0111-KDSB1-1.440.516.2023.4.ND

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 5 grudnia 2023 r. (data wpływu 19 grudnia 2023 r.), uzupełnionego pismem z dnia 30 stycznia 2024 r. (data wpływu 30 stycznia 2024 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa (świadczenie kompleksowe) – zamówienie komponentów zgodnie z projektem oraz dostawa i montaż zabudowy meblowej kuchennej w lokalu mieszkalnym.

Opis usługi: Wnioskodawca realizuje świadczenie kompleksowe, w ramach którego wykonuje następujące czynności: zamówienie u producenta mebli odpowiednich komponentów meblowych, dostawa na rzecz Klienta elementów składowych zabudowy oraz montaż dostarczonych komponentów zabudowy meblowej kuchennej w lokalu mieszkalnym. Przy realizacji zabudowy kuchennej użyte są następujące materiały: płyty drewniane, kamienne, szkło, stal, laminat polimerowy, beton. Montaż odbywa się poprzez wykonanie wpustów w konstrukcję umożliwiających trwały montaż w ścianie, w suficie, podłożu, w tym montaż w ścianach nośnych. Wpusty wymagają odwiertów bezpośrednio w ścianie i suficie lokalu, w które następnie bezpośrednio mocuje się kotwy, haki, śruby, zabezpieczane dodatkowo specjalistycznymi klejami. Na tak przygotowane podłoża dokonuje się montażu poszczególnych elementów meblowych, które w przypadku blatów kuchennych i wyspy są dodatkowo zespalane ze ścianą i podłożem powodując niemożność przesunięcia tych elementów. Ewentualny demontaż wykonanej „stałej zabudowy meblowej” spowoduje uszkodzenia zarówno elementów konstrukcji budynku - ścian lub sufitów i podłóg, jak również elementów i części zdemontowanej zabudowy meblowej. Cena świadczenia, wskazana w umowie zawieranej przez Wnioskodawcę z Klientem, określona jest jako jedna kwota, która obejmuje całość usługi kompleksowej tj. materiałów, robocizny i transportu.

Rozstrzygnięcie: PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 2015 – 43

Stawka podatku od towarów i usług: 23%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 1 ustawy w zw. z art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2023 r. Wnioskodawca złożył wniosek, uzupełniony pismem w dniu 30 stycznia 2024 r. w zakresie sklasyfikowania ww. usługi (świadczenia kompleksowego) według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis:

Działalność podatnika, jak wynika z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności obejmuje PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 43.32.Z Zakładanie stolarki budowlanej.

W jej zakres wchodzi wykonywanie zabudowy meblowej na indywidualne zamówienie, a zabudowa kuchenna stanowi większy odsetek realizacji.

(…) (dalej: wnioskodawca/podatnik/wykonawca/usługodawca) realizuje świadczenie kompleksowe polegające na dostawie i montażu trwałej zabudowy meblowej kuchennej (dalej „stała zabudowa meblowa”, „zabudowa kuchenna”), która to usługa objęta jest niniejszym wnioskiem.

W skład świadczenia, zgodnie z umową z klientem, wchodzą w szczególności następujące elementy:

- zamówienie u producenta mebli odpowiednich komponentów meblowych mających indywidualne wymiary, pod każdy element konstrukcyjny wnętrza, zgodnie z projektem pomieszczenia kuchennego i mebli,

- dostawa na rzecz klienta elementów składowych zabudowy mebli kuchennych,

- montaż dostarczonych od producenta komponentów na podstawie wykonanego projektu, polegający na dopasowaniu poszczególnych elementów meblowych do konstrukcji wnętrza wraz z ingerencją w tę konstrukcję budynku, lokalu.

Przedmiotowe świadczenie Wnioskodawca wykonuje w lokalach mieszkalnych o powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 150 m2, zlokalizowanych w budynkach mieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB 1122.

Ewentualny demontaż wykonanej „stałej zabudowy meblowej” spowoduje uszkodzenia zarówno elementów konstrukcji budynku: ścian lub sufitów i podłóg jak również elementów i części zdemontowanej zabudowy meblowej.

Dlatego też po wykonaniu montażu zabudowy kuchennej nie będzie możliwości ponownego wykorzystania zespolonych elementów w innym pomieszczeniu. Komponenty meblowe ulegną zniszczeniu lub uszkodzeniu, odkształceniu i utracą całkowicie walor użytkowy i handlowy. Lokal będzie wymagał prac remontowych po usunięciu elementów zabudowy.

Cel wydania WIS: na potrzeby stosowania przepisu art. 41 ust. 12 w związku z art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 tj.), zwanej dalej ustawą oraz określenie stawki podatku od towarów i usług.

Stawka podatku od towarów i usług: 8%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 2 w związku z art. 41 ust. 12 oraz art. 146ea pkt 2, art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 tj.), zwanej dalej ustawą.

Szczegółowy opis usługi (świadczenia kompleksowego).

Przedmiotem wniosku jest usługa (świadczenie kompleksowe) polegające na wykonaniu, dostawie i montażu zabudowy meblowej kuchennej w obiektach budownictwa mieszkaniowego zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a i 12b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2023r. poz. 1570 tj.), zwanej dalej ustawą.

Wnioskodawca świadczenie usługi kompleksowej realizuje na podstawie zawartej z klientem umowy obejmującej w szczególności:

1. zamówienia elementów i komponentów do mebli kuchennych na konkretny wymiar zgodnie z projektem i życzeniem klienta,

2. dostawy na rzecz klienta elementów składowych oraz komponentów zabudowy mebli kuchennych,

3. dostawy na rzecz klienta sprzętu i wyposażenia AGD,

4. montaż zabudowy w postaci mebli kuchennych i sprzętu oraz wyposażenia w miejscu ich przeznaczenia.

Montaż zabudowy odbywa się przy uwzględnieniu możliwości technicznych istniejących w danym lokalu kuchennym poprzez m.in. wykonanie wpustów w konstrukcję umożliwiających trwały montaż w ścianie, w suficie lub podłożu, w tym np. montaż w ścianach nośnych. Wpusty wymagają odwiertów bezpośrednio w ścianie lub suficie lokalu, w które następnie bezpośrednio mocuje się kotwy, haki, śruby, zabezpieczane dodatkowo specjalistycznymi klejami. Na tak przygotowane podłoża dokonuje się montażu poszczególnych elementów meblowych, które np. w przypadku blatów kuchennych, czy wysp są dodatkowo zespalane ze ścianą lub podłożem powodując niemożność przesunięcia tych elementów.

W związku z tym ewentualny demontaż zabudowy meblowej spowoduje trwałe uszkodzenia zarówno elementów konstrukcji budynku jak: ścian lub sufitów i podłóg jak również zdemontowanych modułów mebli.

Montowanie odbywa się za pomocą specjalistycznych zawieszek, profili, klei, specjalnie wykonanych konstrukcji stalowych, z wykorzystaniem powierzchni płaskich (ściany, podłogi, sufity) zapewniając tym samym trwałą zabudowę o określonej funkcji użytkowej.

Po wykonaniu montażu meblowej zabudowy kuchennej nie będzie możliwości ponownego wykorzystania zespolonych elementów w innym pomieszczeniu, bowiem przy ich demontażu elementy meblowe ulegną zniszczeniu lub uszkodzeniu, odkształceniu i utracą całkowicie swój walor użytkowy. Natomiast lokal wymagał będzie remontu po usunięciu elementów zabudowy.

Istotnym natomiast jest fakt podniesienia standardu jakościowego i charakteru użytkowego lokalu mieszkalnego, w którym świadczona jest usługa kompleksowa trwałej zabudowy meblowej kuchni, a tym samym wartości nieruchomości, w której dokona się trwałej zabudowy pomieszczeń kuchennych, w przypadku sprzedaży tej nieruchomości.

Usługi wykonywane są w obiektach budownictwa mieszkaniowego zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a i 12b oraz art. 146aa ust. 1 ustawy, a także z uwzględnieniem limitu, o którym stanowi ust. 12c art. 41 ustawy.

Zgodnie z tym przepisami 8% stawkę podatku VAT (podatek od towarów i usług) stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przedstawiana klientowi ostatecznemu cena zgodnie z umową oparta jest min. na kalkulacji ceny poszczególnych elementów mebli i komponentów, transportu do miejsca przeznaczenia oraz montażu kompleksowej zabudowy.

W związku z tym, że wnioskodawca nie jest producentem bezpośrednim elementów mebli, ceny uzgadnia z producentem mebli w oparciu o cenniki, przedstawione przez producenta. Cenniki producentów mebli nie zawierają również kosztów montażu oraz dodatkowych artykułów dekoracyjnych, montażowych, technicznych i budowlanych. Cena za usługę wykonania mebli, ich dostarczenia oraz montażu zostaje powiększona o marżę, która jest marżą ruchomą, uzależnioną od wartości projektu, rodzaju materiałów oraz indywidualnych życzeń i oczekiwań klienta.

Co do zasady klient oczekuje od wnioskodawcy zamówienia i dostawy poszczególnych elementów mebli oraz komponentów do nich (materiały montażowe, okucia, zawiasy meblowe, szyby, oświetlenia, zdobienia frontowe) dostosowanych do konkretnego projektu zabudowy wraz z ich montażem.

Umowa przewiduje dostawę sprzętu i wyposażenia AGD i jeśli klient sobie życzy, odbywa się ona niezależnie od usługi montażu zabudowy kuchennej i jest rozliczana z klientem w odrębnej procedurze. Transakcja takiego zamówienia rozliczana jest na oddzielnej fakturze, ze stawką VAT 23%.

Transakcja zakupu sprzętu AGD nie jest przedmiotem niniejszego wniosku.

Również w przypadku doposażenia zabudowy meblowej przez klienta w dodatkowe elementy, traktowane jest to jako odrębne zamówienie, przy którym wnioskodawca zawsze stosuje stawkę VAT 23%.

Usługa polegająca na montażu zabudowy kuchennej wykonanej na wymiar do konkretnego lokalu powoduje, że taka zabudowa meblowa jest w sposób trwały powiązana z elementami konstrukcyjnymi lokalu.

Przystępując do montażu i zabudowy powierzchni kuchennej, biorąc pod uwagę specyfikę pomieszczeń wykonywane są, m.in. następujące czynności:

1. wykonywanie wpustów w konstrukcji ścian do trwałego montażu blatów, elementów ścian mebli, elementów stolarki użytkowej;

2. wykonywanie wpustów w konstrukcji ścian dla elementów nośnych, które będą trwale związane z meblami, a wynikają z braku możliwości standardowego podwieszania elementów mebla, specyfiki pomieszczenia zamówionej zabudowy;

3. wykonywanie odwiertów w konstrukcji ścian w celu montażu kotew. Kotwy będą dodatkowo zabezpieczane przez kleje żywiczne. Na kotwach wieszane będą elementy nośne konstrukcji. Wskazane sposoby montażu będą stosowane w przypadkach, gdy nie można będzie stosować innych standardowych technik montażu ze względu na konstrukcję budynku/lokalu lub wielkość, kształt, umiejscowienia mebli;

4. w przypadku blatów kuchennych, czy wysp dodatkowo nastąpi ich trwałe zespolenie ze ścianą lub podłożem uniemożliwiające zmianę ich położenia lub przesunięcia;

5. elementy meblowe w niektórych przypadkach będą montowane za pomocą klejów montażowych, gdzie co najmniej powierzchnia jednej ze ścian będzie przyklejona do elementów konstrukcyjnych.

Zabudowa meblowa kuchni będzie wykonywana m. in. z płyt MDF (lakierowanych lub akrylowych), drewnianych, wiórowych, kamiennych, sklejki, szkła, stali, laminatu polimerowego, betonu. Zabudowa "wyspy kuchennej" narzuca trwały sposób zamocowania elementów meblowych do przygotowanego podłoża. Do takich warunków dopasowywane będą elementy korpusowe wraz z frontami meblowymi. Z kolei elementy meblowe, które będą montowane przy pomocy klejów montażowych przywierają swoją powierzchnią do ścian, a ich demontaż bez uszkodzenia tychże elementów będzie niemożliwy.

Uszkodzenia obejmą zerwanie oklein, uszkodzenia płyt meblowych. Demontaż niektórych elementów meblowych (np. blatów) będzie możliwy tylko poprzez pocięcie ich na mniejsze elementy. Takich zespołów meblowych po demontażu nie można będzie wykorzystać ponownie. Ponadto, wyrwanie ze ścian kotew, na których mocowane były meble, odklejenie całych płaszczyzn meblowych spowoduje uszkodzenie tych ścian, które będą mogły być naprawione tylko przy kapitalnym remoncie pomieszczenia czy lokalu. Demontaż blatów kamiennych lub blatów betonowych bez ich znacznego uszkodzenia jest niemożliwy i pozbawi ten element całkowicie walorów użytkowych, a tym samym nie będzie możliwe jego ponowne użytkowanie w innym miejscu.

Dodatkowo, biorąc pod uwagę fakt wytworzenia elementów meblowych pod indywidualny wymiar pomieszczenia poddanego pracom montażowym, kompletna zabudowa po jej demontażu nie będzie nadawała się do powtórnego montażu w innym miejscu.

Wiele elementów tej zabudowy po ich demontażu ulegnie zniszczeniu lub uszkodzeniu w takim stopniu, że w niezmienionym stanie nie będą się nadawały do ponownego użytku.

Zatem trudno będzie przyznać takiej zabudowie lub jej elementom walor mebla wolnostojącego.

Realizując usługę kompleksową Wnioskodawca dokonuje modernizacji lokalu, a tym samym unowocześnienia, uwspółcześnienia produktu, trwałego ulepszenia np. istniejącego obiektu budowlanego, prowadzącego do zwiększenia jego wartości użytkowej i rynkowej (w przypadku sprzedaży).

Zgodnie z art. 47 § 2 Kodeksu cywilnego częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Montaż jest najistotniejszym elementem całego świadczenia kompleksowego realizowanego przez Wnioskodawcę. Same elementy i komponenty zabudowy meblowej, nabyte przez Wnioskodawcę i dostarczone na miejsce gdzie mają być montowane, do momentu dokonania tego montażu w miejscu wskazanym przez klienta, nie stanowią dla klienta żadnej wartości użytkowej i materialnej, zaś świadczenie - do momentu dokonania montażu - jest dla klienta bezużyteczne.

Niedokonanie przez Wnioskodawcę montażu zamówionych elementów i komponentów mebli skutkowałoby bezcelowością całej usługi. Nieodpowiednio dopasowane i nieprzytwierdzone w sposób trwały do ściany, podłogi czy sufitu meble nie mogą spełniać swoich podstawowych funkcji użytkowych.

Poszczególne czynności wchodzące w zakres opisanego świadczenia są ze sobą ściśle powiązane, tak, że w aspekcie gospodarczym tworzą obiektywnie jedną całość nabywaną nierozłącznie.

Przedmiotowe świadczenie kompleksowe można nabyć wyłącznie jako całość.

Zawierając umowę z Wnioskodawcą, klient zamawia zawsze kompleksowe świadczenie wykonania zabudowy kuchennej.

Cena świadczenia wskazana w umowie zawieranej przez Wnioskodawcę z klientem określona jest jako jedna kwota, która obejmuje całość usługi kompleksowej tj. materiałów, robocizny i transportu, czyli całość świadczenia kompleksowego.

Na tak określoną cenę składają się zarówno koszty zużytych materiałów, jak i koszty wszystkich usług, bez wyszczególnienia ich indywidualnej wysokości.

Montaż komponentów tworzy wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego częścią trwałą zabudowę spełniającą funkcję użytkową (co jest finalnym celem realizowanego świadczenia kompleksowego).

Elementem dominującym świadczenia Wnioskodawcy jest ulepszenie lub unowocześnienie obiektu budowlanego poprzez montaż zabudowy meblowej kuchennej w miejscu przeznaczenia. Wydanie zaś towaru w postaci elementów mebli uprzednio nabytych i dopasowanych przez Wnioskodawcę do konkretnego obiektu, które następnie zostaną trwale związane z tym obiektem, ma charakter pomocniczy, niezbędny do wykonania usługi zamówionej przez klienta.

Czynności składające się na spełniane przez wnioskodawcę świadczenie kompleksowe, polegające na wykonaniu zabudowy meblowej z nabytych komponentów, należy uznać bez wątpienia za świadczenie usług.

Jak już wskazano, komponenty meblowe do czasu kompleksowego zrealizowania usługi nie przejawiają żadnego waloru użytkowego, nie są więc same w sobie towarem oczekiwanym przez klienta. Stają się takim dopiero po kompleksowej usłudze oferowanej przez wnioskodawcę, która powoduje ulepszenie, podniesienie standardu obiektu budowlanego (lokalu), która to usługa jest istotą przedmiotowej transakcji z klientem.

Usługa kompleksowa wykonywana jest przez Wnioskodawcę zarówno przy pomocy własnych pracowników (zatrudnionych u Wnioskodawcy) jak też przy pomocy usług nabytych od pomiotów prowadzących własną działalność gospodarczą na podstawie zlecenia.

Wnioskodawca odpowiada bezpośrednio przed klientem za „wykonanie” przedmiotu umowy.

Stosunek ceny towaru do ceny za usługi determinuje prawo popytu i podaży. Wnioskodawca nie ma żadnego stałego przelicznika. W zależności od sytuacji czasami większą część stanowi usługa, a w innych przypadkach materiały. Innymi słowy na cenę składają się koszty zużytych materiałów, jak i koszty wszystkich usług, bez wyszczególnienia ich indywidualnej wysokości.

Nie jest możliwe wskazanie, jaki udział w określonej cenie będzie miała wartość zużytych materiałów. Montaż zabudowy meblowej kuchennej może zająć 2-3 dni, a w innym przypadku 10 dni. Jest to uwarunkowane tym czy ściany, sufit i podłoga są proste i mają proste kąty, materiału z jakiego wykonywane są elementy stałe budynku (płyta, cegła, ściana działowa itp.). Transport może obejmować kilka kilometrów, a także kilkaset, co też wpływa na cenę ostateczną i może zostać zrealizowany w ramach jednej dostawy, a może wymagać kilku odrębnych dostaw.

Elementem dominującym - oczekiwanym przez klienta - jest kompleksowe świadczenie w zakresie modernizacji lokalu. Natomiast wykonywana w powiązaniu z usługą modernizacji obiektu budowlanego dostawa mebli, wykonanych i dopasowanych do konkretnego lokalu mieszkalnego, będzie miała zasadniczo charakter pomocniczy - podobnie jak pozostałe czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach całego zamówienia klienta.

W dalszej części wniosku, Wnioskodawca przedstawił własne uzasadnienie występowania świadczenia kompleksowego oraz zastosowania stawki podatku VAT, a także wskazał m. in.:

(…)

W niniejszej sprawie, analizie winna podlegać wyłącznie usługa (świadczenie kompleksowe) - wykonania zabudowy meblowej kuchennej polegającej na zamówieniu u producenta mebli odpowiednich komponentów meblowych, dostawie na rzecz Klienta elementów składowych zabudowy oraz montaż dostarczonych komponentów zabudowy meblowej kuchennej, w lokalach mieszkalnych o powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 150 m2, zlokalizowanych w budynkach mieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB w klasie 1122.

Organ nie jest uprawniony do klasyfikacji budynku, wskazanego w opisie usługi, według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB).

Klasyfikację wskazaną przez Wnioskodawcę należy przyjąć jako element opisu sprawy.

W uzupełnieniu z dnia 30 stycznia 2024 r. (data wpływu 30 stycznia 2024 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 22 stycznia 2024 r., znak: 0111-KDSB1-1.440.516.2023.1.ND, Wnioskodawca wskazał następujące informacje:

Na pytanie Organu:

Potwierdzenie, że Wnioskodawca oczekuje klasyfikacji oraz określenia stawki podatku od towarów i usług dla usługi (świadczenia kompleksowego), tj. czynności złożonej, która w ocenie Wnioskodawcy składa się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu składającej się z usług wykonania, dostawy i montażu zabudowy meblowej kuchennej w lokalu mieszkalnym o powierzchni nieprzekraczającej 150 m2, zlokalizowanym w budynku mieszkalnym sklasyfikowanym w PKOB 1122.

Wnioskodawca odpowiedział:

Wnioskodawca potwierdza, że oczekuje klasyfikacji oraz określenia stawki podatku od towarów i usług dla usługi (świadczenia kompleksowego) tj. czynności złożonej, która w ocenie Wnioskodawcy składa się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu składającej się z usług:

- zamówienie u producenta mebli odpowiednich komponentów meblowych mających indywidualne wymiary, pod każdy element konstrukcyjny wnętrza, zgodnie z projektem pomieszczenia kuchennego i mebli,

- dostawa na rzecz klienta elementów składowych zabudowy mebli kuchennych,

- montaż dostarczonych od producenta komponentów na podstawie wykonanego projektu, polegający na dopasowaniu poszczególnych elementów meblowych do konstrukcji wnętrza wraz z ingerencją w tę konstrukcję budynku, lokalu,

w lokalu mieszkalnym o powierzchni nieprzekraczającej 150 metrów kwadratowych, zlokalizowanym w budynku mieszkalnym sklasyfikowanym w PKOB 1122.

Na pytanie Organu:

Wskazanie użytych materiałów oraz rodzaju ich połączenia przy realizacji konkretnej zabudowy kuchennej wykonywanej w ramach przedmiotu wniosku.

Wnioskodawca odpowiedział:

- użyte materiały przy realizacji zabudowy kuchennej:

płyty drewniane, kamienne, szkło, stal, laminat polimerowy, beton

- połączenie:

wykonanie wpustów w konstrukcję umożliwiających trwały montaż w ścianie, w suficie, podłożu, w tym montaż w ścianach nośnych. Wpusty wymagają odwiertów bezpośrednio w ścianie i suficie lokalu, w które następnie bezpośrednio mocuje się kotwy, haki, śruby, zabezpieczane dodatkowo specjalistycznymi klejami. Na tak przygotowane podłoża dokonuje się montażu poszczególnych elementów meblowych, które w przypadku blatów kuchennych i wyspy są dodatkowo zespalane ze ścianą i podłożem powodując niemożność przesunięcia tych elementów

Na pytanie Organu:

Wskazanie informacji dotyczących konkretnego lokalu, w którym będzie wykonywana usługa (świadczenie kompleksowe), będąca przedmiotem wniosku, tj.:

a) wskazanie całkowitej powierzchni użytkowej lokalu, w którym wykonywana będzie usługa (świadczenie), zgodnie z zasadami metodologii Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. z 1999 r. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) z podziałem na poszczególne pomieszczenia z podaniem ich przeznaczenia i powierzchni.

b) jednoznaczne potwierdzenie, że lokal w którym będzie wykonywana usługa (świadczenie) spełnia definicję samodzielnego lokalu mieszkalnego, o którym mowa w art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2021 r. poz. 1048) poprzez przedłożenie:

- zaświadczenia wydanego przez Starostę (art. 2 ust. 3 ww. ustawy) potwierdzającego, że lokal stanowi lokal mieszkalny,

- lub wypisu z kartoteki lokali,

- lub wskazanie numeru księgi wieczystej, z której będzie wynikała samodzielność lokalu.

c) wskazanie czy wniosek dotyczy lokalu mieszkalnego stałego zamieszkania.

Wnioskodawca odpowiedział:

a)

całkowita powierzchnia lokalu - 90 metrów kwadratowych:

- 35 m.kw.- salon

- 10 m.kw. - hol

- 20 m.kw.- kuchnia

- 15 m.kw.- pokój

- 10 m.kw.- łazienka z WC

b) i c)

Wnioskodawca potwierdza jednoznacznie, iż lokal, w którym będzie wykonywana usługa (świadczenie kompleksowe) spełnia definicję samodzielnego lokalu mieszkalnego, o którym mowa w art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U z 2021 r. poz. 1048). Powyższe klient potwierdza wnioskodawcy poprzez złożenie stosownych oświadczeń, zgodnie z § 9 umowy, której wzór wnioskodawca załącza do niniejszej odpowiedzi. Wnioskodawca podnosi, iż brak jest podstaw prawnych do żądania od klienta potwierdzenia, iż lokal, w którym ma być wykonywana usługa (świadczenie kompleksowe) jest jego lokalem stałego zamieszkania. W tym zakresie Wnioskodawca wnosi ewentualnie o doprecyzowanie lub zdefiniowanie pojęcia „lokal stałego zamieszkania”. Czy chodzi o miejsce zamieszkania według przepisów kodeksu cywilnego?

Wnioskodawca podnosi dalej, iż brak jest również podstaw prawnych do żądania przez niego od klienta przedłożenia informacji bądź dokumentów, tj.: kartoteki lokalu, numeru księgi wieczystej, zaświadczenia Starosty, że lokal stanowi lokal mieszkalny, a Klient nie ma obowiązku takich dokumentów Wnioskodawcy przedstawiać, tym bardziej, iż przy zawieraniu konkretnej umowy lokal może być nadal w budowie i to na wczesnym jej etapie, jak również z uwagi na przepisy RODO w zakresie ochrony danych osobowych.

Ww. przepisy klauzuli RODO obejmują przetwarzanie danych osobowych wyłącznie na cele związane z zawarciem i realizacją umowy, które to przepisy należy rozumieć ściśle wąsko a nie rozszerzająco. Informacje o księdze wieczystej, czy te wynikające z kartoteki lokalu nie są niezbędne do zrealizowania umowy na wykonanie zabudowy meblowej.

Danymi niezbędnymi do realizacji umowy z całą pewnością nie jest treść księgi wieczystej, która może zawierać chociażby dane o obciążeniach, czy hipotekach.

Biorąc powyższe pod uwagę wnoszę o potraktowanie oświadczeń klienta zawartych w umowie, pod którymi klient się podpisuje i potwierdza za zgodność z prawdą, za wiążące i wystarczające dla rozpatrzenia wniosku wnioskodawcy.

Wnioskodawca wskazywał w złożonym wniosku, że organ nie jest uprawniony do klasyfikacji budynku, wskazanego w opisie usługi, według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB).

Klasyfikację wskazaną przez Wnioskodawcę należy przyjąć jako element opisu sprawy.

Do uzupełnienia wniosku załączono:

- (…)

W trybie przewidzianym w art. 200 § 1 Ordynacji podatkowej, postanowieniem z dnia 18 marca 2024 r. tut. Organ wyznaczył Stronie siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w zakresie zebranego w sprawie materiału dowodowego. Postanowienie zostało skutecznie doręczone w dniu 19 marca 2024 r. Do dnia wydania niniejszej decyzji z prawa tego Strona nie skorzystała.

Uzasadnienie występowania świadczenia kompleksowego (usługi)

Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedna czynność obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, czynność ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych.

Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za czynność zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako czynności pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do czynności zasadniczej.

Natomiast aby móc wskazać, że dane świadczenie jest świadczeniem złożonym (kompleksowym), powinno składać się ono z różnych czynności, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na świadczenie złożone składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element czynności kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez czynności pomocniczej czynności głównej.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia świadczenia nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną czynność kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczenia wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia kompleksowego.

W przypadkach, w których występuje kilka czynności, które składają się w rezultacie na jedno zasadnicze świadczenie, możemy mówić o pewnym kompleksie świadczeń. Zagadnienie to było przedmiotem wielu orzeczeń wydawanych zarówno przez TSUE, jak i sądy administracyjne. Można tu przywołać, np. wyroki TSUE, które zapadły w sprawach C-111/05 Aktiebolaget NN v. Skatteverket i C-41/04 Levob Verzekeringen BV v. OV Bank NV, z których jednoznacznie wynika, że w sytuacji gdy dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej.

Stanowisko takie przedstawił również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., nr C-349/96 stwierdzając, że: Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.

Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem wniosku wskazać również należy, że:

- w wyroku TSUE z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen, Trybunał wskazał, że po pierwsze, z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania podatku VAT. W ocenie Trybunału, aby określić, czy mamy do czynienia z jednym świadczeniem, należy przede wszystkim poszukać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem ustalenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (pkt 20 wyroku). Podobnie jest w przypadku, jeśli dwa (lub więcej) świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (punkt 22 wyroku);

- w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse LLP Trybunał wskazał, że aby móc uznać, że ogół świadczeń zapewnianych przez wynajmującego najemcy stanowi jedno świadczenie, należy zbadać, czy wykonywane świadczenia stanowią jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, czy też obejmują one świadczenie główne, względem którego pozostałe świadczenia mają charakter dodatkowy (pkt 22 wyroku).

Charakter danego świadczenia należy oceniać biorąc pod uwagę punkt widzenia nabywcy oraz cechy charakterystyczne tego świadczenia (vide: wyrok TSUE z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service srl, ECLI:EU:C:2008:108, pkt 51-53, z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C‑572/07 RLRE Tellmer Property sro, ECLI:EU:C:2009:365, pkt 17-19 oraz z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV, ECLI:EU:C:2009:722, pkt 36-38).

Stanowisko takie przedstawiła również Rzecznik Generalna Juliane Kokott w opinii z dnia 22 października 2020 r. do sprawy C-581/19 Frenetikexito - Unipessoal Lda przeciwko Autoridade Tributária e Aduaneira wskazując, że „Wskazówką świadczącą o istnieniu jednego świadczenia złożonego jest też jednolity cel gospodarczy transakcji (26). Jeżeli przeciętnemu świadczeniobiorcy zależy właśnie na połączeniu kilku świadczeń, przemawia to za istnieniem jednego świadczenia złożonego. W świetle orzecznictwa Trybunału jedno świadczenie złożone występuje wtedy, kiedy wszystkie elementy świadczenia są niezbędne dla osiągnięcia jego celu (27)”. Rzecznik Generalna zauważyła także, że „Jeżeli zespół świadczeń i czynności ustala cenę łączną, w świetle orzecznictwa Trybunału jest to również wskazówka świadcząca o istnieniu jednego świadczenia złożonego (30). Odwrotnie natomiast: uzgodnienie odrębnych cen za poszczególne elementy świadczenia również jest jedynie wskazówką przemawiającą za istnieniem kilku niezależnych świadczeń (31)”. Należy zauważyć, że powołaną wyżej opinię podzielił TSUE w wydanym w dniu 4 marca 2021 r. wyroku C-581/19.

Świadczenie kompleksowe ma zatem miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy, dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej) niezależnie opodatkowane świadczenia.

W przypadku świadczeń kompleksowych o tym, czy świadczenie jest dostawą towarów, czy usługą powinien przesądzić element, który w ramach całego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94 Faaborg – Gelting Linien; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, natomiast pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny, wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku, gdy istotą transakcji będzie usługa, to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Podsumowując, w przypadku gdy transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich jest ona dokonywana, w celu określenia po pierwsze, czy chodzi o dwa lub więcej świadczenia odrębne, czy też jest to jedno świadczenie złożone z kilku czynności, a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku to jedno świadczenie powinno zostać zakwalifikowane jako dostawa towarów, czy jako świadczenie usług. Charakter danego świadczenia należy oceniać biorąc pod uwagę punkt widzenia nabywcy oraz cechy charakterystyczne tego świadczenia.

Biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia oraz uwzględniając opis zawarty we wniosku oraz uzupełnieniu należy wskazać, że przedstawione przez Wnioskodawcę czynności składają się na świadczenie kompleksowe obejmujące: zamówienie u producenta mebli odpowiednich komponentów meblowych mających indywidualne wymiary, pod każdy element konstrukcyjny wnętrza, zgodnie z projektem pomieszczenia kuchennego i mebli, dostawa na rzecz klienta elementów składowych zabudowy mebli kuchennych, montaż dostarczonych od producenta komponentów na podstawie wykonanego projektu, polegający na dopasowaniu poszczególnych elementów meblowych do konstrukcji wnętrza wraz z ingerencją w tę konstrukcję budynku, lokalu. Montaż zabudowy odbywa się przy uwzględnieniu możliwości technicznych istniejących w lokalu poprzez m.in. wykonanie wpustów w konstrukcję umożliwiających trwały montaż w ścianie, w suficie lub podłożu, w tym np. montaż w ścianach nośnych. Wpusty wymagają odwiertów bezpośrednio w ścianie lub suficie lokalu, w które następnie bezpośrednio mocuje się kotwy, haki, śruby, zabezpieczane dodatkowo specjalistycznymi klejami. Na tak przygotowane podłoża dokonuje się montażu poszczególnych elementów meblowych, które np. w przypadku blatów kuchennych, czy wysp są dodatkowo zespalane ze ścianą lub podłożem powodując niemożność przesunięcia tych elementów. W związku z tym ewentualny demontaż zabudowy meblowej spowoduje trwałe uszkodzenia zarówno elementów konstrukcji budynku jak: ścian lub sufitów i podłóg, jak również zdemontowanych modułów mebli. Ponadto montowanie odbywa się za pomocą specjalistycznych zawieszek, profili, klei, specjalnie wykonanych konstrukcji stalowych, z wykorzystaniem powierzchni płaskich (ściany, podłogi, sufity) zapewniając tym samym trwałą zabudowę o określonej funkcji użytkowej.

Przedmiotowe świadczenie Wnioskodawca wykonuje w lokalu mieszkalnym o powierzchni 90 m2, zlokalizowanym w budynku mieszkalnym sklasyfikowanym w PKOB 1122.

Klient oczekuje od Wnioskodawcy zamówienia i dostawy poszczególnych elementów mebli oraz komponentów do nich (materiały montażowe, okucia, zawiasy meblowe, szyby, oświetlenia, zdobienia frontowe) dostosowanych do konkretnego projektu zabudowy wraz z ich montażem. Usługa montażu zabudowy kuchennej, wykonanej na wymiar do konkretnego lokalu, powoduje, że zabudowa meblowa jest w sposób trwały powiązana z elementami konstrukcyjnymi lokalu. Cena świadczenia ustalona przez Wnioskodawcę z klientem określona jest jedną kwotą dla całości świadczenia i oparta jest m.in. na kalkulacji ceny poszczególnych elementów mebli i komponentów, transportu do miejsca przeznaczenia oraz montażu kompleksowej zabudowy.

Wykonywane przez Wnioskodawcę czynności polegające na zamówieniu komponentów zgodnie z projektem oraz dostawie i montażu zabudowy meblowej kuchennej, są ze sobą tak ściśle powiązane, że obiektywnie stanowią jedno świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny. Z kolei wynagrodzenie skalkulowane jest w ten sposób, iż wskazana cena obejmuje wszystkie czynności niezbędne do zrealizowania przedmiotowego świadczenia. Ponadto klient zainteresowany jest nabyciem kompleksowej usługi, a nie jej poszczególnych elementów.

Realizacja przedmiotowego świadczenia wymaga podjęcia wielu czynności, które nie stanowią celu samego w sobie i nie stanowią odrębnych świadczeń podlegających odrębnym stawkom podatkowym, lecz są środkami służącymi każdorazowo do wykonania ww. kompleksowego świadczenia. Bez zamówienia u producenta odpowiednich komponentów meblowych oraz dostawy tych elementów nie byłoby możliwe wykonanie usługi montażu zabudowy kuchennej.

W związku z powyższym, przedstawione przez Wnioskodawcę czynności będą stanowiły jedno świadczenie kompleksowe. Przy czym elementem dominującym jest montaż zabudowy kuchennej, który „oczami klienta” ma największe znaczenie, gdyż bez niego usługa jako całość nie może zostać uznana za wykonaną. Natomiast wykonywana w powiązaniu z usługą montażu, dostawa towarów (komponentów meblowych) będzie miała charakter pomocniczy – podobnie jak pozostałe czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach całego zamówienia klienta.

Powyższe wywołuje skutki w zakresie jednolitego opodatkowania wszystkich czynności wchodzących w skład tego świadczenia, zgodnie z usługą główną (dominującą). Tym samym, w dalszej części decyzji tut. Organ dokona klasyfikacji usługi montażu zabudowy meblowej kuchennej.

Uzasadnienie klasyfikacji usługi

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Zgodnie z art. 42a ustawy, wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

1. opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;

2. klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, niezbędną do:

a) określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,

b) stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;

3. stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w art. 42b ust.4.

Do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie świadczonych usług należy stosować Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r. poz. 1676 z późn. zm.).

Podstawowe cele, konstrukcje i sposób posługiwania się Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług oraz jej interpretacje wskazują zasady metodyczne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) zawarte w ww. rozporządzeniu.

Zasady metodyczne stanowią integralną część klasyfikacji. Zawarte w nich postanowienia obowiązują przy jej interpretacji i stosowaniu (pkt 1.3).

Zgodnie z pkt 1.2 zasad metodycznych, Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) składa się z:

- niniejszych zasad metodycznych,

- uwag do poszczególnych sekcji,

- schematu klasyfikacji.

Natomiast schemat klasyfikacji – jak wskazano w pkt 1.4 zasad metodycznych – stanowi wykaz grupowań i obejmuje:

- symbole grupowań,

- nazwy grupowań.

Stosownie do pkt 5.3.2 zasad metodycznych, każdą usługę należy zaliczać do odpowiedniego grupowania zgodnie z jej charakterem, niezależnie od symbolu PKD, pod którym został zaklasyfikowany w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej REGON podmiot gospodarczy wykonujący usługę.

W pkt 7.6 zasad metodycznych zawarto ogólne reguły klasyfikowania usług. I tak, na podstawie pkt 7.6.2, gdy przeprowadzona analiza opisu wykonywanych czynności wskazuje na możliwość zaliczenia usługi do dwóch lub kilku grupowań, należy przyjąć następujące reguły klasyfikowania, z tym jednak, że porównywać można jedynie grupowania tego samego poziomu hierarchicznego:

- grupowanie, które zawiera bardziej dokładny opis czynności, powinno być uprzywilejowane (wybrane) w stosunku do grupowania zawierającego opis ogólny,

- usługa złożona, składająca się z kombinacji różnych czynności, której nie można zaklasyfikować zgodnie ze wskazanym sposobem, powinna być zaklasyfikowana jak usługa, która nadaje całości zasadniczy charakter,

- usługę, której nie można zaklasyfikować zgodnie z (tiret 1, 2) należy zaklasyfikować w grupowaniu odpowiednim dla usługi o najbardziej zbliżonym charakterze.

Zgodnie z tytułem, Sekcja F Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług obejmuje OBIEKTY BUDOWLANE I ROBOTY BUDOWLANE.

W świetle wyjaśnień do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015), sekcja F obejmuje:

- budynki i pozostałe obiekty inżynierii lądowej oraz wodnej,

- roboty ogólnobudowlane i specjalistyczne w zakresie budownictwa i prac inżynierii lądowej i wodnej, takie jak: prace związane z budową nowych budynków, przebudową lub remontem istniejących budynków, włączając montaż budowli z elementów prefabrykowanych oraz konstrukcji o charakterze stałym lub tymczasowym,

- opracowywanie kosztorysów stanowiących integralną część robót budowlanych,

- realizację projektów budowlanych do sprzedaży.

Sekcja ta nie obejmuje:

- zarządzania projektami budowlanymi w zakresie obiektów inżynierii lądowej i wodnej, sklasyfikowanego w 71.1,

- wynajmu maszyn i urządzeń budowlanych bez operatora, sklasyfikowanego w 77.32,

- usług instalowania mechanicznych lub elektrycznych urządzeń do zamykania sejfów i skarbców, powiązane z późniejszym ich monitorowaniem, sklasyfikowanych w 80.20.10.0.

W sekcji F zawarty jest m.in. dział 43 ROBOTY BUDOWLANE SPECJALISTYCZNE, który obejmuje:

- specjalistyczne roboty budowlane związane z budową budynków oraz obiektów inżynierii lądowej i wodnej, prowadzone przez wykonawców posiadających specjalistyczne umiejętności i specjalny sprzęt, tj.:

- wbijanie pali, budowanie fundamentów, roboty betoniarskie, murarskie, kamieniarskie, montowanie i demontowanie rusztowań, wykonywanie pokryć dachowych itp.,

- montaż konstrukcji stalowych, o ile pojedyncze elementy konstrukcji nie zostały wykonane przez tę samą jednostkę, która zajmuje się ich montażem,

- wynajem sprzętu z operatorem sklasyfikowany w odpowiednich grupowaniach obejmujących roboty budowlane wykonywane przy jego użyciu,

- roboty wykończeniowe i wykonywanie instalacji budowlanych.

Roboty montażowe/instalacyjne mogą być przeprowadzone na terenie budowy lub w warsztatach. Zalicza się tu wykonywanie:

- instalacji gazowych, wodnych, kanalizacyjnych, centralnego ogrzewania i wentylacyjnych, instalowanie anten, wykonywanie instalacji alarmowych i pozostałych instalacji elektrycznych, instalowanie przeciwpożarowego systemu zraszającego, instalowanie dźwigów osobowych i towarowych oraz schodów ruchomych itp.,

- zakładanie izolacji cieplnych, wodnych, dźwiękochłonnych, roboty blacharskie, zakładanie przemysłowych instalacji chłodniczych, systemów oświetleniowych i systemów sygnalizacyjnych dróg, szlaków kolejowych, portów lotniczych i wodnych itp.

Instalacje te obejmują także związane z nimi prace remontowe.

Do pozostałych usług związanych z wykańczaniem obiektów budowlanych zalicza się m.in.:

- szklenie, tynkowanie, malowanie, układanie ceramicznych, betonowych lub kamiennych płytek podłogowych i ściennych, układanie pokryć dywanowych i parkietów, tapetowanie ścian itp., cyklinowanie podłóg, zakładanie stolarki budowlanej, zewnętrzne mycie budynków itp. Zalicza się tu również związane z tymi robotami prace remontowe.

W dziale PKWiU 43 mieści się klasa 43.32 ROBOTY INSTALACYJNE STOLARKI BUDOWLANEJ.

Pod pozycją PKWiU 43.32.10.0 sklasyfikowane zostały Roboty instalacyjne stolarki budowlanej. Zgodnie z wyjaśnieniami do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015):

grupowanie to obejmuje także:

- roboty związane z instalowaniem futryn drzwiowych i okiennych oraz drzwi (z wyłączeniem drzwi automatycznych i obrotowych) i okien, okiennic, żaluzji drzwiowych i okiennych żaluzji listwowych, drzwi garażowych itp. wykonanych z dowolnego materiału,

- roboty związane ze wzmacnianiem drzwi zewnętrznych i roboty związane z instalowaniem wzmocnionych drzwi,

- roboty związane z instalowaniem drzwi przeciwpożarowych,

- roboty związane z instalowaniem wewnętrznych schodów, szaf ściennych, wbudowanych mebli kuchennych na wymiar,

- roboty związane z instalowaniem desek poszycia ścian, zakładaniem boazerii itp.,

- roboty związane z instalowaniem ruchomych przegród oraz podsufitki na konstrukcji metalowej,

- roboty związane z instalowaniem werand i oranżerii w prywatnych domach.

Grupowanie to nie obejmuje:

- robót związanych z instalowaniem ogrodzeń i balustrad, sklasyfikowanych w 43.29.12.0,

- robót związanych z instalowaniem drzwi automatycznych i obrotowych, sklasyfikowanych w 43.29.19.0,

- robót związanych z instalowaniem wyrobów kowalstwa artystycznego, sklasyfikowanych w 43.39.11.0,

- robót związanych z montażem mebli wolno stojących, sklasyfikowanych w 95.24.10.0.

Uwzględniając powyższe, usługa (świadczenie kompleksowe) będąca przedmiotem wniosku spełnia kryteria i posiada właściwości dla usług objętych działem PKWiU 43 ROBOTY BUDOWLANE SPECJALISTYCZNE.

Klasyfikacja została dokonana zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015), zwłaszcza z uwzględnieniem pkt 5.3.2 tych zasad.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Z kolei, na mocy art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1 i art. 138i ust. 4.

Stosownie do art. 146ef ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do końca roku, w którym suma wydatków wymienionych w art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz.U. poz. 2305 oraz z 2023 r. poz. 347, 641, 1615, 1834 i 1872) określonych na ten rok w ustawie budżetowej, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 lipca tego roku, oraz planie finansowym Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych przedłożonym zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny albo projekcie tego planu przedstawionym do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej zgodnie z art. 42 ust. 2 i 3 tej ustawy, jeżeli plan ten nie został przedłożony zgodnie z art. 42 ust. 4 tej ustawy, po wyłączeniu planowanych przepływów finansowych w ramach tej sumy wydatków, jest wyższa niż 3% wartości produktu krajowego brutto określonego zgodnie z art. 40 ust. 2 tej ustawy:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%;

2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zgodnie z art. 41 ust. 12 pkt 1 ustawy stanowi, że stawkę podatku o której mowa w ust. 2 stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji, przebudowy lub robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W myśl art. 41 ust. 12a ustawy, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, oraz obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, a także mikroinstalację, o której mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz.U. z 2023 r. poz. 1436, 1597, 1681 i 1762), funkcjonalnie z nimi związaną, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Dokonana analiza powołanego przepisu wskazała, że warunkiem zastosowania 8% stawki podatku od towarów i usług, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze – zakres wykonywanych czynności musi obejmować dostawę, budowę, remont, modernizację, termomodernizację lub przebudowę budynków lub ich części. Przy czym – wziąwszy pod uwagę przywołane wcześniej definicje – czynności budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji powinny dotyczyć elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego. Po drugie – budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej 8% stawki podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2;

2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

W myśl art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędne jest określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy.

W niniejszym zagadnieniu mamy do czynienia ze świadczeniem kompleksowym polegającym na montażu zabudowy meblowej kuchennej. We wniosku Wnioskodawca wskazuje, że świadczenie będzie wykonywane w lokalu mieszkalnym o powierzchni 90 m2, który znajduje się w budynku mieszkalnym sklasyfikowanym w dziale 11, symbol PKOB 1122 – Budynki o trzech i więcej mieszkaniach.

Wnioskodawca wskazał więc jedynie ogólne dane dotyczące lokalu i nie przedłożył dokumentów umożliwiających weryfikację, że lokal spełnia definicję obiektu budownictwa mieszkaniowego objętego społecznym programem mieszkaniowym, o którym mowa w art. 41 ust. 12a ustawy.

Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2021 r. poz. 1048).

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 i 1a ww. ustawy, samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, mogą stanowić odrębne nieruchomości. Ustanowienie odrębnej własności samodzielnego lokalu następuje zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo treścią decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz zgodnie z pozwoleniem na budowę albo skutecznie dokonanym zgłoszeniem, i zgodnie z pozwoleniem na użytkowanie albo skutecznie dokonanym zawiadomieniem o zakończeniu budowy.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 powołanej ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 2, stwierdza starosta w formie zaświadczenia (art. 2 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 42a ustawy wiążąca informacja stawkowa jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

1. opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;

2. klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, niezbędną do:

a) określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,

b) stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie - w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;

3. stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4.

WIS zatem jest decyzją wydawaną w wyniku przeprowadzenia stosownego postępowania dowodowego. Jak sama nazwa wskazuje – wiążąca informacja stawkowa - ma charakter wiążący, co oznacza, że zawarte w niej rozstrzygnięcie wiąże zarówno organy podatkowe, jak i jej adresata. Wiążąca informacja stawkowa stanowi instytucję, która ma wskazywać wnioskodawcy, w szczególności właściwą klasyfikację towaru, usługi bądź świadczenia kompleksowego oraz stawkę podatku. Głównym zatem zadaniem Organu – w ramach ww. instytucji – jest w pierwszej kolejności przeprowadzenie wyczerpującego postępowania dowodowego, a następnie podjęcie rozstrzygnięcia.

W niniejszej sprawie, kluczowe są kryteria jakie ustawodawca wskazał do spełnienia, w celu zastosowania konkretnej stawki podatku od towarów i usług. Stąd też – zgodnie z art. 42b ust. 2 pkt 3 ustawy – obowiązkiem podmiotu wnioskującego o wydanie wiążącej informacji stawkowej jest przedstawienie tak szczegółowego opisu towaru, usługi bądź świadczenia kompleksowego aby możliwe stało się dokonanie klasyfikacji oraz określenie stawki podatku. Kluczowe są zatem warunki, które Wnioskodawca musi spełnić aby umożliwić Organowi podjęcie rozstrzygnięcia.

Nie jest więc możliwe podejmowanie rozstrzygnięcia na podstawie oświadczenia wnioskującego, – że w jego ocenie – lokal, w którym wykonywane będzie świadczenie spełnia definicję obiektu objętego społecznym programem mieszkaniowym. Oświadczenie takie, jest niewystarczające dla weryfikacji spełnienia kryteriów stawianych w art. 41 ust. 12 pkt 1 ustawy.

Konieczne jest podkreślenie, że sama klasyfikacja budynku do działu 11 PKOB nie przesądza o tym, że lokal znajdujący się w tym budynku jest obiektem (lub jego częścią) budownictwa mieszkaniowego zdefiniowanym w art. 2 pkt 12 ustawy.

Organ podatkowy wydając WIS jest obowiązany wykazać istnienie poszczególnych faktów, dokonując ich oceny w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy.

Warto w tym miejscu przywołać wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 27 października 2021 r. sygn. akt I SA/Sz 675/21, w którym wyrażono opinię, że (…) ciężar dowodzenia spoczywa na organie podatkowym prowadzącym postępowanie w sprawie WIS. Nie oznacza to jednak nieograniczonego niczym obowiązku poszukiwania i przedstawiania dowodów odnośnie istotnych okoliczności w sprawie. W art. 42b ust. 7 ustawy o VAT przyjęto wręcz jako niezbędne rozłożenie ciężaru dowodzenia, a nawet przerzucono ciężar dowodzenia faktów częściowo na wnioskodawcę, stwarzając po jego stronie możliwość szeroko rozumianej inicjatywy dowodowej. Nadanie WIS formy decyzji administracyjnej oznacza, że jej wydanie powinno być poprzedzone przeprowadzeniem postępowania podatkowego, zgodnie z zasadami określonymi ww. przepisach Ordynacji podatkowej, a w jego ramach określonych przepisami prawa materialnego, również przeprowadzeniem postępowania wyjaśniającego w zakresie niezbędnym do wyjaśnienia wszystkich okoliczności faktycznych i prawnych sprawy, stosownie do nakazu płynącego z zasady prawdy obiektywnej.

W tym miejscu warto również przytoczyć wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 lutego 2019 r. sygn. akt I FSK 1352/16, w którym wskazano: (…) dla oceny czy dany lokal jest lokalem mieszkalnym nie wystarczy, jeśli jako lokal rekreacyjny lub wypoczynkowy, a co za tym idzie użytkowy (co jest stwierdzone dokumentem urzędowym wydanym przez właściwy organ), spełnia on warunki techniczne lokalu mieszkalnego. Z preferencji bowiem może jedynie korzystać lokal spełniający definicję samodzielnego lokalu mieszkalnego. O tym zaś przesądza, zgodnie z art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.), treść zaświadczenia wydanego przez starostę, gdzie określa się przedmiot sprzedaży (lokal użytkowy lub lokal mieszkalny).

Zdaniem Sądu przedstawionym również w tym wyroku: Zaświadczenie wydane przez starostę stanowi podstawę do ustanowienia odrębnej własności lokali i nie jest dokumentem abstrakcyjnym, gdyż ma rangę potwierdzającą przeznaczenie lokalu określoną w przepisach, a to nie budynki podlegające klasyfikacji będą przedmiotem dokonywanej przez stronę skarżącą dostawy, lecz apartamenty, które nie spełniają warunków, aby uznać je za lokale mieszkalne.

Zauważyć należy, że stosowanie obniżonych stawek podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, a wychodzenie poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie uprawnienie do ww. preferencji możliwe będzie jedynie, w sytuacji jednoznacznego i niebudzącego wątpliwości zastosowania przepisu dotyczącego stawki obniżonej.

Mając na uwadze przytoczone przepisy prawa, a także wyjaśnienia Organu, wskazać należy, że w niniejszej sprawie, nie ma możliwości potwierdzenia, że opisane świadczenie kompleksowe jest wykonywane w obiekcie budowlanym lub jego części zaliczanym do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług - usługa montażu zabudowy meblowej jest zaklasyfikowana do działu PKWiU 43 ROBOTY BUDOWLANE SPECJALISTYCZNE.

Przepisy ustawy nie przewidują możliwości zastosowania obniżonej stawki podatku od towarów i usług dla usług sklasyfikowanych do działu 43 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

W związku z powyższym, ponieważ opisana we wniosku usługa (świadczenie kompleksowe) klasyfikowana jest do działu 43 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) właściwą stawką dla jej opodatkowania jest stawka podatku od towarów i usług w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy w zw. z art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług. W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do usług (świadczeń kompleksowych) tożsamych pod każdym względem ze świadczeniem będącym przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże, z zastrzeżeniem art. 42c ust. 2-2d ustawy, organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, oraz ten podmiot, w odniesieniu do usługi (świadczenia kompleksowego) będącej jej przedmiotem, które zostanie wykonane w okresie ważności WIS (art. 42c ust. 1 pkt 3 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- usługa (świadczenie kompleksowe) będąca przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia następującego po dniu jej doręczenia (art. 42ha ust. 1 ustawy).

WIS traci ważność przed upływem 5 lat, z dniem:

1. następującym po dniu doręczenia decyzji o zmianie WIS albo decyzji o uchyleniu WIS,

albo

2. wygaśnięcia na podstawie art. 42h ust. 1

- w zależności od tego, które ze zdarzeń nastąpiło wcześniej (art. 42ha ust. 2 ustawy).

WIS wygasa z mocy prawa przed upływem powyższego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku odnoszących się do usługi (świadczenia kompleksowego) będącej przedmiotem tej WIS, gdy zmiana tych przepisów spowodowała, że:

- klasyfikacja usługi (świadczenia kompleksowego), lub

- stawka podatku właściwa dla usługi (świadczenia kompleksowego), lub

- podstawa prawna stawki podatku

staje się niezgodna z tymi przepisami.

Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, z którymi WIS stała się niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w związku z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. albo za pośrednictwem systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie: https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/, będąc użytkownikiem/wyznaczając użytkownika konta w e-Urzędzie Skarbowym.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).