Wnioskodawca, będący właścicielem niezabudowanej działki gruntu, złożył wniosek o interpretację indywidualną w zakresie opodatkowania sprzedaży tej nieruchomości podatkiem od towarów i usług. Organ podatkowy uznał, że stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe, wskazując, że sprzedaż działki będzie podlegała opodatkowaniu VAT, ponieważ wnioskodawca, mimo że nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT, podejmuje działania, które wskazują na prowadzenie działalności gospodarczej. Działka, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, jest uznawana za teren budowlany, co wyklucza możliwość zastosowania zwolnienia od podatku. W związku z tym, organ pozytywnie rozstrzygnął zapytanie wnioskodawcy, uznając, że sprzedaż działki będzie opodatkowana.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyPana wniosek z 29 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości wpłynął 4 lutego 2025 r. Uzupełnił go Pan pismem z 22 kwietnia 2025 r. (data wpływu: 25 kwietnia 2025 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu. Treść wniosku jest następująca:
Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości niezabudowanej, stanowiącej działkę gruntu numer (...) ((...) (...) (...) (...)), o obszarze (...) ha ((...) (...) ary (...) (...) metrów kwadratowych), położonej w (...), przy ulicy (...), dla której Sąd Rejonowy (...) (...) i (...) w (...) (...) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą (dalej: Działka). Dla Działki (...) obowiązują ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Działka, o której mowa jest zlokalizowana w granicy terenu elementarnego oznaczonego jako: (...) Miejscowego plan zagospodarowania przestrzennego „(...) (...) (...)” w (...), uchwała Nr (...) Rady Miasta (...) z dnia (...) (...) (...).
Dla terenu (...) (...) obowiązują następujące zapisy ustaleń szczegółowych planu przeznaczenie terenu: usługi, dopuszcza się lokalizację obiektów handlowych o 2powierzchni sprzedaży do (...) m (dwieście pięćdziesiąt metrów kwadratowych); ustalenia ogólne dla planu wskazują: zakazuje się lokalizacji (...), chyba że ustalenia szczegółowe stanowią inaczej. Wnioskodawca dokonał nabycia ww. nieruchomości na podstawie aktu notarialnego z dnia (...) (...) (...) r. umowy sprzedaży. W cenę nabytej przez Wnioskodawcę Działki skalkulowany został podatek od towarów i usług w wysokości (...)%, przy czym Wnioskodawca nabywając przedmiotową nieruchomość nie dokonał odliczenia podatku VAT (podatek od towarów i usług) naliczonego, gdyż Działka ta została nabyta na majątek prywatny Wnioskodawcy, niezwiązany z działalnością gospodarczą, i stanowić miała zabezpieczenie emerytalne Wnioskodawcy. Nieruchomość ta od dnia jej nabycia do dnia zawarcia przedwstępnej umowy sprzedaży nie była w żaden sposób wykorzystywana przez Wnioskodawcę. W związku ze zmianą sytuacji rodzinnej, Wnioskodawca postanowił zbyć przedmiotową nieruchomość, celem pozyskania środków, na budowę lub zakup nieruchomości, z przeznaczeniem na własne cele mieszkaniowe, której to nieruchomości nie można posadowić na Działce, która to zgodnie z warunkami planu zagospodarowania przestrzennego nie może być (...). Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT. Wnioskodawca nie planuje podejmować ponadstandardowych działań zmierzających do sprzedaży DZIAŁKI. Wnioskodawca nie ponosił na Działkę nakładów, które świadczyłyby o gospodarczym charakterze jego działań. Wnioskodawca nie dzielił Działki na mniejsze, aby próbować zwielokrotnić zysk z transakcji. Wnioskodawca nie ogrodził sprzedawanej nieruchomości. Nie zlecił jej sprzedaży czy pośrednictwa podmiotom profesjonalnie zajmującym się tego rodzaju czynnościami. Wnioskodawca w dniu (...) (...) (...) r. zawarł przedwstępną umowę sprzedaży Działki. Na podstawie wskazanej umowy Kupująca (spółka prawa handlowego, która jest zainteresowana zakupem przedmiotowej nieruchomości) zobowiązała się do zawarcia umowy przyrzeczonej, przy czym warunkiem zawarcia tej umowy jest uzyskanie przez Kupującą dla przedmiotowej Działki gruntu numer (...): 1) warunków technicznych przyłączenia sieci energetycznej, wodno-kanalizacyjnej i gazowej, 2) uzyskania od Zarządu Dróg i Transportu Miejskiego zezwolenia na lokalizację stałego zjazdu, 3) uzyskania uzgodnień projektowych ze strażą pożarną oraz sanepidem służących do uzyskania pozwolenia na budowę, 4) uzyskania ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę na nieruchomości. Wnioskodawca udzielił Kupującej pełnomocnictwa do dokonania wszelkich czynności faktycznych i prawnych niezbędnych do uzyskania ww. dokumentów i decyzji, a w szczególności do: 1) dysponowania nieruchomością do czasu zawarcia umowy przyrzeczonej w zakresie uzgodnień i uzyskania warunków technicznych wykonania instalacji mediów, 2) wznawiania granic Działki, 3) uzyskiwania dokumentów dotyczących nieruchomości, 4) reprezentowania przed organami administracji publicznej, w tym organami gminy i starostwa powiatowego, stacją sanitarno-epidemiologiczną, strażą pożarną. Wnioskodawca udzielił Kupującej zgody do zawierania we własnym imieniu umów na dostawę mediów (woda, energia elektryczna, gaz) do przedmiotowej działki gruntu na warunkach według uznania Kupującej, w tym do składania, podpisywania i odbierania wszelkich pism, wniosków i oświadczeń. Zgodnie z treścią przedwstępnej umowy sprzedaży Kupująca będzie dokonywać na własny koszt i ryzyko i na Kupującej ciążyć będzie ewentualna opłata z tytułu wyłączenia gruntu z produkcji rolnej. Kupującej nie przysługują żadne roszczenia o zwrot jakichkolwiek kosztów, w szczególności związanych z uzyskaniem ww. dokumentów i decyzji, wznowienia granic, wykonania przyłączy itp., w przypadku gdy nie zostanie zawarta umowa przyrzeczona, bez względu na przyczynę nie zawarcia tej umowy. Kupująca zamierza nabyć ww. nieruchomość na cele działalności inwestycyjnej. W uzupełnieniu wskazał Pan ponadto, że: 1) Wnioskodawca z przyczyn uzasadnionych treścią łączącego Strony stosunku prawnego wynikającego z przedwstępnej umowy sprzedaży udzielił Kupującej pełnomocnictwa do dokonania wszelkich czynności faktycznych i prawnych niezbędnych do uzyskania dokumentów i decyzji, a w szczególności do: dysponowania nieruchomością do czasu zawarcia umowy przyrzeczonej w zakresie uzgodnień i uzyskania warunków technicznych wykonania instalacji mediów, wznawiania granic działki, uzyskiwania dokumentów dotyczących nieruchomości, reprezentowania przed organami administracji publicznej, w tym organami gminy i starostwa powiatowego, stacją sanitarno-epidemiologiczną, strażą pożarną, a ponadto udzielił Kupującej zgody do zawierania we własnym imieniu umów na dostawę mediów (woda, energia elektryczna, gaz) do przedmiotowej działki gruntu na warunkach według uznania Pełnomocnika, w tym do składania, podpisywania i odbierania wszelkich pism, wniosków i oświadczeń. 2) Działka (...) nie była i nie jest przedmiotem dzierżawy, w tym na rzecz Kupującej
Czy transakcja odpłatnego zbycia Działki, o której mowa powyżej jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług? Pana stanowisko w sprawie W myśl art. 1 ust. 1 ustawy o VAT, ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem od towarów i usług. Z kolei jak stanowi art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W oparciu o powyższe należy wskazać, iż aby doszło do opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług, muszą zaistnieć określone okoliczności. Mianowicie warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w przypadku dokonywania tej transakcji w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o VAT. Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży, Wnioskodawca będzie spełniał przesłanki do uznania go za podatnika podatku od towarów i usług. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Analizując powyższe, należy dokonać sprawdzenia w pierwszej kolejności, czy wystąpi transakcja ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, o czym mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. W tym celu należy zwrócić uwagę na definicję legalną „towaru”. W ramach art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, czytamy że przez towar rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Jak natomiast stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2024 r., poz.1061 ze zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy natomiast m.in. rzeczy, a te z kolei dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome. Na podstawie art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.
W świetle powyższego, grunt spełnia definicję towaru określoną art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. W przypadku, w którym przeniesienie własności tej rzeczy następuje za wynagrodzeniem, oczywiście występuje także element odpłatności, jako ekwiwalent w zamian za przeniesienia prawa własności. Mając na uwadze powyższe, de facto o objęciu opodatkowaniem transakcji sprzedaży Działki (nieruchomości) przez Wnioskodawcę, będzie decydowało czy w ogóle można przypisać mu status podatnika VAT, a jeśli tak, to czy działa w takim charakterze w przypadku tej konkretnie transakcji. Sprzedaż Działki za wynagrodzeniem jest bowiem odpłatną dostawą towarów jak ustalono powyżej. Mianowicie w świetle art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei jak stanowi art. 15 ust. 2 ww. aktu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem aby mówić o prowadzeniu działalności gospodarczej, która z kolei pozwala nam traktować podmiot za podatnika VAT, czynności podejmowane przez niego powinna cechować stałość, powtarzalność i profesjonalizm. Przestawiona definicja działalności gospodarczej ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Natomiast w ocenie Wnioskodawcy, w kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanych w sposób profesjonalny czynności. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Dlatego też przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt lub inną nieruchomość działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Bowiem działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE). Między innymi w ramach orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 orzekł, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego inie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że w określonych sytuacjach sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Daje to w konkluzji podstawę do przyjęcia, że kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności i zarządzeniem majątkiem prywatnym. W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem – zbycie działki, czy działek nie stanowi działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Nie możemy bowiem w takim wypadku przypisać charakteru podatnika właścicielowi działek, którego działania nie spełniają definicji działalności gospodarczej z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Nie zmienia tego nawet fakt, że dany podmiot dokonał podziału gruntu na mniejsze nieruchomości, z czym nawet nie mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie. Warto także w tym momencie wskazać, że przepisy prawa krajowego ani wspólnotowego nie określają nam w jaki sposób należy definiować majątek prywatny, czy zarządzanie takim majątkiem mające charakter działań nieprofesjonalnych. TSUE w innym swoim orzeczeniu (C-291/92 Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), wskazał że majątek prywatny to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Dlatego, jeśli dana osoba w całym okresie posiadania danej nieruchomości nie wykazuje zamiaru wykorzystywania całości, czy części nieruchomości w celach gospodarczych, nie może być mowy o traktowaniu tych aktywów jako związanych z działalnością ciągłą, zorganizowaną, czy zarobkową. Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników VAT, w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. Taki przypadek też występuje w przedmiotowej sprawie. Wnioskodawca nabył nieruchomość w celach zabezpieczenia majątku prywatnego na emeryturę. Nie bez znaczenia jest w tym wypadku ustalenie tego, czy podmiot dokonujący sprzedaży gruntu podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Nie stanowi takiej działalności podejmowanie pojedynczych czynności z w/w, które mają na celu wyłącznie gospodarowanie majątkiem prywatnym, w zakresie ułatwienia, zwiększenia wartości majątku, etc. Prowadzi to do wniosku, że zakup działki a następnie jej odpłatne zbycie, nawet jeśli dokonane z zyskiem, nie oznacza że mamy w danym przypadku do czynienia z okolicznościami wskazującymi na obrót profesjonalny. Potwierdził to także TSUE m.in. w orzeczeniach C-77/01 EDM i w sprawie C-8/03 BBL), gdzie wskazał, że zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy VAT, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Takie transakcje nie stanowią zaś same z siebie działalności gospodarczej w rozumieniu dyrektywy. W przypadku Wnioskodawcy nie może być mowy o działaniu w charakterze profesjonalisty. Po pierwsze wskazuje na to sposób nabycia nieruchomości oraz towarzyszący temu nabyciu zamiar. Grunt został nabyty na cele prywatne. Wskazuje na to m.in. zamiar zabezpieczenia emerytalnego. Ponadto gdyby nabycie nastąpiło w celach prowadzenia działalności gospodarczej, profesjonalista (jeśli tak mielibyśmy traktować Wnioskodawcę) z pewnością skorzystałby z odliczenia podatku naliczonego, który wynikał z nabycia Działki. Kolejny argument to ten, że po nabyciu Działki, Wnioskodawca nie wykorzystywał jej do prowadzenia działalności gospodarczej. Po drugie Wnioskodawca nie podejmował czynności uatrakcyjniających, które mogą być uznane za takie, które podjąłby podmiot profesjonalnie zajmujący się obrotem nieruchomościami. Wnioskodawca nie dzielił Działki na mniejsze, aby próbować zwielokrotnić zysk z transakcji. Wnioskodawca nie ogrodził sprzedawanej nieruchomości. Nie zlecił jej sprzedaży czy pośrednictwa podmiotom profesjonalnie zajmującym się tego rodzaju czynnościami. Potencjalny nabywca został pozyskany przypadkowo poprzez tzw. pocztę pantoflową. Zatem sposób ogłaszania sprzedaży nieruchomości należy traktować jako archaiczny, nie odpowiadający nie tylko obecnym realiom gospodarczym w ramach prowadzenia działalności gospodarczej, ale nawet nie przystający do działania w zakresie zarządzania majątkiem prywatnym. Sam Wnioskodawca nie próbuje w tym wypadku maksymalizować dochodowości na sprzedaży działek. Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy zbycie, Działki nie stanowi działalności gospodarczej i nie podlega opodatkowaniu na gruncie ustawy o VAT. Brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Także okoliczności nabycia i zarządzania tym majątkiem nie mogą być traktowane jako spełniające przesłanki prowadzenia działalności gospodarczej na gruncie VAT.
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku w zakresie jest nieprawidłowe,
Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.) zwanej dalej ustawą: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). W myśl art. 2 pkt 6 ustawy: Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy: Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Według przepisu art. 15 ust. 1 ustawy: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r., str. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 112:
„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Jednocześnie w art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE wskazano, że: Państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji: a) dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem; b) dostawa terenu budowlanego. W myśl art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE: Do celów ust. 1 lit. b) „teren budowlany” oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie. Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C- 181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych. Kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.). Zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi sprzedaży - art. 535 Kodeksu cywilnego: Przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego: Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Z kolei umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-396 Kodeksu cywilnego. Według art. 389 § 1 Kodeksu cywilnego: Umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej. Na podstawie art. 389 § 2 Kodeksu cywilnego: Jeżeli termin, w ciągu którego ma być zawarta umowa przyrzeczona, nie został oznaczony, powinna ona być zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej. Jeżeli obie strony są uprawnione do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej i każda z nich wyznaczyła inny termin, strony wiąże termin wyznaczony przez stronę, która wcześniej złożyła stosowne oświadczenie. Jeżeli w ciągu roku od dnia zawarcia umowy przedwstępnej nie został wyznaczony termin do zawarcia umowy przyrzeczonej, nie można żądać jej zawarcia. Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej. Tym samym, zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego - umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości. Ponadto należy zwrócić uwagę na kwestię udzielania pełnomocnictw, która to została uregulowana w Tytule IV Działu VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo, Kodeksu cywilnego. Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo - to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy. Z opisu sprawy wynika, że jest Pan właścicielem nieruchomości niezabudowanej - działki nr (...). Zawarł Pan przedwstępną umowę sprzedaży działki nr (...), na podstawie której Kupująca zobowiązała się do zawarcia umowy przyrzeczone pod warunkiem uzyskania przez Kupującą: 1) warunków technicznych przyłączenia sieci energetycznej, wodno-kanalizacyjnej i gazowej, 2) uzyskania od Zarządu Dróg i Transportu Miejskiego zezwolenia na lokalizację stałego zjazdu, 3) uzyskania uzgodnień projektowych ze strażą pożarną oraz sanepidem służących do uzyskania pozwolenia na budowę, 4) uzyskania ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę na nieruchomości. Z przyczyn uzasadnionych treścią łączącego Strony stosunku prawnego wynikającego z przedwstępnej umowy sprzedaży udzielił Kupującej pełnomocnictwa do dokonania wszelkich czynności faktycznych i prawnych niezbędnych do uzyskania dokumentów i decyzji, a w szczególności do: dysponowania nieruchomością do czasu zawarcia umowy przyrzeczonej w zakresie uzgodnień i uzyskania warunków technicznych wykonania instalacji mediów, wznawiania granic działki, uzyskiwania dokumentów dotyczących nieruchomości, reprezentowania przed organami administracji publicznej, w tym organami gminy i starostwa powiatowego, stacją sanitarno-epidemiologiczną, strażą pożarną, a ponadto udzielił Kupującej zgody do zawierania we własnym imieniu umów na dostawę mediów (woda, energia elektryczna, gaz) do przedmiotowej działki gruntu na warunkach według uznania Pełnomocnika, w tym do składania, podpisywania i odbierania wszelkich pism, wniosków i oświadczeń Pana wątpliwości dotyczą wskazania, czy sprzedaż nieruchomości stanowiącej działkę o nr (...) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT oraz czy będzie podlegała zwolnieniu od podatku. Biorąc pod uwagę przywołane przepisy oraz opis stanu faktycznego należy wskazać, że chociaż działania związane z nieruchomość, do których podjęcia zobowiązała się Kupująca w umowie przedwstępnej nie będą podejmowane bezpośrednio przez Pana, nie oznacza to, że pozostaną bez wpływu na Pana sytuację prawną. Po udzieleniu pełnomocnictwa czynności wykonane przez Kupującą wywołują skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy. Kupujący, dokonując ww. działań, uatrakcyjni działkę, która będzie przedmiotem sprzedaży, będącą nadal w Pana posiadaniu. Działania te, dokonywane za Pana pełną zgodą wpłyną generalnie na podniesienie atrakcyjności działki, która będzie przedmiotem sprzedaży jako towaru i wzrost jej wartości. Do czasu zawarcia umowy przyrzeczonej, Działka nr (...) będzie Pana własnością i będzie podlegała czynnościom mającym dostosować ja do sposobu wykorzystania planowanego przez Kupującą. Czynności te z punktu widzenia podatku VAT zostaną „wykonane” w Pana sferze podatkowoprawnej. W tym kontekście bez znaczenia pozostała okoliczność wykonywania ww. czynności przez potencjalnego nabywcę. W efekcie dokonywanych czynności dostawie podlegać będzie działka o zupełnie innym charakterze niż w chwili zawarcia umowy przedwstępnej, gdyż wystąpi szereg czynności powodujących zwiększenie atrakcyjności działki i ostatecznie jej sprzedaż. W związku z powyższym stwierdzić należy, że udzielenie przez Pana stosownych pełnomocnictw skutkuje tym, że wszystkie ww. czynności podejmowane przez Stronę Kupującą będą podejmowane w Pana imieniu i na Pana korzyść, ponieważ to Pan jako właściciel działki o nr (...) będzie stroną w postępowaniu o uzyskanie stosownych decyzji, pozwoleń oraz dokonania wszelkich czynności z nią związanych. Tezę taką potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 6 lipca 2017 r. sygn. akt I FSK 2033/15, wyrażony na gruncie podobnego aczkolwiek nie identycznego stanu faktycznego, w którym stwierdził: „Fakt, że zasadnicza aktywność w zakresie planowanego procesu inwestycyjnego spoczywać będzie na spółce jest bez znaczenia dla uznania go za podatnika, skoro spółka - jako jego pełnomocnik - jest jedynie jego reprezentantem w tych czynnościach, działając w jego imieniu i na jego rzecz, czyli w jego interesie majątkowym. Podejmowanie aktywności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 VATU za pośrednictwem pełnomocnika nie zwalnia mocodawcy, w którego imieniu i na rzecz działa pełnomocnik, od przymiotu bycia podatnikiem VAT w rozumieniu tych przepisów”. Ponadto jak wskazano w wyroku TSUE z dnia 3 kwietnia 2025 r. w sprawie C#213/24 artykuł 9 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że: można uznać za podatnika do celów podatku od wartości dodanej (VAT) prowadzącego samodzielnie działalność gospodarczą osobę, która sprzedaje grunt stanowiący pierwotnie część jej majątku osobistego, powierzając przygotowanie sprzedaży profesjonalnemu przedsiębiorcy, który jako pełnomocnik tej osoby podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując w celu tej sprzedaży środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców lub usługodawców w rozumieniu tego przepisu. Dokonując opisanych we wniosku czynności, branych pod uwagę w całości, w tym dokonanych przez pełnomocnika – Kupującą podejmował będzie Pan działania podobne do tych, jakie wykonują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa w orzeczeniu w sprawach połączonych C-180/10 i C- 181/10, tj. wskazujących na aktywność w przedmiocie zbycia działki o nr (...) porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Z uwagi na powyższe, w tej konkretnej sytuacji nie można uznać, że przedmiotem dostawy będzie składnik Pana majątku osobistego, a sprzedaż działki o nr (...) będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym. W związku z powyższym należy przyjąć, że całokształt czynności, których dokona Pan przed sprzedażą nieruchomości Kupującej, wskazuje, że sprzedaż działki o nr (...) dokonana będzie przez Pana jako podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy Tym samym, skoro w przedmiotowej sprawie wystąpią przesłanki stanowiące podstawę uznania Pana za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art.15 ust. 2 ustawy, to czynność dostawy działki o nr (...) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy. Czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku. W treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje bowiem dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku. W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy: Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. W świetle art. 2 pkt 33 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. O przeznaczeniu nieruchomości stanowią akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego, co wynika bezpośrednio z art. 2 pkt 33 ustawy. Stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę. Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę) zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę - są zwolnione od podatku VAT. Wskazał Pan, że przedmiotem dostawy będzie nieruchomość niezabudowana składająca się z działki o nr (...). Dla Działki nr (...) obowiązują ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którymi dla terenu działki obowiązuje następujące przeznaczenie - usługi, dopuszcza się lokalizację obiektów handlowych o 2powierzchni sprzedaży do (...) m. Zatem, niezabudowana Działka o nr (...), będzie spełniała w momencie sprzedaży definicję terenów budowlanych w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, w związku z tym dostawa ww. działki nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Jeżeli przy zbyciu nieruchomości wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy: Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. W celu zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.: - towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania, - przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Jak wynika z opisu sprawy, Działka nr (...) nie była przez Pana w żaden sposób wykorzystywana. Wynika z tego że nie można stwierdzić, że Działka była przez Pana wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. W konsekwencji, w analizowanej sprawie nie jest spełniony jeden z warunków określonych w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy niezbędnych do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w tym przepisie. W konsekwencji dostawa działki nr (...) nie będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust.1 pkt 2 ustawy. Zatem sprzedaż przez Pana niezabudowanej działek o nr (...) będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust.1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy, która nie będzie korzystała ze zwolnienia. Wobec powyższego Pana stanowisko jest nieprawidłowe.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Zaznaczenia wymaga, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111).
Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 iart.54§ 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art.57aPPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili