0112-KDSL2-1.440.112.2024.3.MW

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2024 r., poz. 361), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 4 marca 2024 r. (data wpływu 4 marca 2024 r.), uzupełnionego pismami: z dnia 3 maja 2024 r. (data wpływu 3 maja 2024 r.) oraz 17 maja 2024 r. (data wpływu 17 maja 2024 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa (świadczenie kompleksowe) – udostępnianie zjeżdżalni dmuchanej obejmujące transport do klienta, rozstawienie i obsługę atrakcji wraz z pilnowaniem bezpieczeństwa

Opis usługi:

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej realizuje świadczenie polegające na udostępnianiu zjeżdżalni dmuchanej. Zakres świadczenia obejmuje: załadunek atrakcji do samochodu, dojazd do klienta, wyładunek i rozwinięcie atrakcji, rozłożenie niezbędnego okablowania (przedłużacze), uruchomienie atrakcji, sprawdzenie czy zjeżdżalnia działa poprawnie, sprawdzenie jej pod względem bezpieczeństwa, następnie obsługę atrakcji, koordynowanie uczestników, aby korzystali wyłącznie z atrakcji i w bezpieczny sposób, złożenie atrakcji, zebranie okablowania i załadunek do samochodu, powrót do firmy oraz wyładunek do magazynu. Świadczenie wykonywane jest na zlecenie (`(...)`). Wejście na zjeżdżalnie dmuchaną jest bezpłatne, ponieważ opłaca to klient wynajmujący. Celem świadczenia jest zabawa dzieci na świeżym powietrzu, poprawa ich sprawności fizycznej, promowanie aktywnego spędzania wolnego czasu i wypoczynku oraz promocja sportu poprzez zabawę. Wynagrodzenie Wnioskodawcy uzależnione jest od odległości klienta od siedziby firmy, terminu oraz ilości pracowników, których trzeba zaangażować do tego przedsięwzięcia. Umowa zawierana jest w formie ustnej.

Rozstrzygnięcie: PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 2015 – 93.2

Stawka podatku od towarów i usług: 23%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 1 ustawy w zw. z art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

UZASADNIENIE

W dniu 4 marca 2024 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. usługi na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług. Wniosek uzupełniono w dniu 3 maja 2024 r. poprzez złożenie podpisu Wnioskodawcy pod oświadczeniem, o którym mowa w art. 42b ust. 3 ustawy, wskazanie, że Wnioskodawca jest podatnikiem posiadającym NIP, wskazanie przedmiotu złożonego wniosku, a także doprecyzowanie opisu usługi oraz w dniu 17 maja 2024 r. o dodatkowe informacje dotyczące przedmiotu wniosku.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis świadczenia

Wnioskodawca wnosi o wydanie decyzji WIS dla jednoosobowej działalności gospodarczej (…). Główny kod PKD (Polska Klasyfikacja Działalności): 93.29.B. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług). Dodatkowo w najbliższym czasie chce dodać dodatkowy kod PKD 93.21 - usługi świadczone przez wesołe miasteczka i parki rozrywki.

Firma Wnioskodawcy świadczy usługi w zakresie wynajmu zamków dmuchanych, organizacji animacji dziecięcych i organizacji wesołych miasteczek.

Wnioskodawca prosi o informację jaką stawkę VAT należy zastosować przy sprzedaży usługi polegającej na wynajmie atrakcji dmuchanej (`(...)`). Usługa wygląda tak, że na zamówienie klienta (osoby fizycznej lub przedsiębiorstwa/urzędu) Wnioskodawca przyjeżdża i rozstawia atrakcję, wejście na nią jest bezpłatne, ponieważ opłaca to klient wynajmujący. Wnioskodawca jest przy tej atrakcji cały czas i pilnuje bezpieczeństwa. Po określonym czasie składa wszystko i wraca.

Wniosek uzupełniono w dniu 3 maja 2024 r. o następujące informacje:

1. Przedmiotem wniosku jest wynajem zjeżdżalni dmuchanej.

2. W ramach świadczenia Wnioskodawca wykonuje następujące czynności: załadunek atrakcji do samochodu, dojazd do klienta, wyładunek atrakcji, rozwinięcie atrakcji, rozłożenie niezbędnego okablowania (przedłużacze), uruchomienie atrakcji, sprawdzenie czy zjeżdżalnia działa poprawnie, sprawdzenie jej pod względem bezpieczeństwa, obsługa atrakcji, koordynowanie uczestników, aby korzystali z niej w bezpieczny sposób, wyłącznie z atrakcji, złożenie atrakcji, załadunek do samochodu, zebranie okablowania i załadunek do samochodu, powrót do firmy, wyładunek do magazynu.

3. Świadczenie wykonywane jest na rzecz (`(...)`).

4. Świadczenie wykonywane jest z okazji (`(...)`).

5. Celem świadczenia jest zabawa dzieci na świeżym powietrzu, poprawa ich sprawności fizycznej, promowanie aktywnego spędzania wolnego czasu, promocja aktywnego wypoczynku, promocja sportu poprzez zabawę.

6. Wynagrodzenie Wnioskodawcy uzależnione jest od odległości klienta od siedziby firmy, terminu oraz ilości pracowników, których trzeba zaangażować do tego przedsięwzięcia.

7. Umowa zawierana jest w formie ustnej.

Wnioskodawca poinformował, że żadna umowa nie została jeszcze zawarta, ponieważ nie realizował jeszcze żadnej usługi oraz nie planuje zawierać umów na papierze, ponieważ jest to zbędne.

W piśmie z dnia 17 maja 2024 r. Wnioskodawca udzielił następujących informacji:

1. Zdaniem Wnioskodawcy wszystkie czynności składające się na świadczenie kompleksowe są ze sobą tak ściśle powiązane, że obiektywnie rzecz biorąc tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość sprzedawaną nierozłącznie.

2. Podczas zamawiania zamku dmuchanego klient oczekuje, że ten zamek zostanie do niego dostarczony, ponieważ on sam nie ma takich możliwości, aby go dowieźć. Tak samo, jeżeli chodzi o pilnowanie dziecka klient oczekuje tego, że jego dzieci będą bezpiecznie bawić się na zamku dmuchanym, a on w tym czasie będzie mógł odpocząć. Rozstawienia zamku klient również wymaga, ponieważ, on nie wie jak to samemu zrobić. Załadunek i wyładunek dmuchańca również jest oczekiwany przez klienta, ponieważ on sam nie ma siły tego zrobić (waga zamku 300 kg).

3. Wykonanie wszystkich elementów usługi, tj. dowóz, rozładunek, załadunek, uruchomienie, opieka nad dziećmi jest konieczne, aby realizować świadczenie, ponieważ brak któregokolwiek w usłudze uniemożliwia prawidłowe i bezpieczne korzystanie z dmuchańca.

4. Zdaniem Wnioskodawcy nabywca będzie zainteresowany nabyciem jednego świadczenia, ponieważ nabycie jednej pojedynczej usługi nie spowoduje kompleksowej realizacji i zadowolenia klienta.

5. Wyżej wymienione elementy wchodzące w zakres ww. świadczenia prowadzą do realizacji określonego celu jakim jest zadowolenie klienta, promocja sportu, promocja zabaw na świeżym powietrzu.

Uzasadnienie występowania świadczenia kompleksowego (usługi)

Na wstępie należy wyjaśnić, że co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedno świadczenie obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka czynności, świadczenie to nie powinno być sztucznie dzielone dla celów podatkowych.

Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za czynność zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako czynności pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do czynności zasadniczej.

Natomiast, aby móc wskazać, że dane świadczenie jest świadczeniem złożonym (kompleksowym), powinno składać się ono z różnych czynności, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na świadczenie kompleksowe składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia, świadczenie nie powinno być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będzie jedno świadczenie kompleksowe, obejmujące kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład wykonywanego świadczenia wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia kompleksowego.

Stanowisko takie przedstawił również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (zwany dalej TSUE) w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., nr C-349/96, Card Protection Plan Ltd (CPP) przeciwko Commissioners of Customs and Excise, ECLI:EU:C:1999:93, stwierdzając, że pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.

Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem wniosku, wskazać również należy, że:

- w wyroku z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV v. OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financien, ECLI:EU:C:2005:649, TSUE wskazał, że po pierwsze z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania podatku VAT. W ocenie TSUE, aby określić, czy mamy do czynienia z jednym świadczeniem, należy przede wszystkim poszukać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem ustalenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (pkt 20 wyroku). Podobnie jest w przypadku, jeśli dwa (lub więcej) świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (pkt 22 wyroku),

- w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11, Field Fisher Waterhouse LLP przeciwko Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs, ECLI:EU:C:2012:597, TSUE wskazał, że aby móc uznać, że ogół świadczeń zapewnianych przez wynajmującego najemcy stanowi jedno świadczenie, należy zbadać czy wykonywane świadczenia stanowią jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, czy też obejmują one świadczenie główne, względem którego pozostałe świadczenia mają charakter dodatkowy (pkt 22 wyroku).

Charakter danego świadczenia należy oceniać biorąc pod uwagę punkt widzenia nabywcy oraz cechy charakterystyczne tego świadczenia (vide: wyrok TSUE z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service srl, ECLI:EU:C:2008:108, pkt 51-53; z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro, ECLI:EU:C:2009:365, pkt 17-19 oraz z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV, ECLI:EU:C:2009:722, pkt 36-38).

Stanowisko takie przedstawiła również Rzecznik Generalna Juliane Kokott w opinii z dnia 22 października 2020 r. do sprawy C-581/19 Frenetikexito – Unipessoal Lda przeciwko Autoridade Tributária e Aduaneira, ECLI:EU:C:2020:855, stwierdzając, że wskazówką świadczącą o istnieniu jednego świadczenia złożonego jest też jednolity cel gospodarczy transakcji (26). Jeżeli przeciętnemu świadczeniobiorcy zależy właśnie na połączeniu kilku świadczeń, przemawia to za istnieniem jednego świadczenia złożonego. W świetle orzecznictwa Trybunału jedno świadczenie złożone występuje wtedy, kiedy wszystkie elementy świadczenia są niezbędne dla osiągnięcia jego celu (27).

Podsumowując zatem powyższe, świadczenie kompleksowe ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy, dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej), niezależnie opodatkowane świadczenia.

Biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia, uwzględniając opis zawarty we wniosku i jego uzupełnieniach należy wskazać, że świadczenie będące przedmiotem wniosku stanowi usługę kompleksową. Zdaniem Wnioskodawcy wszystkie czynności składające się na świadczenie kompleksowe są ze sobą tak ściśle powiązane, że obiektywnie rzecz biorąc tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość sprzedawaną nierozłącznie. Wszystkie elementy wchodzące w zakres ww. świadczenia prowadzą do realizacji określonego celu jakim jest zadowolenie klienta, promocja sportu i zabaw na świeżym powietrzu. Co ważne, nabywca jest zainteresowany nabyciem jednego świadczenia, ponieważ nabycie jednej pojedynczej usługi nie spowoduje kompleksowej realizacji świadczenia i zadowolenia klienta. Klient oczekuje bowiem, aby zjeżdżalnia dmuchana została do niego dostarczona, ponieważ on sam nie ma takich możliwości, aby jej dowieźć. Tak samo, jeżeli chodzi o pilnowanie dziecka klient oczekuje tego, że jego dzieci będą bezpiecznie bawić się na zjeżdżalni dmuchanej, a on w tym czasie będzie mógł odpocząć. Rozstawienia zjeżdżalni klient również wymaga, ponieważ, on nie wie jak to samemu zrobić. Załadunek i wyładunek zjeżdżalni dmuchanej również jest oczekiwany przez klienta, ponieważ on sam nie ma siły tego zrobić (waga zamku 300 kg).

Z punktu widzenia nabywcy, w analizowanym przypadku najważniejsze jest (jako usługa główna) udostępnianie zjeżdżalni dmuchanej, a pozostałe czynności składające się na świadczenie będące przedmiotem wniosku nie stanowią celu samego w sobie, lecz są ściśle (nierozerwalnie) związane ze świadczeniem głównym. Pozostałe czynności, tj. transport, rozstawienie i obsługa atrakcji oraz pilnowanie bezpieczeństwa stanowią czynności pomocnicze – niezbędne do realizacji usługi głównej.

W związku z powyższym, w dalszej części decyzji tutejszy organ określi klasyfikację i stawkę podatku dla usługi polegającej na udostępnieniu zjeżdżalni dmuchanej.

Uzasadnienie klasyfikacji usługi

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie świadczonych usług należy stosować Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676, z późn. zm.).

Podstawowe cele, konstrukcję i sposób posługiwania się Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług oraz jej interpretację wskazują zasady metodyczne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) zawarte w ww. rozporządzeniu.

Zasady metodyczne stanowią integralną część klasyfikacji. Zawarte w nich postanowienia obowiązują przy jej interpretacji i stosowaniu (pkt 1.3).

Zgodnie z pkt 1.2 zasad metodycznych, Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) składa się z:

- niniejszych zasad metodycznych,

- uwag do poszczególnych sekcji,

- schematu klasyfikacji.

Natomiast schemat klasyfikacji – jak wskazano w pkt 1.4 zasad metodycznych – stanowi wykaz grupowań i obejmuje:

- symbole grupowań,

- nazwy grupowań.

Stosownie do pkt 5.3.2 zasad metodycznych, każdą usługę należy zaliczać do odpowiedniego grupowania zgodnie z jej charakterem, niezależnie od symbolu PKD, pod którym został zaklasyfikowany w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej REGON podmiot gospodarczy wykonujący usługę.

W pkt 7.6 zasad metodycznych zawarto ogólne reguły klasyfikowania usług. I tak, na podstawie pkt 7.6.2, gdy przeprowadzona analiza opisu wykonywanych czynności wskazuje na możliwość zaliczenia usługi do dwóch lub kilku grupowań, należy przyjąć następujące reguły klasyfikowania, z tym jednak, że porównywać można jedynie grupowania tego samego poziomu hierarchicznego:

- grupowanie, które zawiera bardziej dokładny opis czynności, powinno być uprzywilejowane (wybrane) w stosunku do grupowania zawierającego opis ogólny,

- usługa złożona, składająca się z kombinacji różnych czynności, której nie można zaklasyfikować zgodnie ze wskazanym sposobem, powinna być zaklasyfikowana jak usługa, która nadaje całości zasadniczy charakter,

- usługę, której nie można zaklasyfikować zgodnie z (tiret 1, 2) należy zaklasyfikować w grupowaniu odpowiednim dla usługi o najbardziej zbliżonym charakterze.

Zgodnie z tytułem, sekcja R Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług obejmuje „USŁUGI KULTURALNE, ROZRYWKOWE, SPORTOWE I REKREACYJNE”.

Natomiast zgodnie z wyjaśnieniami do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015), sekcja R obejmuje:

- szeroki zakres usług kulturalnych, rozrywkowych i rekreacyjnych, włączając usługi świadczone przez artystów wykonawców, muzea, biblioteki i archiwa, usługi związane z grami losowymi i zakładami wzajemnymi, usługi związane ze sportem, rozrywką i rekreacją.

Sekcja ta nie obejmuje:

- usług sprzedaży i organizowania wystaw świadczonych przez handlowe galerie sztuki, sklasyfikowanych w 47.00.69.0,

- usług agentów i agencji artystycznych, występujących w imieniu indywidualnych artystów, sklasyfikowanych w 74.90.20.0,

- usług wypożyczania książek, sklasyfikowanych w 77.29.19.0,

- usług agencji biletowych, sklasyfikowanych w 79.90.39.0,

- usług indywidualnych nauczycieli, zawodowych instruktorów sportowych, trenerów, sklasyfikowanych w 85.51.10.0.

W sekcji R zawarty jest m.in. dział 93 „USŁUGI ZWIĄZANE ZE SPORTEM, ROZRYWKĄ I REKREACJĄ”, który obejmuje:

- usługi w zakresie rekreacji, rozrywki i sportu, z wyłączeniem działalności muzeów, ochrony miejsc historycznych, działalności ogrodów botanicznych i zoologicznych oraz rezerwatów przyrody, działalności w zakresie gier losowych i zakładów wzajemnych.

Z kolei w ww. dziale została wymieniona grupa 93.2 „USŁUGI ZWIĄZANE Z ROZRYWKĄ I REKREACJĄ”.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., strona internetowa www.sjp.pwn.pl), pod pojęciem „udostępnić – udostępniać” należy rozumieć „ułatwić kontakt z czymś lub umożliwić korzystanie z czegoś”.

Jak wynika z opisu sprawy, świadczenie wykonywane przez Wnioskodawcę polega na udostępnianiu zjeżdżalni dmuchanej. Zakres usługi obejmuje: załadunek atrakcji do samochodu, dojazd do klienta, wyładunek i rozwinięcie atrakcji, rozłożenie niezbędnego okablowania (przedłużacze), uruchomienie atrakcji, sprawdzenie czy zjeżdżalnia działa poprawnie, sprawdzenie jej pod względem bezpieczeństwa, następnie obsługę atrakcji, koordynowanie uczestników, aby korzystali wyłącznie z atrakcji i w bezpieczny sposób, złożenie atrakcji, zebranie okablowania i załadunek do samochodu, powrót do firmy oraz wyładunek do magazynu. Świadczenie wykonywane jest na zlecenie (`(...)`). Wejście na zjeżdżalnie dmuchaną jest bezpłatne, ponieważ opłaca to klient. Celem świadczenia jest zabawa dzieci na świeżym powietrzu, poprawa ich sprawności fizycznej, promowanie aktywnego spędzania wolnego czasu i wypoczynku oraz promocja sportu poprzez zabawę. Wynagrodzenie Wnioskodawcy uzależnione jest od odległości klienta od siedziby firmy, terminu oraz ilości pracowników, których trzeba zaangażować do tego przedsięwzięcia. Umowa zawierana jest w formie ustnej.

Uwzględniając powyższe, usługa kompleksowa będąca przedmiotem analizy, spełnia kryteria i posiada właściwości dla usług objętych grupą PKWiU 93.2 „USŁUGI ZWIĄZANE Z ROZRYWKĄ I REKREACJĄ”.

Klasyfikacja została dokonana zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015), zwłaszcza z uwzględnieniem pkt 5.3.2 tych zasad.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do końca roku, w którym suma wydatków wymienionych w art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz. U. poz. 2305 oraz z 2023 r. poz. 347, 641, 1615, 1834 i 1872) określonych na ten rok w ustawie budżetowej, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 lipca tego roku, oraz planie finansowym Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych przedłożonym zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny albo projekcie tego planu przedstawionym do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej zgodnie z art. 42 ust. 2 i 3 tej ustawy, jeżeli plan ten nie został przedłożony zgodnie z art. 42 ust. 4 tej ustawy, po wyłączeniu planowanych przepływów finansowych w ramach tej sumy wydatków, jest wyższa niż 3% wartości produktu krajowego brutto określonego zgodnie z art. 40 ust. 2 tej ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

Usługa będąca przedmiotem wniosku mieści się w grupie PKWiU 93.2 „USŁUGI ZWIĄZANE Z ROZRYWKĄ I REKREACJĄ” i nie została wymieniona, jako usługa, dla której ustawodawca, w ustawie oraz w aktach wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidział obniżoną stawkę podatku. Zatem, właściwą stawką dla opodatkowania przedmiotowej usługi jest stawka podatku od towarów i usług w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy w zw. z art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do świadczeń kompleksowych tożsamych pod każdym względem ze świadczeniem będącym przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże, z zastrzeżeniem art. 42c ust. 2-2d ustawy, organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, oraz ten podmiot, w odniesieniu do świadczenia kompleksowego będącego jej przedmiotem, które zostanie wykonane w okresie ważności WIS (art. 42c ust. 1 pkt 3 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- świadczenie kompleksowe będące przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia następującego po dniu jej doręczenia (art. 42ha ust. 1 ustawy).

WIS traci ważność przed upływem 5 lat, z dniem:

1. następującym po dniu doręczenia decyzji o zmianie WIS albo decyzji o uchyleniu WIS, albo

2. wygaśnięcia na podstawie art. 42h ust. 1

- w zależności od tego, które ze zdarzeń nastąpiło wcześniej (art. 42ha ust. 2 ustawy).

WIS wygasa z mocy prawa przed upływem powyższego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku odnoszących się do świadczenia kompleksowego będącego przedmiotem tej WIS, gdy zmiana tych przepisów spowodowała, że:

- klasyfikacja towaru/usługi, lub

- stawka podatku właściwa dla towaru/usługi, lub

- podstawa prawna stawki podatku

staje się niezgodna z tymi przepisami.

Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, z którymi WIS stała się niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r., poz. 2383, z późn. zm.), zwanej dalej „Ordynacją podatkową”.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w związku z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP albo za pośrednictwem systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie: https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/, będąc użytkownikiem/wyznaczając użytkownika konta w e-Urzędzie Skarbowym.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).