0112-KDSL2-2.440.386.2024.4.IM

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2024 r., poz. 361, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 23 lipca 2024 r. (data wpływu 23 lipca 2024 r.), uzupełnionego pismami: z dnia 23 lipca 2024 r. (data wpływu 23 lipca 2024 r.) oraz z dnia 16 sierpnia 2024 r. (data wpływu 16 sierpnia 2024 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa (świadczenie kompleksowe) – chów, pielęgnowanie i trenowanie (…) przekazanych przez właścicieli do wspólnego (…) prowadzonego przez Wnioskodawcę w celu przygotowania (…) do udziału w zawodach sportowych

Opis świadczenia: Wnioskodawca prowadzi tzw. wspólny (…), do którego chętni (właściciele (…)) mogą oddawać swoje (…). (…) przebywają w (…) przez określony czas, a następnie biorą udział w zorganizowanych przez Wnioskodawcę zawodach sportowych – (…). Współrywalizacja (…) odbywa się według ściśle określonych zasad zawartych w (…). Właściciele dostarczają do Wnioskodawcy (…) wyłącznie w celu ich chowu, pielęgnacji i przygotowania do udziału w konkursie. (…) Po okresie opieki i przygotowania, (…) biorą udział w zawodach zorganizowanych przez Wnioskodawcę, na które składa się (…). W zawodach mogą brać udział tylko (…) przygotowane przez Wnioskodawcę w jego (…). Wysokość wynagrodzenia Wnioskodawcy uzależniona jest od (…).

Rozstrzygnięcie: PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 2015 – 93.19

Stawka podatku od towarów i usług: 23%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 1 ustawy w zw. z art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2024 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. świadczenia na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług. Wniosek uzupełniono pismami: z dnia 23 lipca 2024 r. (data wpływu 23 lipca 2024 r.) oraz z dnia 16 sierpnia 2024 r. (data wpływu 16 sierpnia 2024 r.), m.in. o doprecyzowanie przedmiotu wniosku.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis świadczenia

Wnioskodawca jest spółką, której przedmiotem działalności jest (…). Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium RP. Wnioskodawca prowadzi tzw. wspólny (…), do którego chętni (właściciele (…) – zwani dalej również „uczestnikami”) mogą oddawać swoje (…). (…) przebywają w (…) przez określony czas, a następnie biorą udział w (…) zawodach sportowych – (…). Współrywalizacja (…) odbywa się według ściśle określonych zasad zawartych w (…). (…) przewiduje wysokość opłat, które uczestnicy przekazujący (…) do wspólnego (…) i przystępujący do rywalizacji w zawodach będą wnosić na poczet kosztu chowu i przygotowania (…) do zawodów, utrzymania (…) oraz nagród pieniężnych dla właścicieli (…), które zwyciężyły w zawodach.

Przedmiotem wniosku jest ustalenie stawki VAT (podatek od towarów i usług) dla usługi świadczonej przez Wnioskodawcę względem uczestników, polegającej na chowie, pielęgnacji, opiece i trenowaniu (…) oraz (…) zawodów dla przekazanych (…)..

Zasadniczym elementem usługi świadczonej na rzecz uczestników jest – w opinii Wnioskodawcy – chów (…). Właściciele dostarczają do Wnioskodawcy (…) w celu ich chowu, pielęgnacji i przygotowania do udziału w konkursie. (…) przekazane Wnioskodawcy podlegają jego rozporządzeniom. Po dostarczeniu (…) do Wnioskodawcy przez właściciela (…). Po opiece i przygotowaniu, (…) biorą udział w zawodach (…), na które składa się (…). Wysokość nagród dla uczestników – właścicieli wygrywających (…), jest uzależniona od (…).

W ramach konkursu w dniu finału będzie zorganizowana impreza dla (…) i będzie ona polegała na oficjalnym wręczeniu nagród dla zwycięzców konkursu (brak poczęstunku, brak alkoholu itp.).

Ww. usługa jest – w ocenie Wnioskodawcy – świadczeniem kompleksowym, na które składają się następujące usługi: (…).

Właściciele (…) przekazują je do Wnioskodawcy wyłącznie do chowu, pielęgnowania i trenowania w celu przygotowania do udziału w konkursie. W zawodach mogą brać udział tylko (…) przygotowane przez Wnioskodawcę w (…). Co należy zaznaczyć, (…) przebywają we wspólnym (…) przez okres ok. (…). W samych zawodach udział biorą (…).

Wysokość wynagrodzenia Wnioskodawcy uzależniona jest od ilości przyjętych (…). Za każdego (…) przekazywanego do wspólnego (…) właściciel płaci Wnioskodawcy stałą opłatę (określoną w (…)). (…)

Opłata wnoszona przez osoby zgłaszające (…) do wspólnego (…) ((…)) to zapłata za jedną usługę „wspólnego (…)”, na którą składają się (…). Zgodnie z poz. 19 załącznika nr 3 w zw. z art. 146ef ust. 1 pkt 2 w zw. 41 ust. 2 ustawy z (…).

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z opłatami wnoszonymi przez właścicieli (…) (uczestników) na poczet kosztów chowu, pielęgnacji i przygotowania do zawodów przekazanych Wnioskodawcy (…), stawka podatku od towarów i usług będzie wynosiła 8%. Chów (…) (trzon usługi kompleksowej, którą będzie świadczyć Wnioskodawca) zalicza się do usług związanych z rolnictwem oraz chowem i hodowlą zwierząt, znajdujących się w poz. 19 załącznika nr 3 do ustawy. Z kolei zgodnie z art. 41 ust. 2 u.p.t.u., „dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1 i art. 138i ust. 4”. Zgodnie z art. 146ef ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., „w okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do końca roku, w którym suma wydatków wymienionych w art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz. U. poz. 2305 oraz z 2023 r. poz. 347 i 641) określonych na ten rok w ustawie budżetowej, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 lipca tego roku, oraz planie finansowym Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych przedłożonym zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny albo projekcie tego planu przedstawionym do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej zgodnie z art. 42 ust. 2 i 3 tej ustawy, jeżeli plan ten nie został przedłożony zgodnie z art. 42 ust. 4 tej ustawy, po wyłączeniu planowanych przepływów finansowych w ramach tej sumy wydatków, jest wyższa niż 3% wartości produktu krajowego brutto określonego zgodnie z art. 40 ust. 2 tej ustawy (`(...)`) stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%”. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy chów (…) w celu przygotowania ich do zawodów, mieści się w katalogu usług, o których mowa w art. 41 ust. 2 u.p.t.u., dlatego stawka podatku od towarów i usług w związku z opłatami wnoszonymi przez właścicieli (…) (uczestników) będzie wynosić 8%.

Wnioskodawca wskazał, że jego usługa powinna zostać zaklasyfikowana wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

Wraz z wnioskiem Wnioskodawca przesłał m.in.:

(…)

W uzupełnieniu sprawy Wnioskodawca oświadczył, że wniosek dotyczy świadczenia kompleksowego. We wniosku wskazano, że opisane przez Wnioskodawcę świadczenie jest świadczeniem kompleksowym:

„Ww. usługa jest świadczeniem kompleksowym, na które składają się następujące usługi: (…)”.

Podsumowując, przedmiotem złożonego wniosku są usługi wskazane przez Wnioskodawcę w opisie sprawy, które w jego ocenie składają się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu – świadczenie kompleksowe.

W trybie przewidzianym w art. 200 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r., poz. 2383, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, postanowieniem z dnia 14 listopada 2024 r., znak 0112-KDSL2-2.440.386.2024.3.IM, tutejszy organ wyznaczył Wnioskodawcy siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w zakresie zebranego w sprawie materiału dowodowego. Postanowienie zostało doręczone Wnioskodawcy w dniu 14 listopada 2024 r. Do dnia wydania niniejszej decyzji z prawa tego Wnioskodawca nie skorzystał.

Uzasadnienie występowania świadczenia kompleksowego (usługi)

Na wstępie należy zaznaczyć, że co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedno świadczenie obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka czynności, świadczenie to nie powinno być sztucznie dzielone dla celów podatkowych.

Aby móc wskazać, że dane świadczenie jest świadczeniem kompleksowym, powinno składać się ono z różnych czynności, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na świadczenie kompleksowe składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Z kolei czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia, świadczenie nie powinno być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będzie jedno świadczenie kompleksowe, obejmujące kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład wykonywanego świadczenia wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia kompleksowego.

Stanowisko takie przedstawił również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (zwany dalej TSUE) w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96, Card Protection Plan Ltd (CPP) przeciwko Commissioners of Customs and Excise, ECLI:EU:C:1999:93, stwierdzając, że: „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem wniosku, wskazać również należy, że:

- w wyroku z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV v. OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financien, ECLI:EU:C:2005:649, TSUE wskazał, że po pierwsze z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania podatku VAT. W ocenie TSUE, aby określić, czy mamy do czynienia z jednym świadczeniem, należy przede wszystkim poszukać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem ustalenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (pkt 20 wyroku). Podobnie jest w przypadku, jeśli dwa (lub więcej) świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (pkt 22 wyroku),

- w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11, Field Fisher Waterhouse LLP przeciwko Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs, ECLI:EU:C:2012:597, TSUE wskazał, że aby móc uznać, że ogół świadczeń zapewnianych przez wynajmującego najemcy stanowi jedno świadczenie, należy zbadać czy wykonywane świadczenia stanowią jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, czy też obejmują one świadczenie główne, względem którego pozostałe świadczenia mają charakter dodatkowy (pkt 22 wyroku).

Charakter danego świadczenia należy oceniać biorąc pod uwagę punkt widzenia nabywcy oraz cechy charakterystyczne tego świadczenia (vide: wyrok TSUE z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service srl, ECLI:EU:C:2008:108, pkt 51-53; z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro, ECLI:EU:C:2009:365, pkt 17-19 oraz z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV, ECLI:EU:C:2009:722, pkt 36-38).

Stanowisko takie przedstawiła również Rzecznik Generalna Juliane Kokott w opinii z dnia 22 października 2020 r. do sprawy C-581/19 Frenetikexito – Unipessoal Lda przeciwko Autoridade Tributária e Aduaneira, ECLI:EU:C:2020:855, wskazując, że „Wskazówką świadczącą o istnieniu jednego świadczenia złożonego jest też jednolity cel gospodarczy transakcji (26). Jeżeli przeciętnemu świadczeniobiorcy zależy właśnie na połączeniu kilku świadczeń, przemawia to za istnieniem jednego świadczenia złożonego. W świetle orzecznictwa Trybunału jedno świadczenie złożone występuje wtedy, kiedy wszystkie elementy świadczenia są niezbędne dla osiągnięcia jego celu (27)”.

Rzecznik Generalna zauważyła także, że „Jeżeli zespół świadczeń i czynności ustala cenę łączną, w świetle orzecznictwa Trybunału jest to również wskazówka świadcząca o istnieniu jednego świadczenia złożonego (30). Odwrotnie natomiast: uzgodnienie odrębnych cen za poszczególne elementy świadczenia również jest jedynie wskazówką przemawiającą za istnieniem kilku niezależnych świadczeń (31)”. Należy zauważyć, że powołaną wyżej opinię podzielił TSUE w wydanym w dniu 4 marca 2021 r. wyroku C-581/19.

Podsumowując zatem powyższe, świadczenie kompleksowe ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy, dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej), niezależnie opodatkowane świadczenia.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca prowadzi tzw. wspólny (…), do którego chętni (właściciele (…)) mogą oddawać swoje (…). (…) przebywają w (…) przez określony czas, a następnie biorą udział w (…) zawodach sportowych – (…).

Właściciele dostarczają do Wnioskodawcy (…) w celu ich chowu, pielęgnacji i przygotowania do udziału w konkursie. (…) przekazane Wnioskodawcy podlegają jego rozporządzeniom. Po dostarczeniu (…) do Wnioskodawcy przez właściciela, (…).

Po okresie opieki i przygotowania, (…) biorą udział w zawodach (…), na które składa się (…). Wysokość nagród dla właścicieli wygrywających (…), jest uzależniona od (…). W ramach konkursu, w dniu finału będzie zorganizowana impreza dla (…), polegająca jedynie na oficjalnym wręczeniu nagród dla zwycięzców konkursu (brak poczęstunku, brak alkoholu itp.).

Właściciele (…) przekazują je do prowadzonego przez Wnioskodawcę wspólnego (…) wyłącznie do chowu, pielęgnowania i trenowania w celu przygotowania do udziału w konkursie. W zawodach mogą brać udział tylko (…) przygotowane przez Wnioskodawcę w (…). W samych zawodach udział biorą (…).

Wysokość wynagrodzenia Wnioskodawcy uzależniona jest od ilości przyjętych (…).

Przedstawiony przez Wnioskodawcę opis znajduje swoje odzwierciedlenie w przesłanym Regulaminie, w którym wskazano m.in. (…).

Mając na uwadze powyższe oraz tezy orzecznictwa TSUE stwierdzić należy, że wszystkie czynności wykonywane przez Wnioskodawcę, tj. (…), wskazują na świadczenie kompleksowe, gdyż są ze sobą ściśle powiązane, a w aspekcie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter.

Jak wynika z opisu sprawy, właściciele (…), którzy przekazują je Wnioskodawcy pod opiekę w celu ich chowu, pielęgnacji i przygotowania do udziału w konkursie są zainteresowani wykonaniem przez Wnioskodawcę całości zadania, a więc świadczeniem kompleksowym.

Za występowaniem w przedmiotowej sprawie świadczenia kompleksowego przemawiają takie tezy, jak:

(…).

Jednak tutejszy organ nie zgadza się z opinią Wnioskodawcy, że „trzon” usługi kompleksowej w przedmiotowej sprawie stanowi chów (…).

Owszem, chów (…) zajmuje Wnioskodawcy najwięcej czasu, wymaga jego specjalistycznej wiedzy, profesjonalnego podejścia i zajmowania się (…) oraz przygotowania odpowiedniego miejsca w dobrze wyposażonym wspólnym (…), co pozwoli na ich prawidłowy rozwój, ale to udział (…) w zorganizowanych zawodach sportowych – (…), do których przygotowywać je będzie Wnioskodawca jest usługą wiodącą przedmiotowego świadczenia (jego elementem głównym).

To właśnie w tym celu właściciele (…) przekazują (…) do prowadzonego przez Wnioskodawcę wspólnego (…), a z kolei wszystkie inne wykonywane czynności, takie jak: (…) są czynnościami pobocznymi, wspomagającymi główny cel świadczenia.

Zatem zdaniem tutejszego organu, elementem głównym całego świadczenia kompleksowego będącego przedmiotem analizy jest właśnie udział (…) w zawodach sportowych – (…), które zorganizuje Wnioskodawca. Natomiast za elementy pomocnicze do elementu głównego należy uznać pozostałe elementy świadczenia.

W związku z powyższym, w dalszej części decyzji tutejszy organ określi klasyfikację i stawkę podatku dla elementu głównego całego świadczenia kompleksowego, czyli udziału (…) w zawodach sportowych – (…), które zorganizuje Wnioskodawca.

Uzasadnienie klasyfikacji usługi

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie świadczonych usług należy stosować Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676, z późn. zm.).

Podstawowe cele, konstrukcję i sposób posługiwania się Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług oraz jej interpretację wskazują zasady metodyczne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) zawarte w ww. rozporządzeniu.

Zasady metodyczne stanowią integralną część klasyfikacji. Zawarte w nich postanowienia obowiązują przy jej interpretacji i stosowaniu (pkt 1.3).

Zgodnie z pkt 1.2 zasad metodycznych, Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) składa się z:

- niniejszych zasad metodycznych,

- uwag do poszczególnych sekcji,

- schematu klasyfikacji.

Natomiast schemat klasyfikacji – jak wskazano w pkt 1.4 zasad metodycznych – stanowi wykaz grupowań i obejmuje:

- symbole grupowań,

- nazwy grupowań.

Stosownie do pkt 5.3.2 zasad metodycznych, każdą usługę należy zaliczać do odpowiedniego grupowania zgodnie z jej charakterem, niezależnie od symbolu PKD (Polska Klasyfikacja Działalności), pod którym został zaklasyfikowany w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej REGON podmiot gospodarczy wykonujący usługę.

W pkt 7.6 zasad metodycznych zawarto ogólne reguły klasyfikowania usług. I tak, na podstawie pkt 7.6.2, gdy przeprowadzona analiza opisu wykonywanych czynności wskazuje na możliwość zaliczenia usługi do dwóch lub kilku grupowań, należy przyjąć następujące reguły klasyfikowania, z tym jednak, że porównywać można jedynie grupowania tego samego poziomu hierarchicznego:

- grupowanie, które zawiera bardziej dokładny opis czynności, powinno być uprzywilejowane (wybrane) w stosunku do grupowania zawierającego opis ogólny,

- usługa złożona, składająca się z kombinacji różnych czynności, której nie można zaklasyfikować zgodnie ze wskazanym sposobem, powinna być zaklasyfikowana jak usługa, która nadaje całości zasadniczy charakter,

- usługę, której nie można zaklasyfikować zgodnie z (tiret 1, 2) należy zaklasyfikować w grupowaniu odpowiednim dla usługi o najbardziej zbliżonym charakterze.

Zgodnie z wyjaśnieniami do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015), sekcja R ma tytuł „Usługi kulturalne, rozrywkowe, sportowe i rekreacyjne”.

Sekcja ta obejmuje:

• szeroki zakres usług kulturalnych, rozrywkowych i rekreacyjnych, włączając usługi świadczone przez artystów wykonawców, muzea, biblioteki i archiwa, usługi związane z grami losowymi i zakładami wzajemnymi, usługi związane ze sportem, rozrywką i rekreacją.

Sekcja ta nie obejmuje:

• usług sprzedaży i organizowania wystaw świadczonych przez handlowe galerie sztuki, sklasyfikowanych w 47.00.69.0,

• usług agentów i agencji artystycznych, występujących w imieniu indywidualnych artystów, sklasyfikowanych w 74.90.20.0,

• usług wypożyczania książek, sklasyfikowanych w 77.29.19.0,

• usług agencji biletowych, sklasyfikowanych w 79.90.39.0,

• usług indywidualnych nauczycieli, zawodowych instruktorów sportowych, trenerów, sklasyfikowanych w 85.51.10.

W sekcji R zawarta jest m.in. klasa 93.19 „Pozostałe usługi związane ze sportem”, a w nim znajduje się grupowanie 93.19.13.0 „Usługi wspomagające działalność związaną ze sportem i rekreacją”.

Grupowanie to obejmuje także:

• usługi związane z organizacją lig sportowych,

• usługi świadczone przez sędziów i chronometrażystów,

• usługi wspomagające łowiectwo i wędkarstwo, sportowe i rekreacyjne,

• usługi pilotów obsługujących polowania,

• usługi przewodników związanych z wędkarstwem,

• usługi przewodników górskich,

• usługi stajni wyścigowych, ośrodków hodowli i tresury psów wyścigowych,

• usługi związane z tresurą zwierząt wykorzystywanych do celów sportowych i rozrywkowych.

Grupowanie to nie obejmuje:

• wypożyczania sprzętu rekreacyjnego i sportowego, sklasyfikowanego w 77.21.10.0,

• usług związanych z tresurą psów przeznaczonych do stróżowania, sklasyfikowanych w 80.10.19.0,

• usług szkół sportowych, włączając usługi świadczone przez zawodowych instruktorów oraz indywidualnych nauczycieli i trenerów sportowych, sklasyfikowanych w 85.51.10.0.

Uwzględniając powyższe, usługa będąca przedmiotem analizy, spełnia kryteria i posiada właściwości dla usług objętych grupowaniem PKWiU 93.19 „Pozostały usługi związane ze sportem”.

Klasyfikacja została dokonana zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015), zwłaszcza z uwzględnieniem pkt 5.3.2 tych zasad.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146ef ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do końca roku, w którym suma wydatków wymienionych w art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz. U. poz. 2305 oraz z 2023 r. poz. 347 i 641) określonych na ten rok w ustawie budżetowej, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 lipca tego roku, oraz planie finansowym Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych przedłożonym zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny albo projekcie tego planu przedstawionym do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej zgodnie z art. 42 ust. 2 i 3 tej ustawy, jeżeli plan ten nie został przedłożony zgodnie z art. 42 ust. 4 tej ustawy, po wyłączeniu planowanych przepływów finansowych w ramach tej sumy wydatków, jest wyższa niż 3% wartości produktu krajowego brutto określonego zgodnie z art. 40 ust. 2 tej ustawy:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%;

2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;

3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;

4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

Ustawodawca dla usługi kompleksowej klasyfikowanej według PKWiU 2015 do grupowania 93.19 ani w ustawie, ani w aktach wykonawczych wydanych na jej podstawie, nie przewidział obniżonej stawki podatku. Zatem właściwą stawką dla opodatkowania świadczenia będącego przedmiotem wniosku jest stawka podatku od towarów i usług w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy w zw. z art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do świadczeń kompleksowych tożsamych pod każdym względem ze świadczeniem będącym przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże, z zastrzeżeniem art. 42c ust. 2-2d ustawy, organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, oraz ten podmiot, w odniesieniu do świadczenia kompleksowego będącego jej przedmiotem, które zostanie wykonane w okresie ważności WIS (art. 42c ust. 1 pkt 3 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- świadczenie kompleksowe, będące przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia następującego po dniu jej doręczenia (art. 42ha ust. 1 ustawy).

WIS traci ważność przed upływem 5 lat, z dniem:

1. następującym po dniu doręczenia decyzji o zmianie WIS albo decyzji o uchyleniu WIS, albo

2. wygaśnięcia na podstawie art. 42h ust. 1

- w zależności od tego, które ze zdarzeń nastąpiło wcześniej (art. 42ha ust. 2 ustawy).

WIS wygasa z mocy prawa przed upływem powyższego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku odnoszących się do świadczenia kompleksowego będącego przedmiotem tej WIS, gdy zmiana tych przepisów spowodowała, że:

- klasyfikacja towaru/usługi, lub

- stawka podatku właściwa dla towaru/usługi lub

- podstawa prawna stawki podatku

staje się niezgodna z tymi przepisami.

Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, z którymi WIS stała się niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w zw. z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia.

Odwołanie zgodnie z art. 42g ust. 4 ustawy, można złożyć wyłączne za pośrednictwem systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie: https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/ będąc użytkownikiem konta/wyznaczając użytkownika konta organizacji w e-Urzędzie Skarbowym.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).