0114-KDIP1-2.4012.31.2025.1.MW

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 stycznia 2025 r. za pośrednictwem ePUAP wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki podatku 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, mimo braku rejestracji jako podatnika VAT (podatek od towarów i usług)-UE. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (rozliczenie na zasadach ogólnych). Prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej towarów. Został zarejestrowany jako podatnik VAT czynny z dniem (...) 2019 r. Wnioskodawca w latach 2023 r. i 2024 r. dokonywał wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów na rzecz kontrahentów z innych państw członkowskich Unii Europejskiej (dalej: „WDT (wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów)”). Przy czym przez niedopatrzenie Wnioskodawca nie aktualizował zgłoszenia VAT-R poprzez wskazanie zarejestrowania do transakcji wewnątrzunijnych (rejestracja VAT- UE). Każdorazowo: 1. nabywcą był podatnik posiadający właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez właściwe dla niego (nabywcy) państwo członkowskie; 2. towar został wywieziony z kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego UE, Wnioskodawca posiada fakturę sprzedaży, specyfikację, dokument potwierdzający wywóz (dokumenty CMR) oraz bankowe potwierdzenie zapłaty za towar. W obowiązujących terminach podatkowych Wnioskodawca składał pliki JPK_V7M oraz informacje podsumowujące VAT-UE, w których wykazane były wyżej wymienione wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów. Wnioskodawca dowiedział się, że nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT-UE około roku od dokonania pierwszej WDT. Do tego czasu Wnioskodawca nie miał świadomości, iż składane pliki JPK_V7M oraz informacje podsumowujące VAT-UE zostaną zakwestionowane przez właściwy dla niego Organ podatkowy (żadne nieprawidłowości nie były też wskazywane przez księgowość Wnioskodawcy). Właściwy dla Wnioskodawcy Urząd Skarbowy przesyłał Wnioskodawcy informacje o braku rejestracji VAT-UE i konieczności aktualizacji zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R, przy czym każda z tych informacji była wysłana mailowo, na adres e-mail, z którego Wnioskodawca nie korzystał. Nie był to też e-mail, z którego Wnioskodawca korzystał na co dzień w działalności gospodarczej, a jedynie adres e-mail podany do CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej) w związku z uzyskiwanym przez Wnioskodawcę wsparciem na przeciwdziałanie skutkom pandemii COVID-19. Po pandemii Wnioskodawca nie korzystał z tego adresu e-mail do momentu kiedy w sierpniu 2024 r. zepsuł się laptop, z którego Wnioskodawca korzystał i na nowym laptopie postanowił uporządkować wszystkie skrzynki mailowe. Wnioskodawca nie

korzystał z tego adresu e-mail od 20 listopada 2020 r. do 3 września 2024 r. Obiektywnie więc na skutek przesyłanej przez Urząd Skarbowy korespondencji Wnioskodawca nie mógł powziąć informacji o przedmiotowym braku i zareagować po pierwszym upomnieniu, co miałoby miejsce gdyby np. wezwanie do uzupełnienia braku rejestracji VAT-UE Wnioskodawca otrzymał drogą pisemną. Jednocześnie żadna ze złożonych przez Wnioskodawcę deklaracji oraz informacji podsumowujących nie została formalnie przez właściwy dla Wnioskodawcy Organ podatkowy zakwestionowana. Wnioskodawca o wyżej wymienionej korespondencji Urzędu Skarbowego i braku rejestracji VAT-UE dowiedział się po około roku od dokonania pierwszej WDT. Po powzięciu informacji o braku rejestracji Wnioskodawcy jako podatnika VAT-UE, Wnioskodawca niezwłocznie uzupełniając przedmiotowy brak formalny, w ślad za informacjami przekazanymi mu przez właściwy dla siebie Urząd Skarbowy dokonał aktualizacji zgłoszenia VAT-R poprzez zgłoszenie dokonywania wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Obecnie Wnioskodawca po aktualizacji zgłoszenia VAT-R w powyższym zakresie posiada rejestrację jako podatnik VAT-UE. Organ podatkowy właściwy dla Wnioskodawcy wezwał jednocześnie Wnioskodawcę do skorygowania dotychczasowego rozliczenia WDT wykazanych ze stawką 0% poprzez kwalifikację tych dostaw za krajowe - co też Wnioskodawca uczynił w grudniu 2024 r. i styczniu 2025 r. Wnioskodawca analizując swoją sytuację trafił jednak na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 1 marca 2019 r. sygn. I FSK 172/17, w którym przedmiotowy Sąd wskazał, że: „Nie ma przeszkód prawnych, aby podatnik po swojej rejestracji wewnątrzwspólnotowej wykazał dostawę wewnątrzwspólnotową ze stawką 0% w korekcie deklaracji (jeśli wcześniej została ona wykazana ze stawką krajową). Także bowiem korekta deklaracji następuje przez „złożenie deklaracji” (w celu korekty). Zgodnie z brzmieniem komentowanego przepisu można więc w tym przypadku zastosować stawkę 0% VAT. Należy uznać, że dla zastosowania stawki 0% przy dostawie wewnątrzwspólnotowej istotne jest to, aby podatnik był „zarejestrowany jako podatnik VAT UE” (tzn. aby przyznano mu numer VAT UE i aby uzyskał on potwierdzenie rejestracji)”. Orzeczenie to było powoływane również przez inne składy sędziowskie, przykładowo: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 sierpnia 2020 r. sygn. I FSK 1650/17, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z 18 marca 2021 r. sygn. I SA/Op 32/21, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 3 października 2023 r. sygn. I SA/GL 37/23. Wnioskodawca jest mikroprzedsiębiorcą, dla którego dokonanie korekt i zapłacenie VAT według krajowej stawki w Polsce stanowi istotny wydatek, znacząco wpływający na bieżącą działalność i płynność finansową przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwość, o której mowa poniżej.

Pytanie

Czy Wnioskodawca ma prawo zastosować stawkę VAT 0% do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (WDT) po wcześniejszej korekcie rozliczenia na stawkę VAT krajową, jeśli naprawił brak formalny, jakim było nieposiadanie rejestracji VAT-UE w momencie pierwotnego rozliczenia WDT ze stawką 0%, a na dzień składania deklaracji (korekt), w których przedmiotowe dostawy ponownie zostaną wykazane jako WDT ze stawką 0% VAT będzie już zarejestrowany jako podatnik VAT-UE? Pana stanowisko w sprawie Wnioskodawca stoi na stanowisku, że ma prawo zastosować stawkę VAT 0% do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (WDT) po wcześniejszej korekcie rozliczenia na

stawkę VAT krajową, jeśli naprawił brak formalny, jakim było nieposiadanie rejestracji VAT- UE w momencie pierwotnego rozliczenia WDT ze stawką 0%, a na dzień składania deklaracji (korekt), w których przedmiotowe dostawy ponownie zostaną wykazane jako WDT ze stawką 0% VAT będzie już zarejestrowany jako podatnik VAT-UE. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT opodatkowaniu VAT podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. W myśl art. 13 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8. Jednocześnie w ślad za art. 13 ust. 2 ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów ma miejsce wtedy, gdy nabywca towarów jest: 1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju; 2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju; 3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą; 4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu. Jednocześnie art. 13 ust. 6 ustawy o VAT stanowi, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9. Podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96 o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności (art. 97 ust. 1 ustawy o VAT). Obowiązkiem rejestracji w charakterze podatników VAT-UE zostali więc obciążeni podatnicy zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, którzy będą dokonywać m.in. transakcji stanowiących wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, a ich identyfikacja następuje poprzez zarejestrowanie jako podatnika VAT-UE. Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133 (art. 99 ust. 1 ustawy o VAT). W ślad za art. 42 ust. 1 ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że: 1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej; 2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju; 3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE. Konstrukcja ww. przepisu wskazuje, że aby podatnik dokonujący dostawy towarów mógł zastosować stawkę podatku w wysokości 0%, wskazane powyżej w pkt 1-3 warunki muszą być spełnione kumulatywnie (łącznie). Spełnienie pierwszego z ww. warunków ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi warunek wskazuje z kolei, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towarów w państwie przeznaczenia (do którego towary są docelowo przemieszczane). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. W Polsce przykładem warunku formalnego stosowania stawki 0% VAT dla WDT jest wynikający z art. 42 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT obowiązek posiadania przez dostawcę rejestracji VAT-UE najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę. Innymi słowami, w ślad za art. 42 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest od zarejestrowania podatnika (dostawcy) jako podatnika VAT UE. Tym samym polska ustawa o VAT uzależnia prawo podatnika do zastosowania stawki 0%, o ile w ustawowym terminie do złożenia deklaracji podatkowej będzie on zarejestrowany do transakcji wewnątrzwspólnotowych. Powyższe nie zmienia jednak faktu, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów ma miejsce niezależnie od tego, czy w momencie jej dokonania dostawca miał rejestrację dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych (na co wskazuje treść art. 13 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT oraz uregulowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: „Dyrektywa VAT”)). Natomiast z art. 42 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT wynika tyle, że warunkiem zastosowania stawki 0% jest, aby podatnik (dostawca) składając deklarację podatkową, w której wykazuje dostawę towarów, był zarejestrowany jako podatnik VAT-UE. Jak bowiem słusznie podkreśla się w piśmiennictwie „podatnik dokonujący dostawy nie musi (w celu zastosowania stawki 0% VAT) podawać na fakturze swojego numeru dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. Co więcej w chwili dokonywania dostawy nie musi być zarejestrowany dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych, aby móc zastosować do niej (w składanej deklaracji podatkowej) stawkę 0% VAT’’ - tak A. Bartosiewicz [w:] VAT. Komentarz, wyd. XVIII, Warszawa 2024, art. 42. Z powyższego wynikają więc dwa kluczowe wnioski: 1. Nie ma znaczenia, czy podatnik miał rejestrację dla celów wewnątrzwspólnotowych w chwili dokonywania transakcji (dostawy). Istotne jest to, aby podatnik miał rejestrację dla celów wewnątrzwspólnotowych w chwili składania deklaracji, w której dana transakcja jest wykazywana; 2. Nie ma przeszkód prawnych, aby podatnik po swojej rejestracji wewnątrzwspólnotowej wykazał dostawę wewnątrzwspólnotową ze stawką 0% w korekcie deklaracji (jeśli wcześniej została ona wykazana ze stawką krajową). Także bowiem korekta deklaracji następuje przez „złożenie deklaracji” (w celu korekty). Zgodnie z brzmieniem komentowanego przepisu można więc w tym przypadku zastosować stawkę 0% VAT - tak A. Bartosiewicz [w:] VAT. Komentarz, wyd. XVIII, Warszawa 2024, art. 42. Powyższe podejście pozostaje również spójne z orzecznictwem sądów administracyjnych, w szczególności Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w wyroku z 1 marca 2019 r. sygn. I FSK 172/17 wprost dopuścił sytuację będącą przedmiotem zapytania Wnioskodawcy. Cytując w ślad za NSA: „Nie ma przeszkód prawnych, aby podatnik po swojej rejestracji wewnątrzwspólnotowej wykazał dostawę wewnątrzwspólnotową ze stawką 0% w korekcie deklaracji (jeśli wcześniej została ona wykazana ze stawką krajową). Także bowiem korekta deklaracji następuje przez „złożenie deklaracji” (w celu korekty). Zgodnie z brzmieniem komentowanego przepisu można więc w tym przypadku zastosować stawkę 0% VAT”. Odnosząc powyższe do okoliczności sprawy wskazanych przez Wnioskodawcę, w pierwszej kolejności wskazać należy, że dokonane przez Wnioskodawcę dostawy towarów stanowią wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów (WDT) w rozumieniu ustawy o VAT. Brak rejestracji VAT-UE Wnioskodawcy, skutek wywiera jedynie w zakresie pierwotnego braku możliwości wykazania dostaw ze stawką VAT 0%. Niemniej korekta deklaracji to też złożenie deklaracji. Z tego względu Wnioskodawca po uzyskaniu rejestracji VAT-UE będzie spełniał przesłankę z art. 42 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, co oznacza, że będzie mógł w korekcie deklaracji wykazać WDT ze stawką VAT 0% (tj. poprzez korektę wcześniejszego rozliczenia dostaw ze stawką VAT krajową tj. skoro w ślad za ww. przepisem w momencie złożenia deklaracji (korekty) będzie zarejestrowany jako podatnik VAT-UE). Takie podejście potwierdza wyżej przytoczone orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego, jak również przedstawiciele doktryny prawa podatkowego. W świetle powyższego Wnioskodawca uważa, że prawidłowe jest jego stanowisko, zgodnie z którym ma on prawo zastosować stawkę VAT 0% do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (WDT) po wcześniejszej korekcie rozliczenia na stawkę VAT krajową, jeśli naprawił brak formalny, jakim było nieposiadanie rejestracji VAT-UE w momencie pierwotnego rozliczenia WDT ze stawką 0%, a na dzień składania deklaracji (korekt), w których przedmiotowe dostawy ponownie zostaną wykazane jako WDT ze stawką 0% VAT będzie już zarejestrowany jako podatnik VAT-UE.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej „ustawą”: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają: 1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; 2) eksport towarów; 3) import towarów na terytorium kraju; 4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju; 5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju. W myśl art. 2 pkt 1 i 3 ustawy: Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...). Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). W myśl art. 2 pkt 6 ustawy: Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Według art. 13 ust. 1 ustawy: Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8. Zatem dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel). Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy: Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest: 1) podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju; 2) osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju; 3) podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą; 4) podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu. Z opisu sprawy wynika, że od 2019 r. jest Pan czynnym podatnikiem VAT i prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej towarów. W latach 2023 r. i 2024 r. dokonywał Pan wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów na rzecz kontrahentów z innych państw członkowskich Unii Europejskiej. Każdorazowo nabywcą był podatnik posiadający właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez właściwe dla nabywcy państwo członkowskie, a towar został wywieziony z kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego UE. Posiada Pan fakturę sprzedaży, specyfikację, dokument potwierdzający wywóz (dokumenty CMR) oraz bankowe potwierdzenie zapłaty za towar. W obowiązujących terminach podatkowych składał Pan pliki JPK_V7M oraz informacje podsumowujące VAT-UE, w których wykazane były ww. wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów. Jednakże przez niedopatrzenie nie dokonał Pan rejestracji do transakcji wewnątrzunijnych VAT-UE (nie zaktualizował Pan zgłoszenia VAT-R). Nie miał Pan świadomości, że składane pliki JPK_V7M oraz informacje podsumowujące VAT-UE zostaną zakwestionowane przez właściwy dla Pana Organ podatkowy. Urząd Skarbowy przesyłał Panu informacje o braku rejestracji VAT-UE i konieczności aktualizacji zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R, przy czym każda z tych informacji była wysłana na adres e-mail, z którego Pan nie korzystał. Dowiedział się Pan o ww. korespondencji Urzędu Skarbowego i braku rejestracji VAT-UE po około roku od dokonania pierwszej WDT. Po powzięciu informacji o braku rejestracji jako podatnika VAT-UE dokonał Pan aktualizacji zgłoszenia VAT-R poprzez zgłoszenie dokonywania wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Organ podatkowy wezwał jednocześnie Pana do skorygowania dotychczasowego rozliczenia WDT wykazanych ze stawką 0% poprzez kwalifikację tych dostaw za krajowe - co też Pan uczynił w grudniu 2024 r. i styczniu 2025 r. Obecnie po aktualizacji zgłoszenia VAT-R w powyższym zakresie posiada Pan rejestrację jako podatnik VAT-UE. Pana wątpliwości dotyczą określenia, czy ma Pan prawo zastosować stawkę VAT 0% do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, jeśli na dzień składania deklaracji (korekt), w których przedmiotowe dostawy ponownie zostaną wykazane jako WDT ze stawką 0% VAT będzie Pan już zarejestrowany jako podatnik VAT-UE. Odnosząc się do Pana wątpliwości w pierwszej kolejności należy wskazać, że zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy: W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42. Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy: Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że: 1) podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi; 2) podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju; 3) podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE. Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Jednak zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest także od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, o ile będzie zarejestrowany do transakcji wewnątrzwspólnotowych najpóźniej w ustawowym terminie do złożenia deklaracji podatkowej uwzględniającej daną dostawę. Należy zaznaczyć, że w myśl art. 42 ust. 1a ustawy: Stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli: 1) podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub 2) złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8 - chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego. Zasada opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką 0% stanowi realizację zasady neutralności opodatkowania VAT i wynika wprost z art. 138 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (t. j. Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE Rady”, który stanowi że: Państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane dla innego podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, działających w takim charakterze w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów. Zgodnie natomiast z art. 273 Dyrektywy 2006/112/WE Rady: Państwa członkowskie mogą nałożyć inne obowiązki, jakie uznają za niezbędne dla zapewnienia prawidłowego poboru VAT i zapobieżenia oszustwom podatkowym (...). Ponadto należy zwrócić uwagę na art. 96 ust. 1 ustawy: Podmioty, o których mowa w art. 15 i art. 15a, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3. Z kolei w myśl art. 96 ust. 4 ustawy: Naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie. Na podstawie art. 97 ust. 1 ustawy: Podatnicy, o których mowa w art. 15 i art. 15a, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności. Stosownie do art. 97 ust. 4 ustawy: Naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podmiot, który dokonał zawiadomienia zgodnie z ust. 1, jako podatnika VAT-UE. Zgodnie z art. 97 ust. 9 ustawy: Naczelnik urzędu skarbowego potwierdza zarejestrowanie podmiotu, o którym mowa w ust. 1-3, jako podatnika VAT-UE. W myśl art. 97 ust. 10 ustawy: Podmioty, o których mowa w ust. 1-3, zarejestrowane jako podatnicy VAT-UE, które uzyskały potwierdzenie zgodnie z ust. 9, podając numer, pod którym są zidentyfikowane na potrzeby podatku, przy: 1) dokonywaniu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, 2) dokonywaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, 3) świadczeniu usług, do których stosuje się art. 100 ust. 1 pkt 4, dla podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, 4) nabywaniu usług, do których stosuje się art. 28b, dla których są podatnikami z tytułu importu usług, 5) przemieszczaniu towarów, w celu ich nabycia, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju w procedurze magazynu typu call-off stock, o której mowa w dziale II rozdziale 3a - są obowiązane do posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej poprzedzonym kodem PL. Z kolei zgodnie z art. 98 ust. 1 ustawy: Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia: 1) może określić podatników innych niż wymienieni w art. 96 ust. 3, niemających obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego, 2) określi wzór zgłoszenia rejestracyjnego, wzór potwierdzenia zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT, wzór potwierdzenia zarejestrowania osoby prawnej oraz podatnika jako podatnika VAT UE i wzór zgłoszenia o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 96 ust. 1, 4 i 6 oraz art. 97 ust. 9, 3) określi niezbędne elementy wniosku i potwierdzenia, o których mowa w art. 97 ust. 17, oraz przypadki, w których wyznaczona jednostka, o której mowa w tym przepisie, wydaje pisemne potwierdzenie - uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowej identyfikacji podatników oraz wymagania związane z wymianą informacji o dokonywanych nabyciach i dostawach wewnątrzwspólnotowych. W § 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 9 marca 2020 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2023 r. poz. 55 ze zm.): Określono wzór: 1) zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) potwierdzenia zarejestrowania podmiotu jako podatnika VAT, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia; 3) potwierdzenia zarejestrowania podmiotu jako podatnika VAT UE, stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia; 4) zgłoszenia o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia. Na mocy art. 99 ust. 1 ustawy: Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c, art. 133 i art. 138g ust. 2. W myśl art. 100 ust. 1 ustawy: Podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT-UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych: 1) wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 i 3, do których ma zastosowanie art. 42 ust. 1, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, 2) wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, 3) dostawach towarów zgodnie z art. 136 ust. 1 lub 2, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, 4) usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca, 5) przemieszczeniach towarów w procedurze magazynu typu call-off stock, o której mowa w dziale II rozdziale 3b, oraz o zmianach w zakresie tej procedury zawartych w informacjach - zwane dalej „informacjami podsumowującymi”. Stosownie do art. 100 ust. 8 ustawy: Informacja podsumowująca powinna zawierać następujące dane: 1) nazwę lub imię i nazwisko podmiotu składającego informację podsumowującą oraz jego numer identyfikacji podatkowej podany w potwierdzeniu dokonanym przez naczelnika urzędu skarbowego zgodnie z art. 97 ust. 9, który zastosował dla transakcji i przemieszczeń, o których mowa w ust. 1; 2) właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej takim podatnikiem, nabywających towary lub usługi, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej; 3) właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej dokonującego dostawy towarów, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej – w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2; 4) łączną wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, łączną wartość wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w tym również łączną wartość dostawy towarów, o której mowa w ust. 1 pkt 3, łączną wartość świadczonych usług, o których mowa w ust. 1 pkt 4 – w odniesieniu do poszczególnych kontrahentów; 5) właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych podatnika podatku od wartości dodanej nadany mu przez państwo członkowskie, na terytorium którego towary zostały przemieszczone w procedurze magazynu typu call-off stock – w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 5. Z przywołanych regulacji wynika, że rejestracji dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych należy dokonać przed rozpoczęciem wykonywania tych czynności, przy czym przepisy nie określają, jak wcześnie rejestracja powinna nastąpić. Rejestracja powinna mieć miejsce najpóźniej w dzień poprzedzający dokonanie pierwszej czynności wewnątrzwspólnotowej. Dzień, który podatnik wskazuje w zgłoszeniu rejestracyjnym jako datę rozpoczęcia wykonywania czynności wewnątrzwspólnotowych, naczelnik urzędu skarbowego przyjmuje – zgodnie z wnioskiem podatnika – i z tym dniem rejestruje go jako czynnego podatnika VAT-UE. Trzeba przy tym zaznaczyć, że data ta nie musi się pokrywać z faktycznym wykonaniem pierwszej czynności wewnątrzwspólnotowej. Dla podatnika istotne jest jednak, aby zgłoszona data była wcześniejsza niż faktyczne rozpoczęcie wykonywania transakcji wewnątrzwspólnotowych, gdyż wiąże się to z obowiązkami i uprawnieniami wynikającymi z faktu posiadania statusu zarejestrowanego czynnego podatnika VAT-UE. Ponadto należy zauważyć, że z art. 100 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika obowiązek wykazywania dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 i 3 ustawy, do których ma zastosowanie stawka 0%, w zbiorczych informacjach (tzw. „informacjach podsumowujących VAT-UE o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach”). Zgodnie z zapisami art. 100 ust. 8 pkt 1 ustawy, informacja podsumowująca powinna zawierać m.in. nazwę lub imię i nazwisko podmiotu składającego informację podsumowującą oraz jego numer identyfikacji podatkowej podany w potwierdzeniu dokonanym przez naczelnika urzędu skarbowego zgodnie z art. 97 ust. 9 ustawy. Z powołanych przepisów wynika zatem, że każdą wewnątrzwspólnotową dostawę towarów należy wykazać w informacji podsumowującej, podając w niej również numer identyfikacji podatkowej, pod którym naczelnik urzędu skarbowego potwierdza zarejestrowanie podatnika jako podatnika VAT-UE. Zgodnie z art. 81 § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2025 r. poz. 111): Jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji. Jednocześnie na mocy art. 106j ust. 1 ustawy: W przypadku, gdy po wystawieniu faktury: 1) podstawa opodatkowania lub kwota podatku wskazana w fakturze uległa zmianie, 2) (uchylony) 3) dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań, 4) dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b obowiązek wystawienia faktury ust. 1 pkt 4, 5) stwierdzono pomyłkę w jakiejkolwiek pozycji faktury - podatnik wystawia fakturę korygującą. Podatek od towarów i usług należy do grupy podatków powstających z mocy prawa, który pobierany jest w trybie tzw. samoobliczenia. Dlatego też szczególnie istotną rolę w tym podatku odgrywają deklaracje podatkowe. Przy ich pomocy podatnik określa i zgłasza organowi podatkowi (deklaruje) wysokość zobowiązania podatkowego. Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu. Może ona dotyczyć każdej pozycji deklaracji, np. określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości kwoty zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji (np.: adresu, nr NIP) – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym – poprawnym już – wypełnieniu jej formularza, z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji. Skorzystanie przez podatnika z wprowadzonej przez ustawodawcę instytucji korekty deklaracji powoduje, że złożona przez niego deklaracja korygująca zastępuje pierwotną (korygowaną) deklarację i pociąga za sobą skutki prawne, pozbawiające jednocześnie pierwotną deklarację mocy prawnej. Korekta deklaracji ma na celu skorygowanie błędu poprzez zastąpienie go właściwym zapisem. Deklaracja podatkowa odzwierciedla sumę zdarzeń, za dany okres rozliczeniowy, które to zdarzenia - na gruncie podatku VAT - co do zasady, są dokumentowane fakturami. Ze wskazanych przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Odnosząc się do Pana wątpliwości należy wskazać, że stosownie do przepisu art. 42 ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 grudnia 2008 r. do 31 marca 2013 r. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu stawką podatku 0% pod warunkiem, że: 1) podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów, 2) podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Natomiast zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r. (z uwzględnieniem zmian wprowadzonych 1 lipca 2020 r. pakietem Quick Fixes) – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że: 1) podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi; 2) podatnik przed upływem terminu na złożenie deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju; 3) podatnik, składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE. Pana wniosek dotyczy transakcji wewnątrzwspólnotowych dokonywanych w latach 2023 r. i 2024 r., gdzie wymóg, aby podatnik składając deklarację podatkową był zarejestrowany jako podatnik VAT-UE stanowi przesłankę materialnoprawną, uprawniającą do zastosowania stawki 0% VAT. Nie jest to więc tylko uchybienie formalne. Analizując powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, że prawo do zastosowania preferencyjnej stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest – w myśl art. 42 ust. 1 pkt 3 ustawy – od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT- UE. Przepis ten należy interpretować w kontekście zapisu art. 99 ustawy. Wykładnia art. 42 ust. 1 pkt 3 ustawy prowadzi do jednoznacznego wniosku, że warunkiem zastosowania stawki 0% jest, aby podatnik składając w ustawowym terminie deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, był zarejestrowany jako podatnik VAT-UE. Tym samym podatnik ma prawo do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0%, o ile w ustawowym terminie do złożenia deklaracji podatkowej będzie zarejestrowany do transakcji wewnątrzwspólnotowych. W przedmiotowej sprawie w momencie dokonania przez Pana dostawy towarów na rzecz kontrahentów z innych państw członkowskich oraz w ustawowym terminie do złożenia deklaracji podatkowych, w których wykazywał Pan te dostawy, nie był Pan zarejestrowanym podatnikiem VAT-UE. Nie został zatem spełniony przez Pana warunek, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 3 ustawy, tj. składając w ustawowym terminie deklaracje podatkowe oraz informacje podsumowujące, w których wykazane były ww. dostawy, nie był Pan zarejestrowany jako podatnik VAT-UE. Należy podkreślić, że warunkiem materialnoprawnym w odniesieniu do możliwości zastosowania stawki 0% w WDT jest m. in. złożenie przez dostawcę w ustawowym terminie prawidłowej informacji podsumowującej. W związku z powyższym wskazać należy, że nie miał Pan prawa do zastosowania stawki 0% w odniesieniu do ww. dostaw towarów dokonanych w sytuacji braku rejestracji jako podatnik VAT-UE. Kwestia obecnej rejestracji jako podatnik VAT-UE nie zmienia faktu, że na moment dostawy i złożenia przez Pana deklaracji podatkowych nie zostały spełnione przesłanki materialnoprawne, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 3 ustawy. W konsekwencji stwierdzić należy, że w odniesieniu do dostaw dokonanych w latach 2023 r. i 2024 r., w sytuacji braku rejestracji Pana jako podatnika VAT-UE stanowi przesłankę uniemożliwiającą potraktowanie tych dostaw jako wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów z prawem do zastosowania stawki 0%. Zatem ww. transakcje stanowiły dostawy krajowe, które podlegają opodatkowaniu według właściwej stawki podatku VAT, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Tym samym, w odniesieniu do ww. dostaw pomimo obecnej rejestracji jako podatnik VAT-UE nie ma Pan prawa do korekt deklaracji, w których przedmiotowe dostawy ponownie zostaną wykazane jako WDT ze stawką 0%. Z uwagi na powyższe, Pana stanowisko jest nieprawidłowe. Odnosząc się do powoływanego przez Pana na poparcie własnego stanowiska wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 1 marca 2019 r., sygn. I FSK 172/17 należy zauważyć, że nie odnosi się on do stanu faktycznego jaki zaczął obowiązywać od momentu wprowadzenia do porządku prawnego rozwiązań wynikających ze zmian „Quick Fixes”, gdzie warunkiem materialnoprawnym w odniesieniu do możliwości zastosowania stawki 0% w WDT jest m.in. złożenie przez dostawcę w ustawowym terminie prawidłowej informacji podsumowującej. W odniesieniu do powołanych przez Pana wyroków: Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 sierpnia 2020 r. sygn. I FSK 1650/17, wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z 18 marca 2021 r. sygn. I SA/Op 32/21 oraz wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 3 października 2023 r. sygn. I SA/GL 37/23 należy wskazać, że wyroki te zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie wiążą w sprawach innych podatników, co jest zrozumiałe zważywszy na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw podlegających rozstrzygnięciu. Należy ponadto zauważyć, że w powyższych wyrokach rozpatrywano w szczególności zagadnienia związane z możliwością odstąpienia od wymogu posiadania numeru identyfikacyjnego przez nabywcę, a nie jak w Pana sytuacji – braku rejestracji VAT- UE po stronie dostawcy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Przytoczone orzeczenia Organ potraktował jako element Pana argumentacji, lecz nie mogły mieć one wpływu na ocenę prawną rozpatrywanej sprawy. Nie negując powołanego orzeczenia jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy zwrócić uwagę, że organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę. Tym samym, powołane wyroki nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości rozstrzygnięcia przyjętego w przedmiotowej sprawie. Ponadto należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.