W dniu 28 lutego 2025 r. wpłynął wniosek Wnioskodawcy o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej prawa do zastosowania 0% stawki VAT w związku z eksportem towarów. Wnioskodawca, prowadzący działalność gospodarczą w Polsce, wskazał, że w przypadku opóźnienia w otrzymaniu dokumentu celnego potwierdzającego wywóz towarów, dysponuje innymi dokumentami, które jego zdaniem potwierdzają ten wywóz. Organ podatkowy stwierdził, że stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe, wskazując, że do zastosowania stawki 0% VAT konieczne jest posiadanie dokumentu potwierdzającego wywóz towarów wydanego przez właściwy organ celny, a Dokumenty Alternatywne nie spełniają tego wymogu. W związku z tym organ negatywnie rozstrzygnął zapytanie podatnika.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbny28 lutego 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 26 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do zastosowania 0% stawki podatku z tytułu eksportu towarów na podstawie posiadanej dokumentacji. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego 1. (...) (dalej – „Spółka” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest produkcja (...). Wnioskodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej w Polsce, jest zarejestrowanym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) czynnym i nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT. 2. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje m.in. sprzedaży towarów (na rzecz innych przedsiębiorców), które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane z Polski na terytorium tzw. krajów trzecich (tj. krajów niebędących państwami członkowskimi UE). 3. W celu zastosowania do ww. transakcji 0% stawki VAT właściwej dla eksportu towarów, Spółka gromadzi dokumenty potwierdzające, że towary zostały wywiezione z Polski poza UE. Co do zasady, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres, w którym dostawa eksportowa została dokonana, Spółka posiada dokument celny wydany przez właściwy organ celny, który potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, tj. komunikat CC599C (dawniej IE599).
Zdarzają się jednak sytuacje, w których Spółka otrzymuje komunikat CC599C/IE599 z opóźnieniem (tj. po upływie terminu na złożenie deklaracji podatkowej za okres kolejny). Opóźnienia te są niezależne od Spółki. 4. Niemniej jednak, pomimo braku posiadania wskazanego wyżej dokumentu celnego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres, w którym dostawa eksportowa została dokonana, Spółka – przed upływem ww. terminu – jest w posiadaniu innych dokumentów, z których w sposób jednoznaczny wynika, że towary zostały wywiezione z Polski poza terytorium UE (dalej – „Dokumenty Alternatywne”). Przed upływem terminu do złożenia deklaracji VAT (pliku JPK_V7), w której wykazano transakcję eksportu towarów, Wnioskodawca dysponuje każdorazowo następującymi Dokumentami Alternatywnymi: - faktura dokumentująca dokonaną dostawę eksportową; - list przewozowy (CMR) opatrzony podpisem Wnioskodawcy, przewoźnika oraz nabywcy; - Delivery Note/Packing Slip zawierający szczegółowe informacje o towarze będącym przedmiotem eksportu. Dokument ten wskazuje numer dostawy, który to w sposób bezpośredni umożliwia powiązanie konkretnej dostawy eksportowej z fakturą ją dokumentującą oraz stosownym listem przewozowym (CMR). Wnioskodawca co do zasady dysponuje kopią/skanem listu przewozowego CMR, jednakże na życzenie może uzyskać od spedytora wgląd do oryginału.
Czy Wnioskodawca ma prawo do zastosowania stawki 0% VAT do eksportu towarów w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tego tytułu, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji VAT za ten okres nie posiada on dokumentu celnego potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium UE, lecz posiada Dokumenty Alternatywne? Państwa stanowisko w sprawie Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do zastosowania stawki 0% VAT do eksportu towarów w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tego tytułu, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji VAT za ten okres nie posiada on dokumentu celnego potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium UE, lecz posiada Dokumenty Alternatywne. Poniżej Wnioskodawca w sposób szczegółowy uzasadnia swoje stanowisko. I. Uwagi wstępne. · Warunki zastosowania stawki 0% VAT dla eksportu towarów – zasady ogólne 1. W myśl art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, poprzez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez: a) dostawcę lub na jego rzecz, lub b) nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych - jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych. Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 41 ust. 4 ustawy o VAT, stawka podatku VAT w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, wynosi 0%.
Jak stanowi z kolei art. 41 ust. 6 ustawy o VAT, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej. Na podstawie art. 41 ust. 6a ustawy o VAT, dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności: 1) dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu; 2) dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność; 3) zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny. W myśl art. 41 ust. 7 ustawy VAT, jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa wart. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju. 2. Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, w celu zastosowania 0% stawki podatku dla eksportu towarów, przed terminem do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy (lub okres następny), podatnik musi posiadać dokument potwierdzający wywóz tych towarów poza terytorium UE. · Dokumenty potwierdzające wywóz towaru poza terytorium UE 1. Mając na uwadze zastosowane w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT, sformułowanie „w szczególności” – katalog dokumentów potwierdzających wywóz towaru poza terytorium UE ma charakter otwarty. Oznacza to, że dla wykazania wywozu towarów w eksporcie – dla którego przysługuje prawo do zastosowania 0% stawki VAT – podatnik może posłużyć się dowolnym innym dokumentem, który potwierdza, że towary zostały wywiezione poza terytorium UE. Analogiczne stanowisko zostało zaprezentowane m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 23 lutego 2021 r., sygn. akt I SA/GI1459/20, w którym zauważono, że: „(...) katalog dokumentów wskazany w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT jest katalogiem otwartym, co oznacza, że podatnik dla wykazania eksportu może posłużyć się każdym dokumentem, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Podatnik powinien więc posiadać w swojej dokumentacji dowód wiarygodny, potwierdzający faktyczne dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, z którego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu”. 2. Według ugruntowanej linii orzeczniczej Trybunału Sprawiedliwości UE (dalej – „TSUE”) i Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej – „NSA”), w kontekście możliwości zastosowania stawki 0% VAT w eksporcie, brak jest bezwzględnego wymogu posiadania dokumentów wydanych przez krajową administrację celną potwierdzających zamknięcie procedury wywozu (komunikatu CC599C/IE599). Jak wskazał TSUE w wyroku z 28 marca 2019 r. w sprawie C-275/18 Milan Vinś przeciwko Odvolaci financni reditelstvi: „(...) brak poszanowania formalnego wymogu objęcia towarów przeznaczonych do wywozu procedurą wywozu nie może prowadzić do tego, że eksporter traci prawo do zwolnienia w eksporcie, o ile zostało wykazane faktyczne wyprowadzenie danych towarów z terytorium Unii. (...) art. 146 ust. 1 lit. a) w związku z art. 131 dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, aby przepis prawa krajowego uzależniał zwolnienie z VAT przewidziane dla towarów przeznaczonych do wywozu poza terytorium Unii od przesłanki, aby towary te zostały objęte procedurą celną wywozu, w sytuacji, w której jest bezsporne, że zostały spełnione materialnoprawne przesłanki zwolnienia, w tym w szczególności przesłanka faktycznego wyprowadzenia danych towarów z terytorium Unii”. Do powyższych wskazówek TSUE często odwołują się polskie sądy administracyjne. Przykładowo, NSA w wyrokach z 21 lipca 2020 r., sygn. akt I FSK 2005/17 i I FSK 2022 /17 stwierdził, że: „(...) w świetle cytowanego szeroko wyżej orzeczenia TSUE, dla zastosowania stawki VAT 0% w eksporcie kluczowy jest fakt wywozu poza terytorium UE (przesłanka materialna), a nie zgromadzenie określonych dokumentów w konkretnej procedurze (przesłanka formalna). W konsekwencji, nie można odmówić podatnikowi prawa do zastosowania stawki 0% VAT wyłącznie na tej podstawie, że nie posiada on określonego dokumentu potwierdzającego eksport towarów poza UE, jeśli eksport ten faktycznie nastąpił, która to okoliczność jak wskazano wyżej nie była przez organy kwestionowana”. W niedawnym wyroku z 12 grudnia 2024 r., sygn. akt I SA/Wr 521/24 także WSA we Wrocławiu zauważył, że: „wyrażone przez DKIS stanowisko, że wskazane we wniosku dokumenty nie są dokumentami potwierdzającymi wywóz towarów poza terytorium UE, zgodnie z art. 41 ust. 6 i ust. 6a ustawy o VAT, bowiem nie można ich uznać za dokumenty »urzędowe«, mają one jedynie charakter informacyjny (str. 11 interpretacji) jawi się jako naruszające zasadę proporcjonalności – narzucając zamknięty katalog dokumentów »urzędowych« organów celnych Unii Europejskiej. Pogląd DKIS narusza przepis art. 41 ust. 6a ustawy o VAT statuujący katalog otwarty, a organ interpretujący nie wykazał, iż taki katalog zamknięty jest niezbędny i konieczny dla prawidłowego poboru podatku. (...) DKIS dokonał interpretacji art. 41 ust. 6a ustawy o VAT wbrew literalnemu brzmieniu tego przepisu, tworząc zamknięty katalog dokumentów »urzędowych« ograniczonych do 5 pozycji, naruszając przy tym zasadę proporcjonalności”. W tym miejscu przypomnieć również należy, że w orzecznictwie już wcześniej podkreślano, że jeśli okoliczność wywozu towarów poza UE zostanie wykazana innymi dowodami, w tym ustalona w sposób bezsporny w ramach toczącego się postępowania podatkowego, organy podatkowe nie mogą takiej okoliczności pomijać, stosując do takiego wywozu stawkę jak dla obrotu krajowego, gdyż takie działanie nie tylko narusza zasadę neutralności, lecz jest nieadekwatne do poczynionych przez organy podatkowe ustaleń faktycznych i w konsekwencji przybiera formę sankcji podatkowej, a nie opodatkowania faktycznej czynności podlegającej VAT (tak m.in. w wyrokach NSA z 10 września 2014 r., sygn. akt I FSK 1304/13, z 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt I FSK 828/12, czy z 20 grudnia 2017 r., sygn. akt I FSK 825/17). W podobnym tonie NSA wypowiedział się również w wyroku z 9 maja 2017 r., sygn. akt I GSK 975/15, w którym czytamy, iż: „(...) Dokumenty, o których mowa w art. 796da RWKC, powinny w sposób niebudzący wątpliwości potwierdzać, że objęty konkretnym zgłoszeniem celnym wywozowym towar, w tym samym stanie opuścił obszar celny Wspólnoty. Zatem z dokumentów tych winno wynikać, że towar zgłoszony do procedury wywozu to ten sam towar i w takiej samej ilości, który następnie opuścił obszar celny Wspólnoty. To obowiązkiem strony jest wykazanie tych okoliczności. Może ona wykazać fakt wywozu towaru przedstawiając jeden z dokumentów, o którym mowa w przepisie art. 796da RWKC, może też przedstawić zupełnie inny dokument, niewymieniony w tym przepisie. Istotne jest by pozwalał on na identyfikację zgłoszonego do procedury wywozu towaru i potwierdzał wystąpienie tego samego towaru poza granicami Wspólnoty. Dokument ten powinien być wiarygodny, mieć postać oryginału lub potwierdzonej za zgodność kopii”. 3. Stanowisko, zgodnie z którym dokumenty inne niż celne mogą uprawniać podatnika do zastosowania stawki 0% VAT w transakcjach eksportowych, zostało także zaakceptowane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej – „Dyrektor KIS”) w wydawanych interpretacjach indywidualnych. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z 2 stycznia 2023 r., nr 0114-KDIP1- 2.4012. 515.2022.2.RM, Dyrektor KIS stwierdził m.in., że: „(...) w przypadku, gdy pomimo faktycznego wywozu towarów poza terytorium UE dokonanego w ramach eksportu towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy, nie posiadają Państwo /nie będą posiadać komunikatu IE-599, ale posiadają Państwo/będą Państwo posiadać fakturę i co najmniej jeden inny wiarygodny dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium UE wskazany we wniosku w pkt 1-9 [m.in. w postaci listu przewozowego CMR – przypis Wnioskodawcy] mają Państwo/będą Państwo mieli prawo do opodatkowania eksportu towarów stawką VAT w wysokości 0%”. 4. W konsekwencji powyższego, brak posiadania dokumentu potwierdzającego zakończenie procedury wywozu towarów poza UE (tj. dokumentu CC599C/IE599 lub innego dokumentu wydanego przez administrację celną krajową lub inne unijne organy celne) – jeśli eksport rzeczywiście miał miejsce – nie wyklucza możliwości zastosowania stawki 0% VAT. Wykazanie, że wywóz towarów w ramach eksportu faktycznie nastąpił może być w takich okolicznościach dokonane na podstawie jakichkolwiek innych dokumentów, z których w sposób jednoznaczny i wiarygodny będzie wynikała ta okoliczność. Mając to na względzie, w ocenie Wnioskodawcy, prawo do zastosowania stawki VAT 0% w eksporcie uzależnione jest – co do zasady – od wywozu towaru poza terytorium UE (spełnienia przesłanki materialnej), a nie od zgromadzenia określonych dokumentów w konkretnej procedurze (przesłanka formalna). Stąd też w przypadku, gdy inne dowody jednoznacznie potwierdzą fakt wywozu towarów będących przedmiotem eksportu poza terytorium UE, zasadne będzie wykazywanie eksportu przez podatnika ze stawką VAT w wysokości 0%. Skutek ten wystąpi również w przypadku nieuzyskania w ustawowym czasie dowodów wskazanych w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT. II. Prawo do stosowania przez Spółkę stawki 0% VAT w eksporcie na podstawie Dokumentów Alternatywnych. 1. Jak wynika z opisu stanu faktycznego, Wnioskodawca dokonuje m.in. sprzedaży towarów (na rzecz innych przedsiębiorców), które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane z Polski na terytorium krajów spoza UE. W celu zastosowania do ww. transakcji 0% stawki VAT właściwej dla eksportu towarów, Spółka gromadzi dokumenty potwierdzające, że towary zostały wywiezione z Polski poza UE. Co do zasady, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres, w którym dostawa eksportowa została dokonana, Spółka posiada dokument celny wydany przez właściwy organ celny, który potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, tj. komunikat CC599C/IE599. Zdarzają się jednak sytuacje, w których Spółka otrzymuje komunikat CC599C/IE599 z opóźnieniem (tj. po upływie terminu na złożenie deklaracji podatkowej za okres kolejny). Opóźnienia te są niezależne od Spółki. Niemniej jednak, pomimo braku wskazanego wyżej dokumentu celnego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres, w którym dostawa eksportowa została dokonana, Spółka – przed upływem ww. terminu – jest w posiadaniu Dokumentów Alternatywnych. Przed upływem terminu do złożenia deklaracji VAT (pliku JPK_V7), w której wykazano transakcję eksportu towarów, Wnioskodawca dysponuje każdorazowo następującymi Dokumentami Alternatywnymi: - faktura dokumentująca dokonaną dostawę eksportową; - list przewozowy (CMR) opatrzony podpisem Wnioskodawcy, przewoźnika oraz nabywcy; - Delivery Note/Packing Slip zawierający szczegółowe informacje o towarze będącym przedmiotem eksportu. Dokument ten wskazuje numer dostawy, który to w sposób bezpośredni umożliwia powiązanie konkretnej dostawy eksportowej z fakturą ją dokumentującą oraz stosownym listem przewozowym (CMR). Wnioskodawca, co do zasady, dysponuje kopią/skanem listu przewozowego CMR, jednakże na życzenie może uzyskać od spedytora wgląd do oryginału. 2. Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Wnioskodawcy, faktura dokumentująca dokonaną dostawę eksportową; list przewozowy (CMR) opatrzony podpisem Wnioskodawcy, przewoźnika oraz nabywcy oraz Delivery Note/Packing Slip umożliwiający powiązanie ww. dokumentów, jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdzają łącznie, że towary będące przedmiotem tej dostawy zostały wywiezione do nabywcy na terytorium kraju trzeciego (tj. kraju niebędącego Państwem Członkowskim UE). Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, pomimo iż dokumenty te nie zostały wprost wymienione w przykładowym katalogu zawartym w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT, to stanowią dokumenty, o których mowa w art. 41 ust. 6 ustawy o VAT (tj. dokumenty potwierdzające wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej). Co również istotne, fakt przemieszczenia towaru w ramach eksportu poza terytorium UE wynika już z samej treści dokumentu transportowego (CMR). Będzie on bowiem opatrzony stosownym podpisem przewoźnika oraz nabywcy, potwierdzającym odbiór towarów w miejscu dostawy, które znajduje się poza terytorium UE. W ocenie Wnioskodawcy, nie ulega również wątpliwości, że okoliczność wywozu towarów poza terytorium UE wynika także z Delivery Note /Packing Slip, który zawiera szczegółowe informacje o towarze będącym przedmiotem eksportu, a w konsekwencji umożliwia powiązanie innych Dokumentów Alternatywnych (w szczególności listu przewozowego (CMR) oraz faktury dokumentującej konkretną dostawę eksportową). Wnioskodawca jest tym samym zdania, że skoro faktura dokumentująca dokonaną dostawę eksportową, list przewozowy (CMR) opatrzony podpisem Wnioskodawcy, przewoźnika oraz nabywcy, a także Delivery Note/Packing Slip, umożliwiający powiązanie ww. dokumentów – będące w posiadaniu Spółki przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres, w którym dostawa eksportowa została dokonana – stanowią dowody, które jednoznacznie potwierdzają fakt wywozu eksportowanych towarów poza terytorium UE, to Spółka jest uprawniona do wykazywania tych transakcji ze stawką VAT 0%. Uprawnienie to przysługuje Spółce także w przypadku nieuzyskania w ustawowym czasie dowodów wskazanych w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT (tj. komunikatu CC599C/IE599). 3. W konsekwencji powyższego, w ocenie Spółki, ma ona prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% VAT dla dokonywanego eksportu towarów, w sytuacji, gdy jest w posiadaniu: faktury dokumentującej dokonaną dostawę eksportową, listu przewozowego (CMR) opatrzonego podpisem lub pieczęcią Wnioskodawcy, przewoźnika oraz nabywcy, a także Delivery Note/Packing Slip umożliwiającego powiązanie ww. dokumentów, które w sposób jednoznaczny potwierdzają, że sprzedawane towary zostały dostarczone do nabywców na terytorium państw trzecich (tj. krajów niebędących państwami członkowskimi UE). Tym samym, jeśli Spółka jest w ich posiadaniu przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu eksportu, to jest uprawniona do rozpoznania eksportu w tym okresie rozliczeniowym, z zastosowaniem stawki 0% VAT. Stanowisko Wnioskodawcy, znajduje potwierdzenie w licznych rozstrzygnięciach wydawanych przez Dyrektora KIS, tj. m.in. w: - interpretacji indywidualnej z 18 maja 2023 r., nr 0112-KDIL1-3.4012.151.2023.1.KK; - interpretacji indywidualnej z 27 stycznia 2023 r., nr 0112-KDIL1-3.4012.530.2022.1.JK; - interpretacji indywidualnej z 15 lutego 2023 r., nr 0113-KDIPT1-2.4012.862.2022.1.PRP; - interpretacji indywidualnej z 4 stycznia 2023 r., nr 0114-KDIP1-2.4012.546.2022.1.GK; - interpretacji indywidualnej z 23 października 2024 r., nr 0113-KDIPT1-2.4012.684.2024. 2.JS; - interpretacji indywidualnej z 27 lutego 2024 r., nr 0113-KDIPT1-2.4012.828.2023.2.AJB; - interpretacji indywidualnej z 15 stycznia 2024 r., nr 0112-KDIL1-3.4012.533.2023.2.JŚ. Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości jego stanowiska.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają: 1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; 2) eksport towarów; 3) import towarów na terytorium kraju; 4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju; 5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług oraz odpłatna dostawa towarów, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju. Według art. 2 pkt 1 ustawy: Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Na mocy art. 2 pkt 3 ustawy: Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...). Natomiast jak stanowi art. 2 pkt 5 ustawy: Przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.
Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). W myśl art. 2 pkt 6 ustawy: Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy: Przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez: 1) dostawcę lub na jego rzecz, lub 2) nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych - jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych. Ustawodawca, definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz. Należy zauważyć, że art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy przewiduje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów, jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy: Miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. Podkreślić należy, że zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi. W myśl przepisu art. 41 ust. 4 ustawy: W eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%. Jednakże zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy: Stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej. Na podstawie art. 41 ust. 6a ustawy: Dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności: 1) dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu; 2) dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność; 3) zgłoszenie wywozowe na piśmie utrwalonym w postaci papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny. W myśl art. 41 ust. 7 ustawy: Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju. Stosownie do art. 41 ust. 8 ustawy: Przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu. Jak stanowi art. 41 ust. 9 ustawy: Otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument. Przepis art. 41 ust. 11 ustawy stwierdza natomiast, że: Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio. Wskazać należy, że aby uznać daną czynność za eksport towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki: - ma miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni), - wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej musi zostać potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych. Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych wyżej przesłanek powoduje, że nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy. Z kolei, aby możliwe było opodatkowanie eksportu towarów stawką podatku w wysokości 0%, konieczne jest spełnienie warunku dotyczącego otrzymania przez podmiot potwierdzenia wywozu towarów przez organ celny określony w przepisach celnych. Spełnienie tego warunku ma gwarantować, że faktycznie wystąpił eksport towarów w myśl art. 2 pkt 8 ustawy skutkujący wywozem towarów z terytorium Polski. Otrzymanie odpowiedniego dokumentu „urzędowego” zapobiegnie sprzedaży towarów, która to sprzedaż mogłaby być faktycznie nieopodatkowana w sytuacji braku wywozu towarów i zastosowania preferencyjnej stawki 0%. Z opisu sprawy wynika, że prowadzą Państwo (Spółka) działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest produkcja (...). Mają Państwo siedzibę działalności gospodarczej w Polsce, są zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym i nie korzystają Państwo ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonują Państwo m.in. sprzedaży towarów (na rzecz innych przedsiębiorców), które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane z Polski na terytorium tzw. krajów trzecich (tj. krajów niebędących państwami członkowskimi UE). W celu zastosowania do ww. transakcji 0% stawki VAT właściwej dla eksportu towarów, gromadzą Państwo dokumenty potwierdzające, że towary zostały wywiezione z Polski poza UE. Co do zasady, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres, w którym dostawa eksportowa została dokonana, posiadają Państwo dokument celny wydany przez właściwy organ celny, który potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, tj. komunikat CC599C (dawniej IE599). Zdarzają się jednak sytuacje, w których otrzymują Państwo komunikat CC599C/IE599 z opóźnieniem (tj. po upływie terminu na złożenie deklaracji podatkowej za okres kolejny). Opóźnienia te są niezależne od Państwa. Pomimo braku posiadania wskazanego wyżej dokumentu celnego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres, w którym dostawa eksportowa została dokonana są Państwo w posiadaniu – przed upływem ww. terminu – innych dokumentów, z których w sposób jednoznaczny wynika, że towary zostały wywiezione z Polski poza terytorium UE tzw. „Dokumenty Alternatywne”. Przed upływem terminu do złożenia deklaracji VAT (pliku JPK_V7), w której wykazano transakcję eksportu towarów, dysponują Państwo każdorazowo następującymi Dokumentami Alternatywnymi: - fakturą dokumentującą dokonaną dostawę eksportową; - listem przewozowym (CMR) opatrzonym Państwa podpisem, przewoźnika oraz nabywcy; - Delivery Note/Packing Slip zawierający szczegółowe informacje o towarze będącym przedmiotem eksportu. Dokument ten wskazuje numer dostawy, który to w sposób bezpośredni umożliwia powiązanie konkretnej dostawy eksportowej z fakturą ją dokumentującą oraz stosownym listem przewozowym (CMR). Dysponują Państwo kopią/skanem listu przewozowego CMR, jednakże na życzenie mogą uzyskać od spedytora wgląd do oryginału. Państwa wątpliwości dotyczą wskazania, czy mają Państwo prawo do zastosowania stawki 0% VAT do eksportu towarów w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tego tytułu, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji VAT za ten okres nie posiada on dokumentu celnego potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium UE, lecz posiada Dokumenty Alternatywne. Należy zauważyć, że zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy, możliwość zastosowania stawki 0% do eksportu towarów uwarunkowana jest posiadaniem, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Zatem, aby mogli Państwo opodatkować sprzedaż stanowiącą eksport towarów stawką podatku w wysokości 0% muszą Państwo posiadać dokument, który w sposób jednoznaczny potwierdza, że wysyłane towary opuściły terytorium Unii Europejskiej. Przykładowy katalog takich dokumentów znajduje się w art. 41 ust. 6a ustawy. Przy czym, pomimo tego, że katalog dokumentów wymienionych w art. 41 ust. 6a ustawy ma charakter otwarty, na co wskazuje użyty w ustawie zwrot „w szczególności”, nie można uznać, że jakikolwiek dokument potwierdzający wywóz towarów lub ich dostawę na terytorium państwa trzeciego, oznacza spełnienie warunku, o którym mowa w ww. przepisie. W tym miejscu należy ponownie odnieść się do art. 2 pkt 8 ustawy, gdzie ustawodawca wyraźnie wskazał, iż o eksporcie towarów możemy mówić wówczas, gdy wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium UE zostanie potwierdzony przez „właściwy organ celny określony w przepisach celnych”. Zatem mogą to być dokumenty, które wskazane są w przepisach celnych. W konsekwencji mogą to być dokumenty potwierdzone przez polskie organy celne, ale również przez organy celne z innych państw członkowskich UE. W trakcie trwania procedury celnej na kolejnych etapach nadawane są nowe numery komunikatów (system AES obowiązujący do 30 października 2024 r.): - komunikat IE-515 – zgłoszenie towarów do procedury wywozu; - komunikat IE-518 – wynik kontroli dokonanej przez Urząd Celny Wyprowadzenia, tj. urząd, z którego wyjeżdża towar; - komunikat IE-529 – zwolnienie towarów do procedury wywozu; - komunikat IE-599 – potwierdzenie wyprowadzenia towarów lub odmowy zgody na wyprowadzenie towarów. 31 października 2024 r. zostały wprowadzone nowe wersje systemów obsługi procedur wywozowych i tranzytowych (system AES/ECS2 PLUS), zgodnie z którymi w trakcie trwania procedury celnej na kolejnych etapach nadawane są nowe numery komunikatów: - komunikat CC515C – zgłoszenie towarów do procedury wywozu; - komunikat CD518C – wynik kontroli dokonanej przez Urząd Celny Wyprowadzenia, tj. urząd, z którego wyjeżdża towar; - komunikat CC529C – zwolnienie towarów do procedury wywozu; - komunikat CC599C – potwierdzenie wyprowadzenia towarów lub odmowy zgody na wyprowadzenie towarów. Co do zasady, zgłoszenia wywozowe towarów z obszaru celnego UE składane są w formie elektronicznej z wykorzystaniem systemu AES (Automatyczny System Eksportu) lub obowiązującego od 31 października 2024 r. systemu AES/ECS2 PLUS. Zgłoszenie celne (wywozowe) w postaci komunikatu IE-515 lub CC515C jest składane przez zgłaszającego do właściwego urzędu wywozu. Z kolei urząd wyprowadzenia (urząd celny graniczny, przez który towar opuszcza obszar celny Unii Europejskiej) niezwłocznie po tym, jak towar opuścił obszar celny UE przesyła do urzędu wywozu (urzędu, w którym zostało złożone zgłoszenie celne) komunikat IE-518 lub CD518C zawierający wyniki kontroli przeprowadzonej w urzędzie wyprowadzenia. Po otrzymaniu przez urząd wywozu komunikatu IE-518 lub CD518C System generuje automatycznie komunikat IE-599 lub CC599C i przesyła go zgłaszającemu. Komunikat IE-599 lub CC599C jest dokumentem celnym potwierdzającym, także dla celów podatkowych, wywóz towarów poza terytorium UE przez wskazanego w zgłoszeniu wywozowym eksportera. Przy czym, komunikat IE-599 lub CC599C, może być wydany nie tylko przez krajową administrację celną, ale także przez inne unijne organy celne, jeśli odprawa celna wywozowa (eksportowa) miała miejsce na terenie innego państwa członkowskiego. Z powyższego wynika zatem, że dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium UE jest: - elektroniczny komunikat IE-599 otrzymany w systemie AES lub obowiązujący od 31 października 2024 r. komunikat CC599C otrzymany w systemie AES/ECS2 PLUS, - wydruk ww. komunikatu potwierdzony przez właściwy organ celny, - elektroniczny komunikat IE-599 otrzymany poza systemem AES lub komunikat CC599C otrzymany poza systemem AES/ECS2 PLUS, jeżeli jego autentyczność jest zapewniona. Dokumentem, o którym mowa w art. 41 ust. 6a ustawy uprawniającym do zastosowania stawki 0% przy eksporcie towarów będzie również zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym lub kopia takiego zgłoszenia potwierdzona przez właściwy urząd celny. Należy również odwołać się do powołanego przez Państwa wyroku z dnia 28 marca 2019 r., w sprawie C-275/18, w którym TSUE stwierdził, że: „(...) art. 146 ust. 1 lit. a) w związku z art. 131 dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, aby przepis prawa krajowego uzależniał zwolnienie z VAT przewidziane dla towarów przeznaczonych do wywozu poza terytorium Unii od przesłanki, aby towary te zostały objęte procedurą celną wywozu, w sytuacji, w której jest bezsporne, że zostały spełnione materialnoprawne przesłanki zwolnienia, w tym w szczególności przesłanka faktycznego wyprowadzenia danych towarów z terytorium Unii”. Należy jednak wskazać, że ww. wyrok zapadł w okolicznościach, w których podmiot wysyłał przedmioty kolekcjonerskie poza terytorium Unii Europejskiej pocztą i był w stanie wykazać ten fakt za pomocą dokumentów wydanych przez służby pocztowe. W takich okolicznościach TSUE stwierdził, że: „(...) brak poszanowania formalnego wymogu objęcia towarów przeznaczonych do wywozu procedurą wywozu nie może prowadzić do tego, że eksporter traci prawo do zwolnienia w eksporcie, o ile zostało wykazane faktyczne wyprowadzenie danych towarów z terytorium Unii” (pkt 38 wyroku). Do powyższego orzeczenia TSUE odwołał się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 21 lipca 2020 r., sygn. akt I FSK 2005/17. Sprawa będąca przedmiotem rozstrzygnięcia NSA także dotyczyła podatnika, który dokonując sprzedaży za pośrednictwem Poczty Polskiej poza terytorium Unii Europejskiej, nie dopełnił wymagań formalnych w postaci zgłoszeń celnych wywozowych i w związku z tym nie posiadał dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Podkreślić należy, że w sprawie będącej przedmiotem ww. rozstrzygnięcia ani organy podatkowe, ani sąd I instancji nie zakwestionowały samego faktu wywozu towarów poza obszar UE. Jedynym powodem odmowy prawa do zastosowania stawki 0% była okoliczność braku dokonywania przez podatnika zgłoszeń celnych wywozowych, a w konsekwencji braku dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium UE przez właściwy urząd celny. Jak wskazał NSA, w świetle wyżej cytowanego orzeczenia TSUE, dla zastosowania stawki VAT 0% w eksporcie kluczowy jest fakt wywozu poza terytorium UE (przesłanka materialna), a nie zgromadzenie określonych dokumentów w konkretnej procedurze (przesłanka formalna). W konsekwencji – w ocenie NSA – „(...) nie można odmówić podatnikowi prawa do zastosowania stawki 0% VAT wyłącznie na tej podstawie, że nie posiada on określonego dokumentu potwierdzającego eksport towarów poza UE, jeśli eksport ten faktycznie nastąpił, która to okoliczność jak wskazano wyżej nie była przez organy kwestionowana”. Należy podkreślić, że zarówno wyrok TSUE C-275/18, jak również wyrok NSA sygn. akt I FSK 2005/17 zapadły w szczególnych okolicznościach związanych z wywozem towarów poza terytorium UE, który był wykonywany przez operatora pocztowego, tj. podmiotu uprawnionego do wykonywania działalności pocztowej na podstawie odrębnych przepisów. Zinstytucjonalizowany charakter działalności ww. podmiotów pozwala więc na przyjęcie, że dokumenty wygenerowane przez operatora pocztowego, także w jego systemie elektronicznym mają przymiot dokumentu „urzędowego”, a tym samym jeżeli potwierdzają wywóz towarów poza terytorium UE mogą stanowić dokument, o którym mowa w art. 41 ust. 6a ustawy. Odnosząc się do Państwa wątpliwości należy zauważyć, że zastosowanie stawki VAT 0% w eksporcie towarów jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy podatnik posiada dokumenty zawierające potwierdzenie wywozu towarów przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych. W konsekwencji nie mogą to być takie dokumenty jak m.in. faktura dokumentująca dokonaną dostawę eksportową, list przewozowy (CMR) opatrzony Państwa podpisem, przewoźnika oraz nabywcy, a także Delivery Note/Packing Slip. Zatem posiadanych przez Państwa ww. dokumentów, wskazanych jako Dokumenty Alternatywne, nie można uznać za dokumenty o charakterze urzędowym, gdyż mają one jedynie charakter informacyjny. W ww. dokumentach to nie właściwy organ celny krajowy lub innego państwa członkowskiego lecz podmiot gospodarczy, tj. przewoźnik odpowiedzialny za transport towarów, kupujący lub inny podmiot, potwierdzają wywóz towarów poza terytorium UE. Tym samym, Dokumenty Alternatywne nie są/nie będą dokumentami potwierdzającymi wywóz towarów poza terytorium UE, o których mowa w art. 41 ust. 6 w zw. z ust. 6a ustawy. W konsekwencji na podstawie dokumentów opisanych we wniosku, tj. faktury, listu przewozowego (CMR) oraz Delivery Note/Packing Slip, nie mogą/nie będą mogli Państwo zastosować stawki VAT w wysokości 0% przewidzianej dla eksportu towarów. Podsumowując stwierdzić należy, że posiadając jedynie fakturę, list przewozowy (CMR) oraz Delivery Note/Packing Slip przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy na gruncie VAT z tytułu eksportu towarów, nie mają/nie będą Państwo mieli prawa do zastosowania do eksportu towarów stawki VAT 0%. Tym samym Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy: - stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, - zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej: Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno- skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Organ zastrzega, że rozstrzygnięcie, czy dokumenty, którymi dysponuje/będzie dysponować Wnioskodawca, rzeczywiście potwierdzają dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej. Odnosząc się do powołanych przez Państwa wyroków i interpretacji należy wskazać, że zarówno wyroki, jak i interpretacje indywidualne są wydawane w indywidualnych
sprawach i nie wiążą w sprawach innych podatników, co jest zrozumiałe zważywszy na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw podlegających rozstrzygnięciu. Przytoczone orzeczenia Organ potraktował jako element Państwa argumentacji, lecz nie mogły mieć one wpływu na ocenę prawną rozpatrywanej sprawy. Nie negując powołanych orzeczeń jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy zwrócić uwagę, że organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę. Tym samym, powołane wyroki i interpretacje nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości rozstrzygnięcia przyjętego w przedmiotowej sprawie. Niemniej jednak, odnosząc się do tezy wynikającej z powołanego orzecznictwa, że dla zastosowania stawki VAT 0% w eksporcie towarów kluczowy jest fakt wywozu poza terytorium UE (przesłanka materialna), a nie zgromadzenie określonych dokumentów w konkretnej procedurze (przesłanka formalna), należy wskazać, że odnosi się to do sytuacji, w której okoliczność wywozu towaru poza terytorium UE nie była kwestionowana, tj. była ustalona w sposób bezsporny w ramach toczącego się postępowania podatkowego. Ze względu na to, że w toku postępowania interpretacyjnego Organ nie wyjaśnia stanu faktycznego (tj. nie przeprowadza postępowania dowodowego), lecz dokonuje oceny prawnej stanu faktycznego przedstawionego przez podatnika, nie sposób uznać, że przesłanka materialnoprawna dla zastosowania stawki 0% (tj. fakt wywozu) została rzeczywiście spełniona. Tym samym nie sposób przyjąć, że podatnik ma prawo do zastosowania stawki VAT 0% pomimo niedopełnienia wymogów formalnych, tj. braku „urzędowego” dokumentu, w którym właściwy organy celny potwierdza wywóz towarów poza UE. Jednocześnie wyjaśniam, że interpretacje rozbieżne bądź wątpliwe mogą być poddane weryfikacji w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Oznacza to, że interpretacje indywidualne wydane przez upoważniony do tego organ, każdorazowo podlegają analizie i weryfikacji, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może zmienić nieprawidłową interpretację indywidualną. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili