Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
łowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego
stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
2 stycznia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 2 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji
indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania
podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) wynajmu krótkoterminowego pokoi wraz z miejscami parkingowymi
oraz możliwości skorzystania przez Państwa ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1
ustawy.
Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwania – pismem z 6 lutego 2025 r. (data
wpływu 6 lutego 2025 r.), pismem z 23 marca 2025 r. (data wpływu 23 marca 2025 r.) i
pismem z 6 kwietnia 2025 r. (data wpływu 6 kwietnia 2025 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca, jako (...), o której mowa w art. 8 ust. 1 pkt 7) ustawy z dnia 17 maja 1989 r.
o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (t.j. Dz. U. z 2023
r., poz. 1966, ze zm., dalej: „PKKR”) jest (...) osobą prawną.
Poza podstawową działalnością duszpasterską i kultu religijnego, Wnioskodawca prowadzi
również działalność oświatową (...), o którym mowa w art. 18 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy z
dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (t.j. Dz. U. z 2024 r., poz. 737, dalej: „Prawo
oświatowe”) pod nazwą (...) (dalej: „Szkoła”).
Szkoła prowadzona jest na podstawie (...) z dnia (...) 2000 r. w sprawie udzielenia
zezwolenia na (...). Szkoła podlega nadzorowi (...).
Siedziba Szkoły mieści się w budynku znajdującym się w (...) przy ul. (...), która to
nieruchomość stanowi własność Wnioskodawcy.
Budynek, w którym znajduje się Szkoła stanowi własność Wnioskodawcy. W budynku
znajduje się również internat zapewniający miejsca pobytu dla uczniów Szkoły. Przed
budynkiem znajduje się natomiast utwardzony plac, który może być wykorzystywany do
postoju samochodów.
W związku z tym, że w różnych okresach roku internat znajdujący się w budynku Szkoły
nie jest w pełni zajęty przez uczniów Szkoły, Wnioskodawca podjął decyzję o rozpoczęciu
działalności polegającej na krótkotrwałym wynajmie pokoi w internacie usytuowanym przy
budynku Szkoły oraz wynajmie miejsc parkingowych na utwardzonym placu wokół
budynku.
Z tego tytułu Wnioskodawca uzyskuje przychody, które są przeznaczane na potrzeby
związane z prowadzeniem Szkoły. W szczególności, Wnioskodawca przeznacza i zamierza
przeznaczać całość uzyskiwanych w ten sposób przychodów na pokrycie następujących
wydatków związanych z działalnością oświatową Szkoły lub działalność kultu religijnego, tj.
np.: niezbędne remonty w budynku szkoły, stypendia i nagrody dla uczniów, doposażenie
pracowni, premie dla nauczycieli.
W związku z powyższym Wnioskodawca chciałby potwierdzić skutki podatkowe na gruncie
Ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) oraz Ustawy o VAT w związku z prowadzoną przez siebie dodatkową
działalnością w zakresie krótkoterminowego wynajmu pokoi w internacie oraz miejsc
postojowych wokół budynku Szkoły.
Uzupełnili Państwo opis zdarzenie przyszłego w piśmie z 23 marca 2025 r. (data wpływu
23 marca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie – o następujące informacje:
1) Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i
usług.
2) W pierwszej kolejności Wnioskodawca prostuje opis stanu faktycznego
zaprezentowanego we wniosku poprzez wskazanie, że Wnioskodawca na chwilę
obecną nie rozpoczął prowadzenia działalności gospodarczej a wyłącznie podjął
decyzję o rozpoczęciu tej działalności. Wnioskodawca nie dokonywał jeszcze wynajmu
pokoi w internacie ani miejsc postojowych. W związku z powyższym Wnioskodawca
dokonuje zmiany pierwotnego wniosku w ten sposób, że wnosi o wydanie interpretacji
indywidualnej w stosunku do zdarzenia przyszłego a nie zaistniałego stanu
faktycznego.
3) Jak wskazano wyżej Wnioskodawca nie rozpoczął jeszcze prowadzenia działalności w
zakresie wynajmu pokoi w internacie oraz miejsc postojowych.
4) Jak wskazano we wniosku Wnioskodawca zamierza prowadzić działalność gospodarczą
wyłączenie w zakresie wynajmu pokoi i miejsc parkingowych. Pozostała działalność
Wnioskodawcy nie jest działalnością gospodarczą a działalnością duszpasterską
/apostolską oraz oświatową. Planowana działalność gospodarcza natomiast w ocenie
Wnioskodawcy podlega zwolnieniu przedmiotowemu na podstawie art. 17 ust. 1 lit. 4b
Ustawy o CIT, niemniej jednak należy nadmienić, że to czy faktycznie możliwe jest
zastosowanie ww. zwolnienia jest przedmiot zapytania Wnioskodawcy w ramach
niniejszego postępowania.
5) Wedle szacunków Wnioskodawcy wartość sprzedaży świadczonych przez
Wnioskodawcę usług oraz usług związanych z krótkoterminowym najmem pokoi i
miejsc parkingowych nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności
gospodarczej w roku podatkowym kwoty (...) zł. Jak wspomniano wcześniej,
Wnioskodawca nie prowadził tej działalności w 2024 r.
6) W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca nie będzie wykonywał czynności, o
których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.
7) Cele działalności Wnioskodawcy wynikają z prawa kanonicznego i są spisane w
konstytucji stanowiącej akt założycielski (...). Głównymi celami Wnioskodawcy jest (...)
poprzez podejmowanie prac w instytucjach o (...). Wnioskodawca może zakładać
podobne placówki własne (przykładowo Szkołę, która została opisana we wniosku), o
ile warunki na to pozwalają. Nadto (...) prowadzą kursy rzemiosł i pracownie usługowe.
8) Opisane powyżej cele realizowane są m.in. poprzez edukację dzieci i młodzieży w
prowadzonych przez siebie (...).
9) Wnioskodawca nie uzyskuje dochodów wskazanych w art. 17 ust. 1a pkt 1) ani pkt 1a)
Ustawy o CIT.
10) Jak wskazano we wniosku dochody uzyskiwane z wynajmu krótkoterminowego pokoi
w internacie oraz miejsc parkingowych Wnioskodawca będzie przeznaczał na potrzeby
związane z prowadzeniem Szkoły. W szczególności, Wnioskodawca zamierza
przeznaczać całość uzyskiwanych w ten sposób przychodów na pokrycie
następujących wydatków związanych z działalnością oświatową Szkoły lub działalność
kultu religijnego, tj. np.: niezbędne remonty w budynku szkoły, stypendia i nagrody dla
uczniów, doposażenie pracowni, premie dla nauczycieli. Jak wynika z treści wniosku
według Wnioskodawcy ww. cele są celami zapisanymi w konstytucji Wnioskodawcy.
Niemniej należy wskazać, że przedmiotem niniejszego postępowania jest uzyskanie
odpowiedzi od organu, czy wydatkowanie w ten sposób uzyskiwanych przychodów
kwalifikuje się do objęcia tych przychodów zwolnieniem.
Uzupełnili Państwo opis zdarzenie przyszłego w piśmie z 6 kwietnia 2025 r. (data wpływu 6
kwietnia 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie – o następujące informacje:
W pierwszej kolejności należy wskazać, że zdaniem Wnioskodawcy po dokonanym
uzupełnieniu przedmiotowy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej nie posiada
braków formalnych.
W ocenie Wnioskodawcy wezwanie organu jest bezprzedmiotowe, albowiem w ramach
obowiązku przedstawienia wyczerpującego opisu stanu faktycznego lub zdarzenia
przyszłego nie można oczekiwać konieczności dokonania subsumpcji przepisów prawa
materialnego. W tym kierunku natomiast zmierza żądanie organu, które wymaga
jednoznacznego wskazania czy czynności dokonywane przez Wnioskodawcę i
wyczerpująco opisane w uzupełnionym wniosku korzystają z jednego z ustawowych
zwolnień z podatku od towarów i usług.
Powyższe stanowisko Wnioskodawcy znajduje poparcie w orzecznictwie sądów
administracyjnych. Przykładowo jak wskazał WSA w Krakowie „Organ nie był więc
uprawniony do uzależnienia wydania interpretacji od uzupełnienia przez skarżącego
wniosku o „jednoznaczne” wskazanie przez niego samego czy usługi, które świadczy
podlegają zwolnieniu określonego w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b uptu i usług oraz czy należą
do którejkolwiek kategorii czynności wymienionych w art. 43 ust. 19 tej ustawy, a więc
wyłączających zwolnienie.” – Wyrok WSA w Krakowie z dnia 15 lutego 2025 r., I SA/Kr 1/25
To organ podatkowy na podstawie przedstawionego opisu działalności Wnioskodawcy i
wykonywanych w jej ramach czynności powinien ocenić, czy mieszczą się one zakresie
jednego ze zwolnień wskazanych w art. art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41 ustawy o VAT.
Wezwanie zatem w tym zakresie mogłoby dotyczyć wyłącznie uzupełnienia własnego
stanowiska w sprawie a nie opisu zdarzenia przyszłego, który ma podlegać ocenie organu.
Niezależnie od powyższego, Wnioskodawca jeszcze raz wskazuje, że jego podstawową
działalnością jest działalność duszpasterska i kultu religijnego. Dodatkowo, Wnioskodawca
prowadzi działalność oświatową w postaci Szkoły.
Cele działalności Wnioskodawcy wynikają z prawa (...) i są spisane w konstytucji
stanowiącej akt założycielski (...). Głównymi celami Wnioskodawcy jest wypełnianie (...)
poprzez podejmowanie prac w instytucjach o charakterze (...). Wnioskodawca może
zakładać podobne placówki własne (przykładowo Szkołę, która została opisana we
wniosku), o ile warunki na to pozwalają. Nadto (...) prowadzą kursy (...).
Opisane powyżej cele realizowane są m.in. poprzez (...) w prowadzonych przez siebie (...).
W ramach opisanej powyżej działalności podstawowej Wnioskodawca uzyskuje różnego
rodzaju przychody np. w postaci (...).
Dodatkowo, Wnioskodawca planuje rozpocząć prowadzenie działalności w zakresie
wynajmu pokoi i miejsc parkingowych. Z tego tytułu Wnioskodawca będzie uzyskiwał
przychody, które będzie przeznaczał na cele statutowe (a więc na cele związane z jego
działalnością ...).
Działalność gospodarcza, którą planuje podjąć Wnioskodawca będzie zatem pomocnicza
do jego działalności podstawowej.
W ocenie Wnioskodawcy, oczywistym jest, że opisane powyżej czynności zarówno w
ramach prowadzonej działalności podstawowej, tj. (...), jak również w ramach planowanej
działalności gospodarczej polegającej na wynajmie pokoi i miejsc parkingowych nie
mieszczą się w zakresie dyspozycji żadnego z przywołanych przez organ przepisów ustawy
o VAT, tj. art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 lub 38-41. Niemniej jednak to organ powinien dokonać
ostatecznej oceny w tym zakresie.
Pytania w zakresie podatku od towarów i usług (oznaczone jak we wniosku), z których
jedno zostało ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z 6 lutego 2025 r. (data wpływu 6
lutego 2025 r.) oraz z piśmie z 23 marca 2025 r. (data wpływu 23 marca 2025 r.)
2) Czy działalność prowadzona przez Wnioskodawcę w postaci wynajmu
krótkoterminowego pokoi w internacie oraz miejsc postojowych będzie podlegała
opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
3) Czy w przypadku, jeżeli łączna wartość sprzedaży w poprzednim roku podatkowym nie
przekroczy 200.000 zł świadczone przez Wnioskodawcę usługi wynajmu będą
zwolnione z podatku od towarów i usług?
W uzupełnieniu wniosku zmodyfikowali Państwo wniosek poprzez dodanie pytania:
Czy do limitu 200.000 zł, o którym mowa w art. 113 ust. 1 Ustawy o VAT wlicza się
wyłącznie dochody z działalności gospodarczej (czyli działalności w zakresie wynajmu
pokoi i miejsc parkingowych), czy też należy uwzględnić dochody z innych działalności
tj. w szczególności działalności (...) (np. (...) itp.)?
Państwa stanowisko w sprawie w zakresie podatku od towarów i usług
Ad. 2) Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę w zakresie wynajmu
krótkoterminowego pokoi w internacie oraz miejsc parkingowych należących będzie
podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatne świadczenie usług.
Ad. 3) W przypadku, gdy wartość sprzedaży z działalności gospodarczej prowadzonej przez
Wnioskodawcę, tj. zarówno działalności w zakresie wynajmu krótkoterminowego pokoi i
miejsc parkingowych, jak również innej działalności gospodarczej nie przekroczy łącznie w
poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł, świadczenie usług wynajmu nie będzie
podlegać podatkowi VAT. W tym miejscu należy wskazać, że zdaniem Wnioskodawcy do
wskazanego limitu nie należy doliczać innych dochodów pochodzących z innej niż
gospodarcza działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę, tj. w szczególności (...) (np.
(...), itp.).
Uzasadnienie stanowiska do pytania nr 2) i 3)
Zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:
1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2) eksport towarów;
3) import towarów na terytorium kraju;
4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Z kolei zgodnie z art. 5 ust. 2 Ustawy o VAT czynności określone w ust. 1 podlegają
opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz
form określonych przepisami prawa.
Ustawa o VAT nie przewiduje zwolnienia dla kościelnych osób prawnych analogicznego do
zwolnienia przewidzianego w Ustawie o CIT. W konsekwencji, w przypadku jeżeli kościelna
osoba prawna podejmuje czynności, które mogą zostać uznane za odpłatne świadczenie
usług lub odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 5 Ustawy o VAT, to tego typu
działalność co do zasady będzie podlegała opodatkowaniu VAT na ogólnych zasadach i
będą w stosunku do takiej działalności miały zastosowanie przepisy Ustawy o VAT.
Jednakże, zgodnie z art. 113 ust. 1 Ustawy o VAT zwalnia się od podatku sprzedaż
dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w
poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się
kwoty podatku.
Ponadto, zgodnie z art. 113 ust. 9 Ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż
dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego
wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość
sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w
roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.
Zgodnie natomiast z art. 113 ust. 10 Ustawy o VAT, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży
zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej
działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust.
1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.
Zatem, w przypadku, gdy Wnioskodawca zaczął prowadzić opisaną w stanie faktycznym
działalność w zakresie wynajmu krótkoterminowego pokoi w internacie oraz miejsc
postojowych w trakcie trwania roku podatkowego, sprzedaż usług powinna podlegać
zwolnieniu z VAT na podstawie art. 113 ust. 9 Ustawy o VAT do momentu, w którym łączna
wartość sprzedaży wartość sprzedaży (liczona jako łączna suma sprzedaży związanej z
działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę nie ograniczoną wyłącznie
do sprzedaży związanej z najmem pokoi i miejsc postojowych) nie przekroczy 200 000 zł
do końca roku podatkowego (tj. w przypadku Wnioskodawcy roku kalendarzowego).
Odnośnie kolejnych lat natomiast, sprzedaż związana z najmem krótkoterminowym pokoi
w internacie oraz miejsc postojowych również powinna korzystać ze zwolnienia z VAT na
podstawie art. 113 ust. 1 Ustawy o VAT pod warunkiem, że w poprzedzającym roku
podatkowym łączna wartość sprzedaży (liczona jako łączna suma sprzedaży związanej z
działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę nie ograniczoną wyłącznie
do sprzedaży związanej z najmem pokoi i miejsc postojowych) nie przekroczyła 200 000 zł.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie podatku od towarów i
usług jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od
towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą
o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”,
podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:
Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1
pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).
W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1
pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub
jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy
towarów w rozumieniu art. 7, (...).
Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde
świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.
Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w
rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od
towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane są przez podmiot mający status
podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej
transakcji.
Jedną z generalnych zasad na gruncie podatku od towarów i usług jest bowiem to, że
czynności wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem od
towarów i usług, gdy wykonane są przez podatnika.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne
niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność
gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
W rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność
producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby
naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.
Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na
wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla
celów zarobkowych.
Takie ujęcie działalności gospodarczej wskazuje, że podatnikami VAT są podmioty
zajmujące się profesjonalnie obrotem gospodarczym.
Natomiast podstawową grupą podatników VAT, określoną w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT,
są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby
fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą (zdefiniowaną w cyt. wyżej ust.
2 art. 15 ustawy), bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.
Użycie przez ustawodawcę określenia „bez względu na cel i rezultat” oznacza, że
działalność gospodarcza podatnika VAT może, lecz wcale nie musi być nakierowana na
osiągnięcie zysku, gdyż w jej ramach podatnik może dążyć do osiągnięcia celów innych niż
zarobkowe. Tym samym podatnikiem VAT mogą być również podmioty typu non profit,
realizując np. zadania oświatowe, zdrowotne, kulturalne, charytatywne itp., przy czym
opodatkowaniu mogą podlegać jedynie takie czynności tych podatników, działających w
tym charakterze, które są realizowane pod tytułem odpłatnym.
Pojęcie działalności gospodarczej zdefiniowane zostało również w art. 9 Dyrektywy 2006
/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od
wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą”.
Zgodnie z art. 9 Dyrektywy: ,,Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w
dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też
rezultaty takiej działalności.
,,Działalność gospodarcza”' obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub
usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych
zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności
wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w
celu uzyskania z tego tytułu dochodu.
Artykuł 10 stwierdza, że warunek, o którym mowa w art. 9 ust. 1, przewidujący, że
działalność gospodarcza jest prowadzona samodzielnie wyklucza opodatkowanie VAT
pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawcą umową o pracę lub
jakimikolwiek innymi więzami prawnymi tworzącymi stosunek prawny między pracodawcą
a pracownikiem w zakresie warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności
pracodawcy.
Dyrektywa VAT zapewnia bardzo szeroki zakres działalności gospodarczej, obejmujący
wszystkie etapy produkcji, dystrybucji i dostarczania towarów i usług. To, że działalność
gospodarcza, która ma być traktowana jako taka, nie jest działalnością wykonywaną
okazjonalnie, nie oznacza, że działalność ta, aby mieścić się w zakresie podatku VAT, musi
osiągnąć pewną liczbę operacji lub osiągnąć określony poziomu dochodu. Decydującym
elementem jest wola lub zamiar osoby dokonującej czynności, aby brać udział w
produkcji, dystrybucji lub dostarczaniu dóbr lub usług. Elementem definiującym
działalność gospodarczą na gruncie przepisów Dyrektywy jest to, że osoba, w celu
wykonywania swoich działań, wykorzystuje zasoby ludzkie lub rzeczowe w taki sam
sposób, jak są one wykorzystywane przez producenta, handlowca lub osoby świadczące
usługi. Działalność gospodarcza w rozumieniu dyrektywy w sprawie VAT będzie miała
miejsce, gdy zaistnieje zamiar wykorzystania i zorganizowania środków w celu wzięcia
udziału w produkcji, dystrybucji towarów lub świadczeniu usług.
Należy zauważyć, że ustawa z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła
Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2023 r., poz. 1966) stanowi w art. 55 ust.
1-6, że:
1. Majątek i przychody kościelnych osób prawnych podlegają ogólnym przepisom
podatkowym z wyjątkami określonymi w ust. 2-6.
2. Kościelne osoby prawne są zwolnione od opodatkowania z tytułu przychodów ze
swojej działalności niegospodarczej. W tym zakresie osoby te nie mają obowiązku
prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy o zobowiązaniach
podatkowych.
3. Dochody z działalności gospodarczej kościelnych osób prawnych oraz spółek,
których udziałowcami są wyłącznie te osoby, są zwolnione od opodatkowania w
części, w jakiej zostały przeznaczone w roku podatkowym lub w roku po nim
następującym na cele kultowe, oświatowo-wychowawcze, naukowe, kulturalne,
działalność charytatywno-opiekuńczą, punkty katechetyczne, konserwację zabytków
oraz na inwestycje sakralne, o których mowa w art. 41 ust. 2, i te inwestycje
kościelne, o których mowa w art. 41 ust. 3, których przedmiotem są punkty
katechetyczne i zakłady charytatywno-opiekuńcze, jak również remonty tych
obiektów.
4. Kościelne osoby prawne są zwolnione od opodatkowania i od świadczeń na fundusz
gminny i fundusz miejski, od nieruchomości lub ich części, stanowiących własność
tych osób lub używanych przez nie na podstawie innego tytułu prawnego na cele
niemieszkalne, z wyjątkiem części zajmowanej na wykonywanie działalności
gospodarczej.
5. Zwolnienie od opodatkowania podatkiem od nieruchomości oraz od świadczeń na
fundusz gminny i fundusz miejski obejmuje nieruchomości lub ich części
przeznaczone na cele mieszkalne duchownych i członków zakonu, jeżeli:
1) są one wpisane do rejestru zabytków;
2) służą jako internaty przy szkołach i seminariach duchownych, domy zakonów
kontemplacyjnych, domy formacyjne zakonów i domy księży emerytów (sióstr
emerytek);
3) znajdują się w budynkach kurii diecezjalnych i biskupich, zakonnych zarządów
generalnych i prowincjalnych w Sekretariacie Prymasa Polski i w Sekretariacie
Konferencji Episkopatu Polski.
6. Nabywanie i zbywanie rzeczy i praw majątkowych przez kościelne osoby prawne w
drodze czynności prawnych oraz spadkobrania, zapisu i zasiedzenia jest zwolnione od
podatku od spadków i darowizn oraz opłaty skarbowej, jeżeli ich przedmiotem są:
1) rzeczy i prawa nie przeznaczone do działalności gospodarczej;
2) sprowadzane z zagranicy maszyny, urządzenia i materiały poligraficzne oraz papier.
Tak więc na podstawie art. 55 powołanej powyżej wyżej ustawy, majątek i przychody
kościelnych osób prawnych podlegają ogólnym przepisom podatkowym.
Z opisu sprawy wynika, że jako (...), są Państwo kościelną osobą prawną. Poza
podstawową działalnością (...), prowadzą Państwo również działalność oświatową (...). W
związku z tym, że w rożnych okresach roku internat nie jest w pełni zajęty przez uczniów
Szkoły podjęli Państwo decyzję o rozpoczęciu działalności polegającej na krótkotrwałym
wynajmie pokoi w internacie usytuowanym przy budynku Szkoły oraz wynajmie miejsc
parkingowych na utwardzonym placu wokół budynku. Dochody uzyskiwane z wynajmu
krótkoterminowego pokoi w internacie oraz miejsc parkingowych będą Państwo
przeznaczali na potrzeby związane z prowadzeniem Szkoły. W szczególności, zamierzają
Państwo przeznaczać całość uzyskiwanych w ten sposób przychodów na pokrycie
następujących wydatków związanych z działalnością (...) Szkoły lub działalność (...), tj. np.:
(...). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie będą Państwo wykonywali
czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.
Mając na uwadze powołane przepisy oraz opis sprawy, należy stwierdzić, iż Państwo -
będąc kościelną osobą prawną - świadcząc planowane usługi krótkotrwałego najmu pokoi
w internacie oraz wynajmując miejsca parkingowe na utwardzonym placu wokół budynku,
prowadzić będą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od
towarów i usług.
Jednocześnie należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie
z ogólną zasadą powszechności i równości opodatkowania tym podatkiem, nie przewidują
odmiennych od wyżej przedstawionych uregulowań dla opodatkowania usług najmu w
sytuacji przeznaczenia przez Państwa kwot uzyskanych ze świadczeń tych usług na
Państwa działalność oświatową lub działalność kultu religijnego.
Wskazać w tym miejscu trzeba art. 659 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j.
Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), który stanowi, że przez umowę najmu wynajmujący
zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub
nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.
Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Umówiony między
stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi
świadczenie wzajemne należne za używanie przedmiotu najmu przez jego najemcę.
Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług najem stanowi świadczenie
usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na
mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Usługa najmu wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności
gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Charakter
stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa najmu, wskazuje, że ma ona długotrwały
charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.
Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą tego, czy działalność prowadzona
przez Państwa w postaci wynajmu krótkoterminowego pokoi w internacie oraz miejsc
postojowych będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
W okolicznościach niniejszej sprawy należy stwierdzić, że czynność krótkoterminowego
wynajmu przez Państwa pokoi w internacie oraz miejsc postojowych stanowi, zgodnie z
art. 8 ust. 1 ustawy, odpłatne świadczenie usług w ramach prowadzonej przez Państwa
działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji będą
Państwo podatnikiem podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, z tytułu ww.
najmu.
Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania dotyczącego podatku od towarów i usług
oznaczonego we wniosku nr 2, zgodnie z którym działalność prowadzona przez Państwa w
zakresie wynajmu krótkoterminowego pokoi w internacie oraz miejsc parkingowych
będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatne
świadczenie usług, jest prawidłowe.
By odnieść się do kolejnego zagadnienia tj. wliczania do limitu zwolnienia podmiotowego
usług krótkotrwałego najmu pokoi w internacie oraz wynajmu miejsc parkingowych na
utwardzonym placu wokół budynku, najpierw wskazać trzeba, że stosownie do treści art.
43 ust. 1 pkt 31 ww. ustawy zwalnia się od podatku usługi oraz dostawę towarów ściśle z
tymi usługami związaną, realizowane przez:
a) kościoły i związki wyznaniowe, o których mowa w przepisach o stosunku Państwa do
Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w przepisach o stosunku
Państwa do kościołów i innych związków wyznaniowych,
b) organizacje powołane do realizacji celów o charakterze politycznym, związkowym,
patriotycznym, filozoficznym, filantropijnym lub obywatelskim
- w zakresie interesu zbiorowego swoich członków, wykonywane na rzecz ich członków
w zamian za składki, których wysokość i zasady ustalania wynikają z przepisów
statutowych tych podmiotów, pod warunkiem że podmioty te nie są nastawione na
osiąganie zysków, jeżeli zwolnienie nie spowoduje naruszenia warunków konkurencji;
W myśl art. 43 ust. 18 ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a,
stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych
przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku
ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie
świadczonych usług.
Zapis art. 43 ust. 1 pkt 31 ww. ustawy jest odzwierciedleniem art. 132 ust. 1 lit. l)
Dyrektywy 2006/112/WE zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają od podatku
VAT świadczenie usług, a także dostawa towarów ściśle z nimi związanych, w zakresie
zbiorowego interesu swoich członków w zamian za składkę ustaloną zgodnie ze statutem,
przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku mające cele natury politycznej,
związkowej, religijnej, patriotycznej, filozoficznej, filantropijnej lub obywatelskiej, pod
warunkiem że to zwolnienie podatkowe nie spowoduje zakłóceń konkurencji.
Natomiast art. 134 ww. Dyrektywy stanowi, iż dostawa towarów ani świadczenie usług nie
korzystają ze zwolnienia przewidzianego m.in. w art. 132 ust. 1 lit. l), w następujących
przypadkach:
a) gdy nie są one niezbędne do dokonywania transakcji podlegających zwolnieniu;
b) gdy ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu dla danego
podmiotu poprzez dokonywanie transakcji będących w bezpośredniej konkurencji z
działalnością przedsiębiorstw komercyjnych podlegających VAT.
Zwolnienie przewidziane w ww. artykule 132 ust. 1 lit. l) Dyrektywy, odnoszące się do
przedmiotowej sprawy, dotyczy usług wykonywanych przez kościoły i związki wyznaniowe,
o których mowa w przepisach o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w
Rzeczypospolitej Polskiej oraz w przepisach o stosunku Państwa do kościołów i innych
związków wyznaniowych w zakresie zbiorowego interesu swoich członków.
Jak wynika z powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 31 ustawy, warunkiem
zastosowania zwolnienia wynikającego z tej regulacji jest spełnienie zarówno przesłanki o
charakterze podmiotowym odnoszącej się do usługodawcy oraz przesłanki przedmiotowej
dotyczącej rodzaju świadczonych usług.
Ponadto wskazać należy, iż wszystkie powyższe warunki powinny być spełnione łącznie.
Niespełnienie choćby jednego z nich wyklucza zwolnienie od podatku.
Aby skorzystać ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 31 lit. a) ustawy, podatnik
winien posiadać status: kościoła lub związku wyznaniowego, o których mowa w przepisach
o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w
przepisach o stosunku Państwa do kościołów lub innego związku wyznaniowego. Nadto,
winny być spełnione przesłanki przedmiotowe, tj. usługi świadczone przez ww. podmioty
muszą być:
- wykonywane na rzecz ich członków w zamian za składki, których wysokość i zasady
ustalania wynikają z przepisów statutowych tych podmiotów,
- realizowane w zakresie interesu zbiorowego swoich członków.
Nadto, podmioty świadczące ww. usługi nie mogą być nastawione na osiąganie zysków, a
zastosowanie zwolnienia nie spowoduje naruszenia warunków konkurencji.
W opisie spawy wskazali Państwo, że jako (...), o której mowa w art. 8 ust. 1 pkt 7) ustawy z
dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej
Polskiej (t.j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1966, ze zm., dalej: „PKKR”) jest kościelną osobą prawną.
Wobec tego, pierwszy warunek wynikający z cytowanego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 31 lit
a) ustawy został spełniony.
Natomiast w rozpatrywanej sprawie nie będą spełnione przesłanki przedmiotowe do
zwolnienia czynności Wnioskodawcy na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 31 lit a) ustawy.
Z opisu sprawy nie wynika bowiem że usługi w zakresie wynajmu krótkoterminowego
pokoi w internacie oraz miejsc parkingowych miały świadczone być w zamian za składki,
których wysokość i zasady ustalania wynikają z przepisów statutowych.
Kolejnym warunkiem zastosowania przedmiotowego zwolnienia jest również wymóg
świadczenia usług w interesie zbiorowym swoich członków.
Pojęcie interesu zbiorowego nie zostało zdefiniowane w ustawie, dlatego też posłużyć się
trzeba wykładnią językową. Słowo interes oznacza: pożytek, korzyść lub przedsięwzięcie
przynoszące korzyść materialną, słowo zbiorowy natomiast oznacza: odnoszący się do
pewnej grupy ludzi lub zbioru rzeczy (Słownik PWN, http://sjp.pwn.pl).
Natomiast czynności opisane we wniosku: zarówno krótkotrwały wynajem pokoi w
internacie, jak i wynajem miejsc parkingowych na utwardzonym placu wokół budynku
wykonywane będą w odniesieniu do poszczególnych kontrahentów i wiązać się będą z
konkretnym zindywidualizowanym świadczeniem, a zatem nie można przyjąć, że
dokonywane będą w interesie zbiorowym członków.
Wobec tego czynności te nie będą wykonywane w interesie zbiorowym członków kościoła.
Nadto jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 31 podmioty świadczące ww. usługi nie mogą być
nastawione na osiąganie zysków, a zastosowanie zwolnienia nie spowoduje naruszenia
warunków konkurencji.
W przedmiotowej sprawie istnieje realne ryzyko wystąpienia naruszenia zasad
konkurencji. Zwolnienie od podatku w zakresie świadczenia przez Państwa usług
(krótkotrwały wynajem pokoi w internacie oraz wynajem miejsc parkingowych na
utwardzonym placu wokół budynku), stawiałoby Państwa w uprzywilejowanej sytuacji na
rynku w stosunku do innych podmiotów wykonujących takie same czynności. Bowiem ww.
usługi mogą być (i w praktyce są) oferowane przez inne podmioty.
Po dokonaniu analizy warunków umożliwiających skorzystanie ze zwolnienia od podatku,
o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 31 ustawy, stwierdzić trzeba, że w przedmiotowej
sprawie nie będą spełnione łącznie wszystkie warunki, o których mowa w tym przepisie
wskazane wyżej.
Wobec powyższego, świadczenie usług (krótkotrwały wynajem pokoi w internacie oraz
wynajem miejsc parkingowych na utwardzonym placu wokół budynku) nie korzystają ze
zwolnienia od podatku na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 31 lit. a ustawy.
Należy wskazać, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy zwalnia się od podatku usługi w
zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym
lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe lub na
rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26
października 1995 r. o społecznych formach rozwoju mieszkalnictwa (Dz.U. z 2023 r. poz.
790, 1114, 1463 i 1693).
Z powołanego wyżej przepisów wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług
korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym
na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia
przesłanek obiektywnych, dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal
mieszkalny) oraz subiektywnych, dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel
mieszkaniowy). W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o
charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy.
Powyższe wskazuje, że przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:
- świadczenie usługi na własny rachunek,
- charakter mieszkalny nieruchomości,
- mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od
podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na
zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.
W konsekwencji planowany przez Państwa w ramach działalności gospodarczej – w
związku z tym, że w różnych okresach roku internat znajdujący się w budynku Szkoły nie
jest w pełni zajęty przez uczniów Szkoły – krótkotrwały wynajem pokoi w internacie
usytuowanym przy budynku Szkoły oraz wynajem miejsc parkingowych na utwardzonym
placu wokół budynku, nie wpisuje się ww. zwolnienie od podatku od towarów i usług,
stwierdzić bowiem trzeba, że nie jest spełniony cel mieszkaniowy najmu, a nieruchomości
w postaci powierzchni parkingowych nie mają charakteru mieszkalnego. Tak więc najem
ten będzie opodatkowany według stawki właściwej dla tej czynności.
Wracając w tym miejscu do kwestii zwolnienia podmiotowego wskazać należy, że ustawa o
podatku od towarów i usług przewiduje możliwość skorzystania z niego zgodnie z art. 113
ustawy.
Na mocy art. 113 ust. 1 ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez
podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju, u
którego wartość sprzedaży, z wyłączeniem podatku, nie przekroczyła w poprzednim ani
bieżącym roku podatkowym kwoty 200 000 zł.
Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie
wlicza się:
1) wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość, która nie podlega
opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju;
1a sprzedaży na odległość towarów importowanych, która nie podlega opodatkowaniu
podatkiem na terytorium kraju;
2) płatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku
na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z
wyjątkiem:
a) transakcji związanych z nieruchomościami,
b) usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
c)usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych
- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3) odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym
są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i
prawnych podlegających amortyzacji.
Stosownie do art. 113 ust. 5 ustawy jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na
podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc
począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.
Jak stanowi art. 113 ust. 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną
przez podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju,
rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art.
5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do
okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w
ust. 1.
W myśl art. 113 ust. 10 ustawy o VAT jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od
podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności
gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1,
zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.
Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do
podatników:
1) dokonujących dostaw:
a) towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
b) towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku
akcyzowym, z wyjątkiem:
- energii elektrycznej (CN 2716 00 00),
- wyrobów tytoniowych,
- samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na
podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających
amortyzacji,
c) budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt
10 lit. a i b,
d) terenów budowlanych,
e) nowych środków transportu,
f) następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego
systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z
wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się
na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie:
- preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 20.42.1),
- komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),
- urządzeń elektrycznych (PKWiU 27),
- maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),
g) hurtowych i detalicznych części i akcesoriów do:
- pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKWiU 45.3),
- motocykli (PKWiU ex 45.4);
2) świadczących usługi:
a) prawnicze,
b) w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i
hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem
planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
c) jubilerskie,
d) ściągania długów, w tym factoringu;
3) uchylony
Analiza powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego wskazuje, że obliczając limit
sprzedaży uprawniający podatnika do zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1,
po przekroczeniu którego podatnik traci prawo do zwolnienia od podatku, zgodnie z art.
113 ust. 2 pkt 2 ustawy, nie bierze się pod uwagę odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego
świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów
wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem transakcji związanych z
nieruchomościami, usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, usług
ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji
pomocniczych.
Na podstawie art. 288 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie
wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.):
1. Kwota rocznego obrotu stanowiąca punkt odniesienia dla zastosowania zwolnienia, o
którym mowa w art. 284, obejmuje następujące kwoty, z wyłączeniem VAT:
a) wartość dostaw towarów i świadczenia usług w zakresie, w jakim byłyby one
opodatkowane, gdyby zostały dokonane przez podatnika nieobjętego zwolnieniem;
b) wartość transakcji zwolnionych, z prawem do odliczenia VAT zapłaconego na
poprzednim etapie, zgodnie z art. 98 ust. 2 lub art. 105a;
c) wartość transakcji zwolnionych zgodnie z art. 146–149 oraz art. 151, 152 i 153;
d) wartość transakcji zwolnionych zgodnie z art. 138, gdy zastosowanie ma zwolnienie
przewidziane w tym artykule;
e) wartość transakcji związanych z nieruchomościami, transakcji finansowych, o których
mowa w art. 135 ust. 1 lit. b)-g), oraz usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, chyba
że transakcje te mają charakter transakcji pomocniczych.
2. Zbycia materialnych lub niematerialnych dóbr inwestycyjnych podatnika nie uwzględnia
się do celów obliczania obrotu, o którym mowa w ust. 1.
Zatem Dyrektywa 2006/112/WE w art. 288 pkt 1 lit. e stanowi, że kwota obrotu obejmuje
wartość transakcji związanych z nieruchomościami.
Zauważenia wymaga, że Dyrektywa 2006/112/WE najem i dzierżawę nieruchomości
traktuje jako transakcje. Wynika to chociażby z treści art. 135 lit. l Dyrektywy, dotyczącego
zwolnienia od podatku określonych transakcji, który jako transakcje zwolnione wymienia
dzierżawę i najem nieruchomości.
Według internetowego wielkiego słownika języka polskiego, transakcja to czynność lub
zespół czynności prowadzący lub mający doprowadzić do kupna albo sprzedaży jakichś
towarów.
Ustawodawca zarówno w akcie zasadniczym, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do
ustawy nie zdefiniował pojęcia charakter „pomocniczy”. W takim przypadku w pierwszej
kolejności stosuje się wykładnię językową, w taki bowiem sposób ustawodawca
komunikuje się z podatnikiem jako adresatem normy. Dopiero gdy wykładnia językowa
nie prowadzi do jednoznacznych rezultatów dopuszczalne jest skorzystanie z
pozajęzykowych dyrektyw interpretacyjnych.
Według internetowego słownika synonimów (strona internetowa http://synonim.net
/synonim/ pomocniczy), synonimami do słowa „pomocniczy” są pojęcia: „pomocny,
wspierający, poboczny, akcesoryjny, dodatkowy, dopływowy, posiłkowy, subsydialny,
subsydiarny, uzupełniający, wspomagający”.
Przepisy unijnej Dyrektywy w zakresie VAT posługują się określeniem „incidental
transactions” w ramach odpowiedniego przepisu, co na język polski może być tłumaczone
jako „transakcje incydentalne/uboczne”. Termin „incydentalny” wg Słownika języka
polskiego (Słownika Wydawnictwa Naukowego PWN) oznacza przy tym „mający małe
znaczenie lub zdarzający się bardzo rzadko”, natomiast termin „uboczny” oznacza
„dotyczący czegoś pośrednio, mniej istotny lub dodatkowy”. Transakcje o charakterze
„incydentalnym” oznaczają zdarzenia występujące nie tyle rzadko, ile ubocznie, przy
określonej okazji, nawet gdyby występowały w sposób powtarzalny. Pojęcie
„incydentalności” odnosi się więc nie tyle do samej częstotliwości występowania danego
zdarzenia, co raczej do jego poboczności względem zasadniczej działalności podatnika.
Także w wersji francuskiej omawianej VI Dyrektywy użyto określenia „accessoire”, a w
wersji niemieckiej „Hilfsumsaetze”, co wskazuje, że w analizowanym kontekście istotne
jest, aby były to czynności poboczne, czy też pomocnicze do zasadniczej działalności
podatnika (wspomniane powyżej trzy wersje językowe VI Dyrektywy są kompatybilne i
wskazują na pomocniczy, poboczny charakter omawianych czynności). Podobnie, polska
wersja językowa Dyrektywy 2006/112, która zastąpiła VI Dyrektywę, odstępuje od
sformułowania „transakcje sporadyczne” i określa omawiane czynności jako „transakcje
pomocnicze”.
Transakcje pomocnicze zatem to takie, które nie są związane z zasadniczą działalnością
podatnika, a przychody z ich tytułu nie są bezpośrednim, stałym i koniecznym
uzupełnieniem tej działalności. Tak więc, aby ocenić, czy dana czynność może być uznana
za pomocniczą, należy wziąć pod uwagę przede wszystkim to, czy stanowi ona
uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika. Jeżeli dana działalność
stanowi stały i niezbędny element wbudowany w funkcjonowanie przedsiębiorstwa
podatnika, to transakcje takie nie mogą być uznane za pomocnicze.
Zatem, aby ocenić, czy świadczona usługa ma charakter „pomocniczy”, należy wziąć pod
uwagę to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika.
Jak już wcześniej wskazano, świadczenie usług najmu wypełnia określoną w art. 15 ust. 2
ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do
celów zarobkowych.
Odnosząc się zatem do Państwa wątpliwości, wskazać należy, że z cytowanego brzmienia
art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a) ustawy wynika, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1
(czyli uprawniającej do zwolnienia podmiotowego) nie wlicza się m.in. obrotu z tytułu
odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku (na podstawie m.in. art. 43 ust. 1
ustawy), jednakże z wyjątkiem transakcji związanych z nieruchomościami, jeżeli czynności
te nie mają charakteru transakcji pomocniczych. Za czynności związane z
nieruchomościami należy uznać nie tylko usługi stricte dotyczące nieruchomości, ale
wszelkie czynności, których wykonanie oparte jest na wykorzystaniu, używaniu i
użytkowaniu nieruchomości. Transakcje pomocnicze natomiast to takie, które nie są
związane z zasadniczą działalnością podatnika, a przychody z ich tytułu nie są
bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem tej działalności, co w Państwa
przypadku nie ma miejsca.
Działalności gospodarczej w zakresie krótkoterminowego wynajmu wskazanych lokali a
także miejsc parkingowych, nie można uznać za działalność świadczoną pomocniczo. Jest
to kolejny rodzaj wykonywanej przez Państwa działalności gospodarczej – jak
jednoznacznie wynika z przedstawionego opisu sprawy, planują go państwo rozpocząć
obok podstawowej Państwa działalności (...) oraz działalności oświatowej. Zatem nie
można zgodzić się z Państwa stwierdzeniem, że działalność gospodarcza, którą planują
Państwo podjąć, będzie działalnością pomocniczą do Państwa działalności podstawowej.
Jak wynika z opisu sprawy i obowiązujących w tym zakresie, a powołanych wcześniej
przepisów prawa, wynajem krótkoterminowy pokoi oraz miejsc postojowych nie ma
charakteru transakcji pomocniczych do świadczonej przez Państwa działalności (...) oraz
działalności oświatowej.
Ponadto zwrócić należy uwagę, że zwolnienie wynikające z art. 113 ustawy jest
zwolnieniem podmiotowym, co oznacza, że jest związane bezpośrednio z podmiotem
prowadzącym działalność gospodarczą, która w standardowych warunkach podlegałaby
opodatkowaniu. Zwolnienie to odnosi się do konkretnego limitu wynikającego ze
sprzedaży (odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług) danego
podatnika. Zatem działalność wynajmu krótkoterminowego pokoi oraz miejsc
postojowych powinna być wliczana do limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.
Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz cytowany stan prawny należy
stwierdzić, że skoro zgodnie z Państwa wskazaniem, wedle przewidywań (szacunków)
wartość sprzedaży świadczonych przez Państwa usług związanych z krótkoterminowym
najmem pokoi i miejsc parkingowych nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej
działalności gospodarczej w roku podatkowym kwoty 200 000 zł oraz w ramach
prowadzonej działalności nie wykonują i nie będą Państwo wykonywali czynności, o
których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, to będą Państwo mogli skorzystać ze
zwolnienia z opodatkowania określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i
usług, pod warunkiem, że nie przekroczą Państwo limitu określonego w art. 113 ust. 1
ustawy o podatku od towarów i usług.
Należy jednak zaznaczyć, że w sytuacji, gdy w trakcie roku podatkowego wartość
sprzedaży przekroczy kwotę 200 000 zł – stosownie do art. 113 ust. 5 ustawy –
zwolnienie podmiotowe straci moc z chwilą wykonania czynności, którą ww. kwota
zostanie przekroczona.
W związku z powyższym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3 pomimo, że Państwa
zdaniem najem krótkoterminowy pokoi i miejsc parkingowych będzie działalnością
pomocniczą do Państwa działalności podstawowej, całościowo jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego,
który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Organ informuje, że ocena prawna Państwa stanowiska w zakresie podatku dochodowego
od osób prawnych zostało zawarte w odrębnym rozstrzygnięciu.
Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający
wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego
przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle
związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego).
Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym
przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Nadmienia się, że niniejsza
interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy
rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie
z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Stąd
podkreśla się, że Organ oparł interpretacje ściśle na opisie zdarzenia wskazanym przez
Państwa we wniosku, że zamierzają Państwo prowadzić działalność gospodarczą
wyłączenie w zakresie wynajmu pokoi i miejsc parkingowych. Pozostała działalność jak
Państwo wskazali nie jest działalnością gospodarczą. Organ nie rozstrzygał co jest
działalnością gospodarczą a co jest działalnością inną niż gospodarcza. W przypadku
zmiany któregokolwiek z elementów opisu stanu, wydana interpretacja traci swoją
aktualność.
Z kolei, odnosząc się do powołanego wyroku sądu administracyjnego, wyjaśniam, że
stanowi on rozstrzygnięcie w indywidualnej sprawie, osadzonej w określonym stanie
faktycznym i tylko do niego się zawęża. Zatem wskazany we wniosku wyrok sądu nie ma
wpływu na podjęte w tej interpretacji rozstrzygnięcie.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy
z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111).
Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie
zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się
Państwo do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n Ordynacji
podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące
przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są
przedmiotem decyzji wydanej:
1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z
dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Stosownie do art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie
stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest
skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej
lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego
Sądu Administracyjnego (...) Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje
ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
– (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.), dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę
należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej
(art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa
Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres
Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie
ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia
przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do
zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz
powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z
dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.