0112-KDSL2-1.440.167.2023.3.SS

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r., poz. 2651, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku Pana (…) z dnia 14 kwietnia 2023 r. (data wpływu 14 kwietnia 2023 r.), uzupełnionego pismem z dnia 27 czerwca 2023 r. (data wpływu 27 czerwca 2023 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa (świadczenie kompleksowe) – pośrednictwo w rezerwacji przewozów taksówką świadczone na rzecz współpracowników – taksówkarzy prowadzących we własnym imieniu działalność gospodarczą wraz z zapewnieniem całodobowej obsługi centrali telefonicznej; udostępnieniem aplikacji (…) umożliwiającej przyjmowanie i wykonywanie zleceń przewozu taksówką; umożliwieniem współpracownikom korzystania z obsługi centrali telefonicznej, sieci komputerowej oraz aplikacji (…) w celu wykonywania przez współpracowników usług przewozu taksówką; przyjmowaniem zleceń od klientów przez osoby obsługujące centralę telefoniczną; umożliwieniem korzystania z ustandaryzowanych zasad i wytycznych dotyczących świadczenia usług przewozu osób, opracowanych przez Wnioskodawcę oraz reklamą i promocją usług świadczonych przez współpracowników

Opis usługi: Nabywcą świadczenia jest współpracownik – taksówkarz, prowadzący we własnym imieniu działalność gospodarczą, z którym zawierana jest umowa współpracy. W ramach zawieranych umów Wnioskodawca względem współpracownika – taksówkarza zobowiązany jest do:

a) zapewnienia całodobowej obsługi centrali telefonicznej działającej na obszarze miasta, służącej do przyjmowania zleceń klientów i przekazywania ich współpracownikom za pomocą systemu komputerowego i aplikacji,

b) udostępnienia współpracownikom aplikacji (…) umożliwiającej przyjmowanie i wykonywanie zleceń przewozu taksówką, złożonych przez klientów,

c) umożliwienia współpracownikom korzystania z obsługi centrali telefonicznej, sieci komputerowej oraz aplikacji (…) Wnioskodawcy w celu wykonywania przez współpracowników usług przewozu taksówką,

d) przyjmowania zleceń od klientów przez osoby obsługujące centralę telefoniczną Wnioskodawcy i przekazywanie współpracownikom drogą telekomunikacyjną i internetową, poprzez aplikację, zleceń i zamówień na przejazd taksówką otrzymywanych od klientów, m.in. dokładny adres odebrania pasażera i wszelkie niezbędne informacje uzyskane od pasażera w celu umożliwienia wykonania usługi przewozu osób przez współpracowników,

e) umożliwienia współpracownikom korzystania z ustandaryzowanych zasad i wytycznych dotyczących świadczenia usług przewozu osób, opracowanych przez Wnioskodawcę,

f) reklamy i promocji usług świadczonych przez współpracowników.

Współpracownik – taksówkarz korzysta z aplikacji, która jest mu udostępniona przez Wnioskodawcę i którą ma zainstalowaną na swoim urządzeniu mobilnym (np. telefon, tablet, laptop). Aplikacja umożliwia przekazanie informacji o zapotrzebowaniu na kurs (zamówień przejazdu), informacji o wolnej taksówce, przyjęcie zlecenia przejazdu, informacji o wykonaniu zlecenia i gotowości przyjęcia kolejnego zlecenia, lokalizacji. Przekazanie przez Wnioskodawcę zlecenia do wykonania usługi taxi jest realizowane przez sieć telekomunikacyjną/internetową. Osoby zatrudnione przez Wnioskodawcę do obsługi centrali telefonicznej, za pomocą aplikacji, przekazują dokładny adres lub miejsce odebrania pasażera oraz wszystkie niezbędne informacje uzyskane od pasażera w celu umożliwienia wykonania usługi przewozu osób, a także weryfikują prawidłowość przekazanych współpracownikom zleceń do wykonania usługi przewozu. Współpracownik (taksówkarz) za pomocą aplikacji informuje z kolei dyspozytora o statusie realizowanego kursu, gotowości do podjęcia zlecenia, lokalizacji. Odpłatność od klienta z tytułu wykonanego przewozu należna jest współpracownikowi – taksówkarzowi i jest ona jego przychodem. Kierowca taksówki ponosi odpowiedzialność za przewóz pasażerów w przypadku szkody, kolizji auta, itp.

Rozstrzygnięcie: PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 2015 – 52

Stawka podatku od towarów i usług: 23%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 1 ustawy w zw. z art. 146ea pkt 1 ustawy oraz art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

UZASADNIENIE

W dniu 14 kwietnia 2023 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. świadczenia według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług. Wniosek uzupełniono w dniu 27 czerwca 2023 r. o doprecyzowanie opisu świadczenia oraz stosowne dokumenty.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis świadczenia

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą (wpis do CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej)), jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT (podatek od towarów i usług)). Wnioskodawca posiada sieć komputerową, całodobową centralę telefoniczną o nazwie (…) dalej jako: (…), posiadającą wyodrębnione numery telefonów oraz aplikację mobilną (…), umożliwiające przekazanie zleceń otrzymanych od klientów i przekazanie ich drogą elektroniczną taksówkarzowi w celu wykonania zlecenia przewozu osób. Wnioskodawca zatrudnia na umowy o pracę lub umowy cywilnoprawne osoby obsługujące całodobowo centralę telefoniczną – dyspozytorów. Osoby te odpowiedzialne są za przyjmowanie zleceń klientów i przekazywanie ich współpracownikom (taksówkarzom) Wnioskodawcy za pomocą systemu komputerowego i aplikacji.

Wnioskodawca zawiera ze swoimi współpracownikami – taksówkarzami umowy o współpracy. Umowa o współpracy ustala zasady współpracy:

a) w zakresie organizacji i realizacji zleceń przewozu osób taksówką składanych przez klientów indywidualnych przy pomocy (…) (centrali telefonicznej – dyspozytorni), aplikacji mobilnej (…) oraz innych programów lub urządzeń,

b) przy zawieraniu umów przewozu taksówką w imieniu klienta lub współpracownika, w tym umożliwienie płatności za zrealizowany przejazd za pomocą aplikacji mobilnej (…),

c) organizacji przewozów taxi na zlecenie klienta biznesowego w formie bezgotówkowej.

Umowa o współpracy nie jest umową o pracę w rozumieniu przepisów prawa pracy. Współpracownik (taksówkarz) wykonuje usługi przewozu osób taksówką na własny rachunek, posiada wszystkie wymagane przez prawo pozwolenia oraz dokumenty, w tym ważną licencję na krajowy transport drogowy w zakresie przewozu osób taksówką, umożliwiające świadczenie tego rodzaju usług, a także dysponuje odpowiednim samochodem (własnym lub podnajmowanym) z zainstalowanym taksometrem. Wnioskodawca nie udostępnia samochodów współpracownikom – taksówkarzom. Współpracownik, za zgodą Wnioskodawcy, może wykonywać usługi przewozu osób przy pomocy zatrudnionych przez siebie pracowników. Współpracownik zobowiązany jest do przestrzegania regulaminu Wnioskodawcy, stanowiącego integralną część umowy o współpracy, dookreślającego szczegółowe warunki współpracy między stronami, m.in. zasady obsługi klienta, zasady przydzielania i obsługi kursów przewozu osób, kary z tytułu nierzetelnego wykonywania przewozu osób przez współpracownika, a także cenników opłat i dopłat za przewóz ustalonych przez Wnioskodawcę. Współpracownik (taksówkarz) ma obowiązek oznakowania samochodu, którym wykonuje usługi przewozu taksówką, zgodnie z wytycznymi Wnioskodawcy, m.in. poprzez umieszczenia logo Wnioskodawcy. Odpłatność od klienta z tytułu wykonanego przewozu należna jest współpracownikowi – taksówkarzowi i jest ona jego przychodem.

Współpracownik – taksówkarz korzysta z aplikacji, która jest mu udostępniona przez Wnioskodawcę i którą ma zainstalowaną na swoim urządzeniu mobilnym (np. telefon, tablet, laptop). Aplikacja umożliwia przekazanie informacji o zapotrzebowaniu na kurs (zamówień przejazdu), informacji o wolnej taksówce, przyjęcie zlecenia przejazdu, informacji o wykonaniu zlecenia i gotowości przyjęcia kolejnego zlecenia, lokalizacji. Przekazanie przez Wnioskodawcę zlecenia do wykonania usługi taxi jest realizowane przez sieć telekomunikacyjną/internetową. Osoby zatrudnione przez Wnioskodawcę do obsługi centrali telefonicznej, za pomocą aplikacji, przekazują dokładny adres lub miejsce odebrania pasażera oraz wszystkie niezbędne informacje uzyskane od pasażera w celu umożliwienia wykonania usługi przewozu osób, a także weryfikują prawidłowość przekazanych współpracownikom zleceń do wykonania usługi przewozu. Współpracownik (taksówkarz) za pomocą aplikacji informuje z kolei dyspozytora o statusie realizowanego kursu, gotowości do podjęcia zlecenia, lokalizacji.

W zależności od kanału odbioru informacji o potrzebie wykonania usługi przejazdu taksówką czynności wykonywane przez Wnioskodawcę mogą polegać na:

- przy zleceniu kursu za pomocą aplikacji mobilnej – za pomocą systemu informatycznego, zlecenie jest automatycznie przekierowywane na aplikację do bezpośredniej realizacji,

- przy zleceniu kursu przekazane na infolinii telefonicznej – zlecenie jest wprowadzane do aplikacji i za pomocą systemu informatycznego, automatycznie przekierowywane na aplikację do bezpośredniej realizacji.

W ramach zawieranych umów o współpracy do obowiązków Wnioskodawcy jako usługodawcy względem współpracownika – taksówkarza (współpracowników – taksówkarzy) należy:

a) zapewnienie całodobowej obsługi centrali telefonicznej działającej na obszarze miasta, służącej do przyjmowania zleceń klientów i przekazywania ich współpracownikom za pomocą systemu komputerowego i aplikacji,

b) udostępnienie współpracownikom aplikacji (…) umożliwiającej przyjmowanie i wykonywanie zleceń przewozu taksówką, złożonych przez klientów,

c) umożliwienie współpracownikom korzystania z obsługi centrali telefonicznej, sieci komputerowej oraz aplikacji (…) Wnioskodawcy w celu wykonywania przez współpracowników usług przewozu taksówką,

d) przyjmowanie zleceń od klientów przez osoby obsługujące centralę telefoniczną Wnioskodawcy i przekazywanie współpracownikom drogą telekomunikacyjną i internetową, poprzez aplikację, zleceń i zamówień na przejazd taksówką otrzymywanych od klientów, m.in. dokładny adres odebrania pasażera i wszelkie niezbędne informacje uzyskane od pasażera w celu umożliwienia wykonania usługi przewozu osób przez współpracowników,

e) umożliwienie współpracownikom korzystania z ustandaryzowanych zasad i wytycznych dotyczących świadczenia usług przewozu osób, opracowanych przez Wnioskodawcę,

f) reklama i promocja usług świadczonych przez współpracowników.

Wnioskodawca za świadczone usługi na rzecz współpracownika pobiera od niego jednorazowo opłatę wpisową za każdy samochód zgłoszony do świadczenia usługi taksówek, a ponadto abonament miesięczny za każdego zgłoszonego kierowcę do świadczenia usług przewozu osób. Abonament płatny jest cyklicznie – co miesiąc. Wnioskodawca wystawia z tego tytułu faktury VAT. Nieuregulowanie abonamentu w terminie uprawnia Wnioskodawcę do zablokowania aplikacji współpracownika do momentu zapłaty należności. Abonament miesięczny jest ustalony w jednej wysokości dla każdego współpracownika, jego wysokość jest stała (ryczałtowa) i obejmuje całość świadczenia, przy czym umowa przewiduje udzielenie przez Wnioskodawcę rabatu dla współpracowników terminowo opłacających abonament. Wysokość abonamentu nie jest uzależniona od liczby lub wartości zleceń kursów taksówką zrealizowanych przez współpracownika. Przewidziana jest możliwość uzyskania dwukrotnie tygodniowego „urlopu abonamentowego” w ciągu roku kalendarzowego, pod warunkiem, że w tym czasie współpracownik nie będzie wykonywał przewozów taksówką. Wyjątkowo, za zgodą Wnioskodawcy, współpracownik może zostać zwolniony okresowo z opłaty abonamentowej z powodu udokumentowanego pobytu w szpitalu, sanatorium, długotrwałej choroby, braku możliwości świadczenia usług z powodu wypadku.

Umowa o współpracy zawierana jest na czas nieokreślony, z możliwością jej wypowiedzenia z zachowaniem umownego terminu wypowiedzenia, a – w określonych przypadkach – także bez okresu wypowiedzenia lub ze skróconym okresem wypowiedzenia.

Usługa złożona (kompleksowa).

Usługa świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz współpracownika – taksówkarza polega na wykonywaniu nie pojedynczej czynności, lecz kilku czynności.

Ustawa o podatku od towarów i usług, w ślad za dyrektywą Rady 2006/112/WE z dnia 28.11.2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r., s. 1 ze zm.), przewiduje zasadę odrębnego opodatkowania każdej czynności. Opodatkowanie zespołu czynności (dostaw towarów lub usług) łącznie, jako kompleksowych, winno jednak następować wówczas, gdy stanowią świadczenie złożone (kompleksowe). Zagadnienie opodatkowania świadczeń kompleksowych nie jest uregulowane w przepisach i opiera się na orzecznictwie TSUE i sądów krajowych. Każdy przypadek wymaga odrębnej oceny. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 1.12.2015 r., I FSK 1002/14, wskazał, iż z orzecznictwa wynika, że o kompleksowości świadczeń można mówić, gdy: 1) co najmniej dwa elementy albo co najmniej dwie czynności dokonane przez podatnika są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, albo gdy 2) co najmniej jeden element stanowi świadczenie główne, podczas gdy przeciwnie, jedno lub więcej świadczeń jest postrzegane jako jedno lub więcej świadczeń pomocniczych dzielących los prawny świadczenia głównego.

W wyroku z dnia 14.12.2011 r., I FSK 474/11, Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że świadczenie złożone (kompleksowe) będzie mieć miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy będzie miała charakter świadczenia podstawowego i świadczenia pomocniczego (lub świadczeń pomocniczych), a zatem takich, które umożliwiają skorzystanie (względnie lepsze skorzystanie) ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można, bez popadania w sztuczność, rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru, ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być raczej traktowane jako dwa i to niezależnie opodatkowane.

TSUE w wyroku w sprawie z 27.10.2005 r., C-41/04 (Levob Verzekeringen BV, OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financiën; w skrócie: sprawa Levob) podkreślił, że przy ocenie kompleksowości czynności trzeba mieć na względzie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania systemu podatku VAT (pkt 20 uzasad.). W celu określenia, czy mamy do czynienia z tzw. usługą kompleksową należy – wg TSUE – przede wszystkim poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem określenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi, rozumianemu jako przeciętny konsument, kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie. W orzeczeniu tym TSUE wskazał na konieczność dokonania analizy charakteru transakcji także z punktu widzenia nabywcy.

Konieczność uwzględnienia przy określeniu charakteru danego świadczenia punktu widzenia nabywcy oraz cech charakterystycznych tego świadczenia, została wyartykułowana m.in. w następujących wyrokach TSUE: z 21.2.2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service srl, ECLI:EU:C:2008:108, pkt 51-53; z dnia 11.6.2009 r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro, ECLI:EU:C:2009:365, pkt 17-19 oraz z dnia 19.11.2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV, ECLI:EU:C:2009:722, pkt 36-38).

Stanowisko takie przedstawiła również Rzecznik Generalna Juliane Kokott w opinii z 22.10.2020 r. do sprawy C-581/19 Frenetikexito – Unipessoal Lda przeciwko Autoridade Tributária e Aduaneira, ECLI:EU:C:2020:855, wskazując, że: „Wskazówką świadczącą o istnieniu jednego świadczenia złożonego jest też jednolity cel gospodarczy transakcji (26). Jeżeli przeciętnemu świadczeniobiorcy zależy właśnie na połączeniu kilku świadczeń, przemawia to za istnieniem jednego świadczenia złożonego. W świetle orzecznictwa Trybunału jedno świadczenie złożone występuje wtedy, kiedy wszystkie elementy świadczenia są niezbędne dla osiągnięcia jego celu (27)”. Rzecznik Generalna zauważyła także, że: „Jeżeli zespół świadczeń i czynności ustala cenę łączną, w świetle orzecznictwa Trybunału jest to również wskazówka świadcząca o istnieniu jednego świadczenia złożonego (30). Odwrotnie natomiast: uzgodnienie odrębnych cen za poszczególne elementy świadczenia również jest jedynie wskazówką przemawiającą za istnieniem kilku niezależnych świadczeń (31)”. Należy zauważyć, że powołaną wyżej opinię podzielił TSUE w wydanym w dniu 4.3.2021 r. wyroku C-581/19, ECLI:EU:C:2021:167.

Z powyższego wynika, że by móc wskazać, że dana usługa jest usługą złożoną (kompleksową), powinna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi do jednego celu. Jeśli więc wykonywanych jest więcej czynności i są one ze sobą ściśle powiązane oraz stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, to wówczas dla potrzeb VAT należy potraktować je jako jedną czynność opodatkowaną. Skutkiem tego, świadczenie pomocnicze, co do zasady dzieli los prawny świadczenia głównego, w szczególności w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego, miejsca świadczenia oraz stawki podatku od towarów i usług. Tym samym, świadczeniami powiązanymi ze sobą pod względem ekonomicznym i gospodarczym będą świadczenia pomocnicze oraz świadczenia główne uzasadniające ekonomiczne istnienie świadczeń pomocniczych. W przypadku, gdy w skład świadczonej usługi wchodzą usługi pomocnicze, czyli takie, które nie stanowią dla klienta celu samego w sobie, a są jedynie uzupełnieniem usługi głównej, opodatkowanie całego świadczenia winno nastąpić według stawki obowiązującej dla usługi zasadniczej.

Uzasadnienie wystąpienia usługi złożonej.

Wnioskodawca zawiera umowy o współpracy z taksówkarzami prowadzącymi własną działalność gospodarczą, którzy wykonują usługi transportu osób własnymi bądź podnajmowanymi samochodami. Każdy współpracownik – taksówkarz posiada licencję na przewóz osób. W ramach umowy o współpracy Wnioskodawca zapewnia funkcjonowanie całodobowej centrali telefonicznej na obszarze danego miasta oraz systemu komputerowego i specjalnej aplikacji, które umożliwiają przyjmowanie od klientów zleceń przewozu taksówką i przekazywanie tych zleceń, za pomocą systemu komputerowego i przedmiotowej aplikacji, współpracownikom – taksówkarzom w celu ich przyjęcia i wykonania. Wnioskodawca udostępnia również współpracownikom aplikację do korzystania. W celu świadczenia usług przewozu taksówką współpracownik korzysta zatem, bezpośrednio lub pośrednio z obsługi centrali telefonicznej, sieci komputerowej oraz aplikacji Wnioskodawcy. Osoby obsługujące centralę telefoniczną przyjmują zamówienia od klientów na przejazd taksówką (adres lub miejsce odebrania pasażera i wszelkie niezbędne informacje uzyskane od pasażera), wprowadzają je do aplikacji za pomocą systemu informatycznego, po czym następuje automatycznie przekierowanie na aplikację do bezpośredniej realizacji przez współpracowników. Przy zamówieniach kursów złożonych poprzez aplikację mobilną zlecenie jest automatycznie przekierowywane na aplikację do bezpośredniej realizacji przez współpracowników. Współpracownik – taksówkarz za pomocą aplikacji informuje z kolei o statusie realizowanego kursu, gotowości do podjęcia kolejnego zlecenia, swojej lokalizacji. Ponadto, w celu lepszego świadczenia usług taksówek przez współpracownika, Wnioskodawca umożliwia współpracownikowi korzystania z ustandaryzowanych zasad i wytycznych dotyczących świadczenia usług przewozu osób, opracowanych przez Wnioskodawcę, m.in. dotyczących sposobu oznakowania taksówki, używanych gadżetów, standardu ubioru kierowcy i sposobu zachowania wobec klientów, zasad akceptacji i wykonywania zleceń. Wnioskodawca zajmuje się również reklamą i promocją usług świadczonych przez współpracowników, co powoduje zwiększenie zamówień na przejazdy taksówką oferowane przez współpracowników – taksówkarzy, a więc zwiększenie ich obrotów.

Wyżej wymieniony zespół świadczeń składa się na usługę kompleksową. Elementy składowe tej usługi są ze sobą ściśle związane i nierozerwalne, dlatego świadczenia takie należy opodatkować w całości z zastosowaniem takiej stawki, jaka właściwa jest dla usługi zasadniczej, którą jest usługa pośrednictwa w rezerwacji usługi przejazdu taksówką. To ona ma przede wszystkim znaczenie dla usługobiorcy (współpracownika – taksówkarza), zaś pozostałe świadczenia (korzystanie z obsługi centrali telefonicznej, sieci komputerowej oraz aplikacji, korzystanie z ustandaryzowanych zasad i wytycznych w zakresie świadczenia usług taksówek, reklama i promocja usług taksówek) mają charakter służebny względem tego świadczenia podstawowego i służą lepszemu wykorzystaniu tej usługi pośrednictwa i lepszej jej efektywności. Oznaczenie samochodów współpracowników zgodnie z wytycznymi Wnioskodawcy, w powiązaniu z usługami reklamy i promocji świadczonymi przez Wnioskodawcę (wizytówki, ulotki reklamowe, banery, social media) jest działaniem służącym lepszej identyfikacji i rozpoznawalności marki, przekłada się na pozyskanie większą liczby klientów, a w konsekwencji wpływa na zwiększenie przychodów współpracowników.

Za usługi Wnioskodawca otrzymuje łączne, zryczałtowane, okresowe wynagrodzenie. Nie jest ono uzależnione od liczby lub wartości wykonanych kursów taksówką. Jednorazowa opłata wpisowa jest związana z zawarciem umowy i zależna od liczby samochodów zgłoszonych przez współpracownika do świadczenia usług. Świadczy to o jednolitości świadczenia wykonywanego przez Wnioskodawcę. W związku z tym należy uznać, że przedstawiona wyżej opłata wpisowa (jednorazowa) oraz comiesięczna opłata abonamentowa stanowi zapłatę za usługę kompleksową.

W ocenie Wnioskodawcy, wszystkie wymienione wyżej, świadczone przez niego usługi, tworzą usługę kompleksową pośrednictwa w rezerwacji przejazdów taksówką, gdyż to właśnie ona stanowi główną usługę świadczoną przez Wnioskodawcę, i powinny być opodatkowane łącznie wedle zasad właściwych dla usług pośrednictwa w rezerwacji usług taksówek.

Zawierane przez Wnioskodawcę umowy o współpracy są dostosowane do oczekiwań współpracowników – taksówkarzy. Współpracownicy nie mają możliwości nabycia oddzielnie pojedynczych usług świadczonych przez Wnioskodawcę. Usługa pośrednictwa w rezerwacji przejazdów taksówką niewątpliwie stanowi więc jedno świadczenie gospodarcze, jedną kompleksową usługę, w ramach której wchodzą wszystkie przewidziane umową czynności, a wynagrodzenie za tę usługę jest całościowe. Wszystkie czynności wykonywane przez Wnioskodawcę stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym. Ich celem jest kompleksowa organizacja sprawnego, skoordynowanego i wygodnego dla klientów funkcjonowania procesu zamawiania i wykonywania usług przejazdu taksówką. Współpracownicy są zainteresowani łącznym nabyciem wszystkich usług wyszczególnionych w umowie o współpracy, by w ten sposób zwolnić się z obowiązku bezpośredniego odbierania zamówień od klientów, weryfikacji składanych zamówień, koordynacji wykonywania zamówień, reklamy świadczonych usług. Rozwiązanie takie, zapewniające wsparcie logistyczne dla współpracownika, umożliwia mu w sposób sprawny i szybki pozyskanie klienta oraz wykonywanie większej liczby zleceń. Opisane wyżej działania umożliwiają wykonywanie usług przez współpracowników w sposób profesjonalny – od pozyskania zlecenia, poprzez przekazanie zlecenia do wykonania, do wykonania usługi przewozu osób. Ustandaryzowanie modelu świadczenia usług taksówek zgodnie z wytycznymi Wnioskodawcy wpływa na podniesienie poziomu świadczonych usług, zadowolenia klientów, utożsamiania się z marką i w konsekwencji zwiększa popularność świadczonych usług. Współpracownik – taksówkarz jest zainteresowany nabyciem od Wnioskodawcy jednego złożonego świadczenia, gdyż dzięki nabyciu usługi kompleksowej ma zapewnioną całodobową obsługę do centrali i aplikacji, przez co nie ponosi dodatkowych kosztów związanych z posiadaniem własnych form zdobywania klientów.

Reasumując przedstawione wyżej czynności Wnioskodawcy są narzędziem niezbędnym, aby współpracownik – taksówkarz mógł w sposób zorganizowany wykonywać usługi w zakresie przewozu osób. Z punktu widzenia współpracownika – taksówkarza usługa jest kompleksowa, bo zapewnia mu całościową realizację jego potrzeb.

Uzasadnienie klasyfikacji usługi.

(…)

Zgodnie z tytułem, Sekcja H Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług obejmuje „Transport i gospodarka magazynowa”.

Z wyjaśnień do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) wynika, że sekcja H obejmuje m.in. usługi taksówek osobowych.

W sekcji H zawarty jest m.in. dział 49 „Transport lądowy i rurociągowy”, który zawiera m.in. klasę 49.32 „Usługi taksówek” oraz pozycję 49.32.11.0 „Usługi taksówek, z wyłączeniem wynajmu samochodów osobowych z kierowcą”. Pozycja ta obejmuje:

- przewozy wahadłowe do i z portu lotniczego, pozarozkładowe,

- rezerwację usług w tym zakresie,

- usługi taksówek osobowych, polegające na przewozie indywidualnych pasażerów do ustalonych przez nich miejsc.

Natomiast pozycja 49.32.12.0 obejmuje wynajem samochodów osobowych z kierowcą.

Z okoliczności analizowanej sprawy wynika, że Wnioskodawca, w ramach zawartej umowy współpracy, świadczy usługę złożoną polegającą na przekazaniu zlecenia na kurs taksówką na rzecz kierowcy.

Uwzględniając powyższe, usługa będąca przedmiotem analizy spełnia kryteria i posiada właściwości dla usług objętych klasą PKWiU 49.32 „USŁUGI TAKSÓWEK”.

Klasyfikacja została dokonana zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015), zwłaszcza z uwzględnieniem pkt 5.3.2 tych zasad.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

(…)

W poz. 40 załącznika nr 3 do ustawy, stanowiącego wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, wskazano PKWiU 49.32 – „Usługi taksówek”.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługa będąca przedmiotem wniosku mieści się w klasie PKWiU 49.32 – „Usługi taksówek”. Zatem stawką właściwą dla opodatkowania tej usługi jest – na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a oraz poz. 40 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług – stawka podatku w wysokości 8%.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzanie w innych wiążących informacjach stawkowych, np.:

(…)

W uzupełnieniu wniosku z dnia 27 czerwca 2023 r. Wnioskodawca wskazał, że odpowiedzialność za przewóz pasażerów w przypadku szkody, kolizji auta, itp. ponosi kierowca taksówki.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż posiada licencję na wykonywanie transportu drogowego w zakresie pośrednictwa przy przewozie osób, wydaną przez (…), nr licencji: (…). Rejestr przedsiębiorców prowadzących pośrednictwo przy przewozie osób jest jawny, dostępny on line pod adresem: https://www.gov.pl/web/gitd/rejestr-przedsiebiorcow-prowadzacych-posrednictwo-przy-przewozie-osob.

Nakaz posiadania licencji wprowadza art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 06.09.2001 r. o transporcie drogowym (t.j. Dz.U. 2022, poz. 2201). W art. 4 pkt 24 ustawy zawarta została definicja pośrednictwa przy przewozie osób, zgodnie z którą pośrednictwo przy przewozie osób oznacza działalność gospodarczą polegającą na przekazywaniu zleceń przewozu osób samochodem osobowym, pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu powyżej 7 i nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą lub taksówką oraz:

a) zawieraniu umowy przewozu w imieniu klienta lub przedsiębiorcy wykonującego przewóz osób lub

b) pobieraniu opłaty za przewóz osób, lub

c) umożliwianiu zawarcia umowy przewozu lub umożliwianiu uregulowania opłaty za przewóz osób

– samochodem osobowym, pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu powyżej 7 i nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą lub taksówką za pośrednictwem dostarczonych lub udostępnionych do tych celów środków komunikacji elektronicznej, domen internetowych, aplikacji mobilnych, programów komputerowych, systemów teleinformatycznych lub innych środków przekazu informacji.

Ustawa o transporcie drogowym nakłada na pośrednika przy przewozie osób szereg obowiązków (np. art. 27b ustawy). Do głównych obowiązków pośrednika przy przewozie osób należy:

- weryfikacja czy kierowca wykonujący transport posiada odpowiednią licencję,

- prowadzić w postaci elektronicznej, rejestru przekazanych zleceń przewozu osób,

- prowadzić ewidencję kontrahentów,

- udostępniać powyższe informację na wniosek organów Inspekcji Transportu Drogowego lub KAS w terminie 21 dni od otrzymania wniosku.

Za nieprzestrzeganie obowiązków nałożonych ustawą pośrednik ponosi odpowiedzialność. Karane może być m.in. przekazywanie zleceń kierowcom realizującym usługę, którzy nie mają wymaganych ustawą licencji na przewóz osób.

Do ww. uzupełnienia Wnioskodawca dołączył:

(…)

Z ww. Umowy (…) wynikają następujące informacje:

„(…)”.

Natomiast z Regulaminu (…) wynika, że:

„(…)”.

W trybie przewidzianym w art. 200 § 1 Ordynacji podatkowej, postanowieniem z dnia 5 lipca 2023 r. znak 0112-KDSL2-1.440.167.2023.2.SS tutejszy organ wyznaczył Stronie siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w zakresie zebranego w sprawie materiału dowodowego. Postanowienie zostało skutecznie doręczone w dniu 6 lipca 2023 r. Do dnia wydania niniejszej decyzji z prawa tego Strona nie skorzystała.

Uzasadnienie występowania świadczenia kompleksowego (usługi)

Na wstępie należy wyjaśnić, że co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedno świadczenie obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka czynności, świadczenie to nie powinno być sztucznie dzielone dla celów podatkowych.

Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za czynność zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako czynności pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do czynności zasadniczej.

Natomiast, aby móc wskazać, że dane świadczenie jest świadczeniem złożonym (kompleksowym), powinno składać się ono z różnych czynności, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na świadczenie kompleksowe składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia, świadczenie nie powinno być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będzie jedno świadczenie kompleksowe, obejmujące kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład wykonywanego świadczenia wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia złożonego kompleksowego.

Stanowisko takie przedstawił również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (zwany dalej TSUE) w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., nr C-349/96, Card Protection Plan Ltd (CPP) przeciwko Commissioners of Customs and Excise, ECLI:EU:C:1999:93, stwierdzając, że: „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem wniosku, wskazać również należy, że:

- w wyroku z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV v. OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financien, ECLI:EU:C:2005:649, TSUE wskazał, że po pierwsze z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania podatku VAT. W ocenie TSUE, aby określić, czy mamy do czynienia z jednym świadczeniem, należy przede wszystkim poszukać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem ustalenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (pkt 20 wyroku). Podobnie jest w przypadku, jeśli dwa (lub więcej) świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (pkt 22 wyroku),

- w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11, Field Fisher Waterhouse LLP przeciwko Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs, ECLI:EU:C:2012:597, TSUE wskazał, że aby móc uznać, że ogół świadczeń zapewnianych przez wynajmującego najemcy stanowi jedno świadczenie, należy zbadać czy wykonywane świadczenia stanowią jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, czy też obejmują one świadczenie główne, względem którego pozostałe świadczenia mają charakter dodatkowy (pkt 22 wyroku).

Charakter danego świadczenia należy oceniać biorąc pod uwagę punkt widzenia nabywcy oraz cechy charakterystyczne tego świadczenia (vide: wyrok TSUE z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service srl, ECLI:EU:C:2008:108, pkt 51-53; z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro, ECLI:EU:C:2009:365, pkt 17-19 oraz z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV, ECLI:EU:C:2009:722, pkt 36-38).

Stanowisko takie przedstawiła również Rzecznik Generalna Juliane Kokott w opinii z dnia 22 października 2020 r. do sprawy C-581/19 Frenetikexito – Unipessoal Lda przeciwko Autoridade Tributária e Aduaneira, ECLI:EU:C:2020:855, wskazując, że: „Wskazówką świadczącą o istnieniu jednego świadczenia złożonego jest też jednolity cel gospodarczy transakcji (26). Jeżeli przeciętnemu świadczeniobiorcy zależy właśnie na połączeniu kilku świadczeń, przemawia to za istnieniem jednego świadczenia złożonego. W świetle orzecznictwa Trybunału jedno świadczenie złożone występuje wtedy, kiedy wszystkie elementy świadczenia są niezbędne dla osiągnięcia jego celu (27)”.

Jednym z decydujących czynników uznania usługi za „świadczenie kompleksowe” jest zatem także to, czy przeciętny konsument (tj. przeciętny świadczeniobiorca) postrzega otrzymane świadczenie jako wiele niezależnych świadczeń, czy też jedno pojedyncze świadczenie. Kluczowym kryterium w tym przypadku jest powszechny odbiór, a więc to, co rozumie pod tym ogół ludności. Cechą charakterystyczną jednego świadczenia złożonego jest nierozerwalność jego poszczególnych elementów. Również w sytuacji, gdy świadczeniobiorca nie może otrzymać jednego elementu świadczenia bez innego, przemawia to za jednym świadczeniem złożonym. Ponadto wskazówką świadczącą o istnieniu jednego świadczenia złożonego jest też jednolity cel gospodarczy transakcji. Jeżeli przeciętnemu świadczeniobiorcy zależy właśnie na połączeniu kilku świadczeń, przemawia to za istnieniem jednego świadczenia złożonego. W świetle orzecznictwa TSUE jedno świadczenie złożone występuje zatem wtedy, kiedy wszystkie elementy świadczenia są niezbędne dla osiągnięcia jego celu.

Podsumowując zatem powyższe, świadczenie kompleksowe ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy, dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej), niezależnie opodatkowane świadczenia.

Biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia, uwzględniając opis zawarty we wniosku, jego uzupełnieniu oraz dokumenty przedłożone przez Wnioskodawcę należy wskazać, że usługa:

- zapewnienia całodobowej obsługi centrali telefonicznej działającej na obszarze miasta, służącej do przyjmowania zleceń klientów i przekazywania ich współpracownikom za pomocą systemu komputerowego i aplikacji,

- udostępnienia współpracownikom aplikacji (…) umożliwiającej przyjmowanie i wykonywanie zleceń przewozu taksówką, złożonych przez klientów,

- umożliwienia współpracownikom korzystania z obsługi centrali telefonicznej, sieci komputerowej oraz aplikacji (…) Wnioskodawcy w celu wykonywania przez współpracowników usług przewozu taksówką,

- przyjmowania zleceń od klientów przez osoby obsługujące centralę telefoniczną Wnioskodawcy i przekazywanie współpracownikom drogą telekomunikacyjną i internetową, poprzez aplikację, zleceń i zamówień na przejazd taksówką otrzymywanych od klientów, m.in. dokładny adres odebrania pasażera i wszelkie niezbędne informacje uzyskane od pasażera w celu umożliwienia wykonania usługi przewozu osób przez współpracowników,

- umożliwienia współpracownikom korzystania z ustandaryzowanych zasad i wytycznych dotyczących świadczenia usług przewozu osób, opracowanych przez Wnioskodawcę,

- reklamy i promocji usług świadczonych przez współpracowników,

są ze sobą tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w sensie ekonomicznym jedną całość.

Z materiału dowodowego wynika, że Wnioskodawca wykonuje działalność polegającą na świadczeniu usługi pośrednictwa przy przewozie taksówką. Wnioskodawca posiada licencję na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie pośrednictwa przy przewozie osób w rozumieniu art. 5b ust. 2 pkt 2 ustawy o transporcie drogowym. Współpracownik (taksówkarz) wykonuje usługi przewozu osób taksówką na własny rachunek, posiada wszystkie wymagane przez prawo pozwolenia oraz dokumenty, w tym ważną licencję na krajowy transport drogowy w zakresie przewozu osób taksówką, umożliwiające świadczenie tego rodzaju usług, a także dysponuje odpowiednim samochodem (własnym lub podnajmowanym) z zainstalowanym taksometrem. Usługa pośrednictwa przy przewozie taksówką świadczona jest przez Wnioskodawcę za pośrednictwem aplikacji mobilnej (…) i centrali telefonicznej – dyspozytorni.

W ramach umowy o współpracy Wnioskodawca zapewnia funkcjonowanie całodobowej centrali telefonicznej na obszarze danego miasta oraz systemu komputerowego i specjalnej aplikacji, które umożliwiają przyjmowanie od klientów zleceń przewozu taksówką i przekazywanie tych zleceń, za pomocą systemu komputerowego i przedmiotowej aplikacji, współpracownikom – taksówkarzom w celu ich przyjęcia i wykonania. Wnioskodawca udostępnia również współpracownikom aplikację do korzystania. W celu świadczenia usług przewozu taksówką współpracownik korzysta zatem, bezpośrednio lub pośrednio z obsługi centrali telefonicznej, sieci komputerowej oraz aplikacji Wnioskodawcy. Osoby obsługujące centralę telefoniczną przyjmują zamówienia od klientów na przejazd taksówką (adres lub miejsce odebrania pasażera i wszelkie niezbędne informacje uzyskane od pasażera), wprowadzają je do aplikacji za pomocą systemu informatycznego, po czym następuje automatycznie przekierowanie na aplikację do bezpośredniej realizacji przez współpracowników. Przy zamówieniach kursów złożonych poprzez aplikację mobilną zlecenie jest automatycznie przekierowywane na aplikację do bezpośredniej realizacji przez współpracowników. Współpracownik – taksówkarz za pomocą aplikacji informuje z kolei o statusie realizowanego kursu, gotowości do podjęcia kolejnego zlecenia, swojej lokalizacji. Ponadto, w celu lepszego świadczenia usług taksówek przez współpracownika, Wnioskodawca umożliwia współpracownikowi korzystania z ustandaryzowanych zasad i wytycznych dotyczących świadczenia usług przewozu osób, opracowanych przez Wnioskodawcę, m.in. dotyczących sposobu oznakowania taksówki, używanych gadżetów, standardu ubioru kierowcy i sposobu zachowania wobec klientów, zasad akceptacji i wykonywania zleceń.

Za świadczone usługi Wnioskodawca otrzymuje łączne, zryczałtowane, okresowe wynagrodzenie. Nie jest ono uzależnione od liczby lub wartości wykonanych kursów taksówką. Jednorazowa opłata wpisowa jest związana z zawarciem umowy i zależna jest od liczby samochodów zgłoszonych przez współpracownika do świadczenia usług. Ponadto, Wnioskodawca pobiera od współpracownika opłatę w postaci abonamentu miesięcznego za każdego zgłoszonego kierowcę do świadczenia usług przewozu osób taksówką. Abonament płatny jest cyklicznie – co miesiąc. Wnioskodawca wystawia z tego tytułu faktury VAT.

Abonament miesięczny jest ustalony w jednej wysokości dla każdego współpracownika, jego wysokość jest stała (ryczałtowa) i obejmuje całość świadczenia, przy czym umowa przewiduje udzielenie przez Wnioskodawcę rabatu dla współpracowników terminowo opłacających abonament. Natomiast odpłatność od klienta z tytułu wykonanego przewozu należna jest współpracownikowi – taksówkarzowi i jest ona jego przychodem.

Współpracownicy nie mają możliwości nabycia oddzielnie pojedynczych usług świadczonych przez Wnioskodawcę. Wszystkie czynności wykonywane przez Wnioskodawcę stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym. Ich celem jest kompleksowa organizacja sprawnego, skoordynowanego i wygodnego dla klientów funkcjonowania procesu zamawiania i wykonywania usług przejazdu taksówką. Współpracownicy są zainteresowani łącznym nabyciem wszystkich usług wyszczególnionych w umowie o współpracy, by w ten sposób zwolnić się z obowiązku bezpośredniego odbierania zamówień od klientów, weryfikacji składanych zamówień, koordynacji wykonywania zamówień, reklamy świadczonych usług. Rozwiązanie takie, zapewniające wsparcie logistyczne dla współpracownika, umożliwia mu w sposób sprawny i szybki pozyskanie klienta oraz wykonywanie większej liczby zleceń. Opisane wyżej działania umożliwiają wykonywanie usług przez współpracowników w sposób profesjonalny – od pozyskania zlecenia, poprzez przekazanie zlecenia do wykonania, do wykonania usługi przewozu osób. Ustandaryzowanie modelu świadczenia usług taksówek zgodnie z wytycznymi Wnioskodawcy wpływa na podniesienie poziomu świadczonych usług, zadowolenia klientów, utożsamiania się z marką i w konsekwencji zwiększa popularność świadczonych usług. Współpracownik – taksówkarz jest zainteresowany nabyciem od Wnioskodawcy jednego złożonego świadczenia, gdyż dzięki nabyciu usługi kompleksowej ma zapewnioną całodobową obsługę do centrali i aplikacji, przez co nie ponosi dodatkowych kosztów związanych z posiadaniem własnych form zdobywania klientów.

Dodatkowo wskazać należy, iż Wnioskodawca z tytułu świadczonej usługi nie ponosi odpowiedzialności cywilnej, ponieważ to Współpracownik musi posiadać wszystkie wymagane przepisami obowiązującego prawa zezwolenia, licencje, ubezpieczenia i inne dokumenty potrzebne do realizacji usługi przewozu. To kierowca taksówki ponosi odpowiedzialność za przewóz pasażerów w przypadku szkody, kolizji auta, itp.

Zatem stwierdzić należy, że w opisanym świadczeniu kompleksowym elementem dominującym jest usługa pośrednictwa w rezerwacji przewozów taksówką, natomiast czynnościami o charakterze pomocniczym są: zapewnienie całodobowej obsługi centrali telefonicznej; udostępnienie aplikacji (…) umożliwiającej przyjmowanie i wykonywanie zleceń przewozu taksówką; umożliwienie współpracownikom korzystania z obsługi centrali telefonicznej, sieci komputerowej oraz aplikacji (…) w celu wykonywania przez współpracowników usług przewozu taksówką; przyjmowanie zleceń od klientów przez osoby obsługujące centralę telefoniczną; umożliwienie korzystania z ustandaryzowanych zasad i wytycznych dotyczących świadczenia usług przewozu osób, opracowanych przez Wnioskodawcę oraz reklama i promocja usług świadczonych przez współpracowników.

W związku z powyższym, w dalszej części decyzji tutejszy Organ określi klasyfikację/stawkę podatku dla usługi pośrednictwa w zamawianiu usług taksówkowych (elementu dominującego).

Uzasadnienie klasyfikacji usługi

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie świadczonych usług należy stosować Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r. poz. 1676 ze zm.).

Podstawowe cele, konstrukcję i sposób posługiwania się Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług oraz jej interpretację wskazują zasady metodyczne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) zawarte w ww. rozporządzeniu.

Zasady metodyczne stanowią integralną część klasyfikacji. Zawarte w nich postanowienia obowiązują przy jej interpretacji i stosowaniu (pkt 1.3).

Zgodnie z pkt 1.2 zasad metodycznych, Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) składa się z:

- niniejszych zasad metodycznych,

- uwag do poszczególnych sekcji,

- schematu klasyfikacji.

Natomiast schemat klasyfikacji – jak wskazano w pkt 1.4 zasad metodycznych – stanowi wykaz grupowań i obejmuje:

- symbole grupowań,

- nazwy grupowań.

Stosownie do pkt 5.3.2 zasad metodycznych, każdą usługę należy zaliczać do odpowiedniego grupowania zgodnie z jej charakterem, niezależnie od symbolu PKD (Polska Klasyfikacja Działalności), pod którym został zaklasyfikowany w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej REGON podmiot gospodarczy wykonujący usługę.

W pkt 7.6 zasad metodycznych zawarto ogólne reguły klasyfikowania usług. I tak, na podstawie pkt 7.6.2, gdy przeprowadzona analiza opisu wykonywanych czynności wskazuje na możliwość zaliczenia usługi do dwóch lub kilku grupowań, należy przyjąć następujące reguły klasyfikowania, z tym jednak, że porównywać można jedynie grupowania tego samego poziomu hierarchicznego:

- grupowanie, które zawiera bardziej dokładny opis czynności, powinno być uprzywilejowane (wybrane) w stosunku do grupowania zawierającego opis ogólny,

- usługa złożona, składająca się z kombinacji różnych czynności, której nie można zaklasyfikować zgodnie ze wskazanym sposobem, powinna być zaklasyfikowana jak usługa, która nadaje całości zasadniczy charakter,

- usługę, której nie można zaklasyfikować zgodnie z (tiret 1, 2) należy zaklasyfikować w grupowaniu odpowiednim dla usługi o najbardziej zbliżonym charakterze.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że działalność Wnioskodawcy polega na świadczeniu usługi pośrednictwa w rezerwacji przewozów taksówką na rzecz współpracowników – taksówkarzy prowadzących we własnym imieniu działalność gospodarczą wraz z udostępnieniem aplikacji mobilnej (…) umożliwiającej przyjmowanie i wykonywanie zleceń przewozów taksówką. Pośrednictwo to obejmuje kontakt pomiędzy zamawiającym taksówkę, a kierowcą taksówki posiadającym licencję na wykonywanie krajowego transportu drogowego w zakresie przewozu osób taksówką. Zasadniczym celem jest kompleksowa organizacja sprawnego, skoordynowanego i wygodnego dla klientów funkcjonowania procesu zamawiania i wykonywania usług przejazdu taksówką. Klienci mają możliwość zamówienia taksówki na dwa sposoby: poprzez dostęp do aplikacji mobilnej (…), bądź telefonicznie przez zatrudnionych przez Wnioskodawcę dyspozytorów.

Wnioskodawca klasyfikuje powyższą usługę zgodnie z PKWiU 49.32, w związku z powyższym tutejszy organ wskazuje, że zgodnie z tytułem, Sekcja H Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług obejmuje „TRANSPORT I GOSPODARKA MAGAZYNOWA”.

Z wyjaśnień do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) wynika, że sekcja H obejmuje m.in. usługi taksówek osobowych.

W sekcji H zawarty jest m.in. dział 49 „TRANSPORT LĄDOWY I RUROCIĄGOWY”, który zawiera m.in. klasę 49.32 „USŁUGI TAKSÓWEK” oraz pozycję 49.32.11.0 „Usługi taksówek, z wyłączeniem wynajmu samochodów osobowych z kierowcą”.

Grupowanie to obejmuje:

- przewozy wahadłowe do i z portu lotniczego, pozarozkładowe,

- rezerwację usług w tym zakresie,

- usługi taksówek osobowych, polegające na przewozie indywidualnych pasażerów do ustalonych przez nich miejsc.

Grupowanie to nie obejmuje:

- transportu pasażerskiego pojazdami napędzanymi siłą mięśni ludzkich lub ciągnionymi przez zwierzęta, sklasyfikowanego w 49.39.35.0,

- usług taksówek wodnych i powietrznych, sklasyfikowanych w 50.30.19.0 i 51.10.12.0,

- usług pogotowia ratunkowego, sklasyfikowanych w 86.90.14.0.

W przedmiotowej sprawie podkreślić należy, że Wnioskodawca nie zajmuje się bezpośrednio przewozem klientów, ani nie udostępnia w tym celu pojazdów, ani kierowców. Działalność Wnioskodawcy opiera się na pośredniczeniu w procesie zamawiania taksówek. Wnioskodawca posiada licencję na pośrednictwo przy przewozie osób. To kierowca taksówki posiada licencję na wykonywanie krajowego transportu drogowego w zakresie przewozu osób taksówką. Odpłatność za wykonanie usługi przewozu taksówką należna jest kierowcy.

W sprawie będącej przedmiotem analizy podkreślenia wymaga fakt, że to kierowca ponosi pełną odpowiedzialność za przewóz pasażerów w przypadku szkody, kolizji auta, itp.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie świadczy usługi taksówek osobowych – zamówienie taksówki jest wykonywane w stosunku do klienta (pasażera) w imieniu kierowcy taksówki i na jego rzecz, a Wnioskodawca z tytułu świadczonej usługi nie otrzymuje wynagrodzenia oraz nie ponosi odpowiedzialności cywilnej.

W tym miejscu należy powołać Sekcję H Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług obejmuje „TRANSPORT I GOSPODARKA MAGAZYNOWA”.

Z wyjaśnień do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) wynika, że sekcja H obejmuje m.in.:

- lądowy transport pasażerski i towarów, wykonywany na podstawie rozkładów jazdy lub poza nimi, z wykorzystaniem różnych środków lokomocji (kursujących w obrębie miast i pomiędzy miastami), takich jak: kolej, metro oraz różne jednostki transportu drogowego (samochody, autobusy, autokary, tramwaje),

- usługi taksówek osobowych,

- usługi wspomagające transport.

W sekcji H zawarty został dział 52 „MAGAZYNOWANIE I USŁUGI WSPOMAGAJĄCE TRANSPORT”, który obejmuje: magazynowanie i usługi wspomagające transport, takie jak: usługi dotyczące infrastruktury transportowej (np. usługi portów lotniczych, portów morskich, tuneli, mostów itp.), usługi agencji transportowych i przeładunek towarów.

Dział 52 zawiera m.in. pozycję 52.21.29.0 Pozostałe usługi wspomagające transport drogowy. Grupowanie to obejmuje także usługi związane z obsługą centrali wzywania radio-taxi.

Biorąc pod uwagę opis usługi będącej przedmiotem analizy – a w szczególności to, że kierowca taksówki ponosi pełną odpowiedzialność za przewóz pasażerów w przypadku szkody, kolizji auta, itp. – należy stwierdzić, że usługa ta spełnia kryteria i posiada właściwości dla usług objętych działem PKWiU 52 „MAGAZYNOWANIE I USŁUGI WSPOMAGAJĄCE TRANSPORT”.

Klasyfikacja została dokonana zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015), zwłaszcza z uwzględnieniem pkt 5.3.2 tych zasad.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Według art. 146ea pkt 1 ustawy, w roku 2023 stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

Z kolei stosownie do art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do końca roku, w którym suma wydatków wymienionych w art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz.U. poz. 655, 974 i 1725) określonych na ten rok w ustawie budżetowej, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 lipca tego roku, oraz planie finansowym Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych przedłożonym zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny albo projekcie tego planu przedstawionym do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej zgodnie z art. 42 ust. 2 i 3 tej ustawy, jeżeli plan ten nie został przedłożony zgodnie z art. 42 ust. 4 tej ustawy, po wyłączeniu planowanych przepływów finansowych w ramach tej sumy wydatków, jest wyższa niż 3% wartości produktu krajowego brutto określonego zgodnie z art. 40 ust. 2 tej ustawy stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

W związku z powyższym, ponieważ opisana we wniosku usługa nie została wymieniona jako usługa, dla której ustawodawca, w ustawie oraz w aktach wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidział obniżoną stawkę podatku, właściwą stawką dla jej opodatkowania jest stawka podatku w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy w zw. z art. 146ea pkt 1 ustawy oraz art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do świadczeń kompleksowych tożsamych pod każdym względem ze świadczeniem będącym przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże, z zastrzeżeniem art. 42c ust. 2-2d ustawy, organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, oraz ten podmiot, w odniesieniu do świadczenia kompleksowego będącego jej przedmiotem, które zostanie wykonane w okresie ważności WIS (art. 42c ust. 1 pkt 3 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- świadczenie kompleksowe będące przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia następującego po dniu jej doręczenia (art. 42ha ust. 1 ustawy).

WIS traci ważność przed upływem 5 lat, z dniem:

1. następującym po dniu doręczenia decyzji o zmianie WIS albo decyzji o uchyleniu WIS, albo

2. wygaśnięcia na podstawie art. 42h ust. 1

- w zależności od tego, które ze zdarzeń nastąpiło wcześniej (art. 42ha ust. 2 ustawy).

WIS wygasa z mocy prawa przed upływem powyższego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku odnoszących się do świadczenia kompleksowego będącego przedmiotem tej WIS, gdy zmiana tych przepisów spowodowała, że:

- klasyfikacja towaru/usługi, lub

- stawka podatku właściwa dla towaru/usługi, lub

- podstawa prawna stawki podatku

staje się niezgodna z tymi przepisami.

Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, z którymi WIS stała się niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w związku z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP albo za pośrednictwem systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie: https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/, będąc użytkownikiem/wyznaczając użytkownika konta w e-Urzędzie Skarbowym.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).