0113-KDIPT1-2.4012.929.2024.2.KT

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

dłowe Szanowni Państwo, stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 listopada 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy kwestii opodatkowania podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) sprzedaży udziału w działce nr 1 oraz udziału w działce nr 2, a także ustalenia podstawy opodatkowania do ww. sprzedaży w oparciu o klucz powierzchniowy. Uzupełnili go Państwo pismem z 28 stycznia 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina jest współwłaścicielem nieruchomości składającej się m.in. z działek o numerach: 1 oraz 2 (dalej łącznie jako: „Nieruchomość” lub „Działki”). Gmina uzyskała prawo własności udziału 1/5 w Nieruchomości na podstawie Postanowienia Sądu Rejonowego w ... z dnia ... marca 2023 r., sygn. akt ... o stwierdzeniu nabycia spadku z dobrodziejstwem inwentarza. Przedmiotowa Nieruchomość objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (dalej: „MPZP"), zgodnie z którym niniejsza Nieruchomość stanowi: - w części oznaczonej jako „MN1” – tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej - w części oznaczonej jako „R1” – tereny rolne, - w części oznaczonej jako „ZE” – tereny zieleni urządzonej, - w części oznaczonej jako „RM” – tereny zabudowy zagrodowej. Gmina wyjaśnia, iż: - działka nr 1 (dalej: „Działka nr 1”) stanowi działkę niezabudowaną i niewykorzystywaną przez Gminę do żadnej działalności. Natomiast zgodnie z MPZP, ww. działka położona jest w terenach oznaczonych jako MN1 (w 50% pow. działki) oraz R1 i ZE (razem w pozostałych 50% pow. działki); - działka nr 2 (dalej: „Działka nr 2”) stanowi działkę niezabudowaną i niewykorzystywaną przez Gminę do żadnej działalności. Natomiast, zgodnie z MPZP, przedmiotowa działka położona jest w terenach oznaczonych jako RM (w ok. 16% pow. działki) oraz R1 (w pozostałych 84% pow. działki). W tym miejscu Gmina pragnie podkreślić, iż: - zdaniem Gminy, Działki stanowią teren niezabudowany, tj. na przedmiotowej Nieruchomości nie znajdują się żadne naniesienia, w szczególności żadne budynki /budowle; - Gmina nie ponosiła żadnych nakładów związanych z przedmiotowymi Działkami;

- Działki nie są w żaden sposób wykorzystywane przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych VAT – przykładowo nie są przedmiotem najmu, dzierżawy ani umów o podobnym charakterze. Obecnie Gmina planuje dokonać sądowego zniesienia współwłasności w porozumieniu z pozostałymi współwłaścicielami (dalej: „Współwłaściciele”) poprzez przyznanie Działek na własność na rzecz Współwłaścicieli, ze spłatą na rzecz Gminy wartości 1/5 udziału w Nieruchomości (dalej: „Transakcja”). Ponadto w uzupełnieniu wskazano: Zarówno działka nr 1, jak i działka nr 2 do momentu sprzedaży będą stanowić działki niezabudowane i niewykorzystywane przez Gminę do żadnej działalności. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na działce nr 1 zostały wyznaczone linie rozgraniczające zarówno teren oznaczony symbolem MN1, jak i teren oznaczony symbolem R1 oraz teren oznaczony symbolem ZE. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na działce nr 2 zostały wyznaczone linie rozgraniczające teren oznaczony symbolem RM oraz teren oznaczony symbolem R1. Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu) Czy planowana Transakcja będzie podlegać opodatkowaniu VAT oraz odpowiednio w części korzystać ze zwolnienia z opodatkowania VAT, a Gmina będzie mogła podzielić wartość każdej z Działek zgodnie z jej procentowym przeznaczeniem, wynikającym z MPZP ? Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu) Zdaniem Gminy, planowana Transakcja będzie podlegać opodatkowaniu VAT oraz odpowiednio w części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z opodatkowania VAT, a Gmina będzie mogła podzielić wartość każdej z Działek zgodnie z jej procentowym przeznaczeniem, wynikającym z MPZP, tj.: · w ramach Działki nr 1, Gmina będzie mogła: zastosować zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT dla części działki położonej w terenach oznaczonych jako R1 i ZE (łącznie w 50% powierzchni działki); opodatkować VAT pozostałą część działki położoną w terenie oznaczonym jako MN1 (w 50% powierzchni działki), właściwą stawką VAT; · w ramach Działki nr 2, Gmina będzie mogła: zastosować zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT dla części działki położonej w terenie oznaczonym jako R1 (w 84% powierzchni działki); opodatkować VAT pozostałą część działki położoną w terenie oznaczonym jako MN1 (w 16% powierzchni działki), właściwą stawką VAT. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Jako że jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, należy uznać, iż spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika VAT. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet, gdy dotyczą one zadań własnych gmin, podmioty te powinny być uznawane za podatników VAT. Zatem, w przypadku, gdy Gmina wykonuje czynności na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. na warunkach i w okolicznościach właściwych również dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą – powinna być ona traktowana jako podatnik VAT, gdyż w przedmiotowym zakresie działa de facto w sposób analogiczny do tych podmiotów. Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy oraz ich części oraz wszelkie postacie energii. Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Mając na uwadze, iż w wyniku postępowania sądowego dojdzie do zniesienia współwłasności Nieruchomości na rzecz Współwłaścicieli w zamian za kwotę przyznaną Gminie, tzn. współwłaściciele otrzymają Nieruchomość na wyłączną własność za wynagrodzeniem należnym Gminie, a jednocześnie Gmina będzie działać w roli podatnika VAT w ramach Transakcji, przedmiotowa transakcja powinna podlegać opodatkowaniu VAT jako odpłatna dostawa towarów na gruncie ustawy o VAT. Pogląd taki został wyrażony m.in. w interpretacji indywidualnej DKIS z dnia 29 czerwca 2022 r., sygn. 0114-KDIP4-3.4012.277.2022.1.MP: „W związku z powyższym, zniesienie współwłasności nieruchomości zabudowanej budynkiem usługowym wraz z jednoczesną wpłatą na Państwa rzecz kwoty 39.300,00 PLN tytułem wyrównania udziałów we współwłasności nieruchomości stanowi odpłatną dostawę towarów, opodatkowaną podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy”. W tym miejscu Gmina pragnie wskazać, iż zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane (w tym np. grunty o charakterze rolnym, działki rekreacyjne). Przez tereny budowlane, zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, rozumieć należy natomiast grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Z powyższej regulacji wynika, iż ze zwolnienia z VAT będzie korzystała dostawa, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane w rozumieniu ustawy o VAT. Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz.U. 2024 poz. 1130 ze zm.) ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Natomiast w myśl ust. 2 powyższego przepisu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym: 1) lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego, 2) sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy. Jak Gmina wskazała w opisie zdarzenia przyszłego, dla Nieruchomości obowiązuje MPZP. W myśl powyższych regulacji o przeznaczeniu Nieruchomości będą decydowały zapisy przedmiotowego aktu prawa miejscowego. Mając na uwadze powyższe, w ocenie Gminy, z obowiązującego MPZP wynika, że Nieruchomość została przeznaczona pod zabudowę w części, w jakiej została przeznaczona pod teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oraz teren zabudowy zagrodowej oznaczone w MPZP odpowiednio symbolami MN1 oraz RM. Natomiast w opinii Gminy, w części w jakiej Nieruchomość została oznaczona symbolem R1 oraz ZE, nie stanowi terenu przeznaczonego pod zabudowę, bowiem w tej części, Działki, zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego stanowią tereny rolne i tereny zieleni urządzonej. Dlatego w ocenie Gminy, sprzedaż udziałów w Nieruchomości w związku z dwojakim przeznaczeniem Działek w MPZP powinna podlegać również dwojakiemu sposobowi opodatkowania. Tym samym, zdaniem Gminy, Transakcja w częściach stanowiących teren przeznaczony pod zabudowę, powinna podlegać opodatkowaniu według właściwej stawki VAT. Natomiast Transakcja w częściach niestanowiących terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, powinna podlegać zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT jako dostawa terenu niezabudowanego innego niż teren budowlany. Ponadto, zdaniem Gminy, klucz powierzchniowy oparty o zapisy MPZP będzie metodę obiektywną i wiarygodną, odzwierciedlającą stan faktyczny Nieruchomości. Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Gminy, Transakcja: · w ramach Działki nr 1, powinna podlegać: zwolnieniu z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT dla części działki położonej w terenach oznaczonych jako R1 i ZE (łącznie w 50% powierzchni działki); opodatkowaniu VAT dla części działki położonej w terenie oznaczonym jako MN1 (w 50% powierzchni działki), właściwą stawką VAT; · w ramach Działki nr 2, powinna podlegać: zwolnieniu z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT dla części działki położonej w terenie oznaczonym jako R1 (w 84% powierzchni działki); opodatkowaniu VAT dla części działki położonej w terenie oznaczonym jako MN1 (w 16% powierzchni działki), właściwą stawką VAT. W konsekwencji, Gmina będzie mogła zastosować ww. klucz powierzchniowy w ten sposób, że: · 50% kwoty wynagrodzenia z tytułu zniesienia współwłasności Działki nr 1 zostanie opodatkowane właściwą stawką VAT, a 50% kwoty wynagrodzenia zostanie opodatkowane stawką zwolnioną; · 16% kwoty wynagrodzenia z tytułu zniesienia współwłasności Działki nr 2 zostanie opodatkowane właściwą stawką VAT, a 84% kwoty wynagrodzenia zostanie opodatkowane stawką zwolnioną. Pogląd Gminy w tym zakresie znajduje poparcie przykładowo w interpretacji indywidualnej DKIS z dnia 5 listopada 2021 r., sygn. 0112-KDIL1-3.4012.416.2021.2.KK, w której Organ wskazał, iż „dostawa Działki Nr 1, w części, w jakiej stanowi ona, zgodnie z MPZP, teren przeznaczony pod zabudowę podlegać będzie opodatkowaniu, natomiast w części, w jakiej stanowi ona, zgodnie z MPZP teren rolniczy, korzystać będzie ze zwolnienia od VAT, o którym mowo w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy”. Również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 lipca 2018 r., sygn. 0112-KDIL1-2.4012.273.2018.2.MR, Organ stanął na stanowisku, iż: „sprzedaż części działki nr.... przeznaczonej na podstawie ww. planu jako teren leśny o pow. 0,2200 ha będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. (...) dostawa części działki nr ...., która przeznaczona jest w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako teren usług komercyjnych, oznaczony symbolem „Uc” o pow. 0,0399 ha będzie podlegać opodatkowaniu według podstawowej stawki podatku VAT w wysokości 23%”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również: 1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie; 2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione; 3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej; 4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta; 5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego

na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego; 6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste; 7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6. W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT: Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT: Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy o VAT: Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...). Stosownie do powołanych powyżej przepisów budynki oraz grunt spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT i na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 4 pkt 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1145 ze zm.): Ilekroć w ustawie jest mowa o działce gruntu – należy przez to rozumieć niepodzieloną, ciągłą część powierzchni ziemskiej stanowiącą część lub całość nieruchomości gruntowej. Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług towarem jest geodezyjnie wyodrębniona działka gruntu, która może być samodzielnym przedmiotem dostawy. Wynika to z ekonomicznego aspektu transakcji i z oceny pojęcia „gruntu”. Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT: Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych. Jak wskazano wyżej, rozpatrując w zakresie podatku VAT kwestie uprawnień i obowiązków podmiotów takich jak jednostki samorządu terytorialnego (np. gminy) należy mieć na względzie okoliczność, że podmioty te w odniesieniu do niektórych czynności występują jako organ władzy publicznej i nie są uznawane za podatników stosownie do ww. art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. Jednocześnie należy wskazać, że kwestia współwłasności została uregulowana w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 1061, ze zm.). W myśl art. 195 ustawy Kodeks cywilny: Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności. Zgodnie z art. 196 §1 ustawy Kodeks cywilny: Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Stosownie natomiast do art. 198 ustawy Kodeks cywilny: Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa. Zgodnie z art. 210 § 1 ustawy Kodeks cywilny: Każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić. Z powyższej normy wynika więc, że ustawodawca przyznaje każdemu ze współwłaścicieli roszczenie o zniesienie współwłasności. Jego zaspokojenie może nastąpić w trybie umownego zniesienia współwłasności lub na drodze orzeczenia sądowego. Żaden ze współwłaścicieli nie może zaś skutecznie sprzeciwiać się zniesieniu współwłasności. Ponadto, w myśl art. 211 ustawy Kodeks cywilny: Każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości. Zasadą jest, że zniesienie współwłasności powinno nastąpić przede wszystkim przez podział fizyczny rzeczy wspólnej. Podział rzeczy wspólnej prowadzi do zniesienia współwłasności. Jest bowiem oczywiste, że w wyniku podziału powstają nowe przedmioty własności – samoistne, odrębne rzeczy, wydzielone z większej rzeczy macierzystej (poprzednio wspólnej). Przypadają zaś one na wyłączną własność poszczególnym współwłaścicielom. Tym samym, wygasa współwłasność macierzystej rzeczy wspólnej. Odnosząc przytoczone przepisy prawa na grunt rozpatrywanej sprawy należy zauważyć, że w myśl zasady wyrażonej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Aby mówić zatem o dostawie towarów, musi nastąpić czynność polegająca na przeniesieniu prawa do rozporządzania (dysponowania) towarem jak właściciel. Jak wynika z opisy sprawy planują dokonać Państwo sądowego zniesienia współwłasności w porozumieniu z pozostałymi współwłaścicielami poprzez przyznanie Działek nr 1 oraz nr 2 na własność na rzecz Współwłaścicieli, ze spłatą na Państwa rzecz wartości 1/5 udziałów w działkach nr 1 oraz nr 2. Mając powyższe na względzie, należy uznać, iż w takim przypadku, w momencie zniesienia współwłasności będą dokonywali Państwo odpłatnej dostawy towarów na rzecz współwłaścicieli, w rozumieniu przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Stwierdzić bowiem należy, że w powyższej sprawie dojdzie do sytuacji analogicznej jak w przypadku zbycia udziału w nieruchomości, gdy jeden podmiot (tj. współwłaściciel) zbywa na rzecz drugiego określony udział w nieruchomości otrzymując wynagrodzenie w postaci ceny sprzedaży. Zniesienie współwłasności nieruchomości, wywołuje w kontekście ekonomicznym skutki analogiczne, jak sprzedaż udziału w nieruchomości. W związku z czym na gruncie ustawy VAT zniesienie współwłasności – gdy dokonywane są między współwłaścicielami dopłaty – należy traktować jako równoważne sprzedaży udziału. Wskazać należy, iż zbycie udziału w nieruchomości prowadzi do przeniesienia na nabywcę takiego udziału prawa do rozporządzania towarem (nieruchomością) tak jak właściciel, w związku z czym stanowi dostawę towarów. Wobec powyższego stwierdzam, że dla czynności zniesienia współwłasności udziałów w działce nr 1 oraz w działce nr 2, nie będą działali Państwo jako organ władzy publicznej i w konsekwencji nie mogą Państwo skorzystać z wyłączenia, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. W analizowanym przypadku będą występować Państwo w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, a zatem zniesienie współwłasności udziałów w działce nr 1 oraz w działce nr 2 wraz z jednoczesną wpłatą na Państwa rzecz kwoty tytułem wyrównania udziałów we współwłasności nieruchomości stanowić będzie odpłatną dostawę towarów, opodatkowaną podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT. W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT: Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy o VAT: Przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1130 ze zm.): Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy. Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym: 1) lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego; 2) sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy. Zgodnie z art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: W planie miejscowym określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza ww. plan miejscowy, wskazując czy teren jest budowlany, czy też szerzej – przeznaczony pod zabudowę. Ponadto należy podkreślić, że przy dokonywaniu oceny, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę nie można kierować się wyłącznie jego podstawowym przeznaczeniem określonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, lecz należy również wziąć pod uwagę jego przeznaczenie uzupełniające, wynikające z tego planu. Ustawodawca bowiem definiując w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT teren budowlany wskazuje, że decydujące znaczenie mają m.in. zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie zawężając przy tym, że chodzi wyłącznie o podstawowe przeznaczenie określone w tym planie. Nie jest terenem budowlanym grunt, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie niż pod zabudowę. Analogicznie, w przypadku braku takiego planu, powyższą zasadę należy stosować do decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Przy czym, w sytuacji gdy w planie zagospodarowania przestrzennego dla danej działki wyznaczono dokładnie linie rozgraniczające miejsce zabudowy, to teren taki tylko w tej części, w której przeznaczony jest pod zabudowę będzie uznany za teren budowlany, pozostała część działki będzie uznana za teren inny niż budowlany. O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku w zależności od rodzaju inwestycji będzie to albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego albo decyzja o warunkach zabudowy. W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT. Ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy. W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza „każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”. Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę. Wprowadzony do ustawy o VAT art. 2 pkt 33 w zgodny sposób odpowiada zatem także treści orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT: Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.: · towary muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania, · brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów. Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. NSA w wyroku z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t. u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”. W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT. Odnosząc się do kwestii objętej zakresem pytania wskazać należy: Dla działki nr 1 – jak Państwo wskazali – zostały wyznaczone linie rozgraniczające zarówno teren oznaczony symbolem MN1 (tereny zabudowany mieszkaniowej jednorodzinnej), jak i teren oznaczony symbolem R1 (tereny rolne) oraz teren oznaczony symbolem ZE (tereny zieleni urządzonej). Zatem działka nr 1 w części obejmującej tereny określone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako MN1 stanowi teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, ponieważ przeznaczona jest w ww. części pod zabudowę. Tym samym sprzedaż udziału w działce nr 1 w ww. części nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Sprzedaż udziału w działce nr 1 w części oznaczonej symbolem MN1 nie będzie korzystać także ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Jak wynika bowiem z okoliczności sprawy działka nr 1 nie była wykorzystywana przez Państwa wyłącznie do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem VAT. Ponadto – jak wynika z wniosku – nabycie działki nr 1 nastąpiło na podstawie Postanowienia Sądu Rejonowego o stwierdzeniu nabycia spadku z dobrodziejstwem inwentarza, a tym samym nie było podatku VAT. Zatem nie można z tego względu wskazać, że mieli Państwo prawo do odliczenia podatku naliczonego bądź nie mieli takiego prawa. W związku z powyższym, sprzedaż przez Państwa udziału w działce nr 1 w części, która w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego została oznaczona symbolem MN1 jako teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej będzie opodatkowana podatkiem VAT, według stawki podatku od towarów i usług właściwej dla towaru będącego przedmiotem sprzedaży. Natomiast w odniesieniu do pozostałej części działki nr 1, która w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczona jest jako R1 i ZE, stwierdzam, że działka nr 1 w ww. części nie stanowi gruntu przeznaczonego pod zabudowę, a w konsekwencji nie mieści się w pojęciu terenu budowlanego, zdefiniowanego w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Tym samym, sprzedaż przez Państwa udziału w działce nr 1 w ww. części, oznaczonej symbolem R1 i ZE korzystać będzie ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Z kolei dla działki nr 2 – jak Państwo wskazali – zostały wyznaczone linie rozgraniczające zarówno teren oznaczony symbolem RM (tereny zabudowy zagrodowej), jak i teren oznaczony symbolem R1 (tereny rolne). Zatem działka nr 2 w części obejmującej tereny określone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako RM stanowi teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, ponieważ przeznaczona jest w ww. części pod zabudowę. Tym samym sprzedaż udziału w działce nr 2 w ww. części nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Sprzedaż udziału w działce nr 2 w części oznaczonej symbolem RM nie będzie korzystać także ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Jak wynika bowiem z okoliczności sprawy działka nr 2 nie była wykorzystywana przez Państwa wyłącznie do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem VAT. Ponadto – jak wynika z wniosku – nabycie działki nr 2 nastąpiło na podstawie Postanowienia Sądu Rejonowego o stwierdzeniu nabycia spadku z dobrodziejstwem inwentarza, a tym samym nie było podatku VAT. Zatem nie można z tego względu wskazać, że mieli Państwo prawo do odliczenia podatku naliczonego bądź nie mieli takiego prawa. W związku z powyższym, sprzedaż przez Państwa udziału w działce nr 2 w części, która w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego została oznaczona symbolem RM jako teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej będzie opodatkowana podatkiem VAT, według stawki podatku od towarów i usług właściwej dla towaru będącego przedmiotem sprzedaży. Natomiast w odniesieniu do pozostałej części działki nr 2, która w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczona jest jako R1, stwierdzam, że działka nr 2 w ww. części nie stanowi gruntu przeznaczonego pod zabudowę, a w konsekwencji nie mieści się w pojęciu terenu budowlanego, zdefiniowanego w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Tym samym, sprzedaż przez Państwa udziału w działce nr 2 w ww. części, oznaczonej symbolem R1 korzystać będzie ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Ponadto należy zauważyć, że zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT: Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Należy wskazać, że ani przepisy ustawy o VAT, ani przepisy wykonawcze do ustawy nie precyzują, w jaki sposób należy ustalić podstawę opodatkowania w przypadku, gdy transakcja dotyczy dostawy nieruchomości gruntowej, która podlega opodatkowaniu różnymi stawkami podatku VAT lub częściowemu zwolnieniu z podatku VAT. Zatem, dopuszczalne są różne rozwiązania, m.in. wskazany we wniosku klucz powierzchniowy, tj. podział powierzchni nieruchomości gruntowej proporcjonalnie do powierzchni zajmowanych przez poszczególne części opodatkowane według stawki podatku od towarów i usług właściwej dla towaru będącego przedmiotem sprzedaży lub zwolnione z podatku VAT. Każda metoda, czy to oparta na kluczu wartościowym, czy też kluczu powierzchniowym jest właściwa, o ile odzwierciedla stan faktyczny. Należy przy tym zaznaczyć, że wybór odpowiedniej metody, czy klucza podziału należy wyłącznie do podatnika, który winien sam zdecydować, czy jest to metoda obiektywna i wiarygodna w jego konkretnej sytuacji. Jeżeli zatem zastosowanie klucza podziału powierzchniowego, odzwierciedla stan faktyczny i jest w konkretnej sytuacji metodą najbardziej obiektywną i wiarygodną, to nic nie stoi na przeszkodzie, aby taką metodę zastosowali Państwo do transakcji sprzedaży: · udziału w działce nr 1, która w części oznaczonej symbolem MN1 będzie opodatkowana podatkiem VAT według stawki podatku VAT właściwej dla towaru będącego przedmiotem sprzedaży, natomiast w części oznaczonej symbolem R1 i ZE korzystać będzie ze zwolnienia od podatku VAT, · udziału w działce nr 2, która w części oznaczonej symbolem RM będzie opodatkowana podatkiem VAT według stawki podatku VAT właściwej dla towaru będącego przedmiotem sprzedaży, natomiast w części oznaczonej symbolem R1 korzystać będzie ze zwolnienia od podatku VAT Oceniając zatem Państwa stanowisko całościowo, należało uznać je za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. W tym miejscu zauważyć należy, że moją rolą jest wyłącznie interpretacja przepisów prawa podatkowego, a nie badanie poprawności wskazanych przez Państwa wyliczeń co do udziału procentowego określonej powierzchni (oznaczonej odpowiednio symbolem MN1, RM, R1 i ZE) w całości powierzchni działek nr 1 oraz nr 2, zatem w niniejszej interpretacji nie dokonywałem oceny poprawności tych wyliczeń. Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy. W sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Odnośnie powołanych interpretacji indywidualnych, zauważam, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie. Zatem powołane interpretacje indywidualne nie mogą mieć wpływu na ocenę prawną rozpatrzonej sprawy. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosują się Państwo do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.