0111-KDIB3-1.4012.18.2025.1.MSO

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 stycznia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT (podatek od towarów i usług) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT wobec świadczonych usług. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego Miasto (...) jako jednostka samorządu terytorialnego jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Od 1 stycznia 2017 r. na mocy art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń ... (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 280), Miasto rozlicza się z tytułu podatku VAT wspólnie z Urzędem (...) oraz (...) pozostałymi jednostkami budżetowymi (w tym: (...) szkołami i innymi placówkami oświatowymi). Miasto (...) realizuje swoje zadania w oparciu o dwa podstawowe akty prawne; ustawę z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1465 ze zm. – dalej: „u.s.g.”) oraz ustawę z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 107), które to działania mają zarówno charakter publiczno-prawny (niepodlegający opodatkowaniu podatkiem VAT), jak również charakter gospodarczy (podlegający opodatkowaniu podatkiem VAT lub zwolniony z podatku VAT). Miasto (...) jako jednostka samorządu terytorialnego jest organem prowadzącym dla szkół i placówek publicznych na swoim obszarze prowadzących działalność oświatową w formie samorządowych jednostek budżetowych (dalej zwane: „szkołami” lub „placówkami oświatowymi”) na podstawie art. 8 ust. 2 w związku z art. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 737 ze zm. – dalej zwana: „u.p.o.”). Placówki oświatowe dysponują bazą sportowo-rekreacyjną (duże i małe sale gimnastyczne, duże sale gimnastyczne specjalistyczne wyposażone w profesjonalne przyrządy do uprawiania gimnastyki sportowej, baseny – dalej zwane: „obiektami

sportowymi”), będącą w trwałym zarządzie, o którym mowa w art. 43 i nast. ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1145 z późn. zm.). Z wyżej wymienionych obiektów, co do zasady, korzystają głównie uczniowie szkół w ramach zajęć lekcyjnych wychowania fizycznego. W miarę jednak możliwości i zainteresowania z obiektów tych korzystają odpłatnie osoby indywidualne oraz grupy zorganizowane w celach sportowo-rekreacyjnych. Wśród korzystających z obiektów sportowych placówek oświatowych są kluby sportowe, związki stowarzyszeń i innych osób prawnych (zwane dalej: „klubami sportowymi”). Są to podmioty działające na podstawie art. 3-4 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1488 – zwana dalej: „u.o.s.”), a więc udostępnianie im tych obiektów nie ma celu komercyjnego. Podmioty te realizują swoje cele statutowe oparte o działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, finansują się ze składek członków, z darowizn, spadków, zapisów, z dochodów z własnej działalności statutowej odpłatnej oraz z dotacji, udzielanych także z budżetu Miasta (...), zgodnie z art. 28 ust. 1 u.o.s. Zgodnie z tym przepisem, klub sportowy, działający na obszarze danej jednostki samorządu terytorialnego, niedziałający w celu osiągnięcia zysku, może otrzymywać dotację celową z budżetu tej jednostki na podstawie uchwały, o której mowa w art. 27 ust. 2, z zastosowaniem przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w zakresie udzielania dotacji celowych dla podmiotów niezaliczanych do sektora finansów publicznych i niedziałających w celu osiągnięcia zysku. Natomiast zgodnie z art. 28 ust. 2 u. o.s. dotacja ta ma służyć realizacji celu publicznego i może być przeznaczona w szczególności na: 1. realizację programów szkolenia sportowego, 2. zakup sprzętu sportowego, 3. pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach, 4. pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego, 5. sfinansowanie stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej – jeżeli wpłynie to na poprawę warunków uprawiania sportu przez członków klubu sportowego, który otrzyma dotację, lub zwiększy dostępność społeczności lokalnej do działalności sportowej prowadzonej przez ten klub. Środki uzyskane z dotacji, przedmiotowe Kluby przeznaczają między innymi na pokrycie kosztów udostępnienia obiektów sportowych przez placówki oświatowe działające w imieniu Miasta. Szkoły jako oświatowe jednostki budżetowe gromadzą dochody z tytułu opłat za wynajem i dzierżawę pomieszczeń i budynków (w tym obiektów sportowych) na wydzielonym rachunku, o którym mowa w art. 223 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1530 ze zm.), na mocy stosownej uchwały Rady Miasta (...) – obecnie jest to uchwała Nr (...) z dnia (...) 2012 r. w sprawie (...), które gromadzą dochody na wydzielonym rachunku, określenia źródeł tych dochodów oraz ich przeznaczenia, a także sposobu i trybu sporządzania planu finansowego dochodów i wydatków nimi finansowanych, dokonywania zmian w tym planie oraz ich zatwierdzania. Przedmiotowa uchwała określa również przeznaczenie uzyskanych dochodów; uzyskane dochody z tytułu wynajmu i dzierżawy pomieszczeń, budynków i gruntów, będących w dyspozycji oświatowej jednostki budżetowej wraz z odsetkami przeznacza się, z zachowaniem poniższej kolejności, na sfinansowanie: a) wydatków związanych z pokryciem kosztów bezpośrednich i pośrednich związanych z uzyskaniem dochodu, b) wydatków związanych z remontami bieżącymi, c) wydatków na wynagrodzenia bezosobowe związane z działalnością oświatową, d) zakupu materiałów i doposażenia służącego jednostce do pozyskania dochodu, e) zakupu pomocy naukowych, dydaktycznych i książek. Jednocześnie trzeba zaznaczyć, iż wyżej wymieniony katalog jest zamknięty oraz z uzyskanych z najmu dochodów nie można finansować wynagrodzeń osobowych. Miasto jako osoba prawna jest organizacją nienastawioną na osiąganie zysku, a z art. 223 u.f.p. jak również ww. uchwały Rady Miasta wynika, iż zgromadzone środki na wydzielonym rachunku mogą być przeznaczone tylko i wyłącznie na cele służące realizacji zadań statutowych szkoły. Zadania w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i sportowych należą do zadań własnych gminy (art. 7 ust. 1 pkt 10 u.s.g.), natomiast zgodnie z art. 9 ust. 4 u.s.g. – zadania te są zadaniami użyteczności publicznej, których celem jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych. Ponadto wspieranie sportu poprzez tworzenie warunków, w tym organizacyjnych, sprzyjających rozwojowi sportu stanowi zadanie własne jednostek samorządu terytorialnego na podstawie art. 27 ust. 1 u.o.s. Zgodnie z ust. 2 organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego może określić w drodze uchwały, warunki i tryb finansowania zadania własnego, o którym mowa w ust. 1, wskazując w uchwale cel publiczny z zakresu sportu, który jednostka ta zamierza osiągnąć. W mieście (...) aktualnie obowiązuje w tym zakresie Uchwała Nr (...) Rady Miasta (...) z dnia (...) 2018 r. w sprawie określenia warunków i trybu (...). W celu zastosowania zwolnienia usług udostępnienia obiektów sportowych na rzecz ww. klubów sportowych, Miasto jako podatnik VAT musi spełnić przesłanki podmiotowe i przedmiotowe, określone w stosownych przepisach. Biorąc pod uwagę zapisy art. 43 ust. 1 pkt 32, ust. 17 i 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 361 ze zm. – dalej zwana: „u.p.t.u.”), a także wyżej wymienione przepisy szczególne, Miasto spełnia warunki przedmiotowe dla zastosowania zwolnienia, a mianowicie: - realizuje na przedmiotowych obiektach sportowych usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym, - jego celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu (na co wskazują przytoczone przepisy art. 7 ust. 1 pkt 10 u.s.g. oraz art. 27 ust. 1 u.o.s.), przy czym: a) usługi te są konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim, b) Miasto, świadcząc te usługi nie jest nastawione na osiąganie zysków, c) usługi te są świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym – z wyłączeniem usług związanych z działalnością marketingową oraz reklamowopromocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usług odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usług odpłatnego zakwaterowania związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usług wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością; - Miasto nie osiąga zysków z tej działalności (ze względu na przepisy u.s.g.). W zakresie osiągania zysków z działalności wypowiedział się WSA w Białymstoku, który w wyroku z 15 lutego 2023 r. sygn. I SA/Bk 48/23 stwierdził, iż gmina nie prowadzi działalności zarobkowej z zamiarem osiągnięcia zysków a zaspakaja zbiorowe potrzeby ludności w zakresie zadań własnych. Sama możliwość osiągnięcia dochodów nie wskazuje na zarobkowy charakter działalności gminy i nie stanowi przesłanki do uznania, iż dany podmiot prowadzi działalność gospodarczą. Odpłatność za usługi nie będzie oznaczała istnienia zarobkowego charakteru działalności, jeśli będzie służyć jedynie rekompensacie kosztów wykonania niezbędnych zadań własnych gminy. Art. 43 ust. 1 pkt 32 u.p.t.u. jest implementacją artykułu 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy 2006 /112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE L 347 z 11.12.2006 r. – dalej zwana: „Dyrektywą 112”). Zgodnie z ww. przepisem, państwa członkowskie zwalniają świadczenie niektórych usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym, przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Biorąc pod uwagę, wyżej przytoczony przepis Dyrektywy 112, Miasto jako jednostka samorządu terytorialnego, a jednocześnie czynny podatnik VAT, realizując poprzez placówki oświatowe usługi udostępnienia obiektów sportowych na rzecz klubów sportowych wykorzystujących obiekty na cele niekomercyjne dla swoich członków spełnia wymogi podmiotowe do zastosowania zwolnienia od podatku VAT, gdyż zarówno Miasto, jak również świadczeniobiorca są organizacjami nienastawionymi na osiąganie zysków przy realizacji usług związanych ze sportem ma rzecz osób uprawiających sport. W celu udostępnienia obiektu sportowego dla danego klubu sportowego jest zawierana zwykle na okres roku szkolnego umowa najmu, określająca zasady korzystania z danego obiektu (w tym: dni tygodnia i konkretne godziny wejścia na obiekt). W umowie najemca jest zobowiązany do używania wynajmowanego obiektu zgodnie z przeznaczeniem/regulaminem, każde wejście na teren obiektu należy zgłosić portierowi, określona jest wysokość czynszu za najem obiektu/pomieszczenia za jedną godzinę, a także zasady dokonania zapłaty. Najemca jest zobowiązany do opłacania czynszu jedynie za okresy rzeczywistego korzystania z obiektu, opłata jest wnoszona w okresach miesięcznych na podstawie wystawionej faktury. Cennik jest ustalany przez dyrektora placówki oświatowej w oparciu o wydane Zarządzenie Prezydenta Miasta (...) w sprawie ustalenia wysokości minimalnych stawek najmu pomieszczeń w nieruchomościach zabudowanych stanowiących własność Miasta (...), będących w trwałym zarządzie lub posiadaniu jednostek oświatowych. Minimalna wysokość stawki jest ustalona godzinowo (godzina zegarowa lub lekcyjna), z uwzględnieniem wielkości obiektu oraz ze zniżką w przypadku użytkowania powyżej (...) godzin w miesiącu, nie jest ona uzależniona od ilości osób wchodzących jednorazowo na obiekt. Stawki minimalne są aktualizowane okresowo z uwzględnieniem wskaźnika inflacji. Ww. przyjęte zasady potwierdzają, iż Miasto, udostępniając obiekty sportowe nie ma celu komercyjnego, nastawionego na osiągnięcie zysku. Zgodnie z umową, najemca zobowiązany jest do przestrzegania obowiązującego w obiekcie regulaminu, korzysta z pomieszczeń na własne ryzyko i odpowiedzialność, w związku z czym nie ma prawa dochodzić pretensji z tytułu ewentualnych wypadków zaistniałych podczas zajęć w wynajętych pomieszczeniach, jest zobowiązany do pokrycia kosztów zniszczeń i uszkodzeń do jakich doszło w czasie korzystania z pomieszczeń, a o istniejących uszkodzeniach poinformować wynajmującego. Najemca zobowiązuje się także do powiadomienia wynajmującego o chęci odwołania zajęć na (...) dni przed ustalonym terminem, w przeciwnym razie ponosi koszty najmu obiektu w wysokości (...) ustalonej stawki. Pomimo, iż zawierane umowy na godzinowe udostępnianie obiektu noszą nazwę „umowy najmu” mają one bardziej charakter umowy o świadczenie usługi udostępnienia niż umowy najmu. Pojęcie umowy najmu zostało zdefiniowane w art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2023 r. poz. 1610, z późn. zm.), przez którą wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Klub sportowy, użytkując obiekt nie posiada pełnej swobody w rozporządzaniu udostępnianą infrastrukturą. Miasto – będące właścicielem obiektu sportowego – ponosi odpowiedzialność w zakresie zapewnienia i utrzymania sprawności eksploatacyjnej urządzeń technicznych obiektu oraz zapewnienia obsługi porządkowej, a pracownicy obiektów sportowych są zatrudniani przez placówkę oświatową. Taki sposób rozumienia świadczonej usługi wykazano również w uzasadnieniu do Wiążącej Informacji Skarbowej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 16 maja 2024 r. sygn. 0110-KSI2-2.441.15.2024.2.KTG WIS, dotyczącej udostępnienia kortów tenisowych. W uzasadnieniu przytoczono także wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 22 stycznia 2015 r. w sprawie C-55/14, Régie communale autonome du stade Luc Varenne przeciwko État belge, ECLI:EU:C:2015:29, który w uzasadnieniu wykazał różnicę pomiędzy najmem nieruchomości, a jej udostępnieniem.

Pytanie

Czy czynności, o których mowa w opisanym stanie faktycznym (udostępnienie za pośrednictwem samorządowych jednostek budżetowych działających na podstawie u.p.o. obiektów sportowych na cele uprawiania sportu i wychowania fizycznego klubom sportowym działającym na obszarze miasta (...), niedziałających w celu osiągnięcia zysku) korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 u.p.t.u. w związku z art. 132 ust. 1 pkt m Dyrektywy 112? Państwa stanowisko w sprawie Tak, czynności, o których mowa w opisanym stanie faktycznym (udostępnienie za pośrednictwem samorządowych jednostek budżetowych działających na podstawie u.p.o. obiektów sportowych na cele uprawiania sportu i wychowania fizycznego klubom sportowym działającym na obszarze miasta (...), niedziałających w celu osiągnięcia zysku) korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 u.p.t.u. w związku z art. 132 ust. 1 pkt m Dyrektywy 112.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Stosownie natomiast do postanowień art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...). Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy

świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Z powyższych przepisów jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Zaznacza się, że zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika. Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W świetle art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Na mocy art. 15 ust. 6 ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Generalnie zatem wyłączone od opodatkowania podatkiem od towarów i usług są czynności wykonywane przez podmioty prawa publicznego (organy władzy publicznej i urzędy obsługujące te organy) w ramach sprawowanego przez nie władztwa publicznego. Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1465) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Według art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. (...) Z opisu sprawy wynika, że są Państwo zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Rozliczają się Państwo z tytułu podatku VAT wspólnie z Urzędem Miejskim (...) oraz pozostałymi jednostkami budżetowymi (w tym: (...) szkołami i innymi placówkami oświatowymi). Jako jednostka samorządu terytorialnego są Państwo organem prowadzącym dla szkół i placówek publicznych na swoim obszarze prowadzących działalność oświatową w formie samorządowych jednostek budżetowych. Placówki oświatowe dysponują bazą sportowo-rekreacyjną (duże i małe sale gimnastyczne, duże sale gimnastyczne specjalistyczne wyposażone w profesjonalne przyrządy do uprawiania gimnastyki sportowej, baseny – Obiekty sportowe). Z wyżej wymienionych obiektów, co do zasady, korzystają głównie uczniowie szkół w ramach zajęć lekcyjnych wychowania fizycznego. W miarę jednak możliwości i zainteresowania z obiektów tych korzystają odpłatnie osoby indywidualne oraz grupy zorganizowane w celach sportowo- rekreacyjnych. Wśród korzystających z obiektów sportowych placówek oświatowych są kluby sportowe, związki stowarzyszeń i innych osób prawnych. Podmioty te realizują swoje cele statutowe oparte o działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, finansują się ze składek członków, z darowizn, spadków, zapisów, z dochodów z własnej działalności statutowej odpłatnej oraz z dotacji, udzielanych także z budżetu Miasta (...). Zgodnie z tym przepisem, klub sportowy, działający na obszarze danej jednostki samorządu terytorialnego, niedziałający w celu osiągnięcia zysku, może otrzymywać dotację celową z budżetu tej jednostki na podstawie uchwały. Dotacja ta ma służyć realizacji celu publicznego i może być przeznaczona w szczególności na: 1. realizację programów szkolenia sportowego, 2. zakup sprzętu sportowego, 3. pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach, 4. pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego, 5. sfinansowanie stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej – jeżeli wpłynie to na poprawę warunków uprawiania sportu przez członków klubu sportowego, który otrzyma dotację, lub zwiększy dostępność społeczności lokalnej do działalności sportowej prowadzonej przez ten klub. Środki uzyskane z dotacji, przedmiotowej Kluby przeznaczają między innymi na pokrycie kosztów udostępnienia obiektów sportowych przez placówki oświatowe działające w imieniu Miasta. Szkoły jako oświatowe jednostki budżetowe gromadzą dochody z tytułu opłat za wynajem i dzierżawę pomieszczeń i budynków (w tym obiektów sportowych) na wydzielonym rachunku. Jako osoba prawna są Państwo organizacją nienastawioną na osiąganie zysku, a zgromadzone środki na wydzielonym rachunku mogą być przeznaczone tylko i wyłącznie na cele służące realizacji zadań statutowych szkoły. Wskazali Państwo, że: - realizują na przedmiotowych obiektach sportowych usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym, - jego celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, przy czym: a) usługi te są konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim, b) świadcząc te usługi nie są Państwo nastawieni na osiąganie zysków, c) usługi te są świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym – z wyłączeniem usług związanych z działalnością marketingową oraz reklamowopromocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usług odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usług odpłatnego zakwaterowania związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usług wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością; - nie osiągają Państwo zysków z tej działalności. Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia czy udostępnienie za pośrednictwem samorządowych jednostek budżetowych obiektów sportowych na cele uprawiania sportu i wychowania fizycznego klubom sportowym działającym na obszarze miasta (...), niedziałających w celu osiągnięcia zysku korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT. Odnosząc się do Państwa wątpliwości należy wskazać, że jak wynika z przywołanych wyżej przepisów, opodatkowaniu podatkiem VAT – co do zasady – podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Co istotne, ww. świadczenie musi zostać wykonane przez działającego w tym zakresie podatnika podatku VAT. Z uwagi na powołane wyżej przepisy prawa, a także przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w związku z tym, że usługi oferowane przez Państwa świadczone są w ramach działalności gospodarczej i mają charakter odpłatny – w odniesieniu do tych czynności – nie działają Państwo jako organ władzy publicznej i w konsekwencji nie mogą Państwo skorzystać z wyłączenia, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy. Wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku. Zakres oraz zasady zwolnień od podatku od towarów i usług zostały zdefiniowane w art. 43 ustawy. W myśl art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy zwalnia się od podatku usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, pod warunkiem że: 1. są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim, 2. świadczący te usługi nie są nastawieni na osiąganie zysków, 3. są one świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym – z wyłączeniem usług związanych z działalnością marketingową oraz reklamowo- promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usług odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usług odpłatnego zakwaterowania związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usług wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością. Na podstawie art. 43 ust. 17 ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22- 24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli: a) nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub b) ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia. W świetle art. 43 ust. 18 ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług. Jednocześnie zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. m dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą państwa członkowskie zwalniają świadczenie niektórych usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym, przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że ze zwolnienia od podatku VAT na mocy wymienionych przepisów mogą korzystać usługi ściśle związane ze sportem świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, jeżeli są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu, świadczący te usługi nie jest nastawiony na osiąganie zysków oraz usługi świadczone są na rzecz osób uprawiających sport. Przy czym z niniejszego zwolnienia wyłączone są usługi związane z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usługi odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usługi odpłatnego zakwaterowania związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usługi wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością. Ponadto, zwolnienie powyższe ma zastosowanie w sytuacji, gdy podmiot wykonujący ww. czynności nie osiąga w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a jeśli je osiąga – są one w całości przeznaczane na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług. Co istotne, to w przypadku strony podmiotowej Dyrektywa jednoznacznie wskazuje, że przepis art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy odnosi się do określonych przez państwa usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczonych przez „organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym”, co oznacza, że nie zawarto w tym przepisie jakichkolwiek możliwości ograniczenia ich kręgu przez państwa implementujące Dyrektywę. W szczególności nie można w tym zakresie ustanowić w tym przedmiocie ograniczenia zwolnienia do usług świadczonych przez „organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym”, o określonych formach organizacyjnych zapewniających świadczenie tych usług w sposób „zorganizowany, systematyczny lub mający na celu udział w zawodach sportowych”. W pewnym zakresie do kwestii tej odniósł się TSUE w wyroku z 16 października 2008 r. w sprawie C-253/07 Canterbury Hockey Club, Canterbury Ladies Hockey Club przeciwko The Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs, w którym to wyjaśnił, że świadczenie usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym „może być zwolnione tylko wtedy, gdy są one konieczne do dokonywania transakcji podlegających zwolnieniu, tj. uprawiania sportu lub wychowania fizycznego” (pkt 22). Ponadto TSUE podkreślił, że „Zwolnienie transakcji należy zatem ustalić w szczególności w zależności od charakteru świadczonych usług oraz ich związku ze sportem lub wychowaniem fizycznym” (pkt 23). Natomiast w wyroku z 21 lutego 2013 r. w sprawie C-18/12, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazał, że „W odniesieniu do art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy VAT należy stwierdzić, że przepis ten, według jego brzmienia, dotyczy uprawiania sportu i wychowania fizycznego w ogóle. Mając na względzie owo brzmienie, intencją rzeczonego przepisu nie jest przyznanie zwolnienia jedynie niektórym dziedzinom sportu”. Z wyroku tego wynika również, że art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy, w celu jego stosowania nie wymaga, aby aktywność sportowa była podejmowana na określonym poziomie, na przykład zawodowym, ani też, aby ta aktywność była podejmowana w określony sposób, tj. regularnie lub w sposób zorganizowany. Celem powołanego przepisu Dyrektywy jest wspieranie niektórych rodzajów działalności interesu publicznego, czyli usług mających ścisły związek z uprawianiem sportu lub z wychowaniem fizycznym, które są świadczone przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Przepis ten ma zatem na celu wspieranie podejmowania takiej aktywności przez szerokie warstwy społeczeństwa. Interpretacja tego przepisu ograniczająca zakres stosowania zwolnienia, jakie on przewiduje, do aktywności sportowej podejmowanej w sposób zorganizowany, systematyczny lub mający na celu udział w zawodach sportowych, byłaby sprzeczna z rzeczonym celem. W konstatacji Trybunał stwierdził, że „art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy 2006/112/WE Rady należy interpretować w ten sposób, iż niezorganizowana, niesystematyczna i niemająca na celu udziału w zawodach aktywność sportowa może być uznana za uprawianie sportu w rozumieniu tego przepisu”. Z analizy powołanych powyżej przepisów wynika, że podatnik aby móc skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT, powinien spełnić przesłanki zarówno o charakterze przedmiotowym, jak i podmiotowym. Przepis art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy, który implementuje do krajowego porządku prawnego przepis art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy należy interpretować tak, że zwolnieniem od podatku VAT określonym w tej normie objęte są nie tylko usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, ale również tego typu usługi świadczone przez inne podmioty nienastawione na osiąganie zysku. Mając na względzie ugruntowane w przedmiotowym zakresie stanowisko sądów administracyjnych oraz mając na uwadze prounijną wykładnię przepisów w zakresie VAT, zasadne jest stanowisko aby zwolnieniem były również objęte tego typu usługi świadczone przez inne podmioty nienastawione na osiąganie zysku. Jak wskazano powyżej, żeby mogli Państwo skorzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy musi również spełnić przesłanki o charakterze przedmiotowym, które odnoszą się do charakterystyki usług świadczonych przez podmioty wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy – są to usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym, konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim i są świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. W analizowanej sprawie należy podkreślić, że zgodnie z brzmieniem ustawy, zwolnieniu podlegają usługi „ściśle” związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym. Przepisy ustawy nie zawierają definicji „ścisłego” związku usług ze sportem lub wychowaniem fizycznym. W pierwszej kolejności należy odnieść się do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 26 października 2017 r. w sprawie C-90/16, w którym Trybunał uznał, że „Wobec braku w dyrektywie 2006/112 jakiejkolwiek definicji pojęcia „sportu”, określenia znaczenia i zakresu tego wyrazu należy w myśl utrwalonego orzecznictwa Trybunału dokonać zgodnie z jego zwykłym znaczeniem w języku potocznym, przy jednoczesnym uwzględnieniu kontekstu, w którym został on użyty, i celów uregulowania, którego jest częścią (zob. podobnie wyroki: z dnia 3 września 2014 r., Deckmyn i Vrijheidsfonds, C- 201/13, EU:C:2014:2132, pkt 19 i przytoczone tam orzecznictwo; a także z dnia 26 maja 2016 r., Envirotec Denmark, C-550/14, EU:C:2016:354, pkt 27). W odniesieniu najpierw do znaczenia pojęcia „sportu” w języku potocznym, pojęcie to określa zwykle, jak zauważył rzecznik generalny w pkt 23 opinii, aktywność o charakterze fizycznym lub, innymi słowy, aktywność cechującą się niepozbawionym znaczenia elementem fizycznym. Jeśli chodzi następnie o systematykę Dyrektywy 2006/112, z przytoczonego orzecznictwa Trybunału wynika, że wyrażenia użyte dla określenia zwolnień przewidzianych w art. 132 tej dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, jako że stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, według której VAT jest pobierany od każdego odpłatnego świadczenia zrealizowanego przez podatnika. Niemniej zasada ścisłej wykładni nie oznacza, że terminy użyte do zdefiniowania wskazanych zwolnień powinny być interpretowane w sposób, który pozbawiałby je skuteczności (zob. podobnie wyroki: z dnia 18 listopada 2004 r., Temco Europe, C-284/03, EU:C:2004:730, pkt 17; a także z dnia 25 lutego 2016 r., Komisja/Niderlandy, C-22/15, niepublikowany, EU:C:2016:118, pkt 20 i przytoczone tam orzecznictwo). Ponadto, chociaż, jak wskazuje tytuł rozdziału, w ramach którego mieści się omawiany artykuł, zwolnienia przewidziane w tym artykule mają na celu uprzywilejowanie niektórych rodzajów działalności w interesie publicznym, to jednak zwolnienia te nie dotyczą wszystkich rodzajów działalności wykonywanej w interesie publicznym, lecz jedynie tej działalności, która została w tym przepisie wymieniona i opisana w bardzo szczegółowy sposób (zob. podobnie wyrok z dnia 21 lutego 2013 r., Žamberk, C-18/12, EU:C:2013:95, pkt 18 i przytoczone tam orzecznictwo; a także z dnia 26 lutego 2015 r., VDP Dental Laboratory i in., C-144/13, C-154/13 i C-160/13, EU:C:2015:116, pkt 45). Analiza kontekstu art. 132 ust. 1 lit. m dyrektywy 2006/112 przemawia zatem za wykładnią, zgodnie z którą znajdujące się w tym przepisie pojęcie „sportu” ogranicza się do aktywności odpowiadających zwykłemu znaczeniu wyrazu „sport”, które cechują się niepozbawionym znaczenia elementem fizycznym, i nie obejmuje wszystkich aktywności mogących w ten bądź inny sposób wiązać się z tym pojęciem”. W opinii Rzecznika Generalnego przedstawionej 15 czerwca 2017 r. do sprawy C-90/16 w pkt 18 wskazał on, iż „Po trzecie, Trybunał wypowiadał się w kwestii, jakie rodzaje aktywności mogą być uznane za sport. W sprawie Žamberk(9) uznał, że niezorganizowana, niesystematyczna i niemająca na celu udziału w zawodach aktywność sportowa jest objęta zwolnieniem. W sprawie Komisja/Niderlandy(10) orzekł, że wynajem łodzi rekreacyjnych nie może być traktowany jako aktywność sportowa, ponieważ łodzie te mogą być wykorzystywane w celach czysto rekreacyjnych (11). Sprawa ta nie dotyczyła jednak definicji sportu jako takiej, ponieważ nie kwestionowano w niej, że żeglarstwo może być uznane za sport”. Należy również odnieść się do wyroku TSUE z 21 lutego 2013 r. C-18/12, w którym Trybunał wskazał, że: „W odniesieniu do art. 132 ust. 1 lit. m dyrektywy VAT należy stwierdzić, że przepis ten, według jego brzmienia, dotyczy uprawiania sportu i wychowania fizycznego w ogóle. Mając na względzie owo brzmienie, intencją rzeczonego przepisu nie jest przyznanie zwolnienia jedynie niektórym dziedzinom sportu (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Canterbury Hockey Club i Canterbury Ladies Hockey Club, pkt 27). Podobnie art. 132 ust. 1 lit. m dyrektywy VAT w celu jego stosowania nie wymaga, aby aktywność sportowa była podejmowana na określonym poziomie, na przykład zawodowym, ani też, aby ta aktywność była podejmowana w określony sposób, tj. regularnie lub w sposób zorganizowany bądź w celu uczestniczenia w zawodach sportowych, o ile jednak podejmowanie tej aktywności nie wpisuje się w ramy czystego wypoczynku i rozrywki”. Odnosząc się do Państwa wątpliwości należy zauważyć, że jak wynika z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy, zwolnieniu nie podlegają m.in. usługi wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością. W tym przypadku odpłatne udostępnianie obiektów sportowych jest równoznaczne z ich wynajmem. Zatem, świadczona przez Państwo usługa udostępniania za pośrednictwem samorządowych jednostek budżetowych klubom sportowym, nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy z uwagi na ww. wyłączenie w tym przepisie. Podsumowując, usługa udostępniania za pośrednictwem samorządowych jednostek budżetowych klubom sportowym obiektów sportowych na cele uprawiania sportu i wychowania fizycznego, nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy. Tym samym, Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Odnosząc się do powołanej w treści wniosku decyzji należy stwierdzić, że dotyczy ona innego stanu faktycznego aniżeli przedstawiony we wniosku oraz rozstrzyga w zakresie stosowania stawki obniżonej podatku VAT. Ponadto powołane przez Państwa w przedmiotowym wniosku wyroki sądu, nie mają mocy powszechnie obowiązującej. Sąd wyrokiem lub postanowieniem rozstrzyga wyłącznie konkretną sprawę co do stwierdzenia naruszenia prawa i skutków prawnych tego naruszenia i jedynie w tej sprawie ma moc wiążącą. Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Zatem powołane wyroki nie posiadają waloru wykładni powszechnej, co w praktyce oznacza, że nie stanowią one podstawy dla analogicznego rozstrzygnięcia przez organy podatkowe. Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.