0111-KDIB3-3.4012.59.2025.3.MW

Opis zdarzenia przyszłego

ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu wniosku Y oraz Z są, na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej, współwłaścicielami - w udziale wynoszącym 2/12 części nieruchomości gruntowej o 2powierzchni 7 373 m stanowiącej niezabudowaną działkę gruntu oznaczoną numerem ewidencyjnym (...), położonej w (...), dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy (...), prowadzi księgę wieczystą Kw (...) (dalej jako: „Nieruchomość”). Działka gruntu oznaczona numerem ewidencyjnym (...) stanowi użytki: grunty orne (Rlllb, RIVa i RIVb) i położona jest na terenie objętym planem miejscowego zagospodarowania przestrzennego przyjętym Uchwałą Nr (...), z dnia 7 marca 2019 roku w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu (...) (dalej jako: „MPZP”), zgodnie z którym dla Nieruchomości plan przewiduje: a) 2 MW/U i 1 MW/U zabudowa wielorodzinna z usługami, b) 37 KD-D droga dojazdowa, c) 1 KD-G droga główna, d) 6 ZP zieleń parkowa (...). W miejscowym planie zagospodarowania terenu wyznaczono linie rozgraniczające na działce numer (...), oddzielające tereny o różnym przeznaczeniu. Linie te rozgraniczają przeznaczenie terenu działki na następujące cele: a) zabudowa wielorodzinna z usługami (2 MW/U i 1 MW/U) b) doga dojazdowa (37 KD-D), c) droga główna (1 KD-G), oraz d) zieleń parkowa (6 ZP) - (...). Teren zieleni parkowej (6 ZP) wyznaczony liniami rozgraniczającymi stanowi 5,8% powierzchni działki numer (...) i nie jest terenem przeznaczonym pod zabudowę. Natomiast teren zabudowy wielorodzinnej z usługami (2 MW/U i 1 MW/U), drogi dojazdowej (37 KD - D) i drogi głównej (1 KD-G), wyznaczony liniami rozgraniczającymi stanowi 94,2 % powierzchni działki numer (...) i jest terenem przeznaczonym pod zabudowę. X (dalej jako: „Sprzedający”) zawarł w dniu 24 stycznia 2025 r., przedwstępną umowę sprzedaży Nieruchomości na rzecz (...) spółka komandytowa z siedzibą w (...)(dalej jako: „(...)”), przy czym zgodę na sprzedaż Nieruchomości wyrazi w tym akcie notarialnym Z. (...) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Sprzedający oraz Z nabyli Nieruchomość do działalności gospodarczej prowadzonej przez Sprzedającego na podstawie umowy sprzedaży udokumentowanej aktem notarialnym

sporządzonym w dniu 1 czerwca 2021 roku (...), przy czym nabycie nie nastąpiło w wyniku czynności opodatkowanej podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) i nie zostało udokumentowane fakturą z wykazaną kwotą podatku VAT. Na dzień zaistnienia zdarzenia przyszłego (dzień zawarcia przez Sprzedającego, przy zgodzie Z umowy sprzedaży Nieruchomości) Sprzedający oraz Z będą dalej małżeństwem a Nieruchomość będzie nadal stanowić współwłasność, na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej. W umowie sprzedaży Nieruchomości, Sprzedający będzie sprzedającym Nieruchomość na co w umowie tej zgodę wyrazi Z. Sprzedający: a) prowadzi działalność gospodarczą i na dzień sprzedaży przez Sprzedającego Nieruchomości, czyli na dzień zaistnienia zdarzenia przyszłego, stan ten nie ulegnie zmianie; b) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i na dzień sprzedaży przez Sprzedającego Nieruchomości, czyli na dzień zaistnienia zdarzenia przyszłego, stan ten nie ulegnie zmianie; c) nie dokonywał kiedykolwiek sprzedaży ewentualnych płodów rolnych z Nieruchomości i na dzień sprzedaży przez Sprzedającego Nieruchomości, czyli na dzień zaistnienia zdarzenia przyszłego, stan ten nie ulegnie zmianie; d) nie jest i nie był rolnikiem ryczałtowym, o którym mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, korzystającym ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 tej ustawy i na dzień sprzedaży przez Sprzedającego Nieruchomości, czyli na dzień zaistnienia zdarzenia przyszłego, stan ten nie ulegnie zmianie; e) dokonywał w przeszłości sprzedaży innych nieruchomości w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej i na dzień sprzedaży przez Sprzedającego Nieruchomości, czyli na dzień zaistnienia zdarzenia przyszłego, stan ten nie ulegnie zmianie; f) jest właścicielem lokali usługowych, które wynajmuje w ramach czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług i na dzień sprzedaży przez Sprzedającego Nieruchomości, czyli na dzień zaistnienia zdarzenia przyszłego, stan ten nie ulegnie zmianie; g) nie podjął żadnych działań w celu sprzedaży Nieruchomości, w szczególności nie zawarł umowy pośrednictwa, nie zamieszczał ogłoszenia w prasie lub Internecie, nie umieszczał na działce nr (...) lub w jej pobliżu banerów, nie przygotowywał żadnej oferty z opisem stanu faktycznego i prawnego działki nr (...) i na dzień sprzedaży przez Sprzedającego Nieruchomości, czyli na dzień zaistnienia zdarzenia przyszłego, stan ten nie ulegnie zmianie; h) nie występował, również za pośrednictwem pełnomocnika, o uchwalenie dla działki nr (...) miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ani o wydanie dla działki nr (...) decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu i na dzień sprzedaży przez Sprzedającego Nieruchomości, czyli na dzień zaistnienia zdarzenia przyszłego, stan ten nie ulegnie zmianie; i) nie podejmował jakiekolwiek działań, od momentu nabycia Nieruchomości, zmierzających do zwiększenia wartości Nieruchomości, w szczególności: - nie występował samodzielnie o decyzję o zgodzie na wycinkę i pielęgnację istniejącej zieleni, - nie zlecał samodzielnie przeprowadzenie badań gruntowych i pomiarów geodezyjnych, - nie występował samodzielnie o wydanie decyzji wyłączającej działkę nr (...) z produkcji użytków rolnych, - nie występował samodzielnie z wnioskiem o wydanie decyzji o zabudowie i zagospodarowaniu terenu i na dzień sprzedaży przez Sprzedającego Nieruchomości, stan ten nie ulegnie zmianie. j) nie ponosił żadnych nakładów finansowych na działkę nr (...), w szczególności na uzbrojenie terenu, ogrodzenie, doprowadzenie mediów, drogi dojazdowej i na dzień sprzedaży przez Sprzedającego Nieruchomości, czyli na dzień zaistnienia zdarzenia przyszłego, stan ten nie ulegnie zmianie. Nieruchomość: a) nie była wykorzystywana przez Sprzedającego, od momentu nabycia, w prowadzonej działalności gospodarczej i na dzień sprzedaży przez Sprzedającego Nieruchomości, czyli na dzień zaistnienia zdarzenia przyszłego, stan ten nie ulegnie zmianie, b) od momentu nabycia nie była przez Sprzedającego oraz Z wykorzystywana na żadne potrzeby Sprzedającego oraz Z i na dzień sprzedaży przez Sprzedającego Nieruchomości, czyli na dzień zaistnienia zdarzenia przyszłego, stan ten nie ulegnie zmianie, c) od momentu nabycia, nie była wykorzystywana przez Sprzedającego oraz Z w działalności rolniczej zdefiniowanej w art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i na dzień sprzedaży przez Sprzedającego Nieruchomości, czyli na dzień zaistnienia zdarzenia przyszłego, stan ten nie ulegnie zmianie. Działka nr (...) była wykorzystywana wyłącznie do czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług przez cały okres posiadania przez Sprzedającego przez Sprzedającego i na dzień sprzedaży przez Sprzedającego Nieruchomości, czyli na dzień zaistnienia zdarzenia przyszłego, stan ten nie ulegnie zmianie. W dniu 1 grudnia 2021 r. Sprzedający oraz Z jako współwłaściciele Nieruchomości, na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej, zawarli, jako wydzierżawiający, odpłatną umowę dzierżawy działki nr (...) z (...) jako prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą (...), na czas nieokreślony z jednomiesięcznym okresem wypowiedzenia, zgodnie z którą wydzierżawiający (Sprzedający, Z oraz pozostali współwłaściciele działki nr (...) oddali na rzecz (...) działkę nr (...) do korzystania i pobierania pożytków z przeznaczeniem pod wypas koni i zbiór siana (dalej jako: „Umowa Dzierżawy”). Na podstawie tej umowy, Sprzedający, Z oraz pozostali współwłaściciele działki nr (...), otrzymywali od (...) (dzierżawca) czynsz. Umowa Dzierżawy została zmieniona aneksem z dnia 1 grudnia 2022 r. Umowa ta została rozwiązana w 2024 r., zatem na dzień zaistnienia zdarzenia przyszłego (dzień zawarcia przez Y umowy sprzedaży Nieruchomości) Nieruchomość nie będzie przedmiotem Umowy Dzierżawy. Działka nr (...) była wykorzystywana wyłącznie do czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług przez cały okres posiadania przez Y oraz Z Nieruchomości i na dzień sprzedaży Nieruchomości, czyli na dzień zaistnienia zdarzenia przyszłego, stan ten nie ulegnie zmianie. W przedwstępnej umowie sprzedaży, (...) oświadczył, że prowadzi badanie działki nr (...) pod względem faktycznym, prawnym, technicznym, ekonomicznym, środowiskowym oraz urbanistycznym („Badanie Due Diligence”), w celu weryfikacji możliwości realizacji Planowanej Inwestycji na działce nr (...) i sąsiednich nieruchomościach, które zobowiązał się do przeprowadzenia w imieniu i na własny koszt (...), w terminie do dnia 27 stycznia 2025 roku przy czym ocena wyniku przeprowadzonego Badania Due Diligence przysługuje wyłącznie (...) i nie będzie podważana przez Sprzedającego. Sprzedający zobowiązał się współpracować w celu wykonania Badania Due Diligence. W przedwstępnej umowie sprzedaży, Sprzedający zobowiązał się zawrzeć umowę sprzedaży, mocą której Sprzedający, za zgodą Z sprzeda Nieruchomość pod warunkiem spełnienia się wszystkich wymienionych niżej warunków: a) (...) nabędzie udziały (...) w działce nr (...), lub zawrze umowy przedwstępne sprzedaży w zakresie wymienionych udziałów, b) działka nr (...) wolna będzie od długów, zasadnych roszczeń i obciążeń, najemców, dzierżawców, posiadaczy samoistnych, posiadaczy zależnych oraz dzierżycieli pod innym tytułem prawnym, a działy I, II, III i IV księgi wieczystej dla działki nr (...) wolne będą od wzmianek i wpisów na rzecz osób trzecich, z wyłączeniem roszczeń, obciążeń i wpisów wynikających z przedwstępnej umowy sprzedaży, c) nie zostaną wszczęte żadne postępowania sądowe, administracyjne lub egzekucyjne, które mogłyby prowadzić do zakwestionowania tytułu prawnego Sprzedającego do Nieruchomości, d) wszystkie oświadczenia Sprzedającego zawarte w przedwstępnej umowie sprzedaży będą prawdziwe. W przedwstępnej umowie sprzedaży, Sprzedający nie ustanowił jakichkolwiek pełnomocnictw na rzecz osób wskazanych przez (...) lub na rzecz innych osób. W przedwstępnej umowie sprzedaży, Sprzedający nie wyraził zgody dla (...) ani innych podmiotów lub osób na dysponowanie działką nr (...) na jakiekolwiek cele. Na mocy umowy zawartej przez (...) z X w dniu 28 stycznia 2025 r. w formie aktu notarialnego (...) prawa i obowiązki (...) wynikające z przedwstępnej umowy sprzedaży zawartej przez Sprzedającego z (...) w dniu 24 stycznia 2025 r w formie aktu notarialnego (...), zostały przeniesione z (...) na X. Sprzedający w terminie do końca stycznia 2025 r. zawrze umowę sprzedaży Nieruchomości na rzecz X (dalej jako: „Wnioskodawca”). Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi działalność deweloperską w zakresie budownictwa mieszkaniowego wielorodzinnego. Wnioskodawca zamierza zrealizować na Nieruchomości oraz na działkach gruntów oznaczonych numerami ewidencyjnymi (...) inwestycję polegającą na budowie budynków mieszkalnych wielorodzinnych z garażami podziemnymi, lokalami usługowymi i niezbędną infrastrukturą. Zdarzeniem przyszłym, którego dotyczy niniejszy wniosek jest sprzedaż Nieruchomości przez Sprzedającego, za zgodą Z, na rzecz Wnioskodawcy. Na dzień zaistnienia zdarzenia przyszłego Sprzedający oraz Z będą dalej małżeństwem a Nieruchomość będzie nadal stanowić współwłasność, na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej. W uzupełnieniu wniosku ponadto wskazali Państwo, że: W opisanym zdarzeniu przyszłym sprzedającym udział wynoszący 2/12 części - nieruchomości gruntowej stanowiącej niezabudowaną działkę gruntu oznaczoną numerem ewidencyjnym (...), położoną (...), będzie Pan Y. Jak wskazano we wniosku o wydanie interpretacji podatkowej, udział wynoszący 2/12 części - nieruchomości gruntowej stanowiącej niezabudowaną działkę gruntu oznaczoną numerem ewidencyjnym (...) znajduje się we wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej Pana Y oraz jego żony, Pani Z. Kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami regulują przepisy ustawy z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (dalej jako: „KRiO”). Zgodnie z art. 31 § 1 KRiO, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej). Tym samym zarówno Pan X jak i Pani Y jest współwłaścicielem udziału wynoszącego 2/12 części - nieruchomości gruntowej stanowiącej niezabudowaną działkę gruntu oznaczoną numerem ewidencyjnym (...), z tym, że jest to współwłasność łączna (bezudziałowa). Zgodnie z art. 36 § 1 KRiO, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Co istotne, na mocy art. 36 § 2 KRiO, każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku. Natomiast zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 KRiO, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków. Jak wskazano we wniosku o wydanie interpretacji podatkowej, Y oraz Z nabyli udział wynoszący 2/12 części - nieruchomości gruntowej stanowiącej niezabudowaną działkę gruntu oznaczoną numerem ewidencyjnym (...) do działalności gospodarczej prowadzonej przez Y na podstawie umowy sprzedaży udokumentowanej aktem notarialnym sporządzonym w dniu 1 czerwca 2021 roku, (...), co nie ma wpływu na to, że tak nabyty udział wynoszący 2/12 części - nieruchomości gruntowej stanowiącej niezabudowaną działkę gruntu oznaczoną numerem ewidencyjnym (...) objęty jest współwłasnością łączną (bez udziałową) obojga małżonków, Y oraz Pani Z. W związku z powyższym Pan Y sprzeda udział wynoszący 2/12 części - nieruchomości gruntowej stanowiącej niezabudowaną działkę gruntu oznaczoną numerem ewidencyjnym (...) i będzie wskazany w akcie notarialnym dotyczącym tej sprzedaży jako sprzedający, natomiast Pani Z będzie również stroną tego aktu jako żona wyrażająca, w związku ze wspomnianym art. art. 37 § 1 pkt 1 KRiO, zgody na zbycie przez Pana Y udziału wynoszącego 2/12 części - nieruchomości gruntowej stanowiącej niezabudowaną działkę gruntu oznaczoną numerem ewidencyjnym (...). Zagadnienie poruszone we wniosku dotyczy sytuacji prawnopodatkowej Zainteresowanej niebędącej stroną postępowania - Pani Z i jej obowiązków lub uprawnień uregulowanych przepisami prawa podatkowego w związku z tym, że przedmiotem sprzedaży jest udział wynoszący 2/12 części - nieruchomości gruntowej stanowiącej niezabudowaną działkę gruntu oznaczoną numerem ewidencyjnym (...) znajdujący się we wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej Pana Y oraz jego żony, Pani Z, a tym samym Pani Z (tak samo jak Pan Y) jest współwłaścicielem udziału wynoszącego 2/12 części - nieruchomości gruntowej stanowiącej niezabudowaną działkę gruntu oznaczoną numerem ewidencyjnym (...), z tym, że jest to współwłasność łączna (bezudziałowa). W związku z powyższym, wobec faktu, że sprzedającym udział wynoszący 2/12 części - nieruchomości gruntowej stanowiącej niezabudowaną działkę gruntu oznaczoną numerem ewidencyjnym (...) znajdujący się we wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej Pana Y oraz jego żony, Z będzie Pan Y, celem złożenia wniosku jest potwierdzenie, że obowiązki podatkowe w zakresie podatku od towarów i usług wynikające z planowanej transakcji sprzedaży tego udziału nie będą dotyczyć Pani Z. Pytania w zakresie podatku od towarów i usług ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku 1. Czy planowana sprzedaż przez Sprzedającego Nieruchomości w części, wyznaczonej liniami rozgraniczającymi, oznaczonej w planie miejscowym symbolami 2 MW/U, 1MW /U, 37 KD-D i 1 KD-G (co stanowi 94,2% Nieruchomości) będzie opodatkowana podatkiem VAT, według właściwej stawki podatku od towarów i usług jako dostawa terenów budowlanych, przy czym z tytułu tej sprzedaży Z nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług? 2. Czy planowana sprzedaż przez Sprzedającego Nieruchomości w części wyznaczonej liniami rozgraniczającymi przewidującymi w planie miejscowym wykorzystanie tej części jako 6 ZP (co stanowi 5,8 % Nieruchomości) będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług jako dostawa terenów innych niż budowlane? 3. Czy faktura wystawiona przez Sprzedającego z tytułu sprzedaży Nieruchomości, która będzie dokumentować odpłatną dostawę na rzecz Wnioskodawcy Nieruchomości jako wartość sprzedaży wskazywać powinna wartość Nieruchomości w części, wyznaczonej liniami rozgraniczającymi, oznaczonej w planie miejscowym symbolami 2 MW/U, 1MW /U, 37 KD-D i 1 KD-G (co stanowi 94,2% Nieruchomości) i podatek od towarów i usług obliczony, według właściwej stawki tego podatku, od podstawy opodatkowania w wysokości wartości Nieruchomości w części, wyznaczonej liniami rozgraniczającymi, oznaczonej w planie miejscowym symbolami 2 MW/U, 1MW/U, 37 KD-D i 1 KD-G (co stanowi 94,2% Nieruchomości) natomiast Pani Z nie będzie zobowiązana do wystawienia z tytułu sprzedaży Nieruchomości przez Sprzedającego faktury VAT? Państwa stanowisko w sprawie w zakresie podatku od towarów i usług ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku Przeformułowane stanowisko w zakresie pytania pierwszego W pierwszej kolejności Wnioskodawca przedstawia własne stanowisko w zakresie działania przez Sprzedającego jako podatnika podatku od towarów i usług przy zbyciu na rzecz Wnioskodawcy Nieruchomości. Określony w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej jako: „Ustawa VAT”) zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Definicja działalności gospodarczej zawarta w Ustawie VAT ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Zatem, dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym czynnikiem dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że dokonujący dostawy prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów Ustawy VAT. W praktyce stosowania tych regulacji pojawiła się kwestia kryteriów jakie należy stosować dla ustalenia, czy w przypadkach odnoszących się do zbywania części majątku prywatnego czynności te są dokonywane w ramach zarządu tym majątkiem czy też wykonywane są profesjonalnie, jako działalność gospodarcza. W pierwszym wypadku, osoba fizyczna dokonująca takiego zarządu majątkiem prywatnym nie występowałaby jako podatnik podatku od towarów i usług. W drugim przypadku, osoba zbywająca majątek prywatny działałaby jako podatnik podatku od towarów i usług. W tym zakresie istotne znaczenia ma wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako TSUE) z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C- 180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C- 181/10), z którego wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Natomiast, jak wyjaśnił TSUE w tym wyroku, inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntu angażuje podobne środki, wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Analogiczne stanowisko było prezentowane przez TSUE również w wyrokach C-263/11, C- 331/14 oraz C-72/137) a poglądy wyrażone przez TSUE zyskały pełną aprobatę Naczelnego Sądu Administracyjnego. Naczelny Sąd Administracyjny wyrażał w tym zakresie pogląd, że rozstrzygnięcie czy dany podmiot w odniesieniu do danej czynności, działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga każdorazowo oceny dokonanej na gruncie stanu faktycznego konkretnej sprawy, albowiem odmienność stanów faktycznych zezwala jedynie na sformułowanie pewnych wskazań, bez możliwości tworzenia uniwersalnych wzorców kontroli. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, konieczne jest ustalenie w każdej konkretnej sprawie, że w odniesieniu do danej czynności podmiot występował w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku do gruntu. Istotna jest więc ocena, czy z dokonanych w danej sprawie ustaleń wynika, że strona dokonując sprzedaży gruntów zachowywała się jak handlowiec (np. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: w składzie 7 sędziów z dnia 29.10.2007 r., I FPS 3/07; z dnia 22.10.2013 r., I FSK 1323/12; z dnia 14.03.2014 r., I FSK 319/13; z dnia 16.04.2014 r. I FSK 781/13) Znaczenie pojęcia „majątku prywatnego” poszukiwać można poprzez odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht). Z orzeczenia tego wynika, że „majątek prywatny” to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Biorąc powyższe pod uwagę rozstrzygnąć można, czy Sprzedający dokonując odpłatnej dostawy (sprzedaży Nieruchomości) do Wnioskodawcy działać będą w ramach zarządzania swoim majątkiem prywatnym w postaci Nieruchomości, czy też dostawa (sprzedaż Nieruchomości) nastąpi w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy VAT, a Sprzedający będzie działać jako podatnik podatku od towarów i usług. W związku z tym należy zaznaczyć, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, że sprzedaż Nieruchomości przez Sprzedającego (zdarzenie przyszłe) nastąpi w następujących okolicznościach: a) Sprzedający prowadzi działalność gospodarczą i na dzień sprzedaży Nieruchomości, czyli na dzień zaistnienia zdarzenia przyszłego, stan ten nie ulegnie zmianie; b) Sprzedający jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i na dzień sprzedaży Nieruchomości, czyli na dzień zaistnienia zdarzenia przyszłego, stan ten nie ulegnie zmianie; c) Sprzedający nie dokonywał kiedykolwiek sprzedaży ewentualnych płodów rolnych z Nieruchomości i na dzień sprzedaży Nieruchomości, czyli na dzień zaistnienia zdarzenia przyszłego, stan ten nie ulegnie zmianie; d) Sprzedający nie jest i nie był rolnikiem ryczałtowym, o którym mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, korzystającym ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 tej ustawy i na dzień sprzedaży Nieruchomości, czyli na dzień zaistnienia zdarzenia przyszłego, stan ten nie ulegnie zmianie; e) Sprzedający dokonywał w przeszłości sprzedaży innych nieruchomości w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej i na dzień sprzedaży Nieruchomości, czyli na dzień zaistnienia zdarzenia przyszłego, stan ten nie ulegnie zmianie; f) Sprzedający jest właścicielem lokali usługowych, które wynajmuje w ramach czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług i na dzień sprzedaży Nieruchomości, czyli na dzień zaistnienia zdarzenia przyszłego, stan ten nie ulegnie zmianie; g) Sprzedający nie podjął żadnych działań w celu sprzedaży Nieruchomości, w szczególności nie zawarł umowy pośrednictwa, nie zamieszczał ogłoszenia w prasie lub Internecie, nie umieszczał na działce nr (...) lub w jej pobliżu banerów, nie przygotowywał żadnej oferty z opisem stanu faktycznego i prawnego działki nr (...) i na dzień sprzedaży Nieruchomości, czyli na dzień zaistnienia zdarzenia przyszłego, stan ten nie ulegnie zmianie; h) Sprzedający nie występował, również za pośrednictwem pełnomocnika, o uchwalenie dla działki nr (...) miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ani o wydanie dla działki nr (...) decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu i na dzień sprzedaży Nieruchomości, czyli na dzień zaistnienia zdarzenia przyszłego, stan ten nie ulegnie zmianie; i) Sprzedający nie podejmował jakiekolwiek działań, od momentu nabycia Nieruchomości, zmierzających do zwiększenia wartości Nieruchomości, w szczególności: - nie występował samodzielnie o decyzję o zgodzie na wycinkę i pielęgnację istniejącej zieleni, - nie zlecał samodzielnie przeprowadzenie badań gruntowych i pomiarów geodezyjnych, - nie występował samodzielnie o wydanie decyzji wyłączającej działkę nr (...) z produkcji użytków rolnych, - nie występował samodzielnie z wnioskiem o wydanie decyzji o zabudowie i zagospodarowaniu terenu i na dzień sprzedaży Nieruchomości, stan ten nie ulegnie zmianie. j) Sprzedający nie ponosił żadnych nakładów finansowych na działkę nr (...), w szczególności na uzbrojenie terenu, ogrodzenie, doprowadzenie mediów, drogi dojazdowej i na dzień sprzedaży Nieruchomości, czyli na dzień zaistnienia zdarzenia przyszłego, stan ten nie ulegnie zmianie. Nieruchomość: a) nie była wykorzystywana przez Sprzedającego, od momentu nabycia, w prowadzonej działalności gospodarczej i na dzień sprzedaży przez Sprzedającego Nieruchomości, czyli na dzień zaistnienia zdarzenia przyszłego, stan ten nie ulegnie zmianie, b) od momentu nabycia nie była przez Sprzedającego oraz Z wykorzystywana na żadne potrzeby Sprzedającego oraz Z i na dzień sprzedaży przez Sprzedającego Nieruchomości, czyli na dzień zaistnienia zdarzenia przyszłego, stan ten nie ulegnie zmianie, c) od momentu nabycia, nie była wykorzystywana przez Sprzedającego oraz Z w działalności rolniczej zdefiniowanej w art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i na dzień sprzedaży przez Sprzedającego Nieruchomości, czyli na dzień zaistnienia zdarzenia przyszłego, stan ten nie ulegnie zmianie. Działka nr (...) była wykorzystywana wyłącznie do czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług przez cały okres posiadania przez Sprzedającego Nieruchomości i na dzień sprzedaży Nieruchomości, czyli na dzień zaistnienia zdarzenia przyszłego, stan ten nie ulegnie zmianie. W dniu 1 grudnia 2021 r. Sprzedający oraz Z jako współwłaściciele Nieruchomości, na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej, oraz pozostali współwłaściciele działki nr (...) zawarli, jako wydzierżawiający, Umowę Dzierżawy. Na podstawie Umowy Dzierżawy, Sprzedający, Z oraz pozostali współwłaściciele działki nr (...), otrzymywali od (...) (dzierżawca) czynsz. Umowa Dzierżawy została zmieniona aneksem z dnia 1 grudnia 2022 r. Umowa ta została rozwiązana w 2024 r., zatem na dzień zaistnienia zdarzenia przyszłego Nieruchomość nie będzie przedmiotem Umowy Dzierżawy. Działka nr (...) była wykorzystywana wyłącznie do czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług przez cały okres posiadania przez Y oraz Z Nieruchomości i na dzień sprzedaży Nieruchomości, czyli na dzień zaistnienia zdarzenia przyszłego, stan ten nie ulegnie zmianie. Spośród wskazanych okoliczności istotne jest zawarcie w dniu 1 grudnia 2021 r. przez Sprzedającego i Z jako współwłaścicieli Nieruchomości, na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej, oraz pozostałych współwłaścicieli działki nr (...), jako wydzierżawiających, odpłatnej umowę dzierżawy działki nr (...). Dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Warto w tym miejscu odnieść się do treści art. 15 ust. 2 Ustawy VAT: „Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.” W definicji tej wyraźnie wskazano, że działalnością gospodarczą jest również wykorzystywanie towarów (w tym nieruchomości) w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów (w tym nieruchomości) ma miejsce poprzez oddanie ich w dzierżawę. W ramach umowy dzierżawy dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem. W konsekwencji, dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 Ustawy VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT. Tym samym, dzierżawa nieruchomości spełnia, określoną w art. 15 ust. 2 Ustawy VAT, definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy dzierżawa jest prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem Sprzedający dokona sprzedaży Nieruchomości, która była wykorzystywana w działalności gospodarczej, ponieważ Sprzedający oraz pozostali współwłaściciele działki nr (...) zawarli, jako wydzierżawiający, umowę dzierżawy działki nr (...) z (...), na czas nieokreślony i oddali jej działkę do korzystania i pobierania pożytków z przeznaczeniem pod wypas koni i zbiór siana w zamian za umówiony czynsz. Taki sposób wykorzystywania przez Sprzedającego Nieruchomości spowodował, że Nieruchomość nie była przez Sprzedającego wykorzystywany wyłącznie w ramach majątku prywatnego. W konsekwencji, występują przesłanki stanowiące podstawę do uznania Sprzedającego za działającego przez sprzedaży Nieruchomości w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy VAT, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 tej ustawy Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (dalej jako: „KRiO”), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej). Tym samym zarówno Pan Y jak i Pani Z jest współwłaścicielem Nieruchomości, z tym, że jest to współwłasność łączna (bezudziałowa). Zgodnie z art. 36 § 1 KRiO, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Co istotne, na mocy art. 36 § 2 KRiO, każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku. Natomiast zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 KRiO, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków. W związku z powyższym Sprzedający sprzeda Nieruchomości i będzie wskazany w akcie notarialnym dotyczącym tej sprzedaży jako sprzedający, natomiast Pani Z będzie również stroną tego aktu jako żona wyrażająca, w związku ze wspomnianym art. art. 37 § 1 pkt 1 KRiO, zgody na zbycie przez Pana Y Nieruchomości. Jeżeli przedmiotem dokonywanej dostawy lub świadczonej usługi jest majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 Ustawy VAT jest ten małżonek, który dokonuje dostawy lub świadczy usługę we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej). Natomiast współmałżonek nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług. Na dzień zaistnienia zdarzenia przyszłego Y oraz Z będą dalej małżeństwem a Nieruchomość będzie nadal stanowić współwłasność, na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej. W umowie sprzedaży Nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy, Sprzedający czyli Y będzie sprzedającym Nieruchomość czyli dokonującym odpłatnej dostawy towaru, Z wyrazi w umowie sprzedaży Nieruchomości na tę sprzedaż zgodę. Ponieważ stroną czynności prawnej - odpłatnej dostawy Nieruchomości, będzie Sprzedający czyli Y, to podatnikiem, w rozumieniu art. 15 Ustawy VAT będzie Sprzedający czyli Y, natomiast podatnikiem podatku od towarów i usług nie będzie Z. Zatem, sprzedaż przez Y Nieruchomości będzie dostawą dokonywaną przez Sprzedającego - podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 Ustawy VAT, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT i w konsekwencji sprzedaż Nieruchomości będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów, która zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT będzie, co do zasady, podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, przy czym z tytułu tej sprzedaży Z nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług. Jednakże z uwagi na fakt, że dla niezabudowanej działki gruntu nr (...) obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania terenu, w którym wyznaczono linie rozgraniczające na działce numer (...), oddzielające tereny o różnym przeznaczeniu i linie te rozgraniczają przeznaczenie terenu działki nr (...) na następujące cele: a) zabudowa wielorodzinna z usługami (2 MW/U i 1 MW/U), b) doga dojazdowa (37 KD-D), c) droga główna (1 KD-G), oraz d) zieleń parkowa (6 ZP) - (...) przy czym teren zieleni parkowej (6 ZP) wyznaczony liniami rozgraniczającymi stanowi 5,8% powierzchni działki numer (...) i nie jest terenem przeznaczonym pod zabudowę, natomiast teren zabudowy wielorodzinnej z usługami (2 MW/U i 1 MW/U), drogi dojazdowej (37 KD-D) i drogi głównej (1 KD-G), wyznaczony liniami rozgraniczającymi stanowi 94,2 % powierzchni działki numer (...) i jest terenem przeznaczonym pod zabudowę, to planowana sprzedaż Nieruchomości przez Sprzedającego w części, wyznaczonej liniami rozgraniczającymi, oznaczonej w planie miejscowym symbolami 2 MW /U, 1MW/U, 37 KD-D i 1 KD-G (co stanowi 94,2% Nieruchomości) będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, według właściwej stawki tego podatku jako dostawa terenów niezabudowanych stanowiących teren budowlany. Zgodnie z art. 2 pkt 33 Ustawy VAT, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Tym samym teren zabudowy wielorodzinnej z usługami (2 MW/U i 1 MW/U), drogi dojazdowej (37 KD- D) i drogi głównej (1 KD-G), wyznaczony liniami rozgraniczającymi stanowi 94,2 % powierzchni działki numer (...) i przeznaczony pod zabudowę jest terenem budowlanym w rozumieniu art. 2 pkt 33 Ustawy VAT, a tym samym jego dostaw jest opodatkowana ponieważ nie ma zastosowania zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy VAT. Ponieważ nabycie Nieruchomości nie nastąpiło w wyniku czynności opodatkowanej podatkiem VAT i nie zostało udokumentowane fakturą z wykazaną kwotą podatku od towarów i usług to nie można powiedzieć, że Sprzedający miał prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu tego nabycia, bądź nie miała takiego prawa, bowiem nie było podatku, który mogłyby odliczyć. Zatem w przypadku sprzedaży Nieruchomości nie znajdzie zastosowania zwolnienie z opodatkowania VAT wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 2 Ustawy VAT. Odpowiadając zatem na pierwsze pytanie sformułowane w niniejszym wniosku: planowana sprzedaż przez Sprzedającego Nieruchomości w części, wyznaczonej liniami rozgraniczającymi, oznaczonej w planie miejscowym symbolami 2 MW/U, 1MW/U, 37 KD-D i 1 KD-G (co stanowi 94,2% Nieruchomości) będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, według właściwej stawki tego podatku jako dostawa terenów niezabudowanych stanowiących teren budowlany, przy czym z tytułu tej sprzedaży Z nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług. Warto wspomnieć, że w analogicznej sprawie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zawarł tożsame stanowisko w interpretacji z dnia 16 października 2024 r., nr 0111-KDIB3- 3.4012.361.2024.4.PJ. Przeformułowane stanowisko w zakresie pytania drugiego Jak już wskazano powyżej, dla niezabudowanej działki gruntu nr (...) obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania terenu, w którym wyznaczono linie rozgraniczające na działce numer (...), oddzielające tereny o różnym przeznaczeniu i linie te rozgraniczają przeznaczenie terenu działki nr (...) na następujące cele: d) zabudowa wielorodzinna z usługami (2 MW/U i 1 MW/U), e) doga dojazdowa (37 KD-D), f) droga główna (1 KD-G), oraz e) zieleń parkowa (6 ZP) – (...) przy czym teren zieleni parkowej (6 ZP) wyznaczony liniami rozgraniczającymi stanowi 5,8% powierzchni działki numer (...) i nie jest terenem przeznaczonym pod zabudowę. W związku z tym, odpowiadając na drugie pytanie sformułowane we wniosku, sprzedaż przez Sprzedającego Nieruchomości w części wyznaczonej liniami rozgraniczającymi przewidującymi w planie miejscowym wykorzystanie tej części jako 6 ZP (co stanowi 5,8 % Nieruchomości) będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług jako dostawa terenów innych niż budowlane. Zgodnie z art. 2 pkt 33 Ustawy VAT, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Tym samym teren zieleni parkowej (6 ZP) wyznaczony liniami rozgraniczającymi stanowi 5,8% powierzchni działki numer (...), który nie jest przeznaczony pod zabudowę, nie jest terenem budowlanym w rozumieniu art. 2 pkt 33 Ustawy VAT, a tym samym jego dostawa jest zwolniona z opodatkowana na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy VAT. Warto wspomnieć, że w analogicznej sprawie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zawarł tożsame stanowisko w interpretacji z dnia 16 października 2024 r., nr 0111-KDIB3- 3.4012.361.2024.4.PJ. Przeformułowane własne stanowisko w zakresie pytania trzeciego. Zgodnie z art. 106b ust.1 pkt 1 Ustawy VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 tej ustawy, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Ponieważ nabywcą Nieruchomości będzie Wnioskodawca zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, podatnik, dokonujący odpłatnej dostawy (sprzedaży Nieruchomości) jest zobowiązany do wystawienia faktury VAT. Oznacza to, że Sprzedający będzie zobowiązany, na podstawie art. 106b ust.1 pkt 1 Ustawy VAT, wystawić fakturę z tytułu sprzedaży Nieruchomości do Wnioskodawcy. Odpowiadając na trzecie pytanie sformułowane we wniosku, faktura wystawiona przez Sprzedającego czyli Y, dokumentująca odpłatną dostawę na rzecz Wnioskodawcy w postaci Nieruchomości, jako wartość sprzedaży wskazywać powinna wartość Nieruchomości w części, wyznaczonej liniami rozgraniczającymi, oznaczonej w planie miejscowym symbolami 2 MW/U, 1MW/U, 37 KD-D i 1 KD-G (co stanowi 94,2% Nieruchomości) i podatek od towarów i usług obliczony, według właściwej stawki tego podatku, od podstawy opodatkowania w wysokości wartości Nieruchomości w części, wyznaczonej liniami rozgraniczającymi, oznaczonej w planie miejscowym symbolami 2 MW /U, 1MW/U, 37 KD-D i 1 KD-G (co stanowi 94,2% Nieruchomości), natomiast Pani Z nie będzie zobowiązana do wystawienia z tytułu sprzedaży Nieruchomości przez Sprzedającego faktury VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w zakresie: - pytania nr 1 - nieprawidłowe; - pytania nr 2 - prawidłowe; - pytania nr 3 - nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu). Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią. Innymi słowy pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”.

Należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do prawa własności rzeczy. Jednocześnie należy podkreślić, że dla celów powstania obowiązku podatkowego dokonanie czynności następuje z chwilą jej faktycznego dokonania, za wyjątkiem przypadków, w których przepisy ustawy określają wprost ten moment. W konsekwencji postanowienia umów cywilnoprawnych o uznaniu dostawy towarów za dokonaną pozostają bez znaczenia dla celów powstania obowiązku podatkowego, mogą pełnić jedynie funkcję pomocniczą w przypadku zaistnienia wątpliwości. Wojewódzkie sądy administracyjne oraz Naczelny Sąd Administracyjny stoją na stanowisku, że pojęcie „przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” oznacza przede wszystkim możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, czyli władania nią jak właściciel. Powyższe jest określane jako przeniesienie faktycznej kontroli nad towarem i możliwość dysponowania nim (tzw. władztwo ekonomiczne) a nie możliwość rozporządzania lub władania rzeczą w sensie prawnym (prawo własności). W myśl art. 2 pkt 22 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. W świetle powołanych powyżej przepisów budynki, budowle oraz grunt spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Towarem jest także udział w prawie własności. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”: Państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy: 1. określone udziały w nieruchomości, 2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości, 3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części. Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11. W świetle art. 195 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.): Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności. Art. 198 ustawy Kodeks cywilny stanowi, że: Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Zatem w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowej (działki) traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.), zwana dalej K.R.O. Stosownie do art. 31 § 1 K.R.O.: Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej). W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 K.R.O.: Oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku. Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 K.R.O.: Zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków. Z uwagi na powyższe regulacje prawne np. w akcie notarialnym dokumentującym nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 K.R.O.: Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. W myśl art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady: „Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. „Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady). Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze. Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej ani też nie został wykorzystany w trakcie jego posiadania na cele działalności gospodarczej. W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży działki istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży działki podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Z orzeczenia tego wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Należy zatem sięgnąć do wykładni wynikającej z orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla celów działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości czy jej części w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży. Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług. W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą. W świetle powyższego, aby wyjaśnić Państwa wątpliwości należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Sprzedający oraz małżonka Sprzedającego będą działali w charakterze podatników VAT, zgodnie z definicją zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy. Wskazać również należy, że małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w cytowanym wyżej art. 15 ust. 1 ustawy. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 693 § 1 cyt. Ustawy: Przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.). Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem. W konsekwencji, dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy dzierżawa jest prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy wskazać, że przedmiotem wniosku jest sprzedaż udziału w wysokości 2/12 udziału 2we współwłasności nieruchomości gruntowej o powierzchni 7 373 m stanowiącej niezabudowaną działkę gruntu oznaczoną numerem ewidencyjnym (...), będącego we wspólności ustawowej małżeńskiej małżonków Pana Y oraz Pani Z. Podali Państwo, że nabycie Nieruchomości zostało dokonane do działalności gospodarczej Sprzedającego i jednocześnie, zgodnie z Państwa wskazaniem, nie była wykorzystywana przez Sprzedającego od momentu nabycia w prowadzonej działalności gospodarczej. Z wniosku wynika natomiast, że Sprzedający, a także małżonka sprzedającego - Pani Z oraz pozostali współwłaściciele działki nr (...) zawarli, jako wydzierżawiający, odpłatną umowę dzierżawy działki nr (...) z (...), na czas nieokreślony i oddali jej działkę do korzystania i pobierania pożytków z przeznaczeniem pod wypas koni i zbiór siana w zamian za czynsz. Ponadto w opisie zdarzenia przyszłego wskazali Państwo, że działka nr (...) była wykorzystywana wyłącznie do czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług przez cały okres posiadania przez Sprzedającego Udziału Sprzedającego i na dzień sprzedaży Udziału Sprzedającego, czyli na dzień zaistnienia zdarzenia przyszłego, stan ten nie ulegnie zmianie. Należy zauważyć, że zwolnione od podatku mogą być tylko czynności podlegające opodatkowaniu. Zatem Sprzedający wykorzystywał posiadany udział we własności działki nr (...) do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a więc w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Taki sposób wykorzystywania przez Sprzedającego działki spowodował, że działka nie była przez niego wykorzystywana wyłącznie w ramach majątku prywatnego. Co istotne i co jednoznacznie wynika z opisu sprawy, małżonka sprzedającego Pani Y - jak wskazano wyżej - była również stroną umowy dzierżawy - jako wydzierżawiająca - na podstawie odpłatnej umowy dzierżawy działki nr (...) z (...) zawartej na czas nieokreślony i na podstawie tej umowy otrzymywała czynsz. Skoro zatem małżonka sprzedającego dzierżawiła przedmiotową Nieruchomość, to wykorzystywała ją w działalności gospodarczej i jednocześnie dokonującej jej sprzedaży traci władztwo ekonomiczne nad Nieruchomością. Zatem również małżonka Sprzedającego - Pani Y wykorzystywała posiadany wraz z mężem udział we własności działki nr (...) do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a więc w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. W nawiązaniu do przywołanego wyżej wyroku TSUE, dzierżawa nieruchomości przez obojga małżonków sprawia, że nie była ona w całym okresie posiadania wykorzystywania przez nich w ramach majątku osobistego, a w prowadzonej działalności gospodarczej. Tym samym oboje małżonków dysponowało przedmiotową nieruchomością, nie tylko na gruncie prawa cywilnego lecz, również na gruncie podatku VAT, inaczej mówiąc posiadali władztwo ekonomiczne na opisaną nieruchomością, którą wykorzystywali w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Skoro oboje małżonków wykorzystywało ww. nieruchomość do działalności gospodarczej, to w momencie jej sprzedaży, oboje też zbywają (w zakresie ich udziałów) prawo do dysponowania tą nieruchomości na rzecz Kupującego. Zatem, sprzedaż przez Sprzedającego oraz małżonkę Sprzedającego udziału w wysokości 2 /12 będącego we wspólności majątkowej małżeńskiej, w działce gruntu nr (...), będzie dostawą dokonywaną przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc przez podatników podatku od towarów i usług, stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy i w konsekwencji sprzedaż ww. udziału w wysokości 2 /12 w działce nr (...) będzie stanowiła – wskazaną w art. 7 ust. 1 ustawy – dostawę towarów, która zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy. W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy: Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp. Stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Jednocześnie należy wskazać, że kluczowa dla sprawy regulacja stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b. W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 - Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen - „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”. Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę. W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1130): Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy. Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym: 1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego; 2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy. Zgodnie z art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: W planie miejscowym określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza ww. plan miejscowy, wskazując czy teren jest budowlany, czy też szerzej – przeznaczony pod zabudowę. Przy czym, w sytuacji gdy w planie zagospodarowania przestrzennego dla danej działki wyznaczono dokładnie linie rozgraniczające miejsce zabudowy, to teren taki tylko w tej części, w której przeznaczony jest pod zabudowę będzie uznany za teren budowlany, pozostała część działki będzie uznana za teren inny niż budowlany. O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego. W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT. Ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zastosowania właściwej stawki podatku VAT lub zwolnienia od podatku od towarów i usług przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy. Zgodnie z opisem sprawy przedmiotem planowanej sprzedaży jest 2/12 udziału Sprzedającego w części, wyznaczonej liniami rozgraniczającymi, oznaczonej w planie miejscowym symbolami 2 MW/U, 1MW/U, 37 KD-D i 1 KD-G (co stanowi 94,2% Udziału Sprzedającego), oraz 2/12 Udziału Sprzedającego w części wyznaczonej liniami rozgraniczającymi oznaczonej w planie miejscowym jako 6 ZP (co stanowi 5,8 % Udziału Sprzedającego), które stanowią działkę gruntu oznaczoną numerem ewidencyjnym (...). Działka położona jest na terenie objętym planem miejscowego zagospodarowania przestrzennego zgodnie z którym przewidziano dla niej przeznaczenie: a) 2 MW/U i 1 MW/U zabudowa wielorodzinna z usługami, b) 37 KD-D droga dojazdowa, c) 1 KD-G droga główna, d) 6 ZP zieleń parkowa (...). W miejscowym planie zagospodarowania terenu wyznaczono linie rozgraniczające na działce numer (...), oddzielające tereny o różnym przeznaczeniu. Linie te rozgraniczają przeznaczenie terenu działki na następujące cele: a) zabudowa wielorodzinna z usługami (2 MW/U i 1 MW/U), b) doga dojazdowa (37 KD-D), c) droga główna (1 KD-G), oraz d) zieleń parkowa (6 ZP) – (...). Teren zieleni parkowej (6 ZP) wyznaczony liniami rozgraniczającymi stanowi 5,8% powierzchni działki numer (...) i nie jest terenem przeznaczonym pod zabudowę. Natomiast teren zabudowy wielorodzinnej z usługami (2 MW/U i 1 MW/U), drogi dojazdowej (37 KD-D) i drogi głównej (1 KD-G), wyznaczony liniami rozgraniczającymi stanowi 94,2 % powierzchni działki numer (...) i jest terenem przeznaczonym pod zabudowę. Odnosząc się do części działki wyznaczonej liniami rozgraniczającymi, oznaczonej symbolami 2 MW/U i 1 MW/U, dla której dopuszcza się posadowienie na działkach zabudowy wielorodzinnej z usługami, a więc określonych obiektów budowlanych jak i części działki wyznaczonej liniami rozgraniczającymi oznaczonej symbolami 37 KD-D i 1 KD- G (co stanowi 94,2% Udziału Sprzedającego) dla których dopuszcza się zabudowę w postaci drogi dojazdowej i drogi głównej, należy wskazać, że stanowią one w myśl art. 2 pkt 33 ustawy o VAT grunty niezabudowane budowlane. Wobec powyższego do sprzedaży Udziału w wysokości 2/12 w prawie własności działki oznaczonej nr (...), w części oznaczonej w planie miejscowym jako 2 MW/U, 1 MW/U, KD-D i 1 KD-G nie znajdzie zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Natomiast część wyznaczoną liniami rozgraniczającymi, oznaczona symbolem 6 ZP (co stanowi 5,8 % Udziału Sprzedającego), która – jak Państwo wskazali – zgodnie z MPZP nie jest terenem przeznaczonym pod zabudowę, należy uznać za teren niezabudowany inny niż budowlany. Wobec tego do sprzedaży Udziału w prawie własności działki oznaczonej nr (...), w części oznaczonej w planie miejscowym jako 6 ZP (co stanowi 5,8 % Udziału Sprzedającego) znajdzie zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu nieruchomości niezabudowanej wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT: Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. W celu zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.: - towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania, - przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. NSA w wyroku z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t. u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”. W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT. Jak wskazali Państwo w opisie zdarzenia przyszłego Sprzedający oraz Z nabyli Nieruchomość na podstawie umowy sprzedaży udokumentowanej aktem notarialnym sporządzonym 1 czerwca 2021 roku, (...), przy czym nabycie nie nastąpiło w wyniku czynności opodatkowanej podatkiem VAT i nie zostało udokumentowane fakturą z wykazaną kwotą podatku VAT. W takiej sytuacji nie można powiedzieć, że Sprzedający mieli prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu tego nabycia, bądź nie mieli takiego prawa, bowiem nie było podatku, który mogliby odliczyć. W związku z powyższym, sprzedaż przez Sprzedających udziału w wysokości 2/12 w działce nr (...) w części, która w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego została oznaczona symbolami 2 MW/U, 1MW/U, 37 KD-D i 1 KD-G (co stanowi 94,2% Udziału Sprzedających) nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, ponieważ nie został spełniony co najmniej jeden z warunków wskazanych w tym przepisie, a warunki te muszą zostać spełnione łącznie. Zatem sprzedaż przez Sprzedających 2/12 Udziału Sprzedających w prawie własności działki nr (...) w części, wyznaczonej liniami rozgraniczającymi, oznaczonej w planie miejscowym symbolami 2 MW/U, 1MW/U, 37 KD-D i 1 KD-G (co stanowi 94,2% Udziału Sprzedających) będzie opodatkowana podatkiem VAT, według stawki podatku od towarów i usług właściwej dla towaru będącego przedmiotem sprzedaży. Natomiast sprzedaż przez Sprzedających Udziału Sprzedających 2/12 Udziału w prawie własności działki oznaczonej nr (...), w części wyznaczonej liniami rozgraniczającymi oznaczonej w planie miejscowym jako 6 ZP (co stanowi 5,8 % Udziału Sprzedającego) będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1, oceniane całościowo, należało uznać za nieprawidłowe. Natomiast Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe, stwierdzili bowiem Państwo, że sprzedaż Nieruchomości w części wyznaczonej liniami rozgraniczającymi przewidującymi w planie miejscowym wykorzystanie tej części jako 6 ZP (co stanowi 5,8 % Nieruchomości) będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług jako dostawa terenów innych niż budowlane. Państwa wątpliwości wyrażone w pytaniu nr 3 dotyczą kwestii ustalenia, czy faktura wystawiona przez Sprzedającego z tytułu sprzedaży Nieruchomości, jako wartość sprzedaży wskazywać powinna wartość Nieruchomości w części, wyznaczonej liniami rozgraniczającymi, oznaczonej w planie miejscowym symbolami 2 MW/U, 1MW/U, 37 KD-D i 1 KD-G (co stanowi 94,2% Nieruchomości) i podatek od towarów i usług obliczony, według właściwej stawki tego podatku, od podstawy opodatkowania w wysokości wartości Nieruchomości w części, wyznaczonej liniami rozgraniczającymi, oznaczonej w planie miejscowym symbolami 2 MW/U, 1MW/U, 37 KD-D i 1 KD-G (co stanowi 94,2% Nieruchomości) natomiast Pani Z nie będzie zobowiązana do wystawienia z tytułu sprzedaży Nieruchomości przez Sprzedającego faktury VAT. Jak stanowi art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy: Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Przy czym w myśl art. 106b ust. 2 ustawy: Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3. Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. W myśl art. 106e ust. 1 ustawy: 1. Faktura powinna zawierać: 1) datę wystawienia; 2) kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę; 3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy; 4) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a oraz pkt 25; 5) numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b; 6) datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w , o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury; 7) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi; 8) miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług; 9) cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto); 10) kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto; 11) wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto); 12) stawkę podatku albo stawkę podatku od wartości dodanej w przypadku korzystania z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9; 13) sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku; 14) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku; 15) kwotę należności ogółem; 16) w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których: a) obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1, lub b) w przepisach wydanych na podstawie art. 19a ust. 12 określono termin powstania obowiązku podatkowego z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty - wyrazy „metoda kasowa”; 17) w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 -wyraz „samofakturowanie”; 18) w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy „odwrotne obciążenie”; 18a) w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem przekracza kwotę 15 000 zł lub jej równowartość wyrażoną w walucie obcej, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy - wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”, przy czym do przeliczania na złote kwot wyrażonych w walucie obcej stosuje się zasady przeliczania kwot stosowane w celu określenia podstawy opodatkowania; 19) w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9, art. 113a ust. 1 albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 - wskazanie: a. przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku, b. przepisu dyrektywy 2006/112/WE, który zwalnia od podatku taką dostawę towarów lub takie świadczenie usług, lub c. innej podstawy prawnej wskazującej na to, że dostawa towarów lub świadczenie usług korzysta ze zwolnienia; 20) w przypadku, o którym mowa w art. 106c - nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu określonym dla podatnika - imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres; 21) w przypadku faktur wystawianych w imieniu i na rzecz podatnika przez jego przedstawiciela podatkowego - nazwę lub imię i nazwisko przedstawiciela podatkowego, jego adres oraz numer, za pomocą którego jest on zidentyfikowany na potrzeby podatku; 22) w przypadku gdy przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy są nowe środki transportu - datę dopuszczenia nowego środka transportu do użytku oraz: a. przebieg pojazdu - w przypadku pojazdów lądowych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. a, b. liczbę godzin roboczych używania nowego środka transportu - w przypadku jednostek pływających, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. b, oraz statków powietrznych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. c; 23) w przypadku faktur wystawianych przez drugiego w kolejności podatnika, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej (procedurze uproszczonej) - dane określone w art. 136; 24) w przypadkach, o których mowa w art. 97 ust. 10 pkt 2 i 3: a) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, poprzedzony kodem PL, b) numer, za pomocą którego nabywca towaru lub usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej w danym państwie członkowskim, zawierający dwuliterowy kod stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej właściwy dla tego państwa członkowskiego; 25) w przypadku podatnika korzystającego ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113a ust. 1 - indywidualny numer identyfikacyjny, o którym mowa w art. 113a ust. 2 pkt 2. Zatem, zgodnie z wyżej powołanymi przepisami, konieczne jest, aby faktury, jako dokumenty potwierdzające rzeczywiste transakcje gospodarcze, zawierały m.in. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi, wartość netto dostarczonych towarów lub wykonanych usług, stawkę podatku i kwotę podatku. W analizowanej sprawie z tytułu sprzedaży udziału w wysokości 2/12 w nieruchomości – działce nr (...), Sprzedający oraz małżonka Sprzedającego będą stronami dokonującymi czynności podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem i Sprzedający oraz małżonka Sprzedającego będą występować w charakterze podatników podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Mając zatem na uwadze powyższe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie oboje Sprzedający - Pan Y oraz Pani Z będą zobowiązani wystawić faktury VAT w związku ze sprzedażą udziału w działce nr (...), wykazując jako wartość sprzedaży wartość Nieruchomości w części, wyznaczonej liniami rozgraniczającymi, oznaczonej w planie miejscowym symbolami 2 MW/U, 1MW/U, 37 KD-D i 1 KD-G (co stanowi 94,2% Nieruchomości) oraz nie są zobowiązani do wystawienia faktur VAT w odniesieniu do części nieruchomości korzystającej ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 (w części wyznaczonej liniami rozgraniczającymi oznaczonej w planie miejscowym jako 6 ZP - co stanowi 5,8 % Udziału Sprzedających). Ustawa o podatku od towarów i usług nie reguluje sytuacji przeprowadzania transakcji przez małżonków, w odniesieniu do majątku stanowiącego wspólność małżeńską. Jednakże z uwagi na fakt, że ustrój ten określa równe prawa majątkowe dla obydwu małżonków, należy stwierdzić, że wystawiając faktury dokumentujące sprzedaż Nieruchomości (udziału w wysokości 2/12 w działce nr (...), powinien Sprzedający i małżonka Sprzedającego, uwzględnić w fakturze sprzedaż w części przypadającej każdemu Sprzedającemu. Wobec powyższego Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3, oceniane całościowo, należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie. Wydana interpretacja dotyczy skutków podatkowych planowanej sprzedaży przez Sprzedających 2/12 Udziału Sprzedających w działce nr (...) dla Państwa i Sprzedających (Pana Y i Z), nie rozstrzyga dla pozostałych współwłaścicieli Nieruchomości. Zaznaczenia wymaga, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji. - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania X (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy – Ordynacja podatkowa.