie został wyznaczony termin do zawarcia umowy przyrzeczonej, nie można żądać jej zawarcia. Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej. Tym samym, zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego – umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości. W analizowanej sprawie należy zwrócić również uwagę na kwestię udzielonego przez Panią pełnomocnictwa, która uregulowana jest w Tytule IV Działu VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 95 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego: § 1 Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. § 2 Czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego. W myśl art. 96 Kodeksu cywilnego: Umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo). Stosownie do art. 98 Kodeksu cywilnego: Pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności. Zgodnie z art. 99 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego: § 1. Jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie. § 2. Pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie. Na podstawie art. 108 Kodeksu cywilnego: Pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonywa w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony. Z regulacji art. 109 Kodeksu cywilnego wynika, że: Przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi. Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo − to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem, każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy. Tezę taką potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 6 lipca 2017 r., sygn. akt I FSK 2033/15, wyrażony na gruncie podobnego aczkolwiek nie identycznego stanu faktycznego, w którym stwierdził: „Fakt, że zasadnicza aktywność w zakresie planowanego procesu inwestycyjnego spoczywać będzie na spółce jest bez znaczenia dla uznania go za podatnika, skoro spółka − jako jego pełnomocnik − jest jedynie jego reprezentantem w tych czynnościach, działając w jego imieniu i na jego rzecz, czyli w jego interesie majątkowym. Podejmowanie aktywności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 u. p.t.u. za pośrednictwem pełnomocnika nie zwalnia mocodawcy, w którego imieniu i na rzecz działa pełnomocnik, od przymiotu bycia podatnikiem VAT w rozumieniu tych przepisów”. Ponadto należy przywołać tezy płynące z wyroku TSUE z 3 kwietnia 2025 r. w sprawie C-213 /24 (E.T przeciwko Dyrektorowi Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu). Wyrok ten zapadł na wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczący wykładni art. 9 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. 2006, L 347, s. 1). Wniosek ten został złożony w ramach sporu pomiędzy E.T., osobą fizyczną, a Dyrektorem Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu (Polska) w przedmiocie opodatkowania tej osoby podatkiem od wartości dodanej (VAT) z tytułu sprzedaży szeregu działek. W wyroku tym TSUE odnosząc się do pierwszego pytania prejudycjalnego wskazał, iż: Artykuł 9 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że można uznać za podatnika do celów podatku od wartości dodanej (VAT) prowadzącego samodzielnie działalność gospodarczą osobę, która sprzedaje grunt stanowiący pierwotnie część jej majątku osobistego, powierzając przygotowanie sprzedaży profesjonalnemu przedsiębiorcy, który jako pełnomocnik tej osoby podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując w celu tej sprzedaży środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców lub usługodawców w rozumieniu tego przepisu. Na podstawie udzielonego przez Pani pełnomocnictwa, Kupujący podejmie szereg szczegółowo opisanych wyżej działań, w efekcie których nastąpi uatrakcyjnienie sprzedawanych działek, co de facto skutkować będzie wzrostem ich wartości. Nie ulega wątpliwości, że szeroko zakrojony zakres przygotowania działek do sprzedaży nie jest typowy do działań podejmowanych przez osoby fizyczne w zakresie zarządzania majątkiem osobistym – prywatnym. W efekcie wykonywanych czynności dostawie będzie podlegała nieruchomość o zupełnie innym charakterze, niż w chwili zawarcia umowy przedwstępnej. Nie zmienia tego okoliczność, że działań tych nie podejmie Pani, lecz Kupujący. Do dnia sprzedaży działek, czynności wykonywane przez Kupującego w ramach udzielonego mu pełnomocnictwa, wywołują skutki bezpośrednio w Pani sferze prawnej, gdyż to Pani jest stroną podejmowanych czynności, a nie Kupujący występujący jako Pani pełnomocnik. Podjęta przez Panią aktywność wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności w odniesieniu do posiadanych działek będących przedmiotem sprzedaży, a zaistniały ciąg zdarzeń wskazuje, że ich sprzedaż nastąpi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, z tytułu której będzie Pani podatnikiem podatku VAT. Jak wskazano również we wniosku, do Pani obowiązków należy w umowie przedwstępnej dokonanie podziału geodezyjnego nieruchomości oraz sprzedaż podzielonych działek w terminie określonym w umowie przedwstępnej. W 2023 roku postanowiła Pani sprzedać działkę 1 i wystawiała Pani ogłoszenie o sprzedaży na portalu internetowym. Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz opis sprawy stwierdzić należy, że planowana przez Panią sprzedaż działek, będących przedmiotem wniosku, zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, będzie dostawą dokonywaną przez podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Dokonując opisanych we wniosku czynności podjęła Pani działania podobne do tych, jakie wykonują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa w orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. wykazała Pani aktywność w przedmiocie zbycia prawa własności działek, będących przedmiotem wniosku porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. A tym samym sprzedaż działek, będących przedmiotem wniosku, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Wobec powyższego Pani stanowisko uznałem za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczam, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponosi Pani ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność. Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. W odniesieniu do powołanych przez Panią interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie. Ponadto, odnosząc się do powołanych przez Panią w przedmiotowym wniosku wyroków sądów, wyjaśniam, że powołane wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają. Zatem wskazane we wniosku wyroki sądów nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosuje się Pani do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.