0112-KDSL2-2.440.193.2024.3.AS

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2024 r., poz. 361), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 25 kwietnia 2024 r. (data wpływu 25 kwietnia 2024 r.), uzupełnionego pismami z dnia: 7 czerwca 2024 r. (data wpływu 7 czerwca 2024 r.) oraz 18 czerwca 2024 r. (data wpływu 18 czerwca 2024 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa (świadczenie kompleksowe) – organizacja koncertu wokalnego wraz z poczęstunkiem

Opis świadczenia: Wnioskodawca jako samorządowa instytucja kultury organizuje biletowany koncert wokalny. Koncert odbywa się w (…). Uczestnik w ramach nabytego biletu otrzymuje bilet wstępu na koncert oraz poczęstunek [napoje gorące (kawa, herbata), napoje zimne (soki, woda), ciastka]. Wnioskodawca w ramach organizacji koncertu wokalnego wykonuje następujące czynności: skalkulowanie kosztów, ustalenie wysokości ceny biletów, reklama koncertu, tj. informacja w internecie oraz plakaty, podpisanie umowy z wykonawcą koncertu, sprzedaż zaproszeń, zakup art. spożywczych (ciastek, napojów itp.), dekoracja sali. Przez dekorację sali należy rozumieć: przygotowanie obrusów na stoły, dekorację stołów kwiatami w wazonie oraz dekorację sceny odpowiednio do tematu koncertu wokalnego. Efektem realizowanego świadczenia jest zadowolenie uczestnika z miłej atmosfery, świetnej zabawy, niezapomnianych przeżyć. Uczestnik koncertu oczekuje dobrej zabawy, miłej atmosfery, niezapomnianych przeżyć. Koncert wokalny realizowany jest dla wszystkich dorosłych. Cena za bilet na koncert wokalny jest jednakowa dla wszystkich uczestników. Uczestnik koncertu nie ma możliwości zakupu biletu wstępu bez poczęstunku. Uczestnik koncertu wokalnego jest zainteresowany nabyciem jednego (złożonego) świadczenia. Czynności wchodzące w zakres świadczenia prowadzą do realizacji określonego celu, który ma prowadzić do zadowolenia uczestnika.

Rozstrzygnięcie: Usługi kulturalne i rozrywkowe – wyłącznie w zakresie wstępu na widowiska artystyczne

Stawka podatku od towarów i usług: 8%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 2 ustawy w zw. z art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy i poz. 64 załącznika nr 3 do ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

UZASADNIENIE

W dniu 25 kwietnia 2024 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. świadczenia na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług. Wniosek uzupełniono w dniu 7 czerwca 2024 r. o regulamin organizacyjny. Ponadto, w dniu 18 czerwca 2024 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu świadczenia.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis świadczenia:

KONCERTY

(…) jest samorządową instytucją kultury, której organizatorem jest (…). Podmiot jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Do podstawowych zadań (…) należy między innymi: organizacja imprez kulturalnych, prowadzenie zajęć w ramach sekcji i kół zainteresowań, organizacja koncertów, wystaw czy konkursów. Tworzenie i upowszechnianie kultury odbywa się w dwóch obiektach. (…) działa w oparciu o (…).

Koncerty to wydarzenia kulturalne, podczas których odbywają się występy zespołów muzycznych, czy też występy solistów. Spotkania z muzyką na żywo są świetną okazją do wysłuchania ulubionych utworów, a także dają możliwość odprężenia oraz oderwania od codzienności.

Ze względu na skromne warunki lokalowe (…), przychody ze sprzedaży biletów wstępu nie pokrywają w całości kosztów organizacji wydarzenia. W cenie skalkulowany jest koszt występu artysty bądź zespołu muzycznego oraz drobnego poczęstunku.

Organizacja imprezy nie ma na celu osiągania zysków z prowadzonej działalności, a jedynie częściowy zwrot kosztów jego organizacji.

Koncerty kierowane są z reguły dla osób dorosłych.

(…).

Dnia 7 czerwca 2024 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek (…).

Z kolei w uzupełnieniu z dnia 18 czerwca 2024 r. Wnioskodawca wskazał następujące informacje:

Przedmiotem wniosku jest koncert wokalny jako impreza biletowana.

Wnioskodawca w ramach organizacji koncertu wokalnego wykonuje następujące czynności:

- skalkulowanie kosztów,

- ustalenie wysokości ceny biletów,

- reklama koncertu, tj. informacja w internecie oraz plakaty,

- podpisanie umowy z wykonawcą koncertu,

- sprzedaż zaproszeń,

- zakup art. spożywczych (ciastek, napojów itp.),

- dekoracja sali.

Dla uczestnika w ramach nabytego biletu będzie dostępny bilet wstępu oraz napoje ciepłe i zimne, ciastka.

Przez drobny poczęstunek należy rozumieć:

- napoje gorące (kawa, herbata),

- napoje zimne (soki, woda),

- ciastka.

Poczęstunek w formie bufetu, dostępny jest zawsze w ramach biletu bez dodatkowych opłat.

Efektem realizowanego świadczenia jest zadowolenie uczestnika z miłej atmosfery, świetnej zabawy, niezapomnianych przeżyć.

Uczestnik koncertu oczekuje dobrej zabawy, miłej atmosfery, niezapomnianych przeżyć.

Koncert wokalny realizowany jest dla wszystkich dorosłych.

W ramach opłaty za udział w koncercie skalkulowane są następujące koszty:

- koszt wykonawcy,

- koszty konsumpcji: kawa, herbata, ciastka,

- koszty dekoracji,

- koszty reklamy (wydruk plakatów),

- koszty (`(...)`).

Cena za bilet na koncert wokalny jest jednakowa dla wszystkich uczestników.

Złożony wniosek dotyczy świadczenia kompleksowego.

Poszczególne czynności wchodzące w skład opisywanego świadczenia są ze sobą ściśle powiązane i tworzą całość nabywaną nierozłącznie.

Uczestnik koncertu nie ma możliwości zakupu biletu wstępu bez poczęstunku.

Pomiędzy czynnościami wchodzącymi w skład świadczenia występuje zależność, powodująca, że czynności te nie mogą być wykonywane odrębnie.

Zależność ta wynika z kompleksowego świadczenia usługi jako całości.

Uczestnik koncertu wokalnego jest zainteresowany nabyciem jednego (złożonego) świadczenia.

Czynności wchodzące w zakres świadczenia prowadzą do realizacji określonego celu, który ma prowadzić do zadowolenia uczestnika.

Przez dekorację sali należy rozumieć: przygotowanie obrusów na stoły, dekorację stołów kwiatami w wazonie oraz dekorację sceny odpowiednio do tematu koncertu wokalnego.

Uzasadnienie występowania świadczenia kompleksowego (usługi)

Należy podkreślić, że co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedno świadczenie obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka czynności, świadczenie to nie powinno być sztucznie dzielone dla celów podatkowych.

Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za czynność zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako czynności pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do czynności zasadniczej.

Natomiast aby móc wskazać, że dane świadczenie jest świadczeniem złożonym (kompleksowym), powinno składać się ono z różnych czynności, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na świadczenie złożone składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Z kolei czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia, świadczenie nie powinno być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będzie jedno świadczenie kompleksowe, obejmujące kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład wykonywanego świadczenia wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia złożonego kompleksowego.

Stanowisko takie przedstawił również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd v. Commissioners of Custom and Excise, ECLI:EU:C:1999:93 stwierdzając, że: „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem wniosku, wskazać również należy, że:

- w wyroku TSUE z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v. Staatssecretaris van Financien, ECLI:EU:C:2005:649, Trybunał wskazał, że po pierwsze z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania podatku VAT (podatek od towarów i usług). W ocenie Trybunału, aby określić, czy mamy do czynienia z jednym świadczeniem, należy przede wszystkim poszukać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem ustalenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (pkt 20 wyroku). Podobnie jest w przypadku, jeśli dwa (lub więcej) świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (punkt 22 wyroku),

- w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse LLP v. Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs, ECLI:EU:C:2012:597, TSUE wskazał, że aby móc uznać, że ogół świadczeń zapewnianych przez wynajmującego najemcy stanowi jedno świadczenie, należy zbadać czy wykonywane świadczenia stanowią jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, czy też obejmują one świadczenie główne, względem którego pozostałe świadczenia mają charakter dodatkowy (pkt 22 wyroku),

- w wyroku z dnia 21 lutego 2013 r w sprawie C-18/12 Město Žamberk v. Finanční ředitelství v Hradci Králové, ECLI:EU:C:2013:95, TSUE wskazał, że „w odniesieniu do istnienia jednego złożonego świadczenia w postępowaniu głównym należy przeanalizować, czy sprzęt znajdujący się w danym parku wodnym tworzy całość w taki sposób, że wstęp do tej całości stanowi jedno świadczenie, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny. W tym względzie, jeśli – jak w niniejszej sprawie – jeden rodzaj biletu wstępu oferowanego dla parku wodnego uprawnia do wstępu do całego kompleksu, bez jakiegokolwiek rozróżnienia w zależności od rodzaju faktycznie używanych urządzeń, sposobu i czasu trwania ich używania przez okres ważności biletu wstępu, okoliczność ta stanowi istotną wskazówkę na istnienie jednego świadczenia złożonego” (pkt 32 wyroku).

Charakter danego świadczenia należy oceniać biorąc pod uwagę punkt widzenia nabywcy oraz cechy charakterystyczne tego świadczenia (vide: wyrok TSUE z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service srl, ECLI:EU:C:2008:108, pkt 51-53; z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro, ECLI:EU:C:2009:365, pkt 17-19 oraz z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV, ECLI:EU:C:2009:722, pkt 36-38).

Podsumowując zatem powyższe, świadczenie kompleksowe ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy, dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej), niezależnie opodatkowane świadczenia.

W wyroku w sprawie C-3/09 Erotic Center BVBA w pkt 16 Trybunał wskazał, że pojęcie wstępu do kina należy tłumaczyć zgodnie ze zwyczajnym znaczeniem tych określeń. Następnie w pkt 17 doprecyzował, że poszczególne wydarzenia i obiekty wymienione w kategorii 7 akapit pierwszy załącznika H do szóstej dyrektywy łączy w szczególności to, że są one dostępne dla publiczności po uprzednim zapłaceniu za wstęp, co przyznaje ogółowi osób, które zapłaciły za wstęp, prawo do zbiorowego korzystania ze świadczeń kulturalnych i rozrywkowych właściwych tym wydarzeniom lub obiektom. Powyższa definicja wskazuje na dość szeroki zakres pojęcia wstępu i obejmuje wszelkiego rodzaju wstępy na imprezy kulturalne i rozrywkowe właściwe wymienionym w tym przepisie wydarzeniom i obiektom.

Natomiast słownik Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) definiuje pojęcie wstępu wskazując m.in., że jest to „możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś”. Zatem pod pojęciem „wstępu” należy rozumieć możliwość wejścia „gdzieś”, prawo uczestniczenia w „czymś”, przy czym nie ma znaczenia forma biletu, tzn. czy jest to jednorazowy bilet wstępu, czy też karnet upoważniający do kilku wejść. Dodatkowo należy zauważyć, że wejścia (wstępu) nie można kojarzyć tylko z możliwością wejścia np. do określonego miejsca (pomieszczenia). Ze wstępem w rozumieniu tych przepisów związane jest określone świadczenie (typowe dla danego obiektu). I tak np. z nabyciem biletu wstępu do teatru związana jest możliwość obejrzenia przedstawienia, w przypadku parku rozrywki – możliwość korzystania z określonych urządzeń, sali tanecznej – możliwość tańczenia, na imprezę sportową – możliwość obejrzenia rozgrywanych na danym obiekcie zawodów, „na siłownię” – możliwość wykonywania ćwiczeń siłowych przy wykorzystaniu znajdujących się na jej terenie przyrządów, do parku narodowego – możliwość oglądania obiektów przyrodniczych znajdujących się na jego terenie.

Odnosząc się do kompleksowości należy mieć na względzie przede wszystkim orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Z treści powyżej wskazanych orzeczeń wynikają następujące wnioski:

1. Za zasadę przewodnią należy przyjąć, że każde świadczenie powinno być uznane za odrębne i niezależne i tylko w pewnych okolicznościach odrębne świadczenia można uznać za jednolitą czynność.

2. W przypadku, gdy wykonywana czynność stanowi dla klienta całość, nie należy jej rozbijać na poszczególne elementy składowe, lecz traktować jako jedno świadczenie, zgodnie z elementem, który nadaje całemu świadczeniu charakter dominujący. Jeżeli więc wykonywanych jest więcej czynności, a są one ze sobą ściśle powiązane oraz stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, to dla potrzeb VAT należy potraktować je jako jedną czynność opodatkowaną.

3. W przypadku, gdy wykonana usługa stanowi jedno świadczenie w aspekcie gospodarczym, w ramach którego jeden z elementów stanowi świadczenie główne/zasadnicze a inny pomocnicze/uboczne, to usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeżeli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.

4. Odrębna kalkulacja wynagrodzenia za poszczególne czynności składające się na kompleksową usługę, nie uzasadnia podziału takiej usługi na potrzeby opodatkowania. Podobnie sposób fakturowania nie ma wpływu na reżim opodatkowania usług kompleksowych.

5. Kryterium odrębności często stosowane w kontekście świadczeń złożonych opiera się na weryfikacji, czy poszczególne świadczenia mogą występować w obrocie gospodarczym niezależnie i czy mogą być wykonane przez dowolny inny podmiot.

Ustalenie tego, czy ma miejsce jednolite świadczenie złożone, dokonuje się określając elementy charakterystyczne, a tym samym istotę danej transakcji „z punktu widzenia przeciętnego klienta”.

Z powyższego opisu zawartego we wniosku wynika, że koncert wokalny to wydarzenie kulturalne, podczas którego odbywa się występ zespołu muzycznego, czy też występ solisty. Nabywca zainteresowany jest nabyciem złożonego świadczenia, na które składa się bilet wstępu na koncert oraz poczęstunek [napoje gorące (kawa, herbata), napoje zimne (soki, woda), ciastka]. Efektem realizowanego świadczenia jest zadowolenie uczestnika z miłej atmosfery, świetnej zabawy, niezapomnianych przeżyć.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że czynności opisane we wniosku, świadczone przez Wnioskodawcę, mają charakter kompleksowy. Poszczególne czynności wchodzące w skład opisywanego świadczenia są ze sobą ściśle powiązane i tworzą całość nabywaną nierozłącznie. Pomiędzy czynnościami wchodzącymi w skład świadczenia występuje zależność, powodująca, że czynności te nie mogą być wykonywane odrębnie. Elementem przemawiającym za kompleksowością świadczenia jest przede wszystkim to, że uczestnik jest zainteresowany udziałem w koncercie wokalnym jako całości. W ramach nabytego biletu uczestnik nabywa drobny poczęstunek, rozumiany jako napoje gorące (kawa, herbata), napoje zimne (soki, woda) oraz ciastka. Poczęstunek w formie bufetu, dostępny jest zawsze w ramach biletu bez dodatkowych opłat. Uczestnik koncertu nie ma możliwości zakupu biletu wstępu bez poczęstunku.

Wstęp w okolicznościach opisanej sprawy jest rozumiany jako „prawo do uczestniczenia w czymś”. W tym przypadku jest to przede wszystkim prawo do uczestniczenia w wydarzeniu o charakterze artystyczno-kulturalnym organizowanym przez Wnioskodawcę. Z punktu widzenia uczestnika podstawowym celem jest udział w wydarzeniu o charakterze artystyczno-kulturalnym, dobra zabawa, zadowolenie z koncertu. W ramach biletu wstępu będzie mieściło się również świadczenie pomocnicze, tj. poczęstunek [napoje gorące (kawa, herbata), napoje zimne (soki, woda), ciastka] składające się na organizację wydarzenia, które służy skorzystaniu w jak najlepszy sposób ze świadczenia głównego – koncertu.

Zatem świadczoną przez Wnioskodawcę usługę, polegającą na organizacji koncertu wokalnego o charakterze kulturalnym, należy uznać za usługę złożoną, dla której usługę zasadniczą będzie stanowił występ zespołu muzycznego, czy też solisty, a poczęstunek [napoje gorące (kawa, herbata), napoje zimne (soki, woda), ciastka] będzie miał charakter pomocniczy. Świadczenie dodatkowe nie będzie stanowiło celu samego w sobie i należy je traktować jako element pewnej większej całości, stanowiącej jedno świadczenie.

Podsumowując, Wnioskodawca będzie świadczył kompleksową usługę organizacji koncertu wokalnego, dla której usługę zasadniczą będzie stanowił występ zespołu muzycznego, czy też solisty, natomiast poczęstunek będzie miał charakter pomocniczy.

Uzasadnienie klasyfikacji świadczenia kompleksowego (usługi)

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Zgodnie z art. 42a ustawy, wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

1. opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;

2. klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług niezbędną do:

a) określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,

b) stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;

3. stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4.

Zatem w przypadku, gdy stawka podatku od towarów i usług nie jest uzależniona od zaklasyfikowania danego towaru lub usługi do odpowiedniej klasyfikacji (CN, PKOB lub PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)), ale od spełnienia definicji (opisu) zawartej w odpowiednim przepisie ustawy lub pozycji załącznika do ustawy, przedmiotem postępowania w zakresie wydania WIS jest ustalenie, czy opisany towar lub usługa spełnia wymogi wskazane przez ustawodawcę w tym opisie_._

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1 i art. 138i ust. 4.

Natomiast stosownie do art. 146ef ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do końca roku, w którym suma wydatków wymienionych w art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz. U. poz. 2305 oraz z 2023 r. poz. 347 i 641) określonych na ten rok w ustawie budżetowej, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 lipca tego roku, oraz planie finansowym Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych przedłożonym zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny albo projekcie tego planu przedstawionym do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej zgodnie z art. 42 ust. 2 i 3 tej ustawy, jeżeli plan ten nie został przedłożony zgodnie z art. 42 ust. 4 tej ustawy, po wyłączeniu planowanych przepływów finansowych w ramach tej sumy wydatków, jest wyższa niż 3% wartości produktu krajowego brutto określonego zgodnie z art. 40 ust. 2 tej ustawy:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%;

2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;

3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;

4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

W załączniku nr 3 do ustawy zawierającym „Wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7% (obecnie 8 %)” wymienione zostały towary i usługi objęte obniżoną stawką podatku. I tak, pod poz. 64 tego załącznika wskazano:„Usługi kulturalne i rozrywkowe – wyłącznie w zakresie wstępu:

1. na widowiska artystyczne, włączając przedstawienia cyrkowe,

2. do obiektów kulturalnych”

– bez względu na symbol PKWiU.

Należy zwrócić uwagę, że ustawodawca objął obniżoną stawką podatku VAT w wysokości 8% usługi związane z kulturą i rozrywką, lecz wyłącznie w zakresie wstępu na widowiska artystyczne i do obiektów kulturalnych.

W tym miejscu wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęć „kultura”, „rozrywka” i „widowisko artystyczne”. Zatem przy dokonywaniu interpretacji ww. pojęć, posłużyć się można wykładnią literalną odwołując się do językowego znaczenia tego wyrazu. Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN S.A. (www.sjp.pwn.pl)) „kultura” oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”, a „rozrywka” oznacza „to, co służy odprężeniu, wypoczynkowi”. Natomiast „widowisko” oznacza „zdarzenie odbywające się w obecności patrzących”, a słowo „artystyczny” należy rozumieć jako „związany ze sztuką lub z artystą” albo „posiadający walory artystyczne”.

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny oraz definicje pojęcia „kultura”, „rozrywka”, „widowisko artystyczne”, do przedstawionego we wniosku zdarzenia należy stwierdzić, że opisana we wniosku usługa stanowi usługę o charakterze artystyczno-kulturalnym w zakresie wstępu na widowisko artystyczne.

Podsumowując, usługa o charakterze artystyczno-kulturalnym polegająca na organizacji koncertu wokalnego – zgodnie art. 41 ust. 2 ustawy w zw. z art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy i poz. 64 załącznika nr 3 do ustawy – podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 8%.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do świadczeń kompleksowych tożsamych pod każdym względem ze świadczeniem będącym przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże, z zastrzeżeniem art. 42c ust. 2-2d ustawy, organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, oraz ten podmiot, w odniesieniu do świadczenia kompleksowego będącego jej przedmiotem, które zostanie wykonane w okresie ważności WIS (art. 42c ust. 1 pkt 3 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- świadczenie kompleksowe będące przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia następującego po dniu jej doręczenia (art. 42ha ust. 1 ustawy).

WIS traci ważność przed upływem 5 lat, z dniem:

1. następującym po dniu doręczenia decyzji o zmianie WIS albo decyzji o uchyleniu WIS, albo

2. wygaśnięcia na podstawie art. 42h ust. 1

- w zależności od tego, które ze zdarzeń nastąpiło wcześniej (art. 42ha ust. 2 ustawy).

WIS wygasa z mocy prawa przed upływem powyższego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku odnoszących się do świadczenia kompleksowego będącego przedmiotem tej WIS, gdy zmiana tych przepisów spowodowała, że:

- klasyfikacja towaru/usługi, lub

- stawka podatku właściwa dla towaru/usługi lub

- podstawa prawna stawki podatku

staje się niezgodna z tymi przepisami.

Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, z którymi WIS stała się niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r., poz. 2383, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji - stosownie do art. 220 § 1 w związku z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej - służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia.

Odwołanie zgodnie z art. 42g ust. 4 ustawy, można złożyć wyłączne za pośrednictwem systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/ będąc użytkownikiem konta/wyznaczając użytkownika konta organizacji w e-Urzędzie Skarbowym.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).