0112-KDSL2-2.440.285.2023.4.DS

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2023 r., poz. 1570, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 14 września 2023 r. (data wpływu 18 września 2023 r.), uzupełnionego pismem z dnia 24 listopada 2023 r. (data wpływu 24 listopada 2023 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa – zakwaterowanie studentów w domu studenckim wraz z dostępem do mediów oraz części wspólnych bez opłat za pralnię i garaż samochodowy

Opis usługi: Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej prowadzi dom studencki/akademik. Budynek jest sklasyfikowany do PKOB 1130. Wnioskodawca świadczy usługi zakwaterowania na podstawie umów zawieranych indywidualnie ze studentami różnych uczelni. Przedmiotem umów są usługi zakwaterowania na okres roku akademickiego, semestru akademickiego oraz całego roku kalendarzowego. Przez okres obowiązywania umowy, klient będzie płacić Wnioskodawcy co miesiąc czynsz. W ramach umowy Wnioskodawca zapewnia studentom zakwaterowanie w umeblowanym pokoju/mieszkaniu z pełnym dostępem do mediów takich jak ogrzewanie, woda ciepła i zimna, prąd, bezprzewodowa sieć internetowa (Wi-Fi). Dodatkowo w cenie czynszu klient uzyskuje dostęp do części wspólnych. Wnioskodawca rozlicza się ze studentami za wykorzystane media ryczałtem. Klienci nie mają możliwości nabycia usługi zakwaterowania w inny sposób, niż płacąc kompleksową opłatę czynszową, która obejmuje wszystkie składniki przedstawione powyżej. Żadne z analizowanych świadczeń nie będzie miało charakteru opcyjnego – klient nie ma wyboru „pakietu” uprawniającego jedynie do części tych świadczeń. Celem usługi jest zaspokojenie potrzeb związanych z czasowym pobytem studenta w pokoju/mieszkaniu. Pokój wydaje się po poprzez przekazanie kluczy i wypełnienie karty meldunkowej. Uprzednio musi zostać podpisana umowa przez studenta i Wnioskodawcę. Podczas opuszczania pokoju/mieszkania sporządzany jest protokół zdawczo-odbiorczy.

Rozstrzygnięcie: PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 2015 – 55

Stawka podatku od towarów i usług: 8%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 2 ustawy w zw. z art. 146ea pkt 2 ustawy oraz art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy w zw. z poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2023 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. usługi, według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług. Wniosek uzupełniono w dniu 24 listopada 2023 r. poprzez przesłanie dokumentów.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis usługi.

Wnioskodawca (w dalszej części zwany również Spółką) jest zarejestrowany jako podatnik VAT (podatek od towarów i usług) czynny (`(...)`) Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej prowadzi dom studencki/akademik. W związku z powyższym świadczy ona usługi zakwaterowania na podstawie umów zawieranych indywidualnie ze studentami różnych uczelni (dalej: Umowy) Przedmiotem Umów są usługi zakwaterowania na okres roku akademickiego, semestru akademickiego oraz całego roku kalendarzowego. W ramach Umów Spółka zapewnia studentom jako najemcom zakwaterowanie w umeblowanym pokoju/mieszkaniu z pełnym dostępem do mediów takich jak ogrzewanie, woda ciepła i zimna, prąd, bezprzewodowa sieć internetowa (Wi-Fi). Dodatkowo w cenie czynszu Najemca uzyskuje dostęp do części wspólnych, sali do nauki, siłowni, ochronę, garaż rowerowy, wydarzeń tematycznych organizowanych tylko dla mieszkańców. Dodatkowo płatna jest jedynie pralnia i garaż samochodowy. Cena pokoju za miesiąc jest zależna od jego powierzchni oraz wyposażenia. W cenę wliczane są koszty zakwaterowania w pokoju/mieszkaniu (opłata czynszowa) oraz wszystkie opłaty za media dostarczone do pokoju/mieszkania (tj. za ogrzewanie, wodę ciepłą i zimną, prąd oraz bezprzewodową sieć internetową – Wi-Fi) oraz dostęp do części wspólnych wymienionych powyżej. Spółka rozlicza się ze studentami za wykorzystane media ryczałtem, a nie według wskazań liczników. Miesięczna opłata za pokój/mieszkanie jest niezależna od faktycznego zużycia mediów przez danego studenta (nie istnieją techniczne możliwości ustalenia indywidualnego zużycia mediów przez studenta jako najemcę z uwagi na fakt iż pokoje/mieszkania nie są wyposażone w indywidualne liczniki). Cena za usługę zakwaterowania uiszczana przez studenta jest więc ceną stałą niezależną od stopnia korzystania z mediów. Podkreślenia wymaga fakt, iż student nie ma możliwości wynająć pokoju w inny sposób, niż płacąc kompleksową opłatę czynszową która obejmowała by wszystkie inne składniki przedstawione powyżej. Przy założeniu, że żadne z analizowanych świadczeń nie będzie miało charakteru opcyjnego (najemca nie będzie miał wyboru „pakietu” uprawniającego jedynie do części tych świadczeń, co wpływałoby na cenę najmu), zdaniem Wnioskodawcy należy uznać to za usługę kompleksową. W konsekwencji zastosowanie powinna mieć stawka VAT właściwa dla usługi dominującej, jaka jest w tym przypadku zakwaterowanie.

W dalszej części Wnioskodawca przedstawił swoje stanowisko.

Wnioskodawca doprecyzował usługę będącą przedmiotem wniosku wskazując co następuje:

1. Przedmiotem wniosku jest usługa zakwaterowania wraz z dostępem do mediów oraz części wspólnych bez opłat za pralnię i garaż samochodowy.

2. W celu wyświadczenia usługi będącej przedmiotem wniosku Wnioskodawca wykonuje następujące czynności:

- W pierwszym kroku Najemca/Student dokonuje rezerwacji pokoju wraz z terminem pobytu na naszej stronie (…) oraz zakłada swoje konto na naszym portalu (…)

- W drugim kroku rezerwacji na stornie www Najemca/Student dokonuje płatności jednomiesięcznego depozytu oraz czynszu na pierwszy miesiąc.

- W trzecim kroku Najemca/Student podpisuje umowę online wraz z akceptacją regulaminu akademika oraz załącza skan dokumentu tożsamości wraz z ważną legitymacją studencką.

- W czwartym kroku Wnioskodawca (…) sprawdza poprawność umowy i dokumentów i podpisuje umowę online.

- W piątym kroku Najemca/Student melduje się w akademiku wypełniając kartę meldunkowa i zostaje mu przydzielony pokój.

3. Umowa zawierana przez Wnioskodawcę bezpośrednio ze studentem będzie zawierała adres zameldowania studenta inny od domu studenckiego/akademika, będzie to adres korespondencyjny.

4. Nie będzie możliwości zameldowania studenta w pokoju/mieszkaniu na pobyt stały. Tylko i wyłącznie na czas trwania umowy najmu.

5. Celem najmu będzie zaspokojenie potrzeb związanych z czasowym pobytem studenta w lokalu.

6. Celem najmu pokoju/mieszkania nie będzie zamieszkanie, cel nie będzie związany ze stałym interesem życiowym studenta.

7. Pokój wydaje się po poprzez przekazanie kluczy i wypełnienie karty meldunkowej. Uprzednio musi zostać podpisana umowa przez studenta i (…)

8. Akademik należy zaklasyfikować według PKOB do grupy 113, klasa 1130 „Budynki zbiorowego zamieszkania”. Do wskazanej klasy zalicza się tu wprost (wg PKOB) m.in. „Budynki zbiorowego zamieszkania, w tym domy mieszkalne dla ludzi starszych, studentów, dzieci i innych grup społecznych, np. domy opieki społecznej, hotele robotnicze, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka, domy dla bezdomnych itp.”.

(…)

W wyniku analizy przesłanych dokumentów, tutejszy organ ustalił, że (…)

Dnia 24 listopada 2023 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek poprzez przesłanie następujących dokumentów: (…)

W trybie przewidzianym w art. 200 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r., poz. 2383), zwanej dalej Ordynacją podatkową, w postanowieniu z dnia 1 grudnia 2023 r. nr 0112-KDSL2-2.440.285.2023.3.DS tutejszy organ wyznaczył Wnioskodawcy siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w zakresie zebranego w sprawie materiału dowodowego. Postanowienie zostało skutecznie doręczone w dniu 2 grudnia 2023 r. Do dnia wydania niniejszej decyzji z prawa tego Wnioskodawca nie skorzystał.

Uzasadnienie sposobu zidentyfikowania świadczenia na potrzeby podatku od towarów i usług

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W złożonym w dniu 18 września 2023 r. wniosku o wydanie WIS Wnioskodawca wskazał w części D.1. „Przedmiot wniosku” kwadrat 3. „towar/y i/lub usługa/i”, tak oznaczony przedmiot wniosku wskazuje, że w ocenie Wnioskodawcy świadczenie będące przedmiotem wniosku składa się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu – świadczenie kompleksowe. Również w części C. poz. 31 „Informacje uzupełniające” załącznika WIS-W/A Wnioskodawca wskazał, że „Przy założeniu, że żadne z analizowanych świadczeń nie będzie miało charakteru opcyjnego (najemca nie będzie miał wyboru »pakietu« uprawniającego jedynie do części tych świadczeń, co wpływałoby na cenę najmu), zdaniem Wnioskodawcy należy uznać to za usługę kompleksową”. Ponadto, jako klasyfikację, według której ma zostać zaklasyfikowany przedmiot wniosku wskazano Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU).

Jak stanowi art. 42b ust. 5 ustawy, przedmiotem wniosku o wydanie WIS mogą być:

1. towar albo usługa, albo

2. towary lub usługi, które w ocenie wnioskodawcy razem składają się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu.

Biorąc pod uwagę zakres żądania Wnioskodawcy, należy w pierwszej kolejności ustalić charakter świadczenia realizowanego przez niego.

W kwestii związanej z oceną charakteru świadczenia realizowanego przez Wnioskodawcę, należy podkreślić, że co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych.

Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej.

Natomiast aby móc wskazać, że dana usługa jest usługą złożoną (kompleksową), powinna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez czynności pomocniczej.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Stanowisko takie przedstawił również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (zwany dalej TSUE) w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie nr C-349/96 Card Protection Plan Ltd (CPP) przeciwko Commissioners of Customs and Excise, ECLI:EU:C:1999:93, stwierdzając: „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

W wyroku tym TSUE zauważył również, że dla ustalenia, czy mamy do czynienia z jednolitą usługą, czy też z różnymi usługami, fakt ustalenia jednej ceny za świadczenie (świadczenia) nie ma znaczenia decydującego, może jedynie sugerować, że w rzeczywistości mamy do czynienia z jednolitą usługą. Jednakże, jeżeli okoliczności wskazują na to, że nabywca miał zamiar nabyć nie tyle jednolitą, kompleksową usługę, ile dwie różne usługi, wówczas cenę należy stosownie, proporcjonalnie rozdzielić i każdej usłudze przypisać stosowną dla niej część.

Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem wniosku, wskazać również należy, że:

- w wyroku TSUE z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV v. OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financien, ECLI:EU:C:2005:649, TSUE wskazał, że po pierwsze z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania podatku VAT. W ocenie TSUE, aby określić, czy mamy do czynienia z jednym świadczeniem, należy przede wszystkim poszukać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem ustalenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (pkt 20 wyroku). Podobnie jest w przypadku, jeśli dwa (lub więcej) świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (punkt 22 wyroku),

- w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse LLP przeciwko Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs, ECLI:EU:C:2012:597, TSUE wskazał, że aby móc uznać, że ogół świadczeń zapewnianych przez wynajmującego najemcy stanowi jedno świadczenie, należy zbadać czy wykonywane świadczenia stanowią jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, czy też obejmują one świadczenie główne, względem którego pozostałe świadczenia mają charakter dodatkowy (pkt 22 wyroku).

Istotnym kryterium wpływającym na ocenę tego, czy w konkretnej sytuacji występuje świadczenie złożone, jest kryterium odrębności. Kryterium to opiera się na weryfikacji, czy poszczególne świadczenia mogą występować w obrocie gospodarczym niezależnie i czy mogą być wykonane przez dowolny inny podmiot. W przypadku odpowiedzi twierdzącej, nie występuje świadczenie złożone, lecz kilka odrębnych świadczeń, które powinny być dla celów opodatkowania VAT traktowane niezależnie od siebie. Takie stanowisko wywieść można z wyroku z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-527/07 RLRE Tellmer Property sro, ECLI:EU:C:2009:365, w którym istotnie TSUE stanął na stanowisku, że w przypadku usług najmu oraz usług sprzątania części wspólnych budynków następują dwa odrębne świadczenia dla celów VAT. Swoje stanowisko TSUE oparł na tym, że usługi sprzątania części wspólnych budynku mogą być świadczone na różnych zasadach, to znaczy na przykład przez osoby trzecie wystawiające faktury obejmujące koszt tych usług bezpośrednio lokatorom lub przez wynajmującego zatrudniającego w tym celu własnych pracowników lub posługującego się przedsiębiorstwem zajmującym się sprzątaniem.

Podsumowując zatem powyższe, świadczenie złożone ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej), niezależnie opodatkowane świadczenia.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej prowadzi dom studencki/akademik. Budynek jest sklasyfikowany do PKOB 1130. Wnioskodawca świadczy usługi zakwaterowania na podstawie umów zawieranych indywidualnie ze studentami różnych uczelni, na okres roku akademickiego, semestru akademickiego oraz całego roku kalendarzowego. Przez okres obowiązywania umowy, klient będzie płacić Wnioskodawcy co miesiąc czynsz. W ramach umowy Wnioskodawca zapewnia studentom zakwaterowanie w umeblowanym pokoju/mieszkaniu z pełnym dostępem do mediów takich jak ogrzewanie, woda ciepła i zimna, prąd, bezprzewodowa sieć internetowa (Wi-Fi). Dodatkowo w cenie czynszu klient uzyskuje dostęp do części wspólnych. Wnioskodawca rozlicza się ze studentami za wykorzystane media ryczałtem. Klienci nie mają możliwości nabycia usługi zakwaterowania w inny sposób, niż płacąc kompleksową opłatę czynszową, która obejmuje wszystkie składniki przedstawione powyżej. Żadne z analizowanych świadczeń nie będzie miało charakteru opcyjnego – klient nie ma wyboru „pakietu” uprawniającego jedynie do części tych świadczeń. Celem usługi jest zaspokojenie potrzeb związanych z czasowym pobytem studenta w pokoju/mieszkaniu. Pokój wydaje się po poprzez przekazanie kluczy i wypełnienie karty meldunkowej. Uprzednio musi zostać podpisana umowa przez studenta i Wnioskodawcę. Podczas opuszczania pokoju/mieszkania sporządzany jest protokół zdawczo-odbiorczy.

Analiza przedstawionego opisu świadczenia, które wykonuje Wnioskodawca, w szczególności warunków w jakich będzie ono realizowane wskazuje, że należy uznać je za jedno świadczenie (usługę), składające się z kilku elementów. Nabywając usługę udostępnienia lokalu na czas określony klienci (studenci) oczekują, że Wnioskodawca udostępni im wyposażony pokój/mieszkanie z dostępem do części wspólnych, a także z pełnym dostępem do mediów takich jak ogrzewanie, woda ciepła i zimna, prąd, bezprzewodowa sieć internetowa (Wi-Fi), wliczonymi w cenę zakwaterowania. Klienci nie mają możliwości nabycia usługi zakwaterowania w inny sposób, niż płacąc kompleksową opłatę czynszową, która obejmuje wszystkie składniki przedstawione powyżej. Żadne z analizowanych świadczeń nie będzie miało charakteru opcyjnego – klient nie ma wyboru „pakietu” uprawniającego jedynie do części tych świadczeń. Klient w żaden sposób nie ma wpływu na ilość i rodzaj elementów tworzących nabywaną usługę, nie ma możliwości doboru/rezygnacji z danego rodzaju świadczeń. Zatem klient otrzymuje jedno świadczenie składające się z kilku nierozerwalnie związanych ze sobą elementów (o których nie decyduje), dostępnych w ramach dokonanego zakupu.

Zarówno bowiem udostępnienie umeblowanego pokoju/mieszkania wraz z dostępem do części wspólnych, a także dostawa mediów, stanowią nierozerwalnie związane ze sobą elementy usługi zakwaterowania i nie powinny być traktowane rozdzielnie, jako odrębne czynności, podlegające odrębnym rozliczeniom.

Zaznaczyć należy, że Wnioskodawca nie udostępnia pokoju/mieszkania bez wyposażenia, dostępu do części wspólnych oraz dostawy mediów. Oznacza to, że wyposażenie, dostęp do części wspólnych oraz dostawa mediów stanowią nierozłączalny (konieczny) element usługi zakwaterowania w pokoju/mieszkaniu. Wszystkie wskazane w opisie elementy w jednakim stopniu tworzą jedną pojedynczą usługę i w równym stopniu się na nią składają.

Podsumowując, usługę zakwaterowania studentów w pokoju/mieszkaniu w domu studenckim wraz z dostępem do mediów oraz części wspólnych bez opłat za pralnię i garaż samochodowy należy, w kontekście art. 42b ust. 5 ustawy, traktować jako jedną usługę (o której mowa w pkt 1 ww. przepisu).

Uzasadnienie klasyfikacji usługi

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy – towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie świadczonych usług należy stosować Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. poz. 1676, z późn. zm.).

Podstawowe cele, konstrukcję i sposób posługiwania się Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług oraz jej interpretację wskazują zasady metodyczne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) zawarte w ww. rozporządzeniu.

Zasady metodyczne stanowią integralną część klasyfikacji. Zawarte w nich postanowienia obowiązują przy jej interpretacji i stosowaniu (pkt 1.3).

Zgodnie z pkt 1.2 zasad metodycznych, Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) składa się z:

- niniejszych zasad metodycznych,

- uwag do poszczególnych sekcji,

- schematu klasyfikacji.

Natomiast schemat klasyfikacji – jak wskazano w pkt 1.4 zasad metodycznych – stanowi wykaz grupowań i obejmuje:

- symbole grupowań,

- nazwy grupowań.

Stosownie do pkt 5.3.2 zasad metodycznych, każdą usługę należy zaliczać do odpowiedniego grupowania zgodnie z jej charakterem, niezależnie od symbolu PKD (Polska Klasyfikacja Działalności), pod którym został zaklasyfikowany w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej REGON podmiot gospodarczy wykonujący usługę.

W pkt 7.6 zasad metodycznych zawarto ogólne reguły klasyfikowania usług. I tak, na podstawie pkt 7.6.2, gdy przeprowadzona analiza opisu wykonywanych czynności wskazuje na możliwość zaliczenia usługi do dwóch lub kilku grupowań, należy przyjąć następujące reguły klasyfikowania, z tym jednak, że porównywać można jedynie grupowania tego samego poziomu hierarchicznego:

- grupowanie, które zawiera bardziej dokładny opis czynności, powinno być uprzywilejowane (wybrane) w stosunku do grupowania zawierającego opis ogólny,

- usługa złożona, składająca się z kombinacji różnych czynności, której nie można zaklasyfikować zgodnie ze wskazanym sposobem, powinna być zaklasyfikowana jak usługa, która nadaje całości zasadniczy charakter,

- usługę, której nie można zaklasyfikować zgodnie z (tiret 1, 2) należy zaklasyfikować w grupowaniu odpowiednim dla usługi o najbardziej zbliżonym charakterze.

Zgodnie z tytułem Sekcji I Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, sekcja ta obejmuje Usługi związane z zakwaterowaniem i usługi gastronomiczne.

Zgodnie z wyjaśnieniami do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) sekcja I obejmuje:

- usługi w zakresie noclegów i usługi towarzyszące świadczone przez hotele, motele, pensjonaty, centra odnowy biologicznej i inne obiekty hotelowe,

- usługi świadczone przez schroniska młodzieżowe oraz chaty lub domki,

- usługi świadczone przez domy letniskowe, do których goście posiadają prawo wspólnego użytkowania przez określony okres każdego roku,

- usługi świadczone przez pola namiotowe i pola kempingowe, włączając pola dla pojazdów kempingowych,

- tymczasowe lub długoterminowe zakwaterowanie w domach studenckich, internatach i bursach szkolnych, hotelach pracowniczych, blokach mieszkalnych,

- usługi sypialne i restauracyjne w wagonach kolejowych oraz pozostałych środkach transportu,

- usługi gastronomiczne,

- usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering),

- usługi stołówkowe,

- usługi przygotowywania i podawania napojów.

Sekcja ta nie obejmuje:

- gotowej żywności łatwo psującej się, takiej jak: kanapki, sklasyfikowanej w 10.89.16.0,

- sprzedaży detalicznej żywności, sklasyfikowanej w dziale 47,

- wynajmu nieruchomości mieszkalnych w celu dłuższego pobytu, zazwyczaj w cyklu miesięcznym lub rocznym, sklasyfikowanego w 68.20.1,

- usług dyskotek i sal tanecznych (z wyłączeniem serwujących napoje), sklasyfikowanych w 93.29.19.0.

W sekcji tej zawarty jest m.in. dział 55 „USŁUGI ZWIĄZANE Z ZAKWATEROWANIEM”.

Zgodnie z wyjaśnieniami do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i usług (PKWiU) dział 55 „USŁUGI ZWIĄZANE Z ZAKWATEROWANIEM” obejmuje:

- usługi w zakresie zapewnienia krótkotrwałego pobytu turystom i pozostałym podróżnym,

- usługi w zakresie zakwaterowania na dłuższy okres studentów, osób pracujących i pozostałych osób.

Dział ten nie obejmuje:

- usług w zakresie zapewnienia długotrwałego zakwaterowania, jako głównego miejsca pobytu w obiektach takich jak: apartamenty, zazwyczaj w cyklu miesięcznym lub rocznym, sklasyfikowanego w odpowiednich grupowaniach Sekcji L.

Niniejsze grupowanie obejmuje zatem zapewnienie zakwaterowania na dłuższy okres studentom, osobom pracującym oraz pozostałym osobom.

W tym miejscu należy odnieść się do samego pojęcia „zakwaterowanie”. W związku z tym, że nie zostało ono zdefiniowane w ustawie, przy ustalaniu jego zakresu znaczeniowego należy odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, „zakwaterować” znaczy „przydzielić komuś miejsce czasowego zamieszkania”. Z kolei „zakwaterować się” znaczy „zamieszkać gdzieś tymczasowo”.

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy, Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej prowadzi dom studencki/akademik (budynek sklasyfikowany w PKOB 1130). Wnioskodawca świadczy usługi zakwaterowania na podstawie umów zawieranych indywidualnie ze studentami różnych uczelni. Przedmiotem umów są usługi zakwaterowania na okres roku akademickiego, semestru akademickiego oraz całego roku kalendarzowego. Przez okres obowiązywania umowy, klient będzie płacić Wnioskodawcy co miesiąc czynsz. W ramach umowy Wnioskodawca zapewnia studentom zakwaterowanie w umeblowanym pokoju/mieszkaniu z pełnym dostępem do mediów takich jak ogrzewanie, woda ciepła i zimna, prąd, bezprzewodowa sieć internetowa (Wi-Fi). Dodatkowo w cenie czynszu klient uzyskuje dostęp do części wspólnych. Wnioskodawca rozlicza się ze studentami za wykorzystane media ryczałtem. Klienci nie mają możliwości nabycia usługi zakwaterowania w inny sposób, niż płacąc kompleksową opłatę czynszową, która obejmuje wszystkie składniki przedstawione powyżej. Żadne z analizowanych świadczeń nie będzie miało charakteru opcyjnego – klient nie ma wyboru „pakietu” uprawniającego jedynie do części tych świadczeń. Celem usługi jest zaspokojenie potrzeb związanych z czasowym pobytem studenta w pokoju/mieszkaniu. Pokój wydaje się po poprzez przekazanie kluczy i wypełnienie karty meldunkowej. Uprzednio musi zostać podpisana umowa przez studenta i Wnioskodawcę. Podczas opuszczania pokoju/mieszkania sporządzany jest protokół zdawczo-odbiorczy.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że dział PKWiU 55 „USŁUGI ZWIĄZANE Z ZAKWATEROWANIEM” jest klasyfikacją najbardziej odzwierciedlającą opisaną powyżej usługę, ponieważ ma ona charakter tymczasowy, nie jest związana z pobytem stałym i nie jest świadczona w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych osób, którzy w pokojach przebywają.

Zatem z uwagi na swoją specyfikę, będąca przedmiotem wniosku usługa udostępniania lokali mieszkalnych głównie studentom lub młodym ludziom wchodzących na rynek pracy, którzy ukończyli studia i pozostają w mieście, na czas oznaczony – okresy kilku/kilkunastomiesięczne, spełnia kryteria i posiada właściwości dla usług objętych działem PKWiU 55 „USŁUGI ZWIĄZANE Z ZAKWATEROWANIEM”.

Klasyfikacja została dokonana zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015), zwłaszcza z uwzględnieniem pkt 5.3.2 tych zasad.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1 i art. 138i ust. 4.

W myśl art. 146ea ustawy, w roku 2023:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4,

2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3, wynosi 8%;

3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;

4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

Natomiast stosownie do art. 146ef ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do końca roku, w którym suma wydatków wymienionych w art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz. U. poz. 2305 oraz z 2023 r. poz. 347 i 641) określonych na ten rok w ustawie budżetowej, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 lipca tego roku, oraz planie finansowym Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych przedłożonym zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny albo projekcie tego planu przedstawionym do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej zgodnie z art. 42 ust. 2 i 3 tej ustawy, jeżeli plan ten nie został przedłożony zgodnie z art. 42 ust. 4 tej ustawy, po wyłączeniu planowanych przepływów finansowych w ramach tej sumy wydatków, jest wyższa niż 3% wartości produktu krajowego brutto określonego zgodnie z art. 40 ust. 2 tej ustawy:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%;

2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;

3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;

4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w poz. 47 wskazano PKWiU 55 „Usługi związane z zakwaterowaniem”.

W związku z powyższym, dla usługi będącej przedmiotem analizy, która mieści się w grupowaniu PKWiU 55 – „Usługi związane z zakwaterowaniem”, ustawodawca w ustawie przewidział preferencyjną stawkę podatku w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146ea pkt 2 ustawy oraz art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy w zw. z poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do usług tożsamych pod każdym względem z usługą będącą przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże, z zastrzeżeniem art. 42c ust. 2-2d ustawy, organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, oraz ten podmiot, w odniesieniu do usługi będącej jej przedmiotem, która zostanie wykonana w okresie ważności WIS (art. 42c ust. 1 pkt 2 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- usługa, będąca przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia następującego po dniu jej doręczenia (art. 42ha ust. 1 ustawy).

WIS traci ważność przed upływem 5 lat, z dniem:

1. następującym po dniu doręczenia decyzji o zmianie WIS albo decyzji o uchyleniu WIS, albo

2. wygaśnięcia na podstawie art. 42h ust. 1

- w zależności od tego, które ze zdarzeń nastąpiło wcześniej (art. 42ha ust. 2 ustawy).

WIS wygasa z mocy prawa przed upływem powyższego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku odnoszących się do usługi będącej przedmiotem tej WIS, gdy zmiana tych przepisów spowodowała, że:

- klasyfikacja usługi, lub

- stawka podatku właściwa dla usługi lub

- podstawa prawna stawki podatku

staje się niezgodna z tymi przepisami.

Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, z którymi WIS stała się niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w związku z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP albo za pośrednictwem systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie: https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/, będąc użytkownikiem/wyznaczając użytkownika konta w e-Urzędzie Skarbowym.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).