Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem VAT, prowadzi działalność w zakresie utrzymania farm fotowoltaicznych. W ramach umów O&M przysługuje mu wynagrodzenie stałe oraz dodatkowe w postaci bonusu PBA, uzależnionego od jakości działania farmy. Wnioskodawca zwrócił się do organu o interpretację, czy bonus PBA można uznać za wynagrodzenie za świadczone usługi oraz kiedy powstaje obowiązek podatkowy z tego tytułu. Organ potwierdził, że bonus PBA stanowi wynagrodzenie za usługi, a obowiązek podatkowy powstaje w momencie otrzymania informacji o spełnieniu warunków do jego wypłaty. Interpretacja jest pozytywna, uznając stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnydłowe Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy otrzymane bonusy PBA stanowią wynagrodzenie za świadczone usługi oraz ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wykonania tych usług jest prawidłowe.
21 marca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku od towarów i usług. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej również jako: „VAT (podatek od towarów i usług)”). Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m. in. utrzymania farm fotowoltaicznych będących przedmiotem prawa własności podmiotów trzecich - współpracujących ze Spółką. W ramach zawieranych przez Spółkę umów utrzymania (dalej również jako: „Umowy O&M”) - Spółce należne jest wynagrodzenie stałe (płatne miesięcznie) oraz dodatkowe wynagrodzenie w formie bonusu rocznego o nazwie PBA (dalej również jako: „bonus PBA”) tytułem utrzymania farmy fotowoltaicznej w taki sposób, aby działały powyżej zakładanego minimum (zwykle powyżej 95% nominalnej możliwości operacyjnej). W ramach Umów O&M Spółka wykonuje na rzecz swojego kontrahenta szeregu różnych usług jednostkowych (składających się w ogólności na usługę operacyjną i utrzymania farmy fotowoltaicznej). Co do zasady - klauzula dotycząca wypłaty PBA ujęta jest w następujący sposób: „Jeżeli na koniec każdego kolejnego roku obsługi jego roczna dyspozycyjność produkcyjna będzie wyższa od gwarantowanego wskaźnika (%), wówczas właściciel wypłaci na rzecz wykonawcy dodatkową premię (...)” Wskazana powyżej roczna dyspozycyjność produktowa (wskaźnik jakościowy) znana jest kontrahentowi po zakończeniu danego okresu rozliczeniowego (roku kalendarzowego). Wnioskodawca informację w tym przedmiocie uzyskuje od kontrahenta. Tytułem objaśnienia powyższej klauzuli - Wnioskodawca wskazuje, że:
z tytułu obsługi farmy przysługuje mu wynagrodzenie za wykonane usługi (główne świadczenie na rzecz Wnioskodawcy);
dodatkowo - w przypadku przekroczenia wskaźnika działania farmy fotowoltaicznej powyżej XX% w ciągu danego roku - Wnioskodawcy przysługuje dodatkowe wynagrodzenie w postaci bonusu PBA (objęte klauzulą powyżej). Warunki udzielenia bonusu PBA oraz jego wysokość w ramach konkretnej Umowy O&M są w każdym przypadku określane w Umowach O&M. Tym samym, zasadniczo mechanizm PBA to tzw. profit split - właściciel instalacji dzieli się „nadprogramowym” zyskiem z dostawcą usług O&M (Wnioskodawcą) bez wskazywania, która to konkretnie usługa przyczyniła się do tego sukcesu. Weryfikacja należności bonusu zachodzi w ujęciu rocznym, po zakończonym roku, którego dotyczy dany bonus PBA. Przedmiotem niniejszego wniosku jest zagadnienie odnoszące się wyłącznie do bonusu PBA w ujęciu rocznym, przyznawanym po zakończeniu danego roku - tj. nie dotyczy podstawowego wynagrodzenia wypłacanego Wnioskodawcy z tytułu świadczenia usług O&M.
Kwestia wypłaty bonusu PBA jak i potwierdzenia jego wysokości, uzależniona jest od pozytywnej weryfikacji przez Wnioskodawcę i kontrahenta Wnioskodawcy warunków spełnienia przez Wnioskodawcę warunków przyznania danego bonusu PBA oraz jego wysokości. Dopiero bowiem po zakończeniu danego okresu rozliczeniowego - Wnioskodawca poweźmie wiedzę o tym, czy warunek spełnienia bonusu PBA został spełniony i w jakiej wysokości bonus ten jest należny. Jeśli bonus PBA jest należny, to wypłacany jest „z dołu" w danym okresie rozliczeniowym, po pozytywnej weryfikacji warunków jego przyznania. Jeżeli warunki nie zostały spełnione
pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o VAT zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (tekst jedn.: Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., s. 1, z późn. zm.). Definicja świadczenia usług stanowi tym samym dopełnienie definicji dostawy towarów i dlatego też opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego. W tym miejscu należy wskazać, że jak wynika z powołanych powyżej przepisów, każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:
w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia;
świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie). Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi bowiem istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Należy w tym miejscu wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu świadczącego usługę do żądania od odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub jej ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). Jak wynika z powyższej analizy art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, każde świadczenie stanowi, co do zasady, usługę. Muszą być jednak przy tym spełnione następujące warunki:
istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,
wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługę świadczoną na rzecz usługobiorcy,
istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy usługi,
odpłatność za otrzymane świadczenie (usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,
istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. Zaprezentowana argumentacja w przedmiocie wzajemności świadczeń jako warunku koniecznego do uznania usługi za podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT znajduje szerokie poparcie w orzecznictwie krajowych sądów administracyjnych, jak i w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (WSA w Kielcach: wyrok z 15 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Ke 89/12; TSUE: wyrok z 29 października 2009 r. C-246/08). Jednocześnie stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy o VAT: podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy o VAT odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi. Ponadto, zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy o VAT: podstawa opodatkowania obejmuje:
Jak wynika z przedstawionego w niniejszym wniosku stanu faktycznego, kwota bonusu PBA nie jest uzależniona od przesłanki ilościowej polegającej na wykonaniu konkretnej ilości usług w danym okresie rozliczeniowym, lecz od przesłanek kwalitatywnych, a więc przede wszystkim od spełnienia wytycznych jakościowych, zdefiniowanych w ramach Umów O&M - a związanych z danym procentem operacyjności farm fotowoltaicznych. Wypłata bonusu PBA następuje wyłącznie po pozytywnym zweryfikowaniu tychże przesłanek jakościowych (stanowiących warunek wypłaty tego świadczenia). Przesłanka ta ponadto nie ma zasadniczego wpływu na podstawowe wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu usług mających na celu m.in. utrzymania tychże farm fotowoltaicznych. Zgodnie z obecnie prezentowanym w orzecznictwie sądów administracyjnych jednolitym poglądem, iż bonusy otrzymywane przez nabywcę od dostawcy za dokonanie nabycia określonej ilości towarów, czy uzyskanie określonego poziomu wartości sprzedanych towarów (czyli spełnienie przesłanek o charakterze kwantytatywnym), co do zasady, nie są wynagrodzeniem za świadczenie usługi, a wypłacenie takiej premii nie kreuje odrębnej od dostawy towaru czynności opodatkowanej VAT. Nie jest bowiem dopuszczalne, aby ta sama transakcja jednocześnie stanowiła dostawę towaru i świadczenie usług. W świetle regulacji zawartej w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT jest to nie do przyjęcia. A zatem, z punktu widzenia rozliczeń podatkowych, jedną z najbardziej istotnych w tym przypadku kwestii jest ocena właściwej kwalifikacji otrzymywanego bonusu PBA. A contrario, w analizowanym stanie faktycznym, zdaniem Wnioskodawcy, przez Wnioskodawcę wyświadczona zostaje swego rodzaju usługa wsparcia - w wyniku bowiem działań podejmowanych przez Wnioskodawcę w ramach realizacji Umów O&M, w tym związanych z utrzymaniem farm fotowoltaicznych - wytworzona zostaje wartość dodana: określona ponadprzeciętna wartość operatywna tychże farm skutkująca ponadprzeciętną produkcją energii elektrycznej i tym samym dodatkowego przychodu po stronie kontrahenta Wnioskodawcy. A zatem, zdaniem Wnioskodawcy, kwoty wypłacane na rzecz Wnioskodawcy w zakresie bonusu PBA powinny być uznawane na gruncie ustawy o VAT za wynagrodzenie z tytułu usługi świadczonej przez Wnioskodawcę, w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Wnioskodawca uważa, że w niniejszej sprawie zachodzą wszystkie ww. przesłanki, potrzebne do uznania, że w ramach Umów O&M Spółka będzie świadczyć na rzecz kontrahentów usługi opisane w tejże umowie, a dodatkowe wynagrodzenie (obok zwykłego miesięcznego wynagrodzenia), które przyjmuje formę bonusu PBA wypłacane pod warunkiem spełnienia odpowiednich warunków określonych w tych umowach. Świadczą o tym następujące okoliczności: a) istnienie związku prawnego między Wnioskodawcą a kontrahentem - oba podmioty łączą w tym zakresie postanowienia Umowy O&M w ramach której powstał pomiędzy nimi stosunek zobowiązaniowy (na rzecz Wnioskodawcy, po wypełnieniu określonych w umowie warunków jakościowych (ponadprzeciętnej operatywności farmy fotowoltaicznej), kontrahent zobowiązuje się do wypłacenia z tego tytułu bonusu PBA - a zatem będzie istnieć w tym przypadku ekwiwalentność świadczenia spełnianego przez kontrahenta względem Wnioskodawcy za przekroczenie wskazanego w treści Umowy O&M wskaźnika operatywności farmy fotowoltaicznej), b) wynagrodzenie, nazwane jako bonus PBA, otrzymywane przez Wnioskodawcę stanowi wartość faktycznie wypłaconą przez kontrahenta w zamian za konkretne wyświadczone przez Wnioskodawcę usługi (poziom jakości tychże usług). Wnioskodawca otrzymuje bonus PBA, którego wysokość nie jest uzależniona od rzeczywistej ilości wykonanych usług w danym roku (w tym czasu ich świadczenia
liczonego np. w miesiącach), ale przede wszystkim od spełnienia warunków wypłaty bonusu, c) istnieje bezpośrednio i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie świadczącego usługę, tj. Wnioskodawcy, gdyż wypłacony mu bonus PBA jest wynagrodzeniem za spełnienie określonych wymogów o charakterze kwalitatywnym, d) wynagrodzenie w postaci otrzymanego bonusu PBA pozostaje w bezpośrednim związku z usługami wyświadczonymi przez Wnioskodawcę. W analizowanym przypadku otrzymane przez Wnioskodawcę kwoty stanowiące bonusy PBA o charakterze jakościowym nie mogą być na gruncie ustawy uznane za rabat pośredni, ponieważ nie są związane z konkretnymi dostawami towarów. W rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną - świadczeniem w zamian za wynagrodzenie. W niniejszym przypadku następuje świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż określone świadczenie pieniężne (bonusy o charakterze jakościowym i ilościowo-jakościowym) zostaje wypłacone w związku z określonymi czynnościami opisanymi w Umowach O&M. Mając na uwadze zdarzenie opisane w stanie faktycznym, Spółka otrzymując bonus PBA powinna potraktować go jako wynagrodzenie związane z wyświadczoną usługą. Zdaniem Wnioskodawcy wystąpią bowiem wszystkie niezbędne elementy do uznania, iż doszło do świadczenia określonego w art. 8 ustawy o VAT, a co za tym idzie - opodatkowanego podatkiem VAT. Tym samym, wypełnienie wymogów, których osiągnięcie jest niezbędne w celu otrzymania bonusu PBA, stanowić będzie odpłatne świadczenie usług na rzecz kontrahenta w rozumieniu art. 5 ust. 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. W związku z powyższym, Wnioskodawca na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, zobowiązany będzie do wystawienia faktury dokumentującej wykonanie usługi, zawierającej elementy wymienione w art. 106e ustawy o VAT. Stanowisko Wnioskodawcy co do pytania nr 2 Stanowiskiem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT jako moment wykonania usługi, a tym samym jako moment powstania obowiązku podatkowego w VAT z tytułu świadczonej usługi, za którą wypłacony jest bonus PBA, uznać należy moment otrzymania informacji o spełnieniu się warunków do jego otrzymania. Zgodnie bowiem z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT: obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f. Na podstawie art. 19a ust. 2 ustawy o VAT: w odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę. Stosownie do art. 19a ust. 3 ustawy o VAT: usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Natomiast, w myśl art. 19a ust. 8 ustawy o VAT: jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem
spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z wyjątkiem:
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy: Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również: 1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej; 2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji; 3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa. Zgodnie z wyżej wskazanymi regulacjami, przy ocenie charakteru świadczenia, jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni jego odbiorca odnoszący korzyść związaną z tym świadczeniem. W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów. Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w
sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (t. j. Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., s. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady. Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego. W tym miejscu należy wskazać, że jak wynika z powołanych powyżej przepisów, każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki: - w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia; - świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie). Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Należy w tym miejscu wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. I tak, w wyroku z 15 lipca 1982 r. w sprawie C-89/91 Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem TSUE w wyroku z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem. Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu z 5 lutego 1981 r. C-154/80, które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67 /227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin „zapłata” stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto, TSUE przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu – jak wskazał Trybunał – świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych. Na uwagę zasługuje tutaj także orzeczenie z 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), gdzie podkreślono, że dla wystąpienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług konieczne staje się zaistnienie bezpośredniego związku płatności z konkretną czynnością oraz istnienie konsumenta tej czynności. Zatem, pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu świadczącego usługę do żądania od odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub jej ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). Jak wynika z powyższej analizy art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie stanowi, co do zasady, usługę. Muszą być jednak przy tym spełnione następujące warunki: - istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, - wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługę świadczoną na rzecz usługobiorcy, - istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy usługi, - odpłatność za otrzymane świadczenie (usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem, - istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. Zaprezentowana argumentacja w przedmiocie wzajemności świadczeń jako warunku koniecznego do uznania usługi za podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT znajduje szerokie poparcie w orzecznictwie krajowych sądów administracyjnych, jak i w powołanym już powyżej orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Szczególnie trafnie kwestię tę ujął WSA w Kielcach w wyroku z 15 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Ke 89/12, w którym stwierdził, że: „Świadczenie usług podlega opodatkowaniu tylko wtedy, gdy pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, na podstawie którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych. Aby usługa podlegała obowiązkowi podatkowemu z tytułu VAT koniecznym warunkiem jest, by świadczona była odpłatnie, przy czym pomiędzy czynnością podlegającą opodatkowaniu (usługą) a wynagrodzeniem otrzymanym z tytułu jej wyświadczenia musi istnieć bezpośredni, czytelny i dostrzegalny związek”. Z kolei w wyroku z 29 października 2009 r. C-246/08 Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej przypomniał, że jeżeli działalność usługodawcy polega wyłącznie na świadczeniu usług bez bezpośredniego świadczenia wzajemnego, brak jest podstawy opodatkowania i usługi te nie podlegają tym samym podatkowi VAT (teza 43). Świadczenie usług tylko wtedy dokonywane jest odpłatnie w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy, jeżeli pomiędzy usługodawcą i usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych, a wynagrodzenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywisty ekwiwalent usługi świadczonej na rzecz usługobiorcy (teza 44). Podsumowując należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to odpłatne świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednocześnie stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy: Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi. Ponadto, zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy: Podstawa opodatkowania obejmuje: 1) podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku; 2) koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy. W myśl art. 29a ust. 7 ustawy: Podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot: 1) stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty; 2) udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży; 3) otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku. Zgodnie z art. 29a ust. 10 ustawy: Podstawę opodatkowania obniża się o: 1) kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen; 2) wartość zwróconych towarów i opakowań; 3) zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło; 4) wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1. Ponadto, stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy: Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą: 1) sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem; 2) wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a; 3) wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1; 4) otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy: a) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, b) czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4, c) dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b. Jednocześnie wskazać należy, że podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są tzw. premie pieniężne nabywcom. Skutki podatkowe dotyczące wypłacania premii pieniężnych nabywcom uzależnione są od wielu czynników, m.in. od ustalenia, za co faktycznie premie pieniężne zostały wypłacone, tzn. czy podatnik otrzymuje je w związku zachowaniem, stanowiącym usługę w rozumieniu wskazanych wyżej przepisów, czy ich przyznanie uwarunkowane jest wykonaniem dodatkowych czynności, czy dotyczą konkretnych dostaw, czy też odnoszą się do wszystkich dostaw w określonym czasie, itp. W praktyce występują również sytuacje, w których w zamian za udzielenie premii ma miejsce świadczenie innych usług, w tym usług o charakterze promocyjnym, marketingowym, reklamowym, bądź zobowiązanie się do dokonywania zakupów wyłącznie u wypłacającego premie, czy zobowiązanie się do posiadania pełnego asortymentu towarów kontrahenta, itp. W takiej sytuacji należy uznać, że wypłacona premia pieniężna związana jest z określonymi zachowaniami nabywcy, a zatem ze świadczeniem usług przez nabywcę otrzymującego taką premię, które to usługi podlegają opodatkowaniu na ogólnych zasadach. Ponadto, występują sytuacje, w których premia pieniężna jest wypłacana np. z tytułu dokonywania przez nabywcę nabyć o określonej wartości czy ilości towarów w określonym czasie oraz terminowe dokonanie zapłaty przez kontrahentów. W takim przypadku, gdzie premia pieniężna jest wypłacana z tytułu dokonywania przez nabywcę nabyć o określonej wartości czy ilości towarów w określonym czasie oraz terminowe dokonanie zapłaty - takie działania kontrahentów nie wypełniają definicji świadczenia usług i wypłacenie w takiej sytuacji premii pieniężnej nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Osiąganie bowiem określonego pułapu obrotów z danym dostawcą oraz terminowe dokonanie zapłaty nie może być uznane za usługę w świetle art. 8 ust. 1 ustawy. Premia jest wyliczana w oparciu o osiągane obroty, lecz samo osiąganie obrotów nie stanowi usługi. Usługą nie jest również terminowe dokonanie zapłaty za dokonane zakupy. W sytuacji, gdy wypłacona premia pieniężna jest związana z konkretną dostawą (dostawami), to nawet, jeżeli jest to premia wypłacona po dokonaniu zapłaty, powinna być traktowana jak rabat, o którym mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy. Przy czym, co istotne rabat rozumieć należy, jako zniżkę od ustalonej ceny określonego towaru lub usługi, wyrażoną procentowo lub kwotowo. Z opisu sprawy wynika, że są Państwo czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzą Państwo działalność gospodarczą w zakresie m.in. utrzymania farmy fotowoltaicznej będących przedmiotem prawa własności podmiotów trzecich - współpracujących z Państwem. W ramach zawieranych przez Spółkę umów utrzymania (Umowy O&M) - należne jest Państwu wynagrodzenie stałe (płatne miesięcznie) oraz dodatkowe wynagrodzenie w formie bonusu rocznego o nazwie PBA (bonus PBA) tytułem utrzymania farmy fotowoltaicznej w taki sposób, aby działały powyżej zakładanego minimum. W ramach Umów O&M wykonują Państwo na rzecz swojego kontrahenta szeregu różnych usług jednostkowych (składających się w ogólności na usługę operacyjną i utrzymania farmy fotowoltaicznej). Z klauzuli PBA wynika:
z tytułu obsługi farmy przysługuje Państwu wynagrodzenie za wykonane usługi;
dodatkowo - w przypadku przekroczenia wskaźnika działania farmy fotowoltaicznej powyżej XX% w ciągu danego roku - przysługuje Państwu dodatkowe wynagrodzenie w postaci bonusu PBA. Warunki udzielenia bonusu PBA oraz jego wysokość w ramach konkretnej Umowy O&M są w każdym przypadku określane w Umowach O&M.
Kwestia wypłaty bonusu PBA jak i potwierdzenia jego wysokości, uzależniona jest od pozytywnej weryfikacji przez Państwa i kontrahenta Państwa warunków spełnienia przez Państwa warunków przyznania danego bonusu PBA oraz jego wysokości. Dopiero bowiem po zakończeniu danego okresu rozliczeniowego –będą państwo wiedzieć, czy warunek spełnienia bonusu PBA został spełniony i w jakiej wysokości bonus ten jest należny. Jeśli bonus PBA jest należny, to wypłacany jest „z dołu" w danym okresie rozliczeniowym, po pozytywnej weryfikacji warunków jego przyznania. Jeżeli warunki nie zostały spełnione - żaden bonus PBA nie jest należny. Państwa wątpliwości dotyczą między innymi ustalenia, czy kwoty wypłacane Państwu, w zakresie bonusów PBA, mogą być uznane na gruncie ustawy za wynagrodzenie za usługi świadczone przez Państwa na rzecz kontrahenta (pytanie nr 1). W odniesieniu do Państwa wątpliwości wskazać należy, że świadczenie usług zakłada istnienie dwóch podmiotów, a więc tego, który świadczy usługę (usługodawcy) i tego, który świadczenie odbiera (usługobiorcy), czyli konsumenta usługi. Skoro opodatkowaniu podlega odpłatne świadczenie usług, to znaczy, że istnieje stosunek prawny pomiędzy usługodawcą i usługobiorcą, a rezultatem tego związku jest wzajemne działanie tych podmiotów. Działanie to polega na tym, że wynagrodzenie otrzymywane przez wykonawcę usługi następuje w zamian za wykonanie usługi na rzecz jej odbiorcy. Pomiędzy odpłatną czynnością podlegającą opodatkowaniu, a otrzymywanym z tytułu tej czynności wynagrodzeniem musi istnieć bezpośredni, czytelny i dostrzegalny związek. Zatem mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku w związku z otrzymaniem przez Państwa bonusów PBA występuje odpłatne świadczenie usługi związanej z utrzymaniem farm fotowoltaicznej w taki sposób, aby działały powyżej zakładanego minimum. W rozpatrywanej sprawie wykonane przez Państwa czynności związane z utrzymaniem farmy fotowoltaicznej w taki sposób, aby działały powyżej zakładanego minimum wypełniają definicję świadczenia usług. W analizowanym przypadku otrzymane przez Państwa od kontrahenta wynagrodzenie stanowiące Bonusy PBA nie mogą być na gruncie ustawy uznane za rabat pośredni, ponieważ nie są związane z konkretnymi dostawami towarów. W rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną – świadczeniem w zamian za wynagrodzenie. W niniejszym przypadku następuje świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, gdyż określone świadczenie pieniężne zostaje wypłacone w związku z określonymi Państwa czynnościami w zakresie utrzymania farmy fotowoltaicznej w taki sposób, aby działały powyżej zakładanego minimum. Spełniona zatem jest przesłanka istnienia związku pomiędzy wypłatą należności (bonusów PBA), a otrzymaniem świadczenia wzajemnego (utrzymania farmy fotowoltaicznej w taki sposób, aby działały powyżej zakładanego minimum), co jest warunkiem koniecznym do uznania, że wypłata kwot stanowiących Bonusy PBA podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji uznać należy, że bonusy PBA stanowią w analizowanym przypadku wynagrodzenie za świadczenie usługi związanej z utrzymaniem farmy fotowoltaicznej w taki sposób, aby działały powyżej zakładanego minimum. Realizację przez Państwa czynności, z tytułu wykonania których otrzymują Państwo bonusy PBA należy traktować jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu w art. 8 ust. 1 ustawy. Zatem w analizowanym przypadku wykonanie przez Państwa opisanych we wniosku czynności związanych z utrzymaniem farmy fotowoltaicznej w taki sposób, aby działały powyżej zakładanego minimum, z tytułu wykonania których otrzymują Państwo Bonusy PBA podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w związku z art. 8 ust. 1 ustawy, jako odpłatne świadczenie usług.
Wykonanie tych usług powinni Państwo udokumentować fakturą, zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy. Natomiast faktura powinna zawierać elementy wymienione w art. 106e ustawy o VAT. Tym samym Państwa stanowisko w zakresie ustalenia czy otrzymane Bonusy PBA stanowią wynagrodzenie za świadczone przez Państwa na rzecz kontrahentów usługi należało uznać za prawidłowe. Ponadto Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy jako moment wykonania usługi, a tym samym jako moment powstania obowiązku podatkowego w VAT z tytułu świadczonej przez Państwa na rzecz kontrahentów usługi związanej z utrzymaniem farmy fotowoltaicznej w taki sposób, aby działały powyżej zakładanego minimum, za którą wypłacony jest Państwu Bonus, uznać należy moment powzięcia informacji o przekroczeniu wymaganego wskaźnika do bonusu PBA, tj. po zakończeniu danego okresu rozliczeniowego (roku kalendarzowego) (pytanie nr 2). W odniesieniu do przedstawionych wątpliwości wskazać należy, że: Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy: Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f. Na podstawie art. 19a ust. 2 ustawy: W odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę. Stosownie do art. 19a ust. 3 ustawy: Usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Powołany wyżej art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres. W odniesieniu do usług przyjmowanych częściowo, usługę uznaje się za wykonaną w przypadku wykonania części usługi, dla której określono zapłatę (art. 19a ust. 2 ustawy). Ponadto należy zwrócić uwagę, że w niektórych przypadkach ustawa wskazuje „umowne” zasady uznania danej usługi za wykonaną. Określone w art. 19a ust. 3 ustawy usługi, dla których w związku z ich świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługi świadczone w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla których w związku z ich świadczeniem nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonane z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. 1Ponadto zgodnie z art. 353 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):
Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Z powyższej zasady wynika, że strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego. Moment powstania obowiązku podatkowego wymaga od wykonawcy danej usługi prawidłowego określenia momentu jej wykonania. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje tego momentu, ani w żaden sposób nie precyzuje, jakimi kryteriami należy posługiwać się dla jego określenia. Należy jednak wskazać, że o faktycznym wykonaniu usługi decyduje jej charakter. Z kolei o charakterze i o dacie wykonania usługi decydują strony umowy cywilnoprawnej, chyba że moment ten jest określony przez obowiązujący przepis prawa regulujący zasady wykonywania danego rodzaju usług. Mając zatem na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usługi związanej z utrzymaniem farmy fotowoltaicznej w taki sposób, aby działały powyżej zakładanego minimum (czynności, z tytułu wykonania których otrzymują Państwo bonusy PBA) powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, tj. z chwilą wykonania usługi. Jednocześnie należy wskazać, że z opisu sprawy wynika, że kwestia wypłaty bonusu PBA, jak i potwierdzenia jego wysokości, uzależniona jest od pozytywnej weryfikacji przez Państwa i Państwa kontrahenta warunków spełnienia przez Państwa warunków przyznania danego bonusu PBA oraz jego wysokości. Weryfikacja należności bonusu zachodzi w ujęciu rocznym, po zakończonym roku, którego dotyczy dany bonus PBA. Po zakończeniu danego okresu rozliczeniowego będą Państwo wiedzieli czy warunek spełnienia bonusu PBA został spełniony i w jakiej wysokości bonus jest należny. Zatem mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy należy uznać, że skoro w analizowanym przypadku, aby otrzymać bonus PBA, muszą Państwo uzyskać pozytywny wynik weryfikacji (wymagane jest współdziałanie Stron w zakresie weryfikacji wyniku, które pozwala stwierdzić czy doszło do spełnienia warunku wypłaty bonusu PBA), Państwo nie mają wiedzy co do istnienia wynagrodzenia Państwu należnego z tytułu wykonania czynności w ramach danego bonusu PBA bez informacji od kontrahenta co do spełnienia kryterium. W odniesieniu do opisanych we wniosku czynności, z tytułu wykonania których otrzymują Państwo bonus PBA, dopiero otrzymanie przez Państwa informacji o spełnieniu kryterium, skutkuje uznaniem realizowanej usługi w zakresie utrzymania farmy fotowoltaicznej w taki sposób, aby działały powyżej zakładanego minimum za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Te informacje są znane dopiero po zakończonym okresie rozliczeniowym (roku kalendarzowym). Zatem, zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, momentem powstania obowiązku podatkowego jest moment wykonania usługi, tj. w analizowanym przypadku moment otrzymania przez Państwa informacji o spełnieniu się warunków do jego otrzymania. Tym samym Państwa stanowisko w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wykonania usług związanych z utrzymaniem farm fotowoltaicznych w taki sposób, aby działały powyżej zakładanego minimum wsparcia sprzedaży należało uznać za prawidłowe.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili