0111-KDSB1-1.440.329.2023.3.MSM

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383), zwanej dalej Ordynacją podatkową i art. 42a w zw. z art. 42b ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 8 września 2023 r. (data wpływu 8 września 2023 r.), uzupełnionego 29 września 2023 r. (data wpływu 29 września 2023 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa – dostawa wózka (…) wraz z wyposażeniem

Opis usługi: dostawa wózka widłowego wysokiego składowania (…) z dodatkowym wyposażeniem (prostownikiem i baterią), służący do transportu towarów wewnątrz magazynów, sortowni, hal produkcyjnych, sklepów wielkopowierzchniowych i centrów logistycznych.

Rozstrzygnięcie: PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 46

Cel wydania WIS: na potrzeby stosowania art. 108a ust. 1a ustawy o podatku od towarów i usług

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2023 r. Wnioskodawca złożył wniosek, uzupełniony 29 września 2023 r. w zakresie sklasyfikowania dostawy wózka (…) wraz z wyposażeniem według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) na potrzeby stosowania art. 108a ust. 1a ustawy.

W treści wniosku przedstawiono następujący opis:

Przedmiotem wniosku jest wózek widłowy wysokiego składowania marki (…) służący do transportu towarów wewnątrz magazynów, sortowni, hal produkcyjnych, sklepów wielkopowierzchniowych i centrów logistycznych. Wóz ten odznacza się m.in. następującymi parametrami:

(…)

Ponadto, oprócz wskazanych prostownika i baterii, standardowe wyposażenie wózka może obejmować również zapasową baterię, niezbędną dla nieprzerwanej pracy wózka widłowego (która używana jest w czasie, gdy druga z baterii jest ładowana). Wyposażenie to najczęściej zawarte jest w cenie wózka widłowego, może się jednak zdarzyć, że dostawca w wystawionej przez siebie fakturze przypisze odrębnie wartość do poszczególnych elementów dostawy, tj. samego wózka i dodatkowych elementów wyposażenia.

Powyższe wózki widłowe są nabywane przez (…) z o. o. [dalej: (…)] na potrzeby prowadzonej przez (…) działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług leasingu i najmu maszyn, urządzeń, pojazdów i nieruchomości.

W ramach świadczonych usług (…) zawiera z korzystającymi umowy leasingu operacyjnego (o których mowa w art. 17b ustawy z 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. Dz. U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm.) i – w wykonaniu tych umów – nabywa przedmioty leasingu, w tym wózki widłowe wraz z ich dodatkowym wyposażeniem, a następnie oddaje je korzystającym do używania i pobierania pożytków. Zawierane przez (…) umowy leasingu przewidują, że po upływie ich podstawowego okresu trwania (w trakcie którego (…) świadczy na rzecz korzystających usługi leasingu), korzystający jest albo uprawniony do wykupu przedmiotu umowy, albo wręcz zobowiązany do takiego działania. W efekcie, jeśli wykonanie umowy leasingu przebiega w prawidłowy sposób, po upływie jej podstawowego okresu (…) dokonuje dostawy przedmiotu umowy leasingu, w tym wózka widłowego wraz z jego dodatkowym wyposażeniem, na rzecz korzystającego. Podkreślenia wymaga, że wskazany model wózka widłowego jest jednym z wielu modeli nabywanych przez (…) dla potrzeb umów leasingu i odprzedawanych na rzecz korzystających po zakończeniu umów leasingu. Ponadto, również w ramach danej marki wózków widłowych parametry i osiągi poszczególnych modeli są różne. Niemniej, standardowo wózki te występują wraz z dodatkowym wyposażeniem opisanym powyżej, tj. baterią bądź bateriami i prostownikiem, które to elementy powodują, że wózek może być optymalnie (czyli nieprzerwanie) wykorzystywany zgodnie ze swoim przeznaczeniem. Jak wskazano powyżej, co do zasady, wózki widłowe nabywane przez (…) dla potrzeb zawieranych umów leasingu obejmują sam wózek wraz z baterią, niezbędną do jego funkcjonowania, ale też baterię wymienną (dodatkową) i prostownik – zestaw ten pozwala bowiem na nieprzerwane działanie wózka widłowego. Jedna z baterii stanowiąca wyposażenie wózka podlega ładowaniu z wykorzystaniem prostownika, podczas gdy w tym samym czasie wózek wykorzystywany jest i pracuje dzięki drugiej baterii – po jej wyczerpaniu jest ona ładowana, a wózek może kontynuować pracę na naładowanej baterii. Z tych względów, oferty firm dostarczających wózki widłowe obejmują pełny zestaw, tj. wózek wraz z baterią standardową, dodatkową baterią i prostownikiem, jako że wyłącznie taki zestaw pozwala w pełni, tj. nieprzerwanie, korzystać z wózka zgodnie z jego przeznaczeniem, bez zbędnych przerw na ładowanie baterii. W przeciwnym razie, nabywca wózka widłowego byłby zmuszony albo do przerwania pracy aż do naładowania się baterii, albo do odrębnego zakupu zapasowej, wymiennej baterii i prostownika.

Jak (…) wskazała powyżej, biorąc pod uwagę wymogi nabywców (i korzystających), wózki widłowe są obecnie sprzedawane w komplecie z dodatkową baterią i prostownikiem, przy czym zestaw taki oferowany i sprzedawany jest – najczęściej – w jednej cenie, bez stosowania przez dostawców wyodrębnienia w zakresie wartości tej dodatkowej baterii i prostownika. Niemniej, w niektórych przypadkach faktura wystawiana przez dostawcę wózka widłowego może zawierać wyodrębnienie dla poszczególnych elementów wyposażenia, w tym np. dla baterii wchodzących w skład zestawu lub / i dla prostownika. Niezależnie od prezentacji ceny wózka widłowego i jego dodatkowego wyposażenia na fakturze wystawianej przez dostawcę, podstawowym celem przedmiotowego zakupu jest nabycie przez (…) w pełni sprawnego wózka widłowego. Dołączenie przez dostawcę dodatkowej baterii i prostownika, niezależnie czy na fakturze elementy te włączone zostaną do ceny należnej za wózek widłowy, czy też nie, sprzyja podniesieniu funkcjonalności i efektywności wózka z perspektywy klienta (…) (korzystającego). Tylko bowiem taki zestaw pozwala na nieprzerwane korzystanie z wózka widłowego, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Jak (…) wskazała powyżej, zgodnie z postanowieniami umów leasingu korzystającemu po upływie podstawowego okresu umowy leasingu przysługuje prawo do wykupu przedmiotu leasingu. W takiej sytuacji (…) przenosi na korzystającego własność wózka wraz z dodatkowym wyposażeniem, będącego przedmiotem umowy leasingu, za cenę wynikającą z tej umowy. Dokonując sprzedaży wózka widłowego wraz z dodatkową baterią i prostownikiem na rzecz korzystającego, (…) nie wyodrębnia sztucznie dostaw określonych elementów wyposażenia i uznaje, że klasyfikacja statystyczna tych poszczególnych części (elementów wyposażenia) nie wpływa na zasady opodatkowania jednolitej dostawy wózka widłowego, nawet jeżeli wśród tych elementów wyposażenia znajdują się towary wskazane w załączniku nr 15 do ustawy z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług [t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 1570, dalej: ustawa o VAT (podatek od towarów i usług)], a wartość ogółem faktury przewyższa wartość 15 tys. zł.

W związku z tym, że zgodnie z art. 42b ust. 4 ustawy o VAT wniosek o wydanie wiążącej informacji stawkowej może zawierać żądanie sklasyfikowania towaru lub usługi na potrzeby stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych, natomiast zgodnie z art. 42b ust. 2 pkt 3 lit. c ustawy o VAT wniosek tego rodzaju musi zawierać określenie przedmiotu wniosku, w tym wskazanie przepisów ustawy, na potrzeby których wnioskowana jest klasyfikacja, (…) wskazuje, że wniosek dotyczy sklasyfikowania opisanego wózka widłowego wraz z wyposażeniem dodatkowym na potrzeby stosowania art. 108a ust. 1a ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem:

Przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem przekracza kwotę 15 000 zł lub jej równowartość wyrażoną w walucie obcej, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności. Natomiast wśród towarów wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT uwzględnione są również akumulatory elektryczne i ich części, klasyfikowane w ramach kodu PKWiU 27.20.2 (poz. 67 załącznika nr 15 do ustawy o VAT). Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dokonywana przez (…) sprzedaż wózka widłowego wraz z dodatkowym wyposażeniem obejmującym baterię i prostownik, a w niektórych przypadkach również dodatkową baterię pozwalającą na nieprzerwany tok pracy wózka, stanowi jednolitą (kompleksową) dostawę wózka widłowego mieszczącą się w grupowaniu PKWiU 28.22.15.0 „Wózki widłowe, pozostałe wozy i wózki transportu wewnętrznego; ciągniki typu stosowanych na peronach kolejowych”. Należy bowiem mieć na uwadze zapotrzebowanie nabywcy (korzystającego), który jest zainteresowany wykupem przedmiotu leasingu w całości, przy czym dostawie wózka widłowego należy przypisać charakter dominujący, natomiast dostawie pozostałych elementów wyposażenia, należy przypisać charakter uzupełniający (pozwalający efektywnie korzystać z samego wózka), a ich rozdzielenie na potrzeby podatkowe byłoby działaniem sztucznym.

W ocenie (…), pojedyncze towary bądź usługi winny być traktowane jako element dostawy kompleksowej wówczas, gdy cel świadczenia pomocniczego jest zdeterminowany przez dostawę główną oraz niecelowe (bezprzedmiotowe) byłoby w danych okolicznościach dokonanie tego świadczenia pomocniczego bez dostawy głównej, co należy analizować z perspektywy samego konsumenta (a więc nabywcy). Z takimi okolicznościami mamy do czynienia w analizowanej sprawie, bowiem korzystający zainteresowany jest najpierw leasingiem, a następnie wykupem przedmiotu leasingu, jakim jest wózek widłowy wraz z jego dodatkowym wyposażeniem, zapewniającym możliwość korzystania z tego wózka w pełni zgodnie z jego przeznaczeniem i w optymalnych warunkach. Korzystający nie jest natomiast zainteresowany nabyciem jedynie poszczególnych elementów wózka bądź elementów jego wyposażenia (bez nabycia samego wózka).

W konsekwencji, w ocenie (…), dostawa wózka widłowego wraz z jego wyposażeniem stanowi świadczenie kompleksowe w postaci dostawy wózka widłowego, klasyfikowanego w ramach grupowania PKWiU 28.22.15.0, która to dostawa mieści się poza zakresem załącznika nr 15 do ustawy o VAT. W ocenie (…), bez względu na rodzaj i klasyfikację statystyczną poszczególnych elementów wyposażenia, a w szczególności baterii możliwej do zakwalifikowania w poz. 67 załącznika nr 15 do ustawy o VAT (PKWiU 27.20.2 „Akumulatory elektryczne i ich części”), zastosowanie obowiązkowego mechanizmu podzielonej płatności nie znajdzie zastosowania, nawet jeżeli wartość faktury wystawionej dla udokumentowania dokonywanej przez (…) dostawy wózka wyniesie ponad 15 tys. zł.

Uzasadnienie

Zgodnie z przyjętą regułą opodatkowania dostawy towarów i świadczenia usług, co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania VAT powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa bądź jedna dostawa towaru obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, dostawa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi bądź dostawy towarów nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedno spójne kompleksowe świadczenie, obejmujące kilka świadczeń pomocniczych (którymi mogą być zarówno usługi, jak i towary). Jeżeli jednak w skład dokonywanej dostawy wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny – przede wszystkim z perspektywy ich odbiorcy – to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Jeśli więc wykonywanych jest więcej czynności i są one ze sobą ściśle powiązane oraz stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, to wówczas dla potrzeb VAT należy potraktować je jako jedną czynność opodatkowaną. Skutkiem powyższego, świadczenie pomocnicze, co do zasady dzieli los prawny świadczenia głównego, w szczególności w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego, miejsca świadczenia oraz mającej zastosowanie stawki podatku VAT. Stosownie do powyższego, świadczeniami powiązanymi ze sobą pod względem ekonomicznym i gospodarczym będą świadczenia pomocnicze oraz świadczenia główne uzasadniające ekonomiczne istnienie świadczeń pomocniczych.

Ani przepisy prawa krajowego, ani też wspólnotowego nie zawierają definicji świadczenia kompleksowego, natomiast reguły klasyfikacyjne w tym zakresie wynikają z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej [dalej: TSUE]. W szczególności w wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd, TSUE uznał, że jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej. Pogląd ten znajduje również potwierdzenie w wyroku w sprawie C 2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC), czy też w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV. Za kluczowy dla analizowanej sprawy należy jednak uznać wyrok w sprawie C-111/05 Aktiebolaget NN, który dotyczył klasyfikacji na gruncie podatku od wartości dodanej kompleksowych świadczeń – w tym towarów i usług – które złożyły się na instalację kabla światłowodowego na dnie morskim na obszarze wód międzynarodowych. W wyroku tym, analizując całokształt towarów i prac składających się na transakcję TSUE wskazał, iż:

• Z powyższego stwierdzenia wynika, po pierwsze, że wszystkie elementy, z których składa się transakcja będąca przedmiotem sprawy przed sądem krajowym, wydają się niezbędne dla jej wykonania, a po drugie, że są one ze sobą ściśle związane. W tych okolicznościach nie można bez popadania w sztuczność uznać, że klient nabędzie najpierw kabel światłowodowy, a następnie, od tego samego przedsiębiorcy, usługi związane z ułożeniem tego kabla (zob. analogicznie ww. wyrok w sprawie Levob Verzekeringen i OV Bank, pkt 24).

• W konsekwencji dostawa i ułożenie kabla w okolicznościach opisanych przez sąd krajowy muszą być, dla celów podatku VAT, uznane za elementy tworzące jedną transakcję.

• (…) w przypadku jednej, złożonej transakcji dane świadczenie musi być uznane za pomocnicze względem świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi dla klientów celu samego w sobie, lecz środek służący jak najlepszemu skorzystaniu ze świadczenia głównego (zob. podobnie wyrok z dnia 22 października 1998 r. w sprawach połączonych C_‑308/96 i C‑94/97 Madgett i Baldwin, Rec. str. I‑_6229, pkt 24 oraz ww. wyrok w sprawie CPP, pkt 30).

• (…) nawet jeśli instalacja kabla jest niezbędna, aby móc z niego korzystać, oraz nawet jeśli, jak to wynika z pkt 29 niniejszego wyroku, zwłaszcza ze względu na odległość i trudny teren, wkopanie kabla w grunt pociąga za sobą znaczne komplikacje i konieczność zaangażowania poważnych środków, to nie wynika z tego jednak, że świadczenie usług ma charakter dominujący względem dostawy towaru. Z powyższego wynika, że kluczowa z perspektywy klasyfikacji danego zestawu świadczeń jako jednej kompleksowej dostawy bądź usługi bądź szeregu niezależnych dostaw (bądź usług) jest perspektywa klienta – aby to określić należy ustalić czy świadczenia pomocnicze są dla niego celem samym w sobie, czy też służą jedynie lepszemu, bardziej efektywnemu korzystaniu ze świadczenia głównego. Po drugie, należy również ustalić czy rozdzielenie danych świadczeń, w danych okolicznościach, nie miałoby sztucznego charakteru z uwagi na ich ścisłe powiązanie.

Odnosząc powyższe do opisanych we wniosku wózków widłowych wraz z ich wyposażeniem wskazać należy, że z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia korzystający jest zainteresowany jednoczesnym nabyciem od (…) rzeczy głównej stanowiącej wózek widłowy jak i niezbędnego wyposażenia rzeczy głównej, tj. baterii, w tym dodatkowej, oraz prostownika, dopiero bowiem ich łączna (równoległa) dostawa będzie w stanie kompleksowo spełnić wszystkie oczekiwania nabywcy. Korzystający traktuje jako pewną spójną całość opisany zestaw, gdyż tylko tak skonstruowany zestaw pozwala mu na efektywne wykorzystanie wózka widłowego zgodnie z jego przeznaczeniem, tj. bez nieuzasadnionych przestojów niezbędnych do ładowania baterii. Zakup prostownika w zestawie, gwarantuje maksymalną żywotność baterii ponieważ nie ma ryzyka ich uszkodzenia w trakcie ładowania wskazanym przez dostawcę prostownikiem. Korzystający postrzega wózek wraz z wyposażeniem jako pewną całość już od momentu złożenia Spółce wniosku o zawarcie umowy leasingu. W konsekwencji, z perspektywy korzystającego jak i (…) w omawianym przypadku dostawa poszczególnych elementów wyposażenia nie stanowi celu samego w sobie i nie może być traktowana jako czynność samodzielna, niezależna od dostawy rzeczy głównej. Założenie takie przeczyłoby istocie analizowanej transakcji i miałoby – w ocenie (…) – sztuczny charakter. Konsekwentnie, zakres dostawy, do której będzie zobowiązana (…) po zakończeniu podstawowego okresu trwania umowy leasingu wózka widłowego wraz z wyposażeniem, będzie obejmować elementy, których jedynie łączne dostarczenie będzie przedmiotem zainteresowania nabywcy, stąd też należy je traktować jako niepodzielne.

W opinii Wnioskodawcy nie bez znaczenia pozostawać będzie również łączne wystąpienie takich okoliczności jak:

• uwzględnienie jednolitej dostawy wózka widłowego wraz z dodatkowymi elementami wyposażenia (w tym baterii podstawowej i zapasowej oraz prostownika), jako jednego przedmiotu leasingu określonego w umowie leasingu (poszczególne elementy wyposażenia nie są przedmiotami odrębnych umów leasingu);

• uwzględnienie przez dostawcę dokonującego dostawy na rzecz (…) wyposażenia w cenie wózka i określenie jednego zryczałtowanego wynagrodzenia z tytułu tej dostawy, bez jakiegokolwiek wyodrębnienia cen jednostkowych poszczególnych elementów tego wyposażenia – w większości przypadków; nawet jednak jeśli dostawca w wystawionej fakturze wyodrębni wartość poszczególnych elementów, nie przekreśla to postrzegania całokształtu świadczenia jako jednej kompleksowej dostawy towaru – wyszczególnienie poszczególnych elementów wyposażenia przez dostawcę może być bowiem dokonywane jedynie w celach informacyjnych, ewentualnie stanowić efekt powiązania jego systemu magazynowego z systemem służącym do fakturowania (w wyniku czego towary nie zostaną „zdjęte” z magazynu, bez ich ujęcia odrębnie na fakturze). Nie jest to jednak element, który wpływałby na zmianę kwalifikacji całokształtu świadczenia jako jednej kompleksowej dostawy.

W związku z powyższym, Wnioskodawca zamierza całość świadczenia, w postaci dostawy na rzecz korzystającego w wykonaniu postanowień umowy leasingu wózka widłowego wraz z dodatkowymi elementami wyposażenia w postaci baterii i prostownika, traktować jako jednolitą dostawę (świadczenie złożone) w postaci dostawy wózka widłowego.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 108a ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności. Natomiast zgodnie z art. 108a ust. 1a ustawy o VAT, przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem przekracza kwotę 15.000 zł lub jej równowartość wyrażoną w walucie obcej, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Załącznik nr 15 do ustawy o VAT – stanowiący „Wykaz towarów i usług, o których mowa w art. 105a ust. 1, art. 106e ust. 1 pkt 18a, art. 108a ust. 1a oraz art. 108e ustawy” – zawiera zamkniętą listę towarów i usług, w przypadku których faktura dokumentująca ich dostawę lub świadczenie musi zawierać adnotację „mechanizm podzielonej płatności”. Obowiązek oznaczenia faktury adnotacją „mechanizm podzielonej płatności” będzie więc istnieć, jeżeli łącznie spełnione będą trzy warunki, tj.:

• czynności będą dokonywane na rzecz podatnika,

• faktura będzie wystawiana na kwotę należności ogółem (kwotę brutto) przekraczającą 15 tys. zł lub jej równowartość,

• faktura będzie dokumentować dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy o VAT. Z analizy wynika, że załącznik nr 15 do ustawy o VAT nie zawiera w swej treści PKWiU 28.22.15.0 „Wózki widłowe, pozostałe wozy i wózki transportu wewnętrznego; ciągniki typu stosowanych na peronach kolejowych”, właściwego dla dostawy rzeczy głównej – wózka widłowego, a w konsekwencji dokonując sprzedaży wózka widłowego wraz z dodatkowym wyposażeniem opisanym we wniosku, (…) nie ma obowiązku stosowania do tej dostawy mechanizmu podzielonej płatności.

Jako że dostawa wózka widłowego wraz z jego wyposażeniem stanowić będzie kompleksową dostawę towaru, Wnioskodawca uprawniony będzie do zastosowania tożsamych zasad opodatkowania VAT również względem poszczególnych elementów pomocniczych świadczenia (tj. poszczególnych elementów wyposażenia) i jakakolwiek ich możliwa klasyfikacja statystyczna w ramach grupowania PKWiU pozostanie bez wpływu na zastosowanie obowiązkowego mechanizmu podzielonej płatności, nawet jeśli wartość ogółem faktury przekroczy równowartość 15 tys. zł. Jest to konsekwencją przyjęcia, że stawka VAT i zasady opodatkowania właściwe dla świadczenia głównego mają zastosowanie również do świadczeń pomocniczych, niestanowiących celu samego w sobie z perspektywy klienta.

Wnioskodawca wskazuje również, że przyjętą przez niego kwalifikację zdarzenia w postaci dostawy wózka widłowego wraz z dodatkowymi elementami wyposażenia w postaci baterii i prostownika, jako świadczenia kompleksowego, przyjął Dyrektor KIS w wydanej wiążącej informacji stawkowej z 25.11.2021 r. (sygn. 0115-KDST1-2.440.28.2021.8.MD). Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie zajmowanego stanowiska i wydanie Wiążącej Informacji Stawkowej w zakresie klasyfikacji kompleksowej dostawy wózka widłowego wraz z jego wyposażeniem, w kontekście art. 108a ust. 1a ustawy o VAT i obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności.

Wnioskodawca zaproponował klasyfikację do pozycji 28.22.15.0. według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

W odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 22 września 2023 r., znak 0111-KDSB1-1.440.329.2023.1.MSM, Wnioskodawca w dniu 29 września 2023 r. wskazał m.in. następujące informacje:

1. (…) wyjaśnia, że oczekuje dokonania przez tut. Organ klasyfikacji świadczenia kompleksowego składającego się z kilku towarów, które w ocenie (…) razem składają się na jedną czynność kompleksową podlegającą opodatkowaniu.

2. (…) wyjaśnia, że przedmiotem Wniosku jest zestaw produktowy, w skład którego wchodzi:

• wózek widłowy wysokiego składowania (…), o napędzie elektrycznym, opartym o baterię kwasowo — ołowianą lub litowo - jonową, służący do transportu towarów wewnątrz magazynów, sortowni, hal produkcyjnych, sklepów wielkopowierzchniowych centrów logistycznych [dalej: wózek widłowy];

• Wyposażenie dodatkowe [dalej: Wyposażenie dodatkowe] zawarte w cenie wózka obejmujące:

(…)

3. (…) wskazuje, że wózek widłowy oraz Wyposażenie dodatkowe stanowi zestaw produktowy [dalej: Zestaw produktowy] i przedstawiła we Wniosku szeroką argumentację na poparcie swojego stanowiska. Zestaw produktowy będący przedmiotem umowy leasingu pozwala korzystającemu z tej umowy na używanie Wózka widłowego oraz Wyposażenia dodatkowego zgodnie z funkcjonalnością Zestawu produktowego, czyli do transportu towarów wewnątrz magazynów, sortowni, hal produkcyjnych, sklepów wielkopowierzchniowych i centrów logistycznych, itp. Bateria i prostownik, stanowiące elementy Wyposażenia dodatkowego Wózka widłowego, pozwalają na korzystanie z Wózka zgodnie z jego przeznaczeniem, tj. dla celów realizacji funkcji transportowych wewnątrz magazynów wysokiego składowania.

4. (…) wskazuje, że co do zasady możliwe jest nabycie na rynku elementów takich jak wózek widłowy, prostownik i bateria odrębnie, a zatem możliwe jest ustalenie wartości poszczególnych elementów wchodzących w skład Wyposażenia dodatkowego. Jednakże w większości przypadków – w tym właśnie w przypadku załączonej oferty Wózka widłowego (…) – oferty firm dostarczających wózki widłowe obejmują pełny zestaw, tj. wózki widłowe z akcesoriami (w tym z baterią i prostownikiem), za jedną cenę. W takich przypadkach nie jest możliwe, w oparciu o ofertę, ustalenie precyzyjne cen poszczególnych elementów w ramach zestawu. Z tego względu (…) ustalając wartość początkową Zestawu produktowego na potrzeby umowy leasingu, posługuje się w każdym przypadku ceną sprzedaży Zestawu produktowego wykazaną na fakturze dokumentującej zakup tego zestawu. W przypadku nabycia Wózka widłowego (…), zgodnie z przedstawioną przez dostawcę ofertą, cena wykazana na fakturze sprzedaży obejmowała łącznie sam wózek oraz całokształt wyposażenia dodatkowego.

5. Oczywiście sam wózek widłowy jak i poszczególne elementy wyposażenia dodatkowego mogą być przedmiotem obrotu jako samodzielne produkty, jednakże, jako że elementy takie jak prostownik i bateria odznaczają się relatywnie niską wartością w porównaniu do samego wózka widłowego, a jednocześnie są to elementy niezbędne do jego funkcjonowania, są one powszechnie oferowane wraz z samym Wózkiem widłowym w charakterze jego wyposażenia dodatkowego. Jeśli chodzi o wzajemne zależności pomiędzy poszczególnymi elementami (tj. wózkiem i wyposażeniem dodatkowym w postaci prostownika i baterii), należy wskazać, że prostownik służy do ładowania baterii, zaś sama bateria zapewnia napęd dla wózka widłowego. Konsekwentnie, zamówienie przez korzystającego (i nabycie przez (…)) jedynie wózka widłowego pozbawione byłoby sensu, jako że nie mógłby on wykonywać zadań, do których jest przeznaczony (nie działałby bez baterii). Korzystający mógłby poszukiwać możliwości nabycia niezbędnych baterii i prostowników na rynku, niezależnie od leasingu samego wózka widłowego, ale z uwagi na powszechne oferty dostawców wózków widłowych obejmujące całe Zestawy produktowe w cenie Wózka, działanie takie nie byłoby racjonalne z perspektywy czasowej i ekonomicznej. Jeśli więc chodzi o wzajemne współzależności poszczególnych elementów Zestawu produktowego w postaci wózka, baterii i prostownika – umożliwiają one zgodne z przeznaczeniem funkcjonowanie wózka, który bez tych elementów byłby bezużyteczny.

6. Ponadto, jak już wskazywała (…), konfiguracja Zestawu produktowego zależy wyłącznie od korzystającego, który zawiera ze Spółką jako finansującym umowę leasingu, której przedmiotem jest dany Zestaw. To korzystający ma wiedzę, jakie elementy i o jakiej funkcjonalności są mu niezbędne do wykorzystywania Zestawu produktowego w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Zatem z perspektywy korzystającego, będącego ostatecznym użytkownikiem Zestawu produktowego, przedmiotem leasingu jest jeden kompletny towar (Zestaw produktowy), spełniający jako całość określoną funkcję użytkową odpowiadającą funkcjonalności Wózka widłowego wraz z Wyposażeniem dodatkowym, a nie poszczególne elementy wchodzące w skład Zestawu produktowego.

7. W związku z powyższym (…) stoi na stanowisku, że dokonywana przez nią sprzedaż – po upływie okresu leasingu – Zestawu produktowego w postaci Wózka widłowego wraz z baterią i prostownikiem (czy to na rzecz korzystającego, czy na rzecz osób trzecich), stanowi jednolitą (kompleksową) dostawę wózka widłowego, mieszczącego się w grupowaniu PKWiU 28.22.15.0 „Wózki widłowe, pozostałe wozy i wózki transportu wewnętrznego; ciągniki typu stosowanych na peronach kolejowych”. Należy bowiem mieć na uwadze zapotrzebowanie nabywcy (korzystającego), który jest zainteresowany wykupem przedmiotu leasingu w całości, przy czym dostawie wózka widłowego należy przypisać charakter dominujący, natomiast dostawie pozostałych elementów wyposażenia, należy przypisać charakter uzupełniający, przy czym ich rozdzielenie na potrzeby podatkowe byłoby działaniem sztucznym. Zatem jednolita dostawa wózka widłowego wraz elementami wyposażenia na rzecz korzystającego w wykonaniu postanowień umowy leasingu i będąca przedmiotem wniosku mieści się poza zakresem załącznika nr 15 do ustawy o VAT i jako taka powinna być jednolicie opodatkowana, zgodnie z zasadami właściwymi dla ww. dostawy wózka widłowego objętego PKWiU 28.22.15.0.

Do uzupełnienia Wnioskodawca dołączył:

(…)

W trybie przewidzianym w art. 200 § 1 Ordynacji podatkowej, w postanowieniu z dnia 27 października 2023 r. nr 0111-KDSB1-1.440.329.2023.2.MSM tut. Organ wyznaczył Stronie siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w zakresie zebranego w sprawie materiału dowodowego. Postanowienie zostało skutecznie doręczone w dniu 11 listopada 2023 r. Do dnia wydania niniejszej decyzji z prawa tego Strona nie skorzystała.

Uzasadnienie sposobu zidentyfikowania świadczenia na potrzeby podatku od towarów i usług

Należy podkreślić, że co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedno świadczenie obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka czynności, świadczenie to nie powinno być sztucznie dzielone dla celów podatkowych.

Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za czynność zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako czynności pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do czynności zasadniczej.

Aby móc wskazać, że dane świadczenie jest świadczeniem złożonym (kompleksowym), powinno składać się ono z różnych czynności, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na świadczenie kompleksowe składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia, świadczenie nie powinno być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będzie jedno świadczenie kompleksowe, obejmujące kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład wykonywanego świadczenia wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia złożonego kompleksowego.

Stanowisko takie przedstawił również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: Trybunał, TSUE) w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., w sprawie nr C-349/96 stwierdzając, że: Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.

Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem wniosku, wskazać również należy, że:

- w wyroku TSUE z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen, Trybunał wskazał, że po pierwsze, z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania podatku od towarów i usług. W ocenie Trybunału, aby określić, czy mamy do czynienia z jednym świadczeniem, należy przede wszystkim poszukać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem ustalenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (pkt 20 wyroku). Podobnie jest w przypadku, jeśli dwa (lub więcej) świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (punkt 22 wyroku),

- w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse LLP Trybunał wskazał, że aby móc uznać, że ogół świadczeń zapewnianych przez wynajmującego najemcy stanowi jedno świadczenie, należy zbadać, czy wykonywane świadczenia stanowią jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, czy też obejmują one świadczenie główne, względem którego pozostałe świadczenia mają charakter dodatkowy (pkt 22 wyroku).

Charakter danego świadczenia należy oceniać biorąc pod uwagę punkt widzenia nabywcy oraz cechy charakterystyczne tego świadczenia (vide: wyrok TSUE z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service srl, ECLI:EU:C:2008:108, pkt 51-53; z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro, ECLI:EU:C:2009:365, pkt 17-19 oraz z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV, ECLI:EU:C:2009:722, pkt 36-38).

Stanowisko takie przedstawiła również Rzecznik Generalna Juliane Kokott w opinii z dnia 22 października 2020 r. do sprawy C-581/19 Frenetikexito - Unipessoal Lda przeciwko Autoridade Tributária e Aduaneira wskazując, że Wskazówką świadczącą o istnieniu jednego świadczenia złożonego jest też jednolity cel gospodarczy transakcji (26). Jeżeli przeciętnemu świadczeniobiorcy zależy właśnie na połączeniu kilku świadczeń, przemawia to za istnieniem jednego świadczenia złożonego. W świetle orzecznictwa Trybunału jedno świadczenie złożone występuje wtedy, kiedy wszystkie elementy świadczenia są niezbędne dla osiągnięcia jego celu (27)”. Rzecznik Generalna zauważyła także, że „Jeżeli zespół świadczeń i czynności ustala cenę łączną, w świetle orzecznictwa Trybunału jest to również wskazówka świadcząca o istnieniu jednego świadczenia złożonego (30). Odwrotnie natomiast: uzgodnienie odrębnych cen za poszczególne elementy świadczenia również jest jedynie wskazówką przemawiającą za istnieniem kilku niezależnych świadczeń (31). Należy zauważyć, że powołaną wyżej opinię podzielił TSUE w wydanym w dniu 4 marca 2021 r. wyroku C-581/19.

Podsumowując zatem powyższe, świadczenie kompleksowe ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy, dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej), niezależnie opodatkowane świadczenia.

W przypadku świadczeń kompleksowych o tym, czy świadczenie jest dostawą towarów, czy usługą powinien przesądzić element, który w ramach całego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg – Gelting Linien; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, natomiast pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny, wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku, gdy istotą transakcji będzie usługa, to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Podsumowując, w przypadku gdy transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich jest ona dokonywana, w celu określenia po pierwsze, czy chodzi o dwa lub więcej świadczenia odrębne, czy też jest to jedno świadczenie złożone z kilku czynności, a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku to jedno świadczenie powinno zostać zakwalifikowane jako dostawa towarów, czy jako świadczenie usług.

Biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia, uwzględniając opis zawarty we wniosku i jego uzupełnieniach oraz analizę załączników, tj.(`(...)`), której przedmiotem jest zestaw produktowy należy wskazać, że Wnioskodawca dokonuje dostawy towaru tj. wózka widłowego wraz z wyposażeniem – baterią oraz prostownikiem.

Wózek widłowy wraz z wyposażeniem objęty jest jedną ceną, bez rozdzielenia na poszczególne składowe i nie jest możliwe, w oparciu o ofertę, ustalenie precyzyjne cen poszczególnych elementów w ramach dostawy. Wózek widłowy, bateria i prostownik – pozwalają na efektywne wykorzystanie wózka widłowego zgodnie z jego przeznaczeniem. Korzystający jest zainteresowany jednoczesnym nabyciem od (…) rzeczy głównej stanowiącej wózek widłowy, jak i niezbędnego wyposażenia rzeczy głównej, tj. baterii, w tym dodatkowej, oraz prostownika.

Wszystkie wskazane w opisie elementy w jednakowym stopniu tworzą jedną pojedynczą usługę i w równym stopniu się na nią składają.

Podsumowując, usługę sprzedaży wózka widłowego (…) wraz z wyposażeniem należy, w kontekście art. 42b ust. 5 ustawy, traktować jako jedną usługę (o której mowa w pkt 1 ww. przepisu).

Uzasadnienie klasyfikacji usługi

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

W myśl art. 42a ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy, Wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, niezbędną do stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie - w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4.

Zgodnie z art. 42b ust. 4 ustawy, Wniosek o wydanie WIS może zawierać żądanie sklasyfikowania towaru albo usługi na potrzeby stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie, innych niż dotyczące określenia stawki podatku.

Zgodnie z art. 108a ust. 1 ustawy, podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności.

W myśl natomiast art. 108a ust. 1a ustawy, przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem przekracza kwotę 15 000 zł lub jej równowartość wyrażoną w walucie obcej, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności. Do przeliczania na złote kwot wyrażonych w walucie obcej stosuje się zasady przeliczania kwot stosowane w celu określenia podstawy opodatkowania.

Podstawowe cele, konstrukcję i sposób posługiwania się Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług oraz jej interpretację wskazują zasady metodyczne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) zawarte w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676, z późn. zm.).

Zasady metodyczne stanowią integralną część klasyfikacji. Zawarte w nich postanowienia obowiązują przy jej interpretacji i stosowaniu (pkt 1.3).

Zgodnie z pkt 1.2 zasad metodycznych, Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) składa się z:

– niniejszych zasad metodycznych,

– uwag do poszczególnych sekcji,

– schematu klasyfikacji.

Natomiast schemat klasyfikacji – jak wskazano w pkt 1.4 zasad metodycznych – stanowi wykaz grupowań i obejmuje:

– symbole grupowań,

– nazwy grupowań.

Stosownie do pkt 5.3.2 zasad metodycznych, każdą usługę należy zaliczać do odpowiedniego grupowania zgodnie z jej charakterem, niezależnie od symbolu PKD (Polska Klasyfikacja Działalności), pod którym został zaklasyfikowany w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej REGON podmiot gospodarczy wykonujący usługę.

W pkt 7.6 zasad metodycznych zawarto ogólne reguły klasyfikowania usług. I tak, na podstawie pkt 7.6.2, gdy przeprowadzona analiza opisu wykonywanych czynności wskazuje na możliwość zaliczenia usługi do dwóch lub kilku grupowań, należy przyjąć następujące reguły klasyfikowania, z tym jednak, że porównywać można jedynie grupowania tego samego poziomu hierarchicznego:

- grupowanie, które zawiera bardziej dokładny opis czynności, powinno być uprzywilejowane (wybrane) w stosunku do grupowania zawierającego opis ogólny,

- usługa złożona, składająca się z kombinacji różnych czynności, której nie można zaklasyfikować zgodnie ze wskazanym sposobem, powinna być zaklasyfikowana jak usługa, która nadaje całości zasadniczy charakter,

- usługę, której nie można zaklasyfikować zgodnie z (tiret 1, 2) należy zaklasyfikować w grupowaniu odpowiednim dla usługi o najbardziej zbliżonym charakterze.

(…) we wniosku podała, że wózki są nabywane przez (…) na potrzeby prowadzonej przez (…) działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług leasingu i najmu maszyn, urządzeń i pojazdów i nieruchomości. W ramach świadczonych usług zawiera z korzystającymi umowy leasingu operacyjnego i – w wykonaniu tych umów – nabywa przedmioty leasingu, w tym wózki widłowe wraz z ich dodatkowym wyposażeniem, a następnie oddaje je korzystającym do używania i pobierania pożytków. Zawierane przez (…) umowy leasingu przewidują, że po upływie ich podstawowego okresu trwania (w trakcie którego (…) świadczy na rzecz korzystających usługi leasingu), korzystający jest albo uprawniony do wykupu przedmiotu umowy, albo wręcz zobowiązany do takiego działania. W efekcie, jeśli wykonanie umowy leasingu przebiega w prawidłowy sposób, po upływie jej podstawowego okresu (…) dokonuje dostawy przedmiotu umowy leasingu, w tym wózka widłowego wraz z jego dodatkowym wyposażeniem, na rzecz korzystającego.

Sprzedaż towarów przez podmioty inne niż producenci powinna jest klasyfikowana do Sekcji G Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług PKWiU, która obejmuje Handel hurtowy i detaliczny. Naprawa pojazdów samochodowych, włączając motocykle.

Jak wynika z wyjaśnień do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) sekcja ta obejmuje m.in.:

- sprzedaż detaliczną, tj. odsprzedaż (sprzedaż niewymagającą przetwarzania) nowych i używanych artykułów użytku osobistego i artykułów gospodarstwa domowego prowadzoną przez sklepy, domy towarowe, domy sprzedaży wysyłkowej, na straganach, przez domokrążców i akwizytorów, spółdzielnie konsumenckie, domy aukcyjne, Internet itp.,

- sprzedaż hurtową (tj. sprzedaż niewymagającą przetwarzania) nowych i używanych towarów,

- usługi pośrednictwa w sprzedaży hurtowej.

W sekcji G PKWiU zawarty jest m.in. dział 46 Handel hurtowy, z wyłączeniem handlu hurtowego pojazdami samochodowymi.

Według wyjaśnień do ww. działu, obejmuje on m.in. odsprzedaż (sprzedaż bez przetwarzania) nowych i używanych towarów:

- sprzedawcom detalicznym,

- przedsiębiorstwom,

- firmom i instytucjom;

- innym hurtownikom,

- agentom i pośrednikom prowadzącym działalność handlową,polegającą na zakupie i następnie odsprzedaży.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że charakter i specyfika wózka widłowego (…) wraz z wyposażeniem oraz jego zastosowanie/przeznaczenie przesądzają, że działalność Wnioskodawcy w zakresie jego sprzedaży należy – w kontekście Wyjaśnień – uznać za handel hurtowy.

Zatem grupowanie właściwe dla sprzedaży tego towaru znajduje się w dziale 46 Handel hurtowy, z wyłączeniem handlu hurtowego pojazdami samochodowymi, sekcji G PKWiU.

W świetle Wyjaśnień, dział 47 PKWiU obejmuje:

(…)

– odsprzedaż (sprzedaż bez przetwarzania) nowych i używanych towarów sprzedawcom detalicznym, przedsiębiorstwom, firmom i instytucjom; innym hurtownikom, agentom i pośrednikom prowadzącym działalność handlową, polegającą na zakupie i następnie odsprzedaży, (…).

Klasa 46.69 PKWiU obejmuje Sprzedaż hurtową pozostałych maszyn i urządzeń, natomiast pozycja 46.69.13.0 Sprzedaż hurtową urządzeń podnoszących i urządzeń transportu bliskiego.

Odnosząc się do klasyfikacji zaproponowanej przez Wnioskodawcę należy wskazać, że stosownie do pkt 5.2.1 zasad metodycznych, PKWiU 2015 w zakresie wyrobów opracowano, uwzględniając właściwości fizyczne oraz strukturę wyrobów. Ma to swoje potwierdzenie w przyjętych podstawowych kryteriach podziału (por. 5.1.5).

W PKWiU 2015 zakres rzeczowy większości grupowań obejmujących wyroby jest określony zakresem rzeczowym odpowiednich pozycji CN, to znaczy, że grupowanie PKWiU 2015 odpowiada z reguły całej pozycji, części pozycji lub stanowi agregat kilku pozycji CN.

Stosownie do pkt 5.1.5 usystematyzowanie poszczególnych grup produktów w PKWiU 2015 następuje na podstawie następujących podstawowych kryteriów klasyfikacji:

w zakresie wyrobów:

– kryterium pochodzenia wytwórczego (przemysłowego) wg rodzajów działalności,

– kryterium surowcowe,

– kryterium technologii wytwarzania,

– kryterium konstrukcji wyrobu,

– kryterium przeznaczenia.

Podstawowym założeniem budowy PKWiU 2015 jest powiązanie klasyfikacji produktów (wyrobów i usług) z klasyfikacją rodzajów działalności gospodarczych (PKD 2007) tak, aby każdy produkt był klasyfikowany przede wszystkim w zależności od rodzaju działalności, w wyniku której powstaje. A zatem: każdy produkt (wyrób, usługa) powinien być zaliczony wyłącznie do jednego rodzaju działalności gospodarczej określonego w Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD 2007).

W pkt 7.5 zasad metodycznych zawarto ogólne reguły klasyfikowania wyrobów.

Ze względu na ścisłe uzależnienie zakresów rzeczowych grupowań PKWiU 2015 od Nomenklatury Scalonej (CN) (por. pkt 5.2.1) przy zaliczaniu wyrobów do poszczególnych grupowań PKWiU 2015 należy stosować „Ogólne reguły interpretacji Nomenklatury Scalonej (CN)” zamieszczone na stronie internetowej Ministerstwa Finansów.

Klasyfikacja według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), którą zaproponowała (…) dla Produktu opisanego we wniosku to 28.22.15.0.

Pozycja ta mieści się w Sekcji C PKWiU Produkty przetwórstwa przemysłowego.

Zgodnie natomiast z Wyjaśnieniami do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) – dalej jako Wyjaśnienia – Sekcja C obejmuje produkty przetwórstwa przemysłowego, przez które rozumie się fizyczne lub chemiczne przetwarzanie surowców, materiałów lub półproduktów w nowy wyrób. Surowce, materiały lub półprodukty podlegające przetworzeniu w ramach tej Sekcji są wynikiem działalności rolnej, leśnej, rybołówstwa, górnictwa lub innej działalności wytwórczej.

Zatem z Wyjaśnień wynika, że grupowania znajdujące się w Sekcji C PKWiU obejmują produkty, które powstały w wyniku procesu produkcyjnego i są sprzedawane bezpośrednio przez producentów.

Skoro zatem (…) nie jest producentem analizowanego towaru klasyfikacja według PKWiU, którą podała we wniosku, nie może mieć zastosowania.

Uwzględniając powyższe, sprzedaż analizowanego produktu (wózka widłowego (…) wraz z wyposażeniem) spełnia kryteria i posiada właściwości charakterystyczne dla działu 46 PKWiU.

Klasyfikacja została dokonana zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015).

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS określa wyłącznie klasyfikację usługi będącej przedmiotem wniosku niezbędną do stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie (art. 42a pkt 2 lit. b w związku z art. 42b ust. 4).

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do usług tożsamych pod każdym względem z usługą będącą przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże, z zastrzeżeniem art. 42c ust. 2-2d ustawy, organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, oraz ten podmiot, w odniesieniu do usługi będącej jej przedmiotem, która zostanie wykonana w okresie ważności WIS (art. 42c ust. 1 pkt 2 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- usługa będąca przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia następującego po dniu jej doręczenia (art. 42ha ust. 1 ustawy).

WIS traci ważność przed upływem 5 lat, z dniem:

1. następującym po dniu doręczenia decyzji o zmianie WIS albo decyzji o uchyleniu WIS,

albo

2. wygaśnięcia na podstawie art. 42h ust. 1

- w zależności od tego, które ze zdarzeń nastąpiło wcześniej (42h ust. 2 ustawy).

WIS wygasa z mocy prawa przed upływem powyższego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku odnoszących się do usługi będącej przedmiotem tej WIS, gdy zmiana tych przepisów spowodowała, że klasyfikacja usługi według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług staje się niezgodna z tymi przepisami.

Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, z którymi WIS stała się niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w zw. z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP albo za pośrednictwem systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie: https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/, będąc użytkownikiem/wyznaczając użytkownika konta w e-Urzędzie Skarbowym.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).