W dniu 5 marca 2025 r. wpłynął wniosek podatnika z dnia 21 lutego 2025 r. dotyczący możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy z mocą wsteczną oraz sposobu wliczania do limitu zwolnienia podmiotowego sprzedaży usług najmu nieruchomości będącej we współwłasności małżeńskiej. Organ podatkowy potwierdził, że stanowisko podatnika jest prawidłowe, wskazując, że może on korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, z mocą wsteczną od 1 stycznia 2023 r. oraz od 1 stycznia 2024 r. do 31 maja 2024 r. W związku z tym, organ pozytywnie rozstrzygnął zapytanie podatnika.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnydłowe Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
5 marca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 21 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku VAT (podatek od towarów i usług) stosownie do treści art. 113 ust. 11 ustawy z mocą wsteczną oraz sposobu wliczania do limitu zwolnienia podmiotowego sprzedaży usług najmu nieruchomości będącej we współwłasności małżeńskiej. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego Jest Pan osobą prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą od 2011 roku z kodem PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 45.20.Z Konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych, wykonując wyłącznie usługi naprawy bez handlu częściami samochodowymi. Zaczął Pan jako podatnik zwolniony z VAT, ponieważ nie prowadził Pan (obecnie również nie prowadzi) działalności w zakresie usług, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, jak i również nie przekraczał Pan ustawowego limitu uprawniającego do zwolnienia z tegoż podatku. Od tamtego czasu, do 30 września 2024 r. włącznie, zachowywał się Pan jak podatnik zwolniony z VAT – nie wystawiał Pan faktur VAT, nie pobierał tego podatku, nie składał Pan miesięcznych deklaracji VAT, ani nie przesyłał plików JPK_VAT. Według posiadanej wiedzy, był Pan przekonany, iż do tej pory nie przekroczył Pan w żadnym z lat ubiegłych limitu 200 tys. zł, więc mógł Pan korzystać ze zwolnienia podmiotowego. Jednak we wrześniu 2024 r., dostał Pan pismo z Urzędu Skarbowego, właściwego dla miejsca zamieszkania, w sprawie wyjaśnienia w ramach czynności sprawdzających w zakresie podatku VAT, czy przypadkiem od któregoś miesiąca 2020 r. nie powinien Pan zarejestrować się jako czynny podatnik VAT, z uwagi na prawdopodobne przekroczenie rocznego limitu przychodu 200 tys. zł, stwierdzonego na podstawie złożonych rocznych deklaracji podatkowych (PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-ów). Okazało się, że w wyniku braku świadomości, iż dochód z najmu prywatnego również należy wliczać do limitu zwolnienia, mimo iż nie ma on związku z zakresem Pana działalności gospodarczej, rzeczywiście nieznacznie został przekroczony ów limit. Niezwłocznie postanowił Pan naprawić popełnione błędy. Po sprawdzeniu dokładnej daty, przy której nastąpiło przekroczenie limitu 200 tys. zł, dostarczył Pan do US zgłoszenie w deklaracji VAT-R, w której zaznaczył, że od 31 października 2020 r. rejestruje się Pan jako czynny podatnik VAT, z uwagi na przekroczenie limitu określonego w art. 113 ust. 1. Złożył Pan deklaracje rozliczeniowe JPK za 2020 r. do 2022 r. Po złożeniu deklaracji za 2022 r. okazało się, iż obrót netto za 2022 r. plus przychód z najmu małżonków (łączny obu małżonków) nie przekroczył limitu 200 tys. zł. Rozliczenie najmu za 2022-2024 było wspólne przez obojga małżonków na jednym PIT-28, który składał akurat tylko Pan, w związku ze składanym co roku oświadczeniem o opodatkowaniu całości dochodów z najmu przez jednego z małżonków. Małżonka nie jest podatnikiem VAT i nie prowadzi działalności gospodarczej. Ponieważ dodatkowo minął co najmniej rok, liczony od końca roku, w którym utracił Pan zwolnienie (2020 r.), zatem od początku 2023 roku, według art. 113 ust. 11 ustawy o VAT, mógł Pan znów być podatnikiem zwolnionym podmiotowo z podatku VAT. Po wysłaniu wymaganych prawem plików JPK_V7M, zamierza Pan więc zrobić aktualizację dokumentu VAT-R, tym razem wyrejestrowując się z bycia czynnym podatnikiem VAT z początkiem 2023 roku.
W 2023 r., po uwzględnieniu sprzedaży środków trwałych, łączna suma przychodów z działalności gospodarczej plus przychód z najmu 1/2 przychodu z najmu małżonków (czyli tylko Pana część przychodu) nie przekroczyła limitu 200 tys. zł. Natomiast za 2023 r. łączna suma przychodów z działalności gospodarczej i łączny przychód obu małżonków wykazany w PIT-28 przekroczył 200 tys. zł. W 2024 r. przewidywane przekroczenie limitu 200 000 zł przypadałoby na miesiące październik lub listopad. 30 września 2024 r. złożył Pan druk VAT-R z datą wsteczną od 31 października 2020 r. Złożył Pan także deklaracje rozliczeniowe JPK za miesiące czerwiec 2024 r.-grudzień 2024 r. Zamierza Pan więc zrobić aktualizację dokumentu VAT-R, tym razem zarejestrowując się dobrowolnie do bycia czynnym podatnikiem VAT z dniem 1 czerwca 2024 r. Po przesłaniu plików JPK_V7M za poszczególne miesiące 2020-2022 i część 2024, kiedy to był Pan czynnym podatnikiem VAT, dokonał Pan również wpłat z tytułu należnego podatku VAT, łącznie z odsetkami. Ostatecznie, naprawił Pan wszystko tak, jak powinno być, gdyby na bieżąco uwzględniał Pan odpowiednie okresy i momenty przekroczenia limitu zwolnienia podmiotowego z podatku VAT jak i zwolnienia z niego. Z uwagi na fakt, po jakim czasie Urząd Skarbowy wezwał Pana do złożenia wyjaśnień na temat braku rejestracji jako czynny podatnik VAT i przesłaniem brakujących plików JPK_V7M aż za 4 lata wstecz, nie mógł Pan, w określonym w ustawie terminie, złożyć aktualizacji VAT-R, informującej o rezygnacji od początku 2023 r. z bycia czynnym podatnikiem VAT, mimo przysługującego Panu takiego zwolnienia według art. 113 ust. 1 oraz art. 113 ust. 11. Informuje Pan, że elementy zaistniałego stanu faktycznego objęte wnioskiem nie były i nie są przedmiotem kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej ani postępowania podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług. W tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego. W całym okresie prowadzenia przez Pana działalności gospodarczej nie wykonywał Pan czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.). Nie planuje Pan ich wykonywać także w przyszłości. Pytania 1. Czy dopuszczalne i prawomocne jest złożenie deklaracji aktualizującej VAT-R wyrejestrowującej podatnika z bycia czynnym podatnikiem VAT po upływie terminu 7 dni, o którym mówi art. 96 ust. 12, w przypadku spełnienia pozostałych przesłanek, o których mowa w art. 113 ust. 1 oraz 113 ust. 11? Innymi słowy – czy można korzystać ze zwolnienia od podatku VAT stosownie do treści art. 113 ust. 11 ustawy o VAT z mocą wsteczną od 1 stycznia 2023 r.? 2. Czy można korzystać ze zwolnienia od podatku VAT stosownie do treści art. 113 ust. 1 oraz ust. 11 ustawy o VAT z mocą wsteczną od 1 stycznia 2024 r. do 31 maja 2024 r., biorąc pod uwagę łączną sumę przychodów z działalności gospodarczej plus przychód z najmu 1/2 przychodu małżonków (czyli tylko Pana część przychodu)? Pana stanowisko w sprawie Skoro dopuszczalne jest rejestrowanie do VAT z datą wsteczną, to wyrejestrowanie z niego, w przypadku spełnienia pozostałych warunków, również powinno być możliwe z datą wsteczną. Odmowa byłaby sprzeczna z fundamentalną zasadą podatku od wartości dodanej, tzn. zasadą neutralności. W przypadku korygowania czasu przeszłego, wszystkie składane dokumenty muszą otrzymać moc wsteczną. Na tym polega naprawa do stanu jaki powinien być. W opisywanym przypadku zaszedłby proces rejestracji, składania kolejnych deklaracji miesięcznych oraz wyrejestrowanie przy pierwszej nadającej się ku temu okazji. Chciałby Pan nadmienić, że przepis art. 113 ust. 11 ustawy o VAT nie uzależnia prawa do wyboru zwolnienia od terminu złożonego zawiadomienia w urzędzie podatkowym, tylko od spełnienia warunku określonego w tym przepisie, tj. bycia czynnym podatnikiem podatku VAT co najmniej przez rok licząc od końca roku, w którym Podatnik utracił lub zrezygnował ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Przepisy tejże ustawy nie przewidują również żadnych sankcji dla dokonania ww. czynności po upływie przewidzianego w ustawie terminu. Przewidziany bowiem termin w przepisie art. 96 ust. 12 jest jedynie terminem na poinformowanie właściwego organu podatkowego o skorzystaniu ze zwolnienia podmiotowego. Zatem złożenie zawiadomienia aktualizacyjnego VAT-R po upływie 7 dni, nie pozbawia Pana jako podatnika prawa do wyboru przysługującego zwolnienia. Stoi Pan więc na stanowisku, iż z powodu zaistniałej sytuacji, czego konsekwencją stała się obligatoryjna rejestracja do VAT, a następnie opóźnieniem złożenia deklaracji VAT-R w zakresie zgłoszenia aktualizacyjnego dotyczącego możliwości korzystania ze zwolnienia, przysługuje Panu prawo do korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT w zw. z art. 113 ust. 11 ustawy o VAT, od dat, od których spełnione są wszystkie przesłanki pozwalające na taką czynność, tj. w Pana przypadku w okresach od początku roku 2023 r. do 31 maja 2024 roku.
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). W oparciu o art. 8 ust. 1 ustawy: Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (...). Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika. Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Należy zauważyć również, że ustawodawca przewiduje zwolnienie od podatku VAT dla określonej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy. Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy: Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy: Do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się: 1) wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju; 1a) sprzedaży na odległość towarów importowanych, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju; 2) odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem: a) transakcji związanych z nieruchomościami, b) usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, c) usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych – jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych; 3) odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji. W świetle art. 113 ust. 4 ustawy: Podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem zawiadomienia na piśmie o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności. Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy: Jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę. Na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy: Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1. Zaznaczyć należy, że podatnik ma prawo powrócić do zwolnienia z art. 113 ustawy w trakcie roku podatkowego, pod warunkiem, że minął rok od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub z niego zrezygnował oraz w poprzednim i bieżącym roku nie przekroczył kwoty, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy. Powrót do zwolnienia może nastąpić od początku danego miesiąca. Podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie i według zasad określonych przepisami art. 113 ust. 1-12 ustawy pod warunkiem, że nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy. Odnośnie obowiązku zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R należy wskazać, że w myśl art. 96 ust. 1 ustawy: Podmioty, o których mowa w art. 15 i art. 15a, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3. Na podstawie art. 96 ust. 3 ustawy: Podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne. W świetle art. 96 ust. 4 ustawy: Naczelnik urzędu skarbowego, po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym, rejestruje podatnika jako: 1) „podatnika VAT czynnego”, 2) „podatnika VAT zwolnionego” – w przypadku podatnika, o którym mowa w: a) ust. 3 i 3c, b) art. 113a ust. 1, jeżeli złożył zawiadomienie w celu rejestracji jako podatnik VAT UE – i na jego wniosek potwierdza to zarejestrowanie. Z kolei, w myśl art. 96 ust. 5 ustawy: Jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni – do aktualizacji tego zgłoszenia w terminach: 1) przed dniem dokonania pierwszej sprzedaży towaru lub usługi, innych niż zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, 2a i 4-41 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, w przypadku rozpoczęcia dokonywania tej sprzedaży; 2) przed dniem, w którym podatnik traci prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku utraty tego prawa; 3) przed początkiem miesiąca, w którym podatnik rezygnuje ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 oraz art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku rezygnacji z tego zwolnienia, z zastrzeżeniem pkt 4; 4) przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5, w przypadku rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9, od pierwszej wykonanej czynności. Stosownie do treści art. 96 ust. 10 ustawy: Podatnicy zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, u których następnie sprzedaż została zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub którzy następnie zgłosili, że będą wykonywać wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43, pozostają w rejestrze jako podatnicy VAT zwolnieni. Natomiast jak stanowi art. 96 ust. 12 ustawy: Jeżeli dane zawarte w zgłoszeniu rejestracyjnym ulegną zmianie, podatnik jest obowiązany zgłosić zmianę do naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana. Obowiązek ten nie dotyczy przypadków, gdy następuje wyłącznie zmiana danych objętych obowiązkiem aktualizacji na podstawie ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników. Zdanie drugie nie ma zastosowania w przypadku, gdy zgłaszana zmiana powoduje zmianę właściwości organu podatkowego. Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą od 2011 r. Zaczął Pan jako podatnik zwolniony z VAT, ponieważ nie prowadził Pan (obecnie również nie prowadzi) działalności w zakresie usług, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy, jak i również nie przekraczał Pan ustawowego limitu uprawniającego do zwolnienia z tegoż podatku. Od tamtego czasu, do 30 września 2024 r. włącznie, zachowywał się Pan jak podatnik zwolniony z VAT – nie wystawiał Pan faktur VAT, nie pobierał tego podatku, nie składał Pan miesięcznych deklaracji VAT, ani nie przesyłał plików JPK_VAT. We wrześniu 2024 r., dostał Pan pismo z Urzędu Skarbowego w sprawie wyjaśnienia w ramach czynności sprawdzających w zakresie podatku VAT, czy przypadkiem od któregoś miesiąca 2020 r. nie powinien Pan zarejestrować się jako czynny podatnik VAT, z uwagi na prawdopodobne przekroczenie rocznego limitu przychodu 200 tys. zł, stwierdzonego na podstawie złożonych rocznych deklaracji podatkowych (PIT-ów). Okazało się, że w wyniku braku świadomości, iż dochód z najmu prywatnego również należy wliczać do limitu zwolnienia, mimo iż nie ma on związku z zakresem Pana działalności gospodarczej, rzeczywiście nieznacznie został przekroczony ów limit. Niezwłocznie postanowił Pan naprawić popełnione błędy. Po sprawdzeniu dokładnej daty, przy której nastąpiło przekroczenie limitu 200 tys. zł, dostarczył Pan do US zgłoszenie w deklaracji VAT-R, w której zaznaczył, że od 31 października 2020 r. rejestruje się Pan jako czynny podatnik VAT, z uwagi na przekroczenie limitu określonego w art. 113 ust. 1 ustawy. Złożył Pan deklaracje rozliczeniowe JPK za 2020 r. do 2022 r. Po złożeniu deklaracji za 2022 r. okazało się, iż obrót netto za 2022 r. plus przychód z najmu małżonków (łączny obu małżonków) nie przekroczył limitu 200 tys. zł. Rozliczenie najmu za 2022-2024 było wspólne przez obojga małżonków na jednym PIT-28, który składał tylko Pan, w związku ze składanym co roku oświadczeniem o opodatkowaniu całości dochodów z najmu przez jednego z małżonków. Ponieważ dodatkowo minął co najmniej rok, liczony od końca roku, w którym utracił Pan zwolnienie (2020 r.), zatem od początku 2023 roku, według art. 113 ust. 11 ustawy, mógł Pan znów być podatnikiem zwolnionym podmiotowo z podatku VAT. Po wysłaniu wymaganych prawem plików JPK_V7M, zamierza Pan więc zrobić aktualizację dokumentu VAT-R, tym razem wyrejestrowując się z bycia czynnym podatnikiem VAT z początkiem 2023 roku. W 2023 r., po uwzględnieniu sprzedaży środków trwałych, łączna suma przychodów z działalności gospodarczej plus przychód z najmu 1/2 przychodu z najmu małżonków (czyli tylko Pana część przychodu) nie przekroczyła limitu 200 tys. zł. Natomiast za 2023 r. łączna suma przychodów z działalności gospodarczej i łączny przychód obu małżonków wykazany w PIT-28 przekroczył 200 tys. zł. W 2024 r. przewidywane przekroczenie limitu 200 000 zł przypadałoby na miesiące październik lub listopad. 30 września 2024 r. złożono druk VAT-R z datą wsteczną od 31 października 2020 r. Złożono także deklaracje rozliczeniowe JPK za miesiące czerwiec 2024 r.-grudzień 2024 r. Zamierza Pan więc zrobić aktualizację dokumentu VAT-R, tym razem zarejestrowując się dobrowolnie do bycia czynnym podatnikiem VAT z dniem 1 czerwca 2024 r. Po przesłaniu plików JPK_V7M za poszczególne miesiące 2020-2022 i część 2024, kiedy to był Pan czynnym podatnikiem VAT, dokonał Pan również wpłat z tytułu należnego podatku VAT, łącznie z odsetkami. Ostatecznie, naprawił Pan wszystko tak, jak powinno być, gdyby na bieżąco uwzględniał Pan odpowiednie okresy i momenty przekroczenia limitu zwolnienia podmiotowego z podatku VAT jak i zwolnienia z niego. Z uwagi na fakt, po jakim czasie Urząd Skarbowy wezwał Pana do złożenia wyjaśnień na temat braku rejestracji jako czynny podatnik VAT i przesłaniem brakujących plików JPK_V7M aż za 4 lata wstecz, nie mógł Pan, w określonym w ustawie terminie, złożyć aktualizacji VAT-R, informującej o rezygnacji od początku 2023 r. z bycia czynnym podatnikiem VAT, mimo przysługującego Panu takiego zwolnienia według art. 113 ust. 1 oraz art. 113 ust. 11 ustawy. W całym okresie prowadzenia przez Pana działalności gospodarczej nie wykonywał Pan czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy. Nie planuje Pan ich wykonywać także w przyszłości. Pana wątpliwości dotyczą kwestii określenia czy przysługuje Panu prawo do ponownego korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy w związku z art. 113 ust. 11 ustawy, z mocą wsteczną, tj. od początku 2023 r., oraz od 1 stycznia 2024 r. do 31 maja 2024 r. biorąc pod uwagę przy obliczaniu limitu 200 tys. zł wyłącznie Pana część przychodów z najmu nieruchomości będącej we współwłasności małżeńskiej. Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane uregulowania należy stwierdzić, że jeżeli w ramach prowadzonej działalności nie wykonuje Pan czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy oraz obrót netto za 2022 r. plus przychód z najmu małżonków (łączny obu małżonków) nie przekroczył limitu 200 tys. zł i minął co najmniej rok, liczony od końca roku, w którym utracił Pan zwolnienie (2020 r.), to od 1 stycznia 2023 r. przysługuje Panu prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy. Odnośnie momentu złożenia deklaracji VAT-R należy wskazać, że w związku ze zmianą danych zawartych w zgłoszeniu rejestracyjnym podatnik powinien w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana, zgłosić zmianę do naczelnika urzędu skarbowego poprzez złożenie aktualizującego zgłoszenia VAT-R, zaznaczając, że będzie korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy oraz podając datę, od której będzie korzystał lub już korzysta ze zwolnienia. Należy nadmienić, że przepis art. 113 ust. 11 ustawy nie uzależnia prawa do wyboru zwolnienia od terminu złożonego zawiadomienia w urzędzie tylko od spełnienia warunku określonego w tym przepisie, tj. bycia czynnym podatnikiem podatku VAT co najmniej przez rok licząc od końca roku, w którym Podatnik utracił lub zrezygnował ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy. Zatem, fakt złożenia przez podatnika zawiadomienia po upływie 7 dni, nie pozbawia go prawa do wyboru przysługującego mu zwolnienia, pod warunkiem, że podatnik zachowywał się jak podatnik, u którego sprzedaż korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Okoliczności sprawy wskazują, że w terminie, w którym chce Pan korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, zachowywał się Pan jak podatnik, u którego sprzedaż korzysta ze zwolnienia podmiotowego, gdyż – jak wynika z wniosku – od początku działalności do 30 września 2024 r. włącznie, zachowywał się Pan jak podatnik zwolniony z VAT – nie wystawiał Pan faktur VAT, nie pobierał tego podatku, nie składał Pan miesięcznych deklaracji VAT, ani nie przesyłał plików JPK_VAT. Tym samym w sytuacji, gdy od 1 stycznia 2023 r. spełniał Pan warunki do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego, powinien Pan złożyć w urzędzie skarbowym zgłoszenie aktualizacyjne VAT-R w terminie do 7 dni licząc od dnia, w którym nabył Pan prawo do tego zwolnienia. Jednakże fakt złożenia zawiadomienia po upływie 7 dni, nie pozbawia Pana prawa do wyboru przysługującego zwolnienia, pomimo niedopełnienia obowiązku w zakresie aktualizacji zgłoszenia rejestracyjnego w wymaganym przepisami terminie. Zatem, może Pan korzystać ze zwolnienia podmiotowego począwszy od 1 stycznia 2023 r., w sytuacji złożenia zawiadomienia aktualizacyjnego VAT-R po upływie 7 dniowego terminu, tj. po 7 stycznia 2023 r. Ww. wynika z faktu, że – jak wskazano w opisie sprawy – od początku prowadzenia działalności do 30 września 2024 r. włącznie, zachowywał się Pan jak podatnik zwolniony z VAT – nie wystawiał Pan faktur VAT, nie pobierał tego podatku, nie składał Pan miesięcznych deklaracji VAT, ani nie przesyłał plików JPK_VAT. Odnosząc się natomiast do Pana wątpliwości w zakresie wskazania czy może Pan korzystać ze zwolnienia od podatku stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy z mocą wsteczną od 1 stycznia 2024 r. do 31 maja 2024 r., biorąc pod uwagę przy obliczaniu limitu 200 tys. zł, łączną sumę przychodów z Pana działalności gospodarczej oraz przychód ze sprzedaży usług najmu nieruchomości będącej we współwłasności małżeńskiej wyłącznie w Pana części, wskazać należy, że kwestie dotyczące stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.), zwanej dalej „Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym”. Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej). W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku. Jak stanowi art. 36 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: Oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. W myśl natomiast art. 36 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku. Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: Zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w ww. art. 15 ust. 1 ustawy. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. Status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Podatnikiem podatku od towarów i usług jest więc ten z małżonków, który dokona czynności podlegającej opodatkowaniu. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza bowiem możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług. Jeżeli zatem, przedmiotem odpłatnego świadczenia usług jest majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy będzie ten małżonek, który dokonuje dostawy we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej) – jako podatnik VAT. Natomiast jeżeli małżonkowie dokonali czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tego tytułu. Wobec tego podmiot świadczący usługę najmu będzie podatnikiem podatku od towarów i usług wówczas, gdy najem ten będzie wykonywał we własnym imieniu i na własny rachunek. Jeżeli przedmiotem najmu jest rzecz stanowiąca majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług, w okolicznościach wskazanych w art. 15 ust. 1 ustawy, będzie ten małżonek, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu, czyli ten, który dokonuje wynajmu we własnym imieniu (jest stroną czynności prawnej). Natomiast jeżeli małżonkowie dokonali czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Jak wynika z opisu sprawy, rozliczenie najmu za 2022-2024 było wspólne przez obojga małżonków na jednym PIT-28, który składał tylko Pan, w związku ze składanym co roku oświadczeniem o opodatkowaniu całości dochodów z najmu przez jednego z małżonków. Należy zauważyć, że zwolnienie wynikające z art. 113 ustawy jest zwolnieniem podmiotowym, co oznacza, że jest związane bezpośrednio z podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą, która w standardowych warunkach podlegałaby opodatkowaniu. Zwolnienie to odnosi się do konkretnego limitu wynikającego ze sprzedaży (odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług) danego podatnika. Skoro, jak wyżej wskazano, wykonuje Pan oprócz działalności gospodarczej polegającej na naprawie pojazdów samochodowych również działalność gospodarczą w zakresie wynajmu, to sprzedaż z tej działalności również powinna być wliczana do limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy. W konsekwencji należy stwierdzić, że wartość świadczonych przez Pana usług najmu nieruchomości, stanowiących odpłatne świadczenie usług w ramach prowadzonej w tym zakresie przez Pana działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, każdorazowo podlega wliczeniu do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy. W dalszej kolejności, biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa oraz przedstawiony przez Pana opis sprawy, należy wskazać, że skoro nieruchomość jest własnością zarówno Pana, jak i Pana małżonki, podatnikiem jest ten, który faktycznie dokonuje czynności związanych z najmem, np. zawarł umowę, otrzymuje czynsz. Jak wynika z wniosku – najem dotyczy obojga małżonków. Zatem, odrębnie od Pana małżonki, dokonuje Pan odpłatnego świadczenia usług, tj. najmu nieruchomości należącej do majątku wspólnego Pana i Pana małżonki i z tego tytułu posiada Pan status podatnika podatku od towarów i usług, w rozumieniu w art. 15 ust. 1 ustawy. Zatem, z tytułu ww. najmu nieruchomości jest Pan zobowiązany do rozliczenia wynagrodzenia wyłącznie w części przypadającej na Pana. Tym samym, do ww. limitu zwolnienia podmiotowego nie powinien Pan wliczać wartości sprzedaży osiąganej przez Pana małżonkę z tytułu najmu ww. nieruchomości. Jednocześnie w takiej sytuacji limit, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, czyli limit zwolnienia przysługującego, gdy wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł (bez kwoty podatku VAT), przysługuje Panu odrębnie od małżonki (każdemu z małżonków osobno), pod warunkiem niezaistnienia wyłączeń, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy. Wskazał Pan, że w 2023 r., po uwzględnieniu sprzedaży środków trwałych, łączna suma przychodów z działalności gospodarczej oraz przychód z najmu 1/2 przychodu z najmu małżonków (czyli tylko Pana część przychodu) nie przekroczył limitu 200 tys. zł. W 2024 r. przewidywane przekroczenie limitu 200 000 zł przypadałoby na miesiące październik lub listopad. Zatem w sytuacji, gdy wartość sprzedaży w 2023 r. z tytułu działalności w zakresie naprawy pojazdów samochodowych oraz z tytułu świadczenia usługi najmu (w części przypadającej na Pana) nie przekroczy kwoty 200.000 zł, będzie Pan mógł nadal korzystać ze zwolnienia podmiotowego, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy. Podsumowując, stwierdzić należy, że z okoliczności sprawy wynika, że może Pan korzystać ze zwolnienia od podatku VAT stosowanie do treści art. 113 ust. 1 ustawy z mocą wsteczną od 1 stycznia 2024 r. do 31 maja 2024 r., tj. do momentu w którym zarejestruje się Pan dobrowolnie do bycia czynnym podatnikiem VAT. Tym samym Pana stanowisko jest prawidłowe.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej: Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Pan ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Pana w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu fkatycznego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków
prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili