0112-KDSL2-2.440.268.2022.6.DS

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 2651, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 20 grudnia 2022 r. (data wpływu 24 grudnia 2022 r.), uzupełnionego pismami z dnia: 8 marca 2023 r. (data wpływu 14 marca 2023 r.), 30 marca 2023 r. (data wpływu 30 marca 2023 r.) oraz 30 kwietnia 2023 r. (data wpływu 2 maja 2023 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa – usługa ubezpieczeniowego dystrybucyjnego systemu informatycznego

Opis usługi: Wnioskodawca zamierza otrzymywać wynagrodzenie od klienta (ubezpieczającego) z tytułu wykonywania dodatkowych czynności w ramach pośrednictwa ubezpieczeniowego, tj. za doprowadzenie do zawarcia i wykonania umowy ubezpieczenia za pomocą opracowanego przez siebie systemu informatycznego, przy czym wiodącym celem jest doprowadzenie do zawarcia umowy ubezpieczenia, które bez wykorzystania systemu informatycznego, przy przyjętym modelu biznesowym pośrednictwa ubezpieczeniowego nie byłoby możliwe. System informatyczny służy pośrednikowi i klientowi do wprowadzenia do niego swoich danych, które następnie są przetwarzane w celu oceny ryzyka i wygenerowania oferty. Usługa ubezpieczeniowego dystrybucyjnego systemu informatycznego, pozwala na zawarcie umowy ubezpieczenia przez zarejestrowanie dokumentów ubezpieczenia takich jak w szczególności (…). Przedmiotowa usługa umożliwia podpisanie elektronicznie i zdalnie wniosku o ubezpieczenie oraz odesłanie do zewnętrznego serwisu (…). W systemie informatycznym przechowywana jest (…).

Rozstrzygnięcie: PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 2015 – 66

Stawka podatku od towarów i usług: 23%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 1 ustawy w zw. z art. 146ea pkt 1 ustawy oraz art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług.

UZASADNIENIE

W dniu 24 grudnia 2022 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. usługi według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług. Wniosek uzupełniono w dniu 14 kwietnia 2022 r. poprzez doprecyzowanie, że Wnioskodawca jest zainteresowany określeniem stawki podatku od towarów i usług, w dniu 30 marca 2023 r. o przesłanie dokumentów związanych z przedmiotową usługą oraz w dniu 2 maja 2023 r. o jednoznaczne określenie przedmiotu wniosku i doprecyzowanie opisu sprawy.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis usługi.

(…) zamierza otrzymywać wynagrodzenie od klienta (ubezpieczającego) z tytułu wykonywania czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego, tj. za doprowadzenie do zawarcia i wykonania umowy ubezpieczenia za pomocą opracowanego przez siebie systemu informatycznego, przy czym wiodącym celem jest doprowadzenie do zawarcia umowy ubezpieczenia, które bez wykorzystania systemu informatycznego, przy przyjętym modelu biznesowym pośrednictwa ubezpieczeniowego nie byłoby możliwe. System informatyczny służy pośrednikowi i klientowi do wprowadzenia do niego swoich danych, które następnie są przetwarzane w celu oceny ryzyka i wygenerowania oferty.

W dalszej części Wnioskodawca przedstawił własne stanowisko.

W dołączonym do wniosku pliku Wnioskodawca wskazał m.in.:

Podstawa prawna działalności (…)

(…) wykonuje czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego w imieniu i na rzecz zakładów ubezpieczeń (czynności agencyjne) na podstawie przepisów ustawy z dnia 15 grudnia 2017 roku o dystrybucji ubezpieczeń (dalej jako „ustawa o dystrybucji ubezpieczeń”).

W oparciu o przepisy ustawy o dystrybucji ubezpieczeń (art. 3) agent ubezpieczeniowy to przedsiębiorca wykonujący działalność agencyjną na podstawie umowy agencyjnej zawartej z zakładem ubezpieczeń i wpisany do rejestru agentów.

Do działalności agenta ubezpieczeniowego mają zastosowanie także następujące definicje zawarte w przepisach o dystrybucji ubezpieczeń:

• pośrednictwo ubezpieczeniowe ‒ wykonywanie dystrybucji ubezpieczeń lub dystrybucji reasekuracji przez pośredników ubezpieczeniowych;

• pośrednik ubezpieczeniowy – agent ubezpieczeniowy, agent oferujący ubezpieczenia uzupełniające, broker ubezpieczeniowy oraz broker reasekuracyjny, którzy wykonują dystrybucję ubezpieczeń albo dystrybucję reasekuracji za wynagrodzeniem;

• dystrybutor ubezpieczeń – zakład ubezpieczeń, agent ubezpieczeniowy, agent oferujący ubezpieczenia uzupełniające lub broker ubezpieczeniowy.

Istota czynności wykonywanych przez agenta ubezpieczeniowego zawarta została w definicji dystrybucji ubezpieczeń (art. 4 ustawy IDD), a pomiędzy poszczególnymi typami pośredników różnica polega zasadniczo na rodzaju podmiotu, w imieniu którego on działa.

„Agent ubezpieczeniowy oraz agent oferujący ubezpieczenia uzupełniające, w ramach prowadzonej działalności agencyjnej, wykonują czynności w zakresie dystrybucji ubezpieczeń w imieniu lub na rzecz zakładu ubezpieczeń, zwane dalej »czynnościami agencyjnymi«”.

„Dystrybucja ubezpieczeń oznacza działalność wykonywaną wyłącznie przez dystrybutora ubezpieczeń polegającą na:

1. doradzaniu, proponowaniu lub wykonywaniu innych czynności przygotowawczych zmierzających do zawarcia umów ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych;

2. zawieraniu umów ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych w imieniu zakładu ubezpieczeń, w imieniu lub na rzecz klienta albo bezpośrednio przez zakład ubezpieczeń;

3. udzielaniu pomocy przez pośrednika ubezpieczeniowego w administrowaniu umowami ubezpieczenia lub umowami gwarancji ubezpieczeniowych i ich wykonywaniu, także w sprawach o odszkodowanie lub świadczenie.

2. Dystrybucja ubezpieczeń polega również na udzielaniu informacji dotyczących jednej lub większej liczby umów ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych na podstawie kryteriów wybranych przez klienta za pośrednictwem stron internetowych lub innych mediów oraz opracowywaniu rankingu”.

(…) jest agentem zarejestrowanym w rejestrze pośredników ubezpieczeniowych (…) pod numerem (…), a czynności wykonywane przez (…) obecnie, oraz te, które zamierza wykonywać, za które zamierza on pobierać „dodatkowe wynagrodzenie” mieszczą się w pojęciu dystrybucji, związane są bezpośrednio z doprowadzeniem do zawarcia i wykonania umowy ubezpieczenia, a jednocześnie nie są objęte wyłączeniem przewidzianym w art. 6 ustawy o dystrybucji ubezpieczeń.

Struktura wynagrodzenia (…)

Z tytułu wykonywania czynności agencyjnych, (…) uzyskuje od zakładów ubezpieczeń wynagrodzenie prowizyjne.

W celu poprawienia wyników finansowych, (…) jest zainteresowany uzyskaniem dodatkowego stałego wynagrodzenia związanego z opracowaniem i wdrożeniem systemu informatycznego do obsługi zawierania i administracji umów ubezpieczenia. Wynagrodzenie z tego tytułu nie jest uzyskiwane od ubezpieczyciela.

Wynagrodzenie dystrybutora ubezpieczeń, w tym agenta zdefiniowano w ustawie o dystrybucji ubezpieczeń jako „prowizję, honorarium, opłatę lub inną płatność, w tym korzyść ekonomiczną jakiegokolwiek rodzaju lub inną korzyść lub zachętę finansową lub niefinansową, oferowane lub przekazywane w związku z działalnością w zakresie dystrybucji ubezpieczeń” (art. 3 ust. 1 pkt 22 ustawy IDD). Ustawa o dystrybucji ubezpieczeń przewiduje ograniczenia w pobieraniu wynagrodzenia w kontekście ochrony interesów klienta ubezpieczeniowego. Ograniczenia te zostały uregulowane w art. 7 ustawy IDD. Przewidują one, że dystrybutor ubezpieczeń, wykonując dystrybucję ubezpieczeń, postępuje uczciwie, rzetelnie i profesjonalnie, zgodnie z najlepiej pojętym interesem klientów.

W konsekwencji, art. 7 ust. 2 wyraźnie przewiduje, że: sposób wynagradzania dystrybutora ubezpieczeń oraz osób, przy pomocy których wykonywane są czynności agencyjne lub czynności brokerskie w zakresie ubezpieczeń, oraz osób, przez które wykonywane są czynności dystrybucyjne zakładu ubezpieczeń, nie może być sprzeczny z obowiązkiem działania zgodnie z najlepiej pojętym interesem klientów, w szczególności dystrybutor ubezpieczeń nie może dokonywać ustaleń dotyczących wynagrodzeń, celów sprzedaży lub innych ustaleń, które mogłyby stanowić zachętę do proponowania klientowi określonej umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej, w sytuacji gdy dystrybutor ubezpieczeń mógłby zaproponować inną umowę, która lepiej odpowiadałaby potrzebom klienta.

Przepisy o dystrybucji ubezpieczeń wprowadziły od 2018 roku możliwość otrzymywania wynagrodzenia przez agenta od obydwu stron umowy ubezpieczenia i skorelowały tę możliwość z obowiązkiem działania każdego dystrybutora, w tym agenta, w najlepszym interesie klienta, co wpisuje się w obecną od dawna na polskim rynku ubezpieczeniowym teorię o podwójnym „umocowaniu” pośrednika ubezpieczeniowego (zarówno w relacji z ubezpieczycielem, jak i ubezpieczonym). Dotychczas (przed wejściem w życie przepisów o dystrybucji ubezpieczeń) dotyczyła ona tylko brokera. W obliczu wyraźnych i wprost mających zastosowanie do agenta przepisów, zasada ta ma obecnie zastosowanie także do agenta, wobec zrównania prawa do wynagrodzenia dla wszystkich kanałów dystrybucji.

W tym przypadku, podstawą prawną do otrzymania takiego wynagrodzenia nie będzie umowa agencyjna, lecz przytoczony wyżej ustawowy obowiązek działania agenta w najlepiej pojętym interesie klientów oraz szereg innych obowiązków, które musi wykonać agent ubezpieczeniowy, a zawartych w definicji dystrybucji ubezpieczeń. Powyższe regulacje oznaczają także, że umowa agencyjna nie jest jedyną podstawą działania agenta ubezpieczeniowego, a beneficjentem jego działań jest nie tylko zakład ubezpieczeń, ale także sam klient ubezpieczeniowy.

Przepisy dotyczące wynagrodzenia agenta wynikają też bezpośrednio z art. 22 ust. 1 pkt 5) ustawy o dystrybucji ubezpieczeń, które przewidują, że agent:

1. 5) informuje klienta o charakterze wynagrodzenia otrzymywanego w związku proponowanym zawarciem umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej, w szczególności informuje, czy agent otrzymuje:

a) honorarium płacone bezpośrednio przez klienta,

b) prowizję dowolnego rodzaju uwzględnioną w kwocie składki ubezpieczeniowej,

c) inny rodzaj wynagrodzenia,

d) wynagrodzenie stanowiące połączenie rodzajów wynagrodzenia, o których mowa w lit. a‒c;

6. informuje klienta o możliwości złożenia reklamacji, wniesienia skargi oraz pozasądowego rozwiązywania sporów.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 5 lit. a, agent ubezpieczeniowy i agent oferujący ubezpieczenia uzupełniające informują klienta o wysokości honorarium, a w przypadku gdy jest to niemożliwe – o metodzie jego wyliczenia.

Mając powyższe na uwadze można stwierdzić, że ustawa IDD dozwala wprost na otrzymywanie wynagrodzenia przez agenta od klienta, a ponadto, że wynagrodzenie za doprowadzenie do zawarcia umowy ubezpieczenia z wykorzystaniem systemu informatycznego nie będzie stanowić niedozwolonej zachęty, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy IDD, bowiem jego wysokość jest niezależna od liczby umów, wysokości składek lub rodzaju ubezpieczenia.

W opisanym stanie, (…) zamierza otrzymywać wynagrodzenie od klienta (ubezpieczającego) z tytułu wykonywania czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego, opisanych w art. 4 ust. 1 pkt 2) i 3), tj. za doprowadzenie do zawarcia i wykonania umowy ubezpieczenia za pomocą opracowanego przez siebie systemu informatycznego, przy czym wiodącym celem jest doprowadzenie do zawarcia umowy ubezpieczenia, które bez wykorzystania systemu informatycznego, przy przyjętym modelu biznesowym pośrednictwa ubezpieczeniowego nie byłoby możliwe. System informatyczny służy pośrednikowi i klientowi do wprowadzenia do niego swoich danych, które następnie są przetwarzane w celu oceny ryzyka i wygenerowania oferty.

W systemie informatycznym, o którym mowa powyżej, oprogramowane są pytania dotyczące ryzyka ubezpieczeniowego z uwzględnieniem następujących kryteriów determinujących adekwatność produktu ubezpieczeniowego dla danego ubezpieczonego: (…)

Odpowiedzi na pytania są wprowadzane przez pośrednika ubezpieczeniowego, na podstawie informacji pozyskanych od ubezpieczającego lub bezpośrednio przez ubezpieczającego, w oparciu o funkcjonalność współdzielenia formularza przez pośrednika z ubezpieczającym, oprogramowaną w systemie.

W ten sposób za pomocą opisywanego systemu informatycznego wykonywana jest analiza potrzeb klienta (ubezpieczonego), stanowiąca centralną czynność pośrednictwa w dystrybucji ubezpieczeń.

Oferta zawarcia umowy ubezpieczenia, w szczególności przedmiot i zakres ubezpieczenia, kształtowana jest w zależności od wyniku odpowiedzi uzyskanych od ubezpieczającego.

W przypadku gdyby potrzeby i wymagania ubezpieczającego umożliwiały różne warianty ochrony ubezpieczeniowej, oferta może być generowana w kilku wariantach, a następnie być dodatkowo dostosowaną do szczegółowo wyrażonych potrzeb i wymagań.

System informatyczny skonstruowany jest w sposób uniemożliwiający zawarcie umowy ubezpieczenia bez udzielenia odpowiedzi przez ubezpieczającego na zadane pytania.

W zależności od udzielonych odpowiedzi dochodzi do:

a) w przypadku odpowiedzi, które wskazują na adekwatność ochrony ubezpieczeniowej, funkcjonalność systemu informatycznego (…)

b) w przypadku gdy odpowiedzi są niejednoznaczne lub negatywne, funkcjonalność systemu informatycznego: (…)

W przypadku gdyby z uzyskanych odpowiedzi wynikało, że produkt, którego dotyczy analiza potrzeb ich nie spełnia, lub też klient należy do (…), funkcjonalność systemu informatycznego uniemożliwia wygenerowanie oferty umowy ubezpieczenia.

Przeprowadzenie analizy potrzeb klienta/ubezpieczonego i jej wyniki są dokumentowane w opisywanym systemie informatycznym w następujący sposób: (…)

Finalnie system informatyczny pozwala na zawarcie umowy ubezpieczenia przez zarejestrowanie dokumentów ubezpieczenia takich jak w szczególności (…). System informatyczny umożliwia podpisanie elektronicznie i zdalnie wniosku o ubezpieczenie oraz odesłanie do zewnętrznego serwisu umożliwiającego (…) W systemie informatycznym przechowywana jest (…).

W piśmie z dnia 8 marca 2023 r. Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że jest zainteresowany określeniem klasyfikacji wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług oraz wskazaniem stawki podatku od towarów i usług dla usługi będącej przedmiotem wniosku.

Z kolei dnia 30 marca 2023 r. Wnioskodawca przesłał następujące dokumenty: (…)

Pismem z dnia 30 kwietnia 2023 r. Wnioskodawca jednoznacznie określił przedmiot wniosku wskazując, iż:

„(…) przedmiotem złożonego wniosku jest odpowiedź określona w punkcie A2 czyli: »Wnioskodawca zamierza otrzymywać wynagrodzenie od klienta za wykonanie dodatkowych czynności tytułu wykonywania czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego«”.

Natomiast w dalszej części uzupełnienia Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi na pytania tutejszego organu:

„AD. 1) jaka jest to usługa – należy podać nazwę?

Usługa ubezpieczeniowego dystrybucyjnego systemu informatycznego ściśle związana z usługą ubezpieczeniową.

AD2) Pytanie jakie konkretnie czynności Wnioskodawca wykonuje – należy wymienić wszystkie czynności składające się na usługę i dokładnie je opisać. Przy czym opis usługi powinien składać się z zamkniętego katalogu czynności wykonywanych w jej ramach.

Odp. W ramach usługi ubezpieczeniowego dystrybucyjnego systemu informatycznego, o którym mowa powyżej, oprogramowane są pytania dotyczące ryzyka ubezpieczeniowego z uwzględnieniem następujących kryteriów determinujących adekwatność produktu ubezpieczeniowego dla danego ubezpieczonego (klienta) w celu wykonania analizy potrzeb i wymagań klienta (art. 8 ustawy o dystrybucji ubezpieczeń): (…)

W ramach usługi ubezpieczeniowego dystrybucyjnego systemu informatycznego, generowana jest oferta zawarcia umowy ubezpieczenia a następnie, przechowywana jest (…)

AD3 pytanie »3) jaki cel realizuje usługa? Co jest efektem jej wyświadczenia?«

Usługa ubezpieczeniowego dystrybucyjnego systemu informatycznego, pozwala na zawarcie umowy ubezpieczenia przez zarejestrowanie dokumentów ubezpieczenia takich jak w szczególności (`(...)`)

Usługa ubezpieczeniowego dystrybucyjnego systemu informatycznego umożliwia podpisanie elektronicznie i zdalnie wniosku o ubezpieczenie oraz odesłanie do zewnętrznego serwisu umożliwiającego (…)

W systemie informatycznym przechowywana jest (…)

AD4 pytanie 4) »jakie są oczekiwania klienta w odniesieniu do świadczonej przez Wnioskodawcę usługi?«

Analiza potrzeb klienta – czyli ubezpieczonego która w oparciu o to wniosek o ubezpieczenie i zawarte w nim informacje pozwala na zawarcie adekwatnej umowy ubezpieczenia”.

Z kolei w odniesieniu do prośby tutejszego organu o przesłanie wzoru/projektu umowy (wraz ze wszystkimi załącznikami) na wykonanie ww. usługi, z której wynikają prawa i obowiązki stron, a w przypadku braku takiej umowy, oświadczenie w tym zakresie, Wnioskodawca wskazał, że:

„Z systemy generowana jest oferta umowy ubezpieczenia. (…)

Ponownie wskazujemy, iż pomiędzy (…) a klientem zgodnie z ustawą o dystrybucji ubezpieczeń (…) nie występują żadne dodatkowe umowy. (…)”.

W trybie przewidzianym w art. 200 § 1 Ordynacji podatkowej, postanowieniem z dnia 19 maja 2023 r., znak 0112-KDSL2-2.440.268.2022.5.DS, tutejszy organ wyznaczył Wnioskodawcy siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w zakresie zebranego w sprawie materiału dowodowego. Postanowienie zostało doręczone Wnioskodawcy w dniu 25 maja 2023 r. Wnioskodawca nie skorzystał z ww. prawa wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego.

Uzasadnienie klasyfikacji usługi.

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie świadczonych usług należy stosować Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. poz. 1676, z późn. zm.).

Podstawowe cele, konstrukcję i sposób posługiwania się Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług oraz jej interpretację wskazują zasady metodyczne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) zawarte w ww. rozporządzeniu.

Zasady metodyczne stanowią integralną część klasyfikacji. Zawarte w nich postanowienia obowiązują przy jej interpretacji i stosowaniu (pkt 1.3).

Zgodnie z pkt 1.2 zasad metodycznych, Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) składa się z:

- niniejszych zasad metodycznych,

- uwag do poszczególnych sekcji,

- schematu klasyfikacji.

Natomiast schemat klasyfikacji – jak wskazano w pkt 1.4 zasad metodycznych – stanowi wykaz grupowań i obejmuje:

- symbole grupowań,

- nazwy grupowań.

Stosownie do pkt 5.3.2 zasad metodycznych, każdą usługę należy zaliczać do odpowiedniego grupowania zgodnie z jej charakterem, niezależnie od symbolu PKD (Polska Klasyfikacja Działalności), pod którym został zaklasyfikowany w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej REGON podmiot gospodarczy wykonujący usługę.

W pkt 7.6 zasad metodycznych zawarto ogólne reguły klasyfikowania usług. I tak, na podstawie pkt 7.6.2, gdy przeprowadzona analiza opisu wykonywanych czynności wskazuje na możliwość zaliczenia usługi do dwóch lub kilku grupowań, należy przyjąć następujące reguły klasyfikowania, z tym jednak, że porównywać można jedynie grupowania tego samego poziomu hierarchicznego:

- grupowanie, które zawiera bardziej dokładny opis czynności, powinno być uprzywilejowane (wybrane) w stosunku do grupowania zawierającego opis ogólny,

- usługa złożona, składająca się z kombinacji różnych czynności, której nie można zaklasyfikować zgodnie ze wskazanym sposobem, powinna być zaklasyfikowana jak usługa, która nadaje całości zasadniczy charakter,

- usługę, której nie można zaklasyfikować zgodnie z (tiret 1, 2) należy zaklasyfikować w grupowaniu odpowiednim dla usługi o najbardziej zbliżonym charakterze.

W poz. 56 wniosku „Proponowana przez Wnioskodawcę klasyfikacja towaru lub usługi według Nomenklatury Scalonej (CN)/ Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB)/ Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU)” Wnioskodawca wskazał „PKWiU – Dział 65 – USŁUGI UBEZPIECZENIOWE, REASEKURACYJNE ORAZ USŁUGI ZWIĄZANE Z FUNDUSZAMI EMERYTALNYMI, Z WYŁĄCZENIEM OBOWIĄZKOWEGO UBEZPIECZENIA SPOŁECZNEGO”.

Zgodnie z tytułem, Sekcja K Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług obejmuje „USŁUGI FINANSOWE I UBEZPIECZENIOWE”.

Zgodnie z wyjaśnieniami do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) sekcja K obejmuje:

- usługi finansowe, włączając ubezpieczenia, reasekurację, usługi związane z funduszami emerytalnymi oraz usługi pomocnicze w stosunku do usług finansowych,

- usługi spółek holdingowych, trustów, funduszów i podobnych instytucji finansowych.

W sekcji tej zawarty jest m.in. dział 65 „USŁUGI UBEZPIECZENIOWE, REASEKURACYJNE ORAZ USŁUGI ZWIĄZANE Z FUNDUSZAMI EMERYTALNYMI, Z WYŁĄCZENIEM OBOWIĄZKOWEGO UBEZPIECZENIA SPOŁECZNEGO”, który obejmuje:

- zapewnienie dochodów emerytalnych i rentowych poprzez gromadzenie i lokowanie funduszów na poczet przyszłych roszczeń,

- ubezpieczenie bezpośrednie i reasekurację.

Dział ten z kolei nie obejmuje:

- usług związanych z zarządzaniem funduszami emerytalnymi, sklasyfikowanych w 66.30.12.0,

- usług w zakresie obowiązkowych ubezpieczeń społecznych, sklasyfikowanych w 84.30.1.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu wynika, że przedmiotem wniosku jest usługa ubezpieczeniowego dystrybucyjnego systemu informatycznego ściśle związana z usługą ubezpieczeniową. Usługa ubezpieczeniowego dystrybucyjnego systemu informatycznego pozwala na zawarcie umowy ubezpieczenia przez zarejestrowanie dokumentów ubezpieczenia, takich jak w szczególności (`(...)`). Przedmiotowa usługa umożliwia podpisanie elektronicznie i zdalnie wniosku o ubezpieczenie oraz odesłanie do zewnętrznego serwisu umożliwiającego (…). W ramach usługi ubezpieczeniowego dystrybucyjnego systemu informatycznego oprogramowane są pytania dotyczące ryzyka ubezpieczeniowego z uwzględnieniem kryteriów determinujących adekwatność produktu ubezpieczeniowego dla danego ubezpieczonego (klienta) w celu wykonania analizy potrzeb i wymagań klienta oraz generowana jest oferta zawarcia umowy ubezpieczenia. Klient w ramach usługi oczekuje, że Wnioskodawca dokona analizy jego potrzeb, czego efektem będzie zawarcie adekwatnej umowy ubezpieczenia. Wnioskodawca zamierza otrzymywać wynagrodzenie od klienta za wykonanie dodatkowych czynności dystrybucyjnych, czyli za usługę ubezpieczeniowego dystrybucyjnego systemu informatycznego.

Mając na uwadze powyższe tutejszy organ stwierdza, że usługa ubezpieczeniowego dystrybucyjnego systemu informatycznego ściśle związana z usługą ubezpieczeniową nie posiada właściwości do zakwalifikowania jej do działu 65 „USŁUGI UBEZPIECZENIOWE, REASEKURACYJNE ORAZ USŁUGI ZWIĄZANE Z FUNDUSZAMI EMERYTALNYMI, Z WYŁĄCZENIEM OBOWIĄZKOWEGO UBEZPIECZENIA SPOŁECZNEGO”.

W tym miejscu należy wskazać na dział 66 „USŁUGI WSPOMAGAJĄCE USŁUGI FINANSOWE ORAZ UBEZPIECZENIA I FUNDUSZE EMERYTALNE”.

Dział ten obejmuje:

- świadczenie usług objętych pośrednictwem finansowym lub ściśle z nim związanych, które jednak samo nie jest usługą finansową.

Dział ten nie obejmuje:

- usług na rynkach finansowych wykonywanych na własny rachunek, sklasyfikowanych w 64.99.1,

- usług wyceny nieruchomości, sklasyfikowanych w 68.31.16.0,

- usług wyceny wykonywanej w innych celach niż wycena nieruchomości, sklasyfikowanych w 74.90.12.0.

Uwzględniając powyższe, usługa będąca przedmiotem analizy spełnia kryteria i posiada właściwości dla usług objętych działem PKWiU 66 „USŁUGI WSPOMAGAJĄCE USŁUGI FINANSOWE ORAZ UBEZPIECZENIA I FUNDUSZE EMERYTALNE”.

Klasyfikacja została dokonana zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015), zwłaszcza z uwzględnieniem pkt 5.3.2 tych zasad.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146ea pkt 1 ustawy, w roku 2023 stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

Natomiast stosownie do art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do końca roku, w którym suma wydatków wymienionych w art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz.U. poz. 655, 974 i 1725) określonych na ten rok w ustawie budżetowej, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 lipca tego roku, oraz planie finansowym Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych przedłożonym zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny albo projekcie tego planu przedstawionym do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej zgodnie z art. 42 ust. 2 i 3 tej ustawy, jeżeli plan ten nie został przedłożony zgodnie z art. 42 ust. 4 tej ustawy, po wyłączeniu planowanych przepływów finansowych w ramach tej sumy wydatków, jest wyższa niż 3% wartości produktu krajowego brutto określonego zgodnie z art. 40 ust. 2 tej ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

Opisana we wniosku usługa mieści się w dziale PKWiU 66 „USŁUGI WSPOMAGAJĄCE USŁUGI FINANSOWE ORAZ UBEZPIECZENIA I FUNDUSZE EMERYTALNE”. Usługa ta nie została wymieniona jako usługa, dla której ustawodawca, w ustawie oraz w aktach wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidział obniżoną stawkę podatku. Zatem, właściwą stawką dla opodatkowania przedmiotowej usługi jest stawka podatku VAT (podatek od towarów i usług) w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i ust. 1a ustawy, jednak tylko w sytuacji, gdy dla tej usługi nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku, na co już zwrócono uwagę w zastrzeżeniu zawartym w sentencji niniejszej decyzji.

Informacje dodatkowe.

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do usług tożsamych pod każdym względem z usługą będącą przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do usługi będącej jej przedmiotem, która została wykonana po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 2 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- usługa, będąca przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do usługi, będącej przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji, stosownie do art. 220 § 1 w zw. z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej, służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).