0112-KDSL2-2.440.148.2023.3.EZ

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r., poz. 2651, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, i art. 42a w zw. z art. 42b ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 28 kwietnia 2023 r. (data wpływu 4 maja 2023 r.), uzupełnionego pismem z dnia 7 czerwca 2023 r. (data wpływu 12 czerwca 2023 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa (świadczenie kompleksowe) – zarządzanie budynkami mieszkalnymi wielorodzinnymi sklasyfikowanymi w PKOB 1122, które nie stanowią współwłasności Wnioskodawcy

Opis świadczenia:

Wnioskodawca zamierza rozpocząć świadczenie kompleksowej usługi zarządzania budynkami mieszkalnymi. Usługa zarządzania świadczona przez Spółkę będzie obejmować: nadzór nad pobieraniem, zgodnie z podjętymi uchwałami, miesięcznych zaliczek od właścicieli na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną oraz świadczeń indywidualnych związanych z użytkowaniem mieszkania, opracowywanie planów finansowo-gospodarczych wspólnot mieszkaniowych, pomoc w opracowaniu sprawozdań finansowych wspólnot mieszkaniowych, przygotowanie, analizę, redagowanie treści uchwał i regulaminów wspólnot mieszkaniowych, przygotowanie, opiniowanie negocjowanie warunków umów niezbędnych dla prawidłowego funkcjonowania urządzeń na nieruchomości, nadzór nad prowadzeniem książek obiektu budowlanego, nadzór nad usuwaniem awarii oraz skutków awarii urządzeń i instalacji technicznych oraz doradztwo i opiniowanie możliwości zmiany dostawcy energii elektrycznej i energii cieplnej. W przedmiotowej sprawie, nabywcą usługi zarządzania nieruchomością jest wspólnota mieszkaniowa lub podmiot świadczący na rzecz wspólnoty mieszkaniowej usługę administrowania wspólnotą jako główny wykonawca. Usługa realizowana jest w ramach jednej umowy na rzecz ostatecznego odbiorcy (wspólnoty mieszkaniowej), która zainteresowana jest wykonaniem czynności wchodzących w skład usługi w sposób łączny, a nie jako nabywania odrębnych usług polegających na świadczeniu poszczególnych czynności. Wnioskodawca ma otrzymywać wynagrodzenie ryczałtowe z tytułu zarządzania wspólnotą mieszkaniową uzgodnione w drodze negocjacji, płatne co miesiąc.

Rozstrzygnięcie: PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 2015 – 68.32.11.0

Cel wydania WIS: na potrzeby stosowania przepisu § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2023 r., poz. 955)

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2023 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. świadczenia kompleksowego według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) na potrzeby stosowania § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień. Wniosek uzupełniono w dniu 12 czerwca 2023 r. poprzez doprecyzowanie opisu świadczenia oraz przesłanie dokumentów.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis świadczenia.

Wnioskodawca zwraca się z wnioskiem w zakresie klasyfikacji usługi w celu stosowania przepisu § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2020 r., poz. 1983).

Wnioskodawca zamierza rozpocząć świadczenie kompleksowej usługi zarządzania budynkami mieszkalnymi.

Na usługę świadczoną przez Spółkę składają się czynności, które swoim zakresem odpowiadają definicji „zarządzania nieruchomościami”, wskazanej w art. 184b ustawy o gospodarce nieruchomościami, zgodnie z którą zarządzanie nieruchomością polega na podejmowaniu decyzji i dokonywaniu czynności mających na celu zapewnienie racjonalnej gospodarki nieruchomością, a w szczególności w zakresie:

1. właściwej gospodarki ekonomiczno-finansowej nieruchomości;

2. bezpieczeństwa użytkowania i właściwej eksploatacji nieruchomości;

3. właściwej gospodarki energetycznej w rozumieniu przepisów prawa energetycznego;

4. bieżącego administrowania nieruchomością;

5. utrzymania nieruchomości w stanie niepogorszonym zgodnie z jej przeznaczeniem;

6. uzasadnionego inwestowania w nieruchomość.

W odniesieniu do wymienionych powyżej kategorii czynności składających się na właściwą gospodarkę ekonomiczno-finansową nieruchomości, usługa zarządzania świadczona przez Spółkę będzie obejmować:

1. Nadzór nad pobieraniem, zgodnie z podjętymi uchwałami, miesięcznych zaliczek od właścicieli na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną oraz świadczeń indywidualnych związanych z użytkowaniem mieszkania.

2. Opracowywanie planów finansowo-gospodarczych wspólnot mieszkaniowych oraz pomoc w opracowaniu sprawozdań finansowych wspólnot mieszkaniowych.

W odniesieniu do bieżącego administrowania nieruchomością, usługa zarządzania świadczona przez Spółkę będzie obejmować:

1. Przygotowanie, analiza redagowanie treści uchwał i regulaminów wspólnot mieszkaniowych.

2. Przygotowanie, opiniowanie negocjowanie warunków umów niezbędnych dla prawidłowego funkcjonowania urządzeń na nieruchomości.

W odniesieniu do bezpieczeństwa użytkowania i właściwej eksploatacji nieruchomości, usługa zarządzania świadczona przez Spółkę będzie obejmować:

1. Nadzór nad prowadzeniem książek obiektu budowlanego.

2. Nadzór nad usuwaniem awarii oraz skutków awarii urządzeń i instalacji technicznych.

Natomiast w odniesieniu do właściwej gospodarki energetycznej w rozumieniu przepisów prawa energetycznego, usługa zarządzania świadczona przez Spółkę będzie obejmować:

1. Doradztwo i opiniowanie możliwości zmiany dostawcy energii elektrycznej i energii cieplnej.

Aby móc wskazać, że dane świadczenie jest świadczeniem złożonym (kompleksowym), powinno składać się ono z różnych czynności, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na świadczenie złożone składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Z kolei czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej.

W przedmiotowej sprawie, nabywcą usługi zarządzania nieruchomością jest wspólnota mieszkaniowa lub podmiot świadczący na rzecz wspólnoty mieszkaniowej usługę administrowania wspólnotą jako główny wykonawca. Usługa realizowana jest w ramach jednej umowy na rzecz ostatecznego odbiorcy (wspólnoty mieszkaniowej), która zainteresowana jest wykonaniem czynności wchodzących w skład usługi w sposób łączny, a nie jako nabywania odrębnych usług polegających na świadczeniu poszczególnych czynności. W obrocie rynkowym nie funkcjonuje model, w ramach którego świadczone są lub dostarczane są takie czynności odrębnie, a co za tym idzie nie stanowią one usług będących przedmiotem sprzedaży.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi opisane we wniosku stanowią jedną kompleksową usługę zarządzania, a czynności składające się na to świadczenie są nierozerwalne – stanowią obiektywnie jedną całość sprzedawaną nierozłącznie. Z ekonomicznego i praktycznego punktu widzenia byłoby sztucznym działaniem dla konsumenta rozdzielanie czynności przedstawionych we wniosku. Analizując otrzymywaną przez konsumenta usługę, jak i identyfikację potrzeb konsumenta w tym zakresie, bezsprzecznie jest to jedna usługa, a nie kilka odrębnych.

Umowa, w ramach której Wnioskodawca planuje świadczyć usługi jest umową starannego działania, zatem jej celem jest wykonywanie określonych czynności. Zatem w ramach przedmiotowej usługi zarządzania nabywca oczekuje realizowania czynności opisanych powyżej. Wnioskodawca ma otrzymywać wynagrodzenie ryczałtowe z tytułu zarządzania wspólnotą mieszkaniową uzgodnione w drodze negocjacji, płatne co miesiąc.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że:

- nie jest niezbędne wykonanie wszystkich czynności jednocześnie w danym okresie rozliczeniowym (miesiącu), aby uznać, że przedmiotowa usługa z wniosku została zrealizowana,

- pomiędzy czynnościami wchodzącymi w skład świadczenia będącego przedmiotem wniosku nie występuje zależność powodująca że czynności te nie mogą być wykonane odrębnie, jednakże realizowanie poszczególnych czynności w związku ze sobą nawzajem, powoduje że można mówić o zarządzaniu wspólnotą mieszkaniową,

- czynności składające się na opisane świadczenie prowadzą do całościowej obsługi w zakresie zarządzania nieruchomością będącą w zarządzie wspólnoty mieszkaniowej.

W dniu 12 czerwca 2023 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek o następujące informacje:

1. Budynki mieszkalne, o których mowa we wniosku nie stanowią współwłasności Wnioskodawcy.

2. Symbol PKOB budynków, których dotyczy świadczenie usług opisanych we wniosku to 1122.

Do ww. uzupełnienia Wnioskodawca dołączył (…).

W trybie przewidzianym w art. 200 § 1 Ordynacji podatkowej, postanowieniem z dnia 10 lipca 2023 r. nr 0112-KDSL2-2.440.148.2023.2.EZ tutejszy organ wyznaczył Wnioskodawcy siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w zakresie zebranego w sprawie materiału dowodowego. Postanowienie zostało skutecznie doręczone Wnioskodawcy w dniu 11 lipca 2023 r. Do dnia wydania niniejszej decyzji z prawa tego Wnioskodawca nie skorzystał.

Uzasadnienie występowania świadczenia kompleksowego (usługi)

Na wstępie należy wskazać, że co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedno świadczenie obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka czynności, świadczenie to nie powinno być sztucznie dzielone dla celów podatkowych.

Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za czynność zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako czynności pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do czynności zasadniczej.

Aby móc wskazać, że dane świadczenie jest świadczeniem złożonym (kompleksowym), powinno składać się ono z różnych czynności, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na świadczenie kompleksowe składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia, świadczenie nie powinno być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będzie jedno świadczenie kompleksowe, obejmujące kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład wykonywanego świadczenia wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia kompleksowego.

Stanowisko takie przedstawił również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (zwany dalej TSUE) w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., nr C-349/96, Card Protection Plan Ltd (CPP) przeciwko Commissioners of Customs and Excise, ECLI:EU:C:1999:93, stwierdzając, że: „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem wniosku, wskazać również należy, że:

- w wyroku z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV v. OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financien, ECLI:EU:C:2005:649, TSUE wskazał, że po pierwsze z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania podatku VAT (podatek od towarów i usług). W ocenie TSUE, aby określić, czy mamy do czynienia z jednym świadczeniem, należy przede wszystkim poszukać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem ustalenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (pkt 20 wyroku). Podobnie jest w przypadku, jeśli dwa (lub więcej) świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (pkt 22 wyroku),

- w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11, Field Fisher Waterhouse LLP przeciwko Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs, ECLI:EU:C:2012:597, TSUE wskazał, że aby móc uznać, że ogół świadczeń zapewnianych przez wynajmującego najemcy stanowi jedno świadczenie, należy zbadać czy wykonywane świadczenia stanowią jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, czy też obejmują one świadczenie główne, względem którego pozostałe świadczenia mają charakter dodatkowy (pkt 22 wyroku).

Charakter danego świadczenia należy oceniać biorąc pod uwagę punkt widzenia nabywcy oraz cechy charakterystyczne tego świadczenia (vide: wyrok TSUE z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service srl, ECLI:EU:C:2008:108, pkt 51-53; z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro, ECLI:EU:C:2009:365, pkt 17-19 oraz z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV, ECLI:EU:C:2009:722, pkt 36-38).

W tym miejscu warto zwrócić uwagę na opinię rzecznik generalnej Juliane Kokott z dnia 22 października 2020 r. do sprawy C-581/19 Frenetikexito – Unipessoal Lda przeciwko Autoridade Tributária e Aduaneira, ECLI:EU:C:2020:855, gdzie wskazano, że „W przypadku jednego świadczenia złożonego kilka elementów świadczenia tworzy świadczenie sui generis. Zgodnie z orzecznictwem Trybunału takie świadczenie występuje w sytuacji, w której dwa lub więcej elementów albo dwie lub więcej czynności dokonane przez podatnika są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno, niepodzielne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny. Trybunał ustala, czy ma to miejsce, określając elementy charakterystyczne, a tym samym istotę danej transakcji, z punktu widzenia przeciętnego konsumenta” (22).

Rzecznik Generalna Juliane Kokott w ww. opinii, wskazała również, że: „Wskazówką świadczącą o istnieniu jednego świadczenia złożonego jest też jednolity cel gospodarczy transakcji (26). Jeżeli przeciętnemu świadczeniobiorcy zależy właśnie na połączeniu kilku świadczeń, przemawia to za istnieniem jednego świadczenia złożonego. W świetle orzecznictwa Trybunału jedno świadczenie złożone występuje wtedy, kiedy wszystkie elementy świadczenia są niezbędne dla osiągnięcia jego celu (27)”.

Podsumowując zatem powyższe, świadczenie kompleksowe ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy, dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej), niezależnie opodatkowane świadczenia.

Dla ustalenia, czy w danym przypadku mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym, czy też zespołem odrębnych świadczeń, istotne jest dokonanie analizy danej transakcji z punktu widzenia jej znaczenia ekonomicznego oraz z punktu widzenia odbiorcy świadczenia rozumianego jako przeciętny konsument. Wnioski takie wynikają z wyroku TSUE z dnia 22 października 2009 r. w sprawie C-242/08 Swiss Re Germany Holding GmbH ECLI:EU:C:2009:647, który został powołany także przez NSA w wyroku sygn. akt I FSK 344/15 z dnia 28 października 2016 r., odnoszącym się do usług kompleksowego utrzymania autostrady. W wyroku tym Sąd przyznał rację organowi, który wydał interpretację uznającą, że w opisanej sytuacji mamy do czynienia z usługą kompleksowego utrzymania autostrady opodatkowaną stawką 23%. Wszystkie czynności wykonywane przez Podmiot są podejmowane w ramach przedmiotowej usługi i mają charakter elementów składowych tej usługi.

W przedmiotowej sprawie, dla oceny czy mamy do czynienia ze świadczeniem kompleksowym oraz dla prawidłowej identyfikacji tego świadczenia istotne jest ustalenie celu zawieranej umowy pomiędzy Wnioskodawcą a nabywcą świadczenia. W omawianym przypadku, z punktu widzenia nabywcy usługi, tj. wspólnoty mieszkaniowej lub podmiotu świadczącego na rzecz wspólnoty mieszkaniowej usługę administrowania wspólnotą, będzie on nabywać jedno świadczenie, wymagające podejmowania szeregu czynności.

Nabywca nie jest bowiem zainteresowany nabyciem poszczególnych, pojedynczych czynności i oczekuje od Wnioskodawcy realizacji konkretnego celu, jakim jest zarządzanie nieruchomościami mieszkalnymi. Ponadto, Wnioskodawca będzie otrzymywać łączne wynagrodzenie za wykonanie usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi, obejmujące wszystkie czynności wymienione w umowie.

Zdaniem Organu, w przedmiotowej sprawie poszczególne czynności, które będą wykonywane w ramach zawieranej umowy – nie będą stanowiły celu samego w sobie, lecz będą to czynności związane z realizacją usługi zarządzania nieruchomościami mieszkaniowymi. Zatem uznać należy, że w analizowanym przypadku mamy do czynienia z kompleksową usługą dotyczącą zarządzania nieruchomościami mieszkaniowymi wielorodzinnymi. Wszystkie czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach tej kompleksowej usługi, będą podejmowane w celu należytego wykonania przedmiotu umowy i będą miały charakter elementów składowych tej usługi – stworzą obiektywnie jedno, nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny.

W tym miejscu jeszcze raz podkreślić należy, że zasadą jest, iż każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Aby móc wskazać, iż dana usługa jest usługą złożoną (kompleksową), powinna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu.

Jak wskazano powyżej, w przypadku świadczenia złożonego cechą charakterystyczną takiego świadczenia jest nierozerwalność jego poszczególnych elementów. W tym przypadku poszczególne elementy świadczenia stapiają się ze sobą, tworząc nowe, niezależne świadczenie. Z punktu widzenia przeciętnego konsumenta w przypadku jednego świadczenia złożonego jego poszczególne elementy tracą swoją niezależność ustępując nowemu świadczeniu sui generis. Ocenie podlega wyłącznie jedno świadczenie w całości. Jeżeli świadczeniobiorca nie może otrzymać jednego elementu świadczenia bez innego, przemawia to za jednym świadczeniem złożonym.

W analizowanym przypadku, czynności składające się na to świadczenie są nierozerwalne, tj. stanowią obiektywnie jedną całość sprzedawaną nierozłącznie. Czynności wykonywane w ramach świadczenia będą związane z utrzymaniem nieruchomości mieszkaniowych wielorodzinnych, a nabycie ich odrębnie nie będzie miało uzasadnienia z punktu widzenia nabywcy.

Podsumowując, w rozpatrywanej sprawie należy uznać, że mamy do czynienia z usługą kompleksową w zakresie zarządzania nieruchomością mieszkalną, a wszystkie czynności wykonywane przez Wnioskodawcę będą podejmowane w celu należytego wykonania świadczenia i będą miały charakter elementów składowych tej usługi.

Uzasadnienie klasyfikacji usługi.

Zgodnie z art. 42a pkt 2 lit. b) ustawy, wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera m.in. klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, niezbędną do stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4.

W myśl art. 42b ust. 4 ustawy, wniosek o wydanie WIS może zawierać żądanie sklasyfikowania towaru albo usługi na potrzeby stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie, innych niż dotyczące określenia stawki podatku.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku w poz. 56 druku WIS-W Wnioskodawca wskazał: „§ 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień”, co oznacza, że oczekuje on wydania Wiążącej Informacji Stawkowej na potrzeby stosowania ww. przepisu.

Zgodnie z § 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, rozporządzenie określa inne niż określone w art. 43-81 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej „ustawą”, zwolnienia od podatku od towarów i usług, zwanego dalej „podatkiem”, oraz szczegółowe warunki stosowania tych zwolnień.

Natomiast w myśl § 3 ust. 1 pkt 3 ww. rozporządzenia, zwalnia się od podatku usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi, świadczone na zlecenie, z wyłączeniem wyceny nieruchomości mieszkalnych (PKWiU ex 68.32.11.0 i PKWiU ex 68.32.12.0).

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy – towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie świadczonych usług należy stosować Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676, z późn. zm.).

Podstawowe cele, konstrukcję i sposób posługiwania się Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług oraz jej interpretację wskazują zasady metodyczne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) zawarte w ww. rozporządzeniu.

Zasady metodyczne stanowią integralną część klasyfikacji. Zawarte w nich postanowienia obowiązują przy jej interpretacji i stosowaniu (pkt 1.3).

Zgodnie z pkt 1.2 zasad metodycznych, Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) składa się z:

- niniejszych zasad metodycznych,

- uwag do poszczególnych sekcji,

- schematu klasyfikacji.

Natomiast schemat klasyfikacji – jak wskazano w pkt 1.4 zasad metodycznych – stanowi wykaz grupowań i obejmuje:

- symbole grupowań,

- nazwy grupowań.

Stosownie do pkt 5.3.2 zasad metodycznych, każdą usługę należy zaliczać do odpowiedniego grupowania zgodnie z jej charakterem, niezależnie od symbolu PKD (Polska Klasyfikacja Działalności), pod którym został zaklasyfikowany w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej REGON podmiot gospodarczy wykonujący usługę.

W pkt 7.6 zasad metodycznych zawarto ogólne reguły klasyfikowania usług. I tak, na podstawie pkt 7.6.2, gdy przeprowadzona analiza opisu wykonywanych czynności wskazuje na możliwość zaliczenia usługi do dwóch lub kilku grupowań, należy przyjąć następujące reguły klasyfikowania, z tym jednak, że porównywać można jedynie grupowania tego samego poziomu hierarchicznego:

- grupowanie, które zawiera bardziej dokładny opis czynności, powinno być uprzywilejowane (wybrane) w stosunku do grupowania zawierającego opis ogólny,

- usługa złożona, składająca się z kombinacji różnych czynności, której nie można zaklasyfikować zgodnie ze wskazanym sposobem, powinna być zaklasyfikowana jak usługa, która nadaje całości zasadniczy charakter,

- usługę, której nie można zaklasyfikować zgodnie z (tiret 1, 2) należy zaklasyfikować w grupowaniu odpowiednim dla usługi o najbardziej zbliżonym charakterze.

Zgodnie z tytułem, Sekcja L Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług obejmuje „USŁUGI ZWIĄZANE Z OBSŁUGĄ RYNKU NIERUCHOMOŚCI”. W ramach tej sekcji mieści się:

- kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek,

- wynajem i obsługa nieruchomości własnych lub dzierżawionych,

- usługi agencji nieruchomości,

- usługi zarządzania nieruchomościami świadczone na zlecenie (włączając usługi w zakresie wyceny).

W sekcji tej zawarty jest m.in. dział 68 „USŁUGI ZWIĄZANE Z OBSŁUGĄ RYNKU NIERUCHOMOŚCI”. Zgodnie z wyjaśnieniami do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) dział ten obejmuje:

- usługi wynajmujących, agentów i/lub maklerów w zakresie: kupna lub sprzedaży nieruchomości, oraz pozostałe usługi związane z nieruchomościami, takie jak: wycena nieruchomości; usługi te mogą być prowadzone na własnej lub dzierżawionej nieruchomości lub na zlecenie,

- realizację projektów budowlanych, na użytek własny lub na wynajem,

- zarządzanie nieruchomościami.

Dział ten nie obejmuje:

- realizacji projektów budowlanych do sprzedaży, sklasyfikowanej w 41.00,

- usług związanych z podziałem ziemi w celu jej ulepszenia, sklasyfikowanych w 42.99.29.0,

- usług hoteli, letnich domów, wynajmu pokoi gościnnych, pól namiotowych, kempingów i pozostałych obiektów i miejsc zakwaterowania na krótkie pobyty, sklasyfikowanych w odpowiednich grupowaniach działu 55.

W ww. dziale PKWiU należy zatem klasyfikować usługi polegające na zarządzaniu nieruchomościami.

W dziale tym znajduje się klasa 68.32 „USŁUGI ZARZĄDZANIA NIERUCHOMOŚCIAMI ŚWIADCZONE NA ZLECENIE”. Ponadto, wskazany dział obejmuje grupowanie 68.32.11.0 „Usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi świadczone na zlecenie, z wyłączeniem nieruchomości będących we współwłasności”.

Grupowanie to obejmuje:

- usługi zarządzania domami i innymi nieruchomościami mieszkalnymi świadczone na zlecenie,

- usługi zarządzania budynkami wielomieszkaniowymi (lub budynkami o wielorakim wykorzystaniu, które są przede wszystkim przeznaczone na cele mieszkalne),

- usługi zarządzania miejscami pod przewoźne domy mieszkalne,

- usługi pobierania opłat za czynsz,

- usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi stanowiącymi wspólnoty mieszkaniowe.

Uwzględniając powyższe, kompleksowa usługa będąca przedmiotem analizy, polegająca na zarządzaniu budynkami mieszkalnymi wielorodzinnymi sklasyfikowanymi w PKOB 1122, które nie stanowią współwłasności Wnioskodawcy, spełnia kryteria i posiada właściwości dla usług objętych grupowaniem PKWiU 68.32.11.0 „Usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi świadczone na zlecenie, z wyłączeniem nieruchomości będących we współwłasności”.

Klasyfikacja została dokonana zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015), zwłaszcza z uwzględnieniem pkt 5.3.2 tych zasad.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest określenie stawki podatku dla świadczenia kompleksowego, w odniesieniu do którego wydano niniejszą WIS, w związku z jego świadczeniem, Wnioskodawca może wystąpić z odrębnym wnioskiem o wydanie WIS dla tego świadczenia kompleksowego.

Ponadto, tutejszy organ informuje, że jeżeli Wnioskodawca jest zainteresowany uzyskaniem informacji dotyczącej zastosowania przepisu prawa podatkowego, dla którego wydano niniejszą decyzję, może wystąpić do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług.

Informacje dodatkowe.

Niniejsza WIS określa wyłącznie klasyfikację świadczenia kompleksowego będącego przedmiotem wniosku niezbędną do stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie (art. 42a pkt 2 lit. b w związku z art. 42b ust. 4 ustawy).

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do świadczeń kompleksowych tożsamych pod każdym względem ze świadczeniem będącym przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże, z zastrzeżeniem art. 42c ust. 2-2d ustawy, organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, oraz ten podmiot, w odniesieniu do świadczenia kompleksowego będącego jej przedmiotem, które zostanie wykonane w okresie ważności WIS (art. 42c ust. 1 pkt 3 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- świadczenie kompleksowe będące przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia następującego po dniu jej doręczenia (art. 42ha ust. 1 ustawy).

WIS traci ważność przed upływem 5 lat, z dniem:

1. następującym po dniu doręczenia decyzji o zmianie WIS albo decyzji o uchyleniu WIS albo

2. wygaśnięcia na podstawie art. 42h ust. 1

– w zależności od tego, które ze zdarzeń nastąpiło wcześniej (42h ust. 2 ustawy).

Niniejsza WIS wygasa z mocy prawa w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku odnoszących się do świadczenia kompleksowego będącego przedmiotem WIS, w wyniku której wskazana w WIS klasyfikacja świadczenia kompleksowego według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo klasyfikacja usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług,

– staje się niezgodna z tymi przepisami.

Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, z którymi WIS stała się niezgodna (art. 42h ust. 1 pkt 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w zw. z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP, lub za pośrednictwem systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie: https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/ będąc użytkownikiem/wyznaczając użytkownika konta w e-Urzędzie Skarbowym.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).