0112-KDSL2-1.440.228.2024.1.MC

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2024 r., poz. 361), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 25 kwietnia 2024 r. (data wpływu 25 kwietnia 2024 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa – zakwaterowanie na pobyt czasowy studentów oraz młodych pracujących osób w domu studenckim wraz z dostępem do mediów oraz części wspólnych (…)

Opis usługi: Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej prowadzi dom studencki/akademik. Budynek jest sklasyfikowany w grupowaniu PKOB 1130. Wnioskodawca świadczy usługi zakwaterowania na pobyt czasowy na podstawie indywidualnych umów zawieranych ze studentami bądź młodymi pracującymi osobami w niezależnych pokojach z dostępem do mediów oraz części wspólnych na okres nieprzekraczający kilkunastu miesięcy. W celu rezerwacji pokoju zainteresowany zobowiązany będzie do podpisania umowy, a także wpłacenia depozytu. W ramach umowy Wnioskodawca zapewniać będzie studentom bądź młodym pracującym osobom zakwaterowanie w umeblowanych pomieszczeniach z pełnym dostępem do mediów takich jak ogrzewanie, woda, prąd, bezprzewodowa sieć internetowa (Wi-Fi). Opłata za usługę będzie ustalana jako stała kwota, płatna w regularnych, co miesięcznych terminach. Wszystkie udogodnienia wliczane będą w cenę zakwaterowania. W cenie zawarte będą bowiem różnorodne udogodnienia świadczone przez Wnioskodawcę, takie jak dostęp do części wspólnych (…). Przekazanie pokoju następować będzie poprzez wydanie kluczy i wypełnienie karty meldunkowej. Osoby zakwaterowane w domu studenckim nie będą miały możliwości wyboru dostawców mediów. Ponadto osoby zakwaterowane nie będą miały możliwości zakupu wyłącznie usługi zakwaterowania, bez dodatkowych udogodnień wliczonych w cenę. Celem świadczenia będzie zaspokojenie potrzeb związanych z czasowym pobytem osób zakwaterowanych w udostępnianych pomieszczeniach. Ponadto, umowa zawierana z osobą zakwaterowaną oraz regulamin, będzie wymagała wskazania stałego i głównego miejsca zamieszkania, które nie stanowi adresu Nieruchomości.

Rozstrzygnięcie: PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 2015 – 55

Stawka podatku od towarów i usług: 8%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 2 ustawy w zw. z art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy w zw. z poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

UZASADNIENIE

W dniu 25 kwietnia 2024 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. świadczenia na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis.

Wniosek dotyczy świadczenia polegającego na zakwaterowaniu studentów oraz młodych pracujących osób w prywatnym akademiku wraz z dostępem do mediów oraz części wspólnych na okres nieprzekraczający kilkunastu miesięcy.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług) i prowadzi działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu domu studenckiego zlokalizowanego w A (dalej: „Nieruchomość”). Budynek ten mieści się w grupowaniu PKOB 1130, tj. budynki zbiorowego zamieszkania. W ramach prowadzonej działalności, Wnioskodawca zamierza oferować usługi zakwaterowania na pobyt czasowy na podstawie indywidualnych umów zawieranych ze studentami bądź młodymi pracującymi osobami (dalej: „osoby zakwaterowane”) w jedno lub dwuosobowych niezależnych pokojach, a także pokojach jednoosobowych w apartamentach składających się z 4 niezależnych pokoi z dostępem do mediów oraz części wspólnych na okres nieprzekraczający kilkunastu miesięcy (dalej: „Świadczenie”).

Celem Świadczenia będzie zaspokojenie potrzeb związanych wyłącznie z czasowym pobytem w pokoju bądź lokalu. Wnioskodawca zaznacza, że umowa zawierana z osobą zakwaterowaną oraz regulamin będzie wymagała od osoby zakwaterowanej wskazania stałego i głównego miejsca zamieszkania, które nie stanowi adresu Nieruchomości. Osoby korzystające będą mogły dokonać zameldowania na pobyt czasowy (podobnie jak klienci hoteli i pensjonatów o charakterze turystycznym).

W ramach świadczonych usług, Wnioskodawca posiadać będzie ofertę udostępnianych pomieszczeń, która obejmuje różnorodne pokoje oraz lokale, z których każdy jest w pełni wyposażony. W skład standardowego wyposażenia wchodzić będzie łóżko, biurko z krzesłem, przestronna szafa, wiszące szafki oraz półki. Dodatkowo, każdy z oferowanych pokoi oraz lokali wyposażony będzie w aneks kuchenny oraz łazienkę z prysznicem.

Cena zakwaterowania będzie zależna od powierzchni pokoju bądź lokalu, a także jego wyposażenia. W cenie tej zawarte będą również różnorodne udogodnienia świadczone przez Wnioskodawcę, takie jak dostęp do (…), gdzie osoby zakwaterowane mogą swobodnie pracować czy uczyć się w atmosferze sprzyjającej skupieniu, możliwość korzystania z całodobowej, bezpłatnej siłowni mieszczącej się na terenie domu studenckiego (dalej: „części wspólne”) oraz nielimitowane zużycie mediów, takich jak ogrzewanie, woda, prąd czy bezprzewodowa sieć internetowa (Wi-Fi). Dodatkowo, dom studencki posiadać będzie ochronę, zapewniającą bezpieczeństwo osób zakwaterowanych oraz ich mienia przez całą dobę (dalej razem: „udogodnienia”). Osoby odwiedzające osoby zakwaterowane będą miały obowiązek przekazania Wnioskodawcy lub upoważnionej przez niego osobie swoich danych osobowych, w postaci imienia i nazwiska oraz każdorazowo przedstawienia dokumentu tożsamości. Wszystkie powyższe udogodnienia wliczane będą w cenę zakwaterowania. Wnioskodawca podkreśla, że nie będzie możliwości zakupu wyłącznie usługi zakwaterowania bez dodatkowych udogodnień wliczonych w cenę. Co więcej, osoby zakwaterowane w domu studenckim nie będą miały możliwości wyboru dostawców mediów, co oznacza, że usługi te będą świadczone przez Wnioskodawcę zgodnie z ustalonymi przez niego warunkami i standardami. Dzięki temu osoby zakwaterowane nie będą musiały podejmować dodatkowych działań związanych z organizacją dostaw czy płatnościami za media.

Prawa i obowiązki osób zakwaterowanych określone będą w postanowieniach regulaminu. Zgodnie z regulaminem, w celu rezerwacji pokoju lub lokalu zainteresowany zobowiązany będzie do podpisania umowy, a także wpłacenia depozytu. Przekazanie pokoju lub lokalu następować będzie poprzez wydanie kluczy i wypełnienie karty meldunkowej. Procedura odbioru odbywać się zaś będzie poprzez oddanie kluczy oraz podpisanie protokołu zdawczo-odbiorczego.

Opłata za świadczenie będzie ustalana jako stała kwota, płatna w regularnych, co miesięcznych terminach. Wnioskodawca zaznacza, że faktura nie będzie zawierała wyodrębnionych pozycji odnoszących się do dostawy mediów lub korzystania z części wspólnych obiektu.

Mając na uwadze powyższe, w opinii Wnioskodawcy, usługa główna, przez którą rozumie się zakwaterowanie w pokoju lub lokalu oraz usługi pomocnicze, tzw. udogodnienia, wchodzące w skład Świadczenia będą ze sobą tak ściśle powiązane, że stworzą wspólnie jedną całość sprzedawaną nierozłącznie.

W dalszej części Wnioskodawca przedstawił uzasadnienie występowania świadczenia kompleksowego (usługi), uzasadnienie klasyfikacji towaru i uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług.

(…)

Uzasadnienie sposobu zidentyfikowania świadczenia na potrzeby podatku od towarów i usług

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W dołączonym do wniosku WIS załączniku Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem wniosku jest świadczenie kompleksowe. Ponadto, w ww. załączniku w części „(…)” Wnioskodawca zawarł uzasadnienie występowania świadczenia kompleksowego (usługi).

Jak stanowi art. 42b ust. 5 ustawy, przedmiotem wniosku o wydanie WIS mogą być:

1. towar albo usługa, albo

2. towary lub usługi, które w ocenie wnioskodawcy razem składają się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu.

Biorąc pod uwagę zakres żądania Wnioskodawcy, należy w pierwszej kolejności ustalić charakter świadczenia realizowanego przez niego.

W kwestii związanej z oceną charakteru świadczenia realizowanego przez Wnioskodawcę, należy podkreślić, że co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych.

Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej.

Natomiast aby móc wskazać, że dana usługa jest usługą złożoną (kompleksową), powinna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez czynności pomocniczej.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Stanowisko takie przedstawił również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (zwany dalej TSUE) w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie nr C-349/96 Card Protection Plan Ltd (CPP) przeciwko Commissioners of Customs and Excise, ECLI:EU:C:1999:93, stwierdzając: „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

W wyroku tym TSUE zauważył również, że dla ustalenia, czy mamy do czynienia z jednolitą usługą, czy też z różnymi usługami, fakt ustalenia jednej ceny za świadczenie (świadczenia) nie ma znaczenia decydującego, może jedynie sugerować, że w rzeczywistości mamy do czynienia z jednolitą usługą. Jednakże, jeżeli okoliczności wskazują na to, że nabywca miał zamiar nabyć nie tyle jednolitą, kompleksową usługę, ile dwie różne usługi, wówczas cenę należy stosownie, proporcjonalnie rozdzielić i każdej usłudze przypisać stosowną dla niej część.

Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem wniosku, wskazać również należy, że:

- w wyroku TSUE z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV v. OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financien, ECLI:EU:C:2005:649, TSUE wskazał, że po pierwsze z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania podatku VAT. W ocenie TSUE, aby określić, czy mamy do czynienia z jednym świadczeniem, należy przede wszystkim poszukać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem ustalenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (pkt 20 wyroku). Podobnie jest w przypadku, jeśli dwa (lub więcej) świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (punkt 22 wyroku),

- w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse LLP przeciwko Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs, ECLI:EU:C:2012:597, TSUE wskazał, że aby móc uznać, że ogół świadczeń zapewnianych przez wynajmującego najemcy stanowi jedno świadczenie, należy zbadać czy wykonywane świadczenia stanowią jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, czy też obejmują one świadczenie główne, względem którego pozostałe świadczenia mają charakter dodatkowy (pkt 22 wyroku).

Istotnym kryterium wpływającym na ocenę tego, czy w konkretnej sytuacji występuje świadczenie złożone, jest kryterium odrębności. Kryterium to opiera się na weryfikacji, czy poszczególne świadczenia mogą występować w obrocie gospodarczym niezależnie i czy mogą być wykonane przez dowolny inny podmiot. W przypadku odpowiedzi twierdzącej, nie występuje świadczenie złożone, lecz kilka odrębnych świadczeń, które powinny być dla celów opodatkowania VAT traktowane niezależnie od siebie. Takie stanowisko wywieść można z wyroku z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-527/07 RLRE Tellmer Property sro, ECLI:EU:C:2009:365, w którym istotnie TSUE stanął na stanowisku, że w przypadku usług najmu oraz usług sprzątania części wspólnych budynków następują dwa odrębne świadczenia dla celów VAT. Swoje stanowisko TSUE oparł na tym, że usługi sprzątania części wspólnych budynku mogą być świadczone na różnych zasadach, to znaczy na przykład przez osoby trzecie wystawiające faktury obejmujące koszt tych usług bezpośrednio lokatorom lub przez wynajmującego zatrudniającego w tym celu własnych pracowników lub posługującego się przedsiębiorstwem zajmującym się sprzątaniem.

Podsumowując zatem powyższe, świadczenie złożone ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej), niezależnie opodatkowane świadczenia.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej prowadzi dom studencki/akademik. Budynek jest sklasyfikowany w grupowaniu PKOB 1130. Wnioskodawca świadczy usługi zakwaterowania na pobyt czasowy na podstawie indywidualnych umów zawieranych ze studentami bądź młodymi pracującymi osobami w niezależnych pokojach z dostępem do mediów oraz części wspólnych na okres nieprzekraczający kilkunastu miesięcy. W celu rezerwacji pokoju zainteresowany zobowiązany będzie do podpisania umowy, a także wpłacenia depozytu. W ramach umowy Wnioskodawca zapewniać będzie studentom bądź młodym pracującym osobom zakwaterowanie w umeblowanych pomieszczeniach z pełnym dostępem do mediów takich jak ogrzewanie, woda, prąd, bezprzewodowa sieć internetowa (Wi-Fi). Opłata za usługę będzie ustalana jako stała kwota, płatna w regularnych, co miesięcznych terminach. Wszystkie udogodnienia wliczane będą w cenę zakwaterowania. W cenie zawarte będą bowiem różnorodne udogodnienia świadczone przez Wnioskodawcę, takie jak dostęp do części wspólnych (…). Przekazanie pokoju następować będzie poprzez wydanie kluczy i wypełnienie karty meldunkowej. Osoby zakwaterowane w domu studenckim nie będą miały możliwości wyboru dostawców mediów. Ponadto osoby zakwaterowane nie będą miały możliwości zakupu wyłącznie usługi zakwaterowania, bez dodatkowych udogodnień wliczonych w cenę. Celem świadczenia będzie zaspokojenie potrzeb związanych z czasowym pobytem osób zakwaterowanych w udostępnianych pomieszczeniach. Ponadto, umowa zawierana z osobą zakwaterowaną oraz regulamin, będzie wymagała wskazania stałego i głównego miejsca zamieszkania, które nie stanowi adresu Nieruchomości.

Analiza przedstawionego opisu świadczenia, które wykonuje Wnioskodawca, w szczególności warunków w jakich jest ono realizowane wskazuje, że należy uznać je za jedno świadczenie (usługę), składające się z kilku elementów. Nabywając usługę udostępnienia niezależnych pokoi na czas określony studenci oczekują, że Wnioskodawca udostępni im wyposażone pokoje z dostępem do części wspólnych (…), a także z pełnym dostępem do mediów takich jak ogrzewanie, woda, prąd, bezprzewodowa sieć internetowa (Wi-Fi), wliczonymi w cenę zakwaterowania. Klienci nie mają możliwości nabycia usługi zakwaterowania w inny sposób, niż płacąc stałą kwotę (wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług zakwaterowania), która obejmuje wszystkie składniki przedstawione powyżej. Osoby zakwaterowane nie będą miały możliwości zakupu wyłącznie usługi zakwaterowania bez dodatkowych udogodnień wliczonych w cenę. Zatem klient otrzymuje jedno świadczenie składające się z kilku nierozerwalnie związanych ze sobą elementów (o których nie decyduje), dostępnych w ramach dokonanego zakupu.

Zarówno bowiem udostępnienie umeblowanego pokoju wraz z dostępem do części wspólnych, (…), a także dostawa mediów, stanowią nierozerwalnie związane ze sobą elementy usługi zakwaterowania i nie powinny być traktowane rozdzielnie, jako odrębne czynności, podlegające odrębnym rozliczeniom.

Zaznaczyć należy, że Wnioskodawca nie udostępnia pokoi bez wyposażenia, dostępu do części wspólnych (…), ochrony oraz dostawy mediów. Oznacza to, że wyposażenie, dostęp do części wspólnych (…) oraz dostawa mediów stanowią nierozłączalny (konieczny) element usługi zakwaterowania w pokojach. Wszystkie wskazane w opisie elementy w jednakim stopniu tworzą jedną pojedynczą usługę i w równym stopniu się na nią składają.

Podsumowując, usługę zakwaterowania studentów oraz młodych pracujących osób w pokojach w domu studenckim wraz z dostępem do mediów oraz części wspólnych (…), należy w kontekście art. 42b ust. 5 ustawy, traktować jako jedną usługę (o której mowa w pkt 1 ww. przepisu).

Uzasadnienie klasyfikacji usługi

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy – towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie świadczonych usług należy stosować Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. poz. 1676, z późn. zm.).

Podstawowe cele, konstrukcję i sposób posługiwania się Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług oraz jej interpretację wskazują zasady metodyczne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) zawarte w ww. rozporządzeniu.

Zasady metodyczne stanowią integralną część klasyfikacji. Zawarte w nich postanowienia obowiązują przy jej interpretacji i stosowaniu (pkt 1.3).

Zgodnie z pkt 1.2 zasad metodycznych, Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) składa się z:

- niniejszych zasad metodycznych,

- uwag do poszczególnych sekcji,

- schematu klasyfikacji.

Natomiast schemat klasyfikacji – jak wskazano w pkt 1.4 zasad metodycznych – stanowi wykaz grupowań i obejmuje:

- symbole grupowań,

- nazwy grupowań.

Stosownie do pkt 5.3.2 zasad metodycznych, każdą usługę należy zaliczać do odpowiedniego grupowania zgodnie z jej charakterem, niezależnie od symbolu PKD (Polska Klasyfikacja Działalności), pod którym został zaklasyfikowany w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej REGON podmiot gospodarczy wykonujący usługę.

W pkt 7.6 zasad metodycznych zawarto ogólne reguły klasyfikowania usług. I tak, na podstawie pkt 7.6.2, gdy przeprowadzona analiza opisu wykonywanych czynności wskazuje na możliwość zaliczenia usługi do dwóch lub kilku grupowań, należy przyjąć następujące reguły klasyfikowania, z tym jednak, że porównywać można jedynie grupowania tego samego poziomu hierarchicznego:

- grupowanie, które zawiera bardziej dokładny opis czynności, powinno być uprzywilejowane (wybrane) w stosunku do grupowania zawierającego opis ogólny,

- usługa złożona, składająca się z kombinacji różnych czynności, której nie można zaklasyfikować zgodnie ze wskazanym sposobem, powinna być zaklasyfikowana jak usługa, która nadaje całości zasadniczy charakter,

- usługę, której nie można zaklasyfikować zgodnie z (tiret 1, 2) należy zaklasyfikować w grupowaniu odpowiednim dla usługi o najbardziej zbliżonym charakterze.

Zgodnie z tytułem Sekcji I Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, sekcja ta obejmuje Usługi związane z zakwaterowaniem i usługi gastronomiczne.

Zgodnie z wyjaśnieniami do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) sekcja I obejmuje:

- usługi w zakresie noclegów i usługi towarzyszące świadczone przez hotele, motele, pensjonaty, centra odnowy biologicznej i inne obiekty hotelowe,

- usługi świadczone przez schroniska młodzieżowe oraz chaty lub domki,

- usługi świadczone przez domy letniskowe, do których goście posiadają prawo wspólnego użytkowania przez określony okres każdego roku,

- usługi świadczone przez pola namiotowe i pola kempingowe, włączając pola dla pojazdów kempingowych,

- tymczasowe lub długoterminowe zakwaterowanie w domach studenckich, internatach i bursach szkolnych, hotelach pracowniczych, blokach mieszkalnych,

- usługi sypialne i restauracyjne w wagonach kolejowych oraz pozostałych środkach transportu,

- usługi gastronomiczne,

- usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering),

- usługi stołówkowe,

- usługi przygotowywania i podawania napojów.

Sekcja ta nie obejmuje:

- gotowej żywności łatwo psującej się, takiej jak: kanapki, sklasyfikowanej w 10.89.16.0,

- sprzedaży detalicznej żywności, sklasyfikowanej w dziale 47,

- wynajmu nieruchomości mieszkalnych w celu dłuższego pobytu, zazwyczaj w cyklu miesięcznym lub rocznym, sklasyfikowanego w 68.20.1,

- usług dyskotek i sal tanecznych (z wyłączeniem serwujących napoje), sklasyfikowanych w 93.29.19.0.

W sekcji tej zawarty jest m.in. dział 55 „USŁUGI ZWIĄZANE Z ZAKWATEROWANIEM”.

Zgodnie z wyjaśnieniami do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i usług (PKWiU) dział 55 „USŁUGI ZWIĄZANE Z ZAKWATEROWANIEM” obejmuje:

- usługi w zakresie zapewnienia krótkotrwałego pobytu turystom i pozostałym podróżnym,

- usługi w zakresie zakwaterowania na dłuższy okres studentów, osób pracujących i pozostałych osób.

Dział ten nie obejmuje:

- usług w zakresie zapewnienia długotrwałego zakwaterowania, jako głównego miejsca pobytu w obiektach takich jak: apartamenty, zazwyczaj w cyklu miesięcznym lub rocznym, sklasyfikowanego w odpowiednich grupowaniach Sekcji L.

Niniejsze grupowanie obejmuje zatem zapewnienie zakwaterowania na dłuższy okres studentom, osobom pracującym oraz pozostałym osobom.

W tym miejscu należy odnieść się do samego pojęcia „zakwaterowanie”. W związku z tym, że nie zostało ono zdefiniowane w ustawie, przy ustalaniu jego zakresu znaczeniowego należy odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, „zakwaterować” znaczy „przydzielić komuś miejsce czasowego zamieszkania”. Z kolei „zakwaterować się” znaczy „zamieszkać gdzieś tymczasowo”.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej prowadzi dom studencki/akademik. Budynek jest sklasyfikowany w grupowaniu PKOB 1130. Wnioskodawca świadczy usługi zakwaterowania na pobyt czasowy na podstawie indywidualnych umów zawieranych ze studentami bądź młodymi pracującymi osobami w niezależnych pokojach z dostępem do mediów oraz części wspólnych na okres nieprzekraczający kilkunastu miesięcy. W celu rezerwacji pokoju zainteresowany zobowiązany będzie do podpisania umowy, a także wpłacenia depozytu. W ramach umowy Wnioskodawca zapewniać będzie studentom bądź młodym pracującym osobom zakwaterowanie w umeblowanych pomieszczeniach z pełnym dostępem do mediów takich jak ogrzewanie, woda, prąd, bezprzewodowa sieć internetowa (Wi-Fi). Opłata za usługę będzie ustalana jako stała kwota, płatna w regularnych, co miesięcznych terminach. Wszystkie udogodnienia wliczane będą w cenę zakwaterowania. W cenie zawarte będą bowiem różnorodne udogodnienia świadczone przez Wnioskodawcę, takie jak dostęp do części wspólnych (…). Przekazanie pokoju następować będzie poprzez wydanie kluczy i wypełnienie karty meldunkowej. Osoby zakwaterowane w domu studenckim nie będą miały możliwości wyboru dostawców mediów. Ponadto osoby zakwaterowane nie będą miały możliwości zakupu wyłącznie usługi zakwaterowania, bez dodatkowych udogodnień wliczonych w cenę. Celem świadczenia będzie zaspokojenie potrzeb związanych z czasowym pobytem osób zakwaterowanych w udostępnianych pomieszczeniach. Ponadto, umowa zawierana z osobą zakwaterowaną oraz regulamin, będzie wymagała wskazania stałego i głównego miejsca zamieszkania, które nie stanowi adresu Nieruchomości.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że dział PKWiU 55 „USŁUGI ZWIĄZANE Z ZAKWATEROWANIEM” jest klasyfikacją najbardziej odzwierciedlającą opisaną powyżej usługę, ponieważ ma ona charakter tymczasowy, nie jest związana z pobytem stałym i nie jest świadczona w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych osób, którzy w pokojach przebywają.

Zatem z uwagi na swoją specyfikę, będąca przedmiotem wniosku usługa zakwaterowania na pobyt czasowy studentów oraz młodych pracujących osób w domu studenckim Student Depot wraz z dostępem do mediów oraz części wspólnych (…), spełnia kryteria i posiada właściwości dla usług objętych działem PKWiU 55 „USŁUGI ZWIĄZANE Z ZAKWATEROWANIEM”.

Klasyfikacja została dokonana zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015), zwłaszcza z uwzględnieniem pkt 5.3.2 tych zasad.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1 i art. 138i ust. 4.

Natomiast stosownie do art. 146ef ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do końca roku, w którym suma wydatków wymienionych w art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz. U. poz. 2305 oraz z 2023 r. poz. 347, 641, 1615, 1834 i 1872) określonych na ten rok w ustawie budżetowej, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 lipca tego roku, oraz planie finansowym Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych przedłożonym zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny albo projekcie tego planu przedstawionym do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej zgodnie z art. 42 ust. 2 i 3 tej ustawy, jeżeli plan ten nie został przedłożony zgodnie z art. 42 ust. 4 tej ustawy, po wyłączeniu planowanych przepływów finansowych w ramach tej sumy wydatków, jest wyższa niż 3% wartości produktu krajowego brutto określonego zgodnie z art. 40 ust. 2 tej ustawy:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%;

2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;

3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;

4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w poz. 47 wskazano PKWiU 55 „Usługi związane z zakwaterowaniem”.

W związku z powyższym, dla usługi będącej przedmiotem analizy, która mieści się w grupowaniu PKWiU 55 – „Usługi związane z zakwaterowaniem”, ustawodawca w ustawie przewidział preferencyjną stawkę podatku w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy w zw. z poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do usług tożsamych pod każdym względem z usługą będącą przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże, z zastrzeżeniem art. 42c ust. 2-2d ustawy, organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, oraz ten podmiot, w odniesieniu do usługi będącej jej przedmiotem, która zostanie wykonana w okresie ważności WIS (art. 42c ust. 1 pkt 2 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- usługa, będąca przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia następującego po dniu jej doręczenia (art. 42ha ust. 1 ustawy).

WIS traci ważność przed upływem 5 lat, z dniem:

1. następującym po dniu doręczenia decyzji o zmianie WIS albo decyzji o uchyleniu WIS, albo

2. wygaśnięcia na podstawie art. 42h ust. 1

- w zależności od tego, które ze zdarzeń nastąpiło wcześniej (art. 42ha ust. 2 ustawy).

WIS wygasa z mocy prawa przed upływem powyższego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku odnoszących się do usługi będącej przedmiotem tej WIS, gdy zmiana tych przepisów spowodowała, że:

- klasyfikacja usługi, lub

- stawka podatku właściwa dla usługi lub

- podstawa prawna stawki podatku

staje się niezgodna z tymi przepisami.

Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, z którymi WIS stała się niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r., poz. 2383, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w zw. z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia.

Jak stanowi art. 42g ust. 4 ustawy, odwołanie od niniejszej decyzji należy złożyć za pośrednictwem systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy[1] na stronie https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/ będąc użytkownikiem/wyznaczając użytkownika konta w e-Urzędzie Skarbowym.

W myśl art. 18 ust. 2 ustawy zmieniającej, ww. art. 42g ust. 4 ustawy stosuje się do postępowań w sprawie odwołań od rozstrzygnięć w sprawie WIS wszczętych od dnia 1 lipca 2024 r. [2]

Powyższe oznacza, że wyłącznie do dnia 30 czerwca 2024 r. odwołanie można złożyć papierowo na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. Jeżeli jednak odwołanie wpłynie do tutejszego organu w dniu 1 lipca 2024 r. lub później, to w celu prawidłowego procedowania postępowania odwoławczego, wymagane jest założenie przez Stronę konta w e-US oraz wyrażenie zgody na doręczania pism na to konto.

Wobec powyższego, w przypadku, gdy strona skarżąca nie posiada konta w e-US, to w celu prawidłowego procedowania postępowania odwoławczego, wymagane jest założenie przez Stronę takiego konta oraz wyrażenie zgody na doręczanie pism na to konto.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).

---

[1]Zgodnie z art. 42g ust. 4 ustawy, pisma w sprawie WIS składa się i doręcza wyłącznie za pośrednictwem konta w e-Urzędzie Skarbowym (…). Przepis ten został wprowadzony ustawą z dnia 16 czerwca 2023 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2023 r., poz. 1598), zwaną dalej ustawą zmieniającą.

[2] Za datę wszczęcia postępowania uznaje się datę doręczenia żądania organowi podatkowemu (art. 165 § 3 Ordynacji podatkowej) lub dzień wystawienia dowodu otrzymania, o którym mowa w art. 41 ustawy z dnia 18 listopada 2020 r. o doręczeniach elektronicznych w przypadku żądania wniesionego na adres do doręczeń elektronicznych (art. 165 § 3b Ordynacji podatkowej).