0112-KDIL1-2.4012.2.2025.2.MR

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 stycznia 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 30 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku obowiązku zastosowania art. 43 ust. 21 ustawy o podatku od towarów i usług w ramach licytacji komorniczej nieruchomości. Uzupełniła go Pani pismem z 31 marca 2025 r. (wpływ 3 kwietnia 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca będąc organem egzekucyjnym (komornik sądowy) przeprowadzi w ramach postepowania egzekucyjnego licytację nieruchomości zabudowanej należącej do dłużnika. Nieruchomość gruntowa zabudowana, oznaczona w ewidencji gruntów numerem ewidencyjnym 1/1, 1/2, położona (...). Działka o numerze ewidencyjnym 1/1, 1/2 jest zabudowana budynkiem handlowo- usługowym. Powyższy budynek został wybudowany w 1995 r., w roku 2003 został gruntownie wyremontowany. Przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez dłużnika w 2008 r. Dłużnik pozostaje czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług), prowadzącym działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną działalnością. Zgodnie z danymi pochodzącymi z Krajowego Rejestru Sądowego prowadzonego przez Sąd Rejonowy (...) dłużnik (Sp. z o.o.) od 1 stycznia 2009 r. prowadzi działalność zgłoszoną pod wyżej wskazanym adresem nieruchomości (siedziba) – cały budynek bez wskazania numeru lokalu. Z akt komorniczych wynika, iż pod wyżej wskazanym adresem zajmowane są lokale przez podmioty trzecie w oparciu o umowy najmu. Dłużnik wszelką korespondencję ze strony organu komorniczego pozostawia bez odpowiedzi, w tym również dotyczących przedmiotowej nieruchomości na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego 1. Wnioskodawca wskazał, że wniosek dotyczy jednego zdarzenia przyszłego.

2. Na pytanie: Czy w związku z nabyciem wskazanego we wniosku budynku handlowo- usługowego, Dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego? Udzielono odpowiedzi: Nie ustalono. Dłużnik wezwany 4-krotnie nie udzielił odpowiedzi na pytanie. 3. Poproszono o opisanie, do jakich celów wskazany we wniosku budynek handlowo- usługowy był wykorzystywany przez Dłużnika? Udzielono odpowiedzi: Budynek handlowo-usługowy w znacznej części jest przeznaczony pod wynajem (większość lokali), część lokali jest przeznaczona na biura firmy dłużnika, część lokali nie ustalono (lokale zamknięte, nie udostępnione przez dłużnika). 4. Na pytanie: Czy wskazany we wniosku budynek handlowo-usługowy był/jest wykorzystywany przez Dłużnika wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług? Jeżeli tak, to jaką działalność zwolnioną z opodatkowania podatkiem VAT, do której wykorzystywany był wskazany budynek, wykonywał Dłużnik? Prosimy podać podstawę prawną zwolnienia. Udzielono odpowiedzi: Nie ustalono. Dłużnik wezwany 4-krotnie nie udzielił odpowiedzi na pytanie. 5. Na pytanie: Czy wskazany we wniosku budynek handlowo-usługowy był uwzględniony przez Dłużnika w ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej? Udzielono odpowiedzi: Nie ustalono. Dłużnik wezwany 4-krotnie nie udzielił odpowiedzi na pytanie. 6. Na pytanie: Czy wskazany we wniosku budynek handlowo-usługowy znajduje się na obu wskazanych działkach 1/1 i 1/2? Udzielono odpowiedzi: Tak. 7. Na pytanie: Czy nieruchomość gruntowa oprócz wskazanego budynku handlowo- usługowego zabudowana jest innymi budynkami i/lub budowlami w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 725 ze zm.)? Udzielono odpowiedzi: Nie. 8. Na pytanie: Czy wskazany we wniosku budynek handlowo-usługowy stanowi budynek w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane? Udzielono odpowiedzi: Tak. 9. Na pytanie: Czy Dłużnik ponosił wydatki na ulepszenie lub przebudowę wskazanego we wniosku budynku handlowo-usługowego i budynków/budowli lub ich części znajdujących się na wskazanej nieruchomości gruntowej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej danego obiektu? Jeżeli tak, to prosimy wskazać: a) Kiedy takie wydatki były ponoszone? b) Kiedy nastąpiło oddanie do użytkowania ww. budynku/ budowli po ulepszeniu? c) Czy po ulepszeniu miało miejsce pierwsze zasiedlenie ww. budynku/ budowli ? d) Jeżeli miało miejsce pierwsze zasiedlenie ww. budynku/budowli po ulepszeniu, to należy wskazać kiedy to nastąpiło (należy podać dzień, miesiąc i rok)? e) Czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem ww. budynku/ budowli po ulepszeniu, a dostawą upłynie okres dłuższy niż 2 lata? f) Czy od wydatków na ulepszenie Dłużnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego? Udzielono odpowiedzi: Nie ustalono. Dłużnik wezwany 4-krotnie nie udzielił odpowiedzi na pytanie. 10. Na pytanie: Czy we wskazanym we wniosku budynku handlowo-usługowym są/będą wyodrębnione na moment dostawy w ramach licytacji komorniczej lokale na podstawie wpisu do księgi wieczystej? Jeśli tak, prosimy udzielić odpowiedzi również na pytania nr 11 – 18 w stosunku do wszystkich wskazanych we wniosku wyodrębnionych lokali/części budynków. Udzielono odpowiedzi: Nie będą. Budynek będzie przedmiotem licytacji w całości. 11. Na pytanie: IIe i jakie dokładnie lokale posiada Dłużnik po ustanowieniu odrębnej własności lokali, i które to lokale będą przedmiotem dostawy w ramach licytacji komorniczej? Udzielono odpowiedzi: Nie dotyczy. 12. Na pytanie: Co dokładnie obejmują poszczególne księgi wieczyste założone dla każdego lokalu? Czy księga wieczysta założona dla poszczególnego lokalu obejmuje również części wspólne budynku? Udzielono odpowiedzi: Nie dotyczy. 13. Na pytanie: Czy sprzedawane lokale będą stanowiły samodzielne lokale w myśl art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1048)? Odpowiedzi należy udzielić oddzielnie dla każdego lokalu, który ma być sprzedany. Udzielono odpowiedzi: Nie dotyczy. 14. Na pytanie: Czy w odniesieniu do poszczególnych lokali zostało wydane zaświadczenie przez starostę, o którym mowa w art. 2 ust. 3 ustawy o własności lokali? Odpowiedzi należy udzielić oddzielnie dla każdego lokalu, który stanowić będzie przedmiot dostawy. Udzielono odpowiedzi: Nie dotyczy. 15. Na pytanie: Czy w związku z nabyciem w stosunku do wyodrębnionych lokali/części budynku przysługiwało Dłużnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego? Udzielono odpowiedzi: Nie dotyczy. 16. Na pytanie: Czy wyodrębnione lokale/części budynku wykorzystywane były przez Dłużnika od momentu ich nabycia do momentu ich dostawy wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług? Jeżeli tak, to jaką działalność zwolnioną z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, do której wykorzystywany był wyodrębniony lokal/część budynku wykonywał Dłużnik? Prosimy podać podstawę prawną zwolnienia. Udzielono odpowiedzi: Nie dotyczy. 17. Na pytanie: Czy względem wyodrębnionych lokali/części budynku doszło do pierwszego zasiedlenia – rozumianego zgodnie z ww. art. 2 pkt 14 ustawy – oraz czy od jego momentu do momentu dostawy upłynie co najmniej 2 lata? Udzielono odpowiedzi: Nie dotyczy. 18. Na pytanie: Czy Dłużnik ponosił wydatki na ulepszenie lub przebudowę wyodrębnionych lokali/części budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej wyodrębnionego lokalu/ części budynku? Jeżeli tak, to prosimy wskazać: a) Kiedy takie wydatki były ponoszone? b) Kiedy nastąpiło oddanie do użytkowania wyodrębnionych lokali/ części budynku? c) Czy po ulepszeniu miało miejsce pierwsze zasiedlenie wyodrębnionych lokali/ części budynku? d) Jeżeli miało miejsce pierwsze zasiedlenie wyodrębnionych lokali/ części budynku po ulepszeniu, to należy wskazać kiedy to nastąpiło (należy podać dzień, miesiąc i rok)? e) Czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem wyodrębnionych lokali/ części budynku po ulepszeniu, a dostawą upłynie okres dłuższy niż 2 lata? f) Czy od wydatków na ulepszenie Dłużnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego? Udzielono odpowiedzi: Nie dotyczy. 19. Jeśli Wnioskodawca nie posiada ww. informacji, które są niezbędne dla oceny, czy w przedmiotowej sprawie ma zastosowanie zwolnienie od podatku, to prosimy jednoznacznie wskazać, czy brak tych informacji jest wynikiem podjętych przez Panią udokumentowanych działań potwierdzających brak możliwości uzyskania tych niezbędnych informacji od Dłużnika? Udzielono odpowiedzi: Tak. Komornik sądowy zwracała się 4-krotnie do dłużnika z pismem o udzielenie wyjaśnień w związku z ewentualnym naliczeniem i odprowadzeniem podatku VAT od sprzedaż nieruchomości. Na żadne z kierowanych pism dłużnik nie udzielił żadnych wyjaśnień, pomimo odebrania korespondencji.

Pytanie

Czy na gruncie stanu faktycznego sprawy organ egzekucyjny, będący w posiadaniu udokumentowanych informacji w zakresie pierwszego zasiedlenia nieruchomości, mającej być przedmiotem licytacji komorniczej oraz okresu dłuższego niż 2 lata, jaki upłynął od pierwszego zasiedlenia do dnia przewidywanej licytacji (przesłanki do zwolnienia dostawy z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług), posiada obowiązek zastosowania treści art. 43 ust. 21 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. uznania, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione? Pani stanowisko w sprawie Jak wskazuje Wnioskodawca zgodnie z treścią art. 18 ustawy o VAT organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów. Powyższe oznacza, że jako płatnik komornik jest obowiązany do obliczania, poboru podatku od podatnika i wpłaty podatku na konto organu podatkowego, w odniesieniu do podatku należnego z tytułu sprzedanych (zlicytowanych) towarów należących do podatnika w stosunku, do którego toczy się postępowanie egzekucyjne. Jak wyżej wskazano powyżej, przedmiotem planowanej licytacji komorniczej ma być nieruchomość zabudowana budynkiem handlowo-usługowym, który został posadowiony na dwóch działkach. Budynek został wzniesiony i użytkowany od 1995 r. Przedmiotowy budynek pozostaje własnością dłużnika od 2008 r. Przed jego nabyciem przeszedł w 2003 r. gruntowny remont. Organ egzekucyjny posiada udokumentowane informacje w zakresie nabycia nieruchomości przez dłużnika oraz zgłoszenia adresu położenia nieruchomości w KRS (Krajowy Rejestr Sądowy), jako miejsce położenia siedziby Spółki (dłużnik jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi działalność w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością). Z akt sądowych (KRS) oraz komorniczych wynika, że zgłoszony został

adres siedziby spółki bez wskazania na numer lokalu (numer budynku). Wnioskodawca posiada również udokumentowane informacje o zajmowanych lokalach w przedmiotowym budynku przez podmioty trzecie na podstawie umów najmu. Powyższe oznacza, ze dłużnik prowadzi w tym miejscu działalność gospodarczą, zajmując przy tym cały budynek w tym celu. Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się z podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy: a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. W celu określenia przesłanek uprawniających do zwolnienia wyżej wskazanego, sięgnąć należy do treści art. 2 pkt 14 ustawy zgodnie, z którym przez pierwsze zasiedlenie – rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. W tym miejscu wskazać należy, że przedmiotowa nieruchomość od 1995 r. jest użytkowana, przeprowadzony remont budynku w roku 2003 i okres użytkowania budynku do czasu nabycia przez dłużnika nieruchomości w roku 2008 pozostawał również w ramach użytkowania przez poprzednich właścicieli. W obydwu przypadkach okres 2 letni wykorzystywania został zachowany. Odnosząc się do czasu wykorzystywania przedmiotowej nieruchomości przez dłużnika, czyli od roku nabycia w 2007 r. decydującym pozostaje uwidocznienie powyższego adresu nieruchomości w Krajowym Rejestrze Sadowym, tj. 1 stycznia 2009 r. Zdaniem Wnioskodawcy powyższy fakt świadczy zarówno o umiejscowieniu siedziby dłużnika pod tym adresem oraz o wykorzystywaniu przez niego na własne potrzeby tej nieruchomości. Nie bez znaczenia pozostają uzyskane udokumentowane informacje o prowadzonych działalnościach gospodarczych przez podmioty trzecie pod tym adresem. W konsekwencji uznać należy, że i w tym przypadku okres dwóch lat wykorzystywania nieruchomości – został przekroczony. Stąd też, w opinii Wnioskodawcy, zostały spełnione obydwie przesłanki z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT w zakresie zwolnienia dostawy nieruchomości opisanej stanem faktycznym sprawy, w ramach sprzedaży licytacyjnej. Wnioskodawca wskazuje, iż jak zaznaczono w opisie stanu faktycznego sprawy, dłużnik nie współpracuje z komornikiem pozostawiając wszelkie zapytania bez odpowiedzi. Na tym gruncie Wnioskodawca posiada wątpliwości w zakresie zastosowania treści art. 43 ust. 21 ustawy o VAT. Zgodnie z nim, jeżeli udokumentowane działania organów egzekucyjnych lub komorników sądowych, o których mowa w art. 18, nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione. W ocenie Wnioskodawcy, przesłanki do zwolnienia przedmiotowej dostawy z art. 43 ust. 1 pkt 10 – jak wykazano powyżej – zostały spełnione i udokumentowane. W tym miejscu podkreślenia wymaga fakt, iż ustawodawca w omawianym przepisie nie zawarł nakazu potwierdzania, posiadanych i udokumentowanych informacji przez komornika, u osoby dłużnika. Dyspozycji tego przepisu podlegają okoliczności, które zostały oparte o brak współpracy z dłużnikiem i jednocześnie brakiem udokumentowanej wiedzy w przedmiocie przesłanek uprawniających do zastosowania w określonym stanie faktycznym sprawy zwolnienia, o którym w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Co więcej, informacje pochodzące od dłużnika musiałyby posiadać walor niezbędności. Zdaniem Wnioskodawcy powyższe oznacza, że brak potwierdzenia, już udokumentowanych informacji w ramach prowadzonych działań komorniczych, nie wymagają bezwzględnego potwierdzania przez samego dłużnika. Innymi słowy, pozostają one bez znaczenia dla oceny zastosowania zwolnień od podatku. Stąd też, zdaniem Wnioskodawcy art. 43 ust. 21 ustawy o podatku od towarów i usług, nie będzie posiadał zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest – nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz.U. z 2024 r., poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”: Organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2023 r. poz. 2505 i 2760) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów. Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2025 r., poz. 111, ze zm.): Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku. Komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu dłużnika. Prowadzona przez komornika sądowego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku jest zobowiązany dłużnik, tzn. w przypadku gdy dłużnik – właściciel towarów – występuje jako podatnik podatku od towarów i usług. Komornik jest wówczas płatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu dostawy tego towaru. W przypadku natomiast, gdy dana czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lub jest od niego zwolniona, komornik sądowy nie jest obowiązany do odprowadzenia podatku. Zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy i do uwzględniania, w trakcie sprzedaży egzekucyjnej towarów, okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednocześnie opodatkowanie podatkiem od towarów i usług ma miejsce wówczas, jeżeli po stronie dłużnika spełnione są przesłanki o charakterze przedmiotowym, czyli wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepisy art. 5 ustawy i podmiotowym,

tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dokonywana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). W świetle przedstawionych powyżej przepisów, zarówno grunty, jak i budynki i budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Tym samym, na gruncie ustawy, zbycie nieruchomości stanowi dostawę towarów. Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl art. 15 ust. 2 ustawy: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Odnosząc regulacje zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy do art. 18 ustawy wskazać należy, że w przypadku, gdy dłużnik – właściciel nieruchomości – jest podatnikiem podatku VAT, wówczas komornik jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy tej nieruchomości. Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen przeciwko Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku prywatnego. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych. Należy zaznaczyć, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego wskazała Pani, że Dłużnik jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Od 1 stycznia 2009 r. prowadzi działalność zarejestrowaną pod adresem nieruchomości będącej przedmiotem licytacji w ramach postepowania egzekucyjnego. Pod wyżej wskazanym adresem znajdują się również lokale zajmowane przez podmioty trzecie w oparciu o umowy najmu. Wskazuje Pani również, że budynek handlowo-usługowy w znacznej części jest przeznaczony pod wynajem, część lokali przeznaczona jest na biura firmy Dłużnika, co do części nie ustalono w jaki sposób były wykorzystywane. Na moment dostawy budynku handlowo-usługowego w ramach licytacji komorniczej nie będą wyodrębnione lokale na podstawie wpisu do księgi wieczystej, jak również nie ustalono o czy wskazany budynek stanowił środek trwały w prowadzonej działalności Dłużnika. Pani wątpliwości dotyczą ustalenia czy będąc w posiadaniu udokumentowanych informacji w zakresie pierwszego zasiedlenia nieruchomości, mającej być przedmiotem licytacji komorniczej oraz okresu dłuższego niż 2 lata, jaki upłynął od pierwszego zasiedlenia do dnia przewidywanej licytacji (przesłanki do zwolnienia dostawy z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy), posiada Pani obowiązek zastosowania treści art. 43 ust. 21 ustawy, tj. uznania, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione. Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz fakt, że Dłużnik, który nabył nieruchomość prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki z o.o. zarejestrowanej pod adresem budynku handlowo-usługowego będącego przedmiotem licytacji komorniczej stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie dojdzie do sprzedaży majątku należącego do przedsiębiorstwa Dłużnika. Zatem przy dostawie ww. nieruchomości Dłużnik będzie podatnikiem podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, bowiem sprzedaż będzie dotyczyła składników majątku przedsiębiorstwa Dłużnika. W konsekwencji, dostawa nieruchomości w trybie egzekucji sądowej będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. W tym miejscu wskazać należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może być opodatkowana albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku. Przepisy ustawy oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku. Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia. Zakres i zasady zwolnienia dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m. in. w art. 43 ustawy. I tak, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy: Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy: a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu. Jak stanowi art. 2 pkt 14 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu – rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich: a) wybudowaniu lub b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. Zatem, w przypadku, gdy po wybudowaniu budynek, budowla lub jego część jest wykorzystywana, w tym używana na potrzeby własnej działalności, okoliczność ta powoduje, że ma już miejsce pierwsze zasiedlenie tego obiektu. Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków lub budowli, jeżeli w stosunku do nich miało miejsce pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata. W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy: Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że: a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów. Jak wynika z powyższego, prawo do zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów, będących przedmiotem sprzedaży, nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów. Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne. Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy: Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.: 1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania, 2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Analiza przepisów ustawy, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw nieruchomości prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest, wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących danej dostawie. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług. Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy, w świetle którego: W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu (prawa użytkowania wieczystego), na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków, budowli lub ich części w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym ww. obiekty są posadowione. W tym miejscu należy zauważyć, że w oparciu o art. 43 ust. 21 ustawy: Jeżeli udokumentowane działania organów egzekucyjnych lub komorników sądowych, o których mowa w art. 18, nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione. Wobec powyższego, dokonana w trybie egzekucji dostawa towarów, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług, jeżeli udokumentowane działania w celu potwierdzenia zwolnienia podjęte przez komornika lub organ egzekucyjny były z powodu dłużnika bezskuteczne. Z opisu sprawy wynika, że nie ustalono czy wskazany we wniosku budynek handlowo- usługowy, posadowiony na dwóch działkach gruntu, który stanowi budynek w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane jest środkiem trwałym w prowadzonej przez Dłużnika działalności. W ramach licytacji komorniczej przedmiotem dostawy nie będą lokale wyodrębnione na podstawie wpisu do księgi wieczystej. Przedmiotem dostawy w ramach licytacji komorniczej jak Pani wskazuje ma być w całości wskazany budynek handlowo-usługowy. W Pani ocenie warunki do zastosowania zwolnienia transakcji dostawy nieruchomości w ramach licytacji komorniczej na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zostały spełnione z uwagi na przekroczenie okresu dwóch lat w odniesieniu do użytkowania nieruchomości. Wskazuje Pani, iż budynek będący przedmiotem licytacji komorniczej wybudowany został w 1995 r., a w 2003 r. został gruntownie wyremontowany. Dłużnik nabył wskazaną nieruchomość w 2008 r. W trakcie postępowania egzekucyjnego nie ustalono czy Dłużnik ponosił wydatki na ulepszenie lub przebudowę wskazanego we wniosku budynku handlowo-usługowego w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej danego obiektu. W konsekwencji z uwagi na brak informacji w powyższym zakresie – tj. czy poniesiono ww. wydatki na ulepszenie lub przebudowę – nie można ocenić czy dostawa wskazanego budynku będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia. Nie możliwym jest więc uznanie, iż planowana transakcja będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy. W trakcie postępowania egzekucyjnego nie ustalono również czy w związku z nabyciem wskazanego we wniosku budynku handlowo-usługowego, Dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz czy wskazany we wniosku budynek handlowo-usługowy był/jest wykorzystywany przez Dłużnika wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług. Mając na uwadze powyższe nie można przyjąć, iż przy dostawie budynku handlowo- usługowego będzie miało zastosowanie zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Jak wskazuje Pani w opisie sprawy brak informacji, które są niezbędne dla oceny, czy w przedmiotowej sprawie ma zastosowanie zwolnienie od podatku, jest wynikiem podjętych przez Panią udokumentowanych działań potwierdzających brak możliwości uzyskania tych niezbędnych informacji od Dłużnika. Zwracała się Pani 4-krotnie do dłużnika z pismem o udzielenie wyjaśnień w związku z ewentualnym naliczeniem i odprowadzeniem podatku od towarów i usług od sprzedaży nieruchomości. Na żadne z kierowanych pism Dłużnik nie udzielił żadnych wyjaśnień, pomimo odebrania korespondencji. W przedmiotowej sprawie przedstawiony opis zdarzenia przyszłego nie pozwala ustalić, czy planowana sprzedaż w trybie egzekucji sądowej przedmiotowej nieruchomości będzie korzystała ze zwolnień od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, pkt 10 i pkt 10a ustawy, gdyż brak jest informacji niezbędnych do jednoznacznego dokonania takiej oceny na podstawie ww. przepisów. Przy czym, jak wynika z opisu sprawy, podjęła Pani udokumentowane działania zmierzające do ustalenia, czy w przedmiotowej sprawie może mieć zastosowanie zwolnienie od podatku na podstawie powyższych przepisów. W związku z powyższym w sprawie znajdzie zastosowanie art. 43 ust. 21 ustawy poprzez przyjęcie, że warunki zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2, pkt 10 i pkt 10a ustawy nie są spełnione, o ile podjęte przez Komornika udokumentowane działania nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od Dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów (nieruchomości) zwolnienia od podatku. Należy jednak zaznaczyć, że kwestia oceny działań podjętych przez Komornika nie była przedmiotem interpretacji. Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że opisana we wniosku sprzedaż nieruchomości w toku egzekucji sądowej będzie stanowiła czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług i nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, pkt 10 i pkt 10a ustawy w zw. z art. 43 ust. 21 ustawy. Tym samym, skoro transakcja ta nie będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie ww. przepisów, to należy tę dostawę opodatkować pamiętając, że grunty dzielą byt prawny budynku na nim posadowionego w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Tak więc Komornik jako płatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 18 ustawy, będzie zobowiązany do opodatkowania podatkiem VAT dostawy przedmiotowej nieruchomości. Podsumowując zatem stwierdzam, że z uwagi na niespełnienie przesłanek do zastosowania zwolnienia dla dostawy budynku handlowo-usługowego, posiada Pani jako organ egzekucyjny w ramach licytacji wskazanej nieruchomości, obowiązek zastosowania treści art. 43 ust 21 ustawy. W związku z powyższym, Pani stanowisko uznałem za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. W myśl art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa: Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym. Pani ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.