0112-KDSL2-2.440.226.2024.4.IM

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2024 r., poz. 361), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 9 maja 2024 r. (data wpływu 9 maja 2024 r.), uzupełnionego pismami: z dnia 11 czerwca 2024 r. (data wpływu 11 czerwca 2024 r.) oraz z dnia 9 lipca 2024 r. (data wpływu 9 lipca 2024 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa – wykonanie materiału audio-video do celów (…) na rzecz (…)

Opis usługi: Wnioskodawca przygotowuje materiał audio-video do celów (…) na rzecz (…). Wnioskodawca przenosi na klienta prawa autorskie do ww. materiału audio-video. Materiał audio-video będący przedmiotem usługi stanowi nowy wytwór intelektu. Jest unikalny pod względem treści i formy, co wynika z indywidualnej pracy twórczej Wnioskodawcy oraz specyficznych wymagań klienta – (…). Nie jest możliwe stworzenie identycznego materiału przez inne osoby. Materiał ten posiada cechy odróżniające go od innych, podobnych produktów. Indywidualne podejście do nagrywania i montażu oraz specyficzne elementy wizualne nadają materiałowi unikalny styl. Jest mało prawdopodobne, aby inna osoba lub zespół osób stworzyli w przyszłości taki sam materiał audio-video. Chociaż mogą powstać podobne produkcje, indywidualny charakter i twórcze podejście sprawiają, że dokładne odwzorowanie jest praktycznie niemożliwe. Wnioskodawca jako wykonawca otrzymuje od swojego klienta wynagrodzenie (honorarium) za przekazanie autorskich praw majątkowych. Ponadto Wnioskodawca oświadczył, że będzie wykonywał świadczenie będące przedmiotem wniosku jako twórca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Rozstrzygnięcie: Usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Stawka podatku od towarów i usług: 8%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 2 ustawy w zw. z art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy w zw. z poz. 63 załącznika nr 3 do ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

Zastrzeżenie: Niniejsza WIS ma zastosowanie jeśli – zgodnie z deklaracją złożoną w uzupełnieniu sprawy – Wnioskodawca jest twórcą w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2022 r., poz. 2509). Weryfikacja powyższego pozostaje jednak poza zakresem postępowania w sprawie wydania WIS.

UZASADNIENIE

W dniu 9 maja 2024 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. usługi na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług. Wniosek uzupełnionego pismami: z dnia 11 czerwca 2024 r. (data wpływu 11 czerwca 2024 r.) oraz z dnia 9 lipca 2024 r. (data wpływu 9 lipca 2024 r.), m.in. o wskazanie przedmiotu wniosku, doprecyzowanie jego opisu oraz stosowny dokument.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis usługi

Wnioskodawca (płatnik podatku VAT (podatek od towarów i usług)) prowadzi działalność gospodarczą, która obejmuje tworzenie nagrań audio-video, ich montaż i postprodukcję przy użyciu (…), a następnie dostarczanie gotowego materiału klientom poprzez (…). Działalność ta obejmuje również przekazanie praw autorskich do stworzonego materiału klientom. Przekazanie praw autorskich odbywa się na dwa sposoby, (…).

W związku z tym, Wnioskodawca chce uzyskać informację, czy możliwe jest zastosowanie obniżonej stawki VAT w wysokości 8% dla opisanej działalności.

W piśmie z dnia 11 czerwca 2024 r., Wnioskodawca doprecyzował przedmiot wniosku w następujący sposób.

Przedmiotem wniosku jest jedna kompleksowa usługa, obejmująca tworzenie nagrań audio-video, ich montaż, postprodukcję oraz przekazanie praw autorskich do stworzonego materiału. Nabywcą jest (…). Wykonywane przez Wnioskodawcę czynności: nagrywanie audio-video u klienta, montaż i postprodukcja przy użyciu (…), dostarczenie gotowego materiału klientowi, przekazanie praw autorskich poprzez (…). Przedmiotem sprzedaży jest gotowy materiał audio-video wraz z prawami autorskimi. Celem świadczenia jest dostarczenie klientowi profesjonalnego materiału audio-video zgodnie z jego wymaganiami. Oczekiwaniem nabywcy jest uzyskanie wysokiej jakości nagrania audio-video do celów (…). Wynagrodzenie Wnioskodawcy jest ustalone na podstawie złożoności projektu, czasu realizacji oraz dodatkowych czynników, takich jak przekazanie praw autorskich.

Wraz z ww. pismem Wnioskodawca przesłał (…).

Wnioskodawca poinformował także, że nie posiada (…). Nie ma również innych dokumentów, z których wynika na jakich zasadach wykonywane jest świadczenie będące przedmiotem wniosku, nie są one wymagane prawnie.

(…)

Natomiast na przesłanym (…).

W piśmie z dnia 9 lipca 2024 r. – doprecyzowując ponownie przedmiot wniosku – Wnioskodawca wskazał, że:

· jest twórcą materiału audio-video. Wykonuje nagranie, montaż oraz postprodukcję materiału, co zdecydowanie kwalifikuje Wnioskodawcę jako twórcę w myśl przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;

· material audio-video nie zawiera (…). Przeniesienie majątkowych praw autorskich na klienta zostało jednak uregulowane umową. Zdaniem Wnioskodawcy, (…);

· material audio-video odznacza się oryginalnym, twórczym charakterem. Oryginalność wynika z indywidualnego podejścia do nagrywania i montażu. Nie jest możliwe, aby dwie różne osoby, nawet z tymi samymi narzędziami i w tym samym miejscu, stworzyły identyczny produkt;

· material audio-video stanowi nowy wytwór intelektu. Jest unikalny pod względem treści i formy, co wynika z indywidualnej pracy twórczej Wnioskodawcy oraz specyficznych wymagań (…). Nie jest możliwe stworzenie identycznego materiału przez inne osoby;

· materiał audio-video posiada cechy odróżniające go od innych, podobnych produktów. Indywidualne podejście do nagrywania i montażu oraz specyficzne elementy wizualne nadają materiałowi unikalny styl;

· jest mało prawdopodobne, aby inna osoba lub zespól osób stworzyli w przyszłości taki sam materiał audio-video. Chociaż mogą powstać podobne produkcje, indywidualny charakter i twórcze podejście sprawiają, że dokładne odwzorowanie jest praktycznie niemożliwe.

Wnioskodawca poinformował również, że (…)

W piśmie tym Wnioskodawca przedstawił także własne uzasadnienie stosowania stawki VAT 8%.

W trybie przewidzianym w art. 200 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r., poz. 2383, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, postanowieniem z dnia 15 lipca 2024 r., znak nr 0112-KDSL2-2.440.226.2024.3.IM tutejszy organ wyznaczył Wnioskodawcy siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w zakresie zebranego w sprawie materiału dowodowego. Postanowienie zostało doręczone Wnioskodawcy w dniu 15 lipca 2024 r. Do dnia wydania niniejszej decyzji z prawa tego Wnioskodawca nie skorzystał.

Uzasadnienie sposobu zidentyfikowania świadczenia na potrzeby podatku od towarów i usług

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

W świetle przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (`(...)`).

W złożonym w dniu 11 czerwca 2024 r. uzupełnieniu sprawy Wnioskodawca doprecyzował, że przedmiotem wniosku jest „jedna kompleksowa usługa”.

Jak stanowi art. 42b ust. 5 ustawy, przedmiotem wniosku o wydanie WIS mogą być:

1. towar albo usługa, albo

2. towary lub usługi, które w ocenie wnioskodawcy razem składają się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu.

Biorąc pod uwagę zakres żądania Wnioskodawcy, należy w pierwszej kolejności ustalić charakter świadczenia realizowanego przez niego.

W kwestii związanej z oceną charakteru świadczenia realizowanego przez Wnioskodawcę, należy podkreślić, że co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedno świadczenie obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń (usług/towarów), świadczenie to nie powinno być sztucznie dzielone dla celów podatkowych.

Aby móc wskazać, że dane świadczenie jest świadczeniem złożonym (kompleksowym), powinno składać się ono z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi do jednego celu. Na świadczenie kompleksowe składa się więc kombinacja różnych czynności (usług/towarów), prowadzących do realizacji określonego celu, tj. wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Świadczenia pomocnicze w takim przypadku nie stanowią celu samego w sobie, lecz są środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia głównego. Pojedyncze świadczenie traktowane jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia pomocniczego jest zdeterminowany przez świadczenie główne oraz nie można wykonać lub wykorzystać świadczenia głównego bez świadczenia pomocniczego.

Stanowisko takie przedstawił również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (zwany dalej TSUE) w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie nr C-349/96 Card Protection Plan Ltd (CPP) przeciwko Commissioners of Customs and Excise, ECLI:EU:C:1999:93, stwierdzając: „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

Podsumowując zatem powyższe, świadczenie kompleksowe ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej), niezależnie opodatkowane świadczenia.

Z pojedynczą usługą mamy natomiast do czynienia, gdy pomiędzy realizowanymi świadczeniami nie zachodzi relacja świadczenie główne – świadczenie pomocnicze. Poszczególne czynności – w przypadku pojedynczej usługi – stanowią z reguły kolejne etapy świadczenia, nie przyjmują jednak roli świadczeń pomocniczych.

Ze zgromadzonego w toku prowadzonego postępowania materiału dowodowego wynika, że nabywcą w analizowanej sprawie jest (…) (zwany dalej klientem). Wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach świadczenia objętego umową z klientem czynności, to: (…). Przedmiotem sprzedaży jest zatem gotowy materiał audio-video wraz z prawami autorskimi.

Jak wskazał Wnioskodawca, celem świadczenia jest dostarczenie klientowi profesjonalnego materiału audio-video zgodnie z jego wymaganiami. Natomiast oczekiwaniem klienta jest uzyskanie wysokiej jakości nagrania audio-video do celów (…). Wynagrodzenie Wnioskodawcy jest ustalone na podstawie złożoności projektu, czasu realizacji oraz dodatkowych czynników, takich jak przekazanie praw autorskich.

Analiza przedstawionego świadczenia wskazuje, że należy uznać je za pojedynczą usługę, składającą się z kilku etapów które następują po sobie. Wnioskodawca na zlecenie klienta wykonuje materiał audio-video do celów (…). W związku z tym, przenosi na klienta prawa autorskie, co potwierdzają przesłane przez Wnioskodawcę dokumenty: (…).

W analizowanym przypadku, klient nabywając przedmiotową usługę otrzymuje jedno świadczenie składające się z kilku następujących po sobie nierozerwalnie związanych ze sobą elementów. Wszystkie wskazane w opisie elementy w jednakowym stopniu tworzą jedną pojedynczą usługę i w równym stopniu się na nią składają. Klient w żaden sposób nie ma wpływu na ilość elementów tworzących nabywaną usługę, nie może też zrezygnować z żadnego elementu tej usługi, wówczas bowiem usługa nie zostanie wykonana.

Podsumowując, usługę – polegającą na wykonaniu przez Wnioskodawcę materiału audio-video do celów (…) na rzecz (…) – należy, w kontekście art. 42b ust. 5 ustawy, traktować jako jedną usługę (o której mowa w pkt 1 ww. przepisu).

Uzasadnienie klasyfikacji usługi

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Zgodnie z art. 42a ustawy, wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

1. opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;

2. klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, niezbędną do:

a) określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,

b) stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;

3. stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4.

W przypadku, gdy stawka podatku od towarów i usług nie jest uzależniona od zaklasyfikowania danego towaru lub usługi do odpowiedniej klasyfikacji (CN, PKOB lub PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)) – nie jest ona niezbędna do określenia stawki podatku właściwej dla towaru lub usługi – tutejszy organ nie dokonuje takiej klasyfikacji.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1 i art. 138i ust. 4.

Natomiast stosownie do art. 146ef ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do końca roku, w którym suma wydatków wymienionych w art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz. U. poz. 2305 oraz z 2023 r. poz. 347 i 641) określonych na ten rok w ustawie budżetowej, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 lipca tego roku, oraz planie finansowym Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych przedłożonym zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny albo projekcie tego planu przedstawionym do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej zgodnie z art. 42 ust. 2 i 3 tej ustawy, jeżeli plan ten nie został przedłożony zgodnie z art. 42 ust. 4 tej ustawy, po wyłączeniu planowanych przepływów finansowych w ramach tej sumy wydatków, jest wyższa niż 3% wartości produktu krajowego brutto określonego zgodnie z art. 40 ust. 2 tej ustawy:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%;

2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;

3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;

4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

W załączniku nr 3 do ustawy zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod poz. 63 wskazano, bez względu na symbol PKWiU „Usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2022 r., poz. 2509) wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania”.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego – w myśl art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);

2. plastyczne;

3. fotograficzne;

4. lutnicze;

5. wzornictwa przemysłowego;

6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;

7. muzyczne i słowno-muzyczne;

8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;

9. audiowizualne (w tym filmowe).

Ustawodawca posłużył się syntetyczną definicją utworu, określając w sposób generalny cechy konieczne, wyróżniające utwór od innych rezultatów działalności człowieka. Utwór musi zatem wykazywać łącznie trzy cechy:

1. stanowić przejaw działalności człowieka (twórcy);

2. stanowić przejaw działalności twórczej;

3. mieć indywidualny charakter.

O ile sens pierwszej z cech nie budzi wątpliwości, dwie pozostałe mają charakter ocenny. Jednakże stwierdzenie, że utwór to przejaw działalności twórczej uwypukla fakt, że utwór powinien stanowić rezultat działalności o charakterze kreacyjnym. Przesłanka ta, niekiedy określana przesłanką „oryginalności” utworu, kładzie nacisk na aspekt przedmiotowy, tj. odnoszący się do samego wytworu ludzkiego umysłu. Spełniona zostaje, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Nie może natomiast być uznany za utwór i objęty ochroną prawa autorskiego taki przejaw ludzkiej aktywności umysłowej, który jest rutynowy, standardowy lub typowy. Podkreśla to konieczność łącznego traktowania obu z wymienionych w pkt 2 i pkt 3 cech. Sam „przejaw działalności twórczej” nie jest warunkiem wystarczającym do zakwalifikowania określonego wytworu jako przedmiotu prawa autorskiego. Konieczne jest, by wytwór taki miał indywidualny charakter, tzn. żeby cechował się indywidualnością. Muszą zatem charakteryzować go dostatecznie doniosłe różnice w porównaniu z uprzednio wytworzonymi produktami intelektualnymi.

Nie każde dzieło (utwór) spełnia przesłanki utworu w rozumieniu ww. ustawy. Dotyczy to w szczególności świadczenia będącego powieleniem innych prac, a więc niebędących rezultatem działalności twórczej o indywidualnym charakterze, jak również prac typowych, zawierających powtarzalne, nieoryginalne rozwiązania. Świadczenia (utwory) takie nie podlegają ochronie autorsko-prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Jak wynika z powołanych przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej, utrwalony w jakiejkolwiek postaci. Przejawem działalności twórczej jest uzewnętrzniony rezultat działalności twórcy.

Jednocześnie wskazać należy, że w myśl postanowień rozdziału 5 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, autorskie prawa majątkowe do utworu mogą przejść na inne osoby na podstawie umowy o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub na podstawie umowy o korzystanie z utworu, zwanej licencją.

Według art. 41 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej:

1. autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy;

2. nabywca autorskich praw majątkowych może przenieść je na inne osoby, chyba że umowa stanowi inaczej.

Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione (art. 41 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych).

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji pojęcia „honorarium”, zatem można wyjaśnić jego znaczenie posługując się Słownikiem Języka Polskiego (Słownik Współczesnego Języka Polskiego, Wydawnictwo Wilga, Warszawa 1996, str. 309), według którego „honorarium to wynagrodzenie za pracę w wolnych zawodach”; ustawa ta nie definiuje także pojęcia „wolnego zawodu”. Nie oznacza to jednak, że wynagrodzenie otrzymane z tytułu udzielenia licencji do utworu, nie stanowi wynagrodzenia za pracę w wolnym zawodzie o charakterze honorarium, a wynagrodzenia za wykonaną pracę nie można utożsamiać z zapłatą za usługę wykonaną w ramach działalności gospodarczej.

Podsumowując, gdy usługi są wykonywane przez twórcę w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych i stanowią przedmiot autorskich praw majątkowych do utworu, a wynagrodzenie w formie honorarium odbywa się z przeniesieniem ww. praw, to z uwagi na nierozerwalność powyższych czynności, tj. sprzedaży usługi oraz praw autorskich, świadczenie to stanowi „Usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania”, wymienione w poz. 63 załącznika nr 3 do ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca przygotowuje materiał audio-video do celów (…) na rzecz (…). Ostatecznie, Wnioskodawca przenosi na klienta prawa autorskie do ww. materiału audio-ideo, co potwierdzają przesłane przez Wnioskodawcę (…).

Material audio-video będący przedmiotem usługi stanowi nowy wytwór intelektu. Jest unikalny pod względem treści i formy, co wynika z indywidualnej pracy twórczej Wnioskodawcy oraz specyficznych wymagań klienta. Nie jest możliwe stworzenie identycznego materiału przez inne osoby. Materiał ten posiada cechy odróżniające go od innych, podobnych produktów. Indywidualne podejście do nagrywania i montażu oraz specyficzne elementy wizualne nadają materiałowi unikalny styl. Jest mało prawdopodobne, aby inna osoba lub zespół osób stworzyli w przyszłości taki sam materiał audio-video. Chociaż mogą powstać podobne produkcje, indywidualny charakter i twórcze podejście sprawiają, że dokładne odwzorowanie jest praktycznie niemożliwe.

Wnioskodawca otrzymuje od swojego klienta wynagrodzenie (honorarium) za przekazanie autorskich praw majątkowych, zgodnie z zapisami umowy. Ponadto Wnioskodawca oświadczył, że będzie wykonywał świadczenie będące przedmiotem wniosku jako twórca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Biorąc pod uwagę zaprezentowany przez Wnioskodawcę opis usługi będącej przedmiotem wniosku oraz zapisy przesłanego (…), a także oświadczenie Wnioskodawcy, że będzie wykonywał usługę jako twórca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, należy stwierdzić, że wykonanie ww. usługi podlega opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy w zw. z art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy w zw. z poz. 63 załącznika nr 3 do ustawy.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do usług tożsamych pod każdym względem z usługą będącą przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże, z zastrzeżeniem art. 42c ust. 2-2d ustawy, organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, oraz ten podmiot, w odniesieniu do usługi będącej jej przedmiotem, która zostanie wykonana w okresie ważności WIS (art. 42c ust. 1 pkt 2 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- usługa, będąca przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia następującego po dniu jej doręczenia (art. 42ha ust. 1 ustawy).

WIS traci ważność przed upływem 5 lat, z dniem:

1. następującym po dniu doręczenia decyzji o zmianie WIS albo decyzji o uchyleniu WIS, albo

2. wygaśnięcia na podstawie art. 42h ust. 1

- w zależności od tego, które ze zdarzeń nastąpiło wcześniej (art. 42ha ust. 2 ustawy).

WIS wygasa z mocy prawa przed upływem powyższego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku odnoszących się do usługi będącej przedmiotem tej WIS, gdy zmiana tych przepisów spowodowała, że

- klasyfikacja usługi, lub

- stawka podatku właściwa dla usługi lub

- podstawa prawna stawki podatku

staje się niezgodna z tymi przepisami.

Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, z którymi WIS stała się niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w zw. z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia.

Odwołanie zgodnie z art. 42g ust. 4 ustawy, można złożyć wyłączne za pośrednictwem systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/ będąc użytkownikiem konta/wyznaczając użytkownika konta organizacji w e-Urzędzie Skarbowym.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).