0111-KDSB1-1.440.87.2023.3.IH

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 27 marca 2023 r. (data wpływu 31 marca 2023 r.), uzupełnionego pismem z dnia 24 kwietnia 2023 r. (data wpływu), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: towar – lody śmietankowe sprzedawane w lokalu

Opis towaru: Lody śmietankowe wytwarzane przez specjalistyczną firmę zewnętrzną oraz dowożone na miejsce sprzedaży do punktu Wnioskodawcy, gdzie są porcjowane i sprzedawane „na wynos” klientom detalicznym. Nie ma możliwości konsumpcji produktu na miejscu, w lokalu nie ma stolików, szatni, toalety. Zamówienia przyjmowane są przy ladzie. Personel przekazuje informacje o dostępnych w danym dniu smakach lodów. Poza porcjowaniem i nałożeniem lodów do plastikowych kubeczków lub jednorazowych wafelków przyjmowana jest jeszcze zapłata za sprzedaż produktu. Na ladzie znajdują się serwetki i łyżeczki przeznaczone do samodzielnej dystrybucji – konsumenci sami decydują, czy je wezmą do zakupionych lodów.

Rozstrzygnięcie: PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 2015 – 56

Stawka podatku od towarów i usług: 8%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 2 ustawy z zw. z art. 41 ust. 12f ustawy oraz art. 146ea pkt 2 ustawy oraz art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2023 r. Wnioskodawca złożył wniosek, uzupełniony w dniu 24 kwietnia 2023 r., w zakresie sklasyfikowania ww. towaru według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis towaru:

Jako osoba fizyczna Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży porcjowanych lodów rzemieślniczych. Produkt wytworzony jest przez specjalistyczną firmę zewnętrzną oraz dowieziony na miejsce sprzedaży do punktu Wnioskodawcy. Tam następnie zostaje wyporcjowany oraz sprzedawany klientom detalicznym bez dodatków jako sprzedaż „na wynos”. Sprzedawca nie przetwarza w żaden sposób zakupionych gotowych lodów, a jedynie porcjuje je na mniejsze ilości (jedna porcja około 70 g - tzw. „gałka”) i sprzedaje w dostarczanych przez podmioty zewnętrzne opakowaniach, tj. plastikowych kubeczkach lub jednorazowych wafelkach. W żadnym razie skład, jakość czy też konsystencja sprzedawanych lodów nie ulegają zmianie w procesie sprzedaży. Konsumpcja produktu następuje poza miejscem sprzedaży, a transakcji nie towarzyszą ani żadne usługi, ani właściwa infrastruktura (w szczególności miejsca siedzące dla klientów, toaleta i obsługa kelnerska) mające na celu organizację konsumpcji w punkcie.

Analizując związane ze sprawą regulacje prawne (w tym orzecznictwo), Wnioskodawca uznał sprzedaż lodów w opisanym lokalu za dostawę towarów (w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT (podatek od towarów i usług)) i została ona przez niego sklasyfikowana wg PKWiU w grupie wyrobów mleczarskich o symbolu 10.52.10.0 jako „Lody śmietankowe i pozostałe lody jadalne”. Rozstrzygając kwestię stawki podatku należy przeanalizować również wyłączenia wskazane w art. 41 ust. 12 f pkt 2 ustawy o VAT w odniesieniu do towaru, którego dotyczy wniosek. W związku z faktem, iż Wnioskodawca w żaden sposób nie przetwarza sprzedawanego produktu oraz nie ingeruje w jego skład, konsystencję oraz jakość, to dostawa tego towaru podlega według niego opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 5%, a w związku z wprowadzoną Rządową Tarczą Antyinflacyjną w okresie od 1 lutego 2022 r. do 30 czerwca 2023 r. obowiązującą stawką jest 0% stawka podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym we wniosku punkcie sprzedaży lodów nie są wykonywane świadczenia, które są elementami usługi gastronomicznej. Sprzedaż nieprzetworzonych produktów odbywa się wyłącznie „na wynos” bez możliwości konsumpcji wewnątrz lokalu i w związku z tym stanowi dostawę towarów opodatkowanych stawką 5%. Ustalenie, czy daną czynność należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako usługę, wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących. Pomocne przy zdefiniowaniu tej usługi są przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011, z których wynika, iż usługi restauracyjne oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy. Natomiast za usługi restauracyjne nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających. Dodatkowo w orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w sprawie Faaborg-Gelting Linien A/S przeciwko Finanzamt Flensburg (C-231/94), Trybunał wskazał, że transakcje dotyczące działalności restauracyjnej (świadczenia usług) charakteryzuje ciąg elementów i czynności, od przygotowania posiłku do jego fizycznego podania (przy czym do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi), wśród których dostawa artykułów żywnościowych stanowi tylko jeden ze składników, a przeważa zdecydowanie świadczenie usług. Natomiast z żywnością „na wynos” (dostawą towarów) mamy do czynienia, jeżeli poza dostawą artykułów żywnościowych transakcji nie towarzyszą usługi mające na celu organizację konsumpcji na miejscu w odpowiednim otoczeniu. Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy uznać w ocenie Wnioskodawcy, że sprzedaż lodów „na wynos” (w punkcie sprzedaży Wnioskodawca nie dysponuje miejscami dla klientów) nie ma charakteru usługi gastronomicznej, która charakteryzuje się w szczególności tym, że występują co do zasady naczynia, meble i nakrycia stołowe oraz kelnerzy, którzy doradzają w rzeczywistości klientom, tj. występuje serwis w ścisłym znaczeniu polegający na przekazywaniu zamówienia do kuchni, układaniu dań na talerzach i podawaniu ich klientom, występują zamknięte i ogrzewane lokale przeznaczone do konsumpcji dostarczanych produktów, a także szatnia i toaleta. Ze względu na brak miejsc do siedzenia oraz brak obsługi kelnerskiej sprzedaż nieprzetworzonych lodów w jednorazowych opakowaniach odbywa się z przeznaczeniem do spożycia tylko i wyłącznie „na wynos”. W związku z powyższym Wnioskodawca uznał sprzedaż lodów w opisanym punkcie za dostawę towarów i została ona przez niego sklasyfikowana wg PKWiU w grupie wyrobów mleczarskich o symbolu 10.52.10.0 jako „Lody śmietankowe i pozostałe lody jadalne”.

W przedmiotowym wniosku wskazano proponowaną klasyfikację towaru według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), tj. 10.52.10.0 „Lody śmietankowe i pozostałe lody jadalne”.

W złożonym w dniu 24 kwietnia 2023 r. piśmie, będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 7 kwietnia 2023 r. znak: 0111-KDSB1-1.440.87.2023.1.IH, Wnioskodawca wskazał:

1. Poprawne wskazanie przepisów ustawy lub aktów wykonawczych do ustawy (sekcja D. 1 poz. 56 druku WIS-W).

– Pole pozostaje puste – wniosek nie jest składany w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4 ustawy.

2. Wskazanie jednego konkretnego towaru, który jest przedmiotem wniosku – loda o określonym smaku.

– Wniosek dotyczy sprzedaży lodów śmietankowych.

3. Podanie składu surowcowego do 100% wszystkich składników występujących w produkcie gotowym (wskazanym w odpowiedzi na pytanie nr 2) wraz ze wskazaniem dokładnej procentowej zawartości każdego z tych składników.

– Producent podaje, że lody śmietankowe wyprodukowane są z: świeżego pełnego mleka, cukru,(…), mleka odtłuszczonego w proszku, bazy (…) (dekstroza, odtłuszczone mleko w proszku, (…),(`(...)`), serwatka w proszku,(…)). (…)

4. Przedstawienie szczegółowego opisu procesu produkcji przedmiotowego towaru (wskazanego w odpowiedzi na pytanie nr 2).

– Produkt jest głęboko mrożony. Przyjeżdża do mnie w opakowaniach 4 kg. (…) Nie jestem producentem ww. towaru, a jedynie jego sprzedawcą. Nie posiadam szczegółowej informacji na temat procesu produkcji loda śmietankowego. (…)

5. Wskazanie, gdzie Wnioskodawca sprzedaje towar stanowiący przedmiot wniosku – w lokalu, przed lokalem z witryny, w mobilnym punkcie sprzedaży, w innym miejscu?

– Towar jest sprzedawany w lokalu, ze stacjonarnych lodówek z kuwet o pojemności 4l (…) do konsumpcji na wynos. W lokalu nie ma możliwości konsumpcji na miejscu, nie ma stolików, szatni, toalety.

6. Wskazanie, czy punkt sprzedaży przedmiotowego towaru należy do Wnioskodawcy?

– Punkt sprzedaży należy do moich rodziców.

7. Wskazanie, w jaki sposób personel przyjmuje zamówienie klienta (np. przy „ladzie”, przy „okienku”)? Należy jednoznacznie wskazać.

– Zamówienie personel przyjmuje przy „ladzie”.

8. Wskazanie, czy na życzenie klienta lody mogą być modyfikowane (np. poprzez dodanie polewy, posypki, itp.)?

– Lody nie są modyfikowane na życzenie klienta – są jedynie nakładane do kubeczków.

9. Wskazanie, czy personel informuje o oferowanych produktach?

– Personel przekazuje jedynie informację o dostępnych w danym dniu smakach lodów.

10. Wskazanie, czy personel doradza konsumentom przy sprzedaży (np. wyborze smaków)?

– To konsument decyduje o wyborze smaków, personel nie doradza w tej kwestii konsumentom.

11. Wskazanie, czy do sprzedawanych lodów lub na życzenie klienta do porcji lodów dodawane są serwetki, łyżeczki, itp ?

– Serwetki i łyżeczki znajdują się na ladzie do samodzielnej dystrybucji – konsumenci sami decydują czy biorą serwetki lub łyżeczki do zakupywanych lodów (…).

12. Wskazanie, czy oprócz porcjowania i nakładania lodów, sprzedaży przedmiotowego towaru towarzyszą jeszcze jakieś inne czynności?

– Poza porcjowaniem i nałożeniem lodów dla konsumenta jest jeszcze przyjmowana zapłata za sprzedawane lody. Inne czynności nie towarzyszą sprzedaży przedmiotowych lodów. (…)

Do uzupełnienia wniosku Wnioskodawca dołączył: (…).

W trybie przewidzianym w art. 200 § 1 Ordynacji podatkowej, postanowieniem z dnia 28 kwietnia 2023 r. nr 0111-KDSB1-1.440.87.2023.2.IH tut. Organ wyznaczył Wnioskodawcy siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w zakresie zebranego w sprawie materiału dowodowego. Postanowienie zostało skutecznie doręczone Wnioskodawcy w dniu 4 maja 2023 r. Wnioskodawca nie skorzystał z ww. prawa wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego.

Uzasadnienie sposobu zidentyfikowania świadczenia na potrzeby podatku od towarów i usług

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Uwzględniając zatem powyższe przepisy w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w przypadku sprzedaży lodów, w okolicznościach wskazanych we wniosku, mamy do czynienia ze sprzedażą towaru, czy też usługą w rozumieniu ustawy. W tym celu należy posiłkować się orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), który w licznych wyrokach odniósł się do kwestii klasyfikacji czynności jako świadczenia usług, czy dostawy towarów.

Jak wskazał TSUE w wyroku z dnia 27 października 2005 r., nr C-41/04, w sprawie Levob Verzekeringen i OV Bank (pkt 19) (ECLI:EU:C:2005:649) oraz wyroku z dnia 29 marca 2007 r., nr C-111/05 w sprawie Aktiebolaget NN (pkt 21) (ECLI:EU:C:2007:195), w przypadku gdy transakcja składa się z szeregu świadczeń i czynności, należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich jest ona dokonywana, w celu określenia, po pierwsze czy chodzi o dwa, czy więcej świadczeń odrębnych, czy też o świadczenie jednolite, a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku owo jednolite świadczenie należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług.

Natomiast w wyroku z dnia 10 marca 2005 r., nr C-491/03 w sprawie Ottmar Hermann (pkt 22) (ECLI:EU:C:2005:157), TSUE wskazał, że: Ponieważ sprzedaży jakiegoś towaru zawsze towarzyszy świadczenie jakiejś minimalnej usługi (takiej jak wyłożenie towarów na stoiskach, wydanie faktury, itd.), jedynie usługi inne niż te, które towarzyszą nieodłącznie sprzedaży jakiegoś towaru, mogą być wzięte pod uwagę przy ocenie udziału świadczenia usług w odniesieniu do całości złożonej czynności, obejmującej również dostawę jakiegoś towaru.

Zatem tylko usługi odrębne od usług nierozerwalnie związanych ze sprzedażą towarów można brać pod uwagę w celu określenia udziału świadczenia usług w świadczeniu złożonym, obejmującym również dostawę towarów.

W wyroku z dnia 2 maja 1996 r., nr C-231/94 w sprawie Faaborg**-**Gelting Linien (ECLI:EU:C:1996:184) w pkt 14 TSUE orzekł, że działalność restauracyjną charakteryzuje szereg elementów i czynności, wśród których dostawa żywności jest tylko jedną ze składowych i gdzie zdecydowanie przeważają usługi. Świadczenie takie należy zatem uznać za świadczenie usług, o którym mowa w art. 6 ust. 1 szóstej dyrektywy. Odwrotnie jest natomiast, gdy transakcja dotyczy artykułów żywnościowych na wynos i nie wiąże się ze świadczeniem usług służących organizacji konsumpcji na miejscu w odpowiednich warunkach. Stąd w odniesieniu do działalności restauracyjnej prowadzonej na promie TSUE podkreślił, że sprzedaż gotowych artykułów żywnościowych i napojów do spożycia na miejscu jest wynikiem świadczenia szeregu usług, od przygotowania posiłku do jego podania, i że wiąże się z zapewnieniem klientom infrastruktury obejmującej salę jadalną z pomieszczeniami przyległymi (szatnia itd.) oraz meble i nakrycia. W niektórych przypadkach osoby fizyczne, które zawodowo realizują świadczenia wchodzące w skład działalności restauracyjnej, nakrywają do stołu, służą poradą klientom i udzielają im wyjaśnień w przedmiocie oferowanych artykułów żywnościowych i napojów, podają te produkty do stołu i wreszcie sprzątają stoły po konsumpcji (pkt 13 tego wyroku).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.3.2011, str. 1 ze zm.) – usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie.

Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy.

Ustalenie, czy świadczenie należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług, wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących. Element dominujący określa się z punktu widzenia przeciętnego konsumenta oraz z uwzględnieniem – w ramach całościowej oceny – wagi jakościowej (a nie tylko ilościowej) elementów świadczenia usług w stosunku do elementów dostawy towarów.

Sprzedaży towaru zawsze towarzyszy minimalny zakres świadczonych usług, takich jak umieszczenie towaru na półkach sklepowych czy wystawienie rachunku, w związku z czym tylko usługi odrębne od usług nierozerwalnie związanych ze sprzedażą towarów można brać pod uwagę w celu określenia udziału świadczenia usług w świadczeniu złożonym, obejmującym również dostawę towarów.

Z kolei, działalność restauracyjną charakteryzuje wiele elementów i czynności, wśród których dostawa gotowej żywności i napojów przeznaczonych do spożycia przez ludzi jest tylko jedną ze składowych i gdzie zdecydowanie przeważają usługi.

Ustalenie, z jaką kategorią świadczenia gastronomicznego mamy do czynienia, zależy od wielu zmiennych. Nie jest nią jedynie wola konsumenta skorzystania z infrastruktury lokalu, ale całokształt „otoczenia”, okoliczności towarzyszących danemu świadczeniu.

Z wniosku wynika, że lody śmietankowe wytwarzane przez specjalistyczną firmę zewnętrzną oraz dowożone na miejsce sprzedaży do punktu Wnioskodawcy, gdzie są porcjowane i sprzedawane „na wynos” klientom detalicznym. Nie ma możliwości konsumpcji produktu na miejscu, w lokalu nie ma stolików, szatni, toalety. Zamówienia przyjmowane są przy ladzie. Personel przekazuje informacje o dostępnych w danym dniu smakach lodów. Poza porcjowaniem i nałożeniem lodów do plastikowych kubeczków lub jednorazowych wafelków przyjmowana jest jeszcze zapłata za sprzedaż produktu. Na ladzie znajdują się serwetki i łyżeczki przeznaczone do samodzielnej dystrybucji – konsumenci sami decydują, czy je wezmą do zakupionych lodów.

Z przedstawionych przez Wnioskodawcę informacji wynika, że sprzedaży lodów śmietankowych nie towarzyszą usługi przesądzające, że mamy do czynienia z usługą restauracyjną. W analizowanym przypadku nie występują bowiem usługi charakterystyczne dla działalności restauracyjnej, takie jak: udostępnianie odpowiedniej infrastruktury (np. mebli, krzeseł), zapewnienie naczyń, nakrywanie do stołu, zamawianie posiłku przy stoliku u kelnera, podawanie produktów do stołu, czy też sprzątanie po posiłku, które w takiej sytuacji miałyby przeważające znaczenie.

W wyroku z dnia 10 maja 2011 r. w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 (ECLI:EU:C:2011:135, pkt 62) TSUE wskazał, że trzeba też dodać, że element dominujący określa się z punktu widzenia przeciętnego konsumenta [zob. podobnie ww. wyroki: w sprawie Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV, pkt 22; w sprawie Everything Everywhere (dawniej T-Mobile UK), pkt 26] oraz z uwzględnieniem, w ramach całościowej oceny, wagi jakościowej, a nie tylko ilościowej, elementów świadczenia usług w stosunku do elementów dostawy towarów.

Jak przedstawił Wnioskodawca, sprzedaje lody śmietankowe „na wynos” w wafelku lub kubeczku. Sprzedaży odbywa się „przy ladzie”. Wnioskodawca nie świadczy, co prawda dodatkowych usług typowych dla usług restauracyjnych. Jednakże, sposób podania lodów klientowi – w wafelku lub kubeczku, do którego te lody są nakładane – umożliwia ich bezpośrednią konsumpcję, zgodnie z preferencjami.

Tym samym zaspakaja potrzeby klientów, dla których możliwość spożycia lodów w tej formie jest najbardziej odpowiednia. To właśnie klienci decydują się dokonać zakupu lodów ze względu na oferowane ww. świadczenie dodatkowe.

Mając na uwadze powyższą analizę oraz opis podany przez Wnioskodawcę należy stwierdzić, że – dla celów stosowania podatku od towarów i usług – sprzedaż lodów śmietankowych, będąca przedmiotem wniosku, należy uznać za dostawę towaru. Natomiast czynności dodatkowe polegające na porcjowaniu i nałożeniu lodów do plastikowych kubeczków lub jednorazowych wafelków stanowią usługi wspomagające związane z tą dostawą.

Uzasadnienie klasyfikacji towaru

W myśl art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie świadczonych usług należy stosować Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r. poz. 1676 ze zm.).

Podstawowe cele, konstrukcję i sposób posługiwania się Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług oraz jej interpretację wskazują zasady metodyczne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) zawarte w ww. rozporządzeniu.

Zgodnie z art. 42a pkt 2 lit. a ustawy, wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towaru, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, niezbędną do określenia stawki podatku właściwej dla towaru lub usługi.

Symbole statystyczne i Nomenklatura scalona wykorzystywane w ustawie służą wyłącznie stosowaniu odpowiednich przepisów, w tym określeniu właściwej stawki podatku od towarów i usług. Nie przesądzają natomiast o tym, czy w świetle przepisów ustawy mamy do czynienia z towarem lub też usługą.

Dokonując klasyfikacji towaru spożywczego do odpowiedniego grupowania w odpowiedniej klasyfikacji statystycznej należy kierować się następującymi zasadami:

- jeżeli dostawie towaru spożywczego towarzyszą „dodatkowe usługi”, wspomagające, polegające np. na przygotowaniu i podaniu tego towaru do natychmiastowego spożycia, wykonywane przez sprzedającego – dostawa tego towaru klasyfikowana jest według PKWiU 2015 w grupowaniu 56 – Usługi związane z wyżywieniem;

- jeżeli towary spożywcze wydawane są w ramach usług restauracyjnych i cateringowych – klasyfikacja do PKWiU 2015 w grupowaniu 56 – Usługi związane z wyżywieniem;

- jeżeli natomiast dostawie towaru spożywczego nie towarzyszą żadne „dodatkowe usługi” wykonywane przez sprzedającego (z wyjątkiem nierozerwalnie związanych z dostawą tych towarów, np. takie jak: umieszczenie towaru na półkach sklepowych czy wystawienie rachunku) – towar ten klasyfikowany jest według CN.

W pierwszej kolejności należy zatem ocenić towary spożywcze wydawane do bezpośredniego spożycia pod kątem zaklasyfikowania ich według PKWiU 2015 do grupowania Usługi związane z wyżywieniem PKWiU 56 (art. 41 ust. 2 i 2a oraz art. 41 ust. 12f ustawy).

Podkreślić jednak należy, że sam fakt przyporządkowania danego towaru spożywczego do grupowania PKWiU 56 Usługi związane z wyżywieniem nie zmienia charakteru tego świadczenia jako towaru w świetle ustawy. Dopiero w sytuacji, w której towar ten nie podlega zaklasyfikowaniu w tym grupowaniu należy dokonać jego klasyfikacji według CN.

Tutejszy Organ ponownie wskazuje, że klasyfikacja towaru według Nomenklatury scalonej ma miejsce, jeśli sprzedawanym towarom spożywczym nie towarzyszą żadne usługi wykonywane przez sprzedającego, przetwarzające ten towar (z wyjątkiem nierozerwalnie związanych z dostawą tych towarów, np. wystawienie rachunku, umieszczenie towaru na półkach).

W przedmiotowej sprawie, opisanej dostawie lodów śmietankowych (towaru spożywczego) – towarzyszą usługi wspomagające (nie mające charakteru dominującego) polegające na: porcjowaniu i nałożeniu lodów do plastikowych kubeczków lub jednorazowych wafelków. Zatem dostawa takiego towaru nie może być klasyfikowana jako towar według kodu Nomenklatury scalonej, ponieważ do tego grupowania klasyfikuje się towary, którym nie towarzyszą żadne usługi wspomagające ich wydanie do natychmiastowego spożycia, a tym samym towary, które nie podlegają klasyfikacji do PKWiU 56.

Wobec powyższego, dostawę opisanego towaru spożywczego, któremu towarzyszą usługi dodatkowe, wspomagające jego dostawę, należy uznać za dostawę towaru sklasyfikowaną do PKWiU 56 Usługi związane z wyżywieniem, przy czym przyporządkowanie tego towaru do ww. grupowania PKWiU 56 nie zmienia charakteru tego świadczenia jako towaru w świetle ustawy.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1 i art. 138i ust. 4.

W myśl art. 146ea pkt 1 i 2 ustawy, w roku 2023:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%;

2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3, wynosi 8%.

Natomiast stosownie do art. 146ef ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do końca roku, w którym suma wydatków wymienionych w art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz.U. poz. 655, 974 i 1725) określonych na ten rok w ustawie budżetowej, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 lipca tego roku, oraz planie finansowym Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych przedłożonym zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny albo projekcie tego planu przedstawionym do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej zgodnie z art. 42 ust. 2 i 3 tej ustawy, jeżeli plan ten nie został przedłożony zgodnie z art. 42 ust. 4 tej ustawy, po wyłączeniu planowanych przepływów finansowych w ramach tej sumy wydatków, jest wyższa niż 3% wartości produktu krajowego brutto określonego zgodnie z art. 40 ust. 2 tej ustawy:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%;

2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Stosownie do art. 41 ust. 12f ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy towarów i świadczenia usług klasyfikowanych według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), z wyłączeniem sprzedaży w zakresie:

1. napojów innych niż wymienione w załączniku nr 3 lub załączniku nr 10 do ustawy lub w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie, w tym ich przygotowania i podania;

2. towarów nieprzetworzonych przez podatnika, innych niż wymienione w załączniku nr 3 lub załączniku nr 10 do ustawy lub w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie;

3. posiłków, których składnikiem są towary wskazane jako wyłączone z grupowań wymienionych w poz. 2 i 11 załącznika nr 10 do ustawy.

Powyższy przepis wskazuje, że niezależnie od tego, jak dana czynność będzie traktowana w świetle przepisów dotyczących podatku od towarów i usług (tj. czy jako dostawa towarów, czy jako świadczenie usług), jeżeli będzie sklasyfikowana w dziale 56 PKWiU z 2015 r. będzie do niej miała zastosowanie stawka tego podatku w wysokości 8% (pod warunkiem braku wyłączenia wynikającego z art. 41 ust. 12f ustawy).

Jak już wcześniej wskazano – dostawa towaru będącego środkiem spożywczym, któremu towarzyszą usługi wspomagające związane z tą dostawą, polegające na przygotowaniu i podaniu tego towaru do bezpośredniego spożycia, winna być zaklasyfikowana do PKWiU 56 – Usługi związane z wyżywieniem.

Rozstrzygając kwestię stawki podatku należy przeanalizować wyłączenia wskazane w art. 41 ust. 12f ustawy w odniesieniu do towaru, którego dotyczy wniosek.

Przedmiotowy produkt nie stanowi napoju, a więc wyłączenie wskazane w art. 41 ust. 12f pkt 1 ustawy nie ma zastosowania.

Nie jest to też towar nieprzetworzony – produkt został wytworzony z przedstawionych w opisie składników. Ponadto, w składzie produktu nie ma towarów wskazanych jako wyłączone z grupowań wymienionych w poz. 2 i 11 załącznika nr 10 do ustawy. Zatem, również wyłączenia wskazane w art. 41 ust. 12f w pkt 2 i 3 ustawy nie mają zastosowania.

W związku z tym, dostawa towaru – lodów śmietankowych – w okolicznościach opisanych przez Wnioskodawcę we wniosku – jest klasyfikowana do działu PKWiU 56 – Usługi związane z wyżywieniem, przy czym nie jest objęta wyłączeniami, o których mowa w art. 41 ust. 12f ustawy, dlatego też podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy z zw. z art. 41 ust. 12f ustawy oraz art. 146ea pkt 2 ustawy oraz art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do towarów tożsamych pod każdym względem z towarem będącym przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do towaru będącego jej przedmiotem, który zostanie sprzedany, zaimportowany lub wewnątrzwspólnotowo nabyty po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 1 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- towar, będący przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do towaru, będącego przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w zw. z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP, lub za pośrednictwem systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie: https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/ będąc użytkownikiem/wyznaczając użytkownika konta w e-Urzędzie Skarbowym.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP oraz e-Urząd Skarbowy.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).