0112-KDSL2-1.440.453.2024.2.SG

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2024 r., poz. 361, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku Pana (…) z dnia 20 sierpnia 2024 r. (data wpływu 20 sierpnia 2024 r.), uzupełnionego pismami z dnia: 20 sierpnia 2024 r. (data wpływu 20 sierpnia 2024 r.) oraz 10, 16 i 18 października 2024 r. (data wpływu 10, 16 i 18 października 2024 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa (świadczenie kompleksowe) – wstęp na zlot (`(...)`)

Opis świadczenia: Wnioskodawca realizuje imprezę rekreacyjną (`(...)`). Na zorganizowanie imprezy składają się:

1. rezerwacja restauracji oraz zapewnienie wyżywienia;

2. opłacenie wyżywienia dla wszystkich uczestników wydarzenia;

3. wynajęcie usług fotografa w celu stworzenia fotorelacji z wydarzenia;

4. wspólne zwiedzanie muzeum motoryzacji;

5. opłacenie biletów wstępu dla wszystkich uczestników wydarzenia;

6. pakiet upominków (`(...)`), na które składa się tzn. papierowa ozdobna torba z logo firmy Wnioskodawcy, lokalny produkt spożywczy, który jest oferowany w restauracji, gdzie jest rezerwacja. Są to słodkie wypieki takie jak: croissant oraz kardamonki.

Opłata pobierana za udział w imprezie obejmuje całość świadczenia. Stawka za możliwość uczestniczenia w tym wydarzeniu wynosi: (…) zł brutto dla 2 osób oraz (…) zł brutto dla 1 osoby. Czynności składające się na świadczenie są ze sobą tak ściśle powiązane, że tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość sprzedawaną nierozłącznie. Nabywca jest zainteresowany nabyciem jednego kompleksowego świadczenia, na które składają się ww. elementy. Uczestnik spotkania nie ma możliwości rozbicia go na mniejsze etapy. Elementy składowe świadczenia nie będą mogły funkcjonować oddzielnie w ramach imprezy, bowiem wszystkie wzajemnie się przenikają, zazębiają i w całości tworzą wydarzenie. Poszczególne czynności w ramach świadczenia nie będą mogły być świadczone odrębnie (niezależnie) i/lub przez inne podmioty, ponieważ uczestnicy wydarzenia oczekują kompleksowego pakietu oferowanych usług.

Rozstrzygnięcie: Pozostałe usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu

Stawka podatku od towarów i usług: 8%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 2 ustawy w zw. z art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy w zw. z poz. 68 załącznika nr 3 do ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

UZASADNIENIE

W dniu 20 sierpnia 2024 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. świadczenia na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług. Wniosek uzupełniono w dniu 10, 16 i 18 października 2024 r. poprzez jednoznaczne wskazanie przedmiotu wniosku, doprecyzowanie opisu świadczenia oraz projekt regulaminu.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis świadczenia

Dnia 12 sierpnia 2024 r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie handlu częściami samochodowymi (45.32.Z) oraz organizacji imprez rekreacyjnych (`(...)`) (96.09.Z). Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, posiada kasę fiskalną.

Pytanie Wnioskodawcy dotyczy stawki podatku VAT (podatek od towarów i usług) na organizowanie imprez rekreacyjnych, tj. 23% czy 8%.

Imprezy rekreacyjne, jakie Wnioskodawca planuje organizować będą miały następujący przebieg.

Wstęp na taką imprezę jest otwarty dla chętnych, na zasadzie kolejności zgłoszeń z uwagi na ograniczenia infrastrukturalne (ograniczona ilość miejsc parkingowych). Wnioskodawca planuje organizację imprez na 10 do 20 samochodów jednorazowo. Nabór chętnych Wnioskodawca będzie prowadził poprzez ogłoszenia w mediach społecznościowych. W ogłoszeniu poda miejsce imprezy, datę, przybliżoną cenę, atrakcje jakie będą towarzyszyć wydarzeniu, ewentualny nocleg, obiad, drobne przekąski, pogadanki tematyczne, np. (`(...)`). Przed datą imprezy z pewnym wyprzedzeniem Wnioskodawca zamyka listę chętnych. Pod tak skonkretyzowaną ilość samochodów rezerwuje plac (parking, teren zielony) do zaparkowania samochodów. Zawsze będą to restauracje, hotele lub inne obiekty zapewniające wyżywienie, miejsce do zaparkowania pojazdów, ewentualny nocleg w przypadku imprez dwudniowych, inne atrakcje, jak sauna, basen, plac zabaw dla dzieci, pole golfowe, tereny zielone, boiska itp.

Wpłaty Wnioskodawca będzie przyjmował przelewami na swój firmowy rachunek bankowy. Przychód będzie ewidencjonował na kasie fiskalnej. Uczestnik imprezy za dokonaną wpłatę będzie miał prawo korzystania z tych wszystkich atrakcji wspomnianych wyżej, wcześniej szczegółowo określonych. Będzie miał możliwość odpoczynku i rekreacji w pięknej okolicy, będzie wreszcie mógł nawiązać szereg kontaktów towarzyskich i biznesowych. Na wysokość ceny wstępu będzie miała wpływ suma kosztów wynajęcia placu, pokoi noclegowych, wyżywienia, innych kosztów z tym związanych, jak np. fotograf, oprawa muzyczna, degustacja regionalnych potraw, wreszcie zarobek Wnioskodawcy. Jeżeli uczestnik imprezy będzie chciał skorzystać z innych atrakcji, których Wnioskodawca nie oferuje, będzie musiał za nie zapłacić we własnym zakresie (poza zakresem usług świadczonych przez Wnioskodawcę). Organizatorem tych imprez będzie Wnioskodawca osobiście, będzie działał we własnym imieniu i na własny rachunek.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o podatku VAT, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka VAT wynosi 8%.

W załączniku tym pod poz. 68 wykazano „pozostałe usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu bez względu na PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)”.

Ustawodawca objął obniżoną 8% stawką VAT usługi związane z rekreacją, lecz wyłącznie w zakresie wstępu.

Pod pojęciem „wstępu” należy rozumieć możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś, przy czym nie ma znaczenia forma biletu lub opłaty, tzn. czy jest to opłata startowa, jednorazowy bilet, czy też karnet. Wejścia (wstępu) nie można kojarzyć tylko z możliwością wejścia, np. na określony teren, do określonego pomieszczenia. Ze wstępem w rozumieniu tych przepisów związane jest określone świadczenie. Jeśli dana impreza będzie organizowana z własnej inicjatywy organizatora i będzie adresowana do ostatecznego klienta, będziemy mieli do czynienia z usługami rekreacyjnymi w zakresie wstępu, gdyż odbiorcą oferowanego przez organizatora wstępu w formie np. biletów na organizowaną imprezę będzie ostateczny beneficjent. Wstęp w takich okolicznościach jest rozumiany jako „prawo do uczestniczenia w czymś”.

Tak więc, zdaniem Wnioskodawcy, usługi związane z rekreacją jakie zamierza świadczyć, których odbiorcą jest potencjalny nabywca wstępu na imprezę, będą usługami, o których mowa w załączniku nr 3 do ustawy i będą podlegały opodatkowaniu VAT stawką 8% zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W podobnym tonie wypowiedział się Minister Finansów w interpretacji ogólnej nr PT1/033/32/354/LJU/14 z dnia 2 grudnia 2014 r. Dz. Urz. Min. Fin. poz.53 z 8 grudnia 2014 r.

(…).

Pismem z dnia 16 października 2024 r. (ostatecznie doprecyzowanym pismem z dnia 18 października 2024 r.) Wnioskodawca doprecyzował, że złożony wniosek dotyczy imprezy jednodniowej organizowanej dnia 20 października 2024 r. Ponadto Wnioskodawca przedstawił następujące informacje:

1. Po dogłębnym zapoznaniu się z treścią wezwania oraz dokonanych przemyśleniach co do rodzaju usług jakie Wnioskodawca zamierza świadczyć przyszłym klientom, Wnioskodawca dochodzi do wniosku, iż będą to usługi składające się na jedną czynność – świadczenie kompleksowe.

2. Impreza rekreacyjna, jaką Wnioskodawca będzie organizować to innymi słowy zlot (`(...)`). Na zorganizowanie imprezy składają się:

1. rezerwacja restauracji oraz zapewnienie wyżywienia;

2. opłacenie wyżywienia dla wszystkich uczestników wydarzenia;

3. wynajęcie usług fotografa w celu stworzenia fotorelacji z wydarzenia;

4. wspólne zwiedzanie muzeum motoryzacji;

5. opłacenie biletów wstępu dla wszystkich uczestników wydarzenia;

6. pakiet upominków (`(...)`), na które składa się tzn. papierowa ozdobna torba z logo firmy Wnioskodawcy, lokalny produkt spożywczy, który jest oferowany w restauracji, gdzie jest rezerwacja. Są to słodkie wypieki takie jak: croissant oraz kardamonki.

3. W ramach organizowanej imprezy Wnioskodawca zapewnia wyżywienie jako powitalne śniadanie, na które będą się składać dania, które są oferowane w karcie dań oraz napoje.

W ramach organizowanej imprezy Wnioskodawca zarezerwował również zwiedzanie w muzeum motoryzacji (…). Obiekt nazywa się „(…)”. W celu odwiedzenia tego miejsca Wnioskodawca musi zakupić bilety wstępu dla wszystkich uczestników wydarzenia. Cena wejściówki umożliwia zwiedzanie ekspozycji muzealnej oraz pokrywa koszty oprowadzenia przez osobę nadzorującą obiekt.

Uczestnicy wydarzenia otrzymają wyżej opisane upominki w papierowych torbach, które zostały zamówione w zakładzie poligraficznym. Są to matowe torby papierowe koloru zielonego z nadrukiem nazwy firmy Wnioskodawcy „(…)” oraz logo.

4. Atrakcjami dla uczestników tego wydarzenie będą:

1. zwiedzanie muzeum motoryzacji aut klasycznych i zabytkowych,

2. wspólny posiłek we wcześniej zarezerwowanym miejscu,

3. wspólna jazda w zwartej grupie, specjalnie przygotowaną trasą,

4. wykonanie sesji zdjęciowej aut w miejscu o charakterze industrialnym, jakim są (…).

5. Kalkulacja ceny polegała na zsumowaniu cen w przeliczeniu za osobę. Na to wydarzenie składa się cena cateringu, koszty biletów w muzeum motoryzacji jak również stawka fotografa. Aby opłacić wpisowe za wydarzenie uczestnicy mogą to zrobić w formie przelewu na firmowe konto Wnioskodawcy. Po czym Wnioskodawca wystawia paragon fiskalny lub fakturę VAT. Opłata pobierana za udział w imprezie będzie obejmowała całość świadczenia. Stawka za możliwość uczestniczenia w tym wydarzeniu wynosi:

· (…) zł brutto dla 2 osób,

· (…) zł brutto dla 1 osoby.

6. Osoba nabywająca świadczenia oczekuje możliwości zawarcia nowych znajomości, jak również możliwości spędzenia czasu z osobami o podobnych zainteresowaniach. Uczestnik tego spotkania nie ma możliwości rozbicia go na mniejsze etapy, ponieważ jest to usługa kompleksowa, która zawiera się z poszczególnych elementów opisanych wyżej.

7. Nabywca jest zainteresowany nabyciem jednego kompleksowego świadczenia, na które składa się wiele elementów, które zostały opisane powyżej. Wnioskodawca argumentuje to wcześniejszymi rozmowami z potencjalnymi uczestnikami tego wydarzenia i przekazywanymi mu odpowiedziami podczas prowadzonych rozmów.

8. Prowadzone przez Wnioskodawcę czynności będą prowadzić do realizacji określonego celu, którym jest chęć organizacji udanego wydarzenia i rozwoju motoryzacyjnej społeczności właścicieli sportowych i luksusowych aut w Polsce.

9. Elementy składowe świadczenia nie będą mogły funkcjonować oddzielnie w ramach imprezy. Wszystkie wzajemnie się przenikają, zazębiają i w całości tworzą wydarzenie. Sensem tworzenia takiego spotkania jest, aby uczestnik miał zaoferowane wszystkie składowe imprezy do dyspozycji. Kwestią odrębną jest to, czy będzie chciał ze wszystkiego skorzystać.

10. Zdaniem Wnioskodawcy, czynności składające się na świadczenie są ze sobą tak ściśle powiązane, że tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość sprzedawaną nierozłącznie. Pierwsza przeszkoda pojawi się w momencie wspólnego posiłku, ponieważ każdy z uczestników musiałby zamówić posiłek dla siebie, co przy takiej ilości osób wydłużyłoby czas wydawania serwisu minimum dwukrotnie. Często jest również tak, że restauracje nie pozwalają na dzielenie się na rachunki przy tak dużych grupach.

11. Poszczególne czynności w ramach świadczenia nie będą mogły być świadczone odrębnie (niezależnie) i/lub przez inne podmioty, ponieważ uczestnicy wydarzenia oczekują kompleksowego pakietu oferowanych usług. Jest to zbudowane na zaufaniu do umiejętności i kompetencji Wnioskodawcy, które posiada. Z uwagi na kameralny charakter tego spotkania uczestnicy chcą, aby to Wnioskodawca był odpowiedzialny za ostateczną prezentację wydarzenia.

12. Firma stawia dopiero pierwsze kroki i z tego powodu Wnioskodawca nie opracował jeszcze ostatecznego regulaminu świadczonych usług. W załączeniu Wnioskodawca przedkłada projekt regulaminu, który musi jeszcze skonsultować pod względem zgodności z prawem.

(`(...)`)

Uzasadnienie występowania świadczenia kompleksowego (usługi)

Na wstępie należy wyjaśnić, że co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedno świadczenie obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka czynności, świadczenie to nie powinno być sztucznie dzielone dla celów podatkowych.

Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za czynność zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako czynności pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do czynności zasadniczej.

Natomiast, aby móc wskazać, że dane świadczenie jest świadczeniem złożonym (kompleksowym), powinno składać się ono z różnych czynności, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na świadczenie kompleksowe składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia, świadczenie nie powinno być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będzie jedno świadczenie kompleksowe, obejmujące kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład wykonywanego świadczenia wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia złożonego kompleksowego.

Stanowisko takie przedstawił również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (zwany dalej TSUE) w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., nr C-349/96, Card Protection Plan Ltd (CPP) przeciwko Commissioners of Customs and Excise, ECLI:EU:C:1999:93, stwierdzając, że: „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem wniosku, wskazać również należy, że:

- w wyroku z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV v. OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financien, ECLI:EU:C:2005:649, TSUE wskazał, że po pierwsze z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania podatku VAT. W ocenie TSUE, aby określić, czy mamy do czynienia z jednym świadczeniem, należy przede wszystkim poszukać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem ustalenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (pkt 20 wyroku). Podobnie jest w przypadku, jeśli dwa (lub więcej) świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (pkt 22 wyroku),

- w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11, Field Fisher Waterhouse LLP przeciwko Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs, ECLI:EU:C:2012:597, TSUE wskazał, że aby móc uznać, że ogół świadczeń zapewnianych przez wynajmującego najemcy stanowi jedno świadczenie, należy zbadać czy wykonywane świadczenia stanowią jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, czy też obejmują one świadczenie główne, względem którego pozostałe świadczenia mają charakter dodatkowy (pkt 22 wyroku).

Charakter danego świadczenia należy oceniać biorąc pod uwagę punkt widzenia nabywcy oraz cechy charakterystyczne tego świadczenia (vide: wyrok TSUE z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service srl, ECLI:EU:C:2008:108, pkt 51-53; z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro, ECLI:EU:C:2009:365, pkt 17-19 oraz z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV, ECLI:EU:C:2009:722, pkt 36-38).

Stanowisko takie przedstawiła również Rzecznik Generalna Juliane Kokott w opinii z dnia 22 października 2020 r. do sprawy C-581/19 Frenetikexito – Unipessoal Lda przeciwko Autoridade Tributária e Aduaneira, ECLI:EU:C:2020:855, wskazując, że: „Wskazówką świadczącą o istnieniu jednego świadczenia złożonego jest też jednolity cel gospodarczy transakcji (26). Jeżeli przeciętnemu świadczeniobiorcy zależy właśnie na połączeniu kilku świadczeń, przemawia to za istnieniem jednego świadczenia złożonego. W świetle orzecznictwa Trybunału jedno świadczenie złożone występuje wtedy, kiedy wszystkie elementy świadczenia są niezbędne dla osiągnięcia jego celu (27)”.

Jednym z decydujących czynników uznania usługi za „świadczenie kompleksowe” jest zatem także to, czy przeciętny konsument (tj. przeciętny świadczeniobiorca) postrzega otrzymane świadczenie jako wiele niezależnych świadczeń, czy też jedno pojedyncze świadczenie. Kluczowym kryterium w tym przypadku jest powszechny odbiór, a więc to, co rozumie pod tym ogół ludności. Cechą charakterystyczną jednego świadczenia złożonego jest nierozerwalność jego poszczególnych elementów. Również w sytuacji, gdy świadczeniobiorca nie może otrzymać jednego elementu świadczenia bez innego, przemawia to za jednym świadczeniem złożonym. Ponadto wskazówką świadczącą o istnieniu jednego świadczenia złożonego jest też jednolity cel gospodarczy transakcji. Jeżeli przeciętnemu świadczeniobiorcy zależy właśnie na połączeniu kilku świadczeń, przemawia to za istnieniem jednego świadczenia złożonego. W świetle orzecznictwa TSUE jedno świadczenie złożone występuje zatem wtedy, kiedy wszystkie elementy świadczenia są niezbędne dla osiągnięcia jego celu.

Podsumowując zatem powyższe, świadczenie kompleksowe ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy, dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej), niezależnie opodatkowane świadczenia.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca realizuje imprezę rekreacyjną (`(...)`), tj. zlot (`(...)`). Na zorganizowanie imprezy składają się:

1. rezerwacja restauracji oraz zapewnienie wyżywienia;

2. opłacenie wyżywienia dla wszystkich uczestników wydarzenia;

3. wynajęcie usług fotografa w celu stworzenia fotorelacji z wydarzenia;

4. wspólne zwiedzanie muzeum motoryzacji;

5. opłacenie biletów wstępu dla wszystkich uczestników wydarzenia;

6. pakiet upominków d(`(...)`), na które składa się tzn. papierowa ozdobna torba z logo firmy Wnioskodawcy, lokalny produkt spożywczy, który jest oferowany w restauracji, gdzie jest rezerwacja. Są to słodkie wypieki takie jak: croissant oraz kardamonki.

W ramach organizowanej imprezy Wnioskodawca zapewnia wyżywienie jako powitalne śniadanie, na które będą się składać dania, które są oferowane w karcie dań oraz napoje. Wnioskodawca zarezerwował również zwiedzanie w muzeum motoryzacji „(…)” w (…). W celu odwiedzenia tego miejsca Wnioskodawca musi zakupić bilety wstępu dla wszystkich uczestników wydarzenia. Cena wejściówki umożliwia zwiedzanie ekspozycji muzealnej oraz pokrywa koszty oprowadzenia przez osobę nadzorującą obiekt. Uczestnicy wydarzenia otrzymają także upominki w papierowych torbach, które zostały zamówione w zakładzie poligraficznym. Są to matowe torby papierowe koloru zielonego z nadrukiem nazwy firmy Wnioskodawcy „(…)” oraz logo. Stawka za możliwość uczestniczenia w tym wydarzeniu wynosi: (…) zł brutto dla 2 osób oraz (…) zł brutto dla 1 osoby.

Mając na uwadze całokształt okoliczności przedstawionych w niniejszej sprawie należy stwierdzić, że wykonywane przez Wnioskodawcę czynności są ze sobą tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość nabywaną przez klientów nierozłącznie. Powyższe wynika z faktu, że zarówno wstęp na imprezę, jak i zapewnienie wyżywienia, wynajęcie fotografa, opłacenie biletów wstępu do muzeum oraz pakiet upominków dla każdego auta, które pojawi się na wydarzeniu, prowadzą do realizacji określonego celu jakim jest organizacja udanego wydarzenia i rozwoju motoryzacyjnej społeczności właścicieli sportowych i luksusowych aut w Polsce. Jak wskazał Wnioskodawca, sensem tworzenia takiego spotkania jest, aby uczestnik miał zaoferowane wszystkie składowe imprezy do dyspozycji. Kwestią odrębną jest to, czy uczestnik będzie chciał ze wszystkiego skorzystać.

Elementem dominującym w ramach opisanego świadczenia jest niewątpliwie wstęp na zlot (`(...)`), z kolei świadczenia pomocnicze stanowią zapewnienie wyżywienia dla wszystkich uczestników wydarzenia, opłacenie usług fotografa i biletów wstępu do muzeum oraz pakiet upominków. Elementy składowe świadczenia nie będą mogły funkcjonować oddzielnie w ramach imprezy. Wszystkie wzajemnie się przenikają, zazębiają i w całości tworzą wydarzenie.

Jak wskazał Wnioskodawca, czynności składające się na przedmiotowe świadczenie są ze sobą tak ściśle powiązane, że tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość sprzedawaną nierozłącznie. Pierwsza przeszkoda pojawi się w momencie wspólnego posiłku, ponieważ każdy z uczestników musiałby zamówić posiłek dla siebie, co przy takiej ilości osób wydłużyłoby czas wydawania serwisu minimum dwukrotnie. Często jest również tak, że restauracje nie pozwalają na dzielenie się na rachunki przy tak dużych grupach. Wnioskodawca podkreśla, iż uczestnicy wydarzenia oczekują kompleksowego pakietu oferowanych usług. Jest to zbudowane na zaufaniu do umiejętności i kompetencji Wnioskodawcy, które posiada. Z uwagi na kameralny charakter spotkania uczestnicy chcą, aby to Wnioskodawca był odpowiedzialny za ostateczną prezentację wydarzenia. Tym samym, uczestnik wydarzenia nie ma możliwości rozbicia go na mniejsze etapy, ponieważ jest to usługa kompleksowa, która składa się z poszczególnych elementów.

Zatem, realizacja przedmiotowego świadczenia, wymaga podjęcia wielu czynności, które nie stanowią celu samego w sobie i nie stanowią odrębnych świadczeń podlegających odrębnym stawkom podatkowym, lecz są środkami służącymi każdorazowo do wykonania ww. kompleksowego świadczenia. W przedmiotowej sprawie zarówno opłacenie wyżywienia dla wszystkich uczestników, wynajęcie fotografa, opłacenie biletów wstępu do muzeum oraz zapewnienie pakietu upominków (`(...)`), które pojawi się na wydarzeniu niewątpliwie uatrakcyjniają zlot (`(...)`).

Podsumowując, z uwagi na charakter wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności oraz oczekiwania nabywców biletów, w analizowanej sprawie mamy do czynienia ze świadczeniem kompleksowym, gdzie wstęp na zlot właścicieli aut sportowych i luksusowych stanowi czynność dominującą w odniesieniu do zapewnienia wyżywienia, opłacenia fotografa i biletów wstępu do muzeum oraz pakietu upominków.

Powyższe wywołuje skutki w zakresie jednolitego opodatkowania wszystkich czynności wchodzących w skład tego świadczenia, zgodnie z usługą główną (dominującą). W związku z powyższym, w dalszej części decyzji dokonano klasyfikacji oraz określono stawkę podatku od towarów i usług dla usługi wstępu na zlot właścicieli aut sportowych i luksusowych (usługi dominującej).

Uzasadnienie klasyfikacji usługi

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Natomiast stosownie do art. 42a ustawy wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej ,,WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

1. opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;

2. klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, niezbędną do:

a) określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,

b) stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;

3. stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4.

Zatem w przypadku, gdy stawka podatku od towarów i usług nie jest uzależniona od zaklasyfikowania danego towaru lub usługi do odpowiedniej klasyfikacji (CN, PKOB lub PKWiU), ale od spełnienia definicji (opisu) zawartej w odpowiednim przepisie ustawy lub pozycji załącznika do ustawy, przedmiotem postępowania w zakresie wydania WIS jest ustalenie, czy opisany towar lub usługa spełnia wymogi wskazane przez ustawodawcę w tym opisie.

W poz. 68 załącznika nr 3 do ustawy, stanowiącego wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, wskazano bez względu na symbol PKWiU – „Pozostałe usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu”.

Przepisy ustawy nie zawierają definicji pojęcia „rekreacja”. Słownik Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) definiuje rekreację jako „aktywny wypoczynek na świeżym powietrzu”, Wielki Słownik Języka Polskiego (http://www.wsjp.pl/) za rekreację uznaje „ruchową aktywność w czasie wolnym od pracy, mającą służyć zdrowiu i dobremu samopoczuciu”, natomiast „Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem” Władysława Kopalińskiego (Świat Książki, Warszawa 2000) definiuje rekreację jako „odpoczynek, rozrywka, wytchnienie, pochodzące od łacińskiego »recreatio« czyli powrót do zdrowia, sił”. Natomiast w Encyklopedii PWN (https://encyklopedia.pwn.pl) wskazano, że rekreacja to forma działania wybrana dobrowolnie przez człowieka ze względu na osobiste zainteresowania i dla odpoczynku, rozrywki lub rozwoju własnej osobowości; podejmowana poza obowiązkami zawodowymi, społecznymi i domowymi, w czasie wolnym od pracy.

Mając na uwadze powyższe definicje – na potrzeby stosowania art. 41 ust. 2 ustawy w zw. z poz. 68 załącznika nr 3 do ustawy – za rekreację uznać należy różne formy aktywności dobrowolnie wybrane przez człowieka, mające służyć wypoczynkowi, rozrywce czy zdrowiu. Tak rozumiana rekreacja obejmuje w szczególności zajęcia takie jak fitness, czy aerobik, ale również taką aktywność jak np. korzystanie z sauny.

Należy też zwrócić uwagę, że ustawodawca objął obniżoną stawką podatku w wysokości 8% wymienione w poz. 68 załącznika nr 3 do ustawy usługi, jednakże tylko w zakresie wstępu. Ustawodawca nie określił jednak ani form, ani kategorii „wstępu”, do których ma zastosowanie obniżona stawka podatku w wysokości 8%.

Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., strona internetowa www.sjp.pwn.pl), pod pojęciem „wstępu” należy rozumieć „możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś”.

Zatem pod pojęciem „wstępu” w rozumieniu poz. 68 załącznika nr 3 do ustawy należy rozumieć możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś, przy czym nie ma znaczenia forma biletu (lub opłaty), tzn. czy jest to jednorazowy bilet, czy też karnet upoważniający do kilku wejść. Dodatkowo należy zauważyć, że wejścia (wstępu) nie można kojarzyć tylko z możliwością wejścia np. do określonego miejsca (pomieszczenia). Ze wstępem w rozumieniu tych przepisów związane jest określone świadczenie (typowe dla danego obiektu). I tak, np. z nabyciem biletu wstępu do teatru związana jest możliwość obejrzenia przedstawienia, w przypadku parku rozrywki – możliwość korzystania z określonych urządzeń, sali tanecznej – możliwość tańczenia, na imprezę sportową – możliwość obejrzenia rozgrywanych na danym obiekcie zawodów, „na siłownię” – możliwość wykonywania ćwiczeń siłowych przy wykorzystaniu znajdujących się na jej terenie przyrządów, do parku narodowego – możliwość oglądania obiektów przyrodniczych znajdujących się na jego terenie.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że zagadnienie związane z wykładnią analizowanych przepisów, w szczególności w odniesieniu do użytego w poz. 68 załącznika nr 3 do ustawy (w stanie prawnym obowiązującym do dnia 30 października 2019 r. – poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy) sformułowania „wyłącznie w zakresie wstępu” było wielokrotnie przedmiotem rozważań sądów administracyjnych, w tym Naczelnego Sądu Administracyjnego.

W orzecznictwie utrwalony został jednoznaczny pogląd, że w tym przypadku wykładnia pojęcia „wstęp” nie może ograniczać się wyłącznie do wejścia do obiektu lub na imprezę rozrywkową bez możliwości aktywnego uczestniczenia w zaoferowanej usłudze i korzystania z urządzeń potrzebnych do jej realizacji, stanowiłoby to bowiem niczym nieuzasadnione zawężenie tego pojęcia. Jak podkreślono, użyte przez ustawodawcę sformułowanie „usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu” odnosi się do kart wstępu, stałych abonamentów lub biletów i innych form opłaty za umożliwienie zarówno biernego jak i aktywnego korzystania z rozrywki i rekreacji, w tym przystosowanych do tego sal, pomieszczeń oraz urządzeń i przyrządów tam się znajdujących. Natomiast określenie „wyłącznie w zakresie wstępu” należy rozumieć w ten sposób, że wszystkie usługi, które nie są związane z normalnym typowym użytkowaniem takiego obiektu, np. usługi restauracyjne na terenie sali sportowej, zakup napojów, odżywek, usługi osobistego/personalnego trenera – nie są objęte stawką obniżoną. Konsekwentnie podlegają opodatkowaniu stawką podstawową VAT.

W omawianej sprawie Wnioskodawca umożliwia (`(...)`), wzięcie udziału w jednodniowym zlocie (`(...)`). Uczestnik chcąc wziąć udział w wydarzeniu wypełnia formularz zgłoszeniowy oraz dokonuje wpłaty wpisowego. Wniesienie tej opłaty oznacza zatem możliwość wstępu (wejścia) w rozumieniu stosowanym na potrzeby VAT. Uiszczenie opłaty za wstęp przez uczestnika wydarzenia daje bowiem możliwość „uczestniczenia w czymś”, czyli wzięcia udziału w zlocie. Uczestnik imprezy za dokonaną wpłatę będzie miał prawo korzystania ze wszystkich atrakcji wspomnianych wyżej. Będzie miał możliwość odpoczynku i rekreacji w pięknej okolicy, będzie wreszcie mógł nawiązać szereg kontaktów towarzyskich i biznesowych. Udział w zlocie, po zakupie biletu wstępu, powinien być postrzegany jako sprzedaż przez organizatora usługi związanej z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że świadczona przez Wnioskodawcę usługa stanowi „Pozostałe usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu”, o których mowa w poz. 68 załącznika nr 3 do ustawy.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1 i art. 138i ust. 4.

Natomiast stosownie do art. 146ef ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do końca roku, w którym suma wydatków wymienionych w art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz. U. poz. 2305 oraz z 2023 r. poz. 347, 641, 1615, 1834 i 1872) określonych na ten rok w ustawie budżetowej, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 lipca tego roku, oraz planie finansowym Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych przedłożonym zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny albo projekcie tego planu przedstawionym do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej zgodnie z art. 42 ust. 2 i 3 tej ustawy, jeżeli plan ten nie został przedłożony zgodnie z art. 42 ust. 4 tej ustawy, po wyłączeniu planowanych przepływów finansowych w ramach tej sumy wydatków, jest wyższa niż 3% wartości produktu krajowego brutto określonego zgodnie z art. 40 ust. 2 tej ustawy:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%;

2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;

3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;

4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

Jak już wskazano w niniejszej decyzji, w załączniku nr 3 do ustawy, stanowiącym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w poz. 68 wskazano bez względu na symbol PKWiU – „Pozostałe usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu”.

Mając na uwadze, że usługa kompleksowa będąca przedmiotem analizy stanowi „Pozostałe usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu”, jej świadczenie podlega opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy w zw. z art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy w zw. z poz. 68 załącznika nr 3 do ustawy.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do świadczeń kompleksowych tożsamych pod każdym względem ze świadczeniem będącym przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże, z zastrzeżeniem art. 42c ust. 2-2d ustawy, organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, oraz ten podmiot, w odniesieniu do świadczenia kompleksowego będącego jej przedmiotem, które zostanie wykonane w okresie ważności WIS (art. 42c ust. 1 pkt 3 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- świadczenie kompleksowe będące przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia następującego po dniu jej doręczenia (art. 42ha ust. 1 ustawy).

WIS traci ważność przed upływem 5 lat, z dniem:

1. następującym po dniu doręczenia decyzji o zmianie WIS albo decyzji o uchyleniu WIS, albo

2. wygaśnięcia na podstawie art. 42h ust. 1

- w zależności od tego, które ze zdarzeń nastąpiło wcześniej (art. 42ha ust. 2 ustawy).

WIS wygasa z mocy prawa przed upływem powyższego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku odnoszących się do świadczenia kompleksowego będącego przedmiotem tej WIS, gdy zmiana tych przepisów spowodowała, że:

- klasyfikacja towaru/usługi, lub

- stawka podatku właściwa dla towaru/usługi, lub

- podstawa prawna stawki podatku

staje się niezgodna z tymi przepisami.

Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, z którymi WIS stała się niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r., poz. 2383, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w związku z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia.

Odwołanie zgodnie z art. 42g ust. 4 ustawy, można złożyć wyłączne za pośrednictwem systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/ będąc użytkownikiem konta/wyznaczając użytkownika konta organizacji w e-Urzędzie Skarbowym.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).