W dniu 14 lutego 2025 r. Wnioskodawca, polski rezydent podatkowy prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą, złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej obowiązku wystawiania faktur oraz wykazywania wynagrodzenia w deklaracjach VAT w związku z realizacją projektów współfinansowanych ze środków Unii Europejskiej. Organ podatkowy stwierdził, że stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe, wskazując, że otrzymane wynagrodzenie za świadczone usługi w ramach projektów podlega opodatkowaniu VAT, a Wnioskodawca jest zobowiązany do wystawiania faktur oraz wykazywania tych działań w deklaracjach VAT. Interpretacja jest negatywna, ponieważ organ zaprzeczył stanowisku Wnioskodawcy.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbny14 lutego 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 14 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy kwestii czy w związku z wykonywaniem zadań w ramach projektów oraz otrzymywaniem wynagrodzenia za wykonaną pracę własną, które pokryte jest z budżetu projektu (środki pochodzące z dofinansowania udzielonego na realizację projektu oraz wkładu własnego) jest Pan zobowiązany do wystawiania faktur dokumentujących dokonane czynności oraz do wykazywania tychże działań w deklaracjach składanych dla potrzeb rozliczenia VAT (podatek od towarów i usług). Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Wnioskodawca, będący polskim rezydentem podatkowym podlegający nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium RP, od dnia 1 grudnia 2015 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Od dnia 5 grudnia 2015 r. Wnioskodawca pozostaje czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem przeważającej działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę pozostaje działalność w zakresie pozaszkolnych form edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności): 85.59.B). W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca realizuje projekty współfinansowane ze środków pochodzących z Unii Europejskiej. Ramowy proces realizacji projektu współfinansowanego ze środków pochodzących z Unii Europejskiej można podzielić na następujące etapy: 1) przygotowanie wniosku o dofinansowanie projektu oraz jego złożenie (w wyznaczonym terminie) do instytucji realizującej nabór w ramach procedury konkursowej; 2) rozpoznanie złożonych wniosków przez instytucję realizującą nabór; 3) wybór projektów do realizacji poprzez przyznanie przez instytucję realizującą nabór dofinansowania do realizacji do ich realizacji; 4) podpisanie umowy, na podstawie której Wnioskodawca realizuje projekt; 5) przystąpienie do realizacji projektu (obejmujące wykonanie zadań wskazanych we wniosku) oraz rozliczenie projektu.
Składając wniosek o dofinansowanie Wnioskodawca w jego treści zobowiązany jest do wykazania potencjału/doświadczenia oraz zdolności osobowych/technicznych do realizacji projektu. Poszczególne zadania w ramach projektu mogą być realizowane przez podmiot trzeci - inny niż Wnioskodawca. Jednakże to również Wnioskodawca uprawniony jest, w ramach swojego doświadczenia i posiadanych kompetencji, do wykonania poszczególnych zadań w ramach realizowanego projektu. Niejednokrotnie prowadzi to do sytuacji, w której Wnioskodawca nie tylko koordynuje realizację projektu, ale również uczestniczy w jego realizacji w sposób czynny jako wykonawca poszczególnych zadań, za co pobiera stosowne wynagrodzenie. Wskazanie podmiotów, które wykonywać będą poszczególne zadania w ramach realizowanego projektu jest niezbędnym elementem wniosku, który pozwala na wykazanie zdolności posiadanych przez Wnioskodawcę do realizacji projektu. Stąd posiadanie odpowiedniego doświadczenia, wykształcenia oraz zdolności technicznych jest w przypadku realizacji jakiegokolwiek projektu dofinansowanego ze środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej kryterium wstępnym, umożliwiającym pozytywne rozpatrzenie wniosku o dofinansowanie. Przykładowo wskazać należy na realizowany obecnie przez Wnioskodawcę projekt „(...)” dofinansowany z Funduszy Europejskich dla (...) 2021-2027. Projekt realizowany jest w ramach programu FELU.00.00, priorytet FELU.09.00, działanie FELU.09.07. Instytucją Organizującą Nabór pozostawał Wojewódzki Urząd Pracy w U (numer naboru XXX). Zakres realizowanego projektu obejmuje wsparcie na rzecz przystosowywania pracowników, przedsiębiorstw i przedsiębiorców do zmian. Data rozpoczęcia realizacji projektu to 1 marca 2024 r., zaś data zakończenia projektu została określona na dzień 28 lutego 2025 r. Projekt obejmuje realizację zadań doradczo-szkoleniowych, które w ramach swojego zakresu skupiają się na aktywizacji i/lub poprawie sytuacji zawodowej uczestników projektu. Projekt rozpoczął się od rozpoznania aktualnej sytuacji społeczno-zawodowej i identyfikacji potrzeb jego uczestnika. Efektem tego etapu jest sporządzenie Indywidualnego Planu Działania (dalej: „IPD”) opracowanego w trakcie dwustronnych ustaleń pomiędzy Uczestnikiem Projektu (dalej: „UP”) a doradcą zawodowym. Opracowane IPD pozwoli na dopasowanie pomocy odpowiednio do sytuacji UP, jego potrzeb, możliwości oraz posiadanych kompetencji. IPD może być modyfikowany w trakcie jego realizacji z powodu zmiany osobistej sytuacji UP bądź też zewnętrznych uwarunkowań mających wpływ na przebieg realizacji ścieżki aktywizacji i/lub poprawy sytuacji zawodowej. Na każdym etapie realizacji IPD uczestnicy projektu będą mieć zapewniony dostęp do wsparcia doradcy zawodowego. Potrzeba realizacji przedmiotowego projektu wynika z potrzeb i konieczności niwelowania barier UP. Umiejętności miękkie są jednym z kryteriów decydujących o zatrudnieniu. Są to kompetencje kluczowe potrzebne każdemu człowiekowi do samorealizacji i rozwoju osobistego, integracji społecznej i zatrudnienia. W przypadku powołanego we wniosku projektu uczestnicy nie ponoszą kosztów uczestnictwa w projekcie. W ramach wskazanego projektu realizowane są takie zadania jak: 1) wsparcie doradcy wraz z IPD; 2) szkolenie cyfrowe; 3) szkolenia zawodowe - otwarte; 4) szkolenia zawodowe - kierowcy; 5) indywidualne pośrednictwo pracy (wynagrodzenie pośrednika pracy); 6) staże zawodowe; 7) opieka nad dziećmi i osobami zależnymi; 8) realizacja zadań zakwalifikowanych do kategorii kosztów pośrednich. W ramach wykonywanych zadań wykonywane są poszczególne czynności – obejmujące swoim opisem ponoszone w ramach projektu koszty. Realizując poszczególne zadania w projekcie wyróżnić należy cztery kategorie kosztów: - personel projektu (działania realizowane samodzielnie przez Wnioskodawcę); - usługi zewnętrzne (zlecenie podmiotom trzecim realizacji poszczególnych czynności w ramach projektu); - koszty wsparcia uczestników projektu oraz podmiotów objętych wsparciem (świadczenia otrzymywane przez uczestników projektu np. zwrot kosztów dojazdu, stypendium); - ryczałt (dotyczy wyłącznie zadań zakwalifikowanych do kategorii kosztów pośrednich). Z zakresu zadań Wnioskodawca samodzielnie realizuje czynności obejmujące koszt wynagrodzenie doradcy zawodowego oraz indywidualne pośrednictwo pracy. W ramach wskazanego w opisie stanu faktycznego projektu Wnioskodawcy w związku z wykonywanymi w ramach projekt zadaniami przysługuje stosowne wynagrodzenie. Kalkulacja wynagrodzenia za zrealizowane doradztwo zawodowe wynosi: 6 godz./os. x 50 os. x 150,00 zł. Suma wynagrodzenia wynikającego z realizacji doradztwa zawodowego wyniesie 45.000,00 zł. Kalkulacja wynagrodzenia za wykonanie zadań pośrednika pracy przedstawia się następująco: 6 godz./os. x 50 os. x 150,00 zł. Suma wynagrodzenia wynikającego z realizacji zadań pośrednika pracy wyniesie 45.000,00 zł. Wnioskodawca wskazuje, że wydatki ponoszone w ramach realizowanego projektu pokryte są ze środków pochodzących z dofinansowania oraz z wkładu własnego wnoszonego przez Wnioskodawcę. Wkład własny wniesiony przez Wnioskodawcę wynosi 5% wszystkich wydatków poniesionych w projekcie. Wnioskodawca planuje w przyszłości realizować projekty, których zasady organizacji, finansowania i rozliczania kształtowałyby się w sposób analogiczny do opisanego wyżej. Przedmiot projektu może oczywiście różnić się od wskazanego w opisie stanu faktycznego, jednakże zasady organizacji, finansowania i rozliczania byłyby podobne. Stąd Wnioskodawca traktuje możliwość dalszej realizacji projektów współfinansowanych ze środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej jako zdarzenie przyszłe. Wnioskodawca w związku z realizacją projektu oraz planem realizacji projektów organizowanych na podobnych zasadach w przyszłości powziął wątpliwość co do sposobu dokumentowania realizowanych zadań, w zakresie których przysługuje mu wynagrodzenie, w odniesieniu do obowiązków sprawozdawczych określonych w ustawie o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca dokumentuje oraz planuje dokumentować wykonywane zadania poprzez wystawianie not obciążeniowych.
Czy w związku z wykonywaniem zadań w ramach projektów oraz otrzymywaniem wynagrodzenia za wykonaną pracę własną, które pokryte jest z budżetu projektu (środki pochodzące z dofinansowania udzielonego na realizację projektu oraz wkładu własnego) Wnioskodawca zobowiązany jest do wystawiania faktur dokumentujących dokonane czynności oraz do wykazywania tychże działań w deklaracjach składanych dla potrzeb rozliczenia VAT? Pana stanowisko w sprawie W ocenie Wnioskodawcy w związku z otrzymanym wynagrodzeniem za zrealizowaną w ramach projektu pracę własną, które pokryte jest z budżetu projektu (środki pochodzące z dofinansowania udzielonego na realizację projektu oraz wkładu własnego) nie jest
zobowiązany do wystawienia faktur dokumentujących zrealizowane czynności, właściwym sposobem dokumentowania wynagrodzenia za wykonane przez Wnioskodawcę w ramach projektu zadania jest nota obciążeniowa, a tym samym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do wykazywania tychże działań w deklaracjach składanych dla potrzeb rozliczenia VAT. Uzasadnienie stanowiska własnego: W pierwszej kolejności odnotować należy, że zgodnie z art. 5 ustawy o VAT reguluje zakres przedmiotowy podatku od towarów i usług. Z przepisu tego wynika, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają: 1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; 2) eksport towarów; 3) import towarów na terytorium kraju; 4) WNT (wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów); 5) WDT (wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów). Przez dostawę towarów, na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumieć należy przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei według art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Jednocześnie zgodnie z art. 29a ustawy o VAT podstawą opodatkowania w podatku od towarów i usług objęte jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. W świetle przedstawionego stanu faktycznego należy wskazać, że przyznane dofinansowanie nie jest dofinansowaniem do realizacji określonej usługi czy też zakupu określonego towaru. Dofinansowanie to ma charakter ogólny – odnosi się ono do realizacji projektu rozumianego jako pewna całość. Jak zostało to wspomniane uczestnicy projektu nie ponoszą żadnych kosztów związanych z realizowanymi na ich rzecz w projekcie czynnościami. Przyznana dotacja nie wpływa więc na cenę realizowanych w ramach projektów świadczeń. Uczestnicy pozostają ostatecznymi beneficjentami realizowanych projektów. Dotacja przeznaczona jest zaś na realizację projektu. Wskazane okoliczności skutkują tym, że otrzymana w ramach danego realizowanego projektu dotacja pozostaje poza zakresem podatku od towarów i usług. Potwierdza to wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 kwietnia 2024 r. sygn. akt I FSK 1240/19, w którym wskazano, że: „Sytuacja opisana we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, w której skarżąca finansuje jedynie niewielką (10%) część poniesionych przez siebie kosztów i nie otrzymuje od beneficjentów programu żadnego wynagrodzenia oraz że w 90% kosztów program jest finansowany ze środków publicznych, może wskazywać na to, że kwoty otrzymanego dofinansowania nie należy traktować jako „świadczenie wzajemne pochodzące od osoby trzeciej”, które - zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT - wchodzi do podstawy opodatkowania.”. Podobny pogląd przedstawiono w: 1) wyroku WSA w Bydgoszczy z dnia 26 lutego 2019 r. sygn. akt I SA/Bd 4/19; 2) wyroku NSA z dnia 11 października 2023 r. sygn. akt I FSK 1198/19; 3) interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 marca 2024 r., znak: 0115-KDIT1-2.4012.671.2018.10.RST. Powyżej zasygnalizowana została zatem kwestia wstępna co do tego, że dofinansowanie wypłacone Wnioskodawcy w celu realizacji projektu pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług, nie wchodząc tym samym w skład podstawy opodatkowania VAT. Powyższe pozwoli na przedstawienie argumentacji dotyczącej stosowanych zasad dokumentowania wynagrodzenia wypłacanego Wnioskodawcy w związku z osobistym realizowaniem zadań w ramach projektu. Osią przedstawionego powyżej problemu pozostaje ustalenie właściwego sposobu dokumentowania czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę jako praca własna w ramach realizowanego projektu. W ocenie Wnioskodawcy realizowanego projektu świadczenia w postaci pracy własnej nie można kwalifikować do żadnej z czynności objętych zakresem przedmiotowym ustawy o VAT. Świadczenie to nie stanowi wskazanych powyżej: dostawy towarów, eksportu towarów, importu towarów, WDT ani WNT. Świadczenie takie nie może zostać uznane również za odpłatne świadczenie usług. Pojęcie „świadczenie” składające się na istotę usługi - należy interpretować zgodnie z jego cywilistycznym rozumieniem. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Świadczenie zakłada istnienie podmiotu będącego jego odbiorcą (konsumentem usługi). Musi to być podmiot inny niż ten, który wykonuje usługę. Świadczenie na własną rzecz nie jest usługą, gdyż nie występuje w takim wypadku konsument usługi (odbiorca świadczenia). Sytuacja taka zaistniała w przedstawionym stanie faktycznym. Wnioskodawca nie ma wątpliwości co do tego, że w przypadku gdy realizując projekt musi skorzystać ze wsparcia oferowanego przez innych przedsiębiorców (w tym w zakresie świadczenia usług), zlecone do realizacji zadania dokumentowane powinny być co do zasady fakturą, na której Wnioskodawca opisany zostaje jako nabywca usługi, sprzedawcą zaś pozostaje kontrahent zaangażowany do wykonania poszczególnych zadań w ramach projektu. Natomiast sytuacja taka nie zachodzi w momencie gdy zadania w ramach projektu realizowane są bezpośrednio przez Wnioskodawcę przy wykorzystaniu jego pracy własnej. Brak jest podmiotu, który mógłby zostać uznany za nabywcę (konsumenta). Wnioskodawca nie może bowiem sam na swoją rzecz świadczyć usług. W szczególności uzyskane w ten sposób wynagrodzenie może zostać przekazane za pośrednictwem przelewu bankowego z rachunku „firmowego” Wnioskodawcy na jego prywatny rachunek bankowy (przy czym nie jest to warunek niezbędny). Wnioskodawca pragnie również wskazać na akcentowanie rozliczania pracy własnej przy pomocy not obciążeniowych w dokumentach objaśniających przygotowywanych chociażby przez Ministerstwo Rozwoju (tytuł dokumentu: „Materiał informacyjny dotyczący rozliczania kosztów zaangażowania personelu projektu Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój, Warszawa styczeń 2017 r.”). Przykładowo w odpowiedzi na pytanie: „52. Jak rozliczyć wynagrodzenie osoby samozatrudnionej?” udzielono odpowiedzi: „Jak rozliczyć wynagrodzenie osoby samozatrudnionej? Wewnętrzną notą obciążeniową na kwotę wynikającą ze szczegółowego budżetu projektu (należy ująć w zestawieniu wydatków we wniosku o płatność) oraz protokołem w bazie personelu.”. W tym miejscu należy odwołać się do stosownych przepisów ustawy o VAT, wskazujących zasady dokumentowania realizowanej przez podatników sprzedaży. Zgodnie z treścią art. 106b ust. 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą między innymi sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem, a także otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności podlegającej opodatkowaniu VAT. Jednocześnie w świetle art. 109 ust. 3 ustawy VAT, podatnicy są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą między innymi: kwoty określone w art. 90 ustawy VAT, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej. Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Powyższe przepisy wskazują na to, że faktura stosowana jest wyłącznie na potrzeby dokumentowania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług czy też zwolnionych przedmiotowo z VAT. Jeżeli więc Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie za czynności wykonane osobiście, niejako w stosunku do samego siebie, wówczas takie przekazanie środków nie może być uznane za zapłatę za wykonane usługi, gdyż Wnioskodawca nie może świadczyć sam sobie usług i płacić sam sobie wynagrodzenia z tego tytułu. Stąd transfer środków pieniężnych do Wnioskodawcy jako rozliczenie kosztów własnych, nie będzie podlegało opodatkowaniu, zatem brak jest podstaw do udokumentowania tego faktu fakturą. Stąd też, w przypadku uznania, że w przypadku pracy własnej świadczonej w ramach projektu nie mamy do czynienia z usługą, Wnioskodawca powinien natomiast dokumentować wynagrodzenie wypłacane za wykonane czynności notą obciążeniową. Konsekwencją powyższego pozostaje uznanie, że Wnioskodawca nie jest zobowiązany do wykazywania w deklaracjach składanych dla potrzeb rozliczenia VAT wynagrodzenia przekazanego w związku z pracą własną świadczoną w ramach realizowanego projektu. Pogląd taki poparty został m.in. w: 1) interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia 16 stycznia 2017 r. sygn. 2461-IBPP1.4512.924.2016.1.BM, 2) interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 15 września 2015 r. sygn. IBPP3/4512-443/14/ASz, 3) interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 17 marca 2016 r. sygn. IBPP2/4512-1069/15/KO. Podsumowując czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach realizowanych projektów (praca własna) nie spełniają definicji usługi (ani innego świadczenia opodatkowanego VAT), a tym samym świadczenia takie pozostają poza systemem podatku od towarów i usług. Samo zaś przekazanie środków tytułem wynagrodzenia na rachunek bankowy Wnioskodawcy (firmowy czy prywatny) należy dokumentować notą obciążeniową, z uwagi na to, że wystawienie faktury możliwe byłoby wyłącznie w sytuacji realizowania sprzedaży objętej systemem podatku od towarów i usług (sprzedaż opodatkowana). Mając na uwadze powyższe wynagrodzenie za zrealizowaną przez Wnioskodawcę pracę własną finansowane z budżetu Projektu nie będzie opodatkowane VAT z uwagi na to, że: 1) otrzymana dotacja nie wchodzi w skład podstawy opodatkowania VAT; 2) wykonywanie określonych zadań w ramach Projektu w oparciu o pracę własną Wnioskodawcy nie może być uznane za świadczenie usług, a zatem nie dochodzi do sprzedaży w myśl ustawy o VAT, co wyklucza opodatkowanie podatkiem VAT. Konsekwencją powyższego jest to, że otrzymanie przez Wnioskodawcę opisanego powyżej wynagrodzenia powinno być dokumentowane nie fakturą, a notą obciążeniową.
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy: Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również: 1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej; 2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji; 3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do „grona” usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego. Należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej. Pojęcie „dostawa towarów” w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.
Z kolei każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki: - w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia, - świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie). Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem przez pojęcie świadczenia usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to – co do zasady - niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności. Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). Należy podkreślić, że przepisy dotyczące funkcjonowania podatku VAT w krajach członkowskich Unii Europejskiej podlegają harmonizacji na zasadach określonych w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą. Uszczegółowieniem zasad obowiązywania i funkcjonowania podatku VAT określonych w dyrektywie są wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE). TSUE, w wyroku z 27 października 2011 r. w sprawie C-93/10 Finanzamt Essen-NordOst przeciwko GFKL Financial Services AG wskazał, że „(...) w ramach systemu podatku VAT czynnościami podlegającymi opodatkowaniu są transakcje między stronami, przewidujące zapłatę ceny lub inne wynagrodzenie. Zatem jeżeli czynność polega jedynie na świadczeniu jednej ze stron, bez bezpośredniego wynagrodzenia, nie ma podstawy opodatkowania, w związku z czym świadczenie takie nie podlega podatkowi VAT (zob. wyrok z 29 października 2009 r. w sprawie C-246/08 Komisja przeciwko Finlandii, Zb. Orz. s. I 10605, pkt 43). W tym świetle świadczenie usługi następuje „odpłatnie” w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy VAT, a zatem podlega opodatkowaniu, tylko jeżeli pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż świadczenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej usługobiorcy (ww. wyrok w sprawie MKG-Kraftfahrzeuge-Factoring, pkt 47). Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „świadczenie usług dokonywane odpłatnie” w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy wymaga bezpośredniego związku między wyświadczoną usługą a otrzymanym wynagrodzeniem (wyrok z dnia 29 lipca 2010 r. w sprawie C-40/09 Astra Zeneca UK, Zb. Orz. s. 1 7505, pkt 27 i przytoczone orzecznictwo)” (pkt 17-19). W wyroku z 27 marca 2014 r. w sprawie C-151/13 Le Rayon d’Or SARL przeciwko Ministre de l’Économie et des Finances TSUE wskazał, że „(...) aby świadczenie usług mogło być uznane za „odpłatne” w rozumieniu tej dyrektywy, nie wymaga ona, aby świadczenie wzajemne za taką usługę było uzyskane bezpośrednio od jej odbiorcy. Świadczenie wzajemne może pochodzić także od osoby trzeciej (zob. podobnie wyrok Loyalty Management UK i Baxi Group, C-53/09 i C-55/09, EU:C:2010:590, pkt 56)” (pkt 34). Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Zatem, aby dana czynność (usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia. Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy: Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również: 1) użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych; 2) nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przepisy ustawy formułują zatem zasadę, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega co do zasady odpłatne świadczenie usług, a nieodpłatne ich świadczenie traktuje się jako odpłatne w przypadkach określonych w ww. art. 8 ust. 2 ustawy. Dla stwierdzenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie będzie się wpisywało w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują. Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy: Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy: Podstawa opodatkowania obejmuje: 1) podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku; 2) koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy. Z treści tego przepisu wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku. Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są czy też nie są opodatkowane podatkiem od towarów i usług istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania. Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy. Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Zatem podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne - na pokrycie kosztów działalności nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu. Art. 29a ust. 1 ustawy jest odpowiednikiem art. 73 Dyrektywy, zgodnie z którym: (...) podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia. Należy uznać, że opodatkowanie subwencji (dotacji) stanowi wyjątek od zasad ogólnych wspólnego systemu VAT. Nie wszystkie subwencje (dotacje) stanowią element podstawy opodatkowania VAT. Jedynie takie, które są subwencjami (dotacjami) związanymi bezpośrednio z ceną dostawy towarów czy ceną świadczenia usług. Wyjątek ten należy interpretować w sposób ścisły. Wykładnia ścisła prowadzi do wniosku, że tylko subwencje bezpośrednio wpływające na cenę transakcji podlegają opodatkowaniu. Natomiast inne subwencje (dotacje) nie wchodzą tym samym do podstawy opodatkowania, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu VAT. Istotne zatem dla wykładni art. 29a ust. 1 ustawy, jest wyjaśnienie pojęcia „dotacja bezpośrednio związana z ceną”. W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des produits wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commisioners of Customs and Excise, w skrócie KNW). W wyroku C-184/00 Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług, bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy by możliwe było jej ustalenie. Cena jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, iż dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna. W wyroku C-353/00 TSUE wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki. Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT. Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo, że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT. Jeżeli otrzymywana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT. W sytuacji zatem, gdy podatnik dla konkretnej dostawy towarów lub konkretnego świadczenia usług otrzymuje od innego podmiotu dofinansowanie, np. w postaci dotacji stanowiącej dopłatę do ceny towaru lub usługi – tego rodzaju dofinansowanie stanowi, obok ceny, uzupełniający ją element podstawy opodatkowania z tytułu tej dostawy lub świadczenia. Natomiast dotacje mające na celu dofinansowanie ogólnych kosztów działalności, niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a więc nieuzależnione od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy, a zatem nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednocześnie z art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że nie ma znaczenia od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest aby było to wynagrodzenie za dane konkretne świadczenie lub za daną konkretną dostawę. Należy w tym miejscu wskazać również na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 4 lipca 2024 r. w sprawie C-87/23 Biedrība „Latvijas Informācijas un komunikācijas tehnoloģijas asociācija” przeciwko Valsts ieņēmumu dienests. Wprawdzie okoliczności, których dotyczy ten wyrok nie są identyczne z niniejszą sprawą, ale jednak TSUE wskazuje w nim na uwzględnienie kwoty dotacji w podstawie wymiaru opodatkowania. W powołanym wyroku Trybunał wskazał, że: Aby transakcja mogła zostać uznana za dokonaną „odpłatnie” w rozumieniu tej dyrektywy, nie jest konieczne, jak wynika to również z art. 73 tejże dyrektywy, aby świadczenie wzajemne za świadczenie usług zostało uzyskane bezpośrednio od ich odbiorcy, bowiem owo świadczenie wzajemne może pochodzić także od osoby trzeciej (zob. podobnie wyrok z dnia 30 marca 2023 r., Gmina O., C#612/21, EU:C: 2023:279, pkt 26 i przytoczone tam orzecznictwo). (pkt 27) Okoliczność, że rozpatrywana transakcja została dokonana po cenie wyższej lub niższej od kosztu wytworzenia, a zatem po cenie wyższej lub niższej od zwykłej ceny rynkowej, nie ma znaczenia dla kwalifikacji transakcji jako „odpłatnej”, ponieważ okoliczność taka nie może mieć wpływu na bezpośredni związek pomiędzy transakcją, która została lub zostanie dokonana, a świadczeniem wzajemnym, które zostało lub zostanie otrzymane, w wysokości wcześniej określonej według ustalonych kryteriów (zob. podobnie wyrok z dnia 30 marca 2023 r., Gmina O., C#612 /21, EU:C:2023:279, pkt 27 i przytoczone tam orzecznictwo). (pkt 28) W ramach projektu ICT wydaje się, że współistnieją, z zastrzeżeniem weryfikacji przez sąd odsyłający, dwie usługi. Pierwsza z nich wiąże beneficjenta szkolenia ze stowarzyszeniem, na rzecz którego beneficjent ten płaci całość żądanej ceny. Po otrzymaniu dotacji od CFLA stowarzyszenie przekazuje kwotę przypadającą każdemu beneficjentowi usługi szkoleniowej, co skutkuje obniżeniem ceny pierwotnie zapłaconej przez beneficjenta na rzecz stowarzyszenia. Druga z nich wynika z umowy zawartej między stowarzyszeniem a przedsiębiorstwem szkoleniowym, na rzecz którego stowarzyszenie płaci wynagrodzenie w zamian za wykonaną usługę. (pkt 30) Jest zatem jasne, że stowarzyszenie należy uznać za podmiot świadczący usługi szkoleniowe względem beneficjenta szkolenia. W tym względzie nie ma znaczenia, że stowarzyszenie nie zatrudniło własnego personelu, postanowiło natomiast skorzystać z usług podwykonawcy. (pkt 31) (...) okoliczność, że dochód składający się z jednej strony z wypłaty pomocy pochodzącej za pośrednictwem CFLA z EFRR, a z drugiej strony z wynagrodzenia płaconego przez beneficjentów usług szkoleniowych pokrywa w całości koszty stowarzyszenia, ale nie pozwala mu na osiągnięcie zysku zgodnie z jego statusem stowarzyszenia o celu niezarobkowym, również nie może stanowić przeszkody dla zakwalifikowania świadczenia usług rozpatrywanych w postępowaniu głównym jako odpłatnego świadczenia usług, jak wynika wyraźnie z orzecznictwa przytoczonego w pkt 28 niniejszego wyroku, zgodnie z którym transakcja, nawet dokonana po cenie niższej od kosztu wytworzenia, może zostać zakwalifikowana jako transakcja dokonana odpłatnie. (pkt 36) Dalej TSUE wskazał, że: Artykuł 73 tej dyrektywy należy zatem interpretować w ten sposób, że dotacje wypłacane usługodawcy przez europejski fundusz w celu świadczenia konkretnych usług wchodzą, zgodnie z tym przepisem, w zakres podstawy opodatkowania jako płatność otrzymana od osoby trzeciej. (pkt 39) Trybunał stwierdził również, że: (...) z uwagi na trudności w opracowaniu dokładnej definicji działalności gospodarczej należy zbadać wszystkie okoliczności, w jakich jest ona prowadzona, dokonując indywidualnej oceny w odniesieniu do tego, co jest typowym zachowaniem przedsiębiorcy prowadzącego działalność w danej dziedzinie (wyroki: z dnia 30 marca 2023 r., Gmina O., C#612/21, EU:C:2023:279, pkt 35 i przytoczone tam orzecznictwo; a także z dnia 30 marca 2023 r., Gmina L., C#616/21, EU:C:2023:280, pkt 43 i przytoczone tam orzecznictwo), czyli w niniejszym przypadku przedsiębiorstwa zajmującego się organizacją i świadczeniem usług szkoleniowych. (pkt 46) Dalej, odwołując się do treści art. 9 Dyrektywy TSUE wskazał, że: Przede wszystkim z brzmienia tego przepisu wynika, że za podatnika uważa się każdą osobę, która samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą, bez względu na jej rezultaty. Wynika z tego, że zamierzony przez stowarzyszenie cel polegający na osiągnięciu zwykłej równowagi swoich rachunków nie może wystarczyć do wykluczenia możliwości wykonywania przez to stowarzyszenie działalności gospodarczej. Z tego samego powodu przedsiębiorstwo, które usiłuje osiągnąć zyski, lecz którego działalność okazałaby się trwale deficytowa, na przykład z powodu słabych wyników, pozostaje jednak podatnikiem, jeżeli przypomniana w pkt 46 niniejszego wyroku analiza wszystkich warunków, w jakich działalność ta jest wykonywana, prowadzi do uznania tej działalności za mającą charakter gospodarczy. (pkt 49) Ponadto stowarzyszenie zachowuje się jak przedsiębiorstwo organizujące i zapewniające szkolenia, gdy realizuje projekty szkoleniowe finansowane przez EFRR za pośrednictwem CFLA. W szczególności poszukuje ono projektów, klientów oraz instruktorów, których usługi nabywa w ramach podwykonawstwa. Pobiera ono zapłatę części ceny od beneficjentów usług szkoleniowych, ocenia ich poziom wiedzy i gromadzi uwagi dotyczące szkolenia, co odpowiada typowemu badaniu jakości. (pkt 50) Bezsporne jest również, że stowarzyszenie posiada własny personel do organizacji swoich projektów, poza podwykonawcami, z których korzysta. W tym ostatnim względzie należy przypomnieć, że podwykonawstwo jest w pełni powszechne w ramach życia gospodarczego.(pkt 51) Wynika z tego, że na zewnątrz stowarzyszenie jawi się jako podmiot świadczący usługi szkoleniowe lub organizację takich usług, porównywalny z każdym innym podmiotem gospodarczym działającym na tym samym rynku, z którym zatem konkuruje. (pkt 52) Wreszcie, nawet jeśli fakt, że znaczna część jego finansowania pochodzi z dotacji publicznych, wydaje się powodować niepewność co do rentowności stowarzyszenia, należy podkreślić, że dotacje te i ich przewidywalna kwota stanowią elementy, na podstawie których stowarzyszenie opracowuje swój plan pracy i poszukuje klientów. (pkt 53) Podsumowując Trybunał doszedł do wniosku, że: 1) Artykuł 2 ust. 1 lit. c) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że: świadczenie usług szkoleniowych zafakturowane przez stowarzyszenie o celach niezarobkowych, zlecone zasadniczo osobom trzecim i korzystające z dotacji pochodzących z funduszy europejskich, które mogą wynosić do 70% całkowitej kwoty tych usług, stanowi odpłatne świadczenie usług, przy czym nie ma zastosowania art. 28 tej dyrektywy w braku wyraźnej umowy prowadzenia spraw pozwalającej na stwierdzenie świadczenia usług przez podatnika we własnym imieniu i na rzecz osoby trzeciej. 2) Artykuł 73 dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że: dotacje wypłacane usługodawcy przez europejski fundusz w celu świadczenia konkretnych usług wchodzą, zgodnie z tym przepisem, w zakres podstawy opodatkowania jako płatność otrzymana od osoby trzeciej. 3) Artykuł 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że: posiadany status stowarzyszenia o celach niezarobkowych nie stoi na przeszkodzie temu, by - po przeprowadzeniu analizy uwzględniającej wszystkie okoliczności działalności danego stowarzyszenia, a w szczególności okoliczność, że działalność ta jest porównywalna z typowym zachowaniem podmiotu gospodarczego w tym samym sektorze - stowarzyszenie to mogło zostać uznane za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu. Z opisu sprawy wynika, że w ramach prowadzonej działalności realizuje Pan projekty współfinansowane ze środków pochodzących z Unii Europejskiej. Składając wniosek o dofinansowanie w jego treści zobowiązany jest Pan do wykazania potencjału /doświadczenia oraz zdolności osobowych/technicznych do realizacji projektu. Poszczególne zadania w ramach projektu mogą być realizowane przez podmiot trzeci - inny niż Pan. Jednakże to również Pan uprawniony jest, w ramach swojego doświadczenia i posiadanych kompetencji, do wykonania poszczególnych zadań w ramach realizowanego projektu. Niejednokrotnie prowadzi to do sytuacji, w której nie tylko koordynuje Pan realizację projektu, ale również uczestniczy w jego realizacji w sposób czynny jako wykonawca poszczególnych zadań, za co pobiera Pan stosowne wynagrodzenie. Obecnie realizuje Pan projekt pn. „(...)”. Projekt obejmuje realizację zadań doradczo-szkoleniowych, które skupiają się na aktywizacji i/lub poprawie sytuacji zawodowej uczestników projektu. Wydatki ponoszone w ramach realizowanego projektu pokryte są ze środków pochodzących z dofinansowania oraz z wkładu własnego wnoszonego przez Pana. W ramach wskazanego projektu realizowane są takie zadania jak: 1) wsparcie doradcy wraz z IPD; 2) szkolenie cyfrowe; 3) szkolenia zawodowe - otwarte; 4) szkolenia zawodowe - kierowcy; 5) indywidualne pośrednictwo pracy (wynagrodzenie pośrednika pracy); 6) staże zawodowe; 7) opieka nad dziećmi i osobami zależnymi; 8) realizacja zadań zakwalifikowanych do kategorii kosztów pośrednich. Z zakresu zadań samodzielnie realizuje Pan czynności obejmujące koszt wynagrodzenia doradcy zawodowego oraz indywidualne pośrednictwo pracy. W przyszłości zamierza Pan realizować projekty, których zasady organizacji, finansowania i rozliczania kształtowałyby się w sposób analogiczny do opisanego wyżej. Ma Pan wątpliwości czy w związku z wykonywaniem zadań w ramach projektów oraz otrzymywaniem wynagrodzenia za wykonaną pracę własną, które pokryte jest z budżetu projektu (środki pochodzące z dofinansowania udzielonego na realizację projektu oraz wkładu własnego) zobowiązany jest Pan do wystawiania faktur dokumentujących dokonane czynności oraz do wykazywania tychże działań w deklaracjach składanych dla potrzeb rozliczenia VAT. Odnosząc się do kwestii objętej zakresem zadanego pytania należy w pierwszej kolejności ustalić charakter wykonywanych przez Pana w ramach pracy własnej czynności oraz otrzymywanych środków pieniężnych. Jeszcze raz należy podkreślić, że dotacja (dofinansowanie) podlega opodatkowaniu, jeżeli ma bezpośredni związek z ceną dostarczonego towaru/usługi świadczonej przez otrzymującego dotację. W takiej sytuacji przyjmuje się, że dotacja (dofinansowanie) stanowi składnik tej ceny. Innymi słowy dotacja (dofinansowanie) „uzupełniając” podstawę opodatkowania z tytułu dostawy towaru/świadczenia usługi jest opodatkowana na takich samych zasadach jak czynność, której dotyczy. Rozpatrując zatem kwestię, czy otrzymywana dotacja (dofinansowanie) podlega opodatkowaniu, należy rozważyć, czy występują konkretne podlegające opodatkowaniu czynności (dostawa towarów lub świadczenie usług) wykonywane przez Pana, z którymi związane są środki z otrzymanego dofinansowania. Analiza przedstawionego opisu sprawy, treści cytowanych przepisów prawa podatkowego oraz orzecznictwa TSUE prowadzi do wniosku, że w rozpatrywanym przypadku, wbrew Pana twierdzeniu, mamy do czynienia z sytuacją, w której występuje skonkretyzowane świadczenie usług na rzecz zindywidualizowanych beneficjentów (pracowników oraz przedsiębiorstw) w zamian za określone wynagrodzenie. Z opisu sprawy wynika bowiem, że w ramach realizowanego obecnie przez Pana projektu pn. „(...)” świadczy Pan usługi na rzecz pracowników oraz przedsiębiorstw obejmujące doradztwo zawodowe oraz indywidualne pośrednictwo pracy. W związku z wykonywanymi w ramach projektu zadaniami przysługuje Panu stosowne wynagrodzenie. Kalkulacja wynagrodzenia za zrealizowane doradztwo zawodowe wynosi: 6 godz./os. x 50 os. x 150,00 zł. Suma wynagrodzenia wynikającego z realizacji doradztwa zawodowego wyniesie 45.000,00 zł. Kalkulacja wynagrodzenia za wykonanie zadań pośrednika pracy przedstawia się następująco: 6 godz./os. x 50 os. x 150,00 zł. Suma wynagrodzenia wynikającego z realizacji zadań pośrednika pracy wyniesie 45.000,00 zł. W związku z tym, wbrew Pana twierdzeniom, w opisanej sytuacji występują wszystkie elementy świadczenia usług za wynagrodzeniem. Mamy do czynienia z projektem, w ramach którego następuje wykonanie przez Pana skonkretyzowanych usług (doradztwo zawodowe oraz indywidualne pośrednictwo pracy) na rzecz konkretnego beneficjenta (uczestnika projektu – pracownika, przedsiębiorstwa). Natomiast środki finansowe (dofinansowanie) przekazywane Panu na pokrycie kosztów realizacji zadań obejmujących doradztwo zawodowe oraz indywidualne pośrednictwo pracy, stanowią otrzymane od osoby trzeciej wynagrodzenie za świadczenie tych usług. Należy zauważyć, że otrzymane środki (dofinansowanie) za wykonaną przez Pana pracę własną nie są przeznaczone na Pana ogólną działalność, lecz są przeznaczone na pokrycie kosztów wykonywanych przez Pana zadań obejmujących doradztwo zawodowe i indywidualne pośrednictwo pracy, których ilość i wartość została dokładnie wyliczona i kwota dofinansowania jest odpowiednikiem ceny danego świadczenia, danej usługi. Wobec tego otrzymane dofinansowanie za wykonaną przez Pana pracę własną stanowi pokrycie ceny konkretnych świadczeń wykonywanych przez Pana w ramach projektu na rzecz pracowników oraz przedsiębiorstw. Z uwagi na powyższe, stwierdzić należy, że otrzymane środki finansowe w postaci unijnego dofinansowania przekazywane Panu na sfinansowanie kosztów wykonywanych przez Pana zadań w ramach pracy własnej obejmujących doradztwo zawodowe i indywidualne pośrednictwo pracy, stanowią w istocie zapłatę od osoby trzeciej za świadczone usługi. Zatem w rozpatrywanej sprawie zostały spełnione wszystkie przesłanki warunkujące uznanie wykonywanych przez Pana zadań w ramach pracy własnej obejmujących doradztwo zawodowe i indywidualne pośrednictwo pracy, za odpłatne usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w myśl art. 5 ust. 1 ustawy. W konsekwencji otrzymane środki finansowe w postaci dofinansowania przekazywane Panu, jako bezpośrednio powiązane z ceną świadczonych przez Pana usług w ramach pracy własnej stanowią/stanowić będą podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy. Przechodząc do kwestii sposobu dokumentowania wykonywanych przez Pana w ramach projektu zadań (praca własna), za które otrzymuje Pan wynagrodzenie, należy zauważyć, że zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy: Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą: 1) sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem; 2) wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a; 3) wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1; 4) otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy: a) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, b) czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4, c) dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b. Przywołany wyżej przepis art. 106b ust. 1 ustawy wskazuje więc, w jakich sytuacjach podatnik jest zobowiązany do wystawienia faktury. Obowiązek ten występuje w sytuacji dokonania sprzedaży, jak również innych czynności wskazanych w tym przepisie. Przy czym, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy: Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Jak stanowi art. 106b ust. 2 ustawy: Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9, art. 113a ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3. Na podstawie art. 106b ust. 3 ustawy: Na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą: 1) czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem: a) czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, b) czynności, o których mowa w art. 106a pkt 3 i 4, 1a) otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem: a) przypadku, gdy zapłata dotyczy czynności, o których mowa w art. 19a ust. 1b i ust. 5 pkt 4 oraz art. 106a pkt 3 i 4, b) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, 2) sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. - jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty. Elementy, jakie powinna zawierać faktura, zostały wymienione w art. 106e ustawy. Przepis art. 106i ust. 1 ustawy stanowi, że: Fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-9. Według art. 106i ust. 2 ustawy: Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy. Należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych. Pełni ona bowiem szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt sprzedaży określonych towarów lub usług. Podkreślić należy, że podatnik ma obowiązek wystawienia faktury na rzecz odbiorców będących podatnikami podatku od towarów i usług, natomiast jeżeli usługa została wykonana na rzecz innego podmiotu niż ten, o którym mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest zobowiązany do dokumentowania takiej sprzedaży fakturą tylko na żądanie odbiorców ww. usługi. Jak wskazano powyżej w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której wystąpią skonkretyzowane świadczenia na rzecz zindywidualizowanych beneficjentów (pracowników oraz przedsiębiorstw uczestniczących w projekcie) w zamian za określone wynagrodzenie (otrzymane dofinansowanie). Odbiorcą świadczenia są zatem pracownicy oraz przedsiębiorstwa uczestniczące w projekcie. A zatem, w związku z uznaniem, że otrzymane środki finansowe w postaci dofinansowania przekazywane Panu, stanowią wynagrodzenie za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy - w przypadku, gdy odbiorcą usługi jest/będzie podatnik podatku VAT - jest Pan obowiązany do udokumentowania fakturą VAT ww. usług zgodnie z przepisami art. 106a-106q ust. 1 ustawy o VAT. Natomiast w przypadku, gdy odbiorcą usługi nie jest podatnik VAT – co do zasady ma Pan /będzie Pan miał obowiązek wystawienia faktury VAT nabywcy usługi tylko wtedy gdy odbiorca ww. usługi, niebędący podatnikiem, takiej faktury zażąda. W przeciwnym wypadku nie jest Pan zobowiązany do wystawienia faktury VAT. Odnosząc się z kolei do wykazywania ww. działań w deklaracjach składanych dla potrzeb rozliczenia VAT, należy wskazać, że w myśl art. 99 ust. 1 ustawy: Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c, art. 133 i art. 138g ust. 2. Stosownie do art. 99 ust. 7c ustawy: Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika. Na podstawie art. 99 ust. 11b ustawy: Deklaracje, o których mowa w ust. 1-3, 3c-6, 8-9 i 11a, składa się wyłącznie za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Zgodnie z art. 99 ust. 11c ustawy: Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne, który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach. Według art. 99 ust. 13a ustawy: Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi i udostępni na elektronicznej platformie usług administracji publicznej wzór dokumentu, o którym mowa w ust. 11c. Natomiast w myśl z art. 99 ust. 13b ustawy: Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 7c, wraz z objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, oraz niezbędnymi pouczeniami, uwzględniając konieczność prawidłowego rozliczenia podatku oraz kontroli tego obowiązku przez organ podatkowy. Od 1 października 2020 r. kwestie danych, jakie należy wykazywać w składanych deklaracjach reguluje rozporządzenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r. poz. 1988 ze zm.). Zatem, od 1 października 2020 r. dotychczasowe deklaracje VAT-7 i VAT-7K i informacja o ewidencji zostały zastąpione przez przesyłany łącznie jeden dokument elektroniczny JPK_VAT, w formie JPK_V7M lub JPK_V7K. Oznacza to, że za okresy od 1 października 2020 r. nie ma możliwości składania deklaracji VAT-7 i VAT-7K oraz ewidencji w inny sposób niż w formie nowego JPK_VAT. Elementy nowego JPK_VAT określa rozporządzenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług, zmienione rozporządzeniem Ministra Finansów z 1 kwietnia 2020 r. (Dz. U. poz. 576) oraz rozporządzeniem Ministra Finansów z 25 czerwca 2020 r. (Dz. U. poz. 1127) oraz opracowane na jego podstawie wzory struktury logicznej JPK_VAT, w formie JPK_V7M i JPK_V7K. W rozporządzeniu w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług dodano załączniki będące objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji oraz sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z art. 109 ust. 3b i 3c ustawy. W pkt I załącznika „Objaśnienia do deklaracji”, w pkt 4.1. wskazano, iż: W części deklaracji dotyczącej obliczenia wysokości podatku należnego wykazuje się wszystkie czynności podlegające opodatkowaniu (wysokość podstawy opodatkowania oraz wysokość podatku należnego), dla których obowiązek podatkowy powstał w okresie rozliczeniowym, za który jest składana deklaracja, po uwzględnieniu korekt wynikających z przepisów o podatku, jeżeli mają wpływ na rozliczenie w tym okresie. Dotyczy to również dostaw towarów oraz świadczenia usług, dla których miejsce świadczenia znajduje się poza terytorium kraju i w stosunku do których na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 lub ust. 9 ustawy przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, z wyłączeniem czynności objętych procedurami szczególnymi, o których mowa w dziale XII w rozdziale 6a, 7 lub 9 ustawy. Zatem – z uwagi na fakt, że świadczone przez Pana usługi w ramach pracy własnej – doradztwo zawodowe i indywidualne pośrednictwo pracy, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – jest/będzie Pan zobowiązany wykazywać i rozliczać świadczone przez Pana usługi w składanej przez siebie deklaracji JPK VAT. Tym samym, Pana stanowisko jest nieprawidłowe.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy: - stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia; - zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana wniosku (pytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy i własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone. Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Pan ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm., dalej jako „PPSA”. Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili