Wnioskodawca, prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą jako czynny podatnik VAT, złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej skutków podatkowych aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa do spółki komandytowej. Wnioskodawca argumentował, że aport ten nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ spełnia definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Organ podatkowy, po analizie przedstawionych okoliczności, uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe, stwierdzając, że planowany aport stanowi transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, która nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnydłowe Szanowny Panie, stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.
6 lutego 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 5 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania aportu do spółki komandytowej za transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa i tym samym niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tej transakcji. Uzupełnił go Pan pismem z 9 kwietnia 2025 r. (wpływ 9 kwietnia 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:
Wprowadzenie. Intencją Wnioskodawcy jest potwierdzenie skutków podatkowych w zakresie podatku od towarów i usług planowanej transakcji polegającej na wniesieniu wyodrębnionej części działalności gospodarczej Wnioskodawcy (działalności budowlanej) aportem do spółki komandytowej (dalej jako „Spółka” lub „nabywca”). 2. Opis zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą (dalej w skrócie: „JDG”), jest polskim rezydentem podatkowym oraz czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług). Wnioskodawca zajmuje się świadczeniem usług budowlanych, rozbiórkowych oraz wynajmem sprzętu budowlanego. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności na przestrzeni lat zgromadził obszerny park maszynowy, samochodowy i personel niezbędny do realizacji prac budowlanych oraz zapasy w postaci towarów do sprzedaży, know-how w zakresie świadczenia usług budowlanych, zrealizował szereg inwestycji budowlanych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykorzystuje składniki materialne i niematerialne w postaci:
środków trwałych i wyposażenia (samochody osobowe i ciężarowe, koparki, przyczepy, kruszarki, walce, sortowniki, stabilizatory gruntu, ładowarki, zagęszczarki, przecinarki, młoty, myjnie ciśnieniowe, monitory, komputery wraz z oprogramowaniem, system monitoringowy, grunty niezabudowane przeznaczone na parking maszyn, na składowanie towarów, na tych gruntach znajdują się kontenery wykorzystywane na biura i pomieszczenia socjalne; grunty na których w chwili obecnej jest realizowana inwestycja budynku biurowego wraz z socjalnym, magazyn i place utwardzone);
wartości niematerialnych i prawnych (oprogramowanie, domena internetowa, prawa autorskie do opublikowanych treści, baza klientów, baza mailingowa, znak towarowy, licencja na transport);
zapasów towarów i innych produktów niezbędnych do prowadzonej działalności budowlanej;
środków pieniężnych;
należności i zobowiązań wynikających z umów zawartych z kontrahentami;
personelu zatrudnionego na podstawie umowy o pracę, umowę zlecenia, umowy o współpracę;
krótko-i długoterminowe umowy finansowe – np. umowy leasingu;
krótko-i długoterminowe umowy o współpracy;
know-how związany z działalnością budowlaną;
prowadzi księgi rachunkowe. Powyższe wyliczenie nie ma charakteru wyczerpującego, ponieważ mogą występować inne składniki majątku, które służą do prowadzenia działalności w zakresie niewymienionych powyżej. W chwili obecnej Wnioskodawca rozwija również działalność handlową sprzedaży materiałów budowlanych (hurtownia materiałów budowlanych). Wnioskodawca zamierza dokonać aportu zespołu składników materialnych i niematerialnych składających się na działalność budowlaną. Na moment aportu przedmiot transakcji (działalność budowlana) będzie wyodrębniony na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej w następujący sposób: Wyodrębnienie organizacyjne nastąpi w drodze pisemnego rozplanowania organizacyjnego szczegółowo określającego przedmiot kontynuowanej przez nabywcę (spółę komandytową) działalności, zakres prowadzonej działalności i strukturę działalności. Dla działalności budowlanej mającej być przedmiotem aportu zostanie przypisany: personel i współpracownicy, wydzielony zostanie również zespół składników materialnych i niematerialnych (tak, aby mógł w ocenie Wnioskodawcy stanowić niezależne przedsiębiorstwo, tj. w szczególności park maszynowy, samochody osobowe i ciężarowe, przyczepy, umowy, należności i zobowiązania, konta bankowe, księgowania na kontach księgowych etc). Wnioskodawca będzie miał zatem możliwość ustalenia przychodów, kosztów, należności i zobowiązań każdego z rodzajów działalności (czy to działalności w zakresie świadczenia usług budowlanych czy działalności w zakresie sprzedaży materiałów budowlanych za pośrednictwem hurtowni) wraz z określeniem ich wyników finansowych (tj. sporządzanie odrębnych rachunków zysków i strat oraz bilansów). Wyodrębnione przez Wnioskodawcę rodzaje działalności będą posiadały finansową samodzielność, która pozwoli im w pełni samodzielnie funkcjonować w obrocie gospodarczym. Dodatkowo, Wnioskodawca wyodrębni rozliczenia finansowe z klientami (i kontrahentami), rozliczenia ze współpracownikami, wynagrodzenia, płace na rzecz pracowników i zleceniobiorców wykonujących czynności w zakresie usług budowlanych, koszty, przychody i zysk finansowy Wnioskodawcy. Wyodrębnienie funkcjonalne z całego przedsiębiorstwa, nastąpi poprzez wyodrębnienie działalności budowlanej w taki sposób, że zespół wyodrębnionych składników materialnych i niematerialnych będzie w stanie funkcjonować jako samodzielna jednostka na rynku w zakresie świadczenia usług budowlanych. Na to wyodrębnienie funkcjonalne składać się będzie wyspecjalizowany personel, park maszynowy w tym do robót ciężkich, park samochodowy (zarówno samochody osobowe jak i ciężarowe, przyczepy), kontrakty, księgowania na kontach księgowych). Na spółkę komandytową jako nabywcę przeniesione zostaną składniki materialne i niematerialne, tj. w szczególności:
część środków trwałych i wyposażenia (samochody osobowe i ciężarowe, koparki, przyczepy, walce, kruszarki, walce, sortowniki, stabilizatory gruntu, ładowarki, zagęszczarki, przecinarki, młoty, myjnie ciśnieniowe;
część wartości niematerialnych i prawnych (oprogramowanie, prawa autorskie do opublikowanych treści, baza klientów, baza mailingowa;
zapasy towarów niezbędnych do prowadzonej działalności budowlanej,
środki pieniężne (częściowo);
część personelu zatrudnionego na podstawie umowy o pracę, umowę zlecenia, umowy o współpracę – w zakresie niezbędnych do realizacji kontraktów budowlanych;
część krótko-i długoterminowych umów finansowych – np. umowy leasingu (nastąpi cesja leasingów)
część krótko-i długoterminowych umów o współpracy; które wiążą się z usługami budowlanymi także prawa i obowiązki z umów, w tym w szczególności:
umowy, na podstawie których Wnioskodawca realizuje długoterminowe i krótkoterminowe kontrakty (np. umowy na usługi budowlane), a także wierzytelności – należności pieniężne związane z przenoszonym majątkiem przypisanym do działalności budowlanej;
polisy ubezpieczeniowe;
umowy licencyjne dot. korzystania z oprogramowania komputerowego;
zobowiązania. Nie będą stanowiły przedmiotu aportu nieruchomości niezabudowane oraz zabudowane wskazane we wniosku powyżej oraz część ruchomości (samochody osobowe, ciężarowe, przyczepy), cześć sprzętu biurowego w postaci komputerów, monitoringu, przy czym Wnioskodawca zaznacza, że nieruchomości niezbędne do prowadzenia działalności usług budowlanych będą spółce komandytowej (nabywcy) na moment aportu wydzierżawione (plac wraz z budynkiem biurowo-socjalnym oraz magazynami). Nie będzie stanowiła przedmiotu aportu również licencja transportowa na transport pojazdów ciężarowych, przy czym spółka komandytowa na moment aportu będzie dzierżawiła pojazdy do czasu uzyskania licencji transportowej. Czas wydawania licencji trwa około 2 miesiące. Komplementariusz w spółce komandytowej (nabywcy) posiada uprawienie w postaci certyfikatu kompetencji zawodowych niezbędny do uzyskania takiej licencji transportowej. Po dokonaniu aportu tej części działalności osoby fizycznej spółka komandytowa (nabywca) będzie miała faktyczną i prawną możliwość kontynuowania działalności polegającej na świadczeniu usług budowlanych a także Wnioskodawca zaznacza, że nabywca, tj. spółka komandytowa będzie kontynuowała działalność w oparciu o zespół składników majątkowych i niemajątkowych stanowiących jej przedmiot. Uzasadnienie biznesowe planowanego aportu składników materialnych i niematerialnych: Świadczenie usług budowlanych w formie spółki komandytowej dla potencjalnych klientów Wnioskodawcy oznacza Wykonawcę bardziej rzetelnego i stabilnego finansowo, dającego gwarancję należytego wykonania usług. Potencjalni klienci przy wyborze wykonawcy kierują się dotychczasowym doświadczeniem w świadczeniu tego typu usług, ale przede wszystkim chcą mieć gwarancję zabezpieczenia wykonania umowy i ewentualnych roszczeń na późniejszych etapach, ze względu na duże wahania cen materiałów budowlanych na rynku, wzrastającą konkurencję zwłaszcza dużych deweloperów. Wobec tego działalność polegająca na świadczeniu usług budowlanych w formie spółki komandytowej w przekonaniu klientów daje większą gwarancję wykonania usług niż w przypadku jednoosobowej działalności gospodarczej. Kolejnym powodem reorganizacji dla Wnioskodawcy jest kwestia budowania zdolności finansowej wobec instytucji kredytowych i banków. Branża budowlana narażona jest na znaczne zmiany cen materiałów budowlanych, trudnościach w znalezieniu wykwalifikowanego stabilnego personelu i znacznych nakładów finansowych na zakup maszyn, narzędzi, samochodów do realizacji kontraktów budowlanych. Wobec tego, banki skierowane są przychylniej do prowadzenia działalności w formie spółek niż jednoosobowych przedsiębiorców. Wobec powyższego, aport opisanych składników do spółki komandytowej pozwoli Wnioskodawcy na umocowanie stabilnej pozycji na rynku branży budowlanej. Doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego
Czy planowany aport do spółki komandytowej (nabywcy) stanowić będzie transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 w zw. z art. 2 pkt 27e ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług i tym samym transakcja ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług u Wnioskodawcy? Pana stanowisko w sprawie Zdaniem Wnioskodawcy zespół składników materialnych i niematerialnych służący do prowadzenia działalności budowlanej stanowić będzie zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa i tym samym aport wskazanych składników do spółki komandytowej będzie wolny od podatku od towarów i usług. Transakcja będzie dla Wnioskodawcy tym samym neutralna pod kątem podatku od towarów i usług. Zgodnie z definicją ustawową zawartą w treści art. 2 pkt 27e) ustawy o podatku od towarów i usług przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się przez to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. W myśl art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zatem, w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług. Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, powinien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy. Podstawowym wymogiem wynikającym z powyższego przepisu jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza. Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). W wyroku z 11 kwietnia 2019 sygn. akt II FSK 79/17, który choć dotyczył ustaleń w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, NSA przedstawił wskazówki, co należy rozumieć jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Należy zaznaczyć, że definicja tego pojęcia jest identyczna w dwóch podatkach (podatku VAT i podatku dochodowym od osób prawnych). I tak: 1) w przypadku wyodrębnienia organizacyjnego należy mieć m.in. na uwadze, czy zorganizowana część przedsiębiorstwa występuje w strukturze podatnika w sposób, w który pozwoli samodzielnie realizować określone zadania gospodarcze; 2) wyodrębnienie finansowe oznacza możliwość prawidłowego przyporządkowania do tej zorganizowanej części przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań. Ponadto,
wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie; 3) wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. (...) Składniki majątkowe materialne i niematerialne, wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa, powinny zatem umożliwić podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego samodzielnego przedsiębiorstwa. Przy ocenie wyodrębnienia określonych składników majątkowych pod uwagę należy brać sytuację istniejącą w podmiocie wnoszącym wkład, w którym winny one stanowić pewną całość. Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki: 1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania; 2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie; 3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych; 4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. Ponadto, przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy, uwzględnić należy następujące okoliczności: 1. zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz 2. faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji. Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m. in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy natomiast zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa. Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. W wyroku z 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christel Schriever, TSUE wywiódł, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje natomiast samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. W wyroku tym Trybunał wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy. Mając na uwadze powyższe orzeczenia TSUE należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia „przekazania całości lub części majątku”, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych. Tym samym, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Wskazać należy, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie musi w dacie jej wniesienia do innego podmiotu mieć lokalizacji wynikającej z przynależnego do zespołu składników materialnych prawa do dysponowania nieruchomością. Warunek pozwalający na uznanie części przedsiębiorstwa za mającą charakter zorganizowany jest spełniony, gdy zespół składników majątkowych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie zawierający praw własności/dysponowania nieruchomością, może stanowić niezależne przedsiębiorstwo wykonujące samodzielnie te zadania. Wobec tego należy wziąć pod uwagę profil działalności przedsiębiorcy, warunki rynkowe oraz specyfikę danej branży. Dopiero bowiem przy stwierdzeniu, że określona nieruchomość nieodzownie wiąże się ze strukturą organizacyjną i funkcjonalną zorganizowanej części przedsiębiorstwa, wówczas posiadanie prawa do korzystania z nieruchomości (zarówno prawo rzeczowe jak i stosunek zobowiązaniowy, który umożliwia korzystanie z rzeczy), można uznać za warunek konieczny do nadania zespołowi składników statusu zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Mając na uwadze powyższe – skoro jak wynika z treści wniosku – składniki materialne i niematerialne składające się na działalność budowlaną Wnioskodawcy które stanowić będą przedmiot aportu, będą wyodrębnione pod względem organizacyjnym, finansowym i funkcjonalnym oraz będą przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych i zarazem mogą stanowić niezależne przedsiębiorstwa samodzielnie realizujące te zadania, to należy uznać, że przedmiotem aportu – będzie zorganizowana części przedsiębiorstwa (por. interpretacja z 10 lutego 2022 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej sygn. 0111- KDIB1-1.4010.537.2021.3.SG). Dlatego, zdaniem Wnioskodawcy w analizowanej sprawie przedmiot aportu stanowić będzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, tym samym planowany aport będzie stanowił czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy.
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku – jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 2 pkt 6 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W świetle art. 2 pkt 22 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. W oparciu o art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy: Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...). Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być wykonana przez podatnika. Według art. 15 ust. 1 ustawy: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu
towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Jednocześnie przepis art. 6 ustawy wskazuje na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy. Są w nim wskazane czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszczące się w zakresie odpłatnej dostawy towarów, czy też odpłatnego świadczenia usług, z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu. I tak, w świetle art. 6 pkt 1 ustawy: Przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ustawodawca w ww. przepisie nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług, pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej. Jak podkreśla się w orzecznictwie sądów administracyjnych, przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy, oznacza każdy zespół składników służących do realizacji określonych zadań gospodarczych, jeżeli jest wystarczający do prowadzenia przez nabywcę w oparciu o przekazane składniki majątkowe w sposób trwały samodzielnej działalności gospodarczej. Zatem okolicznością determinującą możliwość uznania określonego zespołu składników materialnych i niematerialnych za przedsiębiorstwo jest takie ich zorganizowanie, aby zespół ten mógł służyć do prowadzenia określonego rodzaju działalności gospodarczej. Składniki te nie mogą stanowić przypadkowego zbioru, lecz muszą pozostawać w ścisłych zależnościach funkcjonalnych. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Chodzi o funkcjonalny i organizacyjny związek między nabytymi składnikami majątkowymi i niemajątkowymi, decydujący o samodzielnej realizacji celów gospodarczych. Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy. Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia „przedsiębiorstwo”, należy więc odwołać się odpowiednio do przepisów ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym. 1Zgodnie z art. 55 Kodeksu cywilnego: Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności: 1) oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa); 2) własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości; 3) prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych; 4) wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne; 5) koncesje, licencje i zezwolenia; 6) patenty i inne prawa własności przemysłowej; 7) majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne; 8) tajemnice przedsiębiorstwa; 9) księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. 2W myśl art. 55 Kodeksu cywilnego: Czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Zatem składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności 1gospodarczej zbywcy. Sformułowanie zawarte w zacytowanym art. 55 Kodeksu cywilnego „obejmuje ono w szczególności”, pozwala uznać, że definicja wymienia tylko przykładowe elementy przedsiębiorstwa. W rezultacie, przedsiębiorstwo może obejmować także inne, niewymienione w tym przepisie składniki, jak również może składać się z niektórych tylko 1elementów wyliczenia zawartego w art. 55 Kodeksu cywilnego. 1W świetle powyższego, posłużenie się w art. 55 Kodeksu cywilnego zwrotem 2niedookreślonym „w szczególności” oraz w związku z art. 55 Kodeksu cywilnego, ustawodawca przesądził, że dla istnienia przedsiębiorstwa nie jest istotne występowanie wszystkich wymienionych w nim elementów, a nadto, że fakt ich istnienia nie przesądza o uznaniu danego zespołu składników za przedsiębiorstwo. Katalog składników tworzących przedsiębiorstwo ma bowiem charakter otwarty. Stanowisko takie aprobują sądy administracyjne, wskazując, że „przedsiębiorstwo obejmuje każdy zespół składników materialnych i niematerialnych służących do realizacji określonych zadań gospodarczych” (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2012 r., sygn. akt I FSK 1223 /11) oraz że „dla zbycia przedsiębiorstwa konieczne jest przeniesienie na nabywcę minimum środków pozwalających na kontynuowanie realizowanej uprzednio w tym przedsiębiorstwie działalności gospodarczej (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 czerwca 2008 r., sygn. akt I FSK 688/07). Zatem, strony danej transakcji mogą niektóre składniki przedsiębiorstwa wyłączyć z treści czynności dotyczącej takiego przedsiębiorstwa. Zakres tej swobody ograniczony jest jednak zachowaniem istoty przedsiębiorstwa. Przedmiotem czynności prawnej powinny być przynajmniej te składniki przedsiębiorstwa, które decydują o możliwości spełniania przez nie swojej funkcji. 1Jeżeli zatem warunki, o których mowa w art. 55 Kodeksu cywilnego zostaną spełnione, to zbycie takiego przedsiębiorstwa do innego podmiotu, nie będzie podlegało przepisom ustawy. Według art. 2 pkt 27e ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o zorganizowanej części przedsiębiorstwa – rozumie się przez to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Podstawowym wymogiem wynikającym z powyższego przepisu jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza. Przy ocenie, czy składniki zbywanego majątku powinny być uznane za przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy czy też za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, należy uwzględnić następujące okoliczności: · zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz · faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji. Przy czym, oceny w ww. zakresie należy dokonać na moment zawarcia transakcji. Ponadto – jak wynika z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości – dokonywana ocena powinna uwzględniać charakter prowadzonej przez podatnika działalności, a stwierdzenie, czy nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części wymaga, aby całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Jednocześnie, każdorazowo należy dokonać całościowej oceny okoliczności faktycznych charakteryzujących daną transakcję. Każdy przypadek należy bowiem oceniać indywidualnie, uwzględniając przede wszystkim profil i specyfikę działalności danego podatnika. W wyroku z 11 kwietnia 2019 sygn. akt II FSK 79/17, który choć dotyczył ustaleń w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, NSA przedstawił wskazówki, co należy rozumieć jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Należy zaznaczyć, że definicja tego pojęcia jest identyczna w dwóch podatkach (podatku VAT i podatku dochodowym od osób prawnych). I, tak: 1) w przypadku wyodrębnienia organizacyjnego należy mieć m.in. na uwadze, czy zorganizowana część przedsiębiorstwa występuje w strukturze podatnika w sposób, w który pozwoli samodzielnie realizować określone zadania gospodarcze; 2) wyodrębnienie finansowe oznacza możliwość prawidłowego przyporządkowania do tej zorganizowanej części przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań. Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. 3) wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. (...) Składniki majątkowe materialne i niematerialne, wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa, powinny zatem umożliwić podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego samodzielnego przedsiębiorstwa. Przy ocenie wyodrębnienia określonych składników majątkowych pod uwagę należy brać sytuację istniejącą w podmiocie wnoszącym wkład, w którym winny one stanowić pewną całość. Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową. Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Podsumowując, na gruncie ustawy mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki: · istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania; · zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie; · składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych; · zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. W zakresie braku obowiązku opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl, w którym stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego. Natomiast, w wyroku C-444/10 z 10 listopada 2011 r. TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy. O tym, czy nastąpiło zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności. Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą oraz jest Pan czynnym podatnikiem VAT. Zajmuje się Pan świadczeniem usług budowlanych, rozbiórkowych oraz wynajmem sprzętu budowlanego. W ramach prowadzonej działalności na przestrzeni lat zgromadził Pan obszerny park maszynowy, samochodowy i personel niezbędny do realizacji prac budowlanych oraz zapasy w postaci towarów do sprzedaży, know-how w zakresie świadczenia usług budowlanych, zrealizował Pan szereg inwestycji budowlanych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystuje Pan składniki materialne i niematerialne w postaci: 1) środków trwałych i wyposażenia; 2) wartości niematerialnych i prawnych; 3) zapasów towarów i innych produktów niezbędnych do prowadzonej działalności budowlanej; 4) środków pieniężnych; 5) należności i zobowiązań wynikających z umów zawartych z kontrahentami; 6) personelu zatrudnionego na podstawie umowy o pracę, umowę zlecenia, umowy o współpracę; 7) krótko-i długoterminowe umowy finansowe – np. umowy leasingu; 8) krótko-i długoterminowe umowy o współpracy; 9) know-how związany z działalnością budowlaną; 10) prowadzi księgi rachunkowe. W chwili obecnej rozwija Pan również działalność handlową sprzedaży materiałów budowlanych (hurtownia materiałów budowlanych). Zamierza Pan dokonać aportu zespołu składników materialnych i niematerialnych składających się na działalność budowlaną. Na moment aportu przedmiot transakcji (działalność budowlana) będzie wyodrębniony na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej. Wyodrębnienie organizacyjne nastąpi w drodze pisemnego rozplanowania organizacyjnego szczegółowo określającego przedmiot kontynuowanej przez nabywcę działalności, zakres prowadzonej działalności i strukturę działalności. Dla działalności budowlanej mającej być przedmiotem aportu zostanie przypisany: personel i współpracownicy, wydzielony zostanie również zespół składników materialnych i niematerialnych (tak, aby mógł stanowić niezależne przedsiębiorstwo, tj. w szczególności park maszynowy, samochody osobowe i ciężarowe, przyczepy, umowy, należności i zobowiązania, konta bankowe, księgowania na kontach księgowych itd.). Będzie miał Pan zatem możliwość ustalenia przychodów, kosztów, należności i zobowiązań każdego z rodzajów działalności wraz z określeniem ich wyników finansowych (tj. sporządzanie odrębnych rachunków zysków i strat oraz bilansów). Wyodrębnione przez Pana rodzaje działalności będą posiadały finansową samodzielność, która pozwoli im w pełni samodzielnie funkcjonować w obrocie gospodarczym. Wyodrębni Pan rozliczenia finansowe z klientami (i kontrahentami), rozliczenia ze współpracownikami, wynagrodzenia, płace na rzecz pracowników i zleceniobiorców wykonujących czynności w zakresie usług budowlanych, koszty, przychody i zysk finansowy. Wyodrębnienie funkcjonalne z całego przedsiębiorstwa, nastąpi poprzez wyodrębnienie działalności budowlanej w taki sposób, że zespół wyodrębnionych składników materialnych i niematerialnych będzie w stanie funkcjonować jako samodzielna jednostka na rynku w zakresie świadczenia usług budowlanych. Na to wyodrębnienie funkcjonalne składać się będzie wyspecjalizowany personel, park maszynowy w tym do robót ciężkich, park samochodowy (zarówno samochody osobowe jak i ciężarowe, przyczepy), kontrakty, księgowania na kontach księgowych. Na spółkę komandytową jako nabywcę przeniesione zostaną składniki materialne i niematerialne, tj. w szczególności: 1) część środków trwałych i wyposażenia (samochody osobowe i ciężarowe, koparki, przyczepy, walce, kruszarki, walce, sortowniki, stabilizatory gruntu, ładowarki, zagęszczarki, przecinarki, młoty, myjnie ciśnieniowe); 2) część wartości niematerialnych i prawnych (oprogramowanie, prawa autorskie do opublikowanych treści, baza klientów, baza mailingowa); 3) zapasy towarów niezbędnych do prowadzonej działalności budowlanej; 4) środki pieniężne (częściowo); 5) część personelu zatrudnionego na podstawie umowy o pracę, umowę zlecenia, umowy o współpracę – w zakresie niezbędnych do realizacji kontraktów budowlanych; 6) część krótko-i długoterminowych umów finansowych – np. umowy leasingu (nastąpi cesja leasingów) 7) część krótko-i długoterminowych umów o współpracy; które wiążą się z usługami budowlanymi także prawa i obowiązki z umów, w tym w szczególności: 8) umowy, na podstawie których realizuje Pan długoterminowe i krótkoterminowe kontrakty (np. umowy na usługi budowlane), a także wierzytelności – należności pieniężne związane z przenoszonym majątkiem przypisanym do działalności budowlanej; 9) polisy ubezpieczeniowe; 10) umowy licencyjne dot. korzystania z oprogramowania komputerowego; 11) zobowiązania. Nie będą stanowiły przedmiotu aportu nieruchomości niezabudowane oraz zabudowane oraz część ruchomości (samochody osobowe, ciężarowe, przyczepy), cześć sprzętu biurowego w postaci komputerów, monitoringu, przy czym nieruchomości niezbędne do prowadzenia działalności usług budowlanych będą nabywcy na moment aportu wydzierżawione (plac wraz z budynkiem biurowo-socjalnym oraz magazynami). Nie będzie stanowiła przedmiotu aportu również licencja transportowa na transport pojazdów ciężarowych, przy czym spółka komandytowa na moment aportu będzie dzierżawiła pojazdy do czasu uzyskania licencji transportowej. Komplementariusz w spółce komandytowej posiada uprawienie w postaci certyfikatu kompetencji zawodowych niezbędny do uzyskania takiej licencji transportowej. Po dokonaniu aportu tej części działalności osoby fizycznej spółka komandytowa będzie miała faktyczną i prawną możliwość kontynuowania działalności polegającej na świadczeniu usług budowlanych. Nabywca, tj. spółka komandytowa będzie kontynuowała działalność w oparciu o zespół składników majątkowych i niemajątkowych stanowiących jej przedmiot. Wyodrębnienie organizacyjne, funkcjonalne i finansowe nastąpi przed przeniesieniem składników materialnych i niematerialnych przedmiotu transakcji do spółki komandytowej – działalność będzie wydzielona. Brak przekazania części składników materialnych i niematerialnych nie będzie miało żadnego wpływu na prowadzenie działalności nabywcy. Zespół przeniesionych składników materialnych i niematerialnych będzie na tyle kompletny, że pozwoli nabywcy na prowadzenie działalności w chwili otrzymania aportu. Natomiast, część ruchomości nie zostanie przeniesiona, albowiem są to już dość stare ruchomości, które nie są obecnie używane (ze względu na wyeksploatowanie, upływ czasu, postarzenie technologii – w przypadku sprzętu komputerowego). W działalności zostały zakupione nowe samochody ciężarowe, nowe samochody osobowe i sprzęt (komputerowy, biurowy), które będą przedmiotem aportu. Natomiast monitoring jest elementem wyposażenia placu na którym znajduje się hurtownia materiałów budowlanych, ale ta ruchomość nie stanowi żadnego istotnego elementu do prowadzenia działalności przez nabywcę aportu. Dla prowadzenia działalności nabywcy związanej ze świadczeniem usług budowlanych, nie będzie miało znaczenia przeniesienie nieruchomości. Prowadzenie działalności w zakresie świadczenia usług budowlanych możliwe jest bez posiadania prawa własności nieruchomości. Nabywca będzie posiadał tytuł prawny do nieruchomości na moment aportu, tj. będzie najemcą lokalu użytkowego (biurowca), zakładu produkcyjnego i placu składowego. Co do ruchomości w postaci komputerów – są to stare sprzęty, już nieużywane ze względu na upływ czasu i stosowanie obecnie nowych technologii. Nie są one potrzebne do prowadzenia usług budowlanych. Monitoring – jako wyposażenie placu, gdzie znajduje się hurtowania, pozostaje poza transakcją aportu. Te składniki w żaden sposób nie wpłyną na możliwość kontynuacji działalności przez nabywcę. Licencja transportowa nie będzie przedmiotem aportu, albowiem jest ona przynależna do konkretnego przedsiębiorstwa. W momencie, w którym spółka komandytowa stanie się posiadaczem choćby jednego samochodu ciężarowego (auto powyżej 3,5 tony), wówczas będzie wspólnik mógł wystąpić o wydanie ww. licencji. Brak przeniesienia licencji transportowej, w żaden sposób nie wpłynie na możliwość prawną i faktyczną prowadzenia działalności przez nabywcę w zakresie świadczenia usług budowlanych zarówno przez spółkę, jak i w ramach nabytych składników majątkowych o których mowa w treści wniosku. Nabywca będzie kontynuował działalność w oparciu o składniki będące przedmiotem aportu, albowiem ich zespół będzie na tyle kompletny, że umożliwi prowadzenie takiej działalności. Nabywca nie będzie zmuszony do nabycia kolejnych składników materialnych czy niematerialnych, by prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca nie będzie podejmował żadnych działań związanych z zawieraniem umów (będą kontynuowane) i nie będzie zobowiązany do nabywania kolejnych składników majątku, poza nabytymi w formie aportu. Pana wątpliwości dotyczą kwestii uznania aportu do spółki komandytowej za transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa i tym samym niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tej transakcji. W analizowanej sprawie planowany jest aport zespołu składników materialnych i niematerialnych składających się na działalność budowlaną do spółki komandytowej, z których wyłączone zostaną nieruchomości niezabudowane oraz zabudowane oraz część ruchomości (samochody osobowe, ciężarowe, przyczepy), część sprzętu biurowego w postaci komputerów, monitoringu oraz licencja transportowa na transport pojazdów ciężarowych. Konieczne jest więc zbadanie, czy wyłączenie w ramach dokonywanej sprzedaży tych składników pozwala na przyjęcie, że przedmiotem planowanej transakcji będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy. Sam bowiem fakt wyłączenia określonych składników z przedsiębiorstwa nie pozbawia automatycznie przekazywanego kompleksu majątkowego cech zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W odniesieniu do wyłączonych składników majątkowych i niemajątkowych należy zauważyć, że – jak Pan podkreślił – brak ich przekazania nie będzie miało żadnego wpływu na prowadzenie działalności nabywcy. Część z wyłączonych nieruchomości, niezbędna do prowadzenia działalności budowlanej będzie nabywcy na moment aportu wydzierżawiona (plac wraz z budynkiem biurowo-socjalnym oraz magazynami) – dla prowadzenia działalności nabywcy związanej ze świadczeniem usług budowlanych, nie będzie miało znaczenia przeniesienie nieruchomości. Prowadzenie działalności budowlanej możliwe jest bez posiadania prawa własności nieruchomości. Z kolei część ruchomości nie zostaną przekazane, gdyż są to już dość stare ruchomości, które nie są obecnie używane (ze względu na wyeksploatowanie, upływ czasu, postarzenie technologii – w przypadku sprzętu komputerowego). W działalności zostały zakupione nowe samochody ciężarowe, nowe samochody osobowe i sprzęt (komputerowy, biurowy), które będą przedmiotem aportu. Natomiast monitoring jest elementem wyposażenia placu na którym znajduje się hurtownia materiałów budowlanych, ale ta ruchomość nie stanowi żadnego istotnego elementu do prowadzenia działalności przez nabywcę aportu. Z kolei licencja transportowa nie będzie przedmiotem aportu, gdyż jest ona przynależna do konkretnego przedsiębiorstwa. W momencie, w którym spółka komandytowa stanie się posiadaczem choćby jednego samochodu ciężarowego (auto powyżej 3,5 tony), wówczas wspólnik będzie mógł wystąpić o wydanie ww. licencji. Brak przeniesienia licencji transportowej, w żaden sposób nie wpłynie na możliwość prawną i faktyczną prowadzenia działalności przez nabywcę w zakresie świadczenia usług budowlanych zarówno przez spółkę, jak i w ramach nabytych składników majątkowych o których mowa w treści wniosku. W niniejszej sprawie stwierdzić należy, że mający być przedmiotem aportu do spółki komandytowej zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, składający się na działalność budowlaną, będzie stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, ponieważ przedstawione przez Pana okoliczności sprawy wskazują, że ww. zespół składników jest wydzielony w istniejącym przedsiębiorstwie na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej, jest przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych i może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Jak wynika z okoliczności sprawy po dokonaniu planowanego aportu, działalność budowalna wykonywana dotychczas przez Pana będzie kontynuowana przez nabywcę w oparciu o składniki będące przedmiotem aportu w takim samym zakresie. W związku z powyższym, wniesienie w formie aportu do spółki komandytowej ww. składników materialnych i niematerialnych składających się na działalność budowlaną będzie stanowiło czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy. Podsumowując, stwierdzam, że planowany aport do spółki komandytowej stanowić będzie transakcję zbycia zorganizowanej przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy w zw. z art. 2 pkt 27e ustawy i tym samym transakcja ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym, Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa:
Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego, Pan ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili