0112-KDIL1-1.4012.71.2025.1.EB

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

dłowe Szanowny Panie, stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 lutego 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 29 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT (podatek od towarów i usług) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy szkoleń żeglarskich i motorowodnych. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą osoby fizycznej, w ramach której wykonuje Pan usługi szkoleń żeglarskich i motorowodnych (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 85.53.Z). W swojej działalności zajmuje się Pan również organizacją rejsów morskich oraz pracami szkutniczymi. Jest Pan czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nie działa Pan jako klub sportowy, ani związek sportowy. Nie posiada Pan akredytacji w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe. Nie posiada Pan statusu jednostki objętej system oświaty w rozumieniu przepisów prawa oświatowego, czy też status uczelni, jednostki naukowej Polskiej Akademii Nauk lub instytutu badawczego. Nie są one finansowane w żadnym stopniu środkami publicznymi. Zajmuje się Pan przeprowadzaniem kursów, takich jak: żeglarski oraz motorowodny. Przeprowadzając szkolenia zapewnia Pan niezbędne do ich przeprowadzenia materiały, narzędzia oraz sprzęt. Posiada Pan sprawdzony i bezpieczny sprzęt żeglarski, w tym jacht z dużym kokpitem oraz ponton, ale również korzysta Pan z wypożyczania odpowiednich sprzętów. Kursy prowadzi Pan osobiście oraz z pomocą własnych pracowników. Prowadzi Pan wyżej wymienione szkolenia zawodowe podnoszące kwalifikacje w nim uczestniczących uczestników, czego potwierdzeniem jest nabycie przez nich umiejętności i wiedzy do uzyskania stosownych tytułów i patentów, uzyskiwanych również po zdaniu egzaminów – prowadzonych już nie przez Pana. Przeprowadzane szkolenia żeglarskie i motorowodne, przygotowują do egzaminu na stopnie: żeglarza jachtowego, sternika motorowodnego. Nabranie tego tytułu uprawnia do prowadzenia określonych jachtów, motorówek. Prowadzi Pan tylko szkolenia, które mają na celu zaznajomienie i przygotowanie do zdania powyższych egzaminów. W celu nabycia odpowiednich uprawnień należy przystąpić do egzaminu weryfikacyjnego. Nie przeprowadza Pan takich egzaminów. Po ukończeniu kursu nie ma obowiązku przystąpienia do takiego egzaminu; jest to wyłącznie dobrowolna decyzja uczestnika. Odbiorcami kursów są przede wszystkim osoby prywatne, chociaż sporadycznie zdarzają się także przedsiębiorstwa. Podstawą szkoleń są wytyczne zawarte w ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 1863, dalej jako „ustawa o żegludze śródlądowej”) i wytyczne zawarte w przepisach podmiotów posiadających delegację ustawową, tj. polskiego związku żeglarskiego oraz polskiego związku motorowodnego i narciarstwa wodnego. Szkolenia prowadzone są również w ścisłym oparciu o: · rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie przepisów żeglugowych na śródlądowych drogach wodnych (Dz. U. z 2003 r. Nr 212 poz. 2072), wydane na podstawie art. 21 ust. 3 pkt 1 i art. 46 ustawy o żegludze śródlądowej; · rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 8 listopada 2013 r. w sprawie bezpieczeństwa przy uprawianiu turystyki wodnej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1366), wydane na podstawie art. 37a ust. 14 ustawy o żegludze śródlądowej: rozporządzenie Ministra Sportu i Turystyki z dnia 9 kwietnia 2013 r. w

sprawie uprawiania turystyki wodnej (Dz. U. z 2013 r. poz. 460), wydane na podstawie art. 37a ust. 15 ustawy z żegludze śródlądowej; · rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 5 listopada 2010 r. w sprawie wymagań technicznych i wyposażenia statków żeglugi śródlądowej oraz upoważnienia podmiotów do wykonywania przeglądów technicznych statków (Dz. U. z 2010 r. nr 216, poz. 1423), wydane na podstawie art. 34j ust. 5 ustawy o żegludze śródlądowej; · zarządzenie Dyrektora Urzędu Żeglugi Śródlądowej z dnia 25 kwietnia 2006 r. w sprawie szczegółowych warunków bezpieczeństwa ruchu i postoju statków na śródlądowych drogach wodnych, wydane na podstawie art. 14 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej, po uzgodnieniu z administracją drogi wodnej, tj. z: Dyrektorem Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej oraz Dyrektorem (...); · rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 6 marca 2012 r. w sprawie sposobu oznakowania i zabezpieczania obszarów wodnych oraz wzorów znaków zakazu, nakazu oraz znaków informacyjnych i flag (Dz. U. z 2012 r. poz. 286), wydane na podstawie art. 8 ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 147); · rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 20 listopada 2014 r. w sprawie kwalifikacji zawodowych i składu załóg statków żeglugi śródlądowej (Dz. U. z 2014 r. poz. 1686), wydane na podstawie art 37 ust. 1 ustawy o żegludze śródlądowej; ustawę z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim (tekst jedn. Dz. U. z 2020 r. poz. 680); · ustawę o żegludze śródlądowej. Uczestnicy szkoleń mogą wykorzystywać nabytą wiedzę w ramach wykonywanego zawodu lub w związku z uzyskaniem nowych wymaganych kwalifikacji. Są to zatem szkolenia mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie czy potwierdzenie zdobycia wiedzy między innymi do celów zawodowych. Szkolenia, które Pan realizuje są prowadzone w oparciu o istniejące programy szkoleń, których twórcą jest Polski Związek Żeglarski oraz Polski Związek Motorowodny i Narciarstwa Wodnego. Szkolenia przeprowadzane przez Pana są zgodne z wytycznymi egzaminacyjnymi. Zdobyte na szkoleniach umiejętności i kwalifikacje uczestnicy mogą wykorzystać oprócz hobby – w swojej pracy zawodowej. Posiadanie kwalifikacji zdobytych podczas szkoleń żeglarskich oraz szkoleń motorowodnych, potwierdzonych odpowiednimi dokumentami (certyfikatami uzyskanymi po odbyciu szkolenia prowadzonego przez Wnioskodawcę i zdaniu egzaminu) jest jednym z warunków – prawnie wymaganych by móc wykonywać taki zawód jak m.in. ratownik wodny, instruktor żeglarstwa czy trener żeglarstwa. Natomiast posiadanie kwalifikacji i uprawnień zdobytych na szkoleniach w przypadku innych profesji co prawda nie jest prawnie wymagane, jednakże pożądane przez pracodawców czy zleceniodawców zatrudniających osoby m.in. na takich stanowiskach jak: · bosman żeglugi śródlądowej (835006); · bosman portu (315202); · egzaminator osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdem (235903), dotyczy pojazdów wodnych; · mechanik statkowy żeglugi śródlądowej (315101); · motorzysta żeglugi śródlądowej (723317); · pozostali marynarze i pokrewni (835090); · pozostali oficerowie pokładowi i pokrewni (835090); · zawodnik dyscypliny sportu (żeglarstwo i sport motorowodny) (342102); · nauczyciel wychowania fizycznego (233025); · organizator imprez sportowych (333203) np. organizator imprez na wodzie; · ekspedient wypożyczalni (432101) np. wypożyczalnia sprzętu wodnego – jachtów, łodzi motorowych. W Polsce nie można prowadzić jachtów żaglowych powyżej długości kadłuba 7,5 metra bez posiadania uprawnień żeglarza jachtowego oraz jachtów do 18 metrów długości po wodach morskich bez uprawnień jachtowego sternika morskiego. Nie można w Polsce wykonywać pracy polegającej, np. na holowaniu nart wodnych, bananów pneumatycznych, czy obiektów latających takich jak spadochrony, bez patentu sternika motorowodnego i odpowiedniej licencji. Uzyskanie tych uprawnień jest także niezbędne do uprawiania zawodu instruktora, trenera, a także egzaminatora na patenty. W przypadku szkolenia żeglarskiego uczestnicy szkolenia będą wykorzystywać wiedzę nabytą w ramach wykonywania czynności zawodowych czy w ramach pracy m.in. przy obsłudze pojazdów wodnych takich jak żaglówki, czy łodzie. Szkolenie obejmuje takie zagadnienia jak m.in. manewrowanie jachtem żaglowym pod żaglami, ratownictwo, przepisy prawne związane z żeglarstwem czy informacje z zakresu locji (dział wiedzy nautycznej opisujący wody żeglowne oraz wybrzeża z punktu widzenia bezpiecznej i sprawnej żeglugi). W przypadku szkolenia motorowodnego uczestnicy szkolenia będą wykorzystywać wiedzę nabytą w ramach wykonywania czynności zawodowych czy w ramach pracy m.in. przy obsłudze pojazdów wodnych takich jak łodzie motorowe czy skutery wodne. Szkolenie obejmuje takie zagadnienia jak m.in. manewrowanie jachtem motorowym na silniku, ratownictwo, przepisy prawne związane z poruszaniem się pojazdami wodnymi, informacje z zakresu locji (dział wiedzy nautycznej opisujący wody żeglowne oraz wybrzeża z punktu widzenia bezpiecznej i sprawnej żeglugi), czy budowę jachtów.

Pytanie

Czy świadczone usługi, tj. szkolenia żeglarskie, szkolenia motorowodne spełniają przesłanki, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), czyli czy jako usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług? Pana stanowisko w sprawie W Pana ocenie, usługi szkoleniowe mogą korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, są one w pewnym stopniu usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”: Opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). W świetle art. 8 ust. 1 ustawy: Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej

niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...). W myśl art. 15 ust. 1 ustawy: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy: Pod pojęciem działalności gospodarczej rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku. Zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia. Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy. Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy: Zwalnia się od podatku usługi świadczone przez: a) jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe, w zakresie kształcenia i wychowania, b) uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze, w zakresie kształcenia oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane. Wskazać należy, że ograniczenie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy, umożliwiające skorzystanie ze zwolnienia ma charakter przedmiotowo–podmiotowy. Aby możliwe było skorzystanie z niniejszego zwolnienia nie wystarczy, by dany podmiot był jednostką objętą systemem oświaty, podmiot ten musi świadczyć usługi w zakresie kształcenia lub wychowania. Powyższy przepis ma więc zastosowanie wyłącznie do tych usług, które są przedmiotem zakresu działania podmiotu jako jednostki objętej systemem oświaty, tj. w ramach uzyskanego wpisu. Zwolnienie to dotyczy tylko i wyłącznie tych usług kształcenia, które podmiot będący jednostką objętą systemem oświaty wskazał we wpisie do ewidencji placówek oświatowych. W zakresie bowiem tylko tych usług kształcenia, podatnik działa jako jednostka objęta systemem oświaty w rozumieniu ustawy Prawo oświatowe, a w konsekwencji tylko w tym zakresie jest podmiotem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy: Zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26: a) prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub b) świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub c) finansowane w całości ze środków publicznych - oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane. Powołane wyżej przepisy art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. W tym kontekście wskazać należy – co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej – że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie 2006/112/WE Rady nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą 2006/112/WE Rady stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Szóstej Dyrektywy 2006/112/WE Rady powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika” (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV). Ponadto należy zaznaczyć, że w dniu 1 lipca 2011 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77/1). Rozporządzenie to wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Pojęcie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zostało zdefiniowane w art. 44 rozporządzenia Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 77 str. 1 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem: Usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i dyrektywy 2006/112/WE, obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia. W wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 wyrażony został pogląd, iż pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Dyrektywy 77/388/EWG powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika. Również w wyroku z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie C-287/00 Trybunał w swym orzeczeniu wskazał, jak należy interpretować zwolnienia przedmiotowe w VAT uregulowane w Dyrektywie 77/388/EWG. W wyroku tym podkreślono, że pojęcia używane do doprecyzowania zakresu zwolnienia powinny być interpretowane ściśle m.in. dlatego, że zwolnienia stanowią wyjątek od zasady powszechności opodatkowania i choćby z tych przyczyn muszą być interpretowane jednolicie. W przedmiotowej sprawie Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy świadczone przez Pana usługi polegające na szkoleniu żeglarskim i szkoleniu motorowodnym spełniają przesłanki, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawie, czyli czy jako usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług. Dla zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego inną niż wymienione w pkt 26, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu. Dokonując oceny, czy świadczone przez Pana usługi szkoleniowe są objęte zwolnieniem należy w pierwszej kolejności zbadać, czy spełnione są warunki określone w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, gdyż przepis art. 43 ust. 1 pkt 29 zwalnia od podatku usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zawodowego inne niż wymienione w pkt 26. Należy zauważyć, że warunkiem zwolnienia od podatku usług w zakresie kształcenia w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy, jest spełnienie przesłanki o charakterze podmiotowym odnoszącej się do usługodawcy, który musi być jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów Prawo oświatowe. Natomiast ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b ustawy mogą korzystać uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze, o ile świadczone przez te podmioty usługi są usługami kształcenia. Z opisu sprawy wynika, że nie posiada Pan statusu jednostki objętej system oświaty w rozumieniu przepisów prawa oświatowego, czy też statusu uczelni, jednostki naukowej Polskiej Akademii Nauk lub instytutu badawczego. Wskazane okoliczności w kontekście przywołanych przepisów wskazują, że świadczone przez Pana usługi szkoleniowe nie będą objęte zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy. W związku z powyższym w dalszej kolejności należy przeanalizować, przesłanki warunkujące prawo do zastosowania zwolnienia w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy. Aby móc skorzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, szkolenia muszą obejmować nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z konkretną branżą czy zawodem i muszą mieć na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Dodatkowo należy spełnić jeden ze wskazanych poniżej warunków, tj.: · formy i zasady tych szkoleń muszą wynikać z odrębnych od podatkowych aktów prawnych, · na świadczone szkolenia uzyskano akredytację w rozumieniu przepisów ustawy Prawo oświatowe, · szkolenia muszą być finansowane w całości ze środków publicznych. Jak wynika z powyższej analizy, dla zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy, istotne jest – w pierwszej kolejności – uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu, tj. prowadzenia danego szkolenia w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Mając na uwadze powyższe, dokonując wykładni ww. przepisów przez pryzmat definicji usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania, określonej w art. 44 Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. należy mieć na uwadze dosłowne brzmienie tych przepisów. Przez kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie zawodowe, o których mowa w ww. przepisach, obejmujące nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, należy rozumieć takie kształcenie, w wyniku którego dana osoba podnosi swoje kwalifikacje, a bezpośrednio po jej ukończeniu jest w stanie podjąć pracę zarobkową, lub wykonywać określony zawód. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN, użyte w art. 44 rozporządzenia słowo „bezpośredni” oznacza „dotyczący kogoś lub czegoś wprost”, słowo „branża” oznacza „gałąź produkcji lub handlu obejmująca towary lub usługi jednego rodzaju”, natomiast słowo „zawód” oznacza „wyuczone zajęcie wykonywane w celach zarobkowych”. Jak wyżej wskazano przepis art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy przewiduje zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Przy czym odesłanie przez ustawodawcę do „odrębnych przepisów” odnosić się może wyłącznie do przepisów, które określają formy i zasady usług szkoleniowych w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego. Odrębne przepisy określające formy i zasady to przepisy, z których wynika np. program szkolenia, ilość godzin szkolenia, tematyka, krąg osób objętych szkoleniem, warunki, jakie musi spełnić organizator kształcenia. Jak wynika z opisu sprawy, zajmuje się Pan przeprowadzaniem kursów, takich jak: żeglarski oraz motorowodny. Przeprowadzając szkolenia zapewnia Pan niezbędne do ich przeprowadzenia materiały, narzędzia oraz sprzęt. Posiada Pan sprawdzony i bezpieczny sprzęt żeglarski, w tym jacht z dużym kokpitem oraz ponton, ale również korzysta Pan z wypożyczania odpowiednich sprzętów. Kursy prowadzi Pan osobiście oraz z pomocą własnych pracowników. Prowadzi Pan wyżej wymienione szkolenia zawodowe podnoszące kwalifikacje w nim uczestniczących uczestników, czego potwierdzeniem jest nabycie przez nich umiejętności i wiedzy do uzyskania stosownych tytułów i patentów, uzyskiwanych również po zdaniu egzaminów – prowadzonych już nie przez Pana. Przeprowadzane szkolenia żeglarskie i motorowodne, przygotowują do egzaminu na stopnie: żeglarza jachtowego, sternika motorowodnego. Nabranie tego tytułu uprawnia do prowadzenia określonych jachtów, motorówek. Prowadzi Pan tylko szkolenia, które mają na celu zaznajomienie i przygotowanie do zdania powyższych egzaminów. W celu nabycia odpowiednich uprawnień należy przystąpić do egzaminu weryfikacyjnego. Nie przeprowadza Pan takich egzaminów. Po ukończeniu kursu nie ma obowiązku przystąpienia do takiego egzaminu; jest to wyłącznie dobrowolna decyzja uczestnika. Odbiorcami kursów są przede wszystkim osoby prywatne, chociaż sporadycznie zdarzają się także przedsiębiorstwa. Uczestnicy szkoleń mogą wykorzystywać nabytą wiedzę w ramach wykonywanego zawodu lub w związku z uzyskaniem nowych wymaganych kwalifikacji. Są to zatem szkolenia mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie, czy potwierdzenie zdobycia wiedzy między innymi do celów zawodowych. Szkolenia, które Pan realizuje są prowadzone w oparciu o istniejące programy szkoleń, których twórcą jest Polski Związek Żeglarski oraz Polski Związek Motorowodny i Narciarstwa Wodnego. Szkolenia przeprowadzane przez Pana są zgodne z wytycznymi egzaminacyjnymi. Zdobyte na szkoleniach umiejętności i kwalifikacje uczestnicy mogą wykorzystać oprócz hobby – w swojej pracy zawodowej. Posiadanie kwalifikacji zdobytych podczas szkoleń żeglarskich oraz szkoleń motorowodnych, potwierdzonych odpowiednimi dokumentami (certyfikatami uzyskanymi po odbyciu szkolenia prowadzonego przez Wnioskodawcę i zdaniu egzaminu) jest jednym z warunków – prawnie wymaganych, by móc wykonywać taki zawód jak m.in. ratownik wodny, instruktor żeglarstwa czy trener żeglarstwa. Natomiast posiadanie kwalifikacji i uprawnień zdobytych na szkoleniach w przypadku innych profesji, co prawda nie jest prawnie wymagane, jednakże pożądane przez pracodawców czy zleceniodawców zatrudniających osoby m.in. na takich stanowiskach jak: · bosman żeglugi śródlądowej (835006); · bosman portu (315202); · egzaminator osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdem (235903), dotyczy pojazdów wodnych; · mechanik statkowy żeglugi śródlądowej (315101); · motorzysta żeglugi śródlądowej (723317); · pozostali marynarze i pokrewni (835090); · pozostali oficerowie pokładowi i pokrewni (835090); · zawodnik dyscypliny sportu (żeglarstwo i sport motorowodny) (342102); · nauczyciel wychowania fizycznego (233025); · organizator imprez sportowych (333203) np. organizator imprez na wodzie; · ekspedient wypożyczalni (432101) np. wypożyczalnia sprzętu wodnego – jachtów, łodzi motorowych. W Polsce nie można prowadzić jachtów żaglowych powyżej długości kadłuba 7,5 metra bez posiadania uprawnień żeglarza jachtowego oraz jachtów do 18 metrów długości po wodach morskich bez uprawnień jachtowego sternika morskiego. Nie można w Polsce wykonywać pracy polegającej, np. na holowaniu nart wodnych, bananów pneumatycznych, czy obiektów latających takich jak spadochrony, bez patentu sternika motorowodnego i odpowiedniej licencji. Uzyskanie tych uprawnień jest także niezbędne do uprawiania zawodu instruktora, trenera, a także egzaminatora na patenty. Ponadto – w opisie sprawy wskazał Pan, że: · w przypadku szkolenia żeglarskiego uczestnicy szkolenia będą wykorzystywać wiedzę nabytą w ramach wykonywania czynności zawodowych, czy w ramach pracy m.in. przy obsłudze pojazdów wodnych takich jak żaglówki, czy łodzie. Szkolenie obejmuje takie zagadnienia jak m.in. manewrowanie jachtem żaglowym pod żaglami, ratownictwo, przepisy prawne związane z żeglarstwem czy informacje z zakresu locji (dział wiedzy nautycznej opisujący wody żeglowne oraz wybrzeża z punktu widzenia bezpiecznej i sprawnej żeglugi). · w przypadku szkolenia motorowodnego uczestnicy szkolenia będą wykorzystywać wiedzę nabytą w ramach wykonywania czynności zawodowych, czy w ramach pracy m. in. przy obsłudze pojazdów wodnych takich jak łodzie motorowe czy skutery wodne. Szkolenie obejmuje takie zagadnienia jak m.in. manewrowanie jachtem motorowym na silniku, ratownictwo, przepisy prawne związane z poruszaniem się pojazdami wodnymi, informacje z zakresu locji (dział wiedzy nautycznej opisujący wody żeglowne oraz wybrzeża z punktu widzenia bezpiecznej i sprawnej żeglugi), czy budowę jachtów. Opisana wyżej specyficzność szkoleń i ich zakres, a także przedstawione przez Pana informacje, zgodnie, z którymi uczestnicy szkolenia żeglarskiego oraz motorowodnego będą wykorzystywać wiedzę nabytą w ramach wykonywania czynności zawodowych, czy w ramach pracy, świadczą o tym, że wykonywane usługi są usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego. Zatem zostanie spełniony pierwszy z warunków, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy uprawniający do zwolnienia od podatku VAT usług będących przedmiotem wniosku. Jednak dla oceny, czy prowadzone przez Pana ww. szkolenia, są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy, konieczne jest jeszcze uznanie, że są to usługi prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Spełnienie ww. warunku – określonego w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy – jest możliwe tylko wtedy, gdy istnieją przepisy prawa regulujące formy i zasady kształcenia zawodowego. Podkreślić należy, że zgodnie z art. 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78 poz. 483 ze zm.), źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Odesłanie więc w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy do „odrębnych przepisów” odnosić się może wyłącznie do ustaw oraz rozporządzeń (ewentualnie ratyfikowanych umów międzynarodowych). Przy czym podkreślić należy, że ustawy i rozporządzenia, będąc źródłem prawa powszechnie obowiązującego, podlegają obowiązkowi ogłoszenia w Dzienniku Ustaw (co jest warunkiem ich wejścia w życie). W świetle powyższych uregulowań, odrębne przepisy określające formy i zasady to takie ustawy lub rozporządzenia, z których wynika np. program szkolenia, ilość godzin szkolenia, tematyka, krąg osób objętych szkoleniem, warunki, jakie musi spełnić organizator kształcenia. Z opisu sprawy wynika, że podstawą szkoleń są wytyczne zawarte w ustawie o żegludze śródlądowej. Na podstawie art. 34j ust. 5 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2025 r. poz. 18): Minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej określi, w drodze rozporządzenia: 1) sposób upoważniania podmiotów, o których mowa w ust. 1, do wykonywania przeglądów technicznych statków, uwzględniając konieczność zapewnienia odpowiedniego poziomu merytorycznego i technicznego przy wykonywaniu powierzonych czynności oraz rodzaj i przeznaczenie statku; 2) wymagania w zakresie budowy statku, jego stałych urządzeń, wyposażenia i właściwości manewrowych oraz dotyczące ochrony wód, powietrza lub ochrony przed hałasem, kierując się koniecznością zapewnienia bezpieczeństwa statków oraz osób przebywających na statkach, albo uzna za obowiązujące w tym zakresie wymagania określone w przepisach technicznych upoważnionego podmiotu. Zgodnie z art. 37a ust. 1-7 ww. ustawy: 1. Prowadzenie statków przeznaczonych do uprawiania sportu lub rekreacji, zwane dalej „uprawianiem turystyki wodnej”, wymaga: 1) posiadania odpowiedniej wiedzy i umiejętności z zakresu żeglarstwa; 2) przestrzegania zasad bezpieczeństwa przy uprawianiu turystyki wodnej. 2. Przepisy ust. 1 dotyczą statków przeznaczonych do uprawiania turystyki wodnej: 1) o napędzie żaglowym (jachtów żaglowych), które mogą być wyposażone w pomocniczy napęd mechaniczny; 2) o napędzie mechanicznym (jachtów motorowych), w tym także skuterów wodnych, łodzi pneumatycznych i poduszkowców; 3) o napędzie innym niż żaglowy lub mechaniczny. 3. Uprawianie turystyki wodnej na jachtach żaglowych o długości kadłuba powyżej 7,5 m lub motorowych o mocy silnika powyżej 10 kW wymaga posiadania dokumentu kwalifikacyjnego wydanego przez właściwy polski związek sportowy. 4. Nie wymaga posiadania dokumentu kwalifikacyjnego uprawianie turystyki wodnej na jachtach motorowych o mocy silnika do 75 kW i o długości kadłuba do 13 m, których prędkość maksymalna ograniczona jest konstrukcyjnie do 15 km/h. W przypadku jachtów przeznaczonych do najmu, uprawianie turystyki wodnej wymaga odbycia przez prowadzącego jacht szkolenia z zakresu bezpieczeństwa na wodzie. Wymóg ten nie dotyczy osób posiadających kwalifikacje z zakresu żeglugi morskiej lub śródlądowej określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 5. 5. Minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb przeprowadzania szkolenia, o którym mowa w ust. 4, wzór dokumentu potwierdzającego odbycie szkolenia oraz wykaz kwalifikacji z zakresu żeglugi morskiej lub śródlądowej, których posiadanie zwalnia z obowiązku odbycia szkolenia, biorąc pod uwagę potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żeglugi. 6. Osoba, która uzyskała uprawnienia do uprawiania turystyki wodnej w innym państwie, może uprawiać turystykę wodną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie posiadanych uprawnień potwierdzonych stosownym dokumentem. 7. Dokument, o którym mowa w ust. 3, określający uprawnienia do prowadzenia określonej wielkości jachtów żaglowych albo motorowych na określonych wodach wydaje właściwy polski związek sportowy osobom posiadającym odpowiednią wiedzę i umiejętności z zakresu żeglarstwa oraz spełniającym inne wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 15. Natomiast w myśl art. 37a ust. 14 i 15 ustawy o żegludze śródlądowej: Minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki zachowania bezpieczeństwa przy uprawianiu turystyki wodnej, biorąc pod uwagę potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żeglugi. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej określi, w drodze rozporządzenia: 1) wymagania niezbędne do uzyskania dokumentów potwierdzających posiadanie uprawnień, w szczególności dotyczące wiedzy i umiejętności z zakresu żeglarstwa, oraz odpowiadający im zakres uprawnień do prowadzenia jachtów żaglowych albo motorowych, 2) sposób i tryb przeprowadzania egzaminu, o którym mowa w ust. 8, 3) wzór zaświadczenia ze zdania egzaminu, 4) wzory dokumentów potwierdzających posiadanie uprawnień, 5) wysokość opłat za przeprowadzenie egzaminu, o którym mowa w ust. 8, oraz za czynności związane z wydaniem dokumentu, o którym mowa w ust. 3, - biorąc pod uwagę bezpieczeństwo żeglugi, konieczność zapewnienia jednolitego sposobu prowadzenia egzaminu, zakres uprawnień uzyskiwanych po zdaniu egzaminu, koszty poniesione przez właściwy polski związek sportowy lub podmiot upoważniony oraz warunki wskazane w ust. 11. Wskazał Pan, że szkolenia prowadzone są również w ścisłym oparciu o: · rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie przepisów żeglugowych na śródlądowych drogach wodnych (Dz. U. z 2003 r. Nr 212 poz. 2072), wydane na podstawie art. 21 ust. 3 pkt 1 i art. 46 ustawy o żegludze śródlądowej; · rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 8 listopada 2013 r. w sprawie bezpieczeństwa przy uprawianiu turystyki wodnej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1366), wydane na podstawie art. 37a ust. 14 Ustawy o żegludze śródlądowej: rozporządzenie Ministra Sportu i Turystyki z dnia 9 kwietnia 2013 r. w sprawie uprawiania turystyki wodnej (Dz. U. z 2013 r. poz. 460), wydane na podstawie art. 37a ust. 15 ustawy z żegludze śródlądowej; · rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 5 listopada 2010 r. w sprawie wymagań technicznych i wyposażenia statków żeglugi śródlądowej oraz upoważnienia podmiotów do wykonywania przeglądów technicznych statków (Dz. U. z 2010 r. nr 216, poz. 1423), wydane na podstawie art. 34j ust. 5 ustawy o żegludze śródlądowej; · zarządzenie Dyrektora Urzędu Żeglugi Śródlądowej z dnia 25 kwietnia 2006 r. w sprawie szczegółowych warunków bezpieczeństwa ruchu i postoju statków na śródlądowych drogach wodnych, wydane na podstawie art. 14 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej, po uzgodnieniu z administracją drogi wodnej, tj. z: Dyrektorem Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej oraz Dyrektorem (...); · rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 6 marca 2012 r. w sprawie sposobu oznakowania i zabezpieczania obszarów wodnych oraz wzorów znaków zakazu, nakazu oraz znaków informacyjnych i flag (Dz. U. z 2012 r. poz. 286), wydane na podstawie art. 8 ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 147); · rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 20 listopada 2014 r. w sprawie kwalifikacji zawodowych i składu załóg statków żeglugi śródlądowej (Dz. U. z 2014 r. poz. 1686), wydane na podstawie art 37 ust. 1 ustawy o żegludze śródlądowej; ustawę z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim (tekst jedn. Dz. U. z 2020 r. poz. 680). W myśl Rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 8 listopada 2013 r. w sprawie bezpieczeństwa przy uprawianiu turystyki wodnej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1366): § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki zachowania bezpieczeństwa przy uprawianiu turystyki wodnej. § 2. 1. Statek powinien być wyposażony w środki bezpieczeństwa zgodnie z wpisem w dokumencie rejestracyjnym lub dokumencie bezpieczeństwa statku. 2. W przypadku gdy statek nie posiada dokumentu rejestracyjnego lub dokumentu bezpieczeństwa, powinien być wyposażony w środki bezpieczeństwa w liczbie odpowiadającej liczbie osób na nim przebywających. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Sportu i Turystyki z dnia 9 kwietnia 2013 r. w sprawie uprawiania turystyki wodnej (Dz.U. z 2013 r. poz. 460 ze zm.): § 1 Rozporządzenie określa: 1) wymagania niezbędne do uzyskania dokumentów potwierdzających posiadanie uprawnień, w szczególności dotyczące wiedzy i umiejętności z zakresu żeglarstwa, oraz odpowiadający im zakres uprawnień do prowadzenia jachtów żaglowych albo motorowych; 2) sposób i tryb przeprowadzania egzaminu potwierdzającego posiadanie odpowiedniej wiedzy i umiejętności z zakresu żeglarstwa, zwanego dalej „egzaminem”; 3) wzór zaświadczenia o zdaniu egzaminu; 4) wzory dokumentów potwierdzających posiadanie uprawnień; 5) wysokość opłat za przeprowadzenie egzaminu oraz za czynności związane z wydaniem dokumentu kwalifikacyjnego do uprawiania turystyki wodnej. § 2 1. Dokumentami kwalifikacyjnymi potwierdzającymi posiadanie uprawnień do uprawiania turystyki wodnej na jachtach żaglowych o długości kadłuba powyżej 7,5 m lub motorowych o mocy silnika powyżej 10 kW są patenty: 1) żeglarza jachtowego; 2) jachtowego sternika morskiego; 3) kapitana jachtowego; 4) sternika motorowodnego; 5) motorowodnego sternika morskiego; 6) kapitana motorowodnego; 7) mechanika motorowodnego. Stosownie do § 5 cyt. rozporządzenia: 1. Patent żeglarza jachtowego uzyskuje osoba, która: 1) ukończyła 14. rok życia; 2) zdała egzamin z wymaganej wiedzy i umiejętności. 2. Osoba posiadająca patent żeglarza jachtowego jest uprawniona do prowadzenia jachtów żaglowych: 1) po wodach śródlądowych; 2) o długości kadłuba do 12 m po morskich wodach wewnętrznych oraz pozostałych wodach morskich w strefie do 2 Mm od brzegu, w porze dziennej. 2. Wzory patentów określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. W myśl § 8 ww. rozporządzenia: 1. Patent sternika motorowodnego uzyskuje osoba, która: 1) ukończyła 14. rok życia; 2) zdała egzamin z wymaganej wiedzy i umiejętności. 2. Osoba posiadająca patent sternika motorowodnego jest uprawniona do prowadzenia jachtów motorowych: 1) po wodach śródlądowych; 2) o długości kadłuba do 12 m po morskich wodach wewnętrznych oraz pozostałych wodach morskich w strefie do 2 Mm od brzegu, w porze dziennej. 3. Osoby w wieku poniżej 16. roku życia mogą realizować swoje uprawnienia na jachtach motorowych o mocy silnika do 60 kW. Załącznik nr 4 rozporządzenia Ministra Sportu i Turystyki w sprawie uprawiania turystyki wodnej, określa zakres wymagań egzaminacyjnych: I. Zakres wiedzy i umiejętności wymaganych do uzyskania patentu żeglarza jachtowego. II. Zakres wiedzy i umiejętności wymaganych do uzyskania patentu jachtowego sternika morskiego. III. Zakres wiedzy i umiejętności wymaganych do uzyskania patentu sternika motorowodnego. IV. Zakres wiedzy i umiejętności wymaganych do uzyskania patentu motorowodnego sternika morskiego. V. Zakres wiedzy i umiejętności wymaganych do uzyskania patentu mechanika motorowodnego. VI. Zakres wiedzy i umiejętności wymaganych do uzyskania licencji do uprawiania turystyki wodnej na jachtach motorowych przy holowaniu narciarza wodnego lub innych obiektów pływających. VII. Zakres wiedzy i umiejętności wymaganych do uzyskania licencji do uprawiania turystyki wodnej na jachtach motorowych przy holowaniu statków powietrznych. Na podstawie § 5 ust. 1 pkt 2, § 6 ust. 1 pkt 3, § 8 ust. 1 pkt 2, § 9 ust. 1 pkt 3, § 11 ust. 1 pkt 3, § 12 ust. 1 pkt 3 cytowanego wyżej rozporządzenia, patent żeglarza jachtowego, jachtowego sternika, sternika motorowodnego, motorowodnego sternika morskiego, mechanika motorowodnego, licencji do holowania narciarza wodnego uzyskują osoby, które między innymi zdały egzamin z wymaganej wiedzy i umiejętności. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 5 listopada 2010 r. w sprawie wymagań technicznych i wyposażenia statków żeglugi śródlądowej oraz upoważnienia podmiotów do wykonywania przeglądów technicznych statków (Dz. U. z 2010 r. Nr 216 poz. 1423) w § 1 określa: 1) wymagania w zakresie budowy statku, jego stałych urządzeń, wyposażenia i właściwości manewrowych oraz dotyczące ochrony wód, powietrza lub ochrony przed hałasem; 2) sposób upoważniania podmiotów do wykonywania przeglądów technicznych statków. Z kolei rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 6 marca 2012 r. w sprawie sposobu oznakowania i zabezpieczenia obszarów wodnych oraz wzorów znaków zakazu, nakazu oraz znaków informacyjnych i flag (Dz. U. z 2022 r. poz. 1979) w § 1 określa: 1) sposób oznakowania i zabezpieczania obszarów wodnych; 2) wzory znaków zakazu, nakazu oraz znaków informacyjnych i flag. Natomiast zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 714 ze zm.): Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw kultury fizycznej określi, w drodze rozporządzenia: 1) sposób oznakowania i zabezpieczania obszarów wodnych, 2) wzory znaków zakazu, nakazu oraz informacyjnych i flag - mając na uwadze konieczność zapewnienia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa i udzielania pomocy osobom kąpiącym się, pływającym i uprawiającym sport lub rekreację na obszarach wodnych. Na podstawie art. 1 ustawy o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych: Ustawa określa: 1) warunki bezpieczeństwa osób pływających, kąpiących się lub uprawiających sport lub rekreację na obszarach wodnych; 2) podmioty uprawnione do wykonywania ratownictwa wodnego, zakres ich obowiązków i uprawnień, oraz zasady finansowania ich działalności; 3) podmioty odpowiedzialne za zapewnienie bezpieczeństwa osobom pływającym, kąpiącym się lub uprawiającym sport lub rekreację na obszarach wodnych; 4) nadzór i kontrolę nad ratownictwem wodnym; 5) zasady i tryb usuwania, przechowywania, wydawania oraz orzekania przepadku statku lub innego obiektu pływającego przeznaczonego lub używanego do uprawiania sportu lub rekreacji, zwanego dalej „innym obiektem pływającym”. Zatem – jak wynika z powyższego – ww. ustawy oraz rozporządzenia określają zakres szkoleń oraz ich tematykę. Zawierają także szereg wytycznych dotyczących przeprowadzenia egzaminów. W związku z powyższym należy stwierdzić, że zostanie spełniony drugi warunek uprawniający do zwolnienia dla świadczonych przez Pana usług w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy. W konsekwencji, biorąc pod uwagę przedstawione przez Pana informacje, zgodnie, z którymi uczestnicy szkolenia żeglarskiego oraz motorowodnego będą wykorzystywać wiedzę nabytą w ramach wykonywania czynności zawodowych, czy w ramach pracy, jak również, że usługi prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, należy stwierdzić, że ww. usługi korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy. Podsumowując, świadczone usługi, tj. szkolenia żeglarskie, szkolenia motorowodne stanowiące usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy. Wobec powyższego Pana stanowisko uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na informacji, że uczestnicy szkolenia żeglarskiego oraz motorowodnego będą wykorzystywać wiedzę nabytą w ramach wykonywania czynności zawodowych, czy w ramach pracy. Powyższe stwierdzenie przyjęto jako element opisanego zdarzenia przyszłego i nie było ono przedmiotem analizy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Inne kwestie podniesione we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w niniejszej interpretacji rozpatrzone. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.