0112-KDSL2-2.440.124.2023.4.AS

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 27 marca 2023 r. (data wpływu 28 marca 2023 r.), uzupełnionego pismami z dnia 30 maja 2023 r. (data wpływu 1 czerwca 2023 r.) oraz z dnia 12 lipca 2023 r. (data wpływu 13 lipca 2023 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa – udostępnienie kortów tenisowych w związku z organizacją turnieju

Opis usługi: Wnioskodawca w związku z organizacją turnieju tenisowego udostępnia osobom fizycznym korty tenisowe, rejestruje uczestników oraz zapewnia sędziego sprawującego nadzór nad prowadzonymi rozgrywkami. W celu organizacji turnieju nie jest niezbędne wykonanie innych czynności. Klienci zobowiązani są do uiszczenia jednorazowej opłaty za udostępnienie kortu w związku z organizacją turnieju. W ramach tej opłaty uczestnicy otrzymują wstęp na obiekt z możliwością rozgrywania meczów w ramach turnieju oraz wsparcie w zakresie rejestracji, nadzoru nad przebiegiem rozgrywek. Świadczenie udostępnienia kortu związane z organizacją turnieju jest sprzedawane łączne i nie jest podzielone na bilet wstępu i organizację turnieju. W związku ze świadczeniem przedmiotowej usługi Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za porządek i bezpieczeństwo podczas turnieju, za zabezpieczenie infrastruktury obiektu przed zniszczeniem, uszkodzeniem czy dewastacją. Wnioskodawca odpowiada także za przestrzeganie Instrukcji Bezpieczeństwa Pożarowego.

Rozstrzygnięcie: Wstęp na imprezy sportowe

Stawka podatku od towarów i usług: 8%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146ea pkt 2 ustawy oraz art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy w zw. z poz. 67 załącznika nr 3 do ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług.

UZASADNIENIE

W dniu 28 marca 2023 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. usługi według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)) na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług. Wniosek uzupełniono w dniu 1 czerwca 2023 r. o przesłanie dokumentów, doprecyzowanie opisu usługi oraz wpłatę brakującej, należnej od wniosku opłaty oraz w dniu 13 lipca 2023 r. o dalsze doprecyzowanie opisu usługi.

W treści wniosku przedstawiono następujący opis usługi.

Wnioskodawca jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT (podatek od towarów i usług). Wnioskodawca jest dzierżawcą terenu, na którym znajduje się obiekt sportowy składający się z hal do nauki gry w tenisa oraz budynku, w którym znajdują się: recepcja, szatnie, toalety. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca udostępnia korty tenisowe oraz świadczy usługi towarzyszące udostępnieniu, takie jak: nauka gry w tenisa, organizacja turniejów tenisowych.

Udostępnianie kortów w związku z organizacją turniejów.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca organizuje też turnieje tenisowe.

Zakres czynności wchodzących w organizację turnieju zależy od podmiotu, który zleca Wnioskodawcy tę organizację.

Zawsze jednak, w ramach organizacji turnieju tenisa Wnioskodawca udostępnia korty do gry w tenisa. Bez umożliwienia wstępu Klientom na obiekt sportowy, tj. korty tenisowe Wnioskodawca nie mógłby zorganizować turnieju. Poza tym, Wnioskodawca może zapewnić sędziego sprawującego nadzór nad przeprowadzanymi rozgrywkami. Niekiedy również Wnioskodawca przyjmuje zapisy uczestników, dokonuje zaszeregowania grup rywalizacyjnych. Uczestnicy turnieju nie mają możliwości udziału w turnieju w innym miejscu niż kort udostępniany im przez Wnioskodawcę. Tym samym, podobnie jak w przypadku nauki gry w tenisa, świadczeniem głównym jest udostępnienie kortu tenisowego. Bez niego bowiem nie jest możliwa organizacja turnieju.

(…).

W dniu 30 maja 2023 r. Wnioskodawca dokonał wpłaty brakującej, należnej opłaty od wniosku, natomiast w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazał, że:

1. Wnioskodawca udostępnia kort tenisowy różnym podmiotom, zarówno osobom fizycznym, jak również przedsiębiorcom albo m.in. pracownikom lub współpracownikom spółek, które płacą za udostępnianie kortów tenisowych do gry w tenisa dla swoich m.in. pracowników lub współpracowników.

2. Organizacja turnieju polega przede wszystkim na udostępnieniu kortów do gry w tenisa. Bez umożliwienia wstępu Klientom na obiekt sportowy, tj. korty tenisowe nie można byłoby zorganizować turnieju. W ramach usługi udostępniania kortów związanego z organizacją turnieju, Wnioskodawca dokonuje także rejestracji uczestników, zapewnia sędziego sprawującego nadzór na prowadzonymi rozgrywkami.

3. Klienci zobowiązani są do uiszczenia jednorazowej opłaty za udostępnienie kortu w związku z organizacją turnieju. Wysokość opłaty jest stała przez cały sezon i jest ustalana przez (…). Opłata może być również każdorazowo ustalana przez Wnioskodawcę, jeśli podmiotem wykupującym udostępnienie kortu w związku z organizacją turnieju nie jest (…). W ramach tej opłaty uczestnicy otrzymują wstęp na obiekt z możliwością rozgrywania meczów w ramach turnieju oraz wsparcie w zakresie rejestracji, nadzoru nad przebiegiem rozgrywek. Świadczenie udostępnienia kortu związane z organizacją turnieju jest sprzedawane łączne i nie jest podzielone na bilet wstępu i organizację turnieju.

4. Wnioskodawca nie zawiera pisemnych umów z klientami. Wszelkie ustalenia dotyczące udostępnienia kortu w związku z organizacją turnieju dokonywane są ustnie: telefonicznie albo w recepcji obiektu. Podmiot zainteresowany udostępnieniem kortu na cele organizacji turnieju proponuje termin i ustala wstępne warunki turnieju, tj. szacowaną liczbę uczestników czy liczbę prognozowanych meczów. Na tej podstawie ustalany jest czas udostępnienia kortów potrzebny na przeprowadzenie turnieju.

(…).

(…).

W wyniku dokonanej analizy treści wniosku oraz jego uzupełnienia tutejszy organ powziął wątpliwość dotyczącą zakresu udostępnienia przez Wnioskodawcę kortów tenisowych. W związku z powyższym pismem z dnia 27 czerwca 2023 r. znak 0112-KDSL2-2.440.124.2023.2.AS, wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia opisu usługi.

W piśmie z dnia 12 lipca 2023 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Wnioskodawca wskazał, co następuje:

Do realizacji świadczenia – udostępnienia kortów tenisowych w związku z organizacją turnieju niezbędne jest przede wszystkim udostępnienie kortów do gry w tenisa. Usługa udostępnienia kortów jest zatem usługą główną w stosunku do pozostałych usług świadczonych przez Wnioskodawcę, bez której nie ma możliwości organizacji turnieju. Rejestracja uczestników oraz zapewnienie sędziego sprawującego nadzór nad prowadzonymi rozgrywkami są czynnościami pomocniczymi, służącymi lepszemu wykorzystaniu usługi głównej, jaką jest udostępnienie kortów tenisowych. Udostępnienie kortów wraz z usługami pomocniczymi jest wystarczające do organizacji turnieju.

W celu organizacji turnieju nie jest niezbędne wykonanie innych czynności.

Definicje zawarte w (…) są ujęte jak najbardziej szeroko, na wypadek ewentualnych sytuacji, gdyby to inny podmiot był (…) turnieju. Obecnie jednak takie sytuacje nie mają miejsca. Wnioskodawca jest jednocześnie (…), jak i (…). W związku ze świadczeniem usługi udostępniania kortów w celu organizacji turnieju ponosi odpowiedzialność za porządek i bezpieczeństwo podczas turnieju, za zabezpieczenie infrastruktury obiektu przed zniszczeniem, uszkodzeniem czy dewastacją. Wnioskodawca odpowiada także za przestrzeganie Instrukcji Bezpieczeństwa Pożarowego.

Wnioskodawca udostępnia korty tenisowe osobom fizycznym. Przy czym za udostępnienie kortu osobom fizycznym może zapłacić inny podmiot, np. przedsiębiorca czy spółka.

W trybie przewidzianym w art. 200 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r., poz. 2651, z późn. zm.), zwanej dalej „Ordynacją podatkową”, w postanowieniu z dnia 17 lipca 2023 r. nr 0112-KDSL2-2.440.124.2023.3.AS tutejszy organ wyznaczył Wnioskodawcy siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w zakresie zebranego w sprawie materiału dowodowego. Postanowienie zostało skutecznie doręczone w dniu 1 sierpnia 2023 r. Do dnia wydania niniejszej decyzji z prawa tego Wnioskodawca nie skorzystał.

Uzasadnienie sposobu zidentyfikowania świadczenia na potrzeby podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W złożonym w dniu 28 marca 2023 r. wniosku o wydanie WIS Wnioskodawca wskazał w części D.1. „Przedmiot wniosku” kwadrat 3. „towar/y i/lub usługa/i”, natomiast w poz. 53. „Liczba towarów lub usług których dotyczy wniosek” „2”. W dniu 30 maja 2023 r. Wnioskodawca dokonał opłaty od wniosku w wysokości 80 zł. Tak oznaczony przedmiot wniosku wskazuje, że w ocenie Wnioskodawcy, dwa świadczenia razem składają się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu – świadczenie kompleksowe. Ponadto, jako klasyfikację, według której ma zostać zaklasyfikowany przedmiot wniosku wskazano Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU).

Jak stanowi art. 42b ust. 5 ustawy, przedmiotem wniosku o wydanie WIS mogą być:

1. towar albo usługa, albo

2. towary lub usługi, które w ocenie wnioskodawcy razem składają się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu.

Biorąc pod uwagę zakres żądania Wnioskodawcy, należy w pierwszej kolejności ustalić charakter realizowanego świadczenia.

W kwestii związanej z oceną charakteru świadczenia realizowanego przez Wnioskodawcę należy podkreślić, że co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych.

Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej.

Natomiast, aby móc wskazać, że dana usługa jest usługą złożoną (kompleksową), powinna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Stanowisko takie przedstawił również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (zwany dalej TSUE) w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie nr C-349/96 Card Protection Plan Ltd (CPP) przeciwko Commissioners of Customs and Excise, ECLI:EU:C:1999:93, stwierdzając: „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

W wyroku tym TSUE zauważył również, że dla ustalenia, czy mamy do czynienia z jednolitą usługą, czy też z różnymi usługami, fakt ustalenia jednej ceny za świadczenie (świadczenia) nie ma znaczenia decydującego, może jedynie sugerować, że w rzeczywistości mamy do czynienia z jednolitą usługą. Jednakże, jeżeli okoliczności wskazują na to, że nabywca miał zamiar nabyć nie tyle jednolitą, kompleksową usługę, ile dwie różne usługi, wówczas cenę należy stosownie, proporcjonalnie rozdzielić i każdej usłudze przypisać stosowną dla niej część.

Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem wniosku, wskazać również należy, że:

- w wyroku TSUE z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV v. OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financien, ECLI:EU:C:2005:649, TSUE wskazał, że po pierwsze z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania podatku VAT. W ocenie TSUE, aby określić, czy mamy do czynienia z jednym świadczeniem, należy przede wszystkim poszukać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem ustalenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (pkt 20 wyroku). Podobnie jest w przypadku, jeśli dwa (lub więcej) świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (punkt 22 wyroku),

- w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse LLP przeciwko Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs, ECLI:EU:C:2012:597, TSUE wskazał, że aby móc uznać, że ogół świadczeń zapewnianych przez wynajmującego najemcy stanowi jedno świadczenie, należy zbadać czy wykonywane świadczenia stanowią jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, czy też obejmują one świadczenie główne, względem którego pozostałe świadczenia mają charakter dodatkowy (pkt 22 wyroku).

Istotnym kryterium wpływającym na ocenę tego, czy w konkretnej sytuacji występuje świadczenie złożone, jest kryterium odrębności. Kryterium to opiera się na weryfikacji, czy poszczególne świadczenia mogą występować w obrocie gospodarczym niezależnie i czy mogą być wykonane przez dowolny inny podmiot. W przypadku odpowiedzi twierdzącej, nie występuje świadczenie złożone, lecz kilka odrębnych świadczeń, które powinny być dla celów opodatkowania VAT traktowane niezależnie od siebie. Takie stanowisko wywieść można z wyroku z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-527/07 RLRE Tellmer Property sro, ECLI:EU:C:2009:365, w którym istotnie TSUE stanął na stanowisku, że w przypadku usług najmu oraz usług sprzątania części wspólnych budynków następują dwa odrębne świadczenia dla celów VAT. Swoje stanowisko TSUE oparł na tym, że usługi sprzątania części wspólnych budynku mogą być świadczone na różnych zasadach, to znaczy na przykład przez osoby trzecie wystawiające faktury obejmujące koszt tych usług bezpośrednio lokatorom lub przez wynajmującego zatrudniającego w tym celu własnych pracowników lub posługującego się przedsiębiorstwem zajmującym się sprzątaniem.

Podsumowując zatem powyższe, świadczenie złożone ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej), niezależnie opodatkowane świadczenia.

Z przedstawionego opisu wynika, że Wnioskodawca udostępnia osobom fizycznym korty tenisowe w związku z organizacją turnieju. Wnioskodawca także rejestruje uczestników oraz zapewnia sędziego sprawującego nadzór nad prowadzonymi rozgrywkami. Klienci zobowiązani są do uiszczenia jednorazowej opłaty za udostępnienie kortu w związku z organizacją turnieju, w ramach której otrzymują wstęp na obiekt z możliwością rozgrywania meczów podczas turnieju oraz wsparcie w zakresie rejestracji, nadzoru nad przebiegiem rozgrywek. Świadczenie udostępnienia kortu związane z organizacją turnieju jest sprzedawane łączne i nie jest podzielone na bilet wstępu i organizację turnieju. W związku ze świadczeniem usługi Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za porządek i bezpieczeństwo podczas turnieju, za zabezpieczenie infrastruktury obiektu przed zniszczeniem, uszkodzeniem czy dewastacją. Wnioskodawca odpowiada także za przestrzeganie Instrukcji Bezpieczeństwa Pożarowego.

Analiza przedstawionego opisu świadczenia, które wykonuje Wnioskodawca, w szczególności warunków w jakich jest ono realizowane wskazuje, że należy uznać je za jedno świadczenie (usługę), składające się z kilku elementów. Klient zobowiązany do uiszczenia opłaty oczekuje od Wnioskodawcy organizacji turnieju tenisowego, a więc możliwości wstępu na obiekt z możliwością rozegrania meczu, rejestracji uczestników oraz zapewnienia sędziego sprawującego nadzór nad prowadzonymi rozgrywkami. Klient (nabywca) nie może zrezygnować z żadnego elementu tej usługi.

Zatem Klient nabywając przedmiotową usługę otrzymuje jedno świadczenie składające się z kilku nierozerwalnie związanych ze sobą elementów (o których nie decyduje), dostępnych w ramach jednorazowej opłaty za udostępnienie kortu w związku z organizacją turnieju tenisa. Wszystkie wskazane w opisie elementy w jednakowym stopniu tworzą jedną pojedynczą usługę i w równym stopniu się na nią składają.

Podsumowując, usługę udostępnienia kortów tenisowych w związku z organizacją turnieju należy, w kontekście art. 42b ust. 5 ustawy, traktować jako jedną usługę (o której mowa w pkt 1 ww. przepisu).

Uzasadnienie klasyfikacji usługi.

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy – towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Natomiast stosownie do art. 42a ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2023 r., wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej ,,WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

1. opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;

2. klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, niezbędną do:

a) określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,

b) stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;

3. stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4.

Zatem w przypadku, gdy stawka podatku od towarów i usług nie jest uzależniona od zaklasyfikowania danego towaru lub usługi do odpowiedniej klasyfikacji (CN, PKOB lub PKWiU), ale od spełnienia definicji (opisu) zawartej w odpowiednim przepisie ustawy lub pozycji załącznika do ustawy, przedmiotem postępowania w zakresie wydania WIS jest ustalenie, czy opisany towar lub usługa spełnia wymogi wskazane przez ustawodawcę w tym opisie_._

W poz. 67 załącznika nr 3 do ustawy, stanowiącego wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, wskazano bez względu na symbol PKWiU – „Wstęp na imprezy sportowe”.

Należy zwrócić uwagę, że ustawodawca objął obniżoną stawką podatku VAT w wysokości 8% usługi wstępu na imprezy sportowe, lecz wyłącznie w zakresie wstępu. Ustawodawca nie określił jednak ani form ani kategorii „wstępu”, do których ma zastosowanie obniżona stawka podatku w wysokości 8%.

Słownik Języka Polskiego (`(...)`) definiuje pojęcie wstępu wskazując m.in., że jest to „możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś”. Zatem pod pojęciem „wstępu” w rozumieniu poz. 67 załącznika nr 3 do ustawy należy rozumieć możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś, przy czym nie ma znaczenia forma biletu (lub opłaty), tzn. czy jest to opłata startowa, jednorazowy bilet, czy też karnet upoważniający do kilku wejść. Dodatkowo należy zauważyć, że wejścia (wstępu) nie można kojarzyć tylko z możliwością wejścia np. do określonego miejsca (pomieszczenia). Ze wstępem w rozumieniu tych przepisów związane jest określone świadczenie (typowe dla danego obiektu). I tak np. z nabyciem biletu wstępu do teatru związana jest możliwość obejrzenia przedstawienia, w przypadku parku rozrywki – możliwość korzystania z określonych urządzeń, sali tanecznej – możliwość tańczenia, na imprezę sportową – możliwość obejrzenia rozgrywanych na danym obiekcie zawodów, „na siłownię” – możliwość wykonywania ćwiczeń siłowych przy wykorzystaniu znajdujących się na jej terenie przyrządów, do parku narodowego – możliwość oglądania obiektów przyrodniczych znajdujących się na jego terenie.

Zwrócić należy uwagę na różnicę pomiędzy pojęciem opłaty pobieranej od wstępu uczestników imprezy sportowej, a pojęciem wstępu widzów/kibiców na imprezę sportową. Opłata pobierana od wstępu uczestników imprezy sportowej związana jest z możliwością aktywnego uczestniczenia poprzez np. przebiegnięcie trasy, rozegranie meczu, natomiast opłata za wstęp na imprezę sportową wnoszona przez widza/kibica związana jest z możliwością uczestniczenia poprzez oglądanie imprezy sportowej. Zatem pojęcie „wstęp” nie należy kojarzyć wyłącznie z możliwością wejścia do określonego miejsca.

W omawianej sprawie Klient nie nabywa wprawdzie biletu wstępu tylko uiszcza jednorazową opłatę za udostępnienie kortu w związku z organizacją turnieju. Jednakże, wniesienie tej opłaty oznacza możliwość wzięcia udziału w turnieju tenisowym. Sam fakt, że Klient nie nabywa „fizycznie” biletu w celu wejścia do określonego miejsca (na korty tenisowe) nie oznacza, że w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia ze wstępem w rozumieniu stosowanym na potrzeby VAT. Niewątpliwie uiszczenie ww. opłaty stanowi bezwzględny warunek, którego spełnienie umożliwia wzięcie udziału w turnieju, a więc daje prawo uczestniczenia w czymś.

Biorąc pod uwagę powyższe, w analizowanej sprawie mamy do czynienia po stronie organizatora turnieju tenisowego (Wnioskodawcy) z czynnościami zmierzającymi do przygotowania i przeprowadzenia turnieju. Warunkiem koniecznym nabycia prawa uczestniczenia w organizowanym turnieju tenisowym jest uiszczenie jednorazowej opłaty. W konsekwencji zdaniem tut. Organu omawiana usługa dotyczy wstępu na aktywny udział w turnieju tenisowym, zatem udział w tym turnieju, powinien być postrzegany jako sprzedaż przez organizatora (Wnioskodawcę) usługi związanej ze wstępem na imprezę sportową.

W tym miejscu należy podkreślić, że w Sekcji R Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług „USŁUGI KULTURALNE, ROZRYWKOWE, SPORTOWE I REKREACYJNE” znajduje się dział 93 „USŁUGI ZWIĄZANE ZE SPORTEM, ROZRYWKĄ I REKREACJĄ”. W dziale tym przewidziano m.in. grupowanie 93.11.10.0 „Usługi związane z działalnością obiektów sportowych”, obejmujące m.in.: usługi związane z działalnością obiektów sportowych na otwartym powietrzu lub halowych obiektów sportowych, takich jak: stadiony i areny sportowe, lodowiska, baseny, boiska sportowe, pola golfowe, tory do gry w kręgle, korty tenisowe, ujeżdżalnie, itp.

Przez obiekt sportowy rozumieć należy zwarty zespół urządzeń terenowych oraz budynków przeznaczonych do celów sportowych (www.stat.gov.pl).

Zatem grupowanie PKWiU 93.11.10.0 „Usługi związane z działalnością obiektów sportowych” obejmuje usługi polegające na udostępnianiu obiektu sportowego lub jego części (np. całości lub części hali sportowej, lodowiska, basenu) – osobom fizycznym lub podmiotom gospodarczym, na zasadzie wykupienia biletu wstępu (np. karnetów, biletów wstępu zakupionych przez pracodawców dla swoich pracowników) uprawniającego do korzystania z obiektu zgodnie z jego charakterem, niezależnie czy celem wstępu jest uprawianie sportu czy rekreacja.

Uwzględniając powyższe wskazać należy, że przedmiotowa usługa udostępnienia kortów tenisowych w związku z organizacją turnieju nie stanowi usługi sklasyfikowanej w grupowaniu PKWiU 93.11.10.0 „USŁUGI ZWIĄZANE Z DZIAŁALNOŚCIĄ OBIEKTÓW SPORTOWYCH”. Takimi usługami mogą bowiem być: usługi organizowania różnorodnych imprez sportowych na posiadanych obiektach sportowych, udostępnianie obiektu sportowego na zasadzie wykupienia wstępu, czy usługi prowadzenia nauki określonej gry sportowej przez pracowników zatrudnionych przez właściciela określonego obiektu sportowego.

Podsumowując, opisana we wniosku usługa polegająca na udostępnieniu kortów tenisowych w związku z organizacją turnieju, za którą pobierana jest stosowna opłata stanowi „Wstęp na imprezy sportowe”, wymieniony w poz. 67 załącznika nr 3 do ustawy.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1 i art. 138i ust. 4.

W myśl art. 146ea ustawy, w roku 2023:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%;

2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3, wynosi 8%;

3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;

4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

Natomiast stosownie do art. 146ef ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do końca roku, w którym suma wydatków wymienionych w art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz.U. poz. 655, 974 i 1725) określonych na ten rok w ustawie budżetowej, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 lipca tego roku, oraz planie finansowym Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych przedłożonym zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny albo projekcie tego planu przedstawionym do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej zgodnie z art. 42 ust. 2 i 3 tej ustawy, jeżeli plan ten nie został przedłożony zgodnie z art. 42 ust. 4 tej ustawy, po wyłączeniu planowanych przepływów finansowych w ramach tej sumy wydatków, jest wyższa niż 3% wartości produktu krajowego brutto określonego zgodnie z art. 40 ust. 2 tej ustawy:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%;

2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;

3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;

4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

W załączniku nr 3 do ustawy stanowiącym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8% wymienione zostały towary i usługi objęte obniżoną stawką podatku. I tak, pod poz. 67 tego załącznika zastał wymieniony „Wstęp na imprezy sportowe” – bez względu na symbol PKWiU.

Podsumowując, opisana we wniosku usługa, polegająca na udostępnieniu kortów tenisowych w związku z organizacją turnieju stanowi usługę wstępu na imprezę sportową i podlega opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146ea pkt 2 ustawy oraz art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy w zw. z poz. 67 załącznika nr 3 do ustawy.

Informacje dodatkowe.

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do usług tożsamych pod każdym względem z usługą będącą przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże, z zastrzeżeniem art. 42c ust. 2-2d ustawy, organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, oraz ten podmiot, w odniesieniu do usługi będącej jej przedmiotem, która zostanie wykonana w okresie ważności WIS (art. 42c ust. 1 pkt 2 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- usługa, będąca przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia następującego po dniu jej doręczenia (art. 42ha ust. 1 ustawy).

WIS traci ważność przed upływem 5 lat, z dniem:

1. następującym po dniu doręczenia decyzji o zmianie WIS albo decyzji o uchyleniu WIS, albo

2. wygaśnięcia na podstawie art. 42h ust. 1

- w zależności od tego, które ze zdarzeń nastąpiło wcześniej (art. 42ha ust. 2 ustawy).

WIS wygasa z mocy prawa przed upływem powyższego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku odnoszących się do usługi będącej przedmiotem tej WIS, gdy zmiana tych przepisów spowodowała, że

- klasyfikacja usługi, lub

- stawka podatku właściwa dla usługi lub

- podstawa prawna stawki podatku

staje się niezgodna z tymi przepisami.

Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, z którymi WIS stała się niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w związku z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP albo za pośrednictwem systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie: https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/, będąc użytkownikiem/wyznaczając użytkownika konta w e-Urzędzie Skarbowym.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).