0113-KDIPT1-2.4012.1019.2024.1.SM

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 grudnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zastosowania stawki podatku VAT (podatek od towarów i usług) 0% w związku z eksportem towarów na podstawie dokumentów wskazanych we wniosku. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą na terenie Polski od (...) roku i jest polskim rezydentem podatkowym. JDG jest zaewidencjonowana w CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej). Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Kod PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) przeważającej działalności (...). Faktycznie wykonywana działalność związana jest ze sprzedażą towarów wysyłkowo, za pośrednictwem Internetu. Przedmiotem sprzedaży są (...). Część sprzedaży jest dokonywana na rzecz konsumentów spoza Unii Europejskiej. Wnioskodawca w przypadku sprzedaży poza terytorium RP, tj. do krajów spoza UE korzysta z usług przewoźników (głównie ....). Wnioskodawca zawarł aktywną umowę z .... Klient, składa zamówienie za pośrednictwem portalu internetowego oraz dokonuje płatności. Transakcje te realizowane są za pośrednictwem platformy (...) (w tym przypadku...). Klient dokonuje płatności online natychmiast przy złożeniu zamówienia, a środki za wszystkie sprzedaże z danego miesiąca są przekazywane Wnioskodawcy przez... w formie jednej płatności, zazwyczaj pierwszego dnia kolejnego miesiąca. Aktualnie Wnioskodawca wystawia fakturę VAT z zastosowaniem 23% stawki VAT ze względu na brak otrzymania komunikatu IE-599 od ...., który potwierdzałby wywóz towaru poza UE. Następnie przekazuje towar do wysyłki za pośrednictwem systemu „Elektroniczny Nadawca” .... Wnioskodawca, korzystając z internetowego portalu .... „.....”, dokonuje przygotowania zleceń nadania przesyłek na koncie użytkownika Wnioskodawcy. W ramach tego procesu uzupełnia dane adresowe odbiorcy, w tym imię, nazwisko i adres, a także określa wagę przesyłki, wskazując, że jej zawartość stanowią towary. Wnioskodawca sporządza również deklarację celną CN 22, w której precyzuje rodzaj towaru, liczbę produktów, ich wartość oraz oznacza, iż jest to sprzedaż towaru. Po wprowadzeniu wszelkich wymaganych informacji, komplet danych zostaje przesłany do ....., gdzie jest archiwizowany w książce adresowej przez okres ...dni od daty zapisania adresata lub ostatniej aktualizacji adresata /użycia adresata w trakcie przygotowania przesyłki. Finalnym etapem procedury nadania przesyłki jest jej złożenie w odpowiednim Urzędzie .....

Przesyłki doręczone do klientów otrzymują w systemie śledzenia .... status „Doręczona”. W przypadku części przesyłek system nie rejestruje jednak informacji o doręczeniu, a ostatnie widoczne w systemie zdarzenia to „W transporcie” lub „Wysłano z Polski”. Brak jest dostępnych wyjaśnień dotyczących przyczyn takiej sytuacji. W przypadku zaistnienia takiego stanu faktycznego, potwierdzenie doręczenia przesyłki można uzyskać poprzez złożenie reklamacji w związku z jej potencjalnym zaginięciem. Po zakończeniu postępowania sprawdzającego, .... przekazuje pisemną odpowiedź zawierającą numer nadawczy przesyłki oraz informację, czy, a jeśli tak, to kiedy, przesyłka została doręczona. Wysyłka za pośrednictwem firm kurierskich, takich jak ..., umożliwia przeprowadzenie „automatycznej” procedury odprawy celnej, w wyniku której generowany jest komunikat IE-599. Dokument ten pozwala na zastosowanie 0% stawki VAT, co wynika z zakresu usług oferowanych przez te firmy kurierskie. Natomiast wysyłka realizowana za pośrednictwem ...., preferowana przez większość klientów ze względu na niższe koszty, nie daje możliwości automatycznego wygenerowania komunikatu IE-599. Każda przesyłka eksportowa nadana .... wymaga złożonej, manualnej procedury odprawy celnej, realizowanej przy użyciu systemu ECS. Ze względu na złożoność oraz czasochłonność tego procesu, firma nie stosuje 0% stawki VAT przy wysyłkach poza Unię Europejską realizowanych ....., stosując w zamian regularną stawkę VAT. Konsekwencją tego stanu rzeczy są znaczące straty finansowe dla Wnioskodawcy. Raport wygenerowany za pośrednictwem ...., w formacie PDF zawiera następujące dane (...). Raport w formacie PDF zawiera podstawowe dane o przesyłkach, w tym szczegóły adresowe, numer nadania, kwotę pobrania oraz status doręczenia, ale nie zawiera pola z informacją o kraju odbiorcy. Z tego względu, aby uzyskać pełny zestaw informacji, w tym dane dotyczące kraju, Wnioskodawca zapisuje także drugi raport w formacie .XLS, generowany na portalu „.....”. Raport .XLS zawiera znacznie bardziej rozbudowane dane, obejmujące nie tylko informacje o adresacie i przesyłce (takie jak kraj odbiorcy, szczegółowe dane nadawcy, przewidywana data doręczenia, masa przesyłki, wartość ubezpieczenia i numer konta bankowego), ale również szczegóły operacyjne (np. daty awizacji, powód zwrotu, data przelewu, potwierdzenia odbioru, specjalne zasady i dokumenty zwrotne). Dzięki zapisaniu tego raportu możliwe jest uzyskanie pełnego obrazu przesyłki, obejmującego wszystkie szczegóły niezbędne do dokładnej analizy i śledzenia przesyłek oraz spełnienia wymogów księgowych i celnych. Pola zawarte w tym raporcie to: Oto przekształcona lista, w której po każdej kropce dodano przecinek, a każde nowe słowo zaczyna się od małej litery (...). Zatem z posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów jednoznacznie wynika, że nastąpiło doręczenie do adresata, data doręczenia przesyłki oraz dokumenty te będą pozwalały na jednoznaczne stwierdzenie faktu, że nastąpił wywóz towarów poza terytorium UE.

Pytanie

Czy wygenerowany dokument w systemie elektronicznym śledzenia ..... jest dokumentem, o którym mowa w art. 41 ust. 6 i 6a ustawy o podatku od towarów i usług, a więc dokumentem, który uprawnia - po spełnieniu pozostałych wymogów - do zastosowania przez Wnioskodawcę - eksportera 0% stawki VAT, dla wywozu towaru poza granice UE? Pana stanowisko w sprawie Zdaniem Wnioskodawcy, wygenerowany dokument w systemie elektronicznym .... jest dokumentem, o którym mowa w art. 41 ust. 6 i 6a ustawy o VAT, zatem jest dokumentem, który uprawnia, po spełnieniu pozostałych warunków, do zastosowania przez Wnioskodawcę, jako eksportera 0% stawki VAT, dla wywozu towaru poza granice UE.

Uzasadnienie stanowiska Stosownie do treści art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 z późn. zm., dalej: „ustawa o VAT”) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają: 1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; 2) eksport towarów; 3) import towarów na terytorium kraju; 4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju; 5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o VAT przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Według art. 2 pkt 3 ustawy o VAT, przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...). W myśl art. 2 pkt 5 ustawy o VAT, przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, „towary” obejmują rzeczy oraz ich części, jak również wszelkie postacie energii. Z kolei zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy, „eksport towarów” oznacza dostawę towarów, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju poza Unię Europejską przez: 1) dostawcę lub na jego rzecz, lub 2) nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem przypadków, gdy towar jest wywożony przez samego nabywcę w celu wyposażenia lub zaopatrzenia środków transportu wykorzystywanych prywatnie (statków rekreacyjnych, turystycznych statków powietrznych). W obu przypadkach warunkiem koniecznym jest potwierdzenie wywozu przez właściwy organ celny zgodnie z przepisami celnymi. Ustawodawca wyraźnie rozróżnia sytuacje, w których wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest realizowany przez dostawcę lub na jego rzecz (tzw. eksport bezpośredni), od tych, w których wywozu dokonuje nabywca mający siedzibę poza krajem lub na jego rzecz (eksport pośredni). Rozróżnienie to jest istotne w kontekście stawki VAT 0% - przysługującej w przypadku eksportu. W sytuacji, w której dostawca dokonuje eksportu bezpośredniego, ma możliwość skorzystania ze zautomatyzowanej procedury celnej i uzyskania stosownych dokumentów potwierdzających wywóz (jak IE-599) pozwalających na zastosowanie preferencyjnej stawki VAT. Zgodnie z art. 41 ust. 4 oraz art. 41 ust. 6 i 6a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług stawka podatku VAT w wysokości 0% ma zastosowanie do dostaw towarów, które są eksportowane z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej, pod warunkiem posiadania odpowiednich dokumentów potwierdzających wywóz tych towarów poza UE. Art. 41 ust. 6a wspomnianej ustawy wskazuje, że dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności: 1) dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu; 2) dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność ; 3) zgłoszenie wywozowe na piśmie utrwalonym w postaci papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny. Przepis wyraźnie wskazuje, że dowodami potwierdzającymi wywóz towaru poza granice UE są „w szczególności” wymienione dokumenty, co oznacza, że katalog tych dowodów ma charakter otwarty. Innymi słowy, poza bezpośrednio wymienionymi w ustawie dokumentami możliwe jest posługiwanie się również innymi dowodami, które choć niewymienione, spełniają rolę potwierdzenia wywozu towarów poza UE. Zgodnie z przepisami ustawy o VAT, możliwe jest korzystanie z innych wiarygodnych dokumentów spełniających wymogi potwierdzenia wywozu towarów. Komunikaty generowane przez system „Elektroniczny Nadawca” ....., który dokumentuje zarówno nadanie przesyłki, jak i jej doręczenie stanowią wystarczający dowód na wywóz towarów poza terytorium UE, co umożliwia zastosowanie stawki VAT w wysokości 0%. Stanowisko to jest akceptowane przez organy podatkowe, które przyznają, że dokumenty z systemu „Elektroniczny Nadawca” spełniają wymogi określone w przepisach dla stawki preferencyjnej VAT. Tak też stwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w indywidualnej interpretacji z dnia 21 sierpnia 2024 r, nr 0112-KDIL1-3.4012.345.2024.2.JK: Wobec powyższego należy stwierdzić, że posiadane przez Panią dokumenty (potwierdzenie nadania przesyłki, na którym widnieje numer śledzenia przesyłki - dokument jest ostemplowany pieczęcią (...) w dniu nadania wysyłki, oraz wygenerowany na stronie internetowej (...) dokument, na którym widnieją statusy: data nadania przesyłki w oddziale lokalnym (...), przewóz do sortowni, wysłanie z ładunkiem międzynarodowym, dostarczenie do placówki poczty za granicą, wydanie przesyłki do doręczenia, finalny komunikat o dostarczeniu przesyłki do adresata), nie są dokumentami, które zostały literalnie wymienione w art. 41 ust. 6a ustawy. Są to natomiast dokumenty „urzędowe”, o których mowa w art. 41 ust. 6 ustawy, tj. dokumenty potwierdzające wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej za pośrednictwem operatora pocztowego (podmiotu uprawnionego na podstawie odrębnych przepisów do wykonywania działalności pocztowej) i uprawniające Panią - po spełnieniu pozostałych przesłanek - do opodatkowania dokonywanych transakcji stawką 0%, przewidzianą dla eksportu towarów. Posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty, mimo że nie są wymienione literalnie w art. 41 ust. 6a ustawy VAT, stanowią „urzędowe” potwierdzenie wywozu towarów poza UE przez operatora pocztowego, co uprawnia Wnioskodawcę do zastosowania stawki 0% VAT dla eksportu. W myśl art. 41 ust. 7 ustawy o VAT, jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju. Przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu - art. 41 ust. 8 ustawy. Kluczową rolę pełni tu dokument celny potwierdzający procedurę wywozu towarów. Zgodnie z art. 41 ust. 8, przepis ust. 7 stosuje się wyłącznie w sytuacji, gdy podatnik dysponuje dokumentem celnym, który formalnie potwierdza wywóz towaru poza obszar celny Unii Europejskiej. Dokument ten pełni rolę niepodważalnego dowodu wywozu, umożliwiając podatnikowi zastosowanie preferencyjnej stawki VAT 0% w eksporcie, przy jednoczesnym spełnieniu pozostałych przesłanek ustawowych. Jak wspomniano powyżej zgodnie z art. 41 ust. 6a ustawy o VAT dokumentem potwierdzającym wywóz towarów są w szczególności: 1) dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu; 2) dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność; 3) zgłoszenie wywozowe na piśmie utrwalonym w postaci papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny. Zgodnie z art. 334 Rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2447 z dnia 24 listopada 2015 r., ustanawiające szczegółowe zasady wykonania niektórych przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz. U. UE. L. z 2015 r. Nr 343, str. 558 z późn. zm.), urzędem odpowiedzialnym za potwierdzenie wywozu jest urząd, w którym złożone zostało zgłoszenie wywozowe lub zgłoszenie do powrotnego wywozu. Urzędem właściwym do objęcia towarów procedurą wywozu może być: a) urząd celny właściwy dla siedziby eksportera, b) urząd celny odpowiedzialny za miejsce pakowania lub załadunku towarów do transportu wywozowego, c) inny urząd celny w państwie członkowskim, właściwy administracyjnie dla danej operacji. W Polsce, odpowiedzialność za procedury celne związane z wywozem, w tym ich potwierdzanie, spoczywa na naczelniku urzędu celno-skarbowego, stosownie do swojej właściwości. Zatem należy stwierdzić, że katalog dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza Unię Europejską nie jest zamknięty. Oznacza to, że dokumenty wymienione w art. 41 ust. 6a i 6b ustawy o VAT nie są jedynymi, które mogą służyć jako potwierdzenie wywozu towarów. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 19 stycznia 2024 r. orzekł, że „katalog dokumentów wskazany w art. 41 ust. 6a ustawy VAT jest katalogiem otwartym, co oznacza, że podatnik dla wykazania eksportu może posłużyć się każdym dokumentem, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej”. Stosownie do art. 41 ust. 9 ustawy o VAT otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument. Jeżeli podatnik otrzymał całość lub część zapłaty przed dokonaniem dostawy towarów, jak to ma miejsce w transakcjach realizowanych za pośrednictwem platformy ... stawkę podatku 0% w eksporcie towarów stosuje się w odniesieniu do otrzymanej zapłaty. Zgodnie z art. 41 ust. 9a, warunkiem zastosowania stawki 0% VAT do otrzymanej płatności (przed dostawą) jest wywóz towarów w terminie dwóch miesięcy od końca miesiąca, w którym podatnik otrzymał zapłatę. Dodatkowo, w tym samym okresie podatnik musi uzyskać dokument potwierdzający wywóz towaru poza UE, określony w art. 41 ust. 6 ustawy. Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zaistniałego stanu faktycznego, w szczególności dotyczący uzyskiwania środków za wszystkie transakcje z realizowane w danym miesiącu w formie zbiorczej płatności od platformy ..., Wnioskodawca otrzymuje środki zazwyczaj pierwszego dnia następnego miesiąca. Na tej podstawie, aby móc zastosować stawkę VAT 0% do sprzedaży towarów na rzecz klientów spoza UE, Wnioskodawca dokonuje wywozu towarów, nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od końca miesiąca otrzymania płatności zbiorczej. Ponadto, w tym terminie konieczne jest uzyskanie dokumentu potwierdzającego wywóz. Jednakże, jeśli odpowiedni dokument wywozowy zostanie dostarczony po upływie okresu rozliczeniowego, ale przed terminem składania deklaracji podatkowej za okres następny, Wnioskodawca może dokonać korekty i zastosować stawkę 0% w oparciu o uzyskane potwierdzenie wywozu. Jak stanowi przepis ust. 9a stosuje się również, jeżeli wywóz towarów nastąpi w terminie późniejszym niż określony w ust. 9a, pod warunkiem że wywóz towarów w tym późniejszym terminie jest uzasadniony specyfiką realizacji tego rodzaju dostaw potwierdzoną warunkami dostawy, w których określono termin wywozu towarów - art. 41 ust. 9b ustawy. Zatem jak wynika z opisu stanu faktycznego Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie (...). Wnioskodawca dokonuje sprzedaży towarów na rzecz osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej, mających miejsce zamieszkania poza terytorium Unii Europejskiej, za pośrednictwem portali m.in .... i .... W każdym przypadku wysyłka towarów jest organizowana przez Wnioskodawcę i realizowana za pośrednictwem ..... lub firmy kurierskiej. W sytuacji gdy, wysyłka odbywa się przez ....., Wnioskodawca korzysta z usług listu poleconego priorytetowego lub paczki priorytetowej. System Elektronicznego Nadawcy .....generuje dla tych przesyłek raporty, w których dostępne są statusy, takie jak: „doręczenie”, „Przesyłka dotarła do kraju przeznaczenia” oraz „Przesyłka wysłana z Polski”. Zakres wyświetlanych komunikatów może się różnić w zależności od kraju docelowego - mogą wystąpić wszystkie wspomniane statusy lub tylko wybrane. W przypadku, gdy w raporcie pojawią się jedynie statusy „Przesyłka dotarła do kraju przeznaczenia” lub „Przesyłka wysłana z Polski” i brak jest informacji o doręczeniu przesyłki, Wnioskodawca inicjuje procedurę reklamacyjną. Reklamacja składana jest elektronicznie za pośrednictwem systemu ....., w której Wnioskodawca zwraca się z prośbą o potwierdzenie doręczenia przesyłki do odbiorcy. W odpowiedzi na zgłoszenie ..... dostarcza potwierdzenie doręczenia wraz z datą dostawy lub informację o zaginięciu przesyłki. Definicja „towarów w przesyłce pocztowej” została określona w art. 1 pkt 24 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/2446 z dnia 28 lipca 2015 r., uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013, które odnosi się do szczegółowych zasad stosowania unijnego kodeksu celnego (Dz. U. UE L 2015.343.1, ze zm.; dalej: „rozporządzenie delegowane”). Zgodnie z przepisem, pojęcie „towarów w przesyłce pocztowej” obejmuje towary inne niż korespondencja, które są przesyłane w paczkach lub pakietach pocztowych i przewożone na odpowiedzialność operatora pocztowego, zgodnie z przepisami Konwencji Światowego Związku Pocztowego przyjętej 10 lipca 1984 r. w ramach Organizacji Narodów Zjednoczonych. Dodatkowo, art. 1 pkt 25 rozporządzenia delegowanego definiuje „operatora pocztowego” jako podmiot posiadający siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej, wyznaczony przez to państwo do świadczenia międzynarodowych usług pocztowych zgodnie z Konwencją Powszechnego Związku Pocztowego. Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, o eksporcie towarów mówimy w sytuacji, gdy ich wywóz poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny w sposób określony w przepisach celnych. Natomiast w myśl art. 41 ust. 6 ustawy o VAT, możliwość zastosowania preferencyjnej stawki 0% VAT przez podatnika jest uzależniona od posiadania - przed terminem złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy - dokumentu, który potwierdza wywóz towarów poza UE. Z tego wynika, że do zastosowania stawki 0% VAT konieczne jest, aby podatnik posiadał dokument, który jednoznacznie potwierdza, iż towary opuściły obszar Unii Europejskiej. Przykładowe dokumenty, które mogą pełnić tę funkcję, są wskazane w art. 41 ust. 6a ustawy, przy czym zapis „w szczególności” wyraźnie wskazuje na otwarty charakter katalogu, pozwalając uznać za wiarygodne również inne dokumenty spełniające funkcję potwierdzenia wywozu towaru. Analizując stan faktyczny, należy zauważyć, że przedstawione dowody - w szczególności elektroniczne potwierdzenie dostarczenia towaru w systemie śledzenia ..... (e monitoring), które jest dostępne w systemie przez okres ...dni, oraz stosowne dokumenty wygenerowane za pośrednictwem systemu ...., takie jak raporty w formatach.xls i .pdf - pozwalają jednoznacznie stwierdzić, że dokumentacja ta powinna zostać uznana za wystarczający dowód wywozu towarów poza obszar celny Unii Europejskiej. Potwierdzenie dostarczenia wyraźnie wskazuje, że towary zostały przekazane do kraju trzeciego, co spełnia wymogi potwierdzenia eksportu w kontekście przepisów podatkowych. Z uwagi na to, Wnioskodawca ma prawo do stosowania preferencyjnej stawki VAT w wysokości 0%, korzystając z tych dokumentów jako dowodów wywozu towarów. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 28 listopada 2022 r. nr 0114-KDIP1-2.4012.453.2022.2.JO: „Tym samym, mając na uwadze powołane orzeczenia TSUE i NSA należy uznać, że dostawa towarów dokonana przez Pana na rzecz osób fizycznych zamieszkałych poza terytorium Unii Europejskiej będzie spełniała warunki określone w art. 2 pkt 8 lit. a) ustawy, tj. stanowi eksport towarów. Jednocześnie ma Pan prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla dostaw stanowiących eksport towarów, na podstawie dokumentu w postaci książki nadawczej wydawanej przez C, która zawiera dane kupującego i numery nadań na podstawie których można potwierdzić doręczenie przesyłki do adresata (wraz z ustaleniem daty dostarczenia przesyłki).”. Powyższe stanowisko organów potwierdza, że Wnioskodawca może zastosować stawkę podatku VAT w wysokości 0% w przypadku sprzedaży towarów do krajów spoza UE, mając dowody potwierdzające wywóz towarów np. dokumenty takie jak dowód nadania przesyłki, które mogą być innym dokumentem niż IE-599. W wydanych interpretacjach indywidualnych, w sytuacji gdy podatnik nie posiada komunikatu IE-599, polskie organy podatkowe akceptują różnorodne dokumenty jako dowody potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Dzięki tym dokumentom eksporterzy mogą stosować stawkę VAT w wysokości 0%. Do akceptowanych dokumentów należą: 1. Dokument wydany przez administrację celną kraju trzeciego: Może to być dokument potwierdzający przywóz i odprawę towarów w kraju nienależącym do UE. 2. Oświadczenie nabywcy: Nabywca towarów może złożyć oświadczenie, w którym potwierdza, że towary zostały dostarczone do miejsca poza Unią Europejską. 3. Oświadczenie przewoźnika: Przewoźnik odpowiedzialny za transport towarów może wystawić oświadczenie potwierdzające, że towary dotarły do miejsca poza UE. 4. List przewozowy: Dokument CMR (międzynarodowy list przewozowy) opatrzony podpisem lub pieczęcią zarówno przewoźnika, jak i osoby odbierającej towary w kraju trzecim. 5. Dokumenty z systemów śledzenia przesyłek kurierskich: Dokument wygenerowany przez portale internetowe firm kurierskich, potwierdzający dostarczenie towarów do odbiorcy znajdującego się poza terytorium UE. 6. Zbiorcze zestawienie od firmy kurierskiej: Przesłane przez firmę kurierską zestawienie w formie elektronicznej, które potwierdza doręczenie przesyłek na terytorium państwa trzeciego. Powyższe dokumenty stanowią istotny materiał dowodowy, który umożliwia podatnikom skorzystanie z preferencyjnej stawki VAT 0% w przypadku eksportu towarów. W związku z tym, Wnioskodawca, dysponując odpowiednimi dokumentami - w szczególności elektronicznym potwierdzeniem wygenerowanym przez ..... - jest uprawniony do zastosowania stawki 0% VAT w swoich transakcjach. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 9 maja 2017 r., sygn. I GSK 975 /15, dla potwierdzenia wywozu towaru wystarczające jest przedstawienie jednego z dokumentów, o których mowa w przepisie, lub innego dokumentu niewymienionego w przepisie, pod warunkiem że dokument ten jest wiarygodny. Wiarygodność dokumentu potwierdzającego wywóz oznacza, że musi on być w formie oryginału lub kopii poświadczonej za zgodność z oryginałem oraz pozwalać na jednoznaczną identyfikację wywiezionego towaru. Dzięki temu możliwe jest bezsprzeczne powiązanie dokumentu z towarem zgłoszonym do procedury wywozu. Ocena mocy dowodowej oraz wiarygodności tego dokumentu należy do organu celnego, który potwierdza wywóz towarów eksporterowi, o ile uzna dostarczone dowody za wystarczające. Ponadto, jak stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu prawomocnym wyrokiem z 2 lutego 2017 r., sygn. I SA/Po 993/16, zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem, zasada neutralności podatku VAT wymaga, aby podatnik mógł odliczyć podatek VAT naliczony, jeśli spełnione zostały wymogi materialne, nawet jeśli pewne wymogi formalne zostały pominięte (wyrok TSUE z dnia 28 lipca 2016 r., C-332/15, pkt 45 oraz powołane tam orzecznictwo). Powyższe rozważania prowadzą do jednoznacznego wniosku, że wymóg posiadania przez Wnioskodawcę dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej, przewidziany w art. 41 ust. 11 w związku z ust. 6 i 6a ustawy o VAT, należy traktować wyłącznie jako wymóg formalny dla zastosowania preferencyjnej stawki VAT w wysokości 0%. Kluczową rolą tego przepisu jest weryfikacja faktu wywozu towaru w sposób dostatecznie potwierdzający zgodność transakcji z definicją eksportu towarów. Wnioskodawca, dysponuje fakturą, która zawiera szczegółowe dane odbiorcy, takie jak imię, nazwisko i adres, które są identyczne z informacjami wskazanymi w raportach z systemu .... Faktura pełni kluczową rolę jako dokument określający zawartość przesyłki, nawet jeśli raporty z ..... nie zawierają szczegółowych informacji o jej zawartości. Raport transakcji wygenerowany z platformy ... stanowi cenne uzupełnienie dokumentacji. Wskazuje szczegółowe informacje o zakupionych produktach, przypisanych do konkretnego odbiorcy. Choć raport ten nie zawiera numerów śledzenia przesyłek, brak ten nie wpływa na jego wartość dowodową, o ile dane odbiorcy (imię, nazwisko i adres) są zgodne z fakturą i raportem z .... Elektroniczna deklaracja CN 22, którą można zapisać w formacie .pdf podczas procesu nadawania przesyłki, dostarcza dodatkowych informacji o zawartości przesyłki. Mimo, że opis w deklaracji jest ogólny (np. „velvet fabric” z określeniem liczby paneli), w połączeniu z fakturą sprzedaży i danymi odbiorcy stanowi wystarczające potwierdzenie zawartości. Kluczowym elementem procesu dowodowego jest wzajemne powiązanie wszystkich dokumentów - faktury, raportów z ....., raportu z ... i deklaracji CN 22 - poprzez dane odbiorcy (imię, nazwisko, adres) oraz, w miarę możliwości, dodatkowe szczegóły, takie jak ilość towaru czy opis zawartości. Należy również podkreślić, że katalog dokumentów potwierdzających wywóz określony w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT ma charakter otwarty. Oznacza to, że ustawodawca nie ogranicza się wyłącznie do ściśle określonych dokumentów, lecz dopuszcza możliwość przedstawienia dowolnego, wiarygodnego dokumentu, który jednoznacznie potwierdza, że wywóz towaru nastąpił, oraz że towar ten opuścił terytorium Unii Europejskiej. W tym kontekście istotna jest praktyka orzecznicza Naczelnego Sądu Administracyjnego, który konsekwentnie wskazuje, że zasadniczym celem regulacji zawartej w art. 41 ust. 11 ustawy o VAT jest umożliwienie podatnikowi wykazania spełnienia materialnych warunków eksportu, które stanowią podstawę do zastosowania stawki 0% VAT. Zatem, należy stwierdzić, że spełnienie wymogów formalnych jest konieczne, ale nie decyduje o materialnym charakterze transakcji eksportowej. W przypadku udokumentowania wywozu wiarygodnymi dowodami, podatnik powinien mieć możliwość zastosowania 0% stawki VAT, niezależnie od formy dokumentu, o ile wywożony towar można jednoznacznie powiązać z transakcją eksportową. Dla wykazania, że eksport towarów miał faktycznie miejsce, wystarczające jest przedstawienie dowolnego wiarygodnego dokumentu potwierdzającego wywóz - nie jest konieczne dysponowanie dokumentem SAD opatrzoną pieczęcią urzędu celnego. W orzecznictwie wskazuje się, że ograniczenie katalogu dokumentów wyłącznie do dokumentu SAD jako podstawy zastosowania stawki 0% VAT byłoby sprzeczne z zasadą neutralności podatku VAT (tak: wyrok NSA z dnia 10 września 2014 r., I FSK 1304/13). Zasada neutralności nakazuje bowiem, aby podatnicy mieli możliwość korzystania z preferencyjnej stawki VAT, jeśli spełnione są wymogi materialne transakcji eksportowej, niezależnie od formalnego charakteru dokumentu. Ponadto tezy zawarte w uchwale NSA z dnia 11 października 2010 r., sygn. I FPS 1/10, dodatkowo potwierdzają, że zasady neutralności i proporcjonalności VAT przemawiają za tym, aby dla ustalenia prawa do stawki VAT właściwej dla eksportu wystarczające było posiadanie takich dowodów, które - rozpatrywane łącznie - jednoznacznie potwierdzają wywóz towarów poza obszar Unii Europejskiej. Takie stanowisko potwierdzają liczne orzeczenia, m.in. wyrok WSA w Łodzi z dnia 23 czerwca 2016 r., I SA/Łd 437/16 oraz cytowany wyżej wyrok WSA w Poznaniu z dnia 2 lutego 2017 r., I SA/Po 993/16. W ostatnich miesiącach ukazało się kilka istotnych wyroków dotyczących dokumentów pozwalających na zastosowanie stawki 0% VAT dla eksportu, w tym: - wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 14 maja 2024 r., sygn. I SA/Wr 739/23 (orzeczenie nieprawomocne), - wyrok WSA we Wrocławiu z 21 marca 2024 r. sygn. I SA/Wr 792/23 (orzeczenie nieprawomocne). - wyrok NSA z dnia 21 lipca 2020 r., sygn. I FSK 2005/17 (orzeczenie prawomocne). Rozpatrywana przez WSA w Gliwicach 19 stycznia 2024 r. sprawa o sygn. I SA/Gl 1374/23 dotyczyła maltańskiej spółki, która wystąpiła o interpretację w sprawie potwierdzenia, że dla zastosowania 0% stawki VAT przy eksporcie poza UE wystarczające są dokumenty takie jak listy przewozowe, oświadczenia nabywców lub przewoźników, bez konieczności posiadania komunikatu IE-599. Dyrektor KIS uznał, że tylko dokumenty urzędowe mogą potwierdzić eksport, co spółka zaskarżyła. WSA w Gliwicach uchylił interpretację, uznając, że dla stawki 0% kluczowe jest faktyczne wyprowadzenie towarów, co nie musi być udokumentowane jedynie urzędowym dokumentem, jeśli inne dowody wykazują wywóz poza UE. Tezy tych wyroków są zgodne: sądy uznały, że dla zastosowania stawki 0% kluczowy jest aspekt materialny, czyli faktyczny wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, a nie aspekt formalny, czyli posiadanie konkretnych dokumentów wygenerowanych w ramach określonej procedury. Sądy podkreśliły, że przepisy ustawy o VAT, w szczególności art. 41 ust. 6a, nie ograniczają katalogu dowodów potwierdzających wywóz do dokumentów „urzędowych” generowanych w systemie AES lub potwierdzanych przez urząd celny. Ustawodawca przewidział bowiem katalog otwarty, w którym wymieniono jedynie przykładowe dokumenty, a niezamknięty zbiór dokumentów wymaganych dla zastosowania stawki 0% VAT. Z powyższych orzeczeń wynika, że w celu zastosowania preferencyjnej stawki VAT dla eksportu nie jest wymagane przedstawienie jednego określonego dokumentu, lecz wystarczą dokumenty, które w sposób wiarygodny i jednoznaczny potwierdzają wywóz towarów z terytorium UE. Dodatkowo w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 2019 r., w sprawie C-275/18, który dotyczyła sytuacji podatnika, który wysyłał pocztą poza terytorium Unii Europejskiej przedmioty kolekcjonerskie wskazano, że „(...) że w okolicznościach takich jak w postępowaniu głównym brak poszanowania formalnego wymogu objęcia towarów przeznaczonych do wywozu procedurą wywozu nie może prowadzić do tego, że eksporter traci prawo do zwolnienia w eksporcie, o ile zostało wykazane faktyczne wyprowadzenie danych towarów z terytorium Unii” (pkt 38 wyroku). Zgodnie z treścią przywołanego wyroku, istnieją jedynie dwie sytuacje, w których niedopełnienie wymogów formalnych może prowadzić do utraty prawa do zastosowania stawki 0% VAT. Pierwsza sytuacja gdy podatnik świadomie brał udział w działaniach mających na celu oszustwo podatkowe, co naraziło na niebezpieczeństwo funkcjonowanie wspólnego systemu VAT, a także w sytuacji gdy naruszenie wymogu formalnego skutkuje brakiem możliwości przedstawienia przekonywujących dowodów na spełnienie wymogów materialnych dotyczących eksportu towarów. W związku z tym, Wnioskodawca pragnie podkreślić, że w jego przypadku nie występuje żadna z powyższych okoliczności. Towary zostały wywiezione poza UE oraz Wnioskodawca posiada odpowiednie dokumenty potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, co wskazuje na spełnienie wymogów materialnych, a tym samym uprawnia do stosowania stawki 0% VAT. W odniesieniu do przedstawionego przez Naczelny Sąd Administracyjny wyroku z dnia 21 lipca 2020 r., sygn. akt I FSK 2005/17, należy zauważyć, że sprawa ta podkreśla istotne kwestie związane z opodatkowaniem eksportu towarów oraz wymaganiami formalnymi i materialnymi, które muszą być spełnione przez podatników. W rozważanej sprawie, podatnik dokonywał sprzedaży towarów za pośrednictwem ....., jednak nie dopełnił wymogów formalnych, takich jak zgłoszenia celne wywozowe, co skutkowało brakiem dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. W orzeczeniu NSA podkreślono, że organy podatkowe nie kwestionowały faktycznego wywozu towarów, co oznacza, że spełnione były wymogi materialne dotyczące eksportu. Zamiast tego, odmowa zastosowania stawki VAT 0% wynikała wyłącznie z braku odpowiednich dokumentów, co zostało uznane za niedochowanie wymogów formalnych. Wskazano, że zgodnie z orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, kluczowe dla zastosowania stawki 0% VAT w kontekście eksportu jest wykazanie, że towary zostały rzeczywiście wywiezione poza terytorium UE, a nie jedynie posiadanie określonych dokumentów. W związku z powyższym, NSA zauważył, że jeśli eksport towarów zostanie wykazany innymi dowodami, to organy podatkowe nie mogą ignorować tych dowodów i stosować stawki VAT jak dla obrotu krajowego. Taka praktyka naruszałaby zasadę neutralności podatkowej i mogłaby być postrzegana jako sankcja podatkowa, co nie jest zgodne z rzeczywistym stanem faktycznym. Reasumując, w świetle przywołanych orzeczeń TSUE oraz NSA, Wnioskodawca podkreśla, że dokumenty wygenerowane w systemie Elektronicznego Nadawcy ..... stanowią dokumenty mieszczące się w katalogu z art. 41 ust. 6 i 6a ustawy o VAT, potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Należy zaznaczyć, że niezależnie od brzmienia komunikatu na tym dokumencie — czy to „Przyjęcie przesyłki w kraju przeznaczenia”, „Dostarczenie”, czy „Wysłanie przesyłki z Polski” — każdy z tych komunikatów jednoznacznie potwierdza wywóz towarów i tym samym stanowi dowód na dokonanie eksportu. Dodatkowo, z opisu stanu faktycznego wynika, że nawet w przypadku braku informacji o doręczeniu, Wnioskodawca otrzymuje odpowiednie potwierdzenie w wyniku rozpoznania reklamacji przez .... . W związku z tym, posiadając taki dokument, Wnioskodawca ma prawo do zastosowania stawki VAT 0% przewidzianej dla eksportu towarów. Zgodnie z interpretacją z dnia 15 stycznia 2024 r., nr: 0112-KDIL1-3.4012.533.2023.2.JŚ: „W przypadku, gdy posiadany dokument zawiera, jako ostatnie, oznaczenie statusu paczki, niepotwierdzające doręczenia - składana jest reklamacja na ..... celem wyjaśnienia, czy przesyłka została doręczona do klienta. Jeśli przesyłka została doręczona do klienta, to ..... odpowiadając na zgłoszenie potwierdza taką informację wraz ze wskazaniem daty doręczenia przesyłki. (...) Jako dowody potwierdzające transakcje i wydanie towaru na rzecz kupującego (dokumenty potwierdzające wywóz), Wnioskodawca posiada łącznie: 1. Elektroniczny raport z portalu aukcyjnego (...) potwierdzający dokonane transakcje sprzedaży w danym miesiącu - zawiera dane otrzymane przez serwis od kupującego. 2. Wydrukowany i ostemplowany przez pracownika ..... dowód nadania przesyłki (książka nadawcza.... lub innego przewoźnika) pochodzący z systemu elektronicznego .... - Elektroniczny Nadawca - zawiera numer nadania przesyłki i dane kupującego zgodne z danymi otrzymanymi od serwisu (...). 3. Dokument wygenerowany w formie elektronicznej, pochodzący z systemu elektronicznego .....- Elektroniczny Nadawca z widocznym statusem przesyłki i raportem dotyczącym procesu jej przewozu - zawiera numer nadania przesyłki i dane kupującego zgodne z dany mi otrzymanymi od serwisu (...). Jak wynika zatem z opisu stanu faktycznego, Wnioskodawca posiada dokumenty, potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Nie są to wprawdzie dokumenty literalnie wymienione w art. 41 ust. 6a ustawy, co jednak nie stanowi przeszkody w uznaniu, że spełniona została przesłanka w zakresie udokumentowania wywozu, pozwalająca na uznanie, że w analizowanej sprawie doszło do eksportu towarów do nabywców spoza Unii Europejskiej. W związku z powyższym, dokonując wysyłki towarów do osób fizycznych poza UE, mających miejsce zamieszkania poza terytorium Unii Europejskiej, tj. na terytorium Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii, Wnioskodawca będzie uprawniony, na podstawie posiadanych ww. dokumentów zastosować stawkę podatku 0%, właściwą dla eksportu towarów. Tym samym, mając na uwadze powołane orzeczenia TSUE oraz NSA, należy uznać, że w przypadku, gdy przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, Wnioskodawca będzie dysponować ww. dokumentami, to będzie miał prawo opodatkować dokonywane dostawy towarów z zastosowaniem stawki podatku VAT w wysokości 0%. Podsumowując, w przypadku posiadania wyłącznie dowodów, wskazanych we wniosku, właściwym jest zastosowanie stawki 0% w odniesieniu do sprzedaży towarów do krajów spoza UE.”. Powyższa interpretacja odnosi się do dokumentowania eksportu towarów. Organ potwierdził, że nawet w przypadku, gdy posiadane przez podatnika dokumenty nie są dokładnie tymi, które są wymienione w przepisach art. 41 ust. 6a ustawy, mogą one stanowić wystarczający dowód potwierdzający wywóz towarów spoza terytorium Unii Europejskiej. Zgodnie z tym stanowiskiem, posiadanie odpowiednich dokumentów, takich jak elektroniczne raporty z portali aukcyjnych, dowody nadania przesyłek z systemu „Elektroniczny Nadawca” ...., czy potwierdzenia transakcji sprzedaży, które zawierają dane kupującego i numery nadania przesyłek, jest wystarczające, by uznać, że towar opuścił terytorium UE. Podobnie jak w przypadku tej interpretacji, należy zauważyć, że w przypadku Wnioskodawcy, jeśli dysponuje dokumentami potwierdzającymi wywóz towarów, w tym dowodami nadania przesyłek do osób fizycznych na terytorium krajów spoza UE, takich jak Stany Zjednoczone czy Wielka Brytania, ma prawo zastosować stawkę VAT 0% na eksport towarów. Dokumenty te, choć nie spełniają literalnych wymogów ustawowych co do formy, są wystarczającym dowodem na dokonanie eksportu. Takie podejście jest zgodne z interpretacją prawa wynikającą z uchwały NSA z dnia 25 czerwca 2012 r. (sygn. akt I FPS 3/12), która podkreśla, że w przypadku, gdy przed upływem terminu składania deklaracji VAT podatnik dysponuje odpowiednimi dokumentami potwierdzającymi wywóz towarów, może zastosować stawkę 0% VAT. Dodatkowo, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazuje, że nie ma konieczności posiadania dokładnie tych samych dokumentów, które są wymienione w przepisach, pod warunkiem, że dokumentacja dostępna w danym przypadku może wiarygodnie potwierdzić dokonanie eksportu. Tym samym, jeśli Wnioskodawca posiada dokumenty wskazujące na wywóz towarów, spełniające wymogi w zakresie identyfikacji nadawcy, odbiorcy i numeru nadania przesyłki, to ma prawo do zastosowania stawki 0% VAT na transakcje eksportowe. Zatem, w przypadku Wnioskodawcy, podobnie jak wskazuje DKIS w przywołanej interpretacji, posiadanie odpowiednich dokumentów pozwala na zastosowanie zerowej stawki VAT na sprzedaż towarów do krajów spoza Unii Europejskiej, niezależnie od tego, że nie są to dokumenty literalnie wskazane w przepisach. Potwierdzenie przez ..... doręczenia przesyłki i jej status w systemie „Elektroniczny Nadawca” stanowią solidne dowody na wywóz towaru i umożliwiają zastosowanie stawki 0% VAT. Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 11 stycznia 2021 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.603.2020.1.MAZ: „mając na uwadze przywołane orzeczenia TSUE i NSA należy uznać, że po spełnieniu reszty przesłanek, Wnioskodawca będzie miał prawo do zastosowania stawki opodatkowania 0% przewidzianej dla eksportu towarów, które są wysyłane za pośrednictwem .... do osób fizycznych zamieszkałych poza terytorium Unii Europejskiej, nieprowadzących działalności gospodarczej, w sytuacji, gdy Spółka posiada dokumenty pochodzące z Elektronicznego Systemu Nadawcy ....., opatrzone statusem „doręczenie”, a w przypadku statusów: „Przesyłka dotarła do kraju przeznaczenia” lub „Przesyłka wysłana z Polski” pod warunkiem posiadania odpowiedzi z ....na zgłoszenie reklamacyjne potwierdzające doręczenie przesyłki do adresata wraz podaniem daty doręczenia. Tym samym należy podkreślić, że w przypadku posiadania dokumentu z Elektronicznego Systemu Nadawcy ....., opatrzonego statusem „Przesyłka dotarła do kraju przeznaczenia” lub „Przesyłka wysłana z Polski”, Wnioskodawca - dla prawa do zastosowania stawki 0% - powinien jednocześnie posiadać odpowiedź ....na zgłoszenie reklamacyjne, potwierdzającą, że przesyłka została doręczona do adresata wraz ze wskazaniem daty doręczenia.”. Warto wskazać również interpretację indywidualną z dnia 7 października 2024 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.457.2024.1.AP : „W przypadku gdy posiadany przez Pana dokument będzie spełniał warunki, o których mowa w art. 41 ust. 6 ustawy, tj. będzie to dokument „urzędowy”, potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej, to na jego podstawie będzie miał Pan prawo do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% do całej wartości dostawy towarów na rzecz osób fizycznych z krajów trzecich. Stanowisko zawarte w niniejszej interpretacji opiera się na dokonanej wykładni obowiązujących przepisów prawa, z których wynika, że prawo do zastosowania stawki 0% uzależnione jest m.in. od tego, aby wywóz towarów poza terytorium UE był potwierdzony dokumentem, o którym mowa w art. 41 ust. 6 ustawy. Brak zatem odpowiednich dokumentów w momencie powstania obowiązku podatkowego, nie oznacza ostatecznej utraty prawa do zastosowania stawki 0% VAT, gdyż stosownie do art. 41 ust. 9 ustawy, późniejsze uzyskanie stosownych dokumentów upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument. Zatem, gdy będzie Pan w posiadaniu dokumentu doręczenia wygenerowanego w Elektronicznym Systemie Nadawcy (...), będzie Pan uprawniony zastosowania stawki podatku VAT 0% dla całej wartości sprzedaży towarów do odbiorców (osób fizycznych z krajów trzecich) w momencie uzyskania tego potwierdzenia doręczenia, tj. będzie Pan uprawniony do rozpoznania i opodatkowania stawką 0% eksportu w terminach, o których mowa w art. 41 ust. 6, 7 oraz 9 ustawy VAT.”. Biorąc pod uwagę stanowisko prezentowane przez organy podatkowe, zarówno w ramach wydawanych interpretacji indywidualnych, jak i wyrokach sądów administracyjnych, w sytuacji nieposiadania przez Wnioskodawcę komunikatu IE-599, Wnioskodawca ma możliwość zastosowania stawki 0% na podstawie innych dokumentów, potwierdzających wywóz towarów poza UE. Zatem jeśli eksport faktycznie nastąpił, a Wnioskodawca posiada elektroniczny dokument nadania z ..... potwierdzający eksport towarów poza UE, ma prawo do zastosowania stawki 0% VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą”): Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają: 1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; 2) eksport towarów; 3) import towarów na terytorium kraju; 4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju; 5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. W myśl art. 2 pkt 1 ustawy: Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Jak stanowi art. 2 pkt 3 ustawy: Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej [...].

Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy: Przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3. W myśl art. 2 pkt 6 ustawy: Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy: Przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez: a) dostawcę lub na jego rzecz, lub b) nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych - jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych. Ustawodawca, definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz. Aby zatem uznać daną czynność za eksport towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, powinny wystąpić łącznie następujące przesłanki: - musi mieć miejsce jedna z czynności określonych w art. 7 ustawy; - w konsekwencji tej czynności musi nastąpić wywóz towaru z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poza terytorium UE przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni); - wywóz towaru musi być potwierdzony przez organ celny określony w przepisach celnych. Dwie pierwsze przesłanki mają charakter faktyczny i musi je łączyć bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy, tzn. w wykonaniu jednej ze ściśle sprecyzowanych w ustawie czynności (dostawy) towar opuszcza terytorium kraju w celu dostarczenia go do kraju trzeciego, przy czym nabywca tego towaru w wykonaniu tej czynności nabywa prawo do rozporządzania nim jak właściciel (zasadniczo warunek ten ziszcza się przez przeniesienie własności towaru). Ostatnia przesłanka ma charakter formalny i wiąże się z udokumentowanym legalnym wywozem towarów poza terytorium kraju. Należy w tym miejscu zauważyć, jak wskazuje art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów. Jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy: Miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. Tylko zatem wywóz towarów, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Unii Europejskiej znajdują się na terytorium kraju, stanowi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegający opodatkowaniu w Polsce. Jak stanowi art. 41 ust. 4 ustawy: W eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%. W myśl art. 41 ust. 6 ustawy: Stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej. Stosownie do art. 41 ust. 6a ustawy: Dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności: 1) dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu; 2) dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność; 3) zgłoszenie wywozowe na piśmie utrwalonym w postaci papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny. Zgodnie z art. 41 ust. 7 ustawy: Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju. Jak stanowi art. 41 ust. 8 ustawy: Przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu. W art. 41 ust. 9 ustawy wskazane zostało, że: Otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument. Stosownie do art. 41 ust. 11 ustawy: Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa wart.2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust.6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio. Odnosząc się do kwestii objętej zakresem pytania zadanego we wniosku, należy wskazać, że zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy, możliwość zastosowania stawki VAT 0% do eksportu towarów uwarunkowana jest posiadaniem, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Zatem, aby mógł Pan opodatkować sprzedaż stanowiącą eksport towarów stawką podatku VAT 0% - musi Pan posiadać dokument, który w sposób jednoznaczny potwierdza, że wysyłane towary opuściły terytorium Unii Europejskiej. Przykładowy katalog takich dokumentów wymieniony został w art. 41 ust. 6a ustawy. Przy tym, zauważyć należy, że nie jest to katalog zamknięty, na co wskazuje użyty w tym przepisie zwrot „w szczególności”. Niemniej jednak, pomimo tego, że katalog dokumentów wymienionych w art. 41 ust. 6a ustawy ma charakter otwarty, nie można przyjąć, że mogą to być inne dowody niż dokumenty „urzędowe”, w których właściwe organy celne (polskie lub z innych państw członkowskich UE) potwierdziły wywóz towarów poza terytorium UE. Co do zasady zgłoszenia wywozowe towarów z obszaru celnego UE, do 30 października 2024 r., składane były w formie elektronicznej z wykorzystaniem sytemu AES (Automatyczny System Eksportu). Zgłoszenie celne (wywozowe) w postaci komunikatu IE 515 były składane przez zgłaszającego do właściwego urzędu wywozu. Z kolei urząd wyprowadzenia (urząd celny graniczny, przez który towar opuszczał obszar celny Unii Europejskiej) niezwłocznie po tym, jak towar opuścił obszar celny UE przesyłał do urzędu wywozu (urzędu, w którym zostało złożone zgłoszenie celne) komunikat IE 518 zawierający wyniki kontroli przeprowadzonej w urzędzie wyprowadzenia. Po otrzymaniu przez urząd wywozu komunikatu IE 518 system AES generował automatycznie komunikat IE 599 i przesyłał go zgłaszającemu. Komunikat IE 599 – do 30 października 2024 r. – był dokumentem celnym potwierdzającym, także dla celów podatkowych, wywóz towarów poza terytorium UE przez wskazanego w zgłoszeniu wywozowym eksportera. Należy dodatkowo zaznaczyć, że komunikat IE 599, mógł być wydany nie tylko przez administrację celną krajową, ale także przez inne unijne organy celne, jeśli odprawa celna wywozowa (eksportowa) miała miejsce na terenie innego państwa członkowskiego. Nie ulega zatem wątpliwości, że dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium UE (do 30 października 2024 r.) był: - elektroniczny komunikat IE 599 otrzymany w systemie AES, - wydruk ww. komunikatu potwierdzony przez właściwy organ celny, - elektroniczny komunikat IE 599 otrzymany poza systemem AES, jeżeli jego autentyczność była zapewniona. Nadmieniam także, że od dnia 31 października 2024 r. nastąpiło ogólnopolskie uruchomienie systemu AES/ECS2 PLUS, w którym nie funkcjonuje już komunikat IE 599. W związku z tym, na terytorium Polski nie jest już wydawany komunikat IE 599, gdyż został on zastąpiony komunikatem CC599C, który pełni jednak taką samą rolę jak jego poprzednik, tj. jest dokumentem celnym stanowiącym potwierdzenie wywozu towaru. Dokumentem, o którym mowa w art. 41 ust. 6a ustawy uprawniającym do zastosowania stawki 0% przy eksporcie będzie również zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym lub kopia takiego zgłoszenia potwierdzona przez właściwy urząd celny. We wszystkich ww. przypadkach są to dokumenty o charakterze „urzędowym” wygenerowane w systemie AES (AES/ECS2 PLUS) lub potwierdzone przez właściwy urząd celny. W tym miejscu należy zauważyć, że definicja „towarów w przesyłce pocztowej” zawarta jest w art. 1 pkt 24 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/2446 z 28 lipca 2015 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do szczegółowych zasad dotyczących niektórych przepisów unijnego kodeksu celnego (Dz. U. UE L 343 z 29 grudnia 2015 r. str. 1 ze zm.; dalej jako: „rozporządzenie delegowane”). Zgodnie ze wskazanym przepisem: „Towary w przesyłce pocztowej” oznaczają towary inne niż przesyłki z korespondencją, zawarte w paczce lub pakiecie pocztowym i przewożone na odpowiedzialność operatora pocztowego lub przez niego zgodnie z przepisami Konwencji Światowego Związku Pocztowego przyjętej dnia 10 lipca 1984 r. pod egidą Organizacji Narodów Zjednoczonych. Z kolei w art. 1 pkt 25 rozporządzenia delegowanego wskazano, że: „Operator pocztowy” oznacza operatora mającego siedzibę w danym państwie członkowskim i wyznaczonego przez dane państwo do świadczenia międzynarodowych usług regulowanych Konwencją Powszechnego Związku Pocztowego. Uzasadnione w tym miejscu będzie odwołanie się do powołanego przez Państwa we własnym stanowisku wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 2019 r., w sprawie C-275/18, który stwierdził, że: „(...) art. 146 ust. 1 lit. a) w związku z art. 131 dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, aby przepis prawa krajowego uzależniał zwolnienie z VAT przewidziane dla towarów przeznaczonych do wywozu poza terytorium Unii od przesłanki, aby towary te zostały objęte procedurą celną wywozu, w sytuacji, w której jest bezsporne, że zostały spełnione materialnoprawne przesłanki zwolnienia, w tym w szczególności przesłanka faktycznego wyprowadzenia danych towarów z terytorium Unii”. Należy jednak wskazać, że ww. wyrok zapadł w okolicznościach, w których podmiot wysyłał przedmioty kolekcjonerskie poza terytorium Unii Europejskiej pocztą i był w stanie wykazać ten fakt za pomocą dokumentów wydanych przez służby pocztowe. W takich okolicznościach TSUE stwierdził, że „(...) brak poszanowania formalnego wymogu objęcia towarów przeznaczonych do wywozu procedurą wywozu nie może prowadzić do tego, że eksporter traci prawo do zwolnienia w eksporcie, o ile zostało wykazane faktyczne wyprowadzenie danych towarów z terytorium Unii” (pkt 38 wyroku). Do powyższego orzeczenia TSUE odwołał się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 21 lipca 2020 r., sygn. akt I FSK 2005/17. Sprawa będąca przedmiotem rozstrzygnięcia NSA także dotyczyła podatnika, który dokonując sprzedaży za pośrednictwem (...) poza terytorium Unii Europejskiej, nie dopełnił wymagań formalnych w postaci zgłoszeń celnych wywozowych i w związku z tym nie posiadał dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Podkreślić należy, że w sprawie będącej przedmiotem ww. rozstrzygnięcia ani organy podatkowe, ani sąd I instancji nie zakwestionowały samego faktu wywozu towarów poza obszar UE. Jedynym powodem odmowy prawa do zastosowania stawki 0% była okoliczność braku dokonywania przez podatnika zgłoszeń celnych wywozowych, a w konsekwencji braku dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium UE przez właściwy urząd celny. Jak wskazał NSA, w świetle wyżej cytowanego orzeczenia TSUE, dla zastosowania stawki VAT 0% w eksporcie kluczowy jest fakt wywozu poza terytorium UE (przesłanka materialna), a nie zgromadzenie określonych dokumentów w konkretnej procedurze (przesłanka formalna). W konsekwencji – w ocenie NSA – „(...) nie można odmówić podatnikowi prawa do zastosowania stawki 0% VAT wyłącznie na tej podstawie, że nie posiada on określonego dokumentu potwierdzającego eksport towarów poza UE, jeśli eksport ten faktycznie nastąpił, która to okoliczność jak wskazano wyżej nie była przez organy kwestionowana.” Należy również podkreślić, że zarówno wyrok TSUE C-275/18 jak również wyrok NSA sygn. akt I FSK 2005/17 zapadły w szczególnych okolicznościach związanych z wywozem towarów poza terytorium UE, który był wykonywany przez operatora pocztowego, tj. podmiotu uprawnionego do wykonywania działalności pocztowej na podstawie odrębnych przepisów. Zinstytucjonalizowany charakter działalności ww. podmiotów pozwala więc na przyjęcie, że dokumenty wygenerowane przez operatora pocztowego, także w jego systemie elektronicznym mają przymiot dokumentu „urzędowego”, a tym samym jeżeli potwierdzają wywóz towarów poza terytorium UE mogą stanowić dokument, o którym mowa w art. 41 ust. 6a ustawy. Zauważam, iż pomimo tego, że katalog dokumentów wymienionych w art. 41 ust. 6a ustawy jest katalogiem otwartym, nie można zastosować stawki VAT w wysokości 0% względem eksportu towarów na podstawie dowodów innych niż dokumenty „urzędowe”, w których właściwe organy celne (polskie lub z innych państw członkowskich UE) potwierdziły wywóz towarów poza terytorium UE. We wszystkich ww. przypadkach są to dokumenty o charakterze „urzędowym” – wygenerowane w systemie AES lub potwierdzone przez właściwy urząd celny. Ponadto kierując się wyjaśnieniami dotyczącymi wprowadzenia regulacji zawartej w art. 41 ust. 6a ustawy do zastosowania stawki 0% będą uprawniały również inne niż ww. dokumenty, które funkcjonują w innych państwach członkowskich zgodnie z obowiązującymi tam przepisami i które potwierdzają wywóz poza terytorium UE, przy czym chodzi tu przede wszystkim o formę „urzędowego” dokumentu, w którym urząd celny innego państwa członkowskiego potwierdza wywóz towarów poza terytorium UE, a nie o dowolność w stosowaniu jakichkolwiek dokumentów, które nie zostały wprost określone w przepisach prawa tych państw. Zatem uznanie danej czynności za eksport towarów i jej opodatkowanie stawką w wysokości 0% wymaga zrealizowania warunku dotyczącego potwierdzenia wywozu towarów przez organ celny określony w przepisach celnych. Może to być organ celny krajowy, jak również organ innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Spełnienie tego warunku ma gwarantować, że faktycznie nastąpi wywóz towarów, i że bez ich powrotnego przywozu nie będą one przedmiotem dostawy na terytorium kraju. Przy tym konieczne jest, aby wywóz ten nastąpił w ramach transportu (wysyłki) zasadniczo o nieprzerwanym charakterze. Podatnik powinien więc posiadać w swojej dokumentacji dowód wiarygodny, stanowiący urzędowe potwierdzenie faktycznego dokonania wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, z którego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Oznacza to w konsekwencji, że nie każdy dokument lub zestaw dokumentów będzie mógł stanowić prawidłowe, upoważniające do zastosowania stawki 0%, potwierdzenie, że doszło do eksportu towarów. Z opisu sprawy wynika, że jest Pan zarejestrowany jako podatnik czynny VAT i prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży towarów wysyłkowo, za pośrednictwem Internetu. Przedmiotem sprzedaży są (...). Część sprzedaży jest dokonywana na rzecz konsumentów spoza Unii Europejskiej. W przypadku sprzedaży poza terytorium RP, tj. do krajów spoza UE korzysta Pan z usług przewoźników (głównie ....). Aktualnie wystawia Pan fakturę VAT z zastosowaniem 23% stawki VAT ze względu na brak otrzymania komunikatu IE-599 od ....., który potwierdzałby wywóz towaru poza UE. Następnie Wnioskodawca przekazuje towar do wysyłki za pośrednictwem systemu „Elektroniczny Nadawca” ...... Odnosząc powyższe do przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że posiadane przez Pana dokumenty wygenerowane w Elektronicznym Systemie Nadawcy ..... (zwanym inaczej ....) posiadające komunikat „doręczenie” nie są dokumentami, które zostały literalnie wymienione w art. 41 ust. 6a ustawy. Są to natomiast dokumenty „urzędowe”, o których mowa w art. 41 ust. 6 ustawy, tj. dokumenty potwierdzające wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej za pośrednictwem operatora pocztowego (podmiotu uprawnionego na podstawie odrębnych przepisów do wykonywania działalności pocztowej) i uprawniające Pana – po spełnieniu pozostałych przesłanek – do opodatkowania dokonywanych transakcji stawką 0%, przewidzianą dla eksportu towarów. Tym samym należy uznać, że po spełnieniu pozostałych przesłanek, ma Pan prawo do zastosowania stawki opodatkowania 0% przewidzianej dla eksportu towarów, które są wysyłane za pośrednictwem ..... do osób fizycznych zamieszkałych poza terytorium Unii Europejskiej, nieprowadzących działalności gospodarczej, w sytuacji, gdy posiada Pan dokumenty pochodzące z Elektronicznego Systemu Nadawcy ....., opatrzone statusem „doręczenie”. Z kolei w przypadku dokumentów wygenerowanych w Elektronicznym Systemie Nadawcy ..... (.....) posiadających komunikaty: „Przesyłka dotarła do kraju przeznaczenia”, „Przesyłka wysłana z Polski” należy stwierdzić, że dokumenty takie również można uznać za dokumenty „urzędowe”, o którym mowa w art. 41 ust. 6 ustawy, uprawniające Pana – po spełnieniu pozostałych przesłanek – do opodatkowania dokonywanych transakcji stawką 0%, przewidzianą dla eksportu towarów, pod warunkiem jednak, że posiada Pan odpowiedzi z ..... na zgłoszenie reklamacyjne potwierdzające doręczenie przesyłki do adresata wraz z podaniem daty doręczenia. Jeżeli zatem w wyniku złożonej reklamacji w Elektronicznym Systemie Nadawcy ..... uzyska Pan komunikat „doręczenie”, to dokument taki należy uznać za dokument „urzędowy”, o którym mowa w art. 41 ust. 6 ustawy, uprawniający Pana – po spełnieniu pozostałych przesłanek – do opodatkowania dokonywanych transakcji stawką 0%, przewidzianą dla eksportu towarów. Natomiast, gdy w wyniku reklamacji w Elektronicznym Systemie Nadawcy ..... nie uzyska Pan - w odpowiedzi od ww. operatora pocztowego - potwierdzenia doręczenia przesyłki do adresata, wraz z datą doręczenia, to należy stwierdzić, że w tak opisanej sytuacji, nie będzie Pan w posiadaniu dokumentów, które w sposób bezsporny będą potwierdzały, że doszło do wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej i ich dostarczenia do nabywcy w państwie trzecim. Wskazać jeszcze raz należy, że tylko, w sytuacji gdy posiada Pan dokumenty pochodzące z Elektronicznego Systemu Nadawcy ....., opatrzone statusem „doręczenie”, po spełnieniu pozostałych przesłanek, ma Pan prawo do zastosowania stawki opodatkowania 0% przewidzianej dla eksportu towarów, które są wysyłane za pośrednictwem ..... do osób fizycznych zamieszkałych poza terytorium Unii Europejskiej, nieprowadzących działalności gospodarczej. Wobec powyższego nie zgadzam się z Pana twierdzeniem zawartym w końcowej części własnego stanowiska, z którego wynika, że skoro posiada Pan elektroniczny dokument nadania z ....., to ma Pan prawo do zastosowania stawki 0% VAT. „Dokument nadania” wystawiony przez ..... jest dowodem potwierdzającym jedynie przekazanie nadawanej przesyłki przewoźnikowi, tj. ...... Taki dokument można uzyskać co do zasady w momencie przybycia kuriera po paczkę lub nadaniu w placówce pocztowej. Nie potwierdza on faktycznego wywozu towaru na terytorium państwa trzeciego. Zatem oceniając Pana stanowisko należało uznać je za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Informuję, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Zaznaczam, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Jestem ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność. Nadmieniam, że odnośnie powołanych przez Pana interpretacji indywidualnych wskazać należy, że interpretacje rozbieżne bądź wątpliwe mogą być poddane weryfikacji w trybie art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Oznacza to, że interpretacje indywidualne wydane przez upoważniony do tego organ, każdorazowo podlegają analizie i weryfikacji, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może zmienić nieprawidłową interpretację indywidualną. Jednocześnie zastrzegam, że rozstrzygnięcie, czy dokumenty, którymi będzie dysponować podatnik, rzeczywiście potwierdzają dokonanie dostawy towarów poza terytorium Unii Europejskiej, może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji. - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.