0112-KDSL2-2.440.195.2024.3.EZW

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2024 r., poz. 361), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia: 25 kwietnia 2024 r. (data wpływu 25 kwietnia 2024 r.), uzupełnionego pismami z dnia 5 czerwca 2024 r. (data wpływu 5 czerwca 2024 r.) oraz 24 czerwca 2024 r. (data wpływu 24 czerwca 2024 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa (świadczenie kompleksowe) – organizacja imprezy (…)

Opis świadczenia:

Wnioskodawca jako samorządowa instytucja kultury organizuje imprezę biletowaną (…). Impreza odbywa się w sali Domu Kultury. Uczestnik w ramach nabytego biletu wstępu ma możliwość spotkania z (…) oraz otrzymuje poczęstunek (…) oraz prezent. Dzieci podczas spotkania (…) uczestniczą w zabawach tanecznych i ruchowych przy muzyce, śpiewają piosenki i recytują wierszyki, rozmawiają z (…). Efektem realizowanego świadczenia jest zadowolenie dziecka ze spotkania (…), świetna zabawa i otrzymany prezent. Uczestnik imprezy oczekuje dobrej zabawy i niezapomnianych przeżyć. Poczęstunek i prezent dla dziecka są wliczone w cenę biletu. Nabywca biletu na imprezę (…) jest zainteresowany nabyciem jednego (złożonego) świadczenia. Czynności wchodzące w zakres świadczenia prowadzą do realizacji określonego celu, który ma prowadzić do zadowolenia uczestnika.

Rozstrzygnięcie: Pozostałe usługi w zakresie kultury – wyłącznie w zakresie wstępu

Stawka podatku od towarów i usług: 8%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 2 ustawy w zw. z art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy i poz. 66 załącznika nr 3 do ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

UZASADNIENIE

W dniu 25 kwietnia 2024 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. świadczenia na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług. Wniosek uzupełniono w dniu 5 czerwca 2024 r. (…) oraz w dniu 24 czerwca 2024 r. o potwierdzenie przedmiotu wniosku oraz doprecyzowanie opisu świadczenia.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis świadczenia:

IMPREZY BILETOWANE DLA DZIECI

(…) Dom Kultury (…) jest samorządową instytucją kultury, której organizatorem jest Gmina (…). Podmiot jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Do podstawowych zadań (…) należy między innymi: organizacja imprez kulturalnych, spektakli, koncertów oraz prowadzenie zajęć w ramach sekcji i kół zainteresowań. (`(...)`). (…) Dom Kultury (…) działa w oparciu o Statut i Regulamin organizacyjny.

(…) zgodnie ze statutem jest organizatorem imprez dla dzieci. Bywa, że są to imprezy odpłatne, biletowane (…). Imprezy mają na celu wspólną zabawę i integrację z rówieśnikami. Tego typu imprezy dla najmłodszych umacniają więzi społeczne, dzieci uczą się współpracy i zdrowego współzawodnictwa, mają korzystny wpływ na psychikę dziecka oraz rozwijają jego wyobraźnię. Imprezy prowadzone są przez osoby z zewnątrz zatrudnione na podstawie umowy zlecenie, czy też firmy zewnętrzne.

Organizacja wydarzenia nie ma na celu osiągania zysków, a jedynie częściowy zwrot kosztów jego organizacji, (…).

(…)

Z kolei w uzupełnieniu z dnia 24 czerwca 2024 r. Wnioskodawca potwierdził, że przedmiotem wniosku jest impreza biletowana (płatna) (…). Ponadto, Wnioskodawca ostatecznie doprecyzował opis świadczenia wskazując następujące informacje:

Tematem imprezy jest spotkanie (…) oraz wspólna zabawa. (…).

Niezbędnymi czynnościami, które wykonuje Wnioskodawca w celu realizacji imprezy (…) to przede wszystkim reklama wydarzenia, sprzedaż biletów, dekoracja sali, a także przygotowanie drobnego poczęstunku (…).

Dzieci podczas spotkania (…):

- uczestniczą w zabawach tanecznych i ruchowych przy muzyce,

- śpiewają piosenki i recytują wierszyki.

- odpowiadają na pytania (…).

Impreza odbywa się w sali (…) Domu Kultury (…).

Efektem realizowanej usługi jest zadowolenie dziecka ze spotkania (…), świetnej zabawy i otrzymanego prezentu.

Uczestnik imprezy (…) oczekuje dobrej zabawy i niezapomnianych przeżyć.

Organizacja imprezy (…) nie ma na celu osiągania zysków, a jedynie częściowy zwrot kosztów jej organizacji.

Złożony wniosek dotyczy świadczenia kompleksowego.

Poszczególne czynności wchodzące w skład opisywanego świadczenia są ze sobą ściśle powiązane i tworzą całość nabywaną nierozłącznie.

Uczestnik imprezy (…) nie ma możliwości zakupu biletu wstępu bez poczęstunku.

Pomiędzy czynnościami wchodzącymi w skład świadczenia występuje zależność, powodująca, że czynności te nie mogą być wykonywane odrębnie. Zależność ta wynika z kompleksowego świadczenia usługi jako całości.

Czynności wchodzące w zakres świadczenia prowadzą do realizacji określonego celu, który ma prowadzić do zadowolenia uczestnika.

Uczestnik imprezy (…) jest zainteresowany nabyciem jednego (złożonego) świadczenia.

Impreza (…) w postaci spotkania dla dzieci może odpowiadać za kształtowanie wzorców i nawyków aktywnego uczestnictwa w kulturze:

- wprowadza dzieci do różnych form sztuki i kultury,

- promuje integrację społeczną

- zachęca do aktywnego uczestnictwa.

Poczęstunek i prezent dla dziecka są wliczone w cenę biletu.

Uzasadnienie występowania świadczenia kompleksowego (usługi)

Należy podkreślić, że co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedno świadczenie obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka czynności, świadczenie to nie powinno być sztucznie dzielone dla celów podatkowych.

Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za czynność zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako czynności pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do czynności zasadniczej.

Natomiast aby móc wskazać, że dane świadczenie jest świadczeniem złożonym (kompleksowym), powinno składać się ono z różnych czynności, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na świadczenie złożone składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Z kolei czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia, świadczenie nie powinno być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będzie jedno świadczenie kompleksowe, obejmujące kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład wykonywanego świadczenia wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia złożonego kompleksowego.

Stanowisko takie przedstawił również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd v. Commissioners of Custom and Excise, ECLI:EU:C:1999:93 stwierdzając, że: „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem wniosku, wskazać również należy, że:

- w wyroku TSUE z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v. Staatssecretaris van Financien, ECLI:EU:C:2005:649, Trybunał wskazał, że po pierwsze z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania podatku VAT (podatek od towarów i usług). W ocenie Trybunału, aby określić, czy mamy do czynienia z jednym świadczeniem, należy przede wszystkim poszukać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem ustalenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (pkt 20 wyroku). Podobnie jest w przypadku, jeśli dwa (lub więcej) świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (punkt 22 wyroku),

- w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse LLP v. Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs, ECLI:EU:C:2012:597, TSUE wskazał, że aby móc uznać, że ogół świadczeń zapewnianych przez wynajmującego najemcy stanowi jedno świadczenie, należy zbadać czy wykonywane świadczenia stanowią jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, czy też obejmują one świadczenie główne, względem którego pozostałe świadczenia mają charakter dodatkowy (pkt 22 wyroku),

- w wyroku z dnia 21 lutego 2013 r w sprawie C-18/12 Město Žamberk v. Finanční ředitelství v Hradci Králové, ECLI:EU:C:2013:95, TSUE wskazał, że „w odniesieniu do istnienia jednego złożonego świadczenia w postępowaniu głównym należy przeanalizować, czy sprzęt znajdujący się w danym parku wodnym tworzy całość w taki sposób, że wstęp do tej całości stanowi jedno świadczenie, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny. W tym względzie, jeśli – jak w niniejszej sprawie – jeden rodzaj biletu wstępu oferowanego dla parku wodnego uprawnia do wstępu do całego kompleksu, bez jakiegokolwiek rozróżnienia w zależności od rodzaju faktycznie używanych urządzeń, sposobu i czasu trwania ich używania przez okres ważności biletu wstępu, okoliczność ta stanowi istotną wskazówkę na istnienie jednego świadczenia złożonego” (pkt 32 wyroku).

Charakter danego świadczenia należy oceniać biorąc pod uwagę punkt widzenia nabywcy oraz cechy charakterystyczne tego świadczenia (vide: wyrok TSUE z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service srl, ECLI:EU:C:2008:108, pkt 51-53; z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro, ECLI:EU:C:2009:365, pkt 17-19 oraz z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV, ECLI:EU:C:2009:722, pkt 36-38).

Podsumowując zatem powyższe, świadczenie kompleksowe ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy, dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej), niezależnie opodatkowane świadczenia.

Z powyższego opisu zawartego we wniosku wynika, że impreza (…) to wydarzenie kulturalne, podczas którego dzieci uczestniczące w wydarzeniu spotykają się z (…). Podczas spotkania dzieci (…), wspólnie śpiewają piosenki, tańczą, wykonują ćwiczenia ruchowe oraz recytują wierszyki. Nabywca (rodzic dziecka) zainteresowany jest nabyciem złożonego świadczenia, na które składa się bilet wstępu na przedmiotową imprezę, poczęstunek (…) oraz prezent dla dziecka. Efektem realizowanego świadczenia jest zadowolenie uczestnika ze spotkania (…), świetna zabawa i otrzymany prezent.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że czynności opisane we wniosku, świadczone przez Wnioskodawcę, mają charakter kompleksowy. Poszczególne czynności wchodzące w skład opisywanego świadczenia są ze sobą ściśle powiązane i tworzą całość nabywaną nierozłącznie. Pomiędzy czynnościami wchodzącymi w skład świadczenia występuje zależność, powodująca, że czynności te nie mogą być wykonywane odrębnie. Elementem przemawiającym za kompleksowością świadczenia jest przede wszystkim to, że uczestnik jest zainteresowany udziałem w spotkaniu (…) jako całości. W ramach nabytego biletu uczestnik nabywa drobny poczęstunek (…), a także prezent. Poczęstunek (…) i prezent dla dziecka są wliczone w cenę biletu. Uczestnik imprezy (…) nie ma możliwości zakupu biletu wstępu bez poczęstunku.

Z punktu widzenia uczestnika podstawowym celem jest udział w wydarzeniu o charakterze kulturalnym, dobra zabawa i niezapomniane przeżycie. W ramach nabywanego biletu wstępu będą mieściły się również świadczenia pomocnicze, tj. poczęstunek (…) oraz prezent, składające się na organizację wydarzenia, które służy skorzystaniu w jak najlepszy sposób ze świadczenia głównego – imprezy (…).

Zatem świadczoną przez Wnioskodawcę usługę, polegającą na organizacji imprezy (…) o charakterze kulturalnym, należy uznać za usługę złożoną, dla której usługę zasadniczą będzie stanowiło spotkanie (…), a poczęstunek (…) oraz prezent będą miały charakter pomocniczy. Świadczenia dodatkowe nie będą stanowiły celu samego w sobie i należy je traktować jako element pewnej większej całości, stanowiącej jedno świadczenie.

Podsumowując, Wnioskodawca będzie świadczył kompleksową usługę organizacji imprezy (…), dla której usługą zasadniczą będzie spotkanie (…), natomiast poczęstunek oraz prezent dla dziecka będą miały charakter pomocniczy.

Uzasadnienie klasyfikacji świadczenia kompleksowego (usługi)

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Zgodnie z art. 42a ustawy, wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

1. opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;

2. klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług niezbędną do:

a) określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,

b) stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;

3. stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4.

Zatem w przypadku, gdy stawka podatku od towarów i usług nie jest uzależniona od zaklasyfikowania danego towaru lub usługi do odpowiedniej klasyfikacji (CN, PKOB lub PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)), ale od spełnienia definicji (opisu) zawartej w odpowiednim przepisie ustawy lub pozycji załącznika do ustawy, przedmiotem postępowania w zakresie wydania WIS jest ustalenie, czy opisany towar lub usługa spełnia wymogi wskazane przez ustawodawcę w tym opisie_._

W poz. 66 załącznika nr 3 do ustawy, stanowiącego wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, wskazano bez względu na symbol PKWiU – „Usługi bibliotek, archiwów, muzeów oraz pozostałe usługi w zakresie kultury – wyłącznie w zakresie wstępu”.

Zatem ustawodawca objął obniżoną stawką podatku w wysokości 8% usługi w zakresie kultury, lecz wyłącznie w zakresie wstępu. Ustawodawca nie określił jednak ani form, ani kategorii „wstępu”, do których ma zastosowanie obniżona stawka podatku w wysokości 8%.

W załączniku nr 3 do Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), stanowiącym wykaz dostaw towarów i świadczenia usług, do których można zastosować stawki obniżone, o których mowa w art. 98, w poz. 7 wymieniony został wstęp na przedstawienia, do teatrów, cyrków, na targi, do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na koncerty, do muzeów, ogrodów zoologicznych, kin, na wystawy oraz podobne imprezy i obiekty kulturalne.

Obowiązujący od dnia 1 lipca 2011 r. art. 32 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1, z późn. zm.), wskazuje, że:

1. Usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej.

2. Ustęp 1 ma zastosowanie w szczególności do:

a) prawa wstępu na spektakle, przedstawienia teatralne, występy cyrkowe, targi, do parków rozrywki, na koncerty, wystawy, jak również inne podobne wydarzenia kulturalne;

b) prawa wstępu na wydarzenia sportowe, takie jak mecze lub zawody;

c) prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria.

3. Ustęp 1 nie obejmuje korzystania z obiektów, takich jak sale gimnastyczne i inne, w zamian za opłatę.

Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., strona internetowa www.sjp.pwn.pl), pod pojęciem „wstępu” należy rozumieć „możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś”.

Zatem pod pojęciem „wstępu” w rozumieniu poz. 66 załącznika nr 3 do ustawy należy rozumieć możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś, przy czym nie ma znaczenia forma biletu (lub opłaty), tzn. czy jest to jednorazowy bilet, czy też karnet upoważniający do kilku wejść. Dodatkowo należy zauważyć, że wejścia (wstępu) nie można kojarzyć tylko z możliwością wejścia np. do określonego miejsca (pomieszczenia). Ze wstępem w rozumieniu tych przepisów związane jest określone świadczenie (typowe dla danego obiektu). Tak np. z nabyciem biletu wstępu do teatru związana jest możliwość obejrzenia przedstawienia, w przypadku parku rozrywki – możliwość korzystania z określonych urządzeń, sali tanecznej – możliwość tańczenia, na imprezę sportową – możliwość obejrzenia rozgrywanych na danym obiekcie zawodów, „na siłownię” – możliwość wykonywania ćwiczeń siłowych przy wykorzystaniu znajdujących się na jej terenie przyrządów, do parku narodowego – możliwość oglądania obiektów przyrodniczych znajdujących się na jego terenie.

Ustawa oraz przepisy wykonawcze nie definiują również pojęć „kultura”, „usługa kulturalna”, „usługa w zakresie kultury”. Odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, że pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp.

W słownikach oraz encyklopediach podaje się natomiast następujące definicje pojęcia „kultura”:

- „materialna i umysłowa działalność społeczeństw oraz jej wytwory” (Słownik Języka Polskiego – www.sjp.pwn.pl),

- „duchowy i materialny dorobek społeczności żyjącej w jakimś czasie na określonym terenie” (Wielki Słownik Języka Polskiego – http://www.wsjp.pl/),

- „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową – ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtmuller „Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska” Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999),

- „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982).

Należy również mieć na uwadze, że z uwagi na szybko zmieniającą się rzeczywistość, w tym wszechobecny trent do cyfryzacji i rozwój wszelkich multimediów, a także, a może nawet przede wszystkim, ze względu na oczekiwania klientów, w różny sposób przybliża się społeczeństwu kulturę. W tym miejscu wskazać można na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 19 kwietnia 2022 r., sygn. akt I SA/Gl 1527/21, który dotyczy co prawda kwestii zwolnienia od podatku VAT usług kulturalnych, jednak pewne tezy zawarte w tym wyroku wydają się być istotne dla zidentyfikowania usług kulturalnych. I tak, WSA wskazał: „Zatem pojęcie »kultury« jest niejednoznaczne, a usługi kulturalne, choć dotyczące zwolnienia od opodatkowania, rozumiane są w procesie wykładni na gruncie reguł znaczeniowych języka etnicznego dość szeroko. W ramach działalności kulturalnej mogą być świadczone usługi rozrywkowe, o czym mowa w art. 34 Ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 194). W każdym razie, na co zwrócił uwagę NSA w ww. wyroku, nie zostały w żaden normatywny sposób sformułowane cele zakładane przez prawodawcę krajowego w zakresie objęcie preferencją wyłącznie kultury »wysokiej«. Kryterium ich rozróżnienia może mieć w tym przypadku charakter wyłącznie intuicyjny, który będzie różny w zależności od potrzeb, gustów, upodobań, wykształcenia i doświadczeń podmiotu dokonującego interpretacji”.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca jest samorządową instytucją kultury. Do podstawowych zadań Wnioskodawcy jako instytucji kultury należy między innymi: kształtowanie wzorów i nawyków aktywnego uczestnictwa w kulturze, organizacja form indywidualnej i zbiorowej aktywności kulturalnej i imprez kulturalnych.

Jak wskazał Wnioskodawca, impreza (…) może odpowiadać za kształtowanie wzorców i nawyków aktywnego uczestnictwa w kulturze, bowiem wprowadza dzieci do różnych form sztuki i kultury, promuje integrację społeczną oraz zachęca do aktywnego uczestnictwa.

Zatem, w ocenie tutejszego organu, charakter i cel imprezy (…), będącej przedmiotem wniosku wskazuje, że jej organizacja ma związek z funkcjonowaniem samorządowej instytucji kultury jaką jest (…) Dom Kultury (…), jej celami i zadaniami określonymi w statucie.

Tym samym, świadczona przez Wnioskodawcę usługa kompleksowa polegająca na organizacji imprezy (…) stanowi pozostałą usługę w zakresie kultury – wyłącznie w zakresie wstępu, o której mowa w poz. 66 załącznika nr 3 do ustawy.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1 i art. 138i ust. 4.

Natomiast stosownie do art. 146ef ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do końca roku, w którym suma wydatków wymienionych w art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz. U. poz. 2305 oraz z 2023 r. poz. 347, 641, 1615, 1834 i 1872) określonych na ten rok w ustawie budżetowej, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 lipca tego roku, oraz planie finansowym Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych przedłożonym zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny albo projekcie tego planu przedstawionym do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej zgodnie z art. 42 ust. 2 i 3 tej ustawy, jeżeli plan ten nie został przedłożony zgodnie z art. 42 ust. 4 tej ustawy, po wyłączeniu planowanych przepływów finansowych w ramach tej sumy wydatków, jest wyższa niż 3% wartości produktu krajowego brutto określonego zgodnie z art. 40 ust. 2 tej ustawy:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%;

2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;

3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;

4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

Jak już wskazano w niniejszej decyzji, w poz. 66 załącznika nr 3 do ustawy, stanowiącym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, wymieniono bez względu na symbol PKWiU – „Usługi bibliotek, archiwów, muzeów oraz pozostałe usługi w zakresie kultury – wyłącznie w zakresie wstępu”.

Mając na uwadze, że realizowana przez Wnioskodawcę usługa kompleksowa stanowi pozostałą usługę związaną z kulturą – wyłącznie w zakresie wstępu, jej świadczenie podlegać będzie opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy w zw. z art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy i poz. 66 załącznika nr 3 do ustawy.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do świadczeń kompleksowych tożsamych pod każdym względem ze świadczeniem będącym przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże, z zastrzeżeniem art. 42c ust. 2-2d ustawy, organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, oraz ten podmiot, w odniesieniu do świadczenia kompleksowego będącego jej przedmiotem, które zostanie wykonane w okresie ważności WIS (art. 42c ust. 1 pkt 3 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- świadczenie kompleksowe będące przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia następującego po dniu jej doręczenia (art. 42ha ust. 1 ustawy).

WIS traci ważność przed upływem 5 lat, z dniem:

1. następującym po dniu doręczenia decyzji o zmianie WIS albo decyzji o uchyleniu WIS, albo

2. wygaśnięcia na podstawie art. 42h ust. 1

- w zależności od tego, które ze zdarzeń nastąpiło wcześniej (art. 42ha ust. 2 ustawy).

WIS wygasa z mocy prawa przed upływem powyższego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku odnoszących się do świadczenia kompleksowego będącego przedmiotem tej WIS, gdy zmiana tych przepisów spowodowała, że:

- klasyfikacja towaru/usługi, lub

- stawka podatku właściwa dla towaru/usługi lub

- podstawa prawna stawki podatku

staje się niezgodna z tymi przepisami.

Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, z którymi WIS stała się niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r., poz. 2383, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w związku z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia.

Zgodnie z art. 42g ust. 4 ustawy, odwołanie należy złożyć za pośrednictwem systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/ będąc użytkownikiem konta/wyznaczając użytkownika konta organizacji w e-Urzędzie Skarbowym.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).