0112-KDSL2-1.440.282.2022.4.BK

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r., poz. 2651, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 19 grudnia 2022 r. (data wpływu 21 grudnia 2022 r.), uzupełnionego pismami z dnia 24 lutego 2023 r. (data wpływu 24 lutego 2023 r.), z dnia 23 lutego 2023 r. (data wpływu 27 marca 2023 r.), z dnia 29 marca 2023 r. (data wpływu 29 marca 2023 r.), z dnia 29 marca 2023 r. (data wpływu 31 marca 2023 r.) oraz z dnia 3 kwietnia 2023 r. (data wpływu 4 kwietnia 2023 r.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa (świadczenie kompleksowe) – dostęp do programów telewizyjnych wraz z dzierżawą dekodera i usługą multiroom

Opis usługi: Przedmiotowa usługa (świadczenie kompleksowe) pozwala na odbieranie programów telewizyjnych w rozumieniu przepisów o radiofonii i telewizji za pomocą urządzeń odbiorczych. Celem usługi jest zapewnienie Klientom dostępu do programów telewizyjnych, operatorów działających na rynku medialnym w Polsce. Jest to cel rozrywkowy i naukowy. Powyższe świadczenie składa się z następujących elementów: abonamentu telewizyjnego, dzierżawy dekodera oraz usługi multiroom. Wszystkie elementy w ramach świadczenia usługi dostępu do telewizji są ze sobą ściśle powiązane i tworzą jedną całość. Bez którejkolwiek usługi, Klient nie będzie mógł w pełni skorzystać z zamówionego produktu. Klient zakupuje całość usługi, gdyż nie może zakupić poszczególnych składowych u innych operatorów, gdyż nie będą one kompatybilne i spowoduje to brak możliwości oglądania programów telewizyjnych.

Rozstrzygnięcie: Usługi, inne niż usługi elektroniczne, polegające na umożliwieniu odbioru programów telewizyjnych i radiowych w rozumieniu przepisów o radiofonii i telewizji za pomocą urządzeń odbiorczych, z wyłączeniem usług polegających na wypożyczaniu filmów i audycji w wybranym przez korzystającego z usługi czasie.

Stawka podatku od towarów i usług: 8%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 2 ustawy w zw. z art. 146ea pkt 2 ustawy oraz art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy w zw. z poz. 48 załącznika nr 3 do ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2022 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. świadczenia według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)) na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług. Wniosek uzupełniono pismami z dnia 24 lutego 2023 r. (data wpływu 24 lutego 2023 r.), z dnia 23 lutego 2023 r. (data wpływu 27 marca 2023 r.), z dnia 29 marca 2023 r. (data wpływu 29 marca 2023 r.), z dnia 29 marca 2023 r. (data wpływu 31 marca 2023 r.) oraz z dnia 3 kwietnia 2023 r. (data wpływu 4 kwietnia 2023 r.) poprzez doprecyzowanie przedmiotu wniosku i opisu świadczenia, przesłanie dokumentów dotyczących przedmiotowego świadczenia, potwierdzenie wpłaty dodatkowej opłaty oraz ponowne właściwie podpisane uzupełnienia.

W treści wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujący szczegółowy opis usługi (świadczenia kompleksowego).

Firma (…) zajmuje się dostawą usług internetowych dla Klientów indywidualnych oraz podmiotów gospodarczych od roku (…). W ramach klasyfikacji PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) świadczy usługi internetowe sklasyfikowane w pozycjach: 61.90.Z, 61.207, 61.107 i innych.

Od (…) roku firma tworzy i rozwija swoją sieć światłowodową na terenach (…).

W (…) roku firma (…) została przyjęta do (…), dzięki czemu otrzymała pomoc prawną oraz logistyczną, celem stworzenia swojej platformy telewizji internetowej. Pomysł na stworzenie swojej własnej platformy do świadczenia usług dostępu do programów telewizyjnych wynikał z chęci zwiększenia konkurencyjności, w stosunku do innych operatorów internetowych, działających na tym samym terenie co firma (…). Utworzenie własnego systemu do retransmisji programów telewizyjnych, pozwoliło na stworzenie ofert bardziej konkurencyjnych oraz na uniezależnienie się od pośredników.

W przyszłości firma ma w planach wprowadzenie swoich własnych autorskich programów nie związanych z usługami reklamowymi, natomiast na chwile obecną firma retransmituje programy telewizyjne wraz z uwzględnieniem programów lokalnych.

Firma nie świadczy usług typu VOD, tj. dostępu do treści w formie wypożyczalni.

W ramach świadczonych usług każdy może zakupić w firmie (…):

1. dostęp do internetu — prędkości od (…) do (…);

2. telefonię VOIP — usługa telefonii stacjonarnej wraz z własnym numerem, świadczona za pomocą internetu;

3. telewizję TVoIP — retransmisja programów telewizyjnych różnych dostawców poprzez sieć światłowodową;

4. telefonię mobilną od (…) roku.

Każdy z Klientów otrzymuje fakturę VAT (podatek od towarów i usług), na której są wyszczególnione usługi dostarczane zgodnie z zawartą umową pomiędzy (…), a odbiorcą.

W przypadku samego dostępu do internetu, na fakturze znajdują się następujące pozycje:

a) Abonament Internet (…) — określenie abonamentu internetowego wraz z określeniem prędkości;

b) Dzierżawa routera + modem (`(...)`)

W tym przypadku obie pozycje są fakturowane brutto i zawierają w sobie 23% stawki podatku VAT.

W przypadku usług dotyczących dostępu do internetu jak i telewizji (…) na fakturach znajdują się następujące pozycje:

a) Abonament Pakiet (…) — określenie abonamentu internetowego wraz z określeniem prędkości;

b) Dzierżawa routera + modem (`(...)`);

c) Abonament TV (…) (nazwa abonamentu TV) - określenie abonamentu telewizyjnego;

d) Dzierżawa dekodera HD/4K;

e) Usługa multiroom — usługa która jest fakturowana tylko i wyłącznie w momencie, gdy Klient życzy sobie większą ilość dekoderów niż 1. Pozwala to na oglądanie na kilku odbiornikach tego samego abonamentu, bez konieczności podpisywania kolejnej umowy. Usługa „multiroom” jest rozszerzeniem abonamentu telewizyjnego o kolejne stanowisko. Jest to jakoby zwiększenie kwoty za abonament. Nie jest to ujęte w pozycji „c”, gdyż takich urządzeń można mieć do 5 w jednym gospodarstwie domowym i można tą funkcję zamówić sobie, nawet po podpisaniu umowy. Dlatego też, aby nie wypisywać za każdym razem nowej umowy, uruchamia się usługę „multiroom” W tym przypadku usługi a), b), d) są ujęte z 23% stawką VAT, a pozycje c) i e) z 8% stawką VAT.

Takie ujęcie pozycji i objęcie ich zróżnicowanymi stawkami VAT na poziomie 8% i 23% zostało zaproponowane w oparciu o załącznik nr 3 do ustawy o VAT, pozycje 169 — 172, które to określają objęciem podstawową stawką VAT m.in. usług w zakresie produkcji programów telewizyjnych (PKWiU ex 59.11.1), usług związanych z projekcją filmów (PKWiU ex 59.14.10.0), usług związanych z nadawaniem programów ogólnodostępnych i abonamentowych, innych niż określone w art. 43 ust. 1 pkt 34 ustawy o VAT (PKWiU ex 60), itp.

Wg pozycji 169 ww. załącznika, od 1 kwietnia 2013 r. stawką 8% opodatkowane są - bez względu na symbol PKWiU - usługi, inne niż usługi elektroniczne, polegające na umożliwieniu odbioru programów telewizyjnych i radiowych w rozumieniu przepisów o radiofonii i telewizji za pomocą urządzeń odbiorczych, z wyłączeniem usług polegających na wypożyczaniu filmów i audycji w wybranym przez korzystającego z usługi czasie (nie dotyczy to - jak dotychczas - usług reklamowych i promocyjnych). Powyższa pozycja objęła swoim zakresem również usługi wymienione w poz. 170 i 171 w zakresie udostępniania programów radiowych i telewizyjnych realizowanych za pomocą sieci telekomunikacji ruchomej (poz. 170) oraz za pośrednictwem satelity (poz. 171), w związku z czym pozycje te zostały uchylone.

Zatem - w uproszczeniu mówiąc - usługi związane z nadawaniem programów są obecnie opodatkowane stawką 23%, a usługi umożliwiające odbiór podstawowych programów telewizyjnych - są opodatkowane stawką 8%.

Ponieważ w ramach usług (…) TV, firma umożliwia swoim Klientom odbiór podstawowych programów telewizyjnych, pozycje „c” i „e” zostały objęte stawką VAT na poziomie 8%.

W ramach usług telewizyjnych, firma (…) nie tworzy swoich dodatkowych kanałów reklamowych czy też sprzedażowych. Zajmujemy się tylko i wyłącznie retransmisją gotowych już programów telewizyjnych.

W przypadku podpisania przez potencjalnego Klienta umowy na świadczenie usług dostępu do internetu oraz dostępu do telewizji (…) w ramach jednego pakietu, Klient otrzymuje możliwość natychmiastowego skorzystania z usługi dostępu do telewizji i internetu zaraz po wykonaniu montażu routera światłowodowego, we wskazanej przez Klienta lokalizacji. Router, czyli urządzenie końcowe po stronie Klienta, otrzymuje zdalnie automatyczną konfigurację z serwera firmy (…). W ramach konfiguracji zostają skonfigurowane u Klienta takie usługi, jak: dostęp do internetu poprzez podłączenie kablowe LAN na wskazanych portach w routerze, dostęp do internetu poprzez połączenie WF-i z routerem, dostęp do telewizji poprzez uruchomienie strumienia video na konkretnym porcie w routerze oraz na życzenie dostęp do telefonii VOIP poprzez skonfigurowanie odpowiedniego portu na modemie.

Klient podpisując umowę otrzymuje informację o możliwościach skorzystania z zamówionych usług wraz ze sposobem ich uruchomienia.

W przypadku usługi dostępu do internetu wymagane jest posiadanie urządzenia końcowego (tj. telefonu, tableta, komputera, laptopa i innych urządzeń, które mają możliwość podłączenia do usługi internetowej), które posiada jedną z dwóch możliwości podłączenia do routera, tj. za pośrednictwem kabla LAN lub za pośrednictwem karty sieciowej WIFI.

Celem skorzystania z usługi VOIP, konieczne jest podłączenie aparatu stacjonarnego za pośrednictwem kabla do specjalnego gniazda telefonicznego w modemie lub routerze. W przypadku usługi telewizji, każdy może skorzystać z jednej z 3 metod dostępowych.

a) Dostęp za pośrednictwem przeglądarki internetowej — wymagane jest hasło i login dostępowy do plaftormy;

b) Dostęp za pośrednictwem aplikacji na systemy (`(...)`) wykorzystywanych w telefonach komórkowych, tabletach i Smart Telewizorach — wymagane jest hasło i login dostępowy oraz adres MAC urządzenia, na którym będzie odbierany sygnał telewizyjny;

c) Dostęp za pośrednictwem dekoderów telewizyjnych działających w oparciu o połączenie internetowe. Na rynku występuje wiele modelów takich dekoderów od wielu producentów. Można zakupić je zarówno w sklepie internetowym, czy też hurtowniach komputerowych. Dekodery takie są również dostępne na rynku wtórnym po okazyjnych cenach.

Jako firma z wieloletnim doświadczeniem Wnioskodawca preferuje dostęp za pośrednictwem dekoderów, bo posiada nad usługą większą kontrolę, a jakość odbioru sygnału telewizyjnego jest najlepsza. Wszystkim Klientom Wnioskodawca daje możliwość podjęcia decyzji i wyboru sposobu zakupu dekoderów. W firmie Wnioskodawcy nie ma konieczności zakupu dekoderów, czy też dzierżawy dekoderów pochodzących z kanału dystrybucji Wnioskodawcy, gdyż samo uruchomienie usługi polega na autoryzacji dekodera w systemie, który zarządza telewizją. Do uruchomienia dekodera nie jest wymagana ingerencja technika Wnioskodawcy, czy też Klienta. Wystarczy podłączyć dekoder do odpowiedniego portu w routerze po wcześniejszym podaniu numer MAC dekodera, który jest numerem unikatowym i po tym numerze system telewizji internetowej będzie rozpoznawał urządzenie i pozwoli na to, aby dekoder mógł transmitować programy telewizyjne.

Każdy z Klientów może więc sam się zaopatrzyć w dekodery nowe, czy też używane, które są tańsze, od tych które posiadamy w ofercie.

W przypadku zakupu lub wydzierżawienia dekodera od Wnioskodawcy, zostaje to zaznaczone na umowie, a dodatkowo Klient zostaje obarczony kwotą (…) brutto przy stawce 23% VAT, jako usługa aktywacji dekodera, która nie występuje w przypadku aktywacji dekodera zakupionego przez Klienta z innego źródła niż kanał dystrybucji Wnioskodawcy.

Po podpisaniu przez Klienta umowy oraz skonfigurowaniu routera końcowego, Wnioskodawca nie weryfikuje, czy Klient podłączył urządzenia do routera i czy usługi działają. W przypadku gdyby Klient posiadał problemy z uruchomieniem jakiejkolwiek usługi, ma możliwość dokonania zgłoszenia poprzez Wirtualne Biuro Obsługi Klienta lub kontaktując się z Wnioskodawcą telefonicznie.

Mając więc na względzie wszystkie aspekty dotyczące świadczonych usług, ich uruchamiania i dostępności oraz kierując się treścią: „załącznik 3 do ustawy o VAT”, „Wyroki Trybunału Sprawiedliwości UE - C-349/96; C-41/04; C-2/95; C-111/05; C 292/11; C-88/09” i „art. 41 ust. 2 zw. z art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług” Wnioskodawca wnosi o wydanie interpretacji indywidualnej, czy sposób wystawiania faktur za usługi pakietowe zawierające usługi dostępu do internetu, jak i dostępu do programów telewizyjnych jest zgodny z przepisami o rachunkowości oraz Wnioskodawca prosi o wydanie wiążącej informacji skarbowej dotyczącej poprawności naliczania stawek podatku VAT za wymienione powyżej usługi.

W dalszej części wniosku Wnioskodawca przedstawił własne stanowisko w sprawie.

Wniosek uzupełniono w dniu 24 lutego 2023 r. o następujące informacje.

W przypadku, gdy Klient zakupuje w ramach jednej umowy usługę dostępu do internetu oraz dostęp do telewizji (…), obydwie usługi stają się pakietem, ale są to dwie niezależne i różne usługi. Zarówno internet może działać bez telewizji, tak i telewizja może działać bez internetu. Warunkiem skorzystania z telewizji (…) jest tylko i wyłącznie posiadanie dostępu do sieci (…). Na fakturze każda pozycja została uwzględniona wg Wnioskodawcy poprawnymi stawkami VAT. Ustalenia Wnioskodowcy zostały powzięte w oparciu o klasyfikację PKWiU oraz w oparciu o ustawę o VAT, jeżeli nie można było ustalić odpowiedniej klasyfikacji PKWiU. Jeżeli chodzi o samą usługę dostępu do programów telewizyjnych to mogą wystąpić 3 usługi składowe - abonament, dzierżawa dekodera oraz multiroom. Wnioskodawca nie może traktować każdej z pozycji jako pozycji osobnej, gdyż są one niejako połączone. Dzierżawa dekodera oraz usługa multiroom jest zależna od Abonamentu TV (…).

Jeżeli Klient podpisuje umowę na telewizję oraz internet, podpisuje tylko jedną umowę, a nie dwie. Można by powiedzieć, że w ramach przykładowej umowy i faktury, są dla Klienta dostarczane dwie kompleksowe usługi, które możemy podzielić na: „dostęp do internetu” i „dostęp do programów telewizyjnych”.

Celem wykonywania usługi dostępu do telewizji jest cel rozrywkowy i edukacyjny dla Klientów Wnioskodawcy.

Usługa jest dostarczana na łączach światłowodowych (…), ale jest to usługa niezależna od dostępu do internetu. Klient nie potrzebuje internetu, aby korzystać z telewizji.

Usługa jest skierowana do każdego Klienta oraz mieszkańców terenów, gdzie firma posiada swoje przyłącza światłowodowe.

Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie w oparciu o wystawiane faktury każdego miesiąca, a kalkulacja stawek wynika z sumowania kosztów jakie firma ponosi, tj.: opłata za licencje na programy telewizyjne, opłaty do dostawców treści (`(...)`), opłaty związane z utrzymaniem serwerów oraz sprzętu do obsługi sieci telewizyjnej - leasing lub amortyzacja, opłata za podłączenie do sieci - tzw. częściowy udział w amortyzacji sieci liczoną od ilości Klientów, a także marża na poziomie 20%.

W ramach klasyfikacji PKWiU ustalone zostało, że:

a) stawka VAT na usługi związane z dostępem do internetu została ustalona na poziomie 23% zgodnie także z klasyfikacją PKWiU - 61.10.4,

b) dzierżawa routera + modem (`(...)`) - stawka VAT na poziomie 23% - kod PKWiU 77.39.14,

c) Abonament TV (…) - stawka VAT na poziomie 8% - kod PKWiU 61.10.5,

d) Pakiet multiroom - rozszerzenie abonamentu (…) o dodatkowe dekodery w domu - stawka 8% kod PKWiU - 61.10.5,

e) Dzierżawa dekodera HD - brak odpowiedniego kodu PKWiU - ale tą pozycję reguluje pozycja 169 załącznika nr 3 do ustawy o VAT - stawką 8% opodatkowane są bez względu na symbol PKWiU - usługi, inne niż usługi elektroniczne, polegające na umożliwieniu odbioru programów telewizyjnych i radiowych w rozumieniu przepisów o radiofonii i telewizji za pomocą urządzeń odbiorczych, z wyłączeniem usług polegających na wypożyczaniu filmów i audycji w wybranym przez korzystającego z usługi czasie.

Po podpisaniu umowy i wykonaniu instalacji, Klient otrzymuje dwie usługi w domu uruchomione automatycznie na routerze dostarczonym od Wnioskodawcy. Jest to dostęp do internetu oraz dostęp do telewizji. Wszystko jest skonfigurowane na jednym i tym samym urządzeniu jakim jest router. Dodatkowo do odbioru TV Klient otrzymuje dekodery podłączane do telewizorów. W każdej chwili Klient może wypowiedzieć umowę na internet lub na telewizję i zawsze ta druga usługa będzie działać.

Do ww. pisma Wnioskodawca dołączył:

(…)

Natomiast w dniu 27 marca 2023 r. w uzupełnieniu wniosku wskazano następujące informacje.

Przedmiotem wniosku jest usługa kompleksowa składająca się z abonamentu telewizyjnego oraz ew. dzierżawy urządzenia do odbioru telewizji, jeżeli Klient nie posiada własnego.

Klasyfikacja usług opiera się o: klasyfikację PKWiU oraz „pozycja 169 załącznika nr 3 do ustawy o VAT”.

Nazwa usług:

- Abonament TV (…) (nazwa pakietu),

- Pakiet multiroom,

- Dzierżawa dekodera.

W ramach usługi dostępu do TV Klient otrzymuje możliwość oglądania programów telewizyjnych w ramach przygotowanej oferty. Programy może oglądać poprzez swój dekoder albo dzierżawiony od firmy (…). Maksymalna ilość dekoderów w jednym gospodarstwie domowym w ramach usługi MULTIROOM wynosi (`(...)`) sztuk.

Sam proces uruchomienia usługi wygląda następująco: wpierw Klient przychodzi do firmy celem podpisania umowy i wybrania interesującej go oferty, jeżeli nie posiada od Wnioskodawcy instalacji internetowej, technicy udają się pod wskazany adres celem wykonania takiej instalacji. Następnie Klient decyduje, czy chce odbierać programy za pośrednictwem swojego dekodera, czy też będzie dzierżawił dekoder od firmy (…). Ostatni etap to podłączenie dekodera do odpowiedniego portu w routerze oraz do telewizora. Po podłączeniu usługa automatycznie i samoczynnie się uruchamia, gdyż po spisaniu umowy, technik konfiguruje odpowiednio router i uruchamia na nim usługę dostępu do telewizji.

Celem wykonywania usługi jest zapewnienie Klientom dostępu do programów telewizyjnych operatorów działających na rynku medialnym w Polsce. Jest to cel rozrywkowy i naukowy. Usługa jest wykonywana za pośrednictwem łączy telekomunikacyjnych i internetu. Usługa jest skierowana do każdego mieszkańca w Polsce znajdującego się w zasięgu sieci Wnioskodawcy lub posiadającego połączenie do sieci Wnioskodawcy poprzez połączenie szyfrowane. Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie w ramach wystawianej faktury VAT. Jeżeli chodzi o kalkulację to na koszt abonamentu składa się: opłaty licencyjne zróżnicowane w zależności od dostawcy treści ( przedział od (…) do (…) za pakiet programów ), koszty obsługi systemu (…) do zarządzania platformą telewizyjną, koszt dzierżawy łącza pomiędzy firmą Wnioskodawcy, a węzłem w (…), która jest agregatorem wszystkich dostawców treści, koszt utrzymania i zakupu w firmie (…) serwerów i switchy zarządzalnych do rozprowadzania telewizji w swojej sieci internetowej, koszt utrzymania pracowników odpowiedzialnych za utrzymanie sygnału, działanie usługi oraz konfigurowanie jej (`(...)`), koszty promocji, koszt utrzymania linii światłowodowej w terenie rozdzielony proporcjonalnie pomiędzy usługi TV i Internetowe. Cały koszt zbiorczy jest dzielony pomiędzy abonentów. Ilość wyjściowa została ustalona na (…) i w przypadku jej przekroczenia, abonamenty zostaną skalkulowane na nowo.

W dniu 29 marca 2023 Wnioskodawca doprecyzował odpowiedź na wezwanie z dnia 15 marca 2023 r. o następujące informacje:

Wniosek złożony przez Wnioskodawcę dotyczy usługi kompleksowej złożonej z 3 usług:

- abonamentu telewizyjnego;

- dzierżawy dekodera;

- usługi multiroom.

Wniosek dotyczy całości sprzedaży wszystkich 3 usług, które na fakturach są rozbite indywidualnie, co też zostało wykazane na przykładowej fakturze dołączonej do pierwszego uzupełnienia braków.

Usługa pozwala na odbieranie programów telewizyjnych w rozumieniu przepisów o radiofonii i telewizji za pomocą urządzeń odbiorczych.

Świadczenia polegające na udzielaniu Klientom dostępu do programów telewizyjnych trudno jest jednoznacznie zakwalifikować do usług elektronicznych, gdyż programy te są także świadczone za pośrednictwem sieci radiowych naziemnych. Wnioskodawca tylko przesyła medium, czyli obraz i dźwięk za pośrednictwem swojej sieci internetowej. Producent danego programu, emituje go w ramach transmisji radiowej naziemnej czy to satelitarnej, jednakże Wnioskodawca pobiera sygnał od producenta i koduje do postaci sygnału internetowego, który następnie jest dekodowany na urządzeniu u Klienta. Wczytując się także w treść brzmienia artykułu wskazanego w pkt 2b do uzupełnienia, Wnioskodawca odpowiada stanowczo, że nie można zakwalifikować tej usługi jako usługi internetowej, gdyż można tę usługę świadczyć także bez wykorzystania technologii informatycznej, w tym przypadku łącza światłowodowego. Wykorzystanie w/w łącza jest zaplanowane dla wygody usługodawcy i Klienta, natomiast sama usługa na wejściu jest rozpowszechniania w ramach łączy radiowo – telewizyjnych. Samo PKWiU klasyfikuje usługę w ramach działu 61.10.5.

Jako dostawca usługi Wnioskodawca nie świadczy usługi wypożyczania filmów i audycji.

W ramach telewizji Wnioskodawca nie planuje wykonywania i nie wykonuje usług promocyjnych i reklamowych.

Wszystkie 3 usługi w ramach świadczenia usługi dostępu do telewizji są ze sobą ściśle powiązane. Sygnał telewizyjny zgodnie z prawami autorskimi i umowami z dostawcami treści jest zakodowany. W celu jego poprawnego rozkodowania u Klienta musi być zainstalowany dekoder, który tą czynność wykonuje, a w przypadku gdyby dekoderów było więcej, usługa multiroom także jest nierozerwalnie związana z usługą, gdyż jest to opłata zwiększająca cenę abonamentu w związku z kosztem dodatkowych licencji na dodatkowe urządzenia.

Aby uzyskać cel świadczenia wymagane jest aby wszystkie usługi były wykonane. Bez dekodera, abonent nie obejrzy programów, bo nie uda się ich rozkodować. W przypadku usługi multiroom, jeżeli usługa nie zostanie wykonana, czyli policzona, obraz pojawi się Klientowi tylko na jednym urządzeniu a nie wszystkich.

Wnioskodawca uważa, że wszystkie 3 produkty/usługi tworzą całość gdyż są ze sobą ściśle powiązane. Bez którejkolwiek usługi, Klient nie będzie mógł w pełni korzystać z zamówionego produktu.

Klient zakupuje u Wnioskodawcy całość usługi, gdyż nie może zakupić poszczególnych składowych u innych operatorów, gdyż nie będą one kompatybilne i spowoduje to nie możliwość oglądania programów telewizyjnych. Dodatkowo ze względów na prawa autorskie, usługa jest tak zabezpieczona, że nie ma możliwości, aby inny podmiot zewnętrzny mógł do tej usługi dostarczać swoje produkty.

Pismem z dnia 29 marca 2023 r. (data wpływu 31 marca 2023 r.) Wnioskodawca poinformował, że świadczenie polegające na udzielaniu Klientom dostępu do programów telewizyjnych nie jest usługą internetową. Nie są to programy interaktywne czy też tzw. PayPerView, czyli płatne z góry za uruchomienie sygnału. Usługa Wnioskodawcy jest kwalifikowana jako rozpowszechnianie programów ogólnie dostępnych po sieciach kablowych – PKWiU 61.10.5.

Dodatkowo pismem z dnia 3 kwietnia 2023 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek poprzez wskazanie, że usługa dostępu do telewizji, którą świadczy Wnioskodawca i która jest przedmiotem złożonego wniosku nie jest usługą elektroniczną. (…).

W trybie przewidzianym w art. 200 § 1 Ordynacji podatkowej, postanowieniem z dnia 5 kwietnia 2023 r. nr 0112-KDSL2-1.440.282.2022.3.BK tut. organ wyznaczył Wnioskodawcy siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w zakresie zebranego w sprawie materiału dowodowego. Postanowienie zostało skutecznie doręczone Wnioskodawcy w dniu 5 kwietnia 2023 r. Wnioskodawca nie skorzystał z ww. prawa wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego.

Uzasadnienie występowania świadczenia kompleksowego (usługi).

Na wstępie należy wyjaśnić, że co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedno świadczenie obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka czynności, świadczenie to nie powinno być sztucznie dzielone dla celów podatkowych.

Aby móc wskazać, że dane świadczenie jest świadczeniem złożonym (kompleksowym), powinno składać się ono z różnych czynności, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na świadczenie kompleksowe składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia, świadczenie nie powinno być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będzie jedno świadczenie kompleksowe, obejmujące kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład wykonywanego świadczenia wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia złożonego kompleksowego.

Stanowisko takie przedstawił również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (zwany dalej TSUE) w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., nr C-349/96, Card Protection Plan Ltd (CPP) przeciwko Commissioners of Customs and Excise, ECLI:EU:C:1999:93, stwierdzając, że: „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem wniosku, wskazać również należy, że:

- w wyroku z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV v. OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financien, ECLI:EU:C:2005:649, TSUE wskazał, że po pierwsze z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania podatku VAT. W ocenie TSUE, aby określić, czy mamy do czynienia z jednym świadczeniem, należy przede wszystkim poszukać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem ustalenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (pkt 20 wyroku). Podobnie jest w przypadku, jeśli dwa (lub więcej) świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (pkt 22 wyroku),

- w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11, Field Fisher Waterhouse LLP przeciwko Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs, ECLI:EU:C:2012:597, TSUE wskazał, że aby móc uznać, że ogół świadczeń zapewnianych przez wynajmującego najemcy stanowi jedno świadczenie, należy zbadać czy wykonywane świadczenia stanowią jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, czy też obejmują one świadczenie główne, względem którego pozostałe świadczenia mają charakter dodatkowy (pkt 22 wyroku).

Istotnym kryterium wpływającym na ocenę tego, czy w konkretnej sytuacji występuje świadczenie złożone, jest kryterium odrębności. Kryterium to opiera się na weryfikacji, czy poszczególne świadczenia mogą występować w obrocie gospodarczym niezależnie i czy mogą być wykonane przez dowolny inny podmiot. W przypadku odpowiedzi twierdzącej, nie następuje świadczenie złożone, lecz kilka odrębnych świadczeń, które powinny być dla celów opodatkowania VAT traktowane niezależnie od siebie. Takie stanowisko wywieść można z orzeczenia TSUE z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro przeciwko Finanční ředitelství v Ústí nad Labem, ECLI:EU:C:2009:365, w którym istotnie TSUE stanął na stanowisku, że w przypadku usług najmu oraz usług sprzątania części wspólnych budynków następują dwa odrębne świadczenia dla celów VAT. Swoje stanowisko TSUE oparł na tym, że usługi sprzątania części wspólnych budynku mogą być świadczone na różnych zasadach, to znaczy na przykład przez osoby trzecie wystawiające faktury obejmujące koszt tych usług bezpośrednio lokatorom lub przez wynajmującego zatrudniającego w tym celu własnych pracowników lub posługującego się przedsiębiorstwem zajmującym się sprzątaniem.

Charakter danego świadczenia należy oceniać biorąc pod uwagę również punkt widzenia nabywcy oraz cechy charakterystyczne tego świadczenia (vide: wyrok TSUE z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service srl, ECLI:EU:C:2008:108, pkt 51-53; z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro, ECLI:EU:C:2009:365, pkt 17-19 oraz z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV, ECLI:EU:C:2009:722, pkt 36-38).

Stanowisko takie przedstawiła również Rzecznik Generalna Juliane Kokott w opinii z dnia 22 października 2020 r. do sprawy C-581/19 Frenetikexito – Unipessoal Lda przeciwko Autoridade Tributária e Aduaneira wskazując, że „Wskazówką świadczącą o istnieniu jednego świadczenia złożonego jest też jednolity cel gospodarczy transakcji (26). Jeżeli przeciętnemu świadczeniobiorcy zależy właśnie na połączeniu kilku świadczeń, przemawia to za istnieniem jednego świadczenia złożonego. W świetle orzecznictwa Trybunału jedno świadczenie złożone występuje wtedy, kiedy wszystkie elementy świadczenia są niezbędne dla osiągnięcia jego celu (27)”.

Z przytoczonych powyżej orzeczeń TSUE wynika, iż dane świadczenie, na które składa się kilka czynności, może być uznane za świadczenie złożone (na potrzeby podatku VAT) w przypadku, gdy czynności składające się na to świadczenie mają następujące cechy:

• elementy świadczenia są tak ściśle powiązane ze sobą, iż tworzą jedno świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby sztuczny charakter;
• czynności te nie są od siebie niezależne;
• możliwe jest wyodrębnienie świadczenia głównego, które dla nabywcy stanowi podstawowy cel danej transakcji;
• niektóre czynności mają charakter pomocniczy w stosunku do świadczenia głównego, tzn. nie stanowią one celu samego w sobie, ale środek do lepszego skorzystania ze świadczenia głównego.

W przedmiotowej sprawie, dla oceny czy mamy do czynienia ze świadczeniem kompleksowym oraz dla prawidłowej identyfikacji tego świadczenia istotne jest ustalenie celu zawieranej umowy pomiędzy Wnioskodawcą a Klientem (Abonentem).

W omawianym przypadku, z punktu widzenia nabywcy usługi, tj. Klienta, nabywa on jedno świadczenie, składające się z kilku elementów. Oferowane przez Wnioskodawcę w ramach przedmiotowego świadczenia elementy, tj. abonament telewizyjny, dzierżawa dekodera i usługa multiroom, z punktu widzenia Klienta, tworzą jedno niepodzielne świadczenie. Sam Klient jest zainteresowany nabyciem jednego (złożonego) świadczenia, a nie poszczególnych składowych.

Zdaniem Organu, w przedmiotowej sprawie poszczególne elementy składające się na przedmiotowe świadczenie nie będą stanowiły celu samego w sobie, lecz są to czynności związane z realizacją usługi dostępu do programów telewizyjnych. Jak wynika bowiem z opisu sprawy każde świadczenie jest niezbędne dla wykonania usługi dostępu do programów telewizyjnych (jako całości). Klient zakupuje całość usługi, gdyż nie może zakupić poszczególnych składowych u innych operatorów, gdyż nie będą one kompatybilne i spowoduje to brak możliwości oglądania programów telewizyjnych. Bez dekodera, abonent nie obejrzy programów, bo nie uda się ich rozkodować. Natomiast w przypadku usługi multiroom, jeżeli usługa nie zostanie wykonana, obraz pojawi się Klientowi tylko na jednym urządzeniu, a nie na wszystkich. Bez którejkolwiek usługi, Klient nie może w pełni korzystać z zamówionego produktu.

Z opisu sprawy i przesłanych dokumentów wynika wprawdzie, że opisanym wyżej świadczeniom - składającym się w ocenie Wnioskodawcy na świadczenie kompleksowe - towarzyszy zazwyczaj (jako objęte jedną umową) także inne świadczenie, np. usługa dostępu do Internetu. Klienci zakupują usługę dostępu do programów telewizyjnych wraz z usługą dostępu do Internetu, jednakże usługa ta może być nabywana odrębnie i jest niezależna oraz nie jest przedmiotem wniosku.

W konsekwencji biorąc pod uwagę tezy wynikające z powołanego orzecznictwa TSUE, uwzględniając opis świadczenia należy wskazać, że wykonywane przez Wnioskodawcę czynności będą ze sobą tak ściśle powiązane, że obiektywnie będą tworzyć w aspekcie gospodarczym jedną całość, sprzedawaną nierozłącznie, której rozdzielenie – w tej konkretnej sytuacji – miałoby sztuczny charakter. W analizowanym przypadku, poszczególne czynności wchodzące w skład analizowanego świadczenia, będą wykonywane na podstawie jednej umowy oraz przez jeden podmiot. Z punktu widzenia Klienta będzie on zainteresowany nabyciem jednego świadczenia, składającego się z kilku elementów.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że czynności będące przedmiotem świadczenia wykonywanego przez Wnioskodawcę, mają charakter kompleksowy i zmierzają do wykonania jednego zadania, jakim jest usługa oferująca dostęp do programów telewizyjnych (abonament telewizyjny). Ten parametr ma decydujące znaczenie dla konsumenta, gdyż od niego zależy dostęp do programów telewizyjnych. Pozostałe elementy, czyli dzierżawa dekodera oraz usługa multiroom są czynnościami pomocniczymi.

Powyższe wywołuje skutki w zakresie jednolitego opodatkowania wszystkich czynności wchodzących w skład tego świadczenia, zgodnie z usługą główną (dominującą). W związku z powyższym, w dalszej części decyzji dokonano klasyfikacji oraz określono stawkę podatku od towarów i usług dla usługi polegającej na dostępie do programów telewizyjnych (usługi dominującej).

Uzasadnienie klasyfikacji świadczenia kompleksowego (usługi)

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Zgodnie z art. 42a ustawy, wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

1. opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;

2. klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, niezbędną do:

a) określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,

b) stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;

3. stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi.

Zatem w przypadku, gdy stawka podatku od towarów i usług nie jest uzależniona od zaklasyfikowania danego towaru lub usługi do odpowiedniej klasyfikacji (CN, PKOB lub PKWiU), ale od spełnienia definicji (opisu) zawartej w odpowiednim przepisie ustawy lub pozycji załącznika do ustawy, przedmiotem postępowania w zakresie wydania WIS jest ustalenie, czy opisany towar lub usługa spełnia wymogi wskazane przez ustawodawcę w tym opisie.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1 i art. 138i ust. 4.

W myśl art. 146ea ustawy, w roku 2023:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%;

2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3, wynosi 8%;

3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;

4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

Natomiast stosownie do art. 146ef ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do końca roku, w którym suma wydatków wymienionych w art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz.U. poz. 655, 974 i 1725) określonych na ten rok w ustawie budżetowej, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 lipca tego roku, oraz planie finansowym Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych przedłożonym zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny albo projekcie tego planu przedstawionym do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej zgodnie z art. 42 ust. 2 i 3 tej ustawy, jeżeli plan ten nie został przedłożony zgodnie z art. 42 ust. 4 tej ustawy, po wyłączeniu planowanych przepływów finansowych w ramach tej sumy wydatków, jest wyższa niż 3% wartości produktu krajowego brutto określonego zgodnie z art. 40 ust. 2 tej ustawy:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%;

2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;

3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;

4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

W załączniku nr 3 do ustawy zawierającym „Wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7% (obecnie 8%)” wymienione zostały towary i usługi objęte obniżoną stawką podatku. I tak pod poz. 48 tego załącznika zastały wymienione „Usługi, inne niż usługi elektroniczne, polegające na umożliwieniu odbioru programów telewizyjnych i radiowych w rozumieniu przepisów o radiofonii i telewizji za pomocą urządzeń odbiorczych, z wyłączeniem usług polegających na wypożyczaniu filmów i audycji w wybranym przez korzystającego z usługi czasie” – bez względu na symbol PKWiU.

Przy czym stawka obniżona w zakresie wymienionych usług, nie dotyczy usług reklamowych i promocyjnych – jak wynika z wyjaśnień zamieszczonych pod załącznikiem.

Zgodnie z art. 2 pkt 26 ustawy, przez usługi elektroniczne rozumie się usługi świadczone drogą elektroniczną, o których mowa w art. 7 rozporządzenia 282/2011.

Ponadto treść poz. 48 załącznika nr 3 do ustawy należy interpretować zgodnie z zapisami ustawy o radiofonii i telewizji. W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2022 r., poz. 1722), prawo rozpowszechniania programów radiowych i telewizyjnych przysługuje jednostkom publicznej radiofonii i telewizji oraz osobom fizycznym, osobom prawnym i osobowym spółkom handlowym, które uzyskały koncesję na taką działalność, albo - w przypadku programów telewizyjnych rozpowszechnianych wyłącznie w systemach teleinformatycznych - wpis do rejestru takich programów.

Natomiast zgodnie z art. 4 powyższej ustawy, w rozumieniu ustawy:

(…)

5. nadawcą jest osoba fizyczna, osoba prawna lub osobowa spółka handlowa, która tworzy i zestawia program oraz rozpowszechnia go lub przekazuje innym osobom w celu rozpowszechniania;

6. programem jest uporządkowany zestaw audycji, przekazów handlowych lub innych przekazów, rozpowszechniany w całości, w sposób umożliwiający jednoczesny odbiór przez odbiorców w ustalonym przez nadawcę układzie;

(…)

7. rozpowszechnianiem jest emisja programu drogą bezprzewodową lub przewodową do odbioru przez odbiorców;

8. rozprowadzaniem jest przejmowanie rozpowszechnionego programu w całości i bez zmian oraz równoczesne, wtórne jego rozpowszechnianie;

(…).

Dla skorzystania z obniżonej stawki podatku od towarów i usług przewidzianej powyższymi przepisami, w odniesieniu do konkretnej usługi, niezbędnym jest nie tylko, aby usługa była wymieniona w załączniku nr 3, ale również musi ona spełniać wszystkie warunki, które przewidziano w treści tego załącznika w odniesieniu do danej usługi.

W tym miejscu należy mieć na uwadze fakt, że wniosek dotyczy usługi polegającej na udzielaniu Klientom dostępu do programów telewizyjnych. Usługa ta pozwala na odbieranie programów telewizyjnych w rozumieniu przepisów o radiofonii i telewizji za pomocą urządzeń odbiorczych. Ponadto, w ramach opisanych czynności Wnioskodawca nie świadczy usług polegających na wypożyczaniu filmów i audycji w wybranym przez korzystającego z usługi czasie, jak również nie planuje i nie wykonuje usług promocyjnych i reklamowych.

W związku z powyższym, świadczenie kompleksowe będące przedmiotem wniosku (usługa) polegające na dostępie do programów telewizyjnych, w rozumieniu przepisów o radiofonii i telewizji za pomocą urządzeń odbiorczych – które nie ma charakteru usług elektronicznych, nie polega na wypożyczaniu filmów i audycji w określonym przez abonenta czasie i nie jest usługą reklamową oraz promocyjną, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 8% na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy w zw. z art. 146ea pkt 2 ustawy oraz art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy w zw. z poz. 48 załącznika nr 3 do ustawy.

Informacje dodatkowe.

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43‑300 Bielsko‑Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do świadczenia kompleksowego tożsamego pod każdym względem ze świadczeniem kompleksowym będącym przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do świadczenia kompleksowego będącego jej przedmiotem, które zostało wykonane po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 3 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- świadczenie kompleksowe, będące przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do świadczenia kompleksowego, będącego przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji, stosownie do art. 220 § 1 w zw. z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej, służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP lub za pośrednictwem systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie: https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/ będąc użytkownikiem/wyznaczając użytkownika konta w e-Urzędzie Skarbowym.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP oraz e-Urząd Skarbowy.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).