0115-KDST1-2.440.378.2024.4.MD

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2024 r., poz. 361, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, po rozpatrzeniu wniosku (`(...)`) z dnia 8 sierpnia 2024 r. (data wpływu), uzupełnionego w dniach 26 września oraz 6 października 2024 r. (data wpływu), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: towar – „(`(...)`)”

Opis towaru: (`(...)`) dla zwierząt domowych (pies/kot), (`(...)`); zbudowany z (`(...)`); przeznaczony dla niepełnosprawnych zwierząt (`(...)`)

Rozstrzygnięcie: CN 90

Stawka podatku od towarów i usług: 23%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 1 ustawy w zw. z art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

UZASADNIENIE

W dniu 8 sierpnia 2024 r. Wnioskodawca złożył wniosek, uzupełniony w dniach 26 września oraz 6 października 2024 r., w zakresie sklasyfikowania towaru: „(`(...)`)” na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług.

W treści wniosku i jego uzupełnień przedstawiono następujący szczegółowy opis towaru.

Przedmiot zapytania – (`(...)`) (dalej również jako Produkt).

Sprzęt medyczny, weterynaryjno-ortopedyczny, służący niepełnosprawnym zwierzętom – głównie pies/kot. (`(...)`).

(`(...)`).

(`(...)`).

(`(...)`) zbudowany jest z (`(...)`).

(`(...)`).

Opisywany (`(...)`) jest przeznaczony dla niepełnosprawnych zwierząt domowych (`(...)`). (`(...)`). Sprzęt służy do rehabilitacji i opieki nad chorym zwierzęciem.

(`(...)`).

Cel wniosku – doprecyzowanie stawki VAT (podatek od towarów i usług) na produkt, który Wnioskodawca importuje i sprzedaje jego pacjentom.

Według rozeznania Wnioskodawcy, na sprzęt medyczno-weterynaryjny-ortopedyczny obowiązuje 8% VAT.

Do wniosku Wnioskodawca dołączył:

1. (`(...)`);

2. (`(...)`);

3. (`(...)`);

4. (`(...)`).

W trybie przewidzianym w art. 200 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r., poz. 2383, z późn. zm.) – zwanej dalej „Ordynacją podatkową” – postanowieniem 0115-KDST1-2.440.378.2024.3.MD z dnia 18 października 2024 r. organ wyznaczył Wnioskodawcy siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego.

Postanowienie zostało skutecznie doręczone w dniu 23 października 2024 r. Do dnia wydania niniejszej decyzji Strona z prawa tego nie skorzystała.

Uzasadnienie klasyfikacji towaru

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej Nomenklatura scalona obejmuje:

a) nomenklaturę Systemu Zharmonizowanego;

b) wspólnotowe podpodziały do tej nomenklatury nazywane „podpozycjami CN” w tych przypadkach, gdy określona jest odpowiadająca stawka celna;

c) przepisy wstępne, dodatkowe uwagi do sekcji lub działów oraz przypisy odnoszące się do podpozycji CN.

Jednolitemu stosowaniu zarówno Systemu Zharmonizowanego (HS), jak i Nomenklatury scalonej (CN) służą Noty wyjaśniające.

Klasyfikacja towarów w Nomenklaturze scalonej podlega regułom zawartym w Ogólnych regułach interpretacji Nomenklatury scalonej zapewniającym jednolitą interpretację, co oznacza, że dany towar jest zawsze klasyfikowany do jednego i tego samego działu, pozycji i podpozycji z wyłączeniem wszelkich innych, które mogłyby być brane pod uwagę.

Reguła 1 Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej (ORINS) wskazuje, że tytuły sekcji, działów i poddziałów mają znaczenie wyłącznie orientacyjne. Dla celów prawnych klasyfikację towarów ustala się zgodnie z brzmieniem pozycji i uwag do sekcji lub działów oraz zgodnie z Ogólnymi regułami interpretacji Nomenklatury scalonej.

Sekcja XVIII obejmuje „Przyrządy i aparatura, optyczne, fotograficzne, kinematograficzne, pomiarowe, kontrolne, precyzyjne, medyczne lub chirurgiczne; zegary i zegarki; instrumenty muzyczne; ich części i akcesoria”.

Zgodnie z tytułem działu 90 Nomenklatury scalonej (CN), dział ten obejmuje „Przyrządy i aparaturę, optyczne, fotograficzne, kinematograficzne, pomiarowe, kontrolne, precyzyjne, medyczne lub chirurgiczne; ich części i akcesoria”.

W świetle uwagi 6. do działu 90 Nomenklatury scalonej:

„W pozycji 9021 określenie „przyrządy ortopedyczne” oznacza przyrządy służące do:

– profilaktyki lub korekty zdeformowanego ciała, lub

– podtrzymywania lub utrzymywania części ciała w następstwie choroby, operacji lub urazu.

Przyrządy ortopedyczne obejmują obuwie i specjalne wkładki przeznaczone do korygowania wad ortopedycznych, pod warunkiem że są one albo 1) wykonane na miarę, albo 2) produkowane masowo, przedstawione pojedynczo a nie w parach, i zaprojektowane do dopasowania w równym stopniu do którejkolwiek stopy.

W świetle 2. Uwagi dodatkowej do działu 90 Nomenklatury scalonej:

„W podpozycji 9021 10 10 wyrażenie »przyrządy ortopedyczne«, oznacza przyrządy, które są specjalnie zaprojektowane do konkretnego celu ortopedycznego, w przeciwieństwie do produktów, które mogą być wykorzystywane do różnych celów (na przykład produkty przeznaczone dla przeciążonych stawów, więzadeł lub ścięgien spowodowane uprawianiem sportu, pisaniem na maszynie oraz produkty, które jedynie łagodzą ból w niesprawnej lub niepełnosprawnej części ciała, na przykład spowodowany stanem zapalnym).

»Przyrządy ortopedyczne« muszą całkowicie uniemożliwiać wykonywanie konkretnego ruchu przez niesprawne lub niepełnosprawne części ciała (na przykład stawy, więzadła, ścięgna), w celu wykluczenia dalszych urazów lub pogłębienia takich urazów lub deformacji, w odróżnieniu od innych produktów, które zapobiegają ruchom odruchowym (ruchy wykonywane podświadomie), ale nie mogą zapobiec konkretnym ruchom, z uwagi na ich względną sztywność spowodowaną na przykład elastycznymi szynami, podkładkami uciskowymi, nieelastycznymi materiałami włókienniczymi lub taśmami na rzepy ograniczającymi ruch”.

Pozycja 9018 CN obejmuje „Przyrządy i urządzenia stosowane w medycynie, chirurgii, stomatologii lub weterynarii, włączając aparaturę scyntygraficzną, inną aparaturę elektromedyczną oraz przyrządy do badania wzroku”.

Stosownie do treści Not wyjaśniających do HS do pozycji 9018 CN, „Niniejsza pozycja nie obejmuje:

(…).

(n) Aparatów ortopedycznych, protez i sprzętu do składania złamań, w tym także przeznaczonych dla zwierząt (pozycja 9021).

(…)”.

Zgodnie natomiast z tytułem pozycji 9021 Nomenklatury scalonej, obejmuje ona: „Przyrządy ortopedyczne, włącznie z kulami, pasami chirurgicznymi i przepuklinowymi; szyny i pozostałe przyrządy stosowane przy złamaniach; protezy; aparaty słuchowe i inne przyrządy zakładane, noszone lub wszczepiane, mające na celu skorygowanie wady lub kalectwa”.

Stosownie do Not wyjaśniających do HS do pozycji 9021 CN:

„(I) Przyrządy ortopedyczne

Przyrządy ortopedyczne są zdefiniowane w uwadze 6. do niniejszego działu. Są to przyrządy do:

– Zapobiegania lub korygowania deformacji ciała; lub

– Podtrzymywania lub utrzymywania części ciała w następstwie choroby, operacji lub urazu.

(…).

Grupa ta obejmuje także przyrządy ortopedyczne dla zwierząt, na przykład pasy lub przylepce przepuklinowe; aparaty do unieruchomiania nogi lub stopy; specjalne paski lub rurki zapobiegające szkodliwym nawykom zwierząt (jak gryzienie żłobu powodujące łykanie powietrza) itp.; opaski przeciw wypadaniu lub opadaniu organów (do przytrzymywania organu, odbytnicy, macicy itp.); podpory na rogi itp. Jednak wyłącza ona urządzenia ochronne mające charakter artykułów zwykłego rymarstwa i uprzęży dla zwierząt (np. nagolenniki dla koni) (pozycja 4201).

(…)”.

Uwzględniając powyższe, analizowany towar („(`(...)`)”) spełnia kryteria i posiada właściwości charakterystyczne dla towarów objętych działem CN 90. Klasyfikacja towaru została dokonana zgodnie z postanowieniami 1. reguły Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Z kolei na mocy art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1 i art. 138i ust. 4.

Zgodnie z art. 146ef ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do końca roku, w którym suma wydatków wymienionych w art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz. U. poz. 2305 oraz z 2023 r. poz. 347, 641, 1615, 1834 i 1872) określonych na ten rok w ustawie budżetowej, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 lipca tego roku, oraz planie finansowym Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych przedłożonym zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny albo projekcie tego planu przedstawionym do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej zgodnie z art. 42 ust. 2 i 3 tej ustawy, jeżeli plan ten nie został przedłożony zgodnie z art. 42 ust. 4 tej ustawy, po wyłączeniu planowanych przepływów finansowych w ramach tej sumy wydatków, jest wyższa niż 3% wartości produktu krajowego brutto określonego zgodnie z art. 40 ust. 2 tej ustawy:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%;

2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;

(…).

Na podstawie art. 146ef ust. 2 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych ogłosi, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, koniec okresu obowiązywania stawek podatku, o których mowa w ust. 1, w terminie do dnia 31 października roku, dla którego zostały spełnione warunki określone w ust. 1.

Zgodnie z treścią załącznika nr 3 do ustawy, zawierającego „Wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%”, w brzmieniu obowiązującym od 26 maja 2022 r., w poz. 13 wskazano bez względu na CN „Wyroby medyczne, wyposażenie wyrobów medycznych, systemy i zestawy zabiegowe, w rozumieniu przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/745 z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie wyrobów medycznych, zmiany dyrektywy 2001/83/WE, rozporządzenia (WE) nr 178/2002 i rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 oraz uchylenia dyrektyw Rady 90/385/EWG i 93/42/EWG (Dz.Urz. UE L 117 z 05.05.2017, str. 1, z późn. zm.), oraz wyroby medyczne do diagnostyki in vitro i wyposażenie wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro, w rozumieniu przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/746 z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro oraz uchylenia dyrektywy 98/79/WE i decyzji Komisji 2010/227/UE (Dz. Urz. UE L 117 z 05.05.2017, str. 176, z późn. zm.), dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej”.

Zgodnie z art. 145c ustawy, do wyrobów medycznych, o których mowa w poz. 13 załącznika nr 3 do ustawy w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 7 kwietnia 2022 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. poz. 974 oraz z 2023 r. poz. 1938), stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się do dnia 27 maja 2025 r.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje „wyrobu medycznego”. Zatem kwalifikacja danego wyrobu do kategorii wyrobów medycznych musi być zatem dokonana na gruncie przepisów odrębnych.

Od dnia 26 maja 2022 r. obowiązuje ustawa z dnia 7 kwietnia 2022 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. z 2022 r., poz. 974, z późn. zm.), przy czym od dnia 26 maja 2021 r. wyroby medyczne podlegają wyłącznie przepisom Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/745 z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie wyrobów medycznych, zmiany dyrektywy 2001/83/WE, rozporządzenia (WE) nr 178/2002 i rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 oraz uchylenia dyrektyw Rady 90/385/EWG i 93/42/EWG (Dz. Urz. UE L 117 z 05.05.2017, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem (UE) 2017/745.

Zgodnie z art. 1 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2017/745, do celów niniejszego rozporządzenia wyroby medyczne, wyposażenie wyrobów medycznych i produkty wymienione w załączniku XVI, do których zgodnie z ust. 2 stosuje się niniejsze rozporządzenie, są dalej zwane „wyrobami”.

Na mocy art. 2 rozporządzenia (UE) 2017/745, do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1. „wyrób medyczny” oznacza narzędzie, aparat, urządzenie, oprogramowanie, implant, odczynnik, materiał lub inny artykuł przewidziany przez producenta do stosowania – pojedynczo lub łącznie – u ludzi do co najmniej jednego z następujących szczególnych zastosowań medycznych:

– diagnozowanie, profilaktyka, monitorowanie, przewidywanie, prognozowanie, leczenie lub łagodzenie choroby,

– diagnozowanie, monitorowanie, leczenie, łagodzenie lub kompensowanie urazu lub niepełnosprawności,

– badanie, zastępowanie lub modyfikowanie budowy anatomicznej lub procesu lub stanu fizjologicznego lub chorobowego,

– dostarczanie informacji poprzez badanie in vitro próbek pobranych z organizmu ludzkiego, w tym pobranych od dawców narządów, krwi i tkanek,

– i który nie osiąga swojego zasadniczego przewidzianego działania środkami farmakologicznymi, immunologicznymi lub metabolicznymi w ludzkim ciele lub na nim, ale którego działanie może być wspomagane takimi środkami.

Następujące produkty są również uznawane za wyroby medyczne:

– wyroby do celów kontroli poczęć lub wspomagania poczęcia,

– produkty specjalnie przeznaczone do czyszczenia, dezynfekcji lub sterylizacji wyrobów, o których mowa w art. 1 ust. 4, oraz wyrobów, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego punktu;

(…).

Z powyższego wynika, że aby dany produkt można było uznać za wyrób medyczny, powinien być on przeznaczony do stosowania u ludzi w co najmniej jednym z celów medycznych wymienionych w podanej wyżej definicji ustawowej.

Analizowany Produkt przeznaczony jest natomiast do stosowania u zwierząt (pies/kot).

Mając powyższe na uwadze oraz w świetle przepisów regulujących funkcjonowanie wyrobów medycznych stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z wyrobem medycznym w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczonym do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ponadto, przepisy ustawy oraz wydanych na jej podstawie rozporządzeń nie przewidują możliwości zastosowania obniżonej stawki podatku od towarów i usług dla towarów sklasyfikowanych do działu 90 Nomenklatury scalonej.

W związku z powyższym, ponieważ towar opisany we wniosku „(`(...)`)” nie stanowi wyrobu medycznego, klasyfikowany jest do działu 90 Nomenklatury scalonej (CN) oraz nie został objęty obniżoną stawką podatku od towarów i usług, w tym na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy w zw. z poz. 13 załącznika nr 3 do ustawy, ze względu na niespełnienie warunków, aby uznać go za wyrób medyczny, jego dostawa, import lub wewnątrzwspólnotowe nabycie podlega opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy w zw. z art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy.

Odpowiedź na zarzuty w sprawie skargi złożonej w toku prowadzonego postępowania

W dniu 26 września 2024 r. – równolegle do niniejszego postępowania w sprawie wydania wiążącej informacji stawkowej – Wnioskodawca wniósł skargę do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej. W dniu 10 października 2024 r. skarga została przekazana Dyrektorowi Krajowej Informacji Skarbowej w celu rozpatrzenia w toku prowadzonego postępowania.

W skardze Wnioskodawca wyraził swoje niezadowolenie z działań podejmowanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w sprawie wniosku o wydanie wiążącej informacji stawkowej. W skardze Wnioskodawca wskazuje, że (pisownia oryginalna): „(`(...)`)”.

Tutejszy organ po dokonaniu analizy wniosków o wydanie wiążącej informacji stawkowej złożonych przez Wnioskodawcę, zakresów wezwań i udzielonych odpowiedzi, stwierdza, że zarzut dotyczący wielokrotności wzywania przez organ o podanie tych samych informacji i przedłożenie tych samych dowodów/dokumentów nie jest zasadny.

Należy bowiem podkreślić, że Wnioskodawca zainicjował dwa odrębne postępowania dotyczące – co istotne – tego samego przedmiotu. Pierwsze z nich – wszczęte wnioskiem z dnia 9 maja 2024 r. – zakończyło się wydaniem przez organ I instancji w dniu 9 lipca 2024 r. postanowienia o pozostawieniu tego wniosku bez rozpatrzenia (nr 0115-KDST1-1.440.215.2024.2.ANJ) z uwagi na nieusunięcie przez Wnioskodawcę braku formalnego – formularz WIS nie został podpisany zgodnie z wymogami przywołanego w wezwaniu art. 126 § 1 Ordynacji podatkowej, tj. nie został opatrzony kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym (rodzaj podpisu elektronicznego). Zasadność takiego rozstrzygnięcia została potwierdzona przez organ II instancji postanowieniem z dnia 9 września 2024 r. (nr 0110-KSI1-2.441.19.2024.1.JW) utrzymującym w mocy zaskarżone postanowienie przede wszystkim z tej przyczyny, że „(…) oświadczenie o odpowiedzialności karnej, które składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej nie zostało przez Stronę podpisane w żadnym miejscu ani na żadnym etapie”. Postanowienie organu II instancji stało się ostateczne (czyli bez możliwości dalszego zaskarżenia) z dniem 10 października 2024 r.

Jednak znacznie wcześniej, bo już w dniu 8 sierpnia 2024 r. (data wpływu), Wnioskodawca złożył kolejny wniosek o wydanie WIS, którym zostało wszczęte odrębne postępowanie co do tego samego przedmiotu (…). Wobec tego, że wniosek ten był obarczony podobnymi brakami jak wniosek z dnia 9 maja 2024 r., do Wnioskodawcy zostało wystosowane wezwanie, które zawierało pytania pokrywające się z pytaniami zawartymi w wezwaniu z „pierwszego” postępowania. Stąd – zdaniem organu – zarzut Wnioskodawcy, że pytany jest wielokrotnie o te same kwestie. Jednak prowadzenie kolejnego/odrębnego postępowania w sprawie wydania WIS wymagało powtórzenia pewnych czynności. Należy zauważyć, że każdy wniosek złożony przez Wnioskodawcę wszczyna odrębne, niezależne postępowanie, w trakcie którego organ jest zobowiązany do gromadzenia wszelkich dokumentów i informacji niezbędnych do wydania rozstrzygnięcia. Zatem z formalnego punktu widzenia zarzut Wnioskodawcy przedstawiony w skardze nie jest zasadny.

Podsumowując, nie można zgodzić się z argumentami Wnioskodawcy zawartymi w skardze.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do towarów tożsamych pod każdym względem z towarem będącym przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże, z zastrzeżeniem art. 42c ust. 2-2d ustawy, organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, oraz ten podmiot, w odniesieniu do towaru będącego jej przedmiotem, który zostanie sprzedany, zaimportowany lub wewnątrzwspólnotowo nabyty w okresie ważności WIS (art. 42c ust. 1 pkt 1 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

– podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

– towar, będący przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia następującego po dniu jej doręczenia (art. 42ha ust. 1 ustawy).

WIS traci ważność przed upływem 5 lat, z dniem:

1. następującym po dniu doręczenia decyzji o zmianie WIS albo decyzji o uchyleniu WIS, albo

2. wygaśnięcia na podstawie art. 42h ust. 1

– w zależności od tego, które ze zdarzeń nastąpiło wcześniej (art. 42ha ust. 2 ustawy).

WIS wygasa z mocy prawa przed upływem powyższego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku odnoszących się do towaru będącego przedmiotem tej WIS, gdy zmiana tych przepisów spowodowała, że

– klasyfikacja towaru, lub

– stawka podatku właściwa dla towaru, lub

– podstawa prawna stawki podatku

staje się niezgodna z tymi przepisami.

Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, z którymi WIS stała się niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w związku z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia.

Odwołanie zgodnie z art. 42g ust. 4 ustawy, można złożyć wyłącznie za pośrednictwem systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/ będąc użytkownikiem konta/wyznaczając użytkownika konta organizacji w e-Urzędzie Skarbowym.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).