0112-KDSL2-1.440.101.2023.5.NR

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 2 marca 2023 r. (data wpływu 6 marca 2023 r.), uzupełnionego pismami z dnia – brak daty sporządzenia pisma (data wpływu 4 maja 2023 r.) oraz z dnia – brak daty sporządzenia pisma (data wpływu 20 czerwca 2023 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa (świadczenie kompleksowe) – pośrednictwo w rezerwacji usług taxi świadczone na rzecz taksówkarzy oraz udostępnienie centrali, sieci komputerowej i aplikacji

Opis usługi**:** Nabywcą świadczenia jest współpracownik – taksówkarz, prowadzący we własnym imieniu działalność gospodarczą, z którym podpisywana jest umowa współpracy. Każdy współpracownik – taksówkarz posiada licencję na przewóz osób taksówką. Przedmiotem ww. umowy jest współpraca w zakresie organizowania i świadczenia przewozów pasażerskich, na którą składają się następujące czynności:

- udostępnienie centrali i sieci komputerowej oraz aplikacji,

- pośrednictwo w rezerwacji usług taxi.

Kierowca korzysta z zainstalowanej na swoim urządzeniu mobilnym aplikacji, która jest mu udostępniana przez Wnioskodawcę. Aplikacja umożliwia przyjęcie zlecenia o wolnej taksówce. Wnioskodawca za pomocą osoby zatrudnionej w centrali – dyspozytorki, przekazuje dokładny adres odebrania pasażera w celu umożliwienia wykonania usługi przewozu osób taksówką. Następnie taksówkarz za pomocą aplikacji informuje dyspozytora o statusie zrealizowanego kursu. Dyspozytor w razie potrzeby kontaktuje się ponownie z klientem i przekazuje mu uzyskane od kierowcy informacje. Odpłatność za wykonany kurs jest przyjmowana przez kierowcę gotówką lub za pośrednictwem czytnika kart płatniczych albo płatności przez aplikację. Odpłatność z tytułu wykonanego przewozu należna jest współpracownikowi – taksówkarzowi. Wynagrodzenie rozliczane jest w miesięcznych okresach rozliczeniowych i dokumentowane fakturą. Odpowiedzialność za przewóz pasażerów w przypadku szkody, kolizji auta itp. ponosi kierowca, który posiada w tym zakresie stosowne ubezpieczenie OC, NW, wg uznania AC oraz ważne badania techniczne pojazdu.

Rozstrzygnięcie: PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 2015 – 52

Stawka podatku od towarów i usług: 23%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 1 ustawy w zw. z art. 146ea pkt 1 ustawy oraz art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

UZASADNIENIE

W dniu 6 marca 2023 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. świadczenia według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług. Wniosek uzupełniono w dniu 4 maja 2023 r. oraz w dniu 20 czerwca o doprecyzowanie opisu świadczenia oraz stosowne dokumenty.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis świadczenia

Nazwa usługi - usługa pośrednictwa w rezerwacji zleceń taxi. Jest to usługa kompleksowa świadczona na rzecz współpracowników taksówkarzy. Nabywcą usługi jest współpracownik taksówkarz, z którym jest podpisana umowa o współpracy, której przedmiotem jest współpraca w zakresie organizowania i świadczenia przewozów pasażerskich. Wnioskodawca do świadczenia usług używa dedykowanej wersji aplikacji, która jest udostępniana współpracownikom w celu przekazania zlecenia.

W skład abonamentu wchodzi:

- korzystanie z obsługi centrali i sieci komputerowej oraz aplikacji - Wnioskodawca posiada sieć komputerową, centralę telefoniczną i dostęp do aplikacji umożliwiające przyjęcie zlecenia od klienta i przekazanie go drogą elektroniczną taksówkarzowi w celu wykonania zlecenia. Wnioskodawca opłaca miesięczne wynagrodzenie dyspozytorek, opłaca dostęp do systemu (…) - aplikacja, utrzymanie połączeń telefonicznych z centralą oraz ponosi koszty związane z utrzymaniem sieci komputerowej,

- pośrednictwo w rezerwacji usług taxi (opis poniżej).

Pośrednictwo w rezerwacji usług taxi - Wnioskodawca zatrudnia na umowę o pracę osoby obsługujące centralę dyspozytorki. Są one odpowiedzialne za przyjmowanie zleceń klientów (obsługa centrali telefonicznej) i przekazywanie ich współpracownikom - taksówkarzom za pomocą systemu komputerowego i aplikacji mobilnej. W ramach swoich obowiązków pracownicy wykonują czynności składające się na wykonanie usługi pośrednictwa w rezerwacji. Mowa o usłudze pośrednictwa w rezerwacji, ponieważ zlecenia przyjęte od klientów są przekazywane współpracownikom, którzy świadczą usługę przewozu osób taksówką i pobierają we własnym imieniu opłatę za wykonany kurs.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na pośrednictwie w rezerwacji usług taxi (radio-taxi) (…). Wnioskodawca posiada licencję dla podmiotów prowadzących pośrednictwo przy przewozie osób, o której mowa w art. 5b ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym.

Zgodnie z wpisem w CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej) Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie następujących symboli PKD (Polska Klasyfikacja Działalności):

49.32.Z Działalność taksówek osobowych - działalność przeważająca oraz

47.79.Z Sprzedaż detaliczna artykułów używanych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach,

47.91.Z Sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet,

47.99.Z Pozostała sprzedaż detaliczna prowadzona poza siecią sklepową, straganami i targowiskami,

49.31.Z Transport lądowy pasażerski miejski i podmiejski,

49.39.Z Pozostały transport lądowy pasażerski, gdzie indziej niesklasyfikowany,

49.41.Z Transport drogowy towarów,

52.10.A Magazynowanie i przechowywanie paliw gazowych,

52.10.B Magazynowanie i przechowywanie pozostałych towarów,

73.11.Z Działalność agencji reklamowych,

73.12.B Pośrednictwo w sprzedaży miejsca na cele reklamowe w mediach drukowanych,

73.12.D Pośrednictwo w sprzedaży miejsca na cele reklamowe w pozostałych mediach,

77.11.Z Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek.

Wnioskodawca zawiera umowy o współpracę z taksówkarzami prowadzącymi działalność gospodarczą, którzy wykonują usługi transportu osób własnymi lub podnajmowanymi samochodami. Każdy współpracownik - taksówkarz posiada licencję na przewóz osób taksówką. W ramach umowy o współpracy Wnioskodawca zobowiązuje się do rezerwacji oraz przekazywania zleceń na przewozy współpracownikowi.

W tym celu Wnioskodawca zapewnia całodobową obsługę centrali na obszarze miasta, system informatyczny (aplikacja) do przejmowania zleceń od klientów i przekazywania ich realizującym przejazd taksówkarzom oraz reklamę i promocję usług świadczonych przez współpracowników Wnioskodawcy.

Współpracownik - kierowca korzysta z aplikacji udostępnionej przez Wnioskodawcę, która umożliwia przyjęcie zlecenia, jak również przyjęcie elektronicznie płatności za zlecenie. Centrala przekazuje kierowcy dokładny adres odebrania pasażera i wszelkie dodatkowe informacje od niego uzyskane, umożliwiające wykonanie usługi przewozu osób taksówką. Odpłatność za wykonany kurs jest przyjmowana przez kierowcę gotówką lub za pośrednictwem czytnika kart płatniczych, albo płatności przez aplikację. Płatność za kurs stanowi przychód kierowcy i jako taki jest ujmowany przez niego w raporcie z kasy fiskalnej, której właścicielem jest współpracownik - kierowca lub firma go zatrudniająca.

Główną usługą świadczoną przez Wnioskodawcę jest usługa polegająca na pośrednictwie w zamawianiu usług taxi. Przedmiotem umowy jest współpraca w zakresie organizowania i świadczenia przewozów pasażerskich na rzecz osób fizycznych, osób prawnych i jednostek organizacyjnych. W ramach zawieranych umów o współpracy Wnioskodawca zobowiązuje się do zapewnienia całodobowej obsługi centrali oraz przyjmowania i przekazywania zleceń otrzymanych od klientów. Współpracownik, czyli taksówkarz, korzysta z aplikacji, która jest mu udostępniana przez Wnioskodawcę i którą ma zainstalowaną na swoim urządzeniu mobilnym. Aplikacja ta umożliwia przyjęcie zlecenia o wolnej taksówce. Wnioskodawca za pomocą osób zatrudnionych do obsługi centrali przekazuje dokładny adres odebrania pasażera w celu umożliwienia wykonania usługi przewozu osób taksówką. Korzystanie z aplikacji wymaga zatrudnienia dyspozytorów, którzy obsługują tę aplikację 24 godziny na dobę, odbierają telefony z zamówieniami i weryfikują prawidłowość przekazanych taksówkarzom do wykonania zleceń usługi taxi. Natomiast taksówkarz za pomocą aplikacji informuje dyspozytora o statusie realizowanego kursu. Dyspozytor w razie potrzeby kontaktuje się ponownie z klientem i przekazuje mu uzyskane od kierowcy informacje (np. taksówka już podjechała, albo spóźni się 5 minut). Dzięki temu cały proces obsługi zlecenia przebiega bardzo sprawnie. Przedstawiona powyżej procedura związana z przekazaniem zlecenia od klienta do wykonania usługi przewozu taxi stanowi usługę pośrednictwa w rezerwacji taxi. Dzięki informacjom uzyskanym od osób obsługujących centralę i aplikację mobilną możliwe jest wykonywanie zleceń przez współpracownika. W sytuacji, w której takiego rozwiązania by nie było, współpracownik musiałby wykonywać usługi przewozu osób samodzielnie, oczekując w miejscu dozwolonym na ewentualnego klienta, czyli prowadziłby indywidualnie własną działalność gospodarczą bez wsparcia logistycznego i musiałby się zajmować nie tylko realizacją usługi taxi, ale także pozyskiwaniem klientów.

Wsparciem logistycznym jest właśnie stworzona do tego centrala telefoniczna oraz przedmiotowa aplikacja, która umożliwia w sposób sprawny i szybki pozyskanie klienta. Ww. działania stanowią wspólną część umożliwiającą wykonane w sposób profesjonalny przekazanie zlecenia do etapu wykonania usługi przewozu osób taksówką. Reasumując, przedstawione wyżej czynności są narzędziem niezbędnym, aby współpracownik mógł w sposób zorganizowany wykonywać usługi w zakresie przewozu osób. Istnienie samej centrali bez zaplecza współpracowników nie pozwoli na wykonanie usługi przewozu osób. Odpłatność z tytułu wykonanego przewozu należna jest współpracownikowi - taksówkarzowi.

Opłata abonamentowa tworzy w ocenie Wnioskodawcy, świadczenie kompleksowe i powinna być opodatkowana łącznie wedle zasad właściwych dla usług taxi. Wszystkie ww. czynności wchodzące w zakres świadczeń Wnioskodawcy w aspekcie gospodarczym stanowią nierozerwalną całość. Wszystkie te usługi składają się na działanie oraz wywiązywanie się z umów o współpracy z kierowcami - taksówkarzami.

Z tytułu zawartej umowy o współpracy taksówkarz opłaca miesięczny abonament za usługi pośrednictwa w rezerwacji zleceń taxi, w skład którego wchodzi:

- opłata za korzystanie z obsługi centrali i sieci komputerowej oraz aplikacji,

- opłata za pośrednictwo w rezerwacji usług taxi.

Ww. zespół świadczeń składa się na usługę kompleksową. Elementy składowe tej usługi są ze sobą ściśle związane i nierozerwalne. Dlatego też - zdaniem Wnioskodawcy - świadczenia takie powinny być opodatkowane w całości z zastosowaniem takiej stawki, jaka jest właściwa dla usługi zasadniczej, którą jest usługa pośrednictwa w rezerwacji taxi. Podstawowym kryterium pozwalającym uznać zbiór określonych czynności za usługę kompleksową (złożoną), jest określenie wzajemnych relacji pomiędzy usługami wchodzącymi w skład usługi złożonej w zakresie celów, które te usługi realizują. Poszukując dominującego elementu świadczenia, należy w szczególności próbować ustalić, które ze świadczeń przede wszystkim uzyskać chce nabywca oraz czy te pozostałe świadczenia nie są przypadkiem wyłącznie narzędziem umożliwiającym wykorzystanie, bądź lepsze wykonanie świadczenia zasadniczego. Jak zauważył Trybunał w orzeczeniu z dnia 11 lutego 2010 r. w sprawie C-88/09 (Graphic Procede), świadczenia mają charakter pomocniczy, a nie dominujący, jeśli służą przedsiębiorcy do tego, aby klienci mogli jak najlepiej skorzystać z zapewnianych świadczeń. Wskazuje się w związku z tym, że świadczenia pomocnicze z ekonomicznego punktu widzenia dopełniają świadczenie zasadnicze. Elementem dominującym w przedmiotowej usłudze stanowiącej zespół świadczeń, o których mowa wyżej, jest usługa pośrednictwa w rezerwacji usług taxi. To ona ma przede wszystkim ma znaczenie dla usługobiorcy (taksówkarza), zaś pozostałe świadczenia (opłata za korzystanie z obsługi centrali i sieci komputerowej oraz aplikacji) mają charakter służebny względem tego świadczenia podstawowego (pośrednictwa) i służą lepszemu wykonaniu usługi pośrednictwa. W związku z tym należy uznać, że przedstawiona wyżej opłata abonamentowa tworzy świadczenie kompleksowe i powinna być opodatkowana łącznie wedle zasad właściwych dla usług pośrednictwa w rezerwacji usług taxi. W ocenie Wnioskodawcy, opłata abonamentowa, w której skład wchodzą wyżej wymienione usługi, stanowi usługę kompleksową pośrednictwa w rezerwacji taxi, gdyż to właśnie ta usługa stanowi główną usługę świadczoną przez Wnioskodawcę.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługa ta mieści się w klasyfikacji pod symbolem PKWiU 49.32 - usługi taksówek osobowych. W poz. 40 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, stanowiącego wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8% wymieniono usługi zgrupowane pod symbolem PKWiU 49.32 „Usługi taksówek osobowych”, stąd właściwą stawką dla tej usługi jest stawka 8%.

W dniu 4 maja 2023 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek o następujące informacje.

Wnioskodawca wyjaśnił, że we wniosku w części D.1 „Przedmiot wniosku” wpisał 2, bo uważa, że usługa kompleksowa, którą świadczy składa się nierozerwalnie z dwóch składników, które łącznie składają się na opłatę abonamentową:

1. Korzystanie z obsługi centrali telefonicznej, sieci komputerowej i aplikacji;

2. Pośrednictwo w rezerwacji usług.

Celem właściwego wykonania usługi pośrednictwa w rezerwacji usług taxi Wnioskodawca zatrudnia na umowę o pracę pracownika ((`(...)`)).

(…)

Na kompleksową usługę „pośrednictwa w rezerwacji usług taxi” składają się także koszty reklamy firmy (…).

(`(...)`).

W zakresie sposobu ustalania taryfy z kierowcami Wnioskodawca wyjaśnia, że z uwagi na dynamikę życia i różne niespodziewane okoliczności, wysokość opłaty ustalana jest w momencie wystawiania faktury, gdyż aplikacja rejestruje czas pracy poszczególnych kierowców, tj. dni i godziny pracy w trakcie doby i Wnioskodawca wie jaką taryfę ma zastosować. Kierowcy zgłaszają Wnioskodawcy, najczęściej telefonicznie na nr telefonu wskazany w umowie, absencje chorobowe czy urlopy oraz ewentualne przerwy z powodu naprawy samochodów zgodnie z treścią umowy, w tym zakresie Wnioskodawca nie prowadzi żadnych zamówień, zleceń itp. Wnioskodawca dodaje, że na tym tle nigdy nie było żadnych zastrzeżeń ani konfliktów pomiędzy stronami umowy, nie odnotował jakichkolwiek zaległości w płatnościach otrzymywanych od kierowców.

(`(...)`).

Kompleksowość świadczonej usługi Wnioskodawca wyjaśnia w następujący sposób:

Tylko łączne zaplecze techniczne i logistyczne w postaci centrali telefonicznej oraz sieci komputerów i odpowiedniej aplikacji gwarantują wykonanie usługi na rzecz współpracowników w postaci pośredniczenia w rezerwacji usług taxi. Ani sama centrala, ani sama sieć komputerowa, ani sama aplikacja nie umożliwiają realizacji usługi pośrednictwa, ale ich łączne wykorzystanie.

W dniu 20 czerwca 2023 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek o następujące informacje.

Zgodnie z treścią zawartej umowy usługę przewozu pasażerów świadczy kierowca, będący właścicielem samochodu osobowego przystosowanego do przewozu osób. Przewóz osób świadczy w ramach własnej działalności gospodarczej zgłoszonej w CEIDG, przychód ze świadczenia usług stanowi przychód z jego działalności gospodarczej natomiast za ewentualne szkody, kolizje itp. odpowiedzialność ponosi również kierowca. Jak każdy kierowca, posiada w tym zakresie stosowne ubezpieczenie OC, NW ewentualnie wg uznania AC oraz ważne badania techniczne pojazdu.

Zleceniobiorca odpowiada więc za przewóz osoby jak i ewentualne szkody w pojeździe, który stanowi jego własność/współwłasność.

Obowiązki Zleceniodawcy zostały wymienione w § 1 pkt 3 umowy i tylko w tym zakresie może ponosić odpowiedzialność. Od momentu przyjęcia zlecenia do momentu jego zakończenia pełną odpowiedzialność ponosi Zleceniobiorca, gdyż to on bezpośrednio realizuje zlecenie przewozu pasażera. Nie jest możliwe przejęcie odpowiedzialności przez Zleceniodawcę ani za pasażera i jego bagaż, samochód, gdyż Zleceniodawca nie świadczy usługi przewozu a jedynie pośredniczy w przekazaniu zlecenia od potencjalnego klienta do Zleceniobiorcy z uwzględnieniem postanowień zawartej umowy.

W trybie przewidzianym w art. 200 § 1 Ordynacji podatkowej, postanowieniem z dnia 30 czerwca 2023 r. znak 0112-KDSL2-1.440.101.2023.4.NR tutejszy organ wyznaczył Stronie siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w zakresie zebranego w sprawie materiału dowodowego. Postanowienie zostało skutecznie doręczone w dniu 5 lipca 2023 r. Do dnia wydania niniejszej decyzji z prawa tego Strona nie skorzystała.

Uzasadnienie występowania świadczenia kompleksowego (usługi)

Na wstępie należy wyjaśnić, że co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedno świadczenie obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka czynności, świadczenie to nie powinno być sztucznie dzielone dla celów podatkowych.

Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za czynność zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako czynności pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do czynności zasadniczej.

Natomiast, aby móc wskazać, że dane świadczenie jest świadczeniem złożonym (kompleksowym), powinno składać się ono z różnych czynności, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na świadczenie kompleksowe składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia, świadczenie nie powinno być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będzie jedno świadczenie kompleksowe, obejmujące kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład wykonywanego świadczenia wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia złożonego kompleksowego.

Stanowisko takie przedstawił również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (zwany dalej TSUE) w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., nr C-349/96, Card Protection Plan Ltd (CPP) przeciwko Commissioners of Customs and Excise, ECLI:EU:C:1999:93, stwierdzając, że: „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem wniosku, wskazać również należy, że:

- w wyroku z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV v. OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financien, ECLI:EU:C:2005:649, TSUE wskazał, że po pierwsze z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania podatku VAT (podatek od towarów i usług). W ocenie TSUE, aby określić, czy mamy do czynienia z jednym świadczeniem, należy przede wszystkim poszukać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem ustalenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (pkt 20 wyroku). Podobnie jest w przypadku, jeśli dwa (lub więcej) świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (pkt 22 wyroku),

- w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11, Field Fisher Waterhouse LLP przeciwko Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs, ECLI:EU:C:2012:597, TSUE wskazał, że aby móc uznać, że ogół świadczeń zapewnianych przez wynajmującego najemcy stanowi jedno świadczenie, należy zbadać czy wykonywane świadczenia stanowią jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, czy też obejmują one świadczenie główne, względem którego pozostałe świadczenia mają charakter dodatkowy (pkt 22 wyroku).

Charakter danego świadczenia należy oceniać biorąc pod uwagę punkt widzenia nabywcy oraz cechy charakterystyczne tego świadczenia (vide: wyrok TSUE z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service srl, ECLI:EU:C:2008:108, pkt 51-53; z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro, ECLI:EU:C:2009:365, pkt 17-19 oraz z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV, ECLI:EU:C:2009:722, pkt 36-38).

Stanowisko takie przedstawiła również Rzecznik Generalna Juliane Kokott w opinii z dnia 22 października 2020 r. do sprawy C-581/19 Frenetikexito – Unipessoal Lda przeciwko Autoridade Tributária e Aduaneira, ECLI:EU:C:2020:855, wskazując, że: „Wskazówką świadczącą o istnieniu jednego świadczenia złożonego jest też jednolity cel gospodarczy transakcji (26). Jeżeli przeciętnemu świadczeniobiorcy zależy właśnie na połączeniu kilku świadczeń, przemawia to za istnieniem jednego świadczenia złożonego. W świetle orzecznictwa Trybunału jedno świadczenie złożone występuje wtedy, kiedy wszystkie elementy świadczenia są niezbędne dla osiągnięcia jego celu (27)”.

Jednym z decydujących czynników uznania usługi za „świadczenie kompleksowe” jest zatem także to, czy przeciętny konsument (tj. przeciętny świadczeniobiorca) postrzega otrzymane świadczenie jako wiele niezależnych świadczeń, czy też jedno pojedyncze świadczenie. Kluczowym kryterium w tym przypadku jest powszechny odbiór, a więc to, co rozumie pod tym ogół ludności. Cechą charakterystyczną jednego świadczenia złożonego jest nierozerwalność jego poszczególnych elementów. Również w sytuacji, gdy świadczeniobiorca nie może otrzymać jednego elementu świadczenia bez innego, przemawia to za jednym świadczeniem złożonym. Ponadto wskazówką świadczącą o istnieniu jednego świadczenia złożonego jest też jednolity cel gospodarczy transakcji. Jeżeli przeciętnemu świadczeniobiorcy zależy właśnie na połączeniu kilku świadczeń, przemawia to za istnieniem jednego świadczenia złożonego. W świetle orzecznictwa TSUE jedno świadczenie złożone występuje zatem wtedy, kiedy wszystkie elementy świadczenia są niezbędne dla osiągnięcia jego celu.

Podsumowując zatem powyższe, świadczenie kompleksowe ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy, dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej), niezależnie opodatkowane świadczenia.

Biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia, uwzględniając opis zawarty we wniosku, jego uzupełnieniach oraz dokumenty przedłożone przez Wnioskodawcę należy wskazać, że pośrednictwo w rezerwacji usług taxi świadczone na rzecz taksówkarzy oraz udostępnienie centrali, sieci komputerowej i aplikacji są ze sobą tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość.

Z materiału dowodowego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na pośrednictwie w rezerwacji usług taxi (radio-taxi). Wnioskodawca posiada licencję dla podmiotów prowadzących pośrednictwo przy przewozie osób, o której mowa w art. 5b ust. 2 pkt 2 ustawy o transporcie drogowym. Usługa świadczona jest na rzecz współpracowników – kierowców, którzy posiadają licencje na wykonywanie krajowego transportu drogowego w zakresie przewozu osób taksówką. Odpowiedzialność za przewóz pasażerów w przypadku szkody, kolizji auta itp. ponosi kierowca, który posiada w tym zakresie stosowne ubezpieczenie OC, NW, wg uznania AC oraz ważne badania techniczne pojazdu.

Na podstawie umowy o świadczeniu usług pośrednictwa w rezerwacji zleceń taxi, Spółka obowiązana jest do odpłatnego świadczenia kompleksowej usługi pośrednictwa. W ramach zawieranych umów o współpracy Wnioskodawca zobowiązuje się do zapewnienia całodobowej obsługi centrali. W tym celu Wnioskodawca zatrudnia na umowę o pracę pracownika, który zajmuje się obsługą centrali telefonicznej. Wnioskodawca korzysta z usługi firmy, która udostępnia aplikację na urządzenia mobilne kierowców, świadczy usługę zamawiania taksówek i obsługę dyspozytorską centrali (w godzinach (…) czyli w czasie, kiedy nie robi tego zatrudniony pracownik etatowy ani osobiście właściciel). Dyspozytorzy obsługują aplikację 24 godziny na dobę, odbierają telefony z zamówieniami, przekazują dokładny adres odebrania pasażera w celu umożliwienia wykonania usługi przewozu osób taksówką i weryfikują prawidłowość przekazanych taksówkarzom danych. Współpracownik, czyli taksówkarz, korzysta z aplikacji, która jest mu udostępniana przez Wnioskodawcę i którą ma zainstalowaną na swoim urządzeniu mobilnym. Aplikacja ta umożliwia przyjęcie zlecenia o wolnej taksówce. Natomiast taksówkarz za pomocą aplikacji informuje dyspozytora o statusie realizowanego kursu. Dyspozytor w razie potrzeby kontaktuje się ponownie z klientem i przekazuje mu uzyskane od kierowcy informacje (np. taksówka już podjechała, albo spóźni się 5 minut). Odpłatność z tytułu wykonanego przewozu należna jest współpracownikowi – taksówkarzowi. Wynagrodzenie rozliczane jest w miesięcznych okresach rozliczeniowych i dokumentowane fakturą. Procedura związana z przekazaniem zlecenia od klienta do wykonania usługi przewozu taxi stanowi usługę pośrednictwa w rezerwacji taxi.

Wysokość opłaty abonamentowej należnej Wnioskodawcy z tytułu usługi pośrednictwa świadczonej na rzecz kierowców, kalkulowana jest przez Zleceniodawcę na podstawie poniesionych kosztów: obsługi centrali telefonicznej, sieci komputerowej, aplikacji oraz opłaty za pośrednictwo w rezerwacji usług taxi. Wysokość opłaty abonamentowej rozliczana jest wg (…) taryf (…).

Stwierdzić należy, że świadczeniem głównym jest usługa pośrednictwa w rezerwacji usług taxi. To ona ma przede wszystkim znaczenie dla usługobiorcy (taksówkarza), natomiast pozostałe świadczenia (udostępnienie centrali, sieci komputerowej i aplikacji) mają charakter służebny i służą lepszemu wykonaniu usługi pośrednictwa. Dzięki informacjom uzyskanym od osób obsługujących centralę i aplikację mobilną możliwe jest wykonywanie zleceń przez współpracownika – taksówkarza. W sytuacji, kiedy takiego rozwiązania by nie było, współpracownik musiałby wykonywać usługi przewozu samodzielnie, oczekując w miejscu dozwolonym na klienta, musiałby zajmować się nie tylko realizacją usługi taxi, ale także pozyskiwaniem klientów.

Realizacja wszystkich czynności wchodzących w skład usługi pośrednictwa umożliwia prawidłowe wykonanie przez Wnioskodawcę umów zawartych z kierowcami. Ponadto, z załączonych dokumentów wynika, że Wnioskodawca nie oferuje możliwości nabycia poszczególnych elementów usługi pośrednictwa, jako osobnych/odrębnych świadczeń, zaś kierowcy zainteresowani są nabyciem usługi pośrednictwa jako świadczenia kompleksowego. Gdyby kierowca nie korzystał z usług pośrednictwa Spółki, konieczne byłoby podejmowanie przez niego dodatkowych działań, generujących po jego stronie dodatkowe koszty, w celu samodzielnego pozyskiwania zleceń na przewozy. Korzystając z usługi pośrednictwa Spółki, kierowca otrzymuje kompleksowe rozwiązanie logistyczne, dzięki któremu w prosty i sprawny sposób otrzymuje zlecenia na wykonanie przewozów taksówką i nie musi podejmować samodzielnie żadnych dodatkowych czynności.

Zatem stwierdzić należy, że w opisanym świadczeniu kompleksowym elementem dominującym jest usługa pośrednictwa w rezerwacji usług taxi, natomiast czynnościami o charakterze pomocniczym są udostępnienie obsługi centrali telefonicznej i sieci komputerowej oraz aplikacji.

W związku z powyższym, w dalszej części decyzji tutejszy Organ określi klasyfikację/stawkę podatku dla usługi pośrednictwa w zamawianiu usług taksówkowych (elementu dominującego).

Uzasadnienie klasyfikacji usługi

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie świadczonych usług należy stosować Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r. poz. 1676 ze zm.).

Podstawowe cele, konstrukcję i sposób posługiwania się Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług oraz jej interpretację wskazują zasady metodyczne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) zawarte w ww. rozporządzeniu.

Zasady metodyczne stanowią integralną część klasyfikacji. Zawarte w nich postanowienia obowiązują przy jej interpretacji i stosowaniu (pkt 1.3).

Zgodnie z pkt 1.2 zasad metodycznych, Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) składa się z:

- niniejszych zasad metodycznych,

- uwag do poszczególnych sekcji,

- schematu klasyfikacji.

Natomiast schemat klasyfikacji – jak wskazano w pkt 1.4 zasad metodycznych – stanowi wykaz grupowań i obejmuje:

- symbole grupowań,

- nazwy grupowań.

Stosownie do pkt 5.3.2 zasad metodycznych, każdą usługę należy zaliczać do odpowiedniego grupowania zgodnie z jej charakterem, niezależnie od symbolu PKD, pod którym został zaklasyfikowany w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej REGON podmiot gospodarczy wykonujący usługę.

W pkt 7.6 zasad metodycznych zawarto ogólne reguły klasyfikowania usług. I tak, na podstawie pkt 7.6.2, gdy przeprowadzona analiza opisu wykonywanych czynności wskazuje na możliwość zaliczenia usługi do dwóch lub kilku grupowań, należy przyjąć następujące reguły klasyfikowania, z tym jednak, że porównywać można jedynie grupowania tego samego poziomu hierarchicznego:

- grupowanie, które zawiera bardziej dokładny opis czynności, powinno być uprzywilejowane (wybrane) w stosunku do grupowania zawierającego opis ogólny,

- usługa złożona, składająca się z kombinacji różnych czynności, której nie można zaklasyfikować zgodnie ze wskazanym sposobem, powinna być zaklasyfikowana jak usługa, która nadaje całości zasadniczy charakter,

- usługę, której nie można zaklasyfikować zgodnie z (tiret 1, 2) należy zaklasyfikować w grupowaniu odpowiednim dla usługi o najbardziej zbliżonym charakterze.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że działalność Wnioskodawcy polega na świadczeniu usługi pośrednictwa w rezerwacji usług taxi na rzecz współpracowników - kierowców prowadzących we własnym imieniu działalność gospodarczą oraz udostępnienie obsługi centrali telefonicznej i sieci komputerowej oraz aplikacji.

Pośrednictwo to obejmuje kontakt pomiędzy zamawiającym taksówkę, a kierowcą taksówki posiadającym licencję na wykonywanie krajowego transportu drogowego w zakresie przewozu osób taksówką. Zasadniczym celem usług świadczonych przez Wnioskodawcę dla kierowców jest umożliwienie im wykonywania usług przewozu pasażerów poprzez przekazanie kierowcy dokładnego adresu odebrania pasażera i wszelkich dodatkowych informacji od niego uzyskanych, umożliwiających wykonanie usługi przewozu osób taksówką.

Wnioskodawca klasyfikuje powyższą usługę zgodnie z PKWiU 49.32, w związku z powyższym tutejszy organ wskazuje, że zgodnie z tytułem, Sekcja H Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług obejmuje „TRANSPORT I GOSPODARKA MAGAZYNOWA”.

Z wyjaśnień do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) wynika, że sekcja H obejmuje m.in. usługi taksówek osobowych.

W sekcji H zawarty jest m.in. dział 49 „TRANSPORT LĄDOWY I RUROCIĄGOWY”, który zawiera m.in. klasę 49.32 „USŁUGI TAKSÓWEK” oraz pozycję 49.32.11.0 „Usługi taksówek, z wyłączeniem wynajmu samochodów osobowych z kierowcą”.

Grupowanie to obejmuje:

- przewozy wahadłowe do i z portu lotniczego, pozarozkładowe,

- rezerwację usług w tym zakresie,

- usługi taksówek osobowych, polegające na przewozie indywidualnych pasażerów do ustalonych przez nich miejsc.

Grupowanie to nie obejmuje:

- transportu pasażerskiego pojazdami napędzanymi siłą mięśni ludzkich lub ciągnionymi przez zwierzęta, sklasyfikowanego w 49.39.35.0,

- usług taksówek wodnych i powietrznych, sklasyfikowanych w 50.30.19.0 i 51.10.12.0,

- usług pogotowia ratunkowego, sklasyfikowanych w 86.90.14.0.

W przedmiotowej sprawie podkreślić należy, że Wnioskodawca nie zajmuje się bezpośrednio przewozem klientów, ani nie udostępnia w tym celu pojazdów, ani kierowców. Działalność Wnioskodawcy opiera się na pośredniczeniu w procesie zamawiania taksówek. Wnioskodawca posiada licencję na pośrednictwo przy przewozie osób. To kierowca taksówki posiada licencję na wykonywanie krajowego transportu drogowego w zakresie przewozu osób taksówką. Wynagrodzenie należne Wnioskodawcy z tytułu usługi pośrednictwa na rzecz kierowców rozliczane jest wg (…) różnych taryf (…). Odpłatność za wykonanie usługi przewozu taksówką należna jest kierowcy.

W sprawie będącej przedmiotem analizy podkreślenia wymaga fakt, że odpowiedzialność za przewóz pasażerów w przypadku szkody, kolizji auta itp. ponosi kierowca, który posiada w tym zakresie stosowne ubezpieczenie OC, NW, wg uznania AC oraz ważne badania techniczne pojazdu. Wnioskodawca wskazał, iż nie jest możliwe przejęcie odpowiedzialności przez Zleceniodawcę ani za pasażera i jego bagaż, samochód, gdyż Zleceniodawca nie świadczy usługi przewozu a jedynie pośredniczy w przekazaniu zlecenia od potencjalnego klienta do Zleceniobiorcy z uwzględnieniem postanowień zawartej umowy.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie świadczy usługi taksówek osobowych – zamówienie taksówki jest wykonywane w stosunku do klienta (pasażera) w imieniu kierowcy taksówki i na jego rzecz, a Wnioskodawca z tytułu świadczonej usługi nie otrzymuje wynagrodzenia oraz nie ponosi odpowiedzialności cywilnej.

W tym miejscu należy powołać Sekcję H Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług obejmuje TRANSPORT I GOSPODARKA MAGAZYNOWA.

Z wyjaśnień do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) wynika, że sekcja H obejmuje m.in.:

- lądowy transport pasażerski i towarów, wykonywany na podstawie rozkładów jazdy lub poza nimi, z wykorzystaniem różnych środków lokomocji (kursujących w obrębie miast i pomiędzy miastami), takich jak: kolej, metro oraz różne jednostki transportu drogowego (samochody, autobusy, autokary, tramwaje),

- usługi taksówek osobowych,

- usługi wspomagające transport.

W sekcji H zawarty został dział 52 MAGAZYNOWANIE I USŁUGI WSPOMAGAJĄCE TRANSPORT, który obejmuje: magazynowanie i usługi wspomagające transport, takie jak: usługi dotyczące infrastruktury transportowej (np. usługi portów lotniczych, portów morskich, tuneli, mostów itp.), usługi agencji transportowych i przeładunek towarów.

Dział 52 zawiera m.in. pozycję 52.21.29.0 Pozostałe usługi wspomagające transport drogowy. Grupowanie to obejmuje także usługi związane z obsługą centrali wzywania radio-taxi.

Biorąc pod uwagę opis usługi będącej przedmiotem analizy – a w szczególności to, że kierowca ponosi odpowiedzialność za przewóz pasażerów w przypadku szkody, kolizji auta itp. ponosi kierowca – należy stwierdzić, że usługa ta spełnia kryteria i posiada właściwości dla usług objętych działem PKWiU 52 „MAGAZYNOWANIE I USŁUGI WSPOMAGAJĄCE TRANSPORT”.

Klasyfikacja została dokonana zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015), zwłaszcza z uwzględnieniem pkt 5.3.2 tych zasad.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Według art. 146ea pkt 1 ustawy, w roku 2023 stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

Z kolei stosownie do art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do końca roku, w którym suma wydatków wymienionych w art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz.U. poz. 655, 974 i 1725) określonych na ten rok w ustawie budżetowej, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 lipca tego roku, oraz planie finansowym Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych przedłożonym zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny albo projekcie tego planu przedstawionym do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej zgodnie z art. 42 ust. 2 i 3 tej ustawy, jeżeli plan ten nie został przedłożony zgodnie z art. 42 ust. 4 tej ustawy, po wyłączeniu planowanych przepływów finansowych w ramach tej sumy wydatków, jest wyższa niż 3% wartości produktu krajowego brutto określonego zgodnie z art. 40 ust. 2 tej ustawy stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

W związku z powyższym, ponieważ opisana we wniosku usługa nie została wymieniona jako usługa, dla której ustawodawca, w ustawie oraz w aktach wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidział obniżoną stawkę podatku, właściwą stawką dla jej opodatkowania jest stawka podatku w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy w zw. z art. 146ea pkt 1 ustawy oraz art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do świadczeń kompleksowych tożsamych pod każdym względem ze świadczeniem będącym przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże, z zastrzeżeniem art. 42c ust. 2-2d ustawy, organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, oraz ten podmiot, w odniesieniu do świadczenia kompleksowego będącego jej przedmiotem, które zostanie wykonane w okresie ważności WIS (art. 42c ust. 1 pkt 3 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- świadczenie kompleksowe będące przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia następującego po dniu jej doręczenia (art. 42ha ust. 1 ustawy).

WIS traci ważność przed upływem 5 lat, z dniem:

1. następującym po dniu doręczenia decyzji o zmianie WIS albo decyzji o uchyleniu WIS, albo

2. wygaśnięcia na podstawie art. 42h ust. 1

- w zależności od tego, które ze zdarzeń nastąpiło wcześniej (art. 42ha ust. 2 ustawy).

WIS wygasa z mocy prawa przed upływem powyższego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku odnoszących się do świadczenia kompleksowego będącego przedmiotem tej WIS, gdy zmiana tych przepisów spowodowała, że:

- klasyfikacja towaru/usługi, lub

- stawka podatku właściwa dla towaru/usługi, lub

- podstawa prawna stawki podatku

staje się niezgodna z tymi przepisami.

Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, z którymi WIS stała się niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w związku z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP albo za pośrednictwem systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie: https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/, będąc użytkownikiem/wyznaczając użytkownika konta w e-Urzędzie Skarbowym.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).