0110-KSI1-1.441.1.2024.5.ZW

DECYZJA

Na podstawie art. 221, art. 233 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r., poz. 2383, z późn. zm.), zwanej dalej „Ordynacją podatkową”, oraz art. 42g ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2024 r., poz. 361), zwanej dalej „ustawą”

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

po rozpatrzeniu odwołania z 9 stycznia 2024 r. (data wpływu 11 stycznia 2024 r.) od decyzji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 grudnia 2023 r. nr 0111-KDSB2-2.440.13.2023.2.AP, określającej dla towaru: „Sos do pizzy (…) konserwowany w puszce (…), klasyfikację do pozycji 2103 CN oraz stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy w zw. z art. 146ea pkt 2 ustawy oraz art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy w zw. z poz. 4 załącznika nr 3 do ustawy,

uchyla w całości decyzję Organu pierwszej instancji

i przekazuje sprawę do ponownego rozpatrzenia.

UZASADNIENIE

10 listopada 2023 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania towaru: „Sos do pizzy (…) konserwowany w puszce (…)” według Nomenklatury scalonej (CN) na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług.

W treści wniosku przedstawiono następujący opis towaru:

Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem w przeważającej działalności jest sprzedaż hurtowa (…). W ramach pozostałej działalności Wnioskodawca zajmuje się między innymi hurtową sprzedażą (…) oraz sprzedażą hurtową pozostałej żywności (…).

Wnioskodawca nabywa od podmiotów zagranicznych różnego rodzaju żywność, celem jej dalszej odsprzedaży. Wnioskodawca nabywa wyrób gotowy o nazwie: Sos do pizzy (…), który następnie Wnioskodawca sprzedaje (…).

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca postanowił wystąpić z niniejszym wnioskiem o wydanie wiążącej informacji stawkowej.

Nazwa produktu: Sos do pizzy (…) konserwowany w puszce (…).

Składniki: Pomidory (…), sól i substancja zakwaszająca: kwas cytrynowy (…).

(…)

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 2023/915 Komisji z dnia 25 kwietnia 2023 r., na mocy którego ustalono najwyższe dopuszczalne poziomy niektórych zanieczyszczeń w środkach spożywczych oraz Rozporządzeniem (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 lutego 2005 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w żywności oraz paszy roślinnej i zwierzęcej, zmieniającym dyrektywę Rady 91/414/EWG.

(…)

W trybie przewidzianym w art. 200 § 1 Ordynacji podatkowej, postanowieniem z dnia 4 grudnia 2023 r. znak 0111-KDSB2-2.440.13.2023.1.AP, Organ wyznaczył Stronie siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w zakresie zebranego w sprawie materiału dowodowego. Postanowienie zostało skutecznie doręczone w dniu 5 grudnia 2023 r. Strona z przysługującego jej prawa nie skorzystała.

W oparciu o materiał przedstawiony przez Wnioskodawcę, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 22 grudnia 2023 r. wydał wiążącą informację stawkową nr 0111-KDSB2-2.440.13.2023.2.AP, określającą dla towaru: „Sos do pizzy (…) konserwowany w puszce (…), klasyfikację do pozycji 2103 CN oraz stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy w zw. z art. 146ea pkt 2 ustawy oraz art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy w zw. z poz. 4 załącznika nr 3 do ustawy.

Decyzja została doręczona w dniu 27 grudnia 2023 r.

Strona, nie zgadzając się z ww. rozstrzygnięciem, przy zachowaniu ustawowego terminu, pismem z dnia 9 stycznia 2024 r. (data wpływu 11 stycznia 2023 r.) złożyła odwołanie, stawiając następujące zarzuty:

1. art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146ea pkt 2 w zw. z art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2023 r., poz. 1570 z późn. zm., dalej także jako: „ustawa o VAT (podatek od towarów i usług)”) w zw. z poz. 4 załącznika nr 3 do ustawy o VAT – poprzez ich zastosowanie i uznanie, iż właściwą dla towaru objętego wnioskiem o wydanie wiążącej informacji stawkowej stanowiącego Sos do pizzy (…) konserwowany w puszcze (…) jest 8% stawka podatku od towarów i usług, podczas gdy właściwą stawką jest stawka 0% podatku od towarów i usług w 2023 r., stawka 0% w I kwartale 2024 r. oraz stawka 5% od dnia 1 kwietnia 2024 r.,

2. §8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 2 grudnia 2022 r. w sprawie obniżonych stawek podatku od towarów i usług w roku 2023 (Dz.U. z 2022 r., poz. 2495) – poprzez jego niezastosowanie i nieuznanie, że w sprawie towar stanowiący Sos do pizzy (…) konserwowany w puszcze (…) w 2023 r. jest opodatkowany stawką podatku od towarów i usług w wysokości 0% VAT;

3. §10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie obniżonych stawek podatku od towarów i usług z dnia 9 grudnia 2023 r. (Dz.U. z 2023 r., poz. 2670 z późn.zm.) - poprzez jego niezastosowanie i nieuznanie, że w sprawie towar stanowiący Sos do pizzy (…) konserwowany w puszcze (…) jest opodatkowany stawką podatku od towarów i usług w wysokości 0% VAT;

4. art. 41 ust. 2a ustawy o VAT w zw. z poz. 13 załącznika nr 10 do ustawy o VAT – poprzez jego niezastosowanie i nieuznanie, iż w okresie od 1 kwietnia 2024 r. Sos do pizzy (…) konserwowany w puszcze (…) jest opodatkowany stawką podatku od towarów i usług w wysokości 5% VAT;

5. Reguły 1. Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej (dalej także jako: „ORINS”) w zw. z Notami wyjaśniającymi do HS do pozycji 2103 oraz do pozycji 2002— poprzez uznanie, że towar Sos do pizzy (…) konserwowany w puszcze (…) spełnia kryteria i posiada właściwości dla towarów objętych pozycją CN 2103, przez co jednocześnie nie może zostać zaklasyfikowany do pozycji CN 2002 90 31, podczas gdy przy uwzględnieniu Reguły 3. i 4. Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej, w sprawie w pełni zasadnym było zaklasyfikowanie towaru objętego wnioskiem o wydanie WIS do pozycji CN 2002 90 31;

6. Reguły 3. lit. a) Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej w zw. z Notami wyjaśniającymi do HS do pozycji 2103 oraz do pozycji 2002 – poprzez jej niezastosowanie w niniejszej sprawie w szczególności w zakresie w jakim stanowi, iż pozycja określająca towar w sposób najbardziej szczegółowy ma pierwszeństwo przed pozycjami określającymi towar w sposób bardziej ogólny, podczas gdy w sprawie koniecznym było zastosowanie Reguły 3. ORINS;

7. Reguły 4. Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej w zw. z Notami wyjaśniającymi do HS do pozycji 2103 oraz do pozycji 2002 – poprzez jej niezastosowanie w niniejszej sprawie, i niedokonanie klasyfikacji towaru będącego przedmiotem wniosku poprzez jego zakwalifikowanie do pozycji odpowiednich dla towarów, do których są najbardziej zbliżone i tym samym nieprawidłowe dokonanie klasyfikacji towaru objętego wnioskiem o wydanie WIS do kodu CN 2103, podczas gdy w niniejszej sprawie zasadnym było, przy uwzględnieniu Reguły. 4 ORINS, zakwalifikowanie towaru do kodu CN 2002 90 31.

8. art. 122 0.p. w zw. z art. 121 § 1 Op. w zw. z art. 42g ust. 2 ustawy o VAT – poprzez niepodjęcie wszelkich niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, i tym samym prowadzenie postępowania w sposób, który nie budzi zaufania do organów podatkowych, w szczególności poprzez nieuwzględnienie całego materiału dowodowego oraz niedokonanie szczegółowej analizy zarówno wniosku o wydanie WIS, jak i dołączonych do niego dowodów (dokumentów źródłowych), w tym: Karty technicznej dotyczącej towaru objętego wnioskiem o wydanie WIS, co w konsekwencji spowodowało dokonanie błędnej kwalifikacji tego towaru do kodu CN 2103, poprzez uznanie, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia z innym sosem pomidorowym, podczas gdy właściwym było uznanie, że w sprawie mamy do czynienia z pomidorami przetworzonymi lub zakonserwowanymi inaczej niż octem lub kwasem octowym i zakwalifikowanie tego towaru do kodu CN 2002 90 31;

9. art. 124 0.p. w zw. z art. 191 0.p. w zw. z art. 42g ust. 2 ustawy o VAT – poprzez niewyjaśnienie przesłanek jakimi kierował się Organ pierwszej instancji przy załatwieniu sprawy, i ograniczenie się wyłącznie do zacytowania Not wyjaśniających do HS oraz Reguły 1. Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej, z zastosowaniem pogrubienia wybranych fragmentów, bez uwzględnienia treści Karty technicznej towaru objętego wnioskiem o wydanie WIS, w tym bez uwzględnienia składników towaru, jak również właściwości fizycznych i chemicznych towaru, co też spowodowało dokonanie błędnej klasyfikacji tego towaru do kodu CN 2103, podczas gdy w sprawie właściwym kodem CN jest kod CN 2002 90 31;

10. art. 210 § 1 pkt 6 0.p. w zw. z art. 42g ust. 2 ustawy o VAT – poprzez wydanie wiążącej informacji stawkowej, w ramach której uzasadnienie faktyczne i prawne jest niewyczerpujące, i sprowadza się wyłącznie do zacytowania treści Not wyjaśniających do HS, podczas gdy w sprawie Organ pierwszej instancji zobowiązany był zawrzeć w treści wydanej decyzji wyczerpujące uzasadnienie faktyczne, odnoszące się do cech towaru objętego wnioskiem o wydanie WIS, w tym wykazanie cech, które według Organu przesądzają jednoznacznie o zakwalifikowaniu towaru objętego wnioskiem o wydanie WIS do kodu, wskazanego w WIS (tj. CN 2103), czego też nie uczynił, podobnie jak zresztą Organ pierwszej instancji nie zawarł w WIS wyczerpującego uzasadnienia prawnego, z którego wynikałoby, iż dokonana kwalifikacja towaru jest zgodna z prawem;

11. art. 13 §2a pkt 2 lit. a) O.p. w zw. z art. 42a pkt 2 i 3 ustawy o VAT – poprzez wydanie wiążącej informacji zawierającej nieprawidłową klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji i kodu Nomenklatury Scalonej i uznanie, że w sprawie towar objęty wnioskiem o wydanie wiążącej informacji stawkowej, tj. Sos do pizzy (…) konserwowany w puszcze (…) należy zakwalifikować do kodu Nomenklatury Scalonej CN 2103, dla którego właściwą stawką podatku od towarów i usług jest stawka 8%, podczas gdy w sprawie zasadnym było wydanie wiążącej informacji stawkowej, w ramach której towar objęty wnioskiem należało zakwalifikować do kodu Nomenklatury Scalonej CN 2002 90 31;

Rozpatrując wniesione odwołanie organ dokonał analizy materiału zebranego w postępowaniu pierwszoinstancyjnym. Analizie został poddany m.in. dokument, stanowiący załącznik do wniosku o nazwie (…). Z dokumentu tego wynika, że na etapie procesu – (…) następuje dodanie do całości następujących składników: (…), sól, kwas cytrynowy, (…).

W związku z rozbieżnościami, o których mowa wyżej, pismem z dnia 28 lutego 2024 r., Organ odwoławczy pismem nr 0110-KSI1-1.441.1.2024.1.ZW z 28 lutego 2024 r., wezwał Stronę do złożenia wyjaśnień mających na celu prawidłową klasyfikację produktu tj.:

1. wyjaśnienie rozbieżności w składzie produktu wskazanym we wniosku o wydanie WIS, w tym wynikającym z przedstawionego procesu produkcyjnego (jaką rolę pełni dodatek soli i kwasu cytrynowego? Czy oprócz pomidorów w produkcie końcowym występują inne dodatki?

2. przedstawienie całego procesu produkcyjnego w formie opisowej, w tym wyjaśnienie przy użyciu jakiej technologii jest konserwowany produkt,

3. potwierdzenie prawidłowości informacji zawartej we wniosku (cyt_.): „Wnioskodawca nabywa wyrób gotowy o nazwie: Sos do pizzy (…), który następnie Wnioskodawca sprzedaje (…)_, tj, produkt nie jest poddawany żadnym procesom produkcyjnym ani też nie jest konfekcjonowany,,

4. przedstawienie genezy nazwy użytej dla produktu: „Sos do pizzy (…) konserwowany w puszcze (…) ”.

W odpowiedzi na wezwanie w piśmie z dnia 6 marca 2024 r., Strona oświadczyła (cyt.): „Oprócz pomidorów w produkcie końcowym nie występują inne dodatki, co potwierdzają dokumenty przedłożone do wniosku o wydanie WIS w następującej postaci:

a) Karta techniczna – Gotowy produkt – Sos do pizzy (…);

b) Kontrola jakości 5K – Proces Sos do Pizzy (…);

c) Wykres procesu – (…).

Wobec powyższego, organ odwoławczy pismem nr 0110-KSI1-1.441.1.2024.3.ZW z 18 marca 2024 r., wezwał ponownie Stronę o ponowne doprecyzowanie zaistniałych rozbieżności tj. wyjaśnienie sprzeczności między treścią odwołania, a treścią dokumentów przedłożonych do wniosku o wydanie WIS. Te ostatnie nie potwierdzają składu produktu, o którym mowa w odwołaniu; więcej, z dokumentu „(…)” o numerze: (…), wynika, że na etapie procesu – „Przygotowanie (…)” następuje dodanie do całości następujących składników: (…), sól, kwas cytrynowy, (…).

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołania i analizie materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy wyjaśnia, co następuje.

Rozpatrując niniejszą sprawę na wstępie należy wskazać, że wiążąca informacja stawkowa (WIS), wydawana na podstawie art. 42a ustawy, jest decyzją, która zawiera m.in. opis towaru oraz usługi będących przedmiotem WIS (czyli po dokonaniu identyfikacji przedmiotu wiążącej informacji stawkowej a następnie dokonującą klasyfikacji towarów albo usług według) oraz klasyfikację towaru albo usługi według:

1. Nomenklatury scalonej (CN),

2. Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB), albo

3. Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 2015)

na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług właściwej dla towaru albo usługi.

Należy podkreślić, że organ pierwszej instancji dokonał klasyfikacji towaru według Nomenklatury scalonej opierając się na materiale przedstawionym we wniosku nie dostrzegając rozbieżności wynikających z treści tego materiału.

W związku ze stwierdzonymi rozbieżnościami wskazanymi w wezwaniach organu odwoławczego, co do składu przedstawionego produktu, organ odwoławczy podjął decyzję o przekazaniu sprawy do ponownego rozpatrzenia w celu uzupełnienia zgromadzonego materiału dowodowego.

Zgodnie z art. 233 § 2 Ordynacji podatkowej organ odwoławczy może uchylić w całości decyzję organu pierwszej instancji i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy wymaga uprzedniego przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości lub w znacznej części. Przekazując sprawę organ odwoławczy wskazuje okoliczności faktyczne, które należy zbadać przy ponownym rozpatrzeniu sprawy.

Zdaniem organu, przy ponownym rozpatrzeniu sprawy należy ustalić poza wszelka wątpliwość, jaki towar jest przedmiotem wniosku z dnia 10 listopada 2023 r. (wyjaśnić faktyczny procentowy udział składników w gotowym produkcie w celu ustalenia tożsamości towaru) a w dalszej kolejności przystąpić do klasyfikacji towaru.

Mając na uwadze powyższe, w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do ustalenia tożsamości towaru będącego przedmiotem WIS, organ może wezwać o próbkę towaru w celu skierowania jej do badań laboratoryjnych zmierzających do ustalenia % udziału substancji składających się na cały produkt.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydając WIS prowadzi zindywidualizowane postępowanie podatkowe zawężone wyłącznie do danego towaru. Każdy wniosek, celem zaklasyfikowania do właściwego działu czy pozycji CN oraz określenia właściwej stawki VAT wymaga więc odrębnego przeanalizowania, w szczególności pod kątem jego składu czy procesu produkcji, a w niektórych przypadkach przeprowadzenia badań laboratoryjnych.

Jak zaznaczono w uzasadnieniu rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Ordynacja podatkowa, która finalnie została uchwalona dnia 9 sierpnia 2019 r. (Dz.U. 2019 poz. 1751), wiążąca informacja stawkowa jest w zamierzeniu ustawodawcy instrumentem o walorze ochronnym. Ma ona charakter wiążący dla organów podatkowych względem podmiotu, dla którego została wydana i w odniesieniu do konkretnego towaru albo usługi, których dotyczy. „Oznacza to, że organ podatkowy nie będzie miał możliwości kwestionowania np. wysokości stawki podatkowej stosowanej przez podatnika w oparciu o uzyskaną WIS, oczywiście, w przypadku, gdy sprzedawany towar będzie odpowiadał opisowi zawartemu w WIS (cechy i właściwości towaru będą odpowiadały opisowi towaru przedstawionemu przez adresata WIS w złożonym wniosku o jej wydanie).”.

Zdaniem Organu odwoławczego konieczność szczegółowego wyjaśnienia składu końcowego produktu wykracza poza zakres postępowania uzupełniającego i powinna zostać przeprowadzona na etapie postępowania pierwszoinstancyjnego.

„W orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się, że wyznaczenie granic postępowania uzupełniającego wymaga każdorazowo odniesienia się do konkretnej sytuacji. Ustalenie w powyższym zakresie musi wiązać się z oceną materiału dowodowego zebranego w I instancji i znajdującego odzwierciedlenie w aktach sprawy oraz z ustaleniem przez organ odwoławczy, jakich jeszcze czynności z zakresu postępowania dowodowego należy dokonać. Następnie konieczne jest odniesienie i porównanie dotychczas zebranego materiału dowodowego przez organ I instancji i dokonanych czynności organu odwoławczego.”

Tym samym należy uznać, że precyzyjne określenie opisu towaru, w tym jego składu, jest warunkiem koniecznym do dokonania prawidłowej klasyfikacji na gruncie Nomenklatury scalonej. Wniosek taki w pełni koresponduje z ogólnymi zasadami postępowania podatkowego, unormowanymi w przepisach Ordynacji podatkowej, w szczególności z zasadą prawdy obiektywnej.

W art. 122 Ordynacji podatkowej ustawodawca wyraził zasadę prawdy obiektywnej. Zgodnie z tym przepisem w toku postępowania organy podatkowe podejmują wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy w postępowaniu podatkowym.

Z kolei w świetle art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej postępowanie podatkowe powinno być prowadzone w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych.

Art. 122 Ordynacji podatkowej jest przykładem normy-zasady, która cechuje się dużym stopniem ogólności. Jej konkretyzacja powinna mieć miejsce w ramach konkretnego stanu faktycznego. Szczegółowe wyjaśnianie tej fundamentalnej zasady postępowania podatkowego było wielokrotnie przedmiotem orzecznictwa sądów administracyjnych.

Jako przykład można wskazać wyrok NSA z dnia 30 września 2020 r. (sygn. akt I FSK 1715/17), w świetle którego „Z art. 122 o.p. wynika obowiązek organu podatkowego do podejmowania wszelkich niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy. Postępowanie podatkowe powinno doprowadzić więc do zrekonstruowania konkretnego prawnopodatkowego stanu faktycznego, czyli powinno obejmować te fakty i dowody, które mają prawne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy podatkowej.”

Cennym źródłem wiedzy jest również doktryna prawa podatkowego. Jak wskazuje Andrzej Kabat „W art. 122 została uregulowana zasada prawdy obiektywnej, uważana za naczelną zasadę postępowania administracyjnego, w tym także podatkowego. Treścią tej zasady jest obowiązek podejmowania przez organy podatkowe z urzędu wszelkich działań niezbędnych do wyjaśnienia wszystkich okoliczności faktycznych sprawy oraz ustalenia na tej podstawie stanu faktycznego zgodnego ze stanem rzeczywistym i uzyskanie w ten sposób podstawy do prawidłowego zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Zasadę prawdy obiektywnej realizuje szereg przepisów procesowych, a w szczególności regulacje postępowania dowodowego (rozdział 11 działu IV). (…) Dążąc do wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, organy podatkowe powinny w pierwszej kolejności ustalić, jakie fakty są istotne z punktu widzenia przepisów prawa materialnego mogących mieć w sprawie zastosowanie. W dalszej kolejności rzeczą organów jest rozważenie, jakie dowody będą pomocne w ustaleniu wspomnianych faktów. Kolejny etap to przeprowadzenie z urzędu tych dowodów oraz innych dowodów wnioskowanych przez stronę.” (w: Ordynacja podatkowa. Komentarz, red. S. Babiarz, wyd. XI, opublikowano: WKP 2019).

Przy ponownym rozpatrywaniu sprawy należy mieć na względzie treść art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej, w świetle którego organ podatkowy jest obowiązany zebrać i w sposób wyczerpujący rozpatrzyć cały materiał dowodowy jak również należy dokonać uzasadnienia faktycznego i prawnego uwzględniając całość zebranego materiału dowodowego (art. 210 § 1 pkt.6 i § 4 Ordynacji podatkowej).

Zgodnie bowiem z art. 210 § 1 Ordynacji podatkowej decyzja zawiera m.in. powołanie podstawy prawnej, rozstrzygnięcie oraz uzasadnienie faktyczne i prawne (pkt 4-6 tego przepisu). Uzasadnienie faktyczne decyzji zawiera w szczególności wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, którym dał wiarę, oraz przyczyn, dla których innym dowodom odmówił wiarygodności, uzasadnienie prawne zaś zawiera wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji z przytoczeniem przepisów prawa (art. 210 § 4 Ordynacji podatkowej). Stanowi zatem rozpisanie zastosowanych w podstawie prawnej decyzji przepisów prawa materialnego w kontekście ustalonego stanu faktycznego, czego efektem jest rozstrzygnięcie.

Organ odwoławczy nie przesądza o klasyfikacji gotowego produktu, zostanie ona ustalona przez organ pierwszej instancji w oparciu o materiały dowodowe zebrane w trakcie postępowania tj.: wyniki badań laboratoryjnych, parametry wartości odżywczych wynikające z opakowania produktu oraz o pozostałe materiały zebrane w ramach postępowania dowodowego. Warto zauważyć, że wnioskodawca nie jest producentem towaru, jedynie jego dystrybutorem.

Na wezwanie organu, w piśmie z dnia 06.03.2024 „Wnioskodawca potwierdza prawidłowość informacji zawartej we wniosku:„ Wnioskodawca nabywa wyrób gotowy o nazwie: Sos do pizzy (…), który następnie Wnioskodawca sprzedaje (…)” -tj. produkt nie jest poddawany przez Wnioskodawcę żadnym procesom produkcyjnym ani też nie jest konfekcjonowany przez Wnioskodawcę.

Tym samym, mając na uwadze wymienione dodatki zawarte w dokumencie stanowiącym „wykres procesu” pochodzącym od producenta, organ powziął słuszną wątpliwość czy (…), sól, kwas cytrynowy, (…) zostały dodane do produktu końcowego.

Organ odwoławczy zauważa, że Dyrektor KIS dysponuje możliwością zbadania próbek towaru, zgodnie z art. 42e ust.2 ustawy, na podstawie którego:

„1. Wnioskodawca jest obowiązany do uiszczenia opłaty z tytułu przeprowadzonych badań lub analiz, w przypadku gdy rozpatrzenie wniosku o wydanie WIS wymaga przeprowadzenia badania lub analizy.

2. Badania lub analizy mogą być wykonywane przez laboratoria jednostek organizacyjnych Krajowej Administracji Skarbowej lub inne akredytowane laboratoria, Bibliotekę Narodową, Centrum Łukasiewicz i instytuty działające w ramach Sieci Badawczej Łukasiewicz, a także instytuty naukowe Polskiej Akademii Nauk, instytuty badawcze lub międzynarodowe instytuty naukowe utworzone na podstawie odrębnych przepisów, działające na terytorium kraju, dysponujące wyposażeniem niezbędnym dla danego rodzaju badań lub analiz.

3. Opłata, o której mowa w ust. 1, pobierana za badania lub analizy wykonywane przez laboratoria jednostek organizacyjnych Krajowej Administracji Skarbowej stanowi dochód budżetu państwa i jest uiszczana na rachunek bankowy Krajowej Informacji Skarbowej.

4. Na wezwanie organu wydającego WIS wnioskodawca jest obowiązany, w terminie określonym w wezwaniu, nie krótszym niż 7 dni, do uiszczenia zaliczki na pokrycie opłaty, o której mowa w ust. 1. W przypadku nieuiszczenia zaliczki w terminie określonym w wezwaniu organ wydający WIS wydaje postanowienie o pozostawieniu wniosku o wydanie WIS bez rozpatrzenia, na które służy zażalenie. (…) ”

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji.

POUCZENIE

Niniejsza decyzja jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.

Służy na nią prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r., poz. 1634, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną w jednym egzemplarzu (bez odpisu) na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 1 (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).