Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
łowe
Szanowni Państwo
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego
stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT (podatek od towarów i usług)
na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług dostawy
zabudowanej działki nr A w zamian za odszkodowanie jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
13 stycznia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 9 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji
indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w kwestii zwolnienia od podatku
VAT dostawy zabudowanej działki nr A w zamian za odszkodowanie.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
-
Województwo (...) (dalej także „Województwo”) jest zarejestrowanym, czynnym
podatnikiem podatku VAT.
2. X w (...) (dalej także „X”) jest jednostką ochrony zdrowia Województwa i jest odrębnym
od Województwa podatnikiem VAT.
3. Decyzją (...) z (...) 2007 r. Wojewoda (...) stwierdził nieodpłatne nabycie przez
Województwo (...) z dniem (...) 1999 r. prawa własności nieruchomości Skarbu Państwa
będącej we władaniu (...) (obecnie X), w tym działki nr (...) w (...). Jako podstawę nabycia
wskazano art. 60 ust. 1 i 3 oraz art. 47 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy
wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną.
4. Decyzją (...) z (...) 2023 r. Prezydent Miasta (...) zezwolił na realizację inwestycji drogowej
pn. „...” (dalej także „Decyzja ...”). Decyzją objęta została m.in. działka nr A, która
znajdowała się w nieodpłatnym użytkowaniu X. Decyzją (...) zatwierdzony został
podział działki nr (...) m.in. na działkę nr A, która z dniem ostateczności Decyzji (...), czyli
z dniem (...) 2023 r., przeszła na własność Miasta (...).
5. Działka nr A, jako część działki nr (...), została oddana w nieodpłatne użytkowanie X
aktem notarialnym (...) z dnia (...) 2009 r. i pozostawała w ewidencji pozabilansowej
Województwa (...). Działka ta była częścią kompleksu X, wykorzystywana jako element
dróg komunikacyjnych, dojście do jednego z budynków oraz teren zielony.
6. Ilekroć mowa w niniejszym wniosku o działce nr A, należy rozumieć przez to także teren
obejmujący przed wydzieleniem część działki nr (...), który po wydzieleniu na
podstawie Decyzji (...) stał się w dniu (...) 2023 r. działką nr A. Wobec powyższego
działka nr A była własnością Województwa (...) w okresie od dnia (...) 1999 r. do dnia
(...) 2023 r.
7. Decyzją (...) z dnia (...) 2024 r. (dalej także „Decyzja odszkodowawcza”) Prezydent Miasta
(...) ustalił odszkodowanie za działkę nr A w wysokości (...) zł, w tym za grunt – (...) zł,
składnik budowlany – (...) zł oraz składnik roślinny – (...) zł. Dodatkowo rzeczoznawca
wycenił wartość prawa użytkowania na rzecz X na kwotę (...) zł. Z uwagi na nieodpłatny
charakter wspomnianego użytkowania, odszkodowanie na rzecz Województwa (...) nie
zostało pomniejszone o wartość prawa użytkowania przysługującego X. Dodatkowo
całość odszkodowania została powiększona o 5% z uwagi na spełnienie ustawowych
kryteriów w zakresie wydania nieruchomości inwestorowi.
8. Odszkodowanie zostało wypłacone w wysokości (...) zł na rzecz Województwa (...), co
dokumentuje faktura VAT nr (...) z (...) 2024 r. Od kwoty odszkodowania odprowadzony
został podatek VAT w wysokości (...) zł.
9. Zgodnie z opisem zawartym w operacie szacunkowym z dnia (...) 2023 r. wykonanym
przez uprawnionego rzeczoznawcę majątkowego p. (...) na potrzeby ustalenia
odszkodowania w toku postępowania w sprawie ustalenia i wypłaty odszkodowania,
działka nr A zabudowana była budowlami tj. (...) (dalej także „Budowle”). Posadowienie
na działce Budowli potwierdzają także zdjęcia z (...). Z powszechnie dostępnych
informacji z (...) wynika, iż Budowle na nieruchomości obejmującej działkę nr A
widoczne są od 2009 roku. Na starszych zdjęciach, z 2003 i 1996 roku, Budowle nie są
widoczne (zdjęcia z tego okresu są gorszej jakości). W świetle tego Budowle powstały
najpóźniej w 2009 r.
10. W okresie od (...) 1999 r. do (...) 2023 r., czyli w okresie, w którym działka nr A stanowiła
własność Województwa (...), zgodnie z informacjami udzielonymi przez X, które
posiadało ją w użytkowaniu:
a. Na działce nr A nie powstały żadne budowle wzniesione przez ten podmiot.
b. X nie posiada danych kto i kiedy wzniósł istniejące Budowle, opisane w operacie i
widoczne na zdjęciach z (...).
c. X jako podmiot prowadzący ewidencję księgową posiadanych nieruchomości, w
tym budynków i budowli, nie ma danych na temat ewentualnej przebudowy
Budowli na działce nr A.
d. Żaden ze składników budowlanych w granicach działki nr A na dzień wydania
Decyzji (...) nie był wybudowany, ani ulepszany przez X zarówno w okresie dwóch
lat przed przejęciem działki na rzecz Miasta (...), jak również w okresie dwóch lat
przed wydaniem Decyzji (...) (okresy te są zasadniczo tożsame), mowa tu o dwóch
pełnych latach podatkowych przed zdarzeniami, to jest o okresie od (...) 2021 do
(...) 2023 r.
e. X nie dokonywało nakładów na ulepszenie Budowli znajdujących się na działce nr A
przed jej wywłaszczeniem. Ani Województwo (...), ani X nie ponosiły więc wydatków
na ulepszenie działki nr A w rozumieniu przepisów ustawy o podatku
dochodowym, co najmniej od 2021 r.
f. X nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę
podatku naliczonego.
g. Teren działki nr A nie był udostępniany innemu podmiotowi w ramach czynności
opodatkowanej podatkiem VAT (ani żadnej innej czynności). Działka nr A wraz z
Budowlami nie była wykorzystywana do czynności opodatkowanych.
11. Działalność statutowa X jest objęta zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43
ust. 1 pkt. 18 ustawy o VAT.
12. Z uwagi na nieodpłatny charakter nabycia działki nr A przez Wnioskodawcę od Skarbu
Państwa, prawo do obniżenia kwoty podatku VAT nie przysługiwało Województwu (...).
Pytania
- Czy w opisanym wyżej stanie faktycznym spełnione zostały przesłanki do skorzystania
przez Województwo ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o
podatku od towarów i usług z tytułu dostawy nieruchomości położonej w (...),
oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr A obręb (...) o powierzchni (...) ha - to
jest nieruchomości gruntowej zabudowanej Budowlami - w zamian za odszkodowanie
otrzymane przez Województwo (...) za przeniesienie na Miasto (...) prawa własności
nieruchomości zabudowanej, z nakazu władzy publicznej?
- Czy w opisanym wyżej stanie faktycznym w przypadku braku możliwości skorzystania
ze zwolnienia opisanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług,
spełnione zostały przesłanki do skorzystania przez Województwo ze zwolnienia
wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług z tytułu
dostawy nieruchomości położonej w (...), oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka
nr A obręb (...) o powierzchni (...) ha - to jest nieruchomości gruntowej zabudowanej
Budowlami – w zamian za odszkodowanie otrzymane przez Województwo za
przeniesienie na Miasto (...) prawa własności nieruchomości zabudowanej, z nakazu
władzy publicznej?
Państwa stanowisko w sprawie
Ad. Pytanie 1
Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz obowiązujące w tym
zakresie, przedstawione poniżej, przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że
przeniesienie przez Wnioskodawcę własności działki nr A zabudowanej Budowlami na
rzecz Miasta (...), w celu realizacji inwestycji drogowej w zamian za odszkodowanie,
stanowi odpłatną dostawę towarów w myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podlegającą
opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W tym przypadku odszkodowanie pełni
funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę
faktycznie odpłatną i ze względu na przedmiot, czynność taka objęta jest podatkiem od
towarów i usług.
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz -
stanowiące dostawę towarów - przeniesienie własności nieruchomości w zamian za
wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.
Czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może albo być
opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego
podatku.
Zdaniem Województwa (...) przysługuje mu prawo do zwolnienia dostawy budowli z
podatku VAT w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.
Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich
części z wyjątkiem, gdy:
a. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
b. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął
okres krótszy niż 2 lata.
Zatem z powyższych przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających
określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT.
Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w
ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu
pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż dwa lata.
Ustawa o VAT nie definiuje odrębnie pojęcia budowli, w związku z czym należy je rozumieć
stosownie do art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, zgodnie z
którym, budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej
architektury, jak np. obiekty liniowe. Obiekty takie jak ciągi piesze (chodniki), schody czy
latarnie są budowlami.
Nieruchomość oznaczona jako działka nr A zabudowa jest więc Budowlami, tym samym, w
niniejszym stanie faktycznym, Wnioskodawca dokonał dostawy budowli.
W omawianej sytuacji doszło do przeniesienia prawa własności nieruchomości gruntowej,
zabudowanej Budowlami, z nakazu władzy publicznej za odszkodowaniem. Zgodnie z art.
29a ust. 8 ustawy VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem
związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie
wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, iż możliwość zastosowania zwolnienia z
podatku VAT do budowli, rozszerza się na grunt, na którym jest ona położona, przez co on
również korzysta ze zwolnienia.
Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT w brzmieniu od 1 września 2019 r. przez pierwsze
zasiedlenie - rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub
użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub
ich części, po ich:
a. wybudowaniu lub
b. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku
dochodowym, stanowiły co najmniej 30 % wartości początkowej.
Pojęcie „pierwszego zasiedlenia” można również odnaleźć w Dyrektywie 2006/112/WE
Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości
dodanej (Dz. Urz. UE L nr 347 z 11 grudnia 2016 r., z późn. zm.), jednakże Dyrektywa nie
zawiera jego definicji i nie wprowadza dodatkowych kryteriów go określających. W
konsekwencji - zgodnie z przepisami Dyrektywy oraz w świetle utrwalonego w tej materii
orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie budynku
należy rozumieć szeroko jako: „pierwsze zajęcie budynku, używanie”.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 Dyrektywy, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika
każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w
art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:
a. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym
zasiedleniem,
b. dostawa terenu budowlanego.
Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy, państwa członkowskie mogą określić
szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a do przebudowy
budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.
Tym samym, państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad
stosowania kryterium „pierwszego zasiedlenia” jedynie do sprecyzowanej kategorii
czynności, to jest przebudowy budynków lub ich części, a - zgodnie z interpretacjami
indywidualnymi z dnia 12 kwietnia 2017 r., 2461-IBPP1.4512.94.2017.1.ZD oraz 11
października 2017 r., 0112#KDIL4.4012.351.2017.2.TKU) - również do przebudowy budowli
lub ich części.
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. (I FSK 382/14) stwierdził
częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 oraz art.
135 ust. 1 lit. j) Dyrektywy. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a)
ustawy o VAT warunku „w wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu”.
Nadto w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C 308/16 Kozuba Premium
Selection sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie TSUE stwierdził, że
„artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28
listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy
interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak
będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od
wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z
którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej
opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób,
że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od
warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione
wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone
pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy”
zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien
być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania
lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia”.
W konsekwencji powyższego, „pierwsze zasiedlenie” należy interpretować jako pierwsze
zajęcie po wybudowaniu. Natomiast w sytuacji, gdy obiekt (budynek, budowla lub ich
część) został ulepszony w znacznym stopniu (to jest wydatki na ulepszenie stanowiły co
najmniej 30% jego wartości początkowej), aby można posługiwać się tym pojęciem,
konieczne jest oddanie obiektu do użytkowania w ramach czynności podlegających
opodatkowaniu.
W omawianym przypadku dostawa nie nastąpiła w ramach pierwszego zasiedlenia, które
należy przyjąć, że nastąpiło najpóźniej w roku 2009. Od tego roku na zdjęciach z (...) widać
Budowle, które istnieją na działce nr A. Na starszym zdjęciu, z 2003 roku, Budowli nie
widać. Analizując informacje zawarte w opisie stanu faktycznego w kontekście definicji
pierwszego zasiedlenia - w rozumieniu nadanym przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz
orzecznictwem TSUE - należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nastąpiło pierwsze
zasiedlenie posadowionych na działce nr A Budowli, gdyż jak wskazał Wnioskodawca,
działka ta jako element dróg komunikacyjnych, dojście była użytkowana przez X. Oddanie
Budowli do użytkowania nastąpiło przed rokiem 2010 (zdjęcie w (...) jest z 2009, przy czym
nie jest znana data jego wykonania) - na zdjęciach w (...) w kolejnych latach Budowle już
istnieją w niezmienionym, w stosunku do istniejącego na dzień wydania Decyzji (...),
położeniu. Od daty pierwszego zasiedlenia, za którą należy wobec powyższego przyjąć rok
2009, do dostawy Budowli tj. do dnia (...) 2023 r. (dzień ostateczności Decyzji (...)), bez
wątpienia minęło więcej niż 2 lata.
W okresie dwóch lat, liczonych zarówno, przed dniem wydania Decyzji (...) ((...) 2023 r.), jak
i uzyskania przez Decyzję (...) ostateczności ((...) 2023 r.), tj. w okresie, w których działka nr
A stanowiła własność Województwa, tj. w latach 2020 r. – (...) 2023 r., nie były także
dokonywane na działkę nr A i na Budowle na niej posadowione nakłady, w tym
zwiększające wartość środka trwałego o więcej niż 30% (w rozumieniu art. 16 ust. 13
ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Dodatkowo, działka nr A nie była
użytkowana w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Nie
doszło więc do tzw. „wtórnego” pierwszego zasiedlenia w wyniku dokonania ulepszeń - nie
dokonano ich ani w wysokości 30% wartości początkowej, o których mowa w art. 2 pkt. 4b
ustawy o VAT, ani na działce nr A nie dokonywano czynności opodatkowanych.
Mając na uwadze przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w okolicznościach
analizowanej sprawy zostały spełnione przesłanki od objęcia dostawy Budowli, którymi
zabudowana była działka nr A, zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10
ustawy o VAT. Konsekwentnie, zbycie za odszkodowaniem działki gruntu nr A korzysta ze
zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8
ustawy o VAT.
W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym spełnione zostały
przesłanki do skorzystania przez Województwo ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1
pkt 10 ustawy o VAT z tytułu dostawy działki nr A, zabudowanej Budowlami - w zamian za
odszkodowanie, otrzymane przez Województwo (...) za przejęcie działki nr (...) przez Miasto
(...) z mocy prawa, należy uznać za prawidłowe.
Ad. Pytanie 2
W przypadku, w którym zdaniem Organu, powyższy stan faktyczny, uniemożliwiałby
skorzystanie ze zwolnienia opisanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zdaniem
Województwa (...) przysługuje mu, w przedstawionym stanie faktycznym, prawo do
skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.
W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na
podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ustawodawca
umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia
wskazanego w pkt 10a tego przepisu.
Zgodnie z tym przepisem zwalnia się z opodatkowania podatkiem VAT dostawę
budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod
warunkiem, że:
a. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do
obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
b. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których
miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a
jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych
obiektów.
Jak wynika z powyższego, prawo do zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust.
1 pkt 10a ustawy o VAT przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów, będących
przedmiotem sprzedaży, nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do
obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich
dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał
prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli
ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów,
chyba że budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez
podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. A zatem,
wykorzystywanie obiektu przez okres co najmniej 5 lat do czynności opodatkowanych
pozwala podatnikowi na zastosowanie zwolnienia od podatku nawet w sytuacji, gdy
ponosił on wydatki wyższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, w związku z
którymi to wydatkami miał prawo do odliczenia podatku VAT.
Jak wskazano wyżej w opisie stanu faktycznego, nabycie prawa własności działki nr (...) (z
której powstała działka nr A) nastąpiło z mocy prawa w oparciu o art. 60 ust. 1 i 3 wz. oraz
art. 47 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Nieruchomość została następnie oddana X
do wykonywania zadań wojewódzkich w zakresie ochrony zdrowia (art. 14 ust. 1 pkt 2
ustawy o samorządzie województwa), które jest podmiotem leczniczym niebędącym
przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy o działalności leczniczej. X nie przysługuje prawo do
obniżenia kwoty należnego podatku VAT o kwotę podatku naliczonego. Działalność
statutowa X zwolniona jest z podatku VAT zgodnie z art. 43 ust 1 pkt 18 ustawy o VAT,
który stanowi: „usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu,
ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług
ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez
podmioty lecznicze”. Wykorzystywane do wykonywania tych zadań środki (trwałe lub
obrotowe) nie uprawniają do skorzystania z odliczenia, o którym mowa w art. 86 ust. 1
ustawy o VAT. Takimi środkami trwałymi są budowle i nieruchomości przez nie zajęte.
W rezultacie powyższego, w stosunku do działki nr A nie przysługiwało Województwu (...)
(ani X) prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż
jej nabycie nastąpiło nieodpłatnie z mocy prawa. Województwo jako dokonujące dostawy
działki nr A zabudowanej Budowlami nie ponosiło wydatków, w stosunku do których miało
prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Bieżące
utrzymanie działki nr A, wykonywane zresztą nie przez Województwo, a przez X, nie
powodowało zmiany wartości środka trwałego. Ewentualne, hipotetyczne wydatki
Województwa (...) na tę działkę, nie byłyby przedmiotem podatku VAT, bowiem są to
wydatki organu władzy publicznej dokonywane w celu realizacji zadań nałożonych na nie
określonym przepisem prawa (tu wspomniany art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie
województwa) w rozumieniu art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. W celu realizacji swoich zadań, w
tym z zakresu ochrony i promocji zdrowia, samorząd województwa może powoływać
samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej i wyposażać je w nieruchomości
niezbędne do prowadzenia tych działań. Działka nr (...) stanowiła część większego
kompleksu nieruchomości, a Budowle na niej były niezbędne, aby można było dojść do
jednego z budynków, w którym X prowadzi swoją działalność w zakresie ochrony i
promocji zdrowia.
Podsumowując, w tych okolicznościach Województwo (...) nie dokonywało więc żadnych
nakładów na nieruchomość, co najmniej w okresie 2 lat przed jej dostawą. Także co
najmniej w tym okresie nie ponosiło ono wydatków na wybudowanie bądź ulepszenie
Budowli, w stosunku do których miałoby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o
kwotę podatku naliczonego. W związku z powyższym, w sytuacji, w której w ocenie
Organu, powyższy stan faktyczny, uniemożliwiałby skorzystanie przez Wnioskodawcę ze
zwolnienia opisanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zdaniem Wnioskodawcy,
spełnione zostały przesłanki do skorzystania przez Województwo ze zwolnienia
wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT z tytułu dostawy działki nr A,
zabudowanej Budowlami - w zamian za odszkodowanie, otrzymane przez Województwo
za przejęcie działki nr A przez Miasto (...) z mocy prawa.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie zwolnienia od podatku
VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług dostawy
zabudowanej działki nr A w zamian za odszkodowanie jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j.
Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”,
podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium
kraju.
Na mocy art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się
przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również
przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w
imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian
za odszkodowanie.
Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:
Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Z przywołanego wyżej przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że przeniesienie z nakazu
organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub
przeniesienie z mocy prawa własności towarów (nieruchomości) w zamian za
odszkodowanie jest objęte podatkiem od towarów i usług (a więc także wówczas, gdy nie
jest ono następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej
lub z mocy samego prawa).
W takiej sytuacji uznać należy, że ma miejsce dostawa towarów w zamian za
odszkodowanie, zaś odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie
własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną - objętą
opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług.
Jednak nie każda czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1
ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność
podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez
podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług..
Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości
prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o
której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców
lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz
rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność
gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu
towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów
zarobkowych.
Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy:
Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących
te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa,
dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych
na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Z powyższego przepisu wynika, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów
i usług gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań
własnych oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań własnych, ale
czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych. Stąd też, aby uznać, że organ działa w
zakresie swoich funkcji ustawowych i jednocześnie nie korzysta z formy cywilistycznej,
musi zaistnieć sytuacja tego rodzaju, że przy realizacji danego zadania organ ten
wyposażony jest we władztwo publiczne, tj. występuje w pozycji nadrzędnej w stosunku
do innych podmiotów uczestniczących w danej czynności.
Stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce
nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1145 ze zm.):
Celami publicznymi w rozumieniu ustawy są wydzielanie gruntów pod drogi
publiczne, drogi rowerowe i drogi wodne, budowa, utrzymywanie oraz wykonywanie
robót budowlanych tych dróg, obiektów i urządzeń transportu publicznego, a także
łączności publicznej i sygnalizacji.
Na podstawie art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach
przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (t. j. Dz. U. z 2024 r.
poz. 311):
Wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo starosta w
odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych wydają decyzję o zezwoleniu na
realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.
Artykuł 11f ust. 1 pkt 6 cyt. ustawy wskazuje, że:
Decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności
oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają
się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego.
Według art. 11i ust. 1 ww. ustawy:
W sprawach dotyczących zezwolenia na realizację inwestycji drogowej
nieuregulowanych w niniejszej ustawie stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z
dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, z wyjątkiem art. 28 ust. 2.
W myśl art. 11i ust. 1 ww. ustawy:
W sprawach dotyczących zezwolenia na realizację inwestycji drogowej
nieuregulowanych w niniejszej ustawie stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z
dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane, z wyjątkiem art. 28 ust. 2.
Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji
inwestycji w zakresie dróg publicznych:
Decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zatwierdza się podział
nieruchomości.
Według regulacji art. 12 ust. 4 tej ustawy:
Nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy
prawa:
a) własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych,
b) własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do
dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych
- z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się
ostateczna.
Na podstawie art. 112 ust. 2 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami:
Wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze
decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa
rzeczowego na nieruchomości.
W myśl art. 128 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami:
Wywłaszczenie własności nieruchomości, użytkowania wieczystego lub innego prawa
rzeczowego następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej
odpowiadającym wartości tych praw.
Istotą wywłaszczenia jest pozbawienie lub ograniczenie m.in. prawa własności
nieruchomości. Dokonuje się tego za odszkodowaniem wypłaconym na rzecz osoby
(podmiotu) wywłaszczanego, co poprzedza wydanie aktu prawnego w randze decyzji.
Nieruchomość objęta taką procedurą staje się z mocy prawa własnością Skarbu
Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego. Decyzję ustalającą wysokość
odszkodowania wydaje organ administracji publicznej, który wydał decyzję o
zezwoleniu na realizację inwestycji. Z tak określonych zapisów ustawowych wynika
jasno, że podmiotem podejmującym cały katalog czynności prawnych jest organ
administracji. Nie wymaga się tu współdziałania, czy jakiejkolwiek innej inicjatywy ze
strony podmiotu wywłaszczanego.
Zaznaczyć należy, że z tytułu czynności wywłaszczenia nieruchomości, użytkowania
wieczystego lub innego prawa rzeczowego osoba wywłaszczona otrzymuje
odszkodowanie. Zatem w tej sytuacji ww. odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia
za przeniesienie własności ww. towarów, a tym samym dostawa ta stanowi czynność
odpłatną.
Jak wynika za przedstawionego opisu sprawy, Wojewoda (...) decyzją z dnia (...) 2007 r.
stwierdził nieodpłatne nabycie przez Województwo (...) z dniem (...) 1999 r. prawa
własności nieruchomości Skarbu Państwa będącej we władaniu (obecnie X), w tym działki
nr (...). Jako podstawę nabycia wskazano art. 60 ust. 1 i 3 oraz art. 47 ustawy z dnia 13
października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną.
Decyzją z dnia (...) 2023 r. Prezydent Miasta (...) zezwolił na realizację inwestycji drogowej
pn. „...” (dalej także „Decyzja (...)”). Decyzją tą objęta została m.in. działka nr (...), która
znajdowała się w nieodpłatnym użytkowaniu X. Decyzją (...) zatwierdzony został podział
działki nr (...) m.in. na działkę nr A, która z dniem (...) 2023 r., przeszła na własność Miasta
(...).
Działka nr A, jako część działki nr (...), została oddana w nieodpłatne użytkowanie X aktem
notarialnym z dnia (...) 2009 r. i pozostawała w ewidencji pozabilansowej Województwa
(...). Działka ta była częścią kompleksu X, wykorzystywana jako element dróg
komunikacyjnych, dojście do jednego z budynków oraz teren zielony.
Działka nr A była własnością Województwa (...) w okresie od (...) 1999 r. do (...) 2023 r.
Decyzją z (...) 2024 r. Prezydent Miasta (...) ustalił odszkodowanie za działkę nr A, które
zostało wypłacone na rzecz Województwa (...), co dokumentuje faktura VAT.
Państwa wątpliwości dotyczą w pierwszej kolejności zwolnienia od podatku VAT na
podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy dostawy ww. nieruchomości.
W pierwszej kolejności zaznaczyć należy, że ani organ władzy publicznej ani urząd
obsługujący ten organ wydając nieruchomość za odszkodowaniem nie może skorzystać
z wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy. W przypadku
wywłaszczenia nieruchomości za odszkodowaniem nie są realizowane zadania, dla
realizacji których organy te zostały powołane. Zatem w przedmiotowym zakresie nie
występowali Państwo jako podmiot prawa publicznego, lecz jako właściciel. Państwa
sytuacja w odniesieniu do kwestii własności nieruchomości jest taka sama jak innych
podmiotów, dokonujących dostawy nieruchomości.
W konsekwencji należy wskazać, że dokonując zbycia nieruchomości w postaci
zabudowanej działki nr A, działali Państwo jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1
ustawy, prowadzący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.
Tym samym przeniesienie przez Państwa własności opisanej we wniosku działki na
rzecz Miasta (...) w zamian za odszkodowanie, które pełni funkcję wynagrodzenia,
stanowiło odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy,
podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Wskazać należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od
towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może
korzystać ze zwolnienia od tego podatku.
Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:
Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:
a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części
upłynął okres krótszy niż 2 lata.
Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest –
co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w
ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym
zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
Należy wskazać, że przepisy ustawy oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują
pojęcia „budynku”, budowli”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z
dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 725 ze zm.), zwanej dalej
ustawą Prawo budowlane.
Według art. 3 pkt 1 Prawo budowlane:
Ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym należy przez to rozumieć
budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami
zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem,
wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.
W myśl art. 3 pkt 2 Prawo budowlane:
Ilekroć w ustawie jest mowa o budynku należy przez to rozumieć taki obiekt
budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za
pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.
Zgodnie z art. 3 pkt 3 Prawo budowlane:
Ilekroć w ustawie jest mowa o budowli, należy przez to rozumieć każdy obiekt
budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty
liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne,
wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice
reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje),
ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub
urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje
uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla
pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także
części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni
jądrowych, elektrowni wiatrowych, morskich turbin wiatrowych i innych urządzeń)
oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem
technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.
Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części
kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego
momentu.
Według art. 2 pkt 14 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu - rozumie się przez
to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie
użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:
a) wybudowaniu lub
b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o
podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających
przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43
ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych
warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.
W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:
Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą
zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:
a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo
do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do
których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku
naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości
początkowej tych obiektów.
Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane
prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do
wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do
zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe
kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć
bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega
ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza
wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do
zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w
sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści
przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i
usług.
Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy:
W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo
części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się
wartości gruntu.
W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z
dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków oraz
budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do
dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków,
budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo
budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta
również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że działka będąca przedmiotem przeniesienia na
rzecz Miasta (...) w zamian za odszkodowanie, była zabudowana budowlami tj. (...). Z
podanych okoliczności wynika, że budowle znajdujące się na działce nr A powstały
najpóźniej w 2009 r. Działka nr A została oddana w nieodpłatne użytkowanie X w 2009 r.
Działka ta była częścią kompleksu X i wykorzystywana była jako element dróg
komunikacyjnych, dojście do jednego z budynków oraz teren zielony. Od 2021 roku ani X
ani Państwo nie ponosili wydatków na ulepszenie działki nr A w rozumieniu przepisów
ustawy o podatku dochodowym.
Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego
zasiedlenia należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie dostawa ww. budowli, nie
została dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, ani przed nim, gdyż – jak wynika z
opisu sprawy – budowle te zostały zasiedlone najpóźniej w 2009 roku. Ponadto od daty
pierwszego zasiedlenia do dostawy budowli minęło więcej niż dwa lata. Z okoliczności
spraw wynika również, że w odniesieniu do budowli znajdujących się na działce nr A nie
zostały poniesione w okresie dwóch lat przed dostawą wydatki na ich ulepszenie w
rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiące co najmniej 30% wartości
początkowej tych budowli.
Mając zatem na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy
prawa stwierdzić należy, że dostawa ww. budowli spełniała przesłanki do zastosowania
zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.
W konsekwencji dostawa działki nr A, na której na moment transakcji znajdowały się ww.
budowle, przy uwzględnieniu treści art. 29a ust. 8 ustawy, również objęta była
zwolnieniem od podatku od towarów i usług.
Podsumowując, przeniesienie z mocy prawa na rzecz Miasta (...) ww. nieruchomości w
zamian za odszkodowanie podlegało zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust.
1 pkt 10 ustawy.
Tym samym Państwa stanowisko, zgodnie z którym dostawa nieruchomości na rzecz
Miasta (...) podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy,
jest prawidłowe.
Jednocześnie tutejszy organ informuje, że nie udziela się odpowiedzi na pytanie drugie,
ponieważ jak wynika z jego treści, oczekiwali Państwo na nie odpowiedzi wyłącznie w
przypadku uznania przez Organ, że brak jest podstaw do skorzystania przez Państwa ze
zwolnienia opisanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu
prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we
wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi
ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we
wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż
interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile
rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się
będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez
Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany
któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, jak
również w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej,
bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie
wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z
dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r., poz. 111).
Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie
zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się
Państwo do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub
zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem
czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy
z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej :
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w
decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej
praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego
Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje
ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
(t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę
należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej
(art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa
Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres
Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP:
/KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia
przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do
zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz
powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.