0112-KDSL2-1.440.417.2024.3.BK

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2024 r., poz. 361, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 18 lipca 2024 r. (data wpływu 18 lipca 2024 r.), uzupełnionego pismami z dnia 18 września 2024 r. (data wpływu 18 września 2024 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: towar – kotlet mielony sprzedawany na wynos w plastikowym pojemniku jednorazowym

Opis:

Gotowe danie – kotlet mielony sprzedawany bezpośrednio w lokalu, na wynos. Personel przyjmuje zamówienie ustne w punkcie sprzedaży. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług gastronomicznych. Wnioskodawca przygotowuje danie, a sprzedaży towarzyszy podanie towaru, ważenie na tacce papierowej, zapakowanie w pojemnik jednorazowego użytku, wydanie klientowi. Danie nie posiada etykiety. Danie jest gotowe do spożycia, jest ciepłe, nie jest pakowane próżniowo. Termin przydatności do spożycia to (…). Przedmiotowy posiłek nie wymaga obróbki termicznej przez klienta przed jego spożyciem. Sprzedaż odbywa się na rzecz konsumentów - klientów detalicznych.

Rozstrzygnięcie: PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 2015 – 56

Stawka podatku od towarów i usług: 8%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 2 ustawy z zw. z art. 41 ust. 12f ustawy oraz art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2024 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. świadczenia na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług. Wniosek uzupełniono w dniu 18 września 2024 r. poprzez potwierdzenie założenia przez Wnioskodawcę konta organizacji w e-Urzędzie Skarbowym i wyrażenia zgody na doręczanie pism na przedmiotowe konto, doprecyzowanie opisu świadczenia oraz nadesłanie (`(...)`).

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług gastronomicznych sklasyfikowanych w PKWiU w dziale 56 USŁUGI ZWIĄZANE Z WYŻYWIENIEM.

Usługa gastronomiczna świadczona jest w następujący sposób:

1. bezpośrednio w lokalu,

2. na wynos, przy czym klient osobiście odbiera danie zapakowane w opakowanie jednorazowe.

Przedmiotem wniosku jest usługa cateringowa polegająca na dostawie gotowego dania – kotleta mielonego sprzedawanego na wynos w plastikowym pojemniku jednorazowym (cena pojemnika zawiera opłatę za opakowania z tworzyw sztucznych).

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku świadczenia usługi „na wynos” mamy do czynienia z usługą kompleksową, na którą składa się świadczenie główne tj. usługa cateringowa polegająca na dostawie konkretnie określonego dania gastronomicznego oraz świadczenie poboczne tj. dostawa opakowania, w którym jest przechowywane gotowe danie. W konsekwencji, z uwagi na charakter świadczenia kompleksowego, do dostawy opakowania czyli w przedmiotowym przypadku świadczenia wspomagającego, zastosowanie będzie miała stawka właściwa dla świadczenia głównego tj. usługi cateringowej polegającej na dostarczeniu gotowego dania.

Sprzedaż dania na wynos, w opakowaniu jednorazowym podyktowana jest celami higienicznymi, mianowicie Wnioskodawca nie dopuszcza możliwości zapakowania jedzenia w pojemniki dostarczane przez klientów ze względu na brak pewności co do ich stanu higieny, co w przypadku jakiegokolwiek zatrucia u klientów, może powodować wątpliwości co do jakości towarów, a to mogłoby niekorzystnie wpływać na postrzeganie przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Z tego też względu pakowanie posiłków w opakowania jednorazowe jest podyktowane dbałością o jak najwyższą jakość sprzedawanych posiłków i służy lepszemu świadczeniu usług gastronomicznych.

Sprzedaż opakowań jednorazowych nie służy celowi samemu w sobie, zawsze jest dodatkiem do sprzedawanych posiłków. Klient nie kupuje opakowania bez zakupu posiłku – w przedmiotowych przypadku – kotleta mielonego.

Pomimo sprzedaży jednej usługi kompleksowej, na dokumencie potwierdzającym transakcję sprzedaży (paragon bądź faktura VAT - w zależności od tego jaki dokument zażąda kupujący) każda z usług składających się na usługę kompleksową wyodrębniona jest pod odrębną pozycją.

Kupujący - po otrzymaniu paragonu lub faktury - nie powinien mieć wątpliwości co do zakresu wyświadczonej usługi wymienionej w dokumencie. Tylko przy rozbiciu usługi kompleksowej na poszczególne elementy klient ma możliwość sprawdzenia, co składa się na usługę kompleksową i czy cena zamówionego towaru (w tym przypadku dania gastronomicznego) jest zgodna z cennikiem.

Klienci w przeważającej części zwracają na to uwagę i wymagają, żeby z dokumentu sprzedaży wynikało ile płacą za danie, a ile wynosi koszt opakowania i dostawy.

Wnioskodawca zainteresowany jest odpowiedzią na pytanie, jaką stawką VAT powinna zostać opodatkowana dostawa kotleta mielonego jako usługi cateringowej, oraz jaka stawka VAT będzie miała zastosowanie do plastikowego opakowania, w który pakowany jest kotlet mielony w sytuacji gdy sprzedawany jest „na wynos”.

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług gastronomicznych.

Cena za posiłek będzie ustalona z rozbiciem na danie gotowe (cena kotleta mielonego) oraz opakowanie plastikowe. Tym samym na dokumencie sprzedaży, pomimo tego, że sprzedawany towar wraz z opakowaniem, zdaniem wnioskodawcy należy traktować jak świadczenie kompleksowe, to przy sprzedaży, na dokumencie sprzedaży znajdą się dwie odrębne pozycje.

W przedmiotowej sprawie świadczenie realizowane przez Wnioskodawcę składa się z gotowego dania obiadowego oraz opakowania. Świadczenie polegające na przygotowaniu dania, zapakowaniu go w pojemnik jednorazowy tworzy jedno nierozerwalne świadczenie, ponieważ główna czynność, czyli sprzedaż posiłku „na wynos” poza lokalem wymaga zapakowania dania w odpowiednie opakowanie, które zapewni możliwość jego transportu w higienicznych warunkach.

Powyższe okoliczności wskazują, że dostawę gotowego dania wraz z opakowaniem należy uznać za świadczenie złożone, gdzie dostawa dania stanowi główny element tego świadczenia.

Zatem, przedmiotowe świadczenie obiektywnie stanowi jedno świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny. Zarówno bowiem gotowe danie obiadowe, jak i opakowanie plastikowe, są niezbędne i ściśle ze sobą związane i w aspekcie gospodarczym stanowią nierozłączną całość. Nabycie dania obiadowego bez jednorazowego plastikowego opakowania nie tylko byłoby niemożliwe (ze względów higienicznych), ale także z ekonomicznego punktu widzenia bezzasadne dla klienta. Także zatem z punktu widzenia ostatecznego nabywcy, danie obiadowe i opakowanie jednorazowe tworzą jedną całość i tylko łącznie prowadzą do realizacji celu w postaci pozyskania przez klienta zamówionego posiłku. Przy czym, elementem dominującym świadczenia spełniającym główny cel nabywcy (otrzymanie zamówionego posiłku) jest gotowy posiłek – kotlet mielony, natomiast jego zapakowanie w plastikowy pojemnik ma charakter pomocniczy, aczkolwiek niezbędny do zrealizowania świadczenia Wnioskodawcy.

W dalszej części wniosku Wnioskodawca zawarł uzasadnienie własnego stanowisko w sprawie.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 18 września 2024 r. Wnioskodawca doprecyzował opis o następujące informacje:

1. Gotowe danie kotlet składa się wyłącznie z kotleta mielonego.

2. Skład surowcowy: (…).

3. Sprzedaży towarzyszy podanie towaru, ważenie na tacce papierowej, zapakowanie w pojemnik jednorazowego użytku, wydanie klientowi.

4. Danie jest gotowe do spożycia, jest ciepłe, zapakowane w opakowanie jednorazowe – nie jest pakowane próżniowo. Danie nie posiada etykiety.

5. Przedmiotowy posiłek nie wymaga obróbki termicznej przez klienta przed jego spożyciem.

6. Termin przydatności do spożycia to (…).

7. Sprzedaż odbywa się na rzecz konsumentów - klientów detalicznych.

8. Personel przyjmuje zamówienie ustne w punkcie sprzedaży.

(…).

W trybie przewidzianym w art. 200 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r., poz. 2383, z późn. zm.), postanowieniem z dnia 7 października 2024 r. znak 0112-KDSL2-1.440.417.2024.2.BK tutejszy organ wyznaczył Wnioskodawcy siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w zakresie zebranego w sprawie materiału dowodowego. Postanowienie zostało doręczone Wnioskodawcy w dniu 8 października 2024 r. Do dnia wydania niniejszej decyzji z prawa tego Wnioskodawca nie skorzystał.

Uzasadnienie sposobu zidentyfikowania świadczenia na potrzeby podatku od towarów i usług

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Uwzględniając zatem powyższe przepisy w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w przypadku sprzedaży kotleta mielonego, w okolicznościach wskazanych we wniosku, mamy do czynienia ze sprzedażą towaru, czy też usługą w rozumieniu ustawy. W tym celu należy posiłkować się orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), który w licznych wyrokach odniósł się do kwestii klasyfikacji czynności jako świadczenia usług, czy dostawy towarów.

Jak wskazał TSUE w wyroku z dnia 27 października 2005 r., nr C-41/04, w sprawie Levob Verzekeringen i OV Bank (pkt 19) (ECLI:EU:C:2005:649) oraz wyroku z dnia 29 marca 2007 r., nr C-111/05 w sprawie Aktiebolaget NN (pkt 21) (ECLI:EU:C:2007:195), w przypadku gdy transakcja składa się z szeregu świadczeń i czynności, należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich jest ona dokonywana, w celu określenia, po pierwsze czy chodzi o dwa, czy więcej świadczeń odrębnych, czy też o świadczenie jednolite, a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku owo jednolite świadczenie należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług.

Natomiast w wyroku z dnia 10 marca 2005 r., nr C-491/03 w sprawie Ottmar Hermann (pkt 22) (ECLI:EU:C:2005:157), TSUE wskazał, że: „Ponieważ sprzedaży jakiegoś towaru zawsze towarzyszy świadczenie jakiejś minimalnej usługi (takiej jak wyłożenie towarów na stoiskach, wydanie faktury, itd.), jedynie usługi inne niż te, które towarzyszą nieodłącznie sprzedaży jakiegoś towaru, mogą być wzięte pod uwagę przy ocenie udziału świadczenia usług w odniesieniu do całości złożonej czynności, obejmującej również dostawę jakiegoś towaru”.

Zatem tylko usługi odrębne od usług nierozerwalnie związanych ze sprzedażą towarów można brać pod uwagę w celu określenia udziału świadczenia usług w świadczeniu złożonym, obejmującym również dostawę towarów.

W wyroku z dnia 2 maja 1996 r., nr C-231/94 w sprawie Faaborg**-**Gelting Linien (ECLI:EU:C:1996:184) w pkt 14 TSUE orzekł, że działalność restauracyjną charakteryzuje szereg elementów i czynności, wśród których dostawa żywności jest tylko jedną ze składowych i gdzie zdecydowanie przeważają usługi. Świadczenie takie należy zatem uznać za świadczenie usług, o którym mowa w art. 6 ust. 1 szóstej dyrektywy. Odwrotnie jest natomiast, gdy transakcja dotyczy artykułów żywnościowych na wynos i nie wiąże się ze świadczeniem usług służących organizacji konsumpcji na miejscu w odpowiednich warunkach. Stąd w odniesieniu do działalności restauracyjnej prowadzonej na promie TSUE podkreślił, że sprzedaż gotowych artykułów żywnościowych i napojów do spożycia na miejscu jest wynikiem świadczenia szeregu usług, od przygotowania posiłku do jego podania, i że wiąże się z zapewnieniem klientom infrastruktury obejmującej salę jadalną z pomieszczeniami przyległymi (szatnia itd.) oraz meble i nakrycia. W niektórych przypadkach osoby fizyczne, które zawodowo realizują świadczenia wchodzące w skład działalności restauracyjnej, nakrywają do stołu, służą poradą klientom i udzielają im wyjaśnień w przedmiocie oferowanych artykułów żywnościowych i napojów, podają te produkty do stołu i wreszcie sprzątają stoły po konsumpcji (pkt 13 tego wyroku).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.3.2011, str. 1, z późn. zm.) – usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie.

Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy.

Ustalenie, czy świadczenie należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług, wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących. Element dominujący określa się z punktu widzenia przeciętnego konsumenta oraz z uwzględnieniem – w ramach całościowej oceny – wagi jakościowej (a nie tylko ilościowej) elementów świadczenia usług w stosunku do elementów dostawy towarów.

Sprzedaży towaru zawsze towarzyszy minimalny zakres świadczonych usług, takich jak umieszczenie towaru na półkach sklepowych czy wystawienie rachunku, w związku z czym tylko usługi odrębne od usług nierozerwalnie związanych ze sprzedażą towarów można brać pod uwagę w celu określenia udziału świadczenia usług w świadczeniu złożonym, obejmującym również dostawę towarów.

Z kolei działalność restauracyjną charakteryzuje wiele elementów i czynności, wśród których dostawa gotowej żywności i napojów przeznaczonych do spożycia przez ludzi jest tylko jedną ze składowych i gdzie zdecydowanie przeważają usługi.

Ustalenie, z jaką kategorią świadczenia gastronomicznego mamy do czynienia, zależy od wielu zmiennych. Nie jest nią jedynie wola konsumenta skorzystania z infrastruktury lokalu, ale całokształt „otoczenia”, okoliczności towarzyszących danemu świadczeniu.

Z wniosku wynika, że gotowe danie – kotlet mielony sprzedawany jest bezpośrednio w lokalu, na wynos. Personel przyjmuje zamówienie ustne w punkcie sprzedaży. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług gastronomicznych. Wnioskodawca przygotowuje danie, a sprzedaży towarzyszy podanie towaru, ważenie na tacce papierowej, zapakowanie w pojemnik jednorazowego użytku, wydanie klientowi. Danie nie posiada etykiety. Danie jest gotowe do spożycia, jest ciepłe, nie jest pakowane próżniowo. Termin przydatności do spożycia to (…). Przedmiotowy posiłek nie wymaga obróbki termicznej przez klienta przed jego spożyciem. Sprzedaż odbywa się na rzecz konsumentów - klientów detalicznych.

Z przedstawionych przez Wnioskodawcę informacji wynika, że sprzedaży kotleta mielonego nie będą towarzyszyć usługi przesądzające, że mamy do czynienia z usługą restauracyjną. W analizowanym przypadku nie wystąpią bowiem usługi charakterystyczne dla działalności restauracyjnej, takie jak: zamawianie posiłku przy stoliku u kelnera, nakrywanie do stołu, podawanie produktów do stołu, czy też sprzątanie po posiłku, które w takiej sytuacji miałyby przeważające znaczenie.

W wyroku z dnia 10 maja 2011 r. w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 (ECLI:EU:C:2011:135, pkt 62) TSUE wskazał, że trzeba też dodać, że element dominujący określa się z punktu widzenia przeciętnego konsumenta [zob. podobnie ww. wyroki: w sprawie Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV, pkt 22; w sprawie Everything Everywhere (dawniej T-Mobile UK), pkt 26] oraz z uwzględnieniem, w ramach całościowej oceny, wagi jakościowej, a nie tylko ilościowej, elementów świadczenia usług w stosunku do elementów dostawy towarów.

Mając na uwadze powyższą analizę oraz opis podany przez Wnioskodawcę należy stwierdzić, że – dla celów stosowania podatku od towarów i usług – sprzedaż kotleta mielonego na wynos w plastikowym pojemniku jednorazowym, będącego przedmiotem wniosku, należy uznać za dostawę towaru. Natomiast czynności dodatkowe polegające na przygotowaniu kotleta mielonego, jego zważeniu, zapakowaniu do plastikowego pojemnika jednorazowego, a następnie wydanie klientowi stanowią usługi wspomagające związane z tą dostawą.

Odnosząc się do twierdzenia Wnioskodawcy, zgodnie z którym opisaną dostawę kotleta mielonego sprzedawanego na wynos w plastikowym pojemniku jednorazowym należy traktować jako świadczenie kompleksowe, wyjaśnić należy, że w przypadku dostawy posiłku w opakowaniu jednorazowym, opłata pobierana z tytułu sprzedaży opakowania stanowi element wynagrodzenia za dostarczony towar – posiłek.

Uzasadnienie klasyfikacji towaru

Zgodnie z art. 42a pkt 2 lit. a ustawy, wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towaru, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług niezbędną do określenia stawki podatku właściwej dla towaru lub usługi.

W myśl art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług należy stosować Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

Podstawowe cele, konstrukcję i sposób posługiwania się Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług oraz jej interpretację wskazują zasady metodyczne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) zawarte w ww. rozporządzeniu.

Symbole statystyczne i Nomenklatura scalona wykorzystywane w ustawie służą wyłącznie stosowaniu odpowiednich przepisów, w tym określeniu właściwej stawki podatku od towarów i usług. Nie przesądzają natomiast o tym, czy w świetle przepisów ustawy mamy do czynienia z towarem lub też usługą.

Zgodnie z pkt 1.2 zasad metodycznych, Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) składa się z:

- niniejszych zasad metodycznych,

- uwag do poszczególnych sekcji,

- schematu klasyfikacji.

Natomiast schemat klasyfikacji – jak wskazano w pkt 1.4 zasad metodycznych – stanowi wykaz grupowań i obejmuje:

- symbole grupowań,

- nazwy grupowań.

W sekcji I PKWiU zawarty jest m.in. dział 56 „USŁUGI ZWIĄZANE Z WYŻYWIENIEM”.

W przypadku towarów spożywczych w pierwszej kolejności należy wykluczyć możliwość ich klasyfikacji do działu 56 w PKWiU 2015. Dopiero gdy okaże się, że przedmiot wniosku o wydanie WIS nie może być zaklasyfikowany do tego działu, należy przejść do jego sklasyfikowania według Nomenklatury scalonej albo PKWiU. Końcowym etapem w procesie ustalania stawki podatku dla towaru w ramach WIS jest weryfikacja czy tak sklasyfikowany towar mieści się w jednej z pozycji załącznika nr 3 bądź nr 10 do ustawy.

Tutejszy Organ ponownie wskazuje, że klasyfikacja towaru według Nomenklatury scalonej ma miejsce, jeśli sprzedawanym towarom spożywczym nie towarzyszą żadne usługi wykonywane przez sprzedającego, przetwarzające ten towar (z wyjątkiem nierozerwalnie związanych z dostawą tych towarów, np. wystawienie rachunku, umieszczenie towaru na półkach).

Klasyfikacja świadczenia do grupowania 56 w PKWiU 2015 ma zasadniczo miejsce jeśli:

· dostawie towarów spożywczych towarzyszą „usługi (czynności) dodatkowe” wspomagające, wykonywane przez podatnika, nadające temu towarowi cechy umożliwiające natychmiastowe (bezpośrednie) spożycie, które to usługi nie mają jednak charakteru przeważającego lecz podporządkowany (tracąc tym samym swą odrębność);

· towary spożywcze są wydawane w ramach usług restauracyjnych i cateringowych, tj. dostawie towarów towarzyszy szereg usług (czynności) mających charakter przesądzający (w świadczeniu przeważa element usługowy).

Wspólnym mianownikiem towarów i usług zaliczanych do grupowania 56 w PKWiU 2015 są zatem elementy usługowe, które mają na celu przygotowanie towaru do natychmiastowego (bezpośredniego) spożycia.

Zgodnie z Wyjaśnieniami do PKWiU 2015 dział 56 „Usługi związane z wyżywieniem” obejmuje:

· usługi związane z zapewnianiem pełnego wyżywienia przeznaczonego do bezpośredniej konsumpcji w restauracjach, włączając restauracje samoobsługowe i oferujące posiłki „na wynos”, z lub bez miejsc do siedzenia.

Przy czym nie jest istotny rodzaj obiektu serwującego posiłki, ale fakt, że są one przeznaczone do bezpośredniej konsumpcji.

Natomiast klasa 56.10 „Usługi restauracji i innych placówek gastronomicznych” obejmuje:

· usługi przygotowywania i podawania posiłków gościom siedzącym przy stołach lub gościom dokonującym własnego wyboru potraw z wystawionego menu, bez względu na to czy spożywają oni przygotowywane posiłki na miejscu, biorą je na wynos czy są im dostarczane w miejsce przez nich wyznaczone.

Z kolei grupowanie 56.10.19.0 „Pozostałe usługi podawania posiłków” obejmuje:

· pozostałe usługi związane z podawaniem przygotowywanych posiłków i napojów świadczone przez punkty zazwyczaj nieposiadające miejsc do siedzenia ani obsługi kelnerskiej, takie jak: bufety, punkty sprzedaży frytek i ryb, kioski z gotową żywnością, punkty sprzedaży posiłków na wynos,

· sprzedaż z automatów żywności przygotowywanej na miejscu,

· usługi lodziarni i ciastkarni,

· usługi ruchomych placówek gastronomicznych, przygotowujących żywność i napoje do bezpośredniej konsumpcji.

Mając na uwadze powyższe wskazania klasyfikacyjne, należy podkreślić, że w celu zaklasyfikowania środka spożywczego do działu 56 PKWiU 2015 konieczne jest zidentyfikowanie takich czynności podatnika, które składają się na przygotowanie i podanie oferowanego posiłku do bezpośredniej i natychmiastowej konsumpcji. Swoistym aspektem kategorii środków spożywczych klasyfikowanych do działu 56 jest to, że są one przygotowane i podane do bezpośredniej i natychmiastowej konsumpcji (co nie oznacza, że musi ona nastąpić zaraz na miejscu zakupu).

A zatem, przy dostawie towarów spożywczych – posiłków (wspomaganych elementami usługowymi) klasyfikowanych do działu 56, najistotniejszym jest fakt przygotowania wydawanych posiłków do bezpośredniego spożycia, co nie oznacza, że ich przygotowanie musi następować zawsze na życzenie konkretnego klienta i na jego oczach.

W przedmiotowej sprawie sprzedawany będzie kotlet mielony na wynos w plastikowym pojemniku jednorazowym. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług gastronomicznych. Wnioskodawca przygotowuje danie, a sprzedaży towarzyszy podanie towaru, ważenie na tacce papierowej, zapakowanie w pojemnik jednorazowego użytku, wydanie klientowi. Danie jest gotowe do spożycia, jest ciepłe, nie jest pakowane próżniowo. Przedmiotowy posiłek nie wymaga obróbki termicznej przez klienta przed jego spożyciem. Termin przydatności do spożycia wynosi (…).

Opisanej dostawie kotleta mielonego – będą zatem towarzyszyć usługi wspomagające (nie mające charakteru dominującego) polegające na: przygotowaniu kotleta mielonego, jego zważeniu, zapakowaniu, a następnie wydaniu klientowi. Zatem dostawa takiego towaru nie może być klasyfikowana jako towar według kodu Nomenklatury scalonej, ponieważ do tego grupowania klasyfikuje się towary, którym nie towarzyszą żadne usługi wspomagające ich wydanie do natychmiastowego spożycia, a tym samym towary, które nie podlegają klasyfikacji do PKWiU 56.

Wobec powyższego, dostawę wyżej opisanego towaru spożywczego, któremu towarzyszą wyłącznie usługi wspomagające jego dostawę, należy uznać za dostawę towaru sklasyfikowaną do PKWiU 56 „Usługi związane z wyżywieniem”, przy czym – przyporządkowanie danego towaru spożywczego do ww. grupowania PKWiU 56 nie zmienia charakteru tego świadczenia jako towaru w świetle ustawy.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

Jak stanowi art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1 i art. 138i ust. 4.

Natomiast stosownie do art. 146ef ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do końca roku, w którym suma wydatków wymienionych w art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz. U. poz. 2305 oraz z 2023 r. poz. 347, 641, 1615, 1834 i 1872) określonych na ten rok w ustawie budżetowej, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 lipca tego roku, oraz planie finansowym Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych przedłożonym zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny albo projekcie tego planu przedstawionym do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej zgodnie z art. 42 ust. 2 i 3 tej ustawy, jeżeli plan ten nie został przedłożony zgodnie z art. 42 ust. 4 tej ustawy, po wyłączeniu planowanych przepływów finansowych w ramach tej sumy wydatków, jest wyższa niż 3% wartości produktu krajowego brutto określonego zgodnie z art. 40 ust. 2 tej ustawy:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%;

2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;

3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;

4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

Stosownie do art. 41 ust. 12f ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy towarów i świadczenia usług klasyfikowanych według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), z wyłączeniem sprzedaży w zakresie:

1. napojów innych niż wymienione w załączniku nr 3 lub załączniku nr 10 do ustawy lub w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie, w tym ich przygotowania i podania;

2. towarów nieprzetworzonych przez podatnika, innych niż wymienione w załączniku nr 3 lub załączniku nr 10 do ustawy lub w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie;

3. posiłków, których składnikiem są towary wskazane jako wyłączone z grupowań wymienionych w poz. 2 i 11 załącznika nr 10 do ustawy.

Powyższy przepis wskazuje, że niezależnie od tego, jak dana czynność będzie traktowana w świetle przepisów dotyczących podatku od towarów i usług (tj. czy jako dostawa towarów, czy jako świadczenie usług), jeżeli będzie sklasyfikowana w dziale 56 PKWiU z 2015 r. będzie do niej miała zastosowanie stawka tego podatku w wysokości 8% (pod warunkiem braku wyłączenia wynikającego z art. 41 ust. 12f ustawy).

Jak już wcześniej wskazano dostawa towaru – gotowego posiłku – klasyfikowana jest według PKWiU 2015 w grupowaniu 56 – Usługi związane z wyżywieniem.

Rozstrzygając kwestię stawki podatku należy przeanalizować wyłączenia wskazane w art. 41 ust. 12f ustawy w odniesieniu do towaru, którego dotyczy wniosek.

Przedmiotowy produkt nie stanowi napoju, a więc wyłączenie wskazane w art. 41 ust. 12f pkt 1 ustawy nie ma zastosowania.

Nie jest to też towar nieprzetworzony – Wnioskodawca sam go wytworzył – wyprodukował z przedstawionych w opisie składników. Ponadto, w składzie produktu nie ma towarów wskazanych jako wyłączone z grupowań wymienionych w poz. 2 i 11 załącznika nr 10 do ustawy. Zatem, również wyłączenia wskazane w art. 41 ust. 12f w pkt 2 i 3 ustawy nie mają zastosowania.

W związku z tym, dostawa towaru – kotleta mielonego sprzedawanego na wynos w plastikowym pojemniku jednorazowym – w okolicznościach opisanych przez Wnioskodawcę we wniosku oraz uzupełnieniu – jest klasyfikowana do działu PKWiU 56 – „Usługi związane z wyżywieniem”, przy czym nie jest objęta wyłączeniami, o których mowa w art. 41 ust. 12f ustawy, dlatego też podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy z zw. z art. 41 ust. 12f ustawy oraz art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała.

Tutejszy organ podkreśla, że postępowanie o wydanie WIS dotyczy wyłącznie określenia klasyfikacji i stawki VAT dla danego świadczenia lub klasyfikacji statystycznej na potrzeby zastosowania konkretnego (odwołującego się do klasyfikacji) przepisu w zakresie podatku VAT. W decyzji WIS Dyrektor KIS nie może ustalać prawidłowej podstawy opodatkowania dostawy posiłku (kotleta mielonego wraz z opakowaniem). Powyższa kwestia może być rozstrzygnięta tylko w toku postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie postępowania dotyczącego wiążącej informacji stawkowej.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do towarów tożsamych pod każdym względem z towarem będącym przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże, z zastrzeżeniem art. 42c ust. 2-2d ustawy, organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, oraz ten podmiot, w odniesieniu do towaru będącego jej przedmiotem, który zostanie sprzedany, zaimportowany lub wewnątrzwspólnotowo nabyty w okresie ważności WIS (art. 42c ust. 1 pkt 1 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- towar, będący przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia następującego po dniu jej doręczenia (art. 42ha ust. 1 ustawy).

WIS traci ważność przed upływem 5 lat, z dniem:

1. następującym po dniu doręczenia decyzji o zmianie WIS albo decyzji o uchyleniu WIS, albo

2. wygaśnięcia na podstawie art. 42h ust. 1

- w zależności od tego, które ze zdarzeń nastąpiło wcześniej (art. 42ha ust. 2 ustawy).

WIS wygasa z mocy prawa przed upływem powyższego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku odnoszących się do towaru będącego przedmiotem tej WIS, gdy zmiana tych przepisów spowodowała, że

- klasyfikacja towaru, lub

- stawka podatku właściwa dla towaru, lub

- podstawa prawna stawki podatku

staje się niezgodna z tymi przepisami.

Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, z którymi WIS stała się niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w związku z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej - służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia.

Odwołanie zgodnie z art. 42g ust. 4 ustawy, można złożyć wyłącznie za pośrednictwem systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/ będąc użytkownikiem konta/wyznaczając użytkownika konta organizacji w e-Urzędzie Skarbowym.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).