Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
4 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 30 września 2024 r. o wydanie
interpretacji indywidualnej.
Uzupełnili go Państwo pismem z 19 grudnia 2024 r. (wpływ 19 grudnia 2024 r.) oraz
pismami z 31 grudnia 2024 r. (wpływ 31 grudnia 2024 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
(...) Sp. z o.o. (zwana dalej „Spółką”) powstała w roku (...), na mocy aktu założycielskiego
(...). Jedynym jej wspólnikiem jest Gmina (...) (dalej: Gmina), która objęła 100% udziałów.
Umowa Spółki wskazuje, że czas trwania jest nieoznaczony, a kapitał zakładowy w
wysokości (...) zostaje pokryty wkładem pieniężnym. Każdorazowe podwyższenie kapitału
zakładowego do wysokości (...) złotych w terminie do roku 2050 nie stanowi zmiany
umowy Spółki. Udziały mogą być pokrywane gotówką lub aportem. Pierwszeństwo
nabycia nowych udziałów mają dotychczasowi wspólnicy w proporcji do już posiadanych
udziałów w kapitale zakładowym, o ile uchwała o podwyższeniu nie stanowi inaczej. Jeżeli
fundusze Spółki okażą się niewystarczające do prowadzenia bieżącej działalności,
Wspólnicy mogą zostać zobowiązani na mocy uchwały Zgromadzenia Wspólników do
dokonania dopłat w wysokości nieprzekraczającej tysiąckrotności wartości nominalnej
posiadanych przez nich udziałów. Wysokość i terminy dopłat oznaczone są uchwałą
Zgromadzenia Wspólników. Dopłaty powinny być nakładane i uiszczane przez Wspólników
równomiernie w stosunku do posiadanych udziałów, a ich zwrot może nastąpić po
podjęciu uchwały Zgromadzenia Wspólników, wskazującej termin i sposób zwrotu.
Jako główny przedmiot działalności Spółki wskazano: działalność związana ze zbieraniem,
przetwarzaniem i unieszkodliwianiem odpadów; odzysk surowców (38 PKD (Polska Klasyfikacja Działalności)). Spółka
zawarła z Gminą umowę na wywóz odpadów. Wykonywane usługi były głównym
przedmiotem wykonywanej działalności do końca roku 2023. Z tytułu realizacji umowy,
Spółka, po zakończeniu każdego miesiąca wystawiła i wystawia nadal faktury na rzecz
Gminy opodatkowując przedmiot sprzedaży podatkiem od towarów i usług (VAT (podatek od towarów i usług)). Usługi
wywozu odpadów są nadal wykonywane na rzecz Gminy.
(...) Spółka zawarła z Gminą umowy dotyczące ustalenia zasad realizacji przez Spółkę
zadań własnych gminy, powierzonych Spółce na mocy (...) uchwały (...) Rady Miejskiej (...).
Umowa 1 dotyczy zadań własnych z zakresu utrzymania i pielęgnacji zieleni miejskiej oraz
oczyszczania miasta. Zadania te, obejmują:
1. utrzymanie czystości na terenach będących w zarządzie (pod jakimkolwiek tytułem
prawnym lub faktycznym) Gminy, w szczególności: (...)
2. utrzymanie zieleni na terenach będących w zarządzie (pod jakimkolwiek tytułem
prawnym lub faktycznym) Gminy, w szczególności w pasie drogi (...). Wykonywanie
zadań wymienionych powyżej, obejmuje w szczególności: (...)
Umowa 2 dotyczy zadań własnych z zakresu zarządzania stadionem (...). Zadania te,
obejmują:
1. bieżące utrzymanie oraz zarządzanie stadionem wraz z infrastrukturą towarzyszącą
określoną umową użyczenia w tym:
a. zapewnienie wykonania uchwały Rady Miejskiej w sprawie uchwalenia regulaminu
korzystania ze Stadionu;
b. zapewnienie wykonania zarządzenia Burmistrza w sprawie ustalenia opłat za
korzystanie ze Stadionu.
Wykonywanie zadań wymienionych powyżej, obejmuje w szczególności:
· nieodpłatne udostępnianie Stadionu dla potrzeb klubów sportowych oraz placówek
oświatowych posiadających siedzibę na terenie gminy;
· zabezpieczenie zaplecza sanitarnego dla potrzeb klubów sportowych i placówek
oświatowych z terenu Gminy, prowadzących zajęcia szkoleniowe, treningi,
rozgrywki sportowe oraz dla organizatorów imprez sportowych organizowanych dla
dzieci i młodzieży oraz społeczności lokalnej;
· wynajmowanie Stadionu w celach komercyjnych;
· zabezpieczenie powierzonego sprzętu sportowego;
· bieżące utrzymanie powierzonych nieruchomości, zgodne z obowiązującymi
przepisami budowlanymi, technicznymi oraz ochrony osób i mienia, określonych
umową użyczenia;
· gospodarowanie powierzonymi nieruchomościami, w zakresie obejmującym: wywóz
śmieci, sprzątanie całego obiektu i terenu nieruchomości, wykonywane prac
specjalistycznych związanych z prawidłowym utrzymaniem płyty głównej, bieżni
oraz trybun w tym sprzątanie i utrzymanie porządku;
· prowadzenie bieżącej konserwacji budynku oraz sprzętu powierzonego do
eksploatacji;
· sprawowanie nadzoru i koordynowanie działań związanych z działalnością sportową
na Stadionie, współpraca z klubami sportowymi i uczniowskimi klubami sportowymi
oraz placówkami oświatowymi;
· ustalanie kalendarza imprez i rozgrywek sportowych;
· pozyskiwanie nowych kontrahentów, prowadzenie działań marketingowych,
zawieranie nowych kontraktów;
· przygotowanie projektów umów i przepisów lokalnych, dotyczących prawidłowego
funkcjonowania Stadionu i prowadzenia działalności merytorycznej;
· prowadzenie ewidencji gospodarki materiałowej i księgowej wykorzystanie Stadionu
na cele sportowe.
W umowie 1 oraz 2 strony zgodnie oświadczają, że przekazane zadania mają charakter
zadań użyteczności publicznej, a ich celem jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie
zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej.
W przypadku zmian uchwał, zarządzeń będących podstawą wykonywanych zadań, Gmina
niezwłocznie powiadomi o nich Spółkę, która zobowiązana jest od następnego dnia po
otrzymaniu, w formie dokumentowej, informacji od Gminy, do zapewnienie wykonania ich
postanowień.
Wszelkie zadania wynikające z zawartych umów Spółka zobowiązana jest realizować z
należytą starannością mając na uwadze cel umów, czyli zaspokajanie zbiorowych potrzeb
wspólnoty samorządowej oraz wykonywanie zadań własnych Gminy. W przypadku
wystąpienia kar umownych, pieniężnych lub innych świadczeń o podobnym charakterze
nałożonych na Spółkę lub Gminę przez władze administracyjne, z powodu zaniedbań,
obciążają Spółkę. Poniesienie wydatków z tego tytułu, nie rodzi prawa do rekompensaty, a
wydatki te nie stanowią uzasadnionych kosztów. W przypadku pokrycia wydatków przez
Gminę, Gminie przysługuje ich zwrot.
Gmina ma prawo kontrolować wykonywane przez Spółkę zadania, żądać wyjaśnień,
materiałów. W razie stwierdzenia niedopełnienie obowiązków poprzez nieterminowe
wykonanie, niewykonanie bądź nienależyte wykonanie powierzonych zadań, Gmina
uprawiona jest do nałożenia na Spółkę kary umownej.
Spółka przy wykonywaniu umów może korzystać z zasobów osobowych lub rzeczowych
osób trzecich, za których działanie lub zaniechanie odpowiada jak za własne działanie.
Strony oświadczyły, że powierzone zadania nie mają charakteru zamówienia publicznego,
przedmiotem umowy nie jest odpłatne świadczenie usług przez Spółkę na rzecz Gminy,
zatem z tytułu wykonywania niniejszej umowy Spółce nie przysługuj wynagrodzenie.
Z tytułu poniesionych przez Spółkę kosztów realizacji powierzonych zadań Spółce
przysługuje rekompensata, o której mowa w Decyzji Komisji Europejskiej z 20 grudnia
2011 r. w sprawie zasad stosowania art. 106 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii
Europejskiej do pomocy Państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczeń usług
publicznych, przyznawanej przedsiębiorstwom zobowiązanym do wykonywania usług
świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym. Warunkiem udzielenia rekompensaty
jest ujęcie środków na jej wypłatę w uchwale budżetowej rady Miejskiej.
REKOMPENSATA
Pod pojęciem Rekompensaty Strony rozumieją wszelkie przysporzenia majątkowe
udzielone Spółce przez Gminę w dowolnej formie (w szczególności polegające na
podwyższeniu kapitału zakładowego Spółki) otrzymane przez Spółkę wyłącznie z tytułu i w
celu pokrycia uzasadnionych kosztów realizacji Zadań w całkowitym okresie wynikającego
z zobowiązania do wykonywania Zadań.
Uzasadnione Koszty obejmują:
1. całość uzasadnionych kosztów bezpośrednich netto związanych z wykonywaniem
Zadań, w tym wydatki inwestycyjne Spółki konieczne do odpowiedniego
wykonywania Zadań;
2. odpowiedni udział w uzasadnionych kosztach stałych netto Spółki;
3. rozsądny zysk Spółki w wysokości 2% kwoty rekompensaty, ustalonej na dzień
zawarcia umów;
4. podatek dochodowy odprowadzony przez Spółkę – w części, w jakiej jego wysokość
przypisana jest do dochodu osiągniętego w związku z realizacją Zadań.
Każdy wydatek inwestycyjny, aby podlegał uwzględnieniu w uzasadnionych kosztach, musi
zostać poprzedzony uzyskaniem akceptacji Gminy.
Udział w kosztach stałych liczony jest jako iloczyn całkowitej wielkości uzasadnionych
kosztów stałych netto Spółki oraz ułamka, którego licznik odpowiada wielkości kosztów
netto, a mianownik – wielkości wszystkich uzasadnionych kosztów netto działalności
spółki.
Spółka każdorazowo zobowiązana jest informować Gminę o zamiarze uzyskania środków
publicznych, które mają zostać przeznaczone na finansowanie uzasadnionych kosztów.
Środki te obniżają poziom rekompensaty.
Do celów rekompensaty należnej Spółce obowiązuje wzór:
Dla umowy dotyczącej czystości i zieleni:
R=UK=Kc+Z+Pd-ŚP
Dla umowy dotyczącej zarządzania stadionem:
R=UK=Kc+Z+Pd-ŚP-P
gdzie:
R – kwota rekompensaty
UK – Uzasadnione Koszty
Kc – koszty całkowite – sumowa kosztów bezpośrednich + udział w uzasadnionych
kosztach stałych netto
Z – rozsądny zysk
Pd – podatek dochodowy
ŚP – środki publiczne
P – przychody osiągnięte przez Spółkę w związku z realizacją Zadania.
Gmina aneksem (...) do umowy 1 wprowadziła ograniczenie rozsądnego zysku – w
wysokości do 2% całkowitej wysokości uzasadnionych kosztów, lecz nieprzekraczających
kwoty (...); natomiast aneksem (...) do umowy 2 ograniczenia rozsądnego zysku do 2%
całkowitej wysokości uzasadnionych kosztów pomniejszonych o przychody z tego źródła,
lecz nie przekraczającym kwoty (...).
W umowie dotyczącej utrzymania czystości i zieleni wskazano, że na poczet rekompensaty
Gmina dokona podwyższenia kapitału zakładowego Spółki w następujących kwotach i
terminach: (...)
Natomiast w umowie dotyczącej zarządzania stadionem: (...).
Na dzień sporządzania niniejszego wniosku podwyższono kapitał zakładowy o kwoty
wskazane łącznie do ww. punktów trzecich.
Spółka zobowiązana jest, celem rozliczenia wysokości należnej jej rekompensaty, do
przedstawiania Gminie, w ściśle określonych terminach (kwartalnych, następnie
miesięcznych), rozliczeń o faktycznie poniesionych kosztach i przysługującej kwocie
rekompensaty. Gmina ma również prawo kwestionować poniesione wydatki na dany
rodzaj działalności, a ostateczna kwota przysługującej rekompensaty ustalana jest na
podstawie rocznego rozliczenia.
Gmina nie jest także zobowiązana wysokością rekompensaty określoną w rozliczeniach
przedkładanych przez Spółkę. Gmina ma prawo podjąć jednostronną decyzję o wysokości
rekompensaty przyznanej Spółce oraz terminie i sposobie uiszczenia potencjalnego
niedoboru w oparciu o analizę otrzymanych rozliczeń.
Rozliczenie roczne może wskazywać na niedobór lub nadwyżkę rekompensaty. W
przypadku niedoboru, zatwierdzonego przez Gminę, Spółka jest uprawiona do
uzyskania od Gminy wyrównania tego niedoboru. Wyrównanie dokonywane jest w
formie tożsamej do tej, w jakiej przyznawana jest rekompensata. W przypadku
nadwyżki Gmina może obniżyć rekompensatę należną Spółce z tytułu realizacji zadań
własnych Gminy na podstawie innych umów, w tym za okresy przyszłe lub żądać zwrotu
wartości nadwyżki rekompensaty.
Pytanie
Czy wykonywanie zadań własnych Gminy, które zostały powierzone spółce na podstawie
zawartych umów, na których wykonywanie spółka otrzymała finansowanie w formie
rekompensaty (zwiększenia kapitału zakładowego), należy uznać za dostawę towarów lub
odpłatne wykonywanie usług na terytorium kraju, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1
podlegają opodatkowaniu podatkiem od towaru i usług?
Państwa stanowisko w sprawie
Spółka uznaje, że wykonywanie zadań własnych Gminy, do których zobowiązana jest na
podstawie zawartych umów i otrzymywanie rekompensaty na pokrycie uzasadnionych
kosztów w formie zwiększenia kapitału zakładowego nie stanowią czynności, które można
uznać za podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Spółka stoi na stanowisku, że z odpłatną dostawą i odpłatnym wykonywaniu usług na
terytorium kraju, które są podstawą do opodatkowania podatkiem od towarów i usług
zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia, gdy
wykonywana czynność jest przede wszystkim dostawą towarów zgodnie z art. 7 ust. 1
ustawy o VAT, bądź też świadczeniem usług zgodnie z art. 8 ust. 1 cyt. Ustawy i obie te
czynności są czynnościami odpłatnymi.
Samo pojęcie odpłatności zdefiniowane między innymi w słowniku języka polskiego PWN,
należy rozumieć jako „obowiązek zapłacenia za jakąś usługę” Należy zauważyć, że na
gruncie przepisów o podatku od towarów i usług, aby daną czynność uznać za odpłatną,
musi przysługiwać wykonującemu wynagrodzenie. Zarówno w zawartej umowie
dotyczącej zadań własnych z zakresu utrzymania czystości i zieleni jak i w umowie
dotyczącej zarządzania stadionem zawarto wyraźny zapis, że za wykonywane czynności
spółce nie przysługuje wynagrodzenie.
Nie należy także uznać, przekazanych przez Gminę rekompensat na zwiększenie kapitału
zakładowego jako aportu, który mógłby podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i
usług, gdyż aport pieniężny nie jest dostawą towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT,
ani nie można go uznać za świadczenie usług w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, ponieważ
nie występuje wzajemne świadczenie. Gmina może oczekiwać, że w przyszłości będzie
czerpała korzyści z osiąganych zysków, ale jest to zdarzenie niepewne, a także nie można
mówić o bezpośrednim konsumencie, który odnosi korzyść majątkową.
W interpretacji indywidualnej z 24 czerwca 2022 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej
(znak 0111-KDIB3-1.4012.98.2022.8.AMA) podkreślił, że aby uznać dane świadczenie za
odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w
zamian za wykonywanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć
bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazywanym za nią
wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego
wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz
świadczącego usługę.
We wskazanych umowach, Spółka, nie ma prawa do kształtowania bezpośredniej korzyści.
Zobowiązana jest do przedkładania rozliczeń z kosztów, które ponosiła na realizację
danego zadania. Natomiast Gmina jest uprawniona do negowania poniesionych kosztów.
Każdorazowe rozliczenie, czy to niedoboru, czy też nadwyżki, odbywa się na podstawie
faktycznie poniesionych uzasadnionych kosztów – nie ma wskazania na możliwość
regulacji własnych korzyści przez Spółkę. Wobec powyższych przedstawionych
argumentów, Spółka nie uznaje otrzymanych rekompensat w formie zwiększenia kapitału
zakładowego za podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku – jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług definiuje ustawa z dnia 11 marca
2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwana dalej
„ustawą”.
Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...) podlegają odpłatna dostawa
towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się
przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).
Stosownie do treści 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde
świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej
niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu
art. 7, w tym również:
1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na
formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania
czynności lub sytuacji;
3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu
działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą
towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Pojęcie świadczenia usług ma bardzo
szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również jego
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania
czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde
zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś
na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie
określonych stanów rzeczy). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć
na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w
rozumieniu art. 7 ustawy.
Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu,
zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w
rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Muszą być przy tym spełnione
następujące warunki:
· w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga
strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
· świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy
(wynagrodzenie).
Aby czynność podlegała opodatkowaniu musi istnieć bezpośredni związek o charakterze
przyczynowym pomiędzy jej wykonaniem a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten
sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną
czynność w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.
Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie
musi być należne za wykonanie tego świadczenia.
Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za
wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność.
Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Zatem pod
pojęciem odpłatności rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub
świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej
zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).
Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę wówczas
wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego
otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach
zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy
podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.
W konsekwencji opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to
świadczenie, w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący
z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub
powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym
świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu
podatkiem od towarów i usług.
Aby czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niezbędne jest
łączne spełnienie dwóch przesłanek:
· czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od
towarów i usług,
· czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa jako
podatnik VAT.
Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości
prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o
której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców
lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz
rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność
gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu
towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów
zarobkowych.
Organy władzy publicznej mają na gruncie podatku od towarów i usług szczególny status,
wynikający z art. 15 ust. 6 ustawy, który stanowi:
Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących
te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa,
dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych
na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług stanowią implementację
art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie
wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006
r. str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady. Zgodnie z ww. regulacją
Dyrektywy 2006/112/WE Rady:
„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu
jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej
działalności.
„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców
lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem
wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w
szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości
niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.
Unormowanie zawarte w art. 15 ust. 6 ustawy stanowi odzwierciedlenie art. 13 ust. 1
Dyrektywy 2006/112/WE Rady, który stanowi, że:
Krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego
nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub
transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają
należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub
transakcjami.
Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich
transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji,
gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń
konkurencji.
W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników
w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych
działań sprawia, że mogą być one pominięte.
A zatem organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w
związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli
pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te będą natomiast podatnikami VAT w
przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.
Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze
publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o
charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników, a
realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają
opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
W zakresie statusu podmiotu publicznego wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii
Europejskiej w wyroku z 29 października 2015 r. w sprawie C-174/14 Saudaçor –
Sociedade Gestora de Recursos e Equipamentos da Saúde dos Açores SA przeciwko
Fazenda Pública, w którym stwierdził:
„(...) ponieważ (...) art. 13 ust. 1 dyrektywy 2006/112 należy jako wyjątek
interpretować w sposób ścisły, należy uznać, że wyliczenie znajdujące się w tym
przepisie jest wyczerpujące, a pojęcie „innych podmiotów prawa publicznego”
stanowi pozostałą kategorię podmiotów należących do władzy publicznej, innych niż
te, które zostały konkretnie wymienione w tym przepisie. Jeżeli chodzi w
szczególności o pierwszy z dwóch warunków ustanowionych w art. 13 ust. 1
wspomnianej dyrektywy, to znaczy o warunek dotyczący statusu podmiotu
publicznego, to Trybunał orzekł już, że osoba, która wykonuje czynności należące do
prerogatyw władztwa publicznego w sposób niezależny, nie pozostając częścią
administracji publicznej, nie może zostać zaklasyfikowana jako podmiot prawa
publicznego w rozumieniu tego przepisu (zob. podobnie w szczególności
postanowienie Mihal, C 456/07, EU:C:2008:293, pkt 18 i przytoczone tam
orzecznictwo). Trybunał wyjaśnił również, że status „podmiotu prawa publicznego”
nie może wynikać jedynie z tego, że dana działalność polega na wykonywaniu
czynności należących do prerogatyw władztwa publicznego (zob. podobnie w
szczególności postanowienie Mihal, C#456/07, EU:C:2008:293, pkt 17 i przytoczone
tam orzecznictwo)”.
Z kolei w wyroku z 22 lutego 2018 r. w sprawie C-182/17 Nagyszénás
Településszolgáltatási Nonprofit Kft. przeciwko Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebviteli
Igazgatósága, TSUE wskazał, że:
„Artykuł 2 ust. 1 lit. c) dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie
wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten
sposób, że, z zastrzeżeniem sprawdzenia przez sąd odsyłający istotnych okoliczności
faktycznych, działalność taka jak będąca przedmiotem postępowania głównego,
polegająca na wykonywaniu przez spółkę niektórych zadań publicznych gminy
zgodnie z umową zawartą między tą spółką a gminą stanowi odpłatne świadczenie
usług, podlegające opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej na mocy tego
przepisu. Art. 13 ust. 1 dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że –
z zastrzeżeniem sprawdzenia przez sąd odsyłający istotnych okoliczności faktycznych
i prawa krajowego – działalność, taka jak omawiana w postępowaniu głównym,
polegająca na wykonywaniu przez spółkę określonych publicznych zadań gminy na
mocy umowy zawartej między tą spółką a gminą, nie jest objęta zasadą
nieopodatkowania podatkiem od wartości dodanej przewidzianą w tym przepisie
wówczas, gdy działalność ta stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 9
ust. 1 tej dyrektywy”.
Rolę gminy określa ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z
2024 r. poz. 609 ze zm.).
Jak stanowi art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:
Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność
.
Stosownie do treści art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:
Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym,
niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.
Zgodnie z treścią 7 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o samorządzie gminnym:
Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy.
Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:
W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także
zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.
Zasady i formy gospodarki komunalnej jednostek samorządu terytorialnego, polegające
na wykonywaniu przez nie zadań własnych, w celu zaspokojenia zbiorowych potrzeb
wspólnoty samorządowej, reguluje ustawa z 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej
(t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 679 ze zm.).
Zgodnie z treścią art. 1 ust. 2 ustawy o gospodarce komunalnej:
Gospodarka komunalna obejmuje w szczególności zadania o charakterze
użyteczności publicznej, których celem jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie
zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych.
Jak stanowi art. 2 ww. ustawy o gospodarce komunalnej:
Gospodarka komunalna może być prowadzona przez jednostki samorządu
terytorialnego w szczególności w formach samorządowego zakładu budżetowego lub
spółek prawa handlowego.
Z powyższych konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że zarówno Gmina, jak i
utworzona przez nią spółka prawa handlowego, wykonując we własnym imieniu i na
własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w
art. 15 ust. 2 ustawy, działają w charakterze podatników podatku VAT.
Dla uzyskania statusu podatnika VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności.
Podatnikiem będzie podmiot prowadzący działalność gospodarczą bez względu na to, czy
przynosi ona zyski. Podatnikami VAT są również podmioty, których cel działalności nie jest
związany z prowadzeniem działalności komercyjnej nastawionej na osiąganie zysków lub
też przeznaczające uzyskane zyski na cele społecznie użyteczne (charytatywne, kulturalne,
naukowe, itd.).
Zatem, nawet gdyby podatnik nie osiągnął dochodu z tytułu prowadzonej działalności, to
wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT wykonując czynności będące przedmiotem
działalności gospodarczej – bowiem będzie świadczył w tym zakresie usługi, które
podlegają VAT. Oznacza to, że jeżeli podmiot uzyska za to świadczenie jakąkolwiek zapłatę
w sensie ekonomicznym (nawet bilansując tylko poniesione w związku z nim wydatki), to
otrzymane wynagrodzenie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według właściwych
reguł.
Z opisu sprawy wynika, że są Państwo spółką komunalną, której jedynym udziałowcem
jest Gmina. Gmina powierzyła Państwu w ramach umów zadania własne dotyczące
utrzymania i pielęgnacji zieleni oraz oczyszczania miasta, jak również zarządzania
stadionem (w tym wynajmowania stadionu w celach komercyjnych). Na wykonywanie tych
zadań otrzymali Państwo finansowanie w formie rekompensaty z tytułu i w celu pokrycia
kosztów realizacji zadań w całkowitym okresie wynikającego z zobowiązania do wykonania
zadań.
Państwa wątpliwości dotyczą kwestii podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT
czynności powierzonych Państwu na podstawie zawartych umów, na których
wykonywanie otrzymali Państwo finansowanie w formie rekompensaty.
Są Państwo spółką z ograniczoną odpowiedzialnością – czyli podmiotem prawa
handlowego.
Istota spółki z ograniczoną odpowiedzialnością uregulowana została w Tytule III Dziale I
ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2024 r. poz. 18 ze
zm.), zwanej dalej KSH (Krajowa Administracja Skarbowa).
Jak stanowi art. 151 § 1 ksh:
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością może być utworzona przez jedną albo
więcej osób w każdym celu prawnie dopuszczalnym, chyba że ustawa stanowi inaczej.
Zgodnie z treścią art. 152 ksh:
Kapitał zakładowy spółki dzieli się na udziały o równej albo nierównej wartości
nominalnej.
Stosownie do treści art. 153 ksh:
Umowa spółki stanowi, czy wspólnik może mieć tylko jeden, czy więcej udziałów.
Jeżeli wspólnik może mieć więcej niż jeden udział, wówczas wszystkie udziały w
kapitale zakładowym powinny być równe i są niepodzielne.
Jak stanowi art. 257 ksh:
1. Jeżeli podwyższenie kapitału zakładowego następuje nie na mocy
dotychczasowych postanowień umowy spółki przewidujących maksymalną wysokość
podwyższenia kapitału zakładowego i termin podwyższenia, może ono nastąpić
jedynie przez zmianę umowy spółki.
2. Podwyższenie kapitału zakładowego następuje przez podwyższenie wartości
nominalnej udziałów istniejących lub ustanowienie nowych.
3. Jeżeli podwyższenie kapitału zakładowego następuje na podstawie
dotychczasowych postanowień umowy spółki, przy zachowaniu wymagań
określonych w § 1, oświadczenia dotychczasowych wspólników o objęciu nowych
udziałów wymagają formy pisemnej pod rygorem nieważności. Art. 260 § 2 stosuje
się odpowiednio.
Jak zostało wskazane powyżej, aby czynność podlegała opodatkowaniu musi istnieć
bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy jej wykonaniem a
otrzymanym świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją
wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.
W tym miejscu należy wskazać na treść art. 29a ustawy, zgodnie z którym:
Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119
oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy
towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy,
usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i
innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę
towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
Powyższy przepis odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym
zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub
wykonania usługi.
Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania
określony został w art. 29a ust. 6 ustawy. I tak, stosownie do treści ww. przepisu:
Podstawa opodatkowania obejmuje:
1) podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty
podatku;
2) koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i
ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy
lub usługobiorcy.
Na mocy art. 29a ust. 7 ustawy:
Podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:
1) stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2) udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w
momencie sprzedaży;
3) otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych
wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych
przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby
podatku.
Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady podstawa opodatkowania obejmuje
wszystko co stanowi wartość otrzymanego świadczenia, które dostawca lub świadczący
usługę otrzymuje lub powinien otrzymać od kupującego. Przepis art. 29a ust. 6 i ust. 7
ustawy wymienia elementy, które powinny być wliczane bądź nie powinny być wliczane do
podstawy opodatkowania.
Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i
innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja,
subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą
towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie
dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio
przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi.
Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o
podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub
świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie,
które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny
konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia
po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania
podatkiem od towarów i usług.
Z powyższych przepisów wynika więc, że otrzymane dotacje i inne dopłaty podlegają
opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Jeżeli dotacja,
subwencja lub inna dopłata o podobnym charakterze przekazywana jest w celu
sfinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług - istnieje
bezpośredni związek między otrzymaną dopłatą a dostawą towarów lub świadczeniem
usług i ich ceną – to stanowi ona podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1
ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nie ma przy tym
znaczenia, od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę - czy od
nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest, aby było to wynagrodzenie za daną konkretną
usługę lub za daną konkretną dostawę.
Zatem, aby dotacje i inne środki o podobnym charakterze stanowiły podstawę
opodatkowania, muszą być wypłacane jako należność z tytułu dostawy towarów lub
świadczenia usług i być bezpośrednio związane z ceną tego świadczenia. Jeżeli jednak taki
bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne - na pokrycie kosztów
działalności - nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega
opodatkowaniu.
Definicji terminu „bezpośredniego wpływu na cenę” nie zawiera zarówno ustawa, jak
również Dyrektywa 2006/112/WE Rady, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do
sposobu wykładni tego pojęcia wynikającego z orzecznictwa TSUE.
W wyroku z 15 lipca 2004 r. w sprawie C-144/02 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko
Republice Federalnej Niemiec TSUE wyjaśnił:
26. Przewidując, że do podstawy opodatkowania podatkiem VAT zalicza się, w
przypadkach, które określa art. 11 część A ust. 1 lit. a) szóstej dyrektywy, subwencje
przyznane podatnikom, przepis ten zmierza do obciążenia podatkiem VAT całej
wartości towarów lub usług, a przez to do uniknięcia zmniejszenia przychodu z
podatku na skutek przyznania subwencji.
27. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu stosuje się on, gdy subwencja jest
bezpośrednio związana z ceną danej transakcji.
28. Aby miała miejsce taka sytuacja, subwencja powinna przede wszystkim być
przyznawana konkretnie podmiotowi subwencjonowanemu po to, by dostarczał on
określonego towaru lub wykonywał określoną usługę. Jedynie w tym przypadku
subwencja może być uznana za świadczenie wzajemne względem dostawy towaru
lub świadczonej usługi, a w związku z tym podlegać opodatkowaniu. Należy
stwierdzić w szczególności, że prawo do otrzymywania subwencji jest przyznawane
beneficjentowi, skoro tylko ten ostatni dokona transakcji podlegającej
opodatkowaniu (wyrok z dnia 22 listopada 2001 r. w sprawie C#184/00 Office des
produits wallons, Rec. str. I#9115, pkt 12 i 13).
29. Ponadto należy zbadać, czy nabywcy towarów lub usługobiorcy czerpią zysk z
subwencji przyznanej jej beneficjentowi. Niezbędne jest bowiem, by cena, którą ma
zapłacić nabywca lub usługobiorca, była ustalona w taki sposób, by zmniejszała się w
stosunku odpowiadającym subwencji przyznanej sprzedawcy towarów lub
świadczącemu usługi, która stanowiłaby zatem element determinujący cenę, jakiej
ten ostatni żąda. Należy zatem zbadać, czy okoliczność, że subwencja jest
przyznawana sprzedawcy lub świadczącemu usługi, pozwala mu obiektywnie na
sprzedaż towarów lub świadczenie usług po cenie niższej od tej, której by żądał,
gdyby nie otrzymał subwencji (ww. wyrok w sprawie Office des produits wallons, pkt
14).
30. Powinno być w każdym razie możliwe zidentyfikowanie świadczenia wzajemnego,
które stanowi subwencja. Nie ma konieczności, by kwota subwencji odpowiadała
dokładnie zmniejszeniu ceny dostarczonego towaru lub wykonanej usługi. Wystarczy,
by korelacja istniejąca między tym zmniejszeniem a wspomnianą wyżej subwencją,
która może mieć charakter ryczałtowy, była istotna (ww. wyrok w sprawie Office des
produits wallons, pkt 17).
31. Wreszcie w pojęciu „subwencje związane bezpośrednio z ceną” w rozumieniu art.
11 część A ust. 1 lit. a) szóstej dyrektywy mieszczą się jedynie te subwencje, które
stanowią całkowicie lub częściowo świadczenie uzyskiwane w zamian za dostawy
towarów lub świadczenia usług oraz są przyznawane osobie trzeciej przez
sprzedawcę lub świadczącego usługi (cytowany wyżej wyrok w sprawie Office des
produits wallons, pkt 18).
Aby stwierdzić, czy otrzymywane przez beneficjenta środki wchodzą do podstawy
opodatkowania świadczonych usług, niezbędne jest stwierdzenie, czy występują
konkretne usługi, z którymi związane jest to dofinansowanie, wykonywane przez odbiorcę
dofinansowania. Tylko bowiem w takim przypadku dotacja może wchodzić do podstawy
opodatkowania. Następnie należy zbadać, zgodnie z przedstawionymi powyżej tezami
wyroków TSUE, czy dofinansowanie stanowi element determinujący cenę tej usługi
(świadczenia).
Analizując przedstawiony opis sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa należy
zauważyć, że pomiędzy płatnością, którą otrzymują Państwo w ramach rekompensaty od
gminy a świadczeniem na rzecz Gminy, zachodzi związek bezpośredni, bowiem płatność
następuje w zamian za to świadczenie.
We wniosku wskazali Państwo, że zapewniane przez Gminę środki finansowe
(rekompensata) przeznaczone są na realizację zleconych usług, a wysokość rekompensaty
obliczona jest jako różnica między kosztami całkowitymi, rozsądnym zyskiem, podatkiem
dochodowym oraz środkami publicznymi (w przypadku utrzymania i pielęgnacji zieleni
miejskiej oraz oczyszczania miasta) oraz jako różnica miedzy kosztami całkowitymi,
rozsądnym zyskiem, podatkiem dochodowym oraz środkami publicznymi i przychodami
osiągniętymi przez Państwa w związku z realizacją zadania (w przypadku zarządzania
stadionem)
Otrzymując od gminy rekompensatę, otrzymują Państwo zindywidualizowaną korzyść, a
otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnościami, które
Państwo wykonują na rzecz Gminy. Powierzone zadania realizują Państwo zatem za
wynagrodzeniem w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług.
Zaznaczenia wymaga, że są Państwo spółką prawa handlowego, będącą odrębnym od
Gminy podmiotem posiadającym osobowość prawną, zatem nie są Państwo adresatem
normy prawnej zawartej w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. Tym samym nie mogą Państwo
korzystać z wyłączenia z opodatkowania, które dotyczy ściśle określonych podmiotów, tj.
organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy. Wprawdzie zobowiązali się
Państwo wykonywać czynności związane z realizacją zadań własnych Gminy, jednak czynią
to Państwo jako odrębny podmiot posiadający status podatnika VAT. Nie wchodzą
Państwo w skład administracji samorządowej, lecz prowadzą Państwo niezależną
działalność gospodarczą. Stopień Państwa zależności od Gminy nie może automatycznie
przesądzać o wyłączeniu powierzonego Państwu zadania własnego Gminy z
opodatkowania podatkiem od towarów i usług.
Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług otrzymywane z tytułu realizacji
opisanych we wniosku usług świadczenie pieniężne określane przez strony jako
rekompensata, będzie stanowić dla Państwa zapłatę za świadczone przez Państwa usługi.
Mimo, że będą Państwo wykonywać czynności z katalogu zadań własnych, wymienionych
w art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w imieniu jednostki samorządu
terytorialnego, to jednak – jak wyżej wskazano – nie wchodzą Państwo w skład
administracji samorządowej, lecz prowadzą Państwo niezależną działalność gospodarczą.
Zatem pomiędzy płatnością należną Państwu od Gminy jako rekompensata, a
świadczeniem na jej rzecz, zachodzi związek bezpośredni, ponieważ płatność następuje w
zamian za to świadczenie. Tym samym na gruncie rozpoznawanej sprawy nie można
przyjąć, że między Gminą a Państwem nie następuje wymiana świadczeń.
W konsekwencji czynności, które wykonują Państwo na rzecz Gminy, realizując
powierzone zadania własne Gminy dotyczące utrzymania i pielęgnacji zieleni oraz
oczyszczania miasta, jak również zarządzania stadionem w zamian za otrzymywaną
rekompensatę, stanowią określone w art. 8 ust. 1 ustawy odpłatne świadczenie usług,
podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Przy czym, bez znaczenia pozostaje fakt, że rekompensata przekazywana jest – jak
wskazali Państwo – na kapitał zakładowy Państwa Spółki. Bowiem, jak wynika z opisu
sprawy, Spółka powstała w celu wykonywania zadań własnych i takie jedynie zadania
wykonuje. Zatem, bez względu na to czy rekompensata zasila Państwa kapitał zakładowy,
stanowi ona zapłatę za świadczone przez Państwa usługi z zakresu utrzymania i
pielęgnacji zieleni miejskiej oraz oczyszczania miasta i zarządzania stadionem.
Z treści zadanego przez Państwa pytania wynika, że przedmiotem Państwa wątpliwości
jest kwestia podlegania opodatkowaniu czynności wykonywanych przez Państwa w
ramach powierzonych przez Gminę zadań własnych. Zatem – zgodnie z przedstawionym
stanem faktycznym – rozstrzygnięciu podlegają również czynności komercyjnego
wynajmowania stadionu.
W odniesieniu do tych czynności należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną
umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone
przepisami obowiązki.
Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z
2024 r. poz. 1061 ze zm.), zwanej dalej k.c.:
Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania
przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić
wynajmującemu umówiony czynsz.
Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem
świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest
świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika,
że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z
cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego
najemcę.
Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług najem stanowi świadczenie
usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od
towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu
wypełnia, określoną w art. 15 ust. 2 ustawy, definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest
wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają
zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe).
Zatem, skoro świadcząc zadania zlecone Gminy działają Państwo w charakterze podatnika
podatku VAT i wykonują Państwo we własnym imieniu i na własny rachunek czynności
spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, tym
samym czynności te podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.
Rekompensata otrzymywana tytułem podwyższenia kapitału zakładowego, na gruncie
przepisów ustawy, stanowi w istocie zapłatę (wynagrodzenie) za świadczone przez
Państwa usługi.
Podsumowując, stwierdzam, że wykonywanie zadań własnych Gminy, które zostały
powierzone Państwu na podstawie zawartych umów, na których wykonywanie otrzymali
Państwo finansowanie w formie rekompensaty, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.
Zatem Państwa stanowisko uznałem jako nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego,
który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku
(pytania). Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego, które nie zostały
objęte pytaniem nie mogą być rozpatrzone zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej,
w myśl którego:
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w
jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego
(interpretację indywidualną).
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa:
Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do
wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia
przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej
tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.
Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym, Państwo
ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego
przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na
wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W przypadku, gdy w toku
postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie
określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków
prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w
opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Odnosząc się do powołanej przez Państwa we własnym stanowisku interpretacji
indywidualnej informuję, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma
zastosowania, ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego
zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z
dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).
Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie
zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się
Państwo do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub
zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem
czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy
z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w
decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej
praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego
Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa
z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.
U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę
należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej
(art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa
Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres
Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP
(art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia
przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do
zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz
powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji
podatkowej.