Wnioskodawca, X. Sp. z o.o., zwrócił się z wnioskiem o interpretację indywidualną w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziałów w dwóch nieruchomościach. Organ podatkowy uznał, że sprzedaż udziałów w Nieruchomości 1 nie będzie dostawą towarów w rozumieniu ustawy o VAT, co jest zgodne z wnioskiem podatnika. Natomiast sprzedaż udziałów w Nieruchomości 2 została uznana za nieprawidłową, ponieważ organ stwierdził, że będzie to dostawa towarów wykonywana przez podatnika VAT. W przypadku uznania, że sprzedaż Nieruchomości 2 stanowi dostawę towarów, organ potwierdził, że będzie ona zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Interpretacja jest częściowo pozytywna, ponieważ potwierdza stanowisko wnioskodawcy w odniesieniu do Nieruchomości 1, a w odniesieniu do Nieruchomości 2 jest negatywna.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyX. Sp. z o.o. (zwana dalej również „Wnioskodawcą” lub „Nabywcą”) jest podatnikiem czynnym podatku od towarów i usług („VAT (podatek od towarów i usług)”) z siedzibą w Polsce. Zasadniczym przedmiotem działalności nabywcy jest realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków oraz sprzedaż lokali mieszkalnych lub usługowych w tych budynkach.
Y. jest osobą fizyczną zamieszkałą w Polsce. Y. nie prowadzi działalności gospodarczej zarejestrowanej w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej)). Y. nie jest podatnikiem VAT czynnym. Y. jest współwłaścicielem (wraz z osobami trzecimi) niezabudowanej nieruchomości (dalej: „Nieruchomość 1”) oraz nieruchomości zabudowanej („Nieruchomość 2”). Nieruchomość 1 Udziały w Nieruchomości 1 zostały nabyte do częściowo w drodze zasiedzenia, potwierdzonego postanowieniem sądu powszechnego wydanym w (...) r., zaś częściowo nabyte w drodze dziedziczenia. Nieruchomość 1 tworzy działka ewidencyjna gruntu o nr A, o powierzchni (...) ha, dla której prowadzona jest księga wieczysta o nr (...). Nieruchomość 1 w ewidencji gruntów jest oznaczona jako grunty orne (RIIIa). Nieruchomość 1 znajduje się na obszarze objętym aktualnym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (MPZP). Zgodnie z MPZP jest to teren „zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej z usługami, w kwartale oznaczonym na rysunku planu symbolem 7MW/U, w części w liniach rozgraniczających drogi wewnętrznej 7KDW oraz w części w liniach rozgraniczających ul. (...)”. Sprzedający nie podejmował żadnych działań w celu uzyskania MPZP dla wskazanej Nieruchomości. Nieruchomość 1 nie jest zabudowana ani budynkami, ani budowlami. Nie znajdują się na niej żadne obiekty budowlane. Nieruchomość nie była wykorzystywana w żaden sposób w działalności gospodarczej Sprzedającego ani nie ma on planów wykorzystywania w taki sposób nieruchomości w przyszłości. Nieruchomość nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Nabycie udziałów w Nieruchomości 1 nie wiązało się z żadnymi planami wykorzystania jej do celów komercyjnych – np. usługowych lub handlowych. Sprzedający nie poczynił (ani nie planuje dokonać w przyszłości) jakichkolwiek działań zmierzających do zwiększenia wartości Nieruchomości 1 w celu sprzedaży, w szczególności jej podziału, pozyskania decyzji o warunkach zabudowy, jej uzbrojenia, nie prowadził działań marketingowych. Y. zawarł w (...) r. umowy z agencją nieruchomości w celu oferowania Nieruchomości do sprzedaży. Bez względu na powyższe, to Nabywca zgłosił się do Sprzedającego z ofertą nabycia Nieruchomości 1. Nieruchomość 2 Nieruchomość 2 tworzy zabudowana działka ewidencyjna o nr B, położona w (...), przy ul. 2(...), o powierzchni (...) m, dla której prowadzona jest księga wieczysta o nr (...). Nieruchomość 2 stanowi teren przeznaczony w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (MPZP) do „zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej z usługami, w kwartale oznaczonym na rysunku planu symbolem 7MW/U, w części w liniach rozgraniczających drogi wewnętrznej 7KDW oraz w części w liniach rozgraniczających ul. (...)”. Nieruchomość 2 jest zabudowana następującymi budynkami: i. murowanym budynkiem mieszkalnym o powierzchni zabudowy (...) m², zawierającym dwie kondygnacje nadziemne, wybudowanym w (...) roku; ii. murowanym budynkiem mieszkalnym o powierzchni zabudowy (...) m², zawierającym dwie kondygnacje nadziemne i jedną kondygnację podziemną, wybudowanym w (...) roku; iii. budynkiem o funkcji „pozostałe budynki niemieszkalne”, o powierzchni zabudowy (...) m², zawierającym jedną kondygnację nadziemną, wybudowanym w (...) roku; iv. murowanym budynkiem o funkcji „budynki handlowo-usługowe” o powierzchni zabudowy (...) m², zawierającym jedną kondygnację nadziemną, wybudowanym w (...) roku; v. budynkiem o funkcji „budynki produkcyjne, usługowe i gospodarcze dla rolnictwa” o powierzchni zabudowy (...) m², zawierającym jedną kondygnację nadziemną, wybudowanym w (...) roku; vi. murowanym budynkiem o funkcji „budynki transportu i łączności” o powierzchni zabudowy (...) m², zawierającym jedną kondygnację nadziemną, wybudowanym w (...) roku. Wskazane budynki są oznaczone w załączniku do przedwstępnej umowy sprzedaży (opisanej poniżej) literami A- F. Na nieruchomości znajdują się także obiekty, takie jak podjazdy, ogrodzenia lub bramy. Obiekty te służą wykorzystywaniu Nieruchomości 2 oraz znajdujących się na budynków przez właścicieli zgodnie z jego przeznaczeniem. Obiekty te nie są w ocenie Sprzedających samodzielnymi budowlami w znaczeniu wskazanym w przepisach Ustawy o VAT, lecz stanowią urządzenia budowlane (urządzenia techniczne związane z obiektem i zapewniające możliwość użytkowania go zgodnie z jego przeznaczeniem). Udział w Nieruchomości 2 został nabyty do majątku osobistego Y. w drodze dziedziczenia w (...) r. Pomimo więc, że Sprzedający i jego małżonka posiadają majątek objęty wspólnością majątkową małżeńską, udział w Nieruchomości 2 nie należy do majątku wspólnego. Nieruchomość 2 nie jest formalnie podzielona pomiędzy współwłaścicieli, nie zawierali oni umowy o wyodrębnienie jej określonych części do wyłącznego korzystania (quoad usum). Niemniej wykształciła się praktyka korzystania z Nieruchomości 2, w której jest ona we władaniu jej w części przez Y., w części zaś przez innych współwłaścicieli. We władaniu Zainteresowanego jest budynek mieszkalny, który jest przez niego wykorzystywany dla jego celów mieszkaniowych oraz jeden budynek użytkowy. W uniknięcia jakichkolwiek wątpliwości należy wskazać, że budynki będące we władaniu Sprzedających są oznaczone literami E oraz F w załączniku do opisanej poniżej umowy przedwstępnej. Wskazane powyżej obiekty budowlane były użytkowane od momentu ich wybudowania, przez ówczesnych właścicieli na ich potrzeby. Sprzedający nie ponosił nakładów oraz nie dokonywał ulepszeń ww. obiektów budowlanych oraz nie poczynił jakichkolwiek działań zmierzających do zwiększenia wartości Nieruchomości 2 w celu sprzedaży. Sprzedający nie prowadził także działań marketingowych w celu sprzedaży Nieruchomości, niemniej w (...) r. zawarł umowę z biurem nieruchomości. Jednak bez względu na powyższe, to Kupujący zgłosił się do Zainteresowanego z ofertą zakupu. Sprzedający nie wykorzystuje posiadanej części nieruchomości na potrzeby komercyjne (np. najmu). Nieruchomość 2 nie była ani nie jest częścią przedsiębiorstwa Y. Przy nabyciu lub wykorzystywaniu Nieruchomości przez Sprzedającego nie wystąpił podatek naliczony, który mógłby być przez niego odliczony. Sprzedający nie planuje także do momentu zawarcia umowy przyrzeczonej wykorzystywania Nieruchomości dla celów jakiejkolwiek działalności gospodarczej (usługowej, handlowej, etc.). Niemniej, małżonka Y. - Z. - prowadzi zarejestrowaną działalność gospodarczą, lecz nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Y. użyczył nieodpłatnie małżonce na podstawie umowy ustnej budynek niemieszkalny, położony na części Nieruchomości 2, która jest w jego władaniu. Budynek ten jest wykorzystywany przez Z. do prowadzenia działalności komercyjnej. Małżonka Sprzedającego nie jest zarejestrowana dla celów VAT jako podatnik VAT czynny. Sprzedający nie ma w praktyce wpływu na sposób użytkowana przez innych współwłaścicieli tych budynków, które pozostają we władaniu tych osób. Są to: budynek mieszkalny (wykorzystywany do ich potrzeb mieszkaniowych) oraz budynki niemieszkalne, wykorzystywane w części na potrzeby własne, a w części dla potrzeb najmu. Jeden z pozostałych współwłaścicieli Nieruchomości 2 zawarł bowiem umowy najmu z osobami trzecimi na czas nieokreślony i oddał dwa z trzech budynków niemieszkalnych na potrzeby na ich działalności. Budynki te położone są na części Nieruchomości 2 pozostającej we władaniu tego współwłaściciela. Wskazane umowy nie są zawarte w imieniu lub na rzecz Sprzedającego. Zainteresowany nie partycypuje w przychodach z czynszu najmu płaconego przez najemców. Planowana transakcja Sprzedający planuje dokonać sprzedaży udziałów w Nieruchomości 1 oraz udziałów w Nieruchomości 2 na rzecz Nabywcy. W związku z tym Sprzedający zawarł z Nabywcą warunkową umowę przedwstępną sprzedaży. W umowie strony zobowiązują się do zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży pod określonymi warunkami, tj. uzyskania interpretacji prawa podatkowego. Sprzedający nie udzielał Nabywcy żadnych pełnomocnictw umocowujących go do podejmowania w imieniu Sprzedającego działań w celu pozyskania decyzji lub zezwoleń, mających na celu zmianę stanu faktycznego lub prawnego Nieruchomości. W uzupełnieniu wniosku w odpowiedzi na pytania Organu: 1) W jaki sposób Sprzedający wykorzystywał swój udział w niezabudowanej Nieruchomości 1 przez cały okres jego posiadania? Proszę opisać – odpowiedzieli Państwo: Sprzedający nie wykorzystywał swojego udziału w Nieruchomości 1 w żaden określony sposób. Udział ten został nabyty częściowo w drodze zasiedzenia, a częściowo w ramach dziedziczenia spadku. Nieruchomość nie była użytkowana przez Sprzedającego, był on jedynie jej właścicielem (współwłaścicielem) i wykonywał czynności właścicielskie (np. utrzymywanie porządku na nieruchomości poprzez koszenie trawy, etc.). 2) Czy Sprzedający wykorzystywał swój udział w Nieruchomości 1 wyłącznie w celach prywatnych, osobistych – jeżeli tak, to w jaki sposób – odpowiedzieli Państwo: Jak wskazano w odpowiedzi na pytanie 1, Sprzedający nie wykorzystywał Nieruchomości w żaden określony sposób. Można więc stwierdzić, że pozostawał właścicielem Nieruchomości 1 ale nie użytkował jej - ani dla celów osobistych, ani dla celów komercyjnych. 3) Czy Sprzedający wykorzystywał swój udział w Nieruchomości 1 lub 2 w działalności rolniczej, opodatkowanej podatkiem VAT. Jeżeli tak, proszę wskazać w jakim okresie, czy Sprzedający dokonywał sprzedaży płodów rolnych i czy sprzedaż ta była opodatkowana podatkiem VAT – odpowiedzieli Państwo: Sprzedający nie wykorzystywał Nieruchomości 1 lub Nieruchomości 2 w działalności rolniczej, opodatkowanej podatkiem VAT. W przeszłości była prowadzona produkcja rolna, a sprzedaż płodów rolnych nie podlegała opodatkowaniu VAT. Produkcja rolna została zaprzestana przed ponad 30 laty i od tego czasu Nieruchomości 2 jest używana wyłącznie własne potrzeby Wnioskodawcy. 4) Którym konkretnie budynkom oznaczonym we wniosku numerami i – vi odpowiadają litery A-F. Proszę jednoznacznie wskazać – odpowiedzieli Państwo: W treści wniosku wskazano, że Nieruchomość 2 jest zabudowana następującymi budynkami: i. murowanym budynkiem mieszkalnym o powierzchni zabudowy (...) m², zawierającym dwie kondygnacje nadziemne, wybudowanym w (...) roku – jest on oznaczony literą F w załączniku do umowy; ii. murowanym budynkiem mieszkalnym o powierzchni zabudowy (...) m², zawierającym dwie kondygnacje nadziemne i jedną kondygnację podziemną, wybudowanym w (...) roku – jest on oznaczony literą D w załączniku do umowy; iii. budynkiem o funkcji „pozostałe budynki niemieszkalne”, o powierzchni zabudowy (...) m², zawierającym jedną kondygnację nadziemną, wybudowanym w (...) roku – jest on oznaczony literą E w załączniku do umowy; iv. murowanym budynkiem o funkcji „budynki handlowo-usługowe” o powierzchni zabudowy (...) m², zawierającym jedną kondygnację nadziemną, wybudowanym w (...) roku – jest on oznaczony literą B w załączniku do umowy; v. budynkiem o funkcji „budynki produkcyjne, usługowe i gospodarcze dla rolnictwa” o powierzchni zabudowy (...) m², zawierającym jedną kondygnację nadziemną, wybudowanym w (...) roku – jest on oznaczony literą A w załączniku do umowy; vi. murowanym budynkiem o funkcji „budynki transportu i łączności” o powierzchni zabudowy (...) m², zawierającym jedną kondygnację nadziemną, wybudowanym w (...) roku – jest on oznaczony literą C w załączniku do umowy. 5) Której budynki oznaczone którymi literami znajdują się we władaniu Sprzedającego – pana Y. – odpowiedzieli Państwo: Jak wskazuje treść wniosku o wydanie interpretacji, we władaniu Sprzedającego pozostają wskazane powyżej budynki, które są oznaczone literami E i F w załączniku do umowy. 6) Które budynki oznaczone którymi literami znajdują się we władaniu pozostałych współwłaścicieli Nieruchomości 2 – odpowiedzieli Państwo: We władaniu pozostałych współwłaścicieli Nieruchomości 2 pozostają budynki oznaczone w odpowiedzi na pytanie 4 literami A-D. 7) Które dokładnie budynki były lub są wykorzystywane w działalności gospodarczej /działalności rolniczej opodatkowanej VAT przez pozostałych współwłaścicieli Nieruchomości 2. Proszę wymienić te budynki – odpowiedzieli Państwo: Wśród budynków pozostałych Współwłaścicieli Nieruchomości 2 dla celów działalności w zakresie najmu są wykorzystywane budynki oznaczone w odpowiedzi na pytanie 4 literami C oraz B. Według posiadanych przez Wnioskodawcę informacji, pozostali współwłaściciele Nieruchomości 2 nie prowadzili działalności rolniczej opodatkowanej VAT i nie byli dla potrzeb VAT zarejestrowani dla celów podatku. Z tego powodu należy przyjąć, że żaden budynek na Nieruchomości 2 nie był wykorzystywany w działalności rolniczej opodatkowanej VAT. 8) Czy Nieruchomość 1 była lub jest wykorzystywana w działalności gospodarczej /działalności rolniczej opodatkowanej VAT przez pozostałych jej współwłaścicieli? Jeżeli tak, proszę podać opis w jakiej działalności i w jaki sposób jest/była wykorzystywana – odpowiedzieli Państwo: Nieruchomość 1 nie była i nie jest wykorzystywana w działalności gospodarczej lub w działalności rolniczej pozostałych współwłaścicieli tej nieruchomości. 9) Czy Sprzedający zamierza udzielić przyszłemu nabywcy pełnomocnictwa lub innego umocowania do działania w imieniu Sprzedającego. Jeżeli tak, proszę wskazać jaki będzie zakres tego pełnomocnictwa – odpowiedzieli Państwo: Sprzedający nie zamierza udzielić przyszłemu nabywcy pełnomocnictw do działania w imieniu Sprzedającego. Umowa zawarta pomiędzy Stronami nie zawiera postanowień w tym zakresie. 10) Czy przyszły Nabywca do dnia planowanej transakcji zamierza podejmować jakiekolwiek działania dotyczące Nieruchomości 1 lub Nieruchomości 2, np. uzyskanie pozwoleń, zgód, decyzji, itp. – odpowiedzieli Państwo: Przyszły Nabywca do dnia planowanej transakcji nie zamierza podejmować działań dotyczących Nieruchomości 1 lub Nieruchomości 2 np. uzyskać pozwolenia, zgody, decyzje, etc. Należy zastrzec, że umowa pomiędzy stronami nie zawiera postanowień upoważniających do dokonywania przez Wnioskodawcę działań w tym zakresie w imieniu Sprzedającego. 11) Czy w warunkowej przedwstępnej umowie sprzedaży Strony ustaliły inne – oprócz wymienionych we wniosku – warunki pod jakimi dojdzie do zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży? Jeżeli tak proszę wymienić jakie to warunki – odpowiedzieli Państwo: Umowa przedwstępna zawarta przez Strony nie zawiera dodatkowych warunków, innych niż wymienione we wniosku, tj. uzyskania interpretacji indywidualnej prawa podatkowego co do skutków podatkowych w VAT i PCC (podatek od czynności cywilnoprawnych) planowanej transakcji. 12) Czy przyszły Nabywca będzie ponosił do dnia transakcji jakiekolwiek nakłady w celu ulepszenia/uatrakcyjnienia Nieruchomości 1 i/lub Nieruchomości 2 – odpowiedzieli Państwo: Przyszły Nabywca (Wnioskodawca) nie planuje ponoszenia do dnia transakcji jakichkolwiek nakładów w celu ulepszenia / uatrakcyjnienia wskazanych nieruchomości. 13) Czy zgodnie z MPZP cała Nieruchomość 1 (działka ew. gruntu A) stanowi teren budowlany – odpowiedzieli Państwo: Działka ew. gruntu nr A, czyli Nieruchomość 1 jest przeznaczona zgodnie z MPZP pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną z usługami (7 MW/U) a w części pod zabudowę drogami (7 KDW i 1 KD-G). Stanowi więc teren budowlany w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Żadna część ww. działki nie ma innego przeznaczenia niż budowlane w MPZP. 14) Czy wymienione we wniosku budynki znajdujące się na Nieruchomości 2 stanowią budynki w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane (Dz.U. poz. 725 z 2024 r. ze zm.). Proszę odnieść się do każdego obiektu odrębnie – odpowiedzieli Państwo: Wszystkie budynki znajdujące się na Nieruchomości 2, a więc każdy z nich odrębnie, stanowi budynek w rozumieniu Prawa Budowlanego. 15) Czy wymienione we wniosku obiekty takie jak podjazdy, ogrodzenia lub bramy stanowią budynki, budowle lub ich części albo urządzenia budowlane w rozumieniu Prawa Budowlanego? Proszę odnieść się do odrębnie do każdego obiektu – odpowiedzieli Państwo: Jak wskazano w treści wniosku, Sprzedający uznaje każdy ze wskazanych obiektów – ogrodzenia, podjazdy oraz bramę – jako urządzenia budowlane. Zgodnie z ustawą - Prawo budowlane urządzeniami budowlanymi są urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, które zapewniają możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Wśród nich wymienia się przyłącza i urządzenia instalacyjne (np. służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków), jak również przejazdy, place postojowe, place pod śmietniki oraz ogrodzenia. Zatem w polskim prawie ogrodzenie traktowane jest jako urządzenie budowlane, a nie obiekt budowlany, więc takie stanowisko zostało przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego. 16) Kiedy ww. obiekty (podjazdy, ogrodzenia, bramy) zostały wybudowane i oddane do użytkowania? Proszę odnieść się odrębnie do każdego obiektu – odpowiedzieli Państwo: Ustalenie jednoznacznej daty wykonania i oddania do użytkowania tych obiektów może być utrudnione, bowiem Sprzedający nie prowadził w tym zakresie szczegółowych rejestrów ani nie są one uwzględnione w ewidencji gruntów i budynków. Brama wjazdowa została oddana do użytkowania ok. 35 lat temu. Wnioskodawca informuje, że z pewnością każdy z powyższych obiektów był oddany do użytkowania i pozostaje użytkowany ponad 2 lata przed datą zawarcia umowy przedwstępnej. 17) Czy w odniesieniu do ww. obiektów (podjazdów, ogrodzeń, bramy) zostały poniesione /będą poniesione do dnia zbycia wydatki na ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiące co najmniej 30% ich wartości początkowej. Proszę odnieść się odrębnie do każdego obiektu – odpowiedzieli Państwo: W stosunku do każdego z wymienionych obiektów – ogrodzenia, podjazdu i bramy – nie były ponoszone wydatki na ulepszenie, przekraczające 30% wartości początkowej każdego z obiektów. Wydatki takie nie zostaną także poniesione do dnia zawarcia umowy sprzedaży. 18) Jeżeli poniesiono wydatki na ulepszenie równe lub wyższe 30% wartości początkowej, proszę wskazać (....) – odpowiedzieli Państwo: Z uwagi na treść odpowiedzi na pytanie 17, odpowiedź na pytanie 18 nie jest możliwa. 19) Czy obiekty budowlane w postaci podjazdu, bramy oraz ogrodzenia są zlokalizowane na Nieruchomości będącej przedmiotem sprzedaży, stanowią ruchomości (w rozumieniu kodeksu cywilnego), tj. nie są częścią składową budynku ani gruntu – odpowiedzieli Państwo: Wskazane obiekty stanowią część składową gruntu, a więc nie stanowią ruchomości w rozumieniu kodeksu cywilnego. Pytania z zakresu podatku od towarów i usług 1. Czy dokonanie sprzedaży udziałów Nieruchomości 1 w drodze zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży będzie czynnością wykonywaną przez podatnika VAT występującego w takim charakterze? 2. Czy dokonanie sprzedaży udziałów w Nieruchomości 2 w drodze zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży będzie czynnością wykonywaną przez podatnika VAT występującego w takim charakterze? 3. W przypadku uznania, że sprzedaż udziałów Nieruchomości 1 stanowi dostawę towarów, wykonywaną przez podatnika VAT działającego w takim charakterze, czy będzie ona zwolniona z VAT? 4. W przypadku uznania, że sprzedaż udziałów Nieruchomości 2 stanowi dostawę towarów, wykonywaną przez podatnika VAT działającego w takim charakterze, czy będzie ona zwolniona z VAT? Państwa stanowisko w sprawie w zakresie podatku od towarów i usług Ad. 1) Sprzedaż udziałów w Nieruchomości 1 nie będzie dostawą towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem nie będzie wykonywana przez podatnika VAT występującego w takich charakterze. Ad. 2) Sprzedaż udziałów w Nieruchomości 2 nie będzie dostawą towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem nie będzie wykonywana przez podatnika VAT występującego w takich charakterze. Ad. 3) W przypadku uznania, że sprzedaż Nieruchomości 1 stanowi dostawę towarów, wykonywaną przez podatnika VAT działającego w takim charakterze, nie będzie ona zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Ad. 4) W przypadku uznania, że sprzedaż Nieruchomości 2 stanowi dostawę towarów, wykonywaną przez podatnika VAT działającego w takim charakterze, będzie ona zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy Ad. 1 i 2) Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Jak wynika z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Zatem status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy. W konsekwencji uznanie, że dany podmiot sprzedając nieruchomość podejmuje działania w charakterze podatnika VAT wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Biorąc pod uwagę treść przepisów jak również stanowisko sądów administracyjnych oraz organów podatkowych, przy uznaniu sprzedaży nieruchomości za działalność gospodarczą na gruncie ustawy o VAT istotne jest, czy sprzedawca realizuje daną sprzedaż w ramach profesjonalnego obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych handlowca, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, bowiem podjęcie takich działań zbliżonych do tych podejmowanych przez podmioty profesjonalne skutkowałoby koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy). W konsekwencji, za zawodową (profesjonalną) działalność gospodarczą zakresie obrotu nieruchomościami, należy uznać taką działalność, w której czynności przybierają formę zorganizowaną i zmierzającą do określonego celu. Z perspektywy obrotu nieruchomościami należy tu w szczególności uwzględnić: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę w celu jego dalszej odsprzedaży z zyskiem, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, podjęcie działań marketingowych w celu sprzedaży działek, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu etc. Stanowisko to potwierdza bogate orzecznictwo sądów administracyjnych, oparte na wyrokach Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej („TSUE”). W wyroku TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w (...) (C-181/10) Trybunał podkreślił, że: „dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności (...) sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Wellcome Trust, pkt 37). Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. (...) okoliczność, że skarżący w postępowaniu głównym w sprawie C-181/10 zarejestrowali się jako podatnicy podatku VAT w systemie ryczałtowym z tytułu działalności rolniczej jest bez znaczenia z punktu widzenia powyższych rozważań. (...) Osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku VAT i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy VAT, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Powołane powyżej orzeczenie TSUE wyznaczyło aktualny kierunek interpretacyjny i stanowi podstawę rozstrzygnięć administracji podatkowej w przedmiotowym zakresie. Tożsame stanowisko znajdziemy bowiem w orzeczeniach polskich sądów administracyjnych. W wyroku NSA z dnia 23 stycznia 2014 r. (sygn. akt I FSK 143/13) sąd stwierdził, że „przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. Ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług”. Zgodnie ze stanowiskami prezentowanymi przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach „Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności” (tak np. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 19 listopada 2015 roku, sygn. ILPP2/ 4512- 1-730/15-2/OA). Pogląd ten znajduje potwierdzenie w aktualnej praktyce organów podatkowych np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 kwietnia 2021 r. sygn. 0111-KDIB2-3.4014.70.2021.4.JKA oraz 0114-KDIP4-2.4012.64.2021.3.MB z 20 kwietnia 2021 r. W ostatniej z cytowanych interpretacji organ podatkowy zauważa, że „Z krajowego orzecznictwa sądowo- administracyjnego wynika zatem, że stwierdzenie czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik VAT wymaga każdorazowo oceny dokonanej na gruncie stanu faktycznego konkretnej sprawy (...). W każdej sprawie konieczne jest ustalenie, że w odniesieniu do danej czynności podmiot występował w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku do tego gruntu. Podkreślić należy - na co wskazują sądy administracyjne - że ustalenie jakie działania sprzedającego mogą zostać uznane za „aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami” jest przedmiotem badania w każdej indywidualnej sprawie”. Odnosząc powyższe uwagi do okoliczności stanu faktycznego, przedstawionych we wniosku, należy podkreślić, że takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami brak w rozpatrywanej sprawie. Zgodnie z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego: • Udziały w obu Nieruchomościach znajdują się w majątku osobistym Sprzedającego. • Okoliczności nabycia i dotychczasowego wykorzystywania obu Nieruchomości nie zawierają żadnych cech, które można byłoby przypisać działalności gospodarczej w zakresie handlu nieruchomościami lub jakiejkolwiek innej działalności, którą mieliby prowadzić Sprzedający. • Sprzedający nie podejmował żadnych aktywnych działań zmierzających do rozpoczęcia działalności gospodarczej, nie dokonywał żadnych innych nakładów w celu przygotowania Nieruchomości 1 lub 2 do sprzedaży; nie prowadził żadnych działań marketingowych; • Nieruchomość 1 i 2 w całym okresie od dnia jej nabycia nie była wykorzystywana do celów działalności gospodarczej Sprzedającego. Nie powinno więc ulegać wątpliwości, że zbycie udziałów w Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2 nie będzie stanowić czynności dokonywanych przez podatnika VAT. Sprzedający w opisanej sytuacji nie dokonuje żadnych działań, które pozwoliłyby na stwierdzenie istnienia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT. Nie zmienia tego poglądu fakt, że Nieruchomość 2 jest w części wykorzystywana do celów komercyjnych przez inne osoby. Okoliczność ta nie wpływa bowiem na status podatkowy Sprzedającego. W zakresie budynków na Nieruchomości 2 w części, w której pozostaje ona w jego władaniu, jeden z budynków (budynek użytkowy) jest użytkowany dla celów komercyjnych przez małżonkę Sprzedającego. Niemniej, ugruntowana praktyka stosowania prawa wskazuje, że sposób użytkowania nieruchomości przez współmałżonka nie ma wpływu na status podatkowy drugiego ze współmałżonków. Każda z tych osób może bowiem podejmować działalność gospodarczą, a jej status należy określać autonomicznie od statusu współmałżonka. Z perspektywy statusu Sprzedającego nie ma znaczenia prowadzenie przez jego małżonkę działalności gospodarczej w rozumieniu Ustawy o VAT. W planowanej umowie sprzedaży małżonka Sprzedającego nie jest bowiem stroną, z uwagi na fakt, że Nieruchomość 2 należy do majątku osobistego Sprzedającego, nie jest zaś objęta wspólnością majątkową małżeńską. Transakcje pomiędzy małżonkami, których przedmiotem jest majątek osobisty jednego z nich (nie objęty wspólnością majątkową, mogą podlegać opodatkowaniu VAT, jeżeli transakcje te mają charakter czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT. W przedstawionym zaś stanie faktycznym brak takiej czynności. Nie spełnia bowiem definicji świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 lub ust. 2 pkt 1 Ustawy o VAT udostępnienie przez Sprzedającego majątku nieruchomego, nie objętego wspólnością majątkową, na rzecz współmałżonki. Wykonywanie wyłącznie czynności nieodpłatnych nie stanowi działalności gospodarczej, realizowanej przez podatnika VAT (vide np. wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie C-89/81 Hong Kong Trade Development Council). Dodatkowo, warto podkreślić, że użyczenie nieruchomości na rzecz małżonki, w sytuacji w której w stosunku do tej nieruchomości nie przysługiwało odliczenie podatku naliczonego, nie prowadzi do opodatkowania VAT takiej transakcji z uwagi na niespełnienie przesłanek z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT. Wskazane okoliczności prowadzą do wniosku, że Nieruchomość 2 w części pozostającej w jego władaniu Sprzedający 2 wykorzystywał bądź do własnych potrzeb, bądź do celów nieodpłatnego użyczenia na rzecz małżonki. W konsekwencji, zbycie udziału w Nieruchomości w tym zakresie należy uznać za czynność, która nie jest realizowana przez podatnika VAT działającego w takim charakterze. Na ocenę statusu Sprzedającego w ramach sprzedaż udziału w Nieruchomości 2 nie ma również wpływu wykorzystywanie jej (w części pozostającej poza władaniem Sprzedającego) przez innych współwłaścicieli do celów ich działalności gospodarczej. Sprzedający jest świadomy praktyki organów podatkowych, zgodnie z którą najem nieruchomości należącej do majątku prywatnego może być uznany za działalność gospodarczą danej osoby fizycznej. Nie oznacza to wówczas, że podatnikiem VAT staje się automatycznie każdy z współwłaścicieli nieruchomości, lecz jedynie ta osoba, która realizuje świadczenia podlegające opodatkowaniu w ramach wykorzystywania Nieruchomości dla celów komercyjnych, w tym najmu prywatnego. W opisanym stanie faktycznym tą osobą byłby to więc ewentualnie inny współwłaściciel, osoba występująca w umowach najmu jako Najemca. Statusu podatnika VAT nie miałaby natomiast Sprzedający. W konsekwencji, zbycie udziałów posiadanych przez Sprzedającego w Nieruchomości 1 oraz 2 należy uznać za czynność nie podlegającą VAT z uwagi na jej wykonywanie przez osobę nie będącą podatnikiem VAT w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Ad. 3 i 4) W przypadku uznania stanowiska Sprzedającego w zakresie pytania 1 i 2 za poprawne, rozpatrywanie pytań 3 i 4 będzie bezzasadne. Jeżeli jednak organ podatkowy uzna, że planowana sprzedaż udziałów w Nieruchomości 1 i 2 będzie wykonywana przez Sprzedającego jako podatnika VAT, w ocenie Wnioskodawców, będzie ona podlegała, odpowiednio: • Opodatkowaniu stawką VAT – w zakresie dostawy Nieruchomości 1; • Zwolnieniu z opodatkowania VAT – w zakresie dostawy Nieruchomości 2; Z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że czynnościami podlegającymi opodatkowaniu VAT są przede wszystkim odpłatna dostawa towaru na terytorium kraju oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzenia rzeczą jak właściciel. Zbycie udziału w rzeczy uznaje się za równoważne dostawie tej rzeczy. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, dostawa terenów innych niż teren budowlany podlega zwolnieniu z opodatkowania VAT. W konsekwencji, dostawa gruntu niezabudowanego, spełniającego definicję terenu budowlanego podlega opodatkowaniu VAT przy zastosowaniu podstawowej stawki opodatkowania (23%). Terenem budowlanym jest, zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, grunt przeznaczony pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Zgodnie z opisem stanu faktycznego niniejszego wniosku, Nieruchomość 1 znajduje się na obszarze objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (MPZP). Treść MPZP wskazuje, że teren jest przeznaczony do „zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej z usługami, w kwartale oznaczonym na rysunku planu symbolem 7MW/U, w części w liniach rozgraniczających drogi wewnętrznej 7KDW oraz w części w liniach rozgraniczających ul. (...)”. Nie ulega więc wątpliwości, że jest to teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Jeżeli więc udziały w Nieruchomości 1 będą przedmiotem dostawy towarów realizowanej przez podatnika VAT działającego w takim charakterze, nie będzie w tym względzie podstaw do zastosowania zwolnienia z opodatkowania VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Odnośnie Nieruchomości 2, w ocenie Sprzedającego, przyjęcie założenia, że Sprzedający dokonuje sprzedaży udziałów w Nieruchomości 2 jako podatnik VAT działający w tym charakterze, prowadzić musi do wniosku, że będzie to dostawa zwolniona z VAT. W ocenie Sprzedającego, o ile wykorzystywanie komercyjne Nieruchomości 2 miałoby mieć znaczenie dla oceny skutków podatkowych jej sprzedaży należałoby przyjąć, że zwolnienie z VAT wyłącznie w stosunku do tych budynków, które były przedmiotem najmu. Natomiast sprzedaż Nieruchomość w pozostałej części, która nie jest wykorzystywana w sposób komercyjny, powinna być rozpoznana jako nie pozostająca poza VAT. Podział ten wynika z treści przepisów Ustawy o VAT, które definiują jako przedmiot dostawy „budynek, budowlę lub ich części”. Oznacza to, że odmiennie od regulacji prawa cywilnego, z perspektywy podatku od towarów i usług każde naniesienie mające charakter budynku, budowli lub ich części jest odrębnym przedmiotem obrotu dla celów podatkowych. W stosunku do każdego obiektu istniejącego na nieruchomości należy rozpoznać odrębnie skutki podatkowe – w tym zasadność zastosowania zwolnienia z VAT lub stawki opodatkowania VAT. W opisanym stanie faktycznym każdy z obiektów budowlanych (budynków), które mogłyby być uznane za przedmiot dostawy towarów w rozumieniu Ustawy o VAT, będzie objęty zwolnieniem z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy: a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim; b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcia użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Sprzedaż gruntu wchodzącego w skład Nieruchomości będzie zatem dzieliła traktowanie VAT właściwe dla dostawy budynku oraz budowli znajdujących się na gruncie. Wnioskodawca wskazuje, że wszystkie budynki na Nieruchomości opisanej we wniosku spełniają przesłanki zwolnienia z opodatkowania VAT, wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. W świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 14 Ustawy o VAT, pierwsze zasiedlenie budynków i budowli istniejących na Nieruchomości nastąpiło po ich wybudowaniu, tj. co do zasady w latach 80 XX w. Wówczas bowiem Sprzedawca zaczął użytkować dla potrzeb własnych potrzeb wzniesione na Nieruchomości budynki i budowle. Dopiero od (...) r. następuje oddanie niektórych z tych obiektów w najem. Wszystkie znajdujące się na Nieruchomości obiekty budowlane, w tym budynki aktualnie będące przedmiotem najmu, były więc użytkowane w opisanych okolicznościach przez blisko 40 lat. Taki sposób wykładni art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 2 pkt 14 ustawy o VAT jest spójny z praktyką stosowania prawa, ukształtowaną wskutek wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-308/1 Kozuba Premium Selection sp. z o.o. W myśl przywołanego wyroku niezgodne z Dyrektywą VAT są takie przepisy krajowe, na podstawie których zwolnienie z VAT w związku z dostawą budynków zależy od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie następuje w ramach czynności podlegających opodatkowaniu. Zgodnie z powyższymi tezami wyroku przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć faktyczne zasiedlenie budynku/budowli (oddanie do faktycznego użytkowania) po wybudowaniu lub istotnej przebudowie, również przez ówczesnego użytkownika /właściciela budynku/budowli. W aktualnym stanie prawnym wnioski płynące z tego wyroku są uwzględnione w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. W konsekwencji, budynek lub budowla, które są użytkowane ponad dwa lata od daty ich oddania do użytkowania (rozpoczęcia ich użytkowania) podlegają zwolnieniu z opodatkowania VAT. W opisanej sytuacji warunki te są spełnione. Nie wystąpiły jednocześnie żadne przesłanki uzasadniające ponowne rozpoznanie pierwszego zasiedlenia w rozumieniu Ustawy o VAT po tej dacie. Sprzedawca nie ponosił bowiem w stosunku do budynków lub budowli istniejących na nieruchomości wydatków na ich ulepszenie, które stanowiłyby co najmniej 30% ich wartości początkowej. Nie nastąpiła więc żadna istotna przebudowa tych budynków, która pozwalałaby na uznanie ich za obiekty traktowane w sposób tożsamy z obiektami nowymi. W konsekwencji, planowana sprzedaż udziałów w Nieruchomości 2 przez Sprzedawcę, jeżeli zostanie uznana za dostawę towarów wykonywaną przez podatnika VAT, będzie dostawą następującą ponad dwa lata od daty pierwszego zasiedlenia, więc korzystać będzie ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, w podatku od towarów i usług, w zakresie uznania, że: - Sprzedaż udziałów w Nieruchomości 1 nie będzie dostawą towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem nie będzie wykonywana przez podatnika VAT występującego w takich charakterze (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe; - Sprzedaż udziałów w Nieruchomości 2 nie będzie dostawą towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem nie będzie wykonywana przez podatnika VAT występującego w takich charakterze (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest nieprawidłowe; - w przypadku uznania, że sprzedaż Nieruchomości 2 stanowi dostawę towarów, wykonywaną przez podatnika VAT działającego w takim charakterze, będzie ona zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt. 10 ustawy o VAT (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) – jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t .j. Dz.U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (...). W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1, ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą VAT” lub „Dyrektywą 2006/112/WE Rady”: Państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy: 1) określone udziały w nieruchomości, 2) prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości, 3) udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części. Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11. Należy przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Należy zauważyć, że problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 1061 ze zm.). Zgodnie z art. 195 wyżej powołanej ustawy Kodeks cywilny: Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności. Zgodnie z art. 196 § 1 ustawy Kodeks cywilny: Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Na podstawie art. 196 § 2 ustawy Kodeks cywilny: Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu. Przepis art. 198 ustawy Kodeks cywilny stanowi, że: Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Współwłaściciel ma względem swojego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje art. 535 ustawy Kodeks cywilny: Przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego: Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły. Z kolei umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-396 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 389 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego: Umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej. Jeżeli termin, w ciągu którego ma być zawarta umowa przyrzeczona, nie został oznaczony, powinna ona być zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej. Jeżeli obie strony są uprawnione do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej i każda z nich wyznaczyła inny termin, strony wiąże termin wyznaczony przez stronę, która wcześniej złożyła stosowne oświadczenie. Jeżeli w ciągu roku od dnia zawarcia umowy przedwstępnej nie został wyznaczony termin do zawarcia umowy przyrzeczonej, nie można żądać jej zawarcia. Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej. Wobec tego, zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego – umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości. Z kolei należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki. Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy Kodeks cywilny: Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Jak wynika z art. 659 § 2 ustawy Kodeks cywilny: Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju. Zatem, najem jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę. Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki. Z kolei, stosownie do treści art. 710 ustawy Kodeks cywilny: Przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Zatem umowa użyczenia jest z natury umową nieodpłatną. Umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy. Powyższe oznacza, że oddanie do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia jest nieodpłatnym świadczeniem usług. W myśl art. 8 ust. 1 ustawy: Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również: 1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej; 2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji; 3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa. Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy: Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również: 1) użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych; 2) nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006, s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej "Dyrektywą 2006/112/WE Rady". Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego. Podkreślić należy, że jak wynika z powołanych powyżej przepisów, każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki: - w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia; - świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie). Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako usługa. Należy również wskazać, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego. Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy. Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia, że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. W związku z powyższym zaznacza się, że każdy kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej. Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r., str. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 112: „Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. Konsekwentnie, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291 /92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych. Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Sprzedający jest współwłaścicielem (wraz z osobami trzecimi) niezabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę ewidencyjną gruntu nr A („Nieruchomość 1”) oraz nieruchomości zabudowanej - działki nr B („Nieruchomość 2”). Sprzedający planuje dokonać sprzedaży udziałów w Nieruchomości 1 oraz w Nieruchomości 2 i w związku z tym zawarł z przyszłym Nabywcą warunkową umowę przedwstępną sprzedaży. W umowie strony zobowiązują się do zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży pod określonymi warunkami, tj. uzyskania interpretacji prawa podatkowego. Udziały w Nieruchomości 1 zostały nabyte częściowo w drodze zasiedzenia, a częściowo w ramach dziedziczenia spadku. Wskazali Państwo, że Nieruchomość 1 nie była wykorzystywana w żaden sposób w działalności gospodarczej Sprzedającego ani nie ma on planów wykorzystywania w taki sposób nieruchomości w przyszłości. Nieruchomość nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Nabycie udziałów w Nieruchomości 1 nie wiązało się z żadnymi planami wykorzystania jej do celów komercyjnych – np. usługowych lub handlowych. Sprzedający nie poczynił (ani nie planuje dokonać w przyszłości) jakichkolwiek działań zmierzających do zwiększenia wartości Nieruchomości 1 w celu sprzedaży, w szczególności jej podziału, pozyskania decyzji o warunkach zabudowy, jej uzbrojenia, nie prowadził działań marketingowych. Sprzedający zawarł w (...) r. umowy z agencją nieruchomości w celu oferowania Nieruchomości do sprzedaży. Bez względu na powyższe, to Nabywca zgłosił się do Sprzedającego z ofertą nabycia Nieruchomości 1. Wyjaśnili Państwo także, że Nieruchomość 1 nie była i nie jest wykorzystywana w działalności gospodarczej lub w działalności rolniczej pozostałych współwłaścicieli tej nieruchomości. Natomiast Nieruchomość 2 (działka nr B) zabudowana jest murowanym budynkiem mieszkalnym (F) wybudowanym w (...) roku; murowanym budynkiem mieszkalnym (D) wybudowanym w (...) roku; budynkiem o funkcji „pozostałe budynki niemieszkalne” (E) wybudowanym w (...) roku; murowanym budynkiem o funkcji „budynki handlowo- usługowe” (B) wybudowanym w (...) roku; budynkiem o funkcji „budynki produkcyjne, usługowe i gospodarcze dla rolnictwa” (A) wybudowanym w (...) roku oraz murowanym budynkiem o funkcji „budynki transportu i łączności” (C) wybudowanym w (...) roku. Na nieruchomości znajdują się także obiekty, takie jak podjazdy, ogrodzenia lub bramy. Udział w Nieruchomości 2 został nabyty do majątku osobistego Sprzedającego w drodze dziedziczenia w (...) r. Wskazali Państwo, że udział w Nieruchomości 2 nie należy do majątku wspólnego, pomimo że Sprzedający i jego małżonka posiadają majątek objęty wspólnością majątkową małżeńską. Nieruchomość 2 nie jest formalnie podzielona pomiędzy współwłaścicieli, nie zawierali oni umowy o wyodrębnienie jej określonych części do wyłącznego korzystania (quoad usum). Natomiast w opisie zdarzenia przyszłego wskazali państwo, że wykształciła się praktyka korzystania z Nieruchomości 2, w której jest ona we władaniu jej w części przez Sprzedającego, w części zaś przez innych współwłaścicieli. We władaniu Zainteresowanego jest budynek mieszkalny, który jest przez niego wykorzystywany dla jego celów mieszkaniowych (F) oraz jeden budynek użytkowy (E). Sprzedający nie wykorzystuje posiadanej części nieruchomości na potrzeby komercyjne (np. najmu). Nieruchomość 2 nie była ani nie jest częścią przedsiębiorstwa Sprzedającego. Sprzedający nie planuje także do momentu zawarcia umowy przyrzeczonej wykorzystywania Nieruchomości dla celów jakiejkolwiek działalności gospodarczej (usługowej, handlowej). Podali Państwo, że Sprzedający użyczył nieodpłatnie małżonce na podstawie umowy ustnej budynek niemieszkalny (E), położony na części Nieruchomości 2, która jest w jego władaniu. Budynek ten jest wykorzystywany przez małżonkę do prowadzenia działalności komercyjnej. Wyjaśnili Państwo, że Sprzedający nie ma wpływu na sposób użytkowana przez innych współwłaścicieli tych budynków, które pozostają we władaniu tych osób. Są to: budynek mieszkalny (wykorzystywany do ich potrzeb mieszkaniowych) oraz budynki niemieszkalne, wykorzystywane w części na potrzeby własne, a w części dla potrzeb najmu. Podali Państwo, że jeden z pozostałych współwłaścicieli Nieruchomości 2 zawarł umowy najmu z osobami trzecimi na czas nieokreślony i oddał dwa z trzech budynków niemieszkalnych na potrzeby na ich działalności. Budynki te położone są na części Nieruchomości 2 pozostającej we władaniu tego współwłaściciela. Wskazane umowy nie są zawarte w imieniu lub na rzecz Sprzedającego. Zainteresowany nie partycypuje w przychodach z czynszu najmu płaconego przez najemców. Przy tak przedstawionym opisie sprawy, Państwa wątpliwości dotyczą w pierwszej kolejności ustalenia czy dokonanie sprzedaży udziałów w Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2, w drodze zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży, będzie czynnością wykonywaną przez podatnika VAT występującego w takim charakterze. Jak już wyżej wskazano, istotnym dla określenia, czy w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy. Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz okoliczności w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w niniejszej sprawie należy przeanalizować całokształt działań jakie podjęte zostały w odniesieniu do działek będących przedmiotem sprzedaży. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga zatem oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Bowiem, co do zasady, osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, nie są podatnikami podatku VAT. W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Sprzedający podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać, nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej. Analiza wskazanych powyżej okoliczności prowadzi do wniosku, że Sprzedający nie spełnia przesłanek do uznania go za podatnika podatku od towarów i usług w związku z opisaną transakcją zbycia udziałów w Nieruchomości 1. Jak wskazano we wniosku, Sprzedający nie wykorzystywał swojego udziału w Nieruchomości 1 w żaden określony sposób, ani dla celów osobistych, ani dla celów komercyjnych (nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze) - był jedynie jej właścicielem (współwłaścicielem) i wykonywał czynności właścicielskie. Ponadto, Nieruchomość 1 nie była i nie jest wykorzystywana w działalności gospodarczej lub w działalności rolniczej pozostałych współwłaścicieli tej nieruchomości. Sprzedający nie poczynił (ani nie zamierza poczynić) jakichkolwiek działań zmierzających do zwiększenia jej wartości. Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe. Odnosząc się natomiast do zbycia udziału przez Sprzedającego w Nieruchomości 2 – nie można w pełni zgodzić się z Państwa twierdzeniem, że sprzedaż ta nie będzie dostawą towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem – w Państwa opinii – nie będzie wykonywana przez podatnika VAT występującego w takich charakterze. Podali Państwo, że we władaniu Sprzedającego (na podstawie wykształconej praktyki korzystania z Nieruchomości 2 przez jej współwłaścicieli) jest budynek mieszkalny (oznaczony literą F), który jest przez niego wykorzystywany dla jego celów mieszkaniowych oraz jeden budynek użytkowy (oznaczony literą E), który Sprzedający użyczył nieodpłatnie małżonce na podstawie umowy ustnej. Budynek ten jest wykorzystywany przez małżonkę Sprzedającego do prowadzenia działalności komercyjnej. Z opisu sprawy wynika, że we władaniu pozostałych współwłaścicieli Nieruchomości 2 pozostają budynki oznaczone literami A-D. Spośród tych budynków dla celów działalności w zakresie najmu są wykorzystywane budynki oznaczone literami C oraz B. Zaznaczyć również należy, że Sprzedający nie udzielał Nabywcy żadnych pełnomocnictw umocowujących go do podejmowania w Jego imieniu działań w celu pozyskania decyzji lub zezwoleń, mających na celu zmianę stanu faktycznego lub prawnego Nieruchomości, jak również nie zamierza udzielić takich pełnomocnictw. Przyszły Nabywca do dnia planowanej transakcji nie zamierza podejmować działań ani ponosić nakładów w celu ulepszenia/uatrakcyjnienia wskazanych nieruchomości, bowiem – zgodnie z Państwa wskazaniem – umowa pomiędzy stronami nie zawiera postanowień upoważniających do dokonywania przez Spółkę (Nabywcę) działań w tym zakresie w imieniu Sprzedającego. W kontekście niniejszej sprawy, należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing, itp.). Istota umowy najmu wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz najemcy. Najemca za oddaną mu w najem rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą, a przekazanym za nią wynagrodzeniem. Z treści przywołanego wyżej art. 8 ust. 1 ustawy i przedstawionych w tym zakresie objaśnień wynika, że ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej. Mając na uwadze powołane przepisy prawa należy zatem stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej. W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Należy wskazać, że na gruncie przepisów ustawy działalność gospodarcza obejmuje czynności polegające na wykorzystywaniu towarów (w tym przypadku Nieruchomości) w sposób ciągły dla celów zarobkowych z tytułu tej czynności. Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w zakresie sprzedaży udziału w nieruchomości przypisanych do budynków, które są oznaczone literami E i F (będące we władaniu Sprzedającego), Sprzedający nie będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Tę część majątku należy traktować jako majątek prywatny, nie związany z prowadzoną działalnością. Sprzedaż ta nie będzie stanowiła u Sprzedającego odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, tj. podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym, Sprzedający nie będzie zobowiązany do dokonania rozliczenia podatku VAT w związku ze sprzedażą udziałów nieruchomości przypisanych do budynków, które są oznaczone literami E oraz F. Należy mieć na uwadze, że w opisanej sprawie, przedmiotem sprzedaży nie są poszczególne budynki znajdujące się na działce, lecz udziały w całej nieruchomości. Zatem Sprzedający będzie dokonywał sprzedaży udziałów Nieruchomości również przypisanych do budynków A-D, a nie tylko tych które były przez niego użytkowane. Odnośnie sprzedaży przez Sprzedającego udziałów ww. Nieruchomości przypisanych do budynków oznaczonych literami A-D (będących we władaniu pozostałych współwłaścicieli) wskazać należy, że będzie działać jako podatnik podatku VAT. Jak wskazano powyżej usługą w rozumieniu VAT jest m.in. tolerowania czynności lub sytuacji. Jak wynika z opisu sprawy, pomimo że Nieruchomość 2 nie jest formalnie podzielona pomiędzy współwłaścicieli (nie zawierali oni umowy o wyodrębnienie jej określonych części do wyłącznego korzystania) to, pomiędzy nimi, wykształciła się praktyka korzystania z Nieruchomości 2, w której jest ona we władaniu jej w części przez Sprzedającego w części zaś przez innych współwłaścicieli. Zatem z jednej strony Sprzedający zgadza się (toleruje) sytuację, że inny współwłaściciel korzysta z części wspólnej nieruchomości (budynków A-D), a z drugiej strony otrzymują za to wynagrodzenie polegające na tym że ten współwłaściciel zgadza się (toleruje) korzystanie przez Sprzedającego (Pana Y.) pozostałych budynków. Mamy zatem do czynienia ze świadczeniem wzajemnym za wynagrodzeniem stanowiącym usługę w rozumieniu ustawy VAT. W konsekwencji udziały w Nieruchomości związane z budynkami A, B, C oraz D nie mogą być uznane za majątek prywatny albowiem są wykorzystywane do działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Podsumowując, sprzedając udziały w Nieruchomości przypisanych do budynków: - A, B, C oraz D Sprzedający działa w charakterze podatnika podatku VAT; - E oraz F Sprzedający nie działa w charakterze podatnika podatku VAT. Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 oceniając całościowo jest nieprawidłowe. Państwa wątpliwości dotyczą także kwestii, czy w przypadku uznania, że sprzedaż udziałów Nieruchomości 2 stanowi dostawę towarów, wykonywaną przez podatnika VAT działającego w takim charakterze, to czy będzie ona zwolniona z VAT. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku. Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia. Odnosząc się do kwestii sposobu opodatkowania gruntów zabudowanych, należy wskazać, że dla sprzedaży nieruchomości zabudowanych budynkami, budowlami lub ich częściami ustawodawca przewidział możliwość zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 i art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy: Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy: a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków i budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu – rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich: a) wybudowaniu lub b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. „Pierwsze zasiedlenie” budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku budowli lub ich części oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku, budowli lub ich części. Należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu. W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy: Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że: a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów. Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne. Dla dostawy nieruchomości, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy: Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. Dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów (w tym nieruchomości), spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.: 1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania; 2. brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów. Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. NSA w wyroku z 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 62A2 wskazał, że: Zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok TSUE z 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A /S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał. W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia podatku VAT. Oznacza to, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży, w wyniku której nabył on wcześniej ten towar nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego: W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku. Dodatkowo należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku” i „budowli”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 725 ze zm.), zwanej dalej ustawą Prawo budowlane. W myśl art. 3 pkt 2, 3 i 9 ustawy Prawo budowlane: Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) budynku – należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach; 2) budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych, morskich turbin wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową; 9) urządzeniach budowlanych - należy przez to rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki; W celu ustalenia, czy w analizowanej sprawie dla planowanej Transakcji zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy i kiedy w odniesieniu do Budynków i Budowli miało miejsce pierwsze zasiedlenie. Z opisu sprawy wynika, że przedmiot transakcji dotyczyć będzie sprzedaży zabudowanej działki nr B, na której posadowione są budynki oraz obiekty, takie jak podjazdy, ogrodzenia lub bramy. Obiekty te służą wykorzystywaniu Nieruchomości 2 oraz znajdujących się na budynków przez właścicieli zgodnie z jego przeznaczeniem. Wskazali Państwo, że obiekty te nie są samodzielnymi budowlami w znaczeniu wskazanym w przepisach ustawy o VAT, lecz stanowią urządzenia budowlane (urządzenia techniczne związane z obiektem i zapewniające możliwość użytkowania go zgodnie z jego przeznaczeniem). Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że do pierwszego zasiedlenia budynków doszło ponad dwa lata temu, bowiem były one użytkowane od momentu ich wybudowania ((...) i (...) rok), przez ówczesnych właścicieli na ich potrzeby. Ponadto – zgodnie z Państwa wskazaniem – Sprzedający nie ponosił nakładów oraz nie dokonywał ulepszeń ww. obiektów budowlanych oraz nie poczynił jakichkolwiek działań zmierzających do zwiększenia wartości Nieruchomości 2 w celu sprzedaży. Wskazali Państwo także, że każdy z obiektów (podjazdy, ogrodzenia, bramy) był oddany do użytkowania i pozostaje użytkowany ponad 2 lata przed datą zawarcia umowy przedwstępnej. W stosunku do każdego z wymienionych obiektów – ogrodzenia, podjazdu i bramy – nie były ponoszone wydatki na ulepszenie, przekraczające 30% wartości początkowej każdego z obiektów. Wydatki takie nie zostaną także poniesione do dnia zawarcia umowy sprzedaży. Analiza przedstawionych okoliczności oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że dostawa udziałów w Nieruchomości związanymi z budynkami oznaczonymi literami A, B, C, i D nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia. Do jej sprzedaży zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zaś w pozostałym zakresie odnośnie budynków, które są oznaczone literami E oraz F będzie pozostawała poza zakresem VAT. Podobne zasady dotyczą tych wskazanych w opisie sprawy naniesień, które stanowią urządzenia budowlane w rozumieniu Prawa budowlanego. Urządzenia budowlane nie mieszczą się w definicji budowli i w myśl tych przepisów stanowią odmienny rodzaj obiektu zdefiniowany w ww. ustawie. Wobec czego nie są to samodzielne obiekty, które uznaje się za towar na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Należy je traktować, jako elementy przynależne do budynku, budowli i opodatkować łącznie z tym budynkiem /budowlą, a tym samym należy przypisać zwolnienie lub stawkę właściwą dla sprzedawanego obiektu budowlanego. Zatem, sprzedaż udziałów w działce o nr B w części do której przypisane są budynki oznaczone literami A, B, C, i D będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy. Skoro planowana sprzedaż będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to badanie przesłanek i rozstrzyganie zwolnienia od podatku na podstawie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10a i pkt 2 ustawy jest bezzasadne. Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 4 należy uznać za prawidłowe. Z uwagi na uwarunkowanie zawarte w treści pytania nr 3, tj. uzależnienie odpowiedzi na to pytanie od uznania, że sprzedaż udziałów Nieruchomości 1 stanowi dostawę towarów, wykonywaną przez podatnika VAT działającego w takim charakterze – nie dokonuję oceny Państwa stanowiska w zakresie pytania nr 3.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Rozstrzygnięcie zawarte w niniejszej interpretacji dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych wydane zostanie osobne rozstrzygnięcie. Niniejsza interpretacja skierowana jest do Zainteresowanych, którzy wystąpili z wnioskiem. Skutki związane z jej wydaniem dotyczą tylko Zainteresowanych, interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla pozostałych współwłaścicieli nieruchomości. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji. - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania X. Sp. z o. o. (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili