0111-KDSB1-1.440.6.2023.3.GB

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 6 stycznia 2023 r. (data wpływu), uzupełnionego pismem z dnia 22 lutego 2022 r. (data wpływu 23 lutego 2023 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa (świadczenie kompleksowe) – roboty betoniarskie wykonywane w ramach budowy budynków mieszkalnych, jednorodzinnych, sklasyfikowanych do PKOB 1110, których powierzchnie użytkowe będą wynosić 150 m2, zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym

Opis usługi: Świadczenie kompleksowe dotyczące robót betoniarskich obejmujące obejrzenie placu budowy, doradztwo w sprawie wyboru odpowiedniego rodzaju i klasy betonu, przygotowanie indywidualnych recept betonu, czyszczenie deskowań przed betonowaniem, wyprodukowanie betonu we własnym węźle betoniarskim na indywidualne zamówienie klienta, transport masy betonowej na budowę, wyładunek mieszanki betonowej, rozprowadzenie mieszanki, zagęszczenie betonu wibratorem oraz zatarcie powierzchni betonu. Kompleksowa usługa betonowania wykonywana jest w ramach budowy budynków mieszkalnych, jednorodzinnych sklasyfikowanych - do PKOB 1110, których powierzchnia użytkowa będzie wynosić 150 m2.

Rozstrzygnięcie: budowa obiektu budowlanego zaliczonego do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym

Stawka podatku od towarów i usług: 8%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 2 ustawy z zw. z art. 41 ust. 12 oraz art. 146ea pkt 2 i art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy

Cel wydania WIS: na potrzeby stosowania art. 14 ust. 12 ustawy oraz określenia stawki podatku od towarów i usług

UZASADNIENIE

W dniu 6 stycznia 2023 r. Wnioskodawca złożył wniosek, uzupełniony w dniu 22 lutego 2023 r. w zakresie sklasyfikowania świadczenia kompleksowego – robót betoniarskich – według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług.

W treści wniosku przedstawiono następujący opis usługi:

Wnioskodawcą jest (…).

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług).

Wnioskodawca (dalej również Spółka) specjalizuje się między innymi w produkcji różnego rodzaju betonów, w tym betonu towarowego stosowanego w różnych formach budownictwa. Oferta Wnioskodawcy przeznaczona jest dla budownictwa mieszkaniowego.

Wnioskodawca planuje świadczyć kompleksowe usługi budowlane, związane z wykonywaniem robót betoniarskich; Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zamierza bowiem świadczyć usługi betonowania (dalej: „Usługa”), obejmujące następujące czynności:

1) obejrzenie placu budowy przez pracowników Wnioskodawcy w celu dostosowania odpowiedniego sprzętu do realizacji usługi, a jeśli zaistnieje taka potrzeba przygotowanie placu budowy pod wjazd specjalistycznego sprzętu,

2) doradztwie w sprawie wyboru odpowiedniego rodzaju i klasy betonu, obmiar potrzebnej ilości betonu do wylania na budowie,

3) przygotowywanie indywidualnych recept betonu dla klienta,

4) czyszczenie deskowań przed betonowaniem i zmyciu ich wodą,

5) wyprodukowanie na indywidualne zamówienie klienta określonej w m3 masy betonowej w węźle betoniarskim z materiałów (cement, kruszywo, woda) Wnioskodawcy,

6) transport wyprodukowanej masy betonowej gruszkami lub pompo-gruszkami na budowę wskazaną przez klienta,

7) wyładunek mieszanki betonowej,

8) rozprowadzenie mieszanki w deskowaniu / wykopie / elemencie przewidzianym do zabetonowania,

9) zagęszczenie betonu wibratorem,

10) zatarcie powierzchni betonu.

Powyższa Usługa realizowana będzie przy użyciu własnych środków transportu i specjalistycznego sprzętu oraz własnych wykwalifikowanych pracowników. Natomiast klient (nabywca Usługi) zawierał będzie jedną umowę na kompleksową Usługę z Wnioskodawcą. Całość usługi będzie dokumentowana jedną fakturą dokumentującą wykonaną Usługę zawierającą jedną pozycję, tj. „usługi betoniarskie”.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że czynności wykonywane w ramach Usługi, o których mowa we wniosku będą dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, przebudowy lub robót konserwacyjnych obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, tj. obiektów klasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Stanowisko Wnioskodawcy

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana we wniosku Usługa, na której cenę składają się opisane czynności, objęta będzie preferencyjną stawką podatku od towarów i usług (8%) na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 41 ust. 12 oraz art. 146a pkt 2 ustawy o VAT.

Uzasadnienie

Na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy VAT, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Przy czym, stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy VAT, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Art. 41 ust. 12a ustawy VAT stanowi, że przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12 (…).

W myśl art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2;

2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

Zgodnie z art. 41 ust. 12c ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma zatem fakt, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym), a także zaklasyfikowanie obiektu, którego dotyczą te prace, do obiektów budownictwa mieszkaniowego objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Prawo do zastosowania 8% stawki podatku wystąpi wówczas, gdy inwestycja będzie dotyczyła obiektów budowlanych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, przy założeniu, że usługa będzie wykonywana w ramach czynności określonych w art. 41 ust. 12 ustawy.

Zauważyć należy, że Wnioskodawca w ramach oferowanej usługi (budowlanej) produkuje i dostarcza beton, a także wykonuje szereg świadczeń pomocniczych, których nabycie – wspólnie z wyprodukowanym betonem – jest dla nabywców konieczne (ich nabycie jest środkiem do pełnego wykorzystania świadczenia zasadniczego). Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, świadczona usługa stanowi tzw. świadczenie złożone; jest usługą kompleksową.

W tym miejscu należy zauważyć, że świadczenie złożone stanowi kombinację różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast świadczenie należy uznać za pomocnicze, jeśli nie stanowi ono celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncze świadczenie traktowane jest zatem jak element świadczenia złożonego wówczas, jeżeli cel świadczenia pomocniczego jest zdeterminowany przez świadczenie główne oraz nie można wykonać lub wykorzystać świadczenia głównego bez świadczenia pomocniczego.

Natomiast, aby określić czy w danym przypadku mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym, należy zbadać, czy sprzedawca dostarcza kupującemu, rozumianemu jako przeciętny konsument, jedno świadczenie czy też kilka odrębnych. W tym kontekście za świadczenia odrębne uznaje się świadczenia wykonywane przez jednego świadczącego na rzecz jednego nabywcy, które nawet jeżeli są w pewien sposób powiązane, mogą być traktowane rozłącznie, a traktowanie to nie wpłynie na charakter żadnego z nich ani też nie sprawi, że wartość świadczeń z punktu widzenia nabywcy będzie inna, niż gdyby świadczenia te były uznane za świadczenie złożone. Przy czym ocena, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jednym świadczeniem złożonym czy też z szeregiem jednostkowych świadczeń, winna odbywać się w oparciu o to, czy wykonywane świadczenia wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter.

Przy kwalifikacji danych świadczeń w kontekście uznania ich za czynności złożone, należy przede wszystkim patrzeć przez pryzmat fundamentalnej zasady, zgodnie z którą każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, a dopiero w sytuacji, gdy jedna czynność obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, wtedy przyjmuje się, że czynność ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych.

Świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej) niezależnie opodatkowane świadczenia.

W sytuacji, gdy mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym – świadczeniem dwóch lub więcej czynności, tak ściśle ze sobą powiązanych, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku VAT. Zdarzenie to należy traktować jako jednolite świadczenie, w którym kilka elementów należy uznać za konstytutywne do świadczenia głównego. Zatem należy ustalić charakter świadczonej usługi, a tym samym zidentyfikować dominujące składniki danego świadczenia.

W orzeczeniu TSUE w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd, skład orzekający stwierdził, że „pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej".

Stosowanie tych samych zasad opodatkowania do usługi zasadniczej oraz usług pomocniczych dotyczy również stawki VAT. Oznacza to, że całe świadczenie kompleksowe podlega opodatkowaniu taką stawką VAT, jaka jest właściwa dla świadczenia podstawowego. Stawka VAT dla świadczeń pomocniczych "podąża" za stawką VAT dla świadczenia podstawowego.

Dla nabywcy istotne jest bowiem nabycie kompleksowej usługi obejmującej czynności, opisanej we wniosku. Gdyby Nabywca zainteresowany był nabyciem betonu jako takiego (towaru), sam musiałby określić jego rodzaj i klasę, tj. wskazać recepturę mieszanki (wskazać należy bowiem, że beton może mieć różną strukturę i wytrzymałość; w zależności od potrzeb nabywcy, każdorazowo przygotowuje się odpowiednią „mieszkankę”). Dodatkowo, Klient jest zainteresowany wylaniem tego betonu i rozprowadzeniem go w taki, sposób, aby spełniał swoje funkcje (źle wylany beton nie będzie zastygał równomiernie, co w konsekwencji może mieć wpływ na jego wytrzymałość). W istocie bardzo istotne będą tutaj także czynności doradcze, mieszczące się w świadczonej Usłudze (Wnioskodawca doradza nabywcy, po jakim czasie od wylania należy polewać beton wodą, czy po jakim czasie – od dnia wylania - można rozpocząć kolejne prace). Z punktu widzenia Klienta istotne jest zatem nabycie Usługi jako takiej a nie poszczególnych świadczeń, składających się na opisaną w zdarzeniu przyszłym Usługę. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, rozdzielanie poszczególnych świadczeń, składających się na usługę, byłoby działaniem sztucznym (w toku działalności Spółki nie zdarzyła się sytuacja, aby potencjalny nabywca zainteresowany był wyłącznie – przykładowo - usługą rozprowadzenia mieszanki w deskowaniu czy zagęszczania posiadanego już betonu wibratorem).

Wobec powyższego jeżeli przedmiotem sprzedaży ma być konkretna usługa nie powinno się -zdaniem Wnioskodawcy wyodrębniać poszczególnych elementów, które złożyły się na tę Usługę i opodatkować ich osobno, ponieważ Wnioskodawca zamierza sprzedawać określoną usługę a nie odrębnie poszczególne elementy, składające się na tę usługę. Usługa będzie miała charakter kompleksowy.

Strony w umowach cywilnoprawnych określają co jest przedmiotem sprzedaży. Przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma ustalenie, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy świadczy usługę, czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT oraz czy budynek mieszkalny zaliczony jest do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest usługa remontowa, budowlana, budowlano-montażowa, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia itp.). Wyliczenie co składa się na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych).

W przypadku świadczenia usług, opisanych we wniosku, mamy do czynienia z jedną kompleksową usługą, która obejmuje świadczenie podstawowe, tj. usługę budowlaną polegającą na wykonywaniu robót betoniarskich związanych z zabetonowaniem wskazanych w zamówieniu lub umowie miejscach, tj. elementach konstrukcyjnych powstającego budynku (ław, szalunków, schodów, stropów, stropodachów, etc.). Usługa świadczona będzie w związku z budową, remontem, przebudową budynków lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu ustawy art. 41 ust. 12a-12c ustawy o VAT tj. budynków mieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12.

Biorąc pod uwagę powołany stan prawny oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy stwierdzić należy, że:

1. czynności te traktować należy jako świadczenie jednej kompleksowej usługi budowlanej;

2. do całej wartości usługi zastosowanie znajdzie 8% stawka podatku od towarów i usług,zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT, przy uwzględnieniu kryterium powierzchni użytkowej, o której mowa w art. 41 ust. 12b ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza m. in.

Wiążąca Informacja Stawkowa wydana przez Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (…).

Wiążąca Informacja Stawkowa wydana przez Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (…).

W uzupełnieniu z 23 lutego 2023 r. Wnioskodawca wyjaśnia, że:

1. (…)

2. (…)

(…)

Jak wskazano w szczegółowym opisie usługi, Wnioskodawca (dalej również: Spółka) specjalizuje się między innymi w produkcji różnego rodzaju betonów, w tym betonu towarowego stosowanego w różnych formach budownictwa. Oferta Wnioskodawcy przeznaczona jest dla budownictwa mieszkaniowego.

Wnioskodawca planuje świadczyć kompleksowe usługi budowlane, związane z wykonywaniem robót betoniarskich; Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zamierza bowiem świadczyć usługi betonowania (dalej: „Usługa”), obejmujące następujące czynności:

1. Obejrzenie placu budowy przez pracowników Wnioskodawcy w celu dostosowania odpowiedniego sprzętu do realizacji usługi, a jeśli zaistnieje taka potrzeba przygotowanie placu budowy pod wjazd specjalistycznego sprzętu,

2. Doradztwie w sprawie wyboru odpowiedniego rodzaju i klasy betonu, obmiar potrzebnej ilości betonu do wylania na budowie,

3. Przygotowywanie indywidualnych recept betonu dla klienta,

4. Czyszczenie deskowań przed betonowaniem i zmyciu ich wodą,

5. Wyprodukowanie na indywidualne zamówienie klienta określonej w m3 masy betonowej w węźle betoniarskim z materiałów (cement, kruszywo, woda) Wnioskodawcy,

6. Transport wyprodukowanej masy betonowej gruszkami lub pompo-gruszkami na budowę wskazaną przez klienta,

7. Wyładunek mieszanki betonowej,

8. Rozprowadzenie mieszanki w deskowaniu / wykopie / elemencie przewidzianym do zabetonowania,

9. Zagęszczenie betonu wibratorem,

10. Zatarcie powierzchni betonu.

(…) zdaniem Wnioskodawcy wszystkie czynności będą ze sobą tak ściśle powiązane, że obiektywnie rzecz biorąc tworzyć będą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość sprzedawaną nierozłącznie.

(…)

Dla nabywcy usług oferowanych przez Wnioskodawcę istotne jest nabycie kompleksowej usługi obejmującej czynności, opisanej we wniosku. Nabywcy nie są zainteresowani nabywaniem tylko niektórych usług, wchodzących w skład usługi kompleksowej. Samo – np. - nabycie betonu (jego zakup) nie będzie dla nabywcy „interesujący”, jeżeli nabywca nie ma świadomości, jakiego rodzaju beton nabyć oraz jeżeli nie ma jak go przetransportować. Dodatkowo z uwagi na właściwości betonu – relatywnie szybko należy go wylać i rozprowadzić np. w deskowaniu.

Gdyby Nabywca zainteresowany był nabyciem betonu jako takiego (towaru), sam musiałby określić jego rodzaj i klasę, tj. wskazać recepturę mieszanki (wskazać należy bowiem, że beton może mieć różną strukturę i wytrzymałość; w zależności od potrzeb nabywcy, każdorazowo przygotowuje się odpowiednią „mieszkankę”). Dodatkowo, Klient jest zainteresowany wylaniem tego betonu i rozprowadzeniem go w taki, sposób, aby spełniał swoje funkcje (źle wylany beton nie będzie zastygał równomiernie, co w konsekwencji może mieć wpływ na jego wytrzymałość).

Dla nabywcy liczy się efekt w postaci gotowych ław fundamentowych, stropów czy schodów. W istocie bardzo istotne będą tutaj także czynności doradcze, mieszczące się w świadczonej Usłudze (Wnioskodawca doradza nabywcy, po jakim czasie od wylania należy polewać beton wodą, czy po jakim czasie – od dnia wylania - można rozpocząć kolejne prace). Z punktu widzenia Klienta istotne jest zatem nabycie Usługi jako takiej a nie poszczególnych świadczeń, składających się na opisaną w zdarzeniu przyszłym Usługę.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, rozdzielanie poszczególnych świadczeń, składających się na usługę, byłoby działaniem sztucznym. Wobec powyższego jeżeli przedmiotem sprzedaży ma być konkretna usługa nie powinno się - zdaniem Wnioskodawcy - wyodrębniać poszczególnych elementów, które złożyły się na tę Usługę i opodatkować ich osobno, ponieważ Wnioskodawca zamierza sprzedawać określoną usługę a nie odrębnie poszczególne elementy, składające się na tę usługę.

Usługa będzie miała charakter kompleksowy. Takie „wydzielanie” poszczególnych usług, miałoby charakter sztuczny.

(…)

Zdaniem Wnioskodawcy elementem dominującym (głównym), w ramach opisanego, kompleksowego świadczenia będzie usługa zabetonowania – tj. usługa wylania mieszkanki betonowej (pkt 7). Dla nabywcy liczy się przecież efekt w postaci gotowych ław fundamentowych, stropów czy schodów.

(…)

Zdaniem Wnioskodawcy, pomocniczy charakter mają następujące czynności:

1. Obejrzenie placu budowy przez pracowników Wnioskodawcy w celu dostosowania odpowiedniego sprzętu do realizacji usługi, a jeśli zaistnieje taka potrzeba przygotowanie placu budowy pod wjazd specjalistycznego sprzętu.

2. Doradztwie w sprawie wyboru odpowiedniego rodzaju i klasy betonu, obmiar potrzebnej ilości betonu do wylania na budowie.

3. Przygotowywanie indywidualnych recept betonu dla klienta.

4. Czyszczenie deskowań przed betonowaniem i zmyciu ich wodą.

5. Wyprodukowanie na indywidualne zamówienie klienta określonej w m3 masy betonowej w węźle betoniarskim z materiałów (cement, kruszywo, woda) Wnioskodawcy.

6. Transport wyprodukowanej masy betonowej gruszkami lub pompo-gruszkami na budowę wskazaną przez klienta.

7. Rozprowadzenie mieszanki w deskowaniu / wykopie / elemencie przewidzianym do zabetonowania.

8. Zagęszczenie betonu wibratorem.

9. Zatarcie powierzchni betonu.

(…)

Zdaniem Wnioskodawcy, bez czynności pomocniczych nie ma możliwości wykonania – w sposób należyty – świadczenia głównego. Wylanie betonu (zabetonowanie) jest jedynie elementem kompleksowej usługi – bez usług pomocniczych (usługi transportu, usługi doradztwa, czy zagęszczenia betonu), usługa główna nie będzie wykonana w sposób należyty. Dla nabywcy istotne jest nabycie usługi kompleksowej, obejmującej wszystkie ww. usługi.

(…)

| Lp. | Czynności | Udział [%] | 1 | Obejrzenie placu budowy przez pracowników Wnioskodawcy w celu dostosowania odpowiedniego sprzętu do realizacji usługi, a jeśli zaistnieje taka potrzeba przygotowanie placu budowy pod wjazd specjalistycznego sprzętu. | 0,50% | 2 | Doradztwie sprawie wyboru odpowiedniego rodzaju i klasy betonu, obmiar potrzebnej ilości betonu do wylania na budowie. | 0,25% | 3 | Przygotowywanie indywidualnych recept betonu dla klienta. | 0,25% | 4 | Czyszczenie deskowań przed betonowaniem i zmyciu ich wodą. | 2,00% | 5 | Wyprodukowanie na indywidualne zamówienie klienta określonej w m3 masy betonowej w węźle betoniarskim z materiałów (cement, kruszywo, woda) Wnioskodawcy. | 70,00% | 6 | Transport wyprodukowanej masy betonowej gruszkami lub pompo-gruszkami na budowę skazaną przez klienta. | 10,00% | 7 | Rozprowadzenie mieszanki w deskowaniu / wykopie / elemencie przewidzianym do zabetonowania. | 2,00% | 8 | Rozprowadzenie mieszanki w deskowaniu / wykopie / elemencie przewidzianym do zabetonowania. | 9,00% | 9 | Zagęszczenie betonu wibratorem. | 2,00% | 10 | Zatarcie powierzchni betonu. | 4,00%

(…)

Czynności wykonywane ramach Usługi, o których mowa we wniosku będą dotyczyć budowy. Budowa jeszcze nie została rozpoczęta (Wnioskodawca przedłożył ofertę ustną potencjalnemu nabywcy).

(…)

Budynek, dla którego świadczone będą roboty betoniarskie, będące przedmiotem wniosku, spełnia warunki i zalicza się do budynków objętych społecznym programem mieszkaniowym, oraz:

⎯ świadczenie będzie wykonywane w budynku,

⎯ klasyfikacja budynku PKOB: Dział 11, grupa 111, klasa 1110 budynek mieszkalny jednorodzinny,

⎯ budynek będzie obiektem stałego zamieszkania,

⎯ powierzchnia użytkowa budynku wynosić będzie 150 m2.

(…)

Budynek będzie dopiero budowany.

(…)

Obecnie Wnioskodawca nie zawarł jeszcze umowy na wykonanie usług. Wnioskodawca – z uwagi, że dopiero zamierza przystąpić do świadczenia opisywanych usług – nie posiada innych przykładowych umów czy faktur na wykonywanie tych prac. Na chwilę oceną Wnioskodawca jest na etapie ofertowym, tj. złożył ustną ofertę, na wykonanie usług, opisanych we Wniosku, w zakresie domu jednorodzinnego o powierzchni użytkowej 150m2. Wynagrodzenie - wynikające z oferty - zostało określone na poziomie (…). Z oferty ponadto wynika, że prace zostaną wykonane w terminie 1 miesiąca od daty przyjęcia oferty.

Postanowieniem z dnia 9 marca 2023 r. Wnioskodawcy został wyznaczony siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w zakresie zebranego materiału dowodowego w sprawie. Pismo zostało doręczone Wnioskodawcy 24 marca 2023 r. Nie skorzystał On z przysługującego mu prawa.

Uzasadnienie sposobu zidentyfikowania świadczenia na potrzeby podatku od towarów i usług

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W złożonym w dniu 22 lutego 2023 r. (data wpływu 3 marca 2023 r.) uzupełnieniu do wniosku o wydanie WIS Wnioskodawca wskazał, że liczba towarów lub usług których dotyczy wniosek wynosi „10”. W dniu 23 lutego 2023 r. Wnioskodawca dokonał uzupełnienia opłaty od wniosku w wysokości (…). Tak oznaczony przedmiot wniosku wskazuje, że w ocenie Wnioskodawcy dziesięć usług razem składa się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu – świadczenie kompleksowe. Ponadto, jako klasyfikację, według której ma zostać zaklasyfikowany przedmiot wniosku wskazano Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)).

Jak stanowi art. 42b ust. 5 ustawy, przedmiotem wniosku o wydanie WIS mogą być:

1. towar albo usługa, albo

2. towary lub usługi, które w ocenie wnioskodawcy razem składają się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu.

Biorąc pod uwagę zakres żądania Wnioskodawcy, należy w pierwszej kolejności ustalić charakter świadczenia realizowanego przez niego.

W kwestii związanej z oceną charakteru świadczenia realizowanego przez Wnioskodawcę, należy podkreślić, że co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych.

Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej.

Natomiast aby móc wskazać, że dana usługa jest usługą złożoną (kompleksową), powinna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia, usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Stanowisko takie przedstawił również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (zwany dalej TSUE) w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie nr C-349/96 Card Protection Plan Ltd (CPP) przeciwko Commissioners of Customs and Excise, ECLI:EU:C:1999:93, stwierdzając: „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

W wyroku tym TSUE zauważył również, że dla ustalenia, czy mamy do czynienia z jednolitą usługą, czy też z różnymi usługami, fakt ustalenia jednej ceny za świadczenie (świadczenia) nie ma znaczenia decydującego, może jedynie sugerować, że w rzeczywistości mamy do czynienia z jednolitą usługą. Jednakże, jeżeli okoliczności wskazują na to, że nabywca miał zamiar nabyć nie tyle jednolitą, kompleksową usługę, ile dwie różne usługi, wówczas cenę należy stosownie, proporcjonalnie rozdzielić i każdej usłudze przypisać stosowną dla niej część.

Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem wniosku, wskazać również należy, że w wyroku TSUE z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV v. OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financien, ECLI:EU:C:2005:649, TSUE wskazał, że po pierwsze z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania podatku VAT. W ocenie TSUE, aby określić, czy mamy do czynienia z jednym świadczeniem, należy przede wszystkim poszukać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem ustalenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (pkt 20 wyroku). Podobnie jest w przypadku, jeśli dwa (lub więcej) świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (punkt 22 wyroku).

Istotnym kryterium wpływającym na ocenę tego, czy w konkretnej sytuacji występuje świadczenie złożone, jest kryterium odrębności. Kryterium to opiera się na weryfikacji, czy poszczególne świadczenia mogą występować w obrocie gospodarczym niezależnie i czy mogą być wykonane przez dowolny inny podmiot. W przypadku odpowiedzi twierdzącej, nie występuje świadczenie złożone, lecz kilka odrębnych świadczeń, które powinny być dla celów opodatkowania VAT traktowane niezależnie od siebie.

Podsumowując zatem powyższe, świadczenie złożone ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej), niezależnie opodatkowane świadczenia.

Z przedstawionego we wniosku i uzupełnieniu opisu wynika, że Spółka specjalizuje się między innymi w produkcji różnego rodzaju betonów, w tym betonu towarowego stosowanego w różnych formach budownictwa. Oferta Wnioskodawcy przeznaczona jest dla budownictwa mieszkaniowego. Wnioskodawca planuje świadczyć kompleksowe usługi budowlane, związane z wykonywaniem robót betoniarskich. Spółka w ramach świadczenia usług betonowania, będzie wykonywała następujące czynności: obejrzenie placu budowy przez pracowników Wnioskodawcy w celu dostosowania odpowiedniego sprzętu do realizacji usługi, a jeśli zaistnieje taka potrzeba przygotowanie placu budowy pod wjazd specjalistycznego sprzętu, doradztwo w sprawie wyboru odpowiedniego rodzaju i klasy betonu, obmiar potrzebnej ilości betonu do wylania na budowie, przygotowywanie indywidualnych recept betonu dla klienta, czyszczenie deskowań przed betonowaniem i zmyciu ich wodą, wyprodukowanie na indywidualne zamówienie klienta określonej w m3 masy betonowej w węźle betoniarskim z materiałów (cement, kruszywo, woda) Wnioskodawcy, transport wyprodukowanej masy betonowej gruszkami lub pompo-gruszkami na budowę wskazaną przez klienta, wyładunek mieszanki betonowej, rozprowadzenie mieszanki w deskowaniu / wykopie / elemencie przewidzianym do zabetonowania, zagęszczenie betonu wibratorem, zatarcie powierzchni betonu.

Analiza przedstawionego opisu świadczenia wykonywanego przez Wnioskodawcę, w szczególności warunków w jakich będzie ono realizowane wskazuje, że należy uznać je za jedno świadczenie (usługę), składające się z kilku elementów. Dla nabywcy usług oferowanych przez Wnioskodawcę istotne jest nabycie kompleksowej usługi. Dla nabywcy liczy się efekt w postaci gotowych ław fundamentowych, stropów czy schodów.

Oznacza to, że wszystkie elementy świadczenia stanowią nierozłączalne (konieczne) elementy usługi robót betoniarskich.

Zatem klienci w ramach usługi robót betoniarskich otrzymają jedno świadczenie składające się z kilku nierozerwalnie związanych ze sobą elementów, dostępnych w ramach dokonanego zakupu. Elementem głównym (dominującym) świadczenia jest usługa zabetonowania, natomiast świadczeniami pomocniczymi jest obejrzenie placu budowy, doradztwo w sprawie wyboru odpowiedniego rodzaju i klasy betonu, obmiar potrzebnej ilości betonu do wylania na budowie, przygotowywanie indywidualnych recept betonu dla klienta, czyszczenie deskowań, wyprodukowanie na indywidualne zamówienie klienta określonej w m3 masy betonowej w węźle betoniarskim z materiałów (cement, kruszywo, woda) Wnioskodawcy, transport wyprodukowanej masy betonowej gruszkami lub pompo-gruszkami na budowę wskazaną przez klienta, wyładunek mieszanki betonowej, rozprowadzenie mieszanki, zagęszczenie betonu wibratorem, zatarcie powierzchni betonu.

Podsumowując, usługę robót betoniarskich należy, w kontekście art. 42b ust. 5 ustawy, traktować jako jedną usługę (o której mowa w pkt 1 ww. przepisu).

Uzasadnienie klasyfikacji usługi

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987 str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Zgodnie z art. 42a ustawy, wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

1. opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;

2. klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, niezbędną do:

a) określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,

b) stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie - w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4,

3. stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi.

Zatem w przypadku, gdy stawka podatku od towarów i usług nie jest uzależniona od zaklasyfikowania danego towaru lub usługi, lub towaru i/lub usługi, które razem składają się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu (świadczenie kompleksowe) do odpowiedniej klasyfikacji (CN, PKOB lub PKWiU), ale od spełnienia definicji (opisu) zawartej w odpowiednim przepisie ustawy lub pozycji załącznika do ustawy, przedmiotem postępowania w zakresie wydania WIS jest ustalenie, czy opisany towar lub usługa bądź świadczenie kompleksowe spełnia wymogi wskazane przez ustawodawcę w tym opisie.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1 i art. 138i ust. 4.

Na podstawie art. 146ea ust. 1 i 2 ustawy, w roku 2023:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%;

2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3, wynosi 8%.

Jak stanowi art. 146ef ust.1 pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do końca roku, w którym suma wydatków wymienionych w art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz.U. poz. 655, 974 i 1725) określonych na ten rok w ustawie budżetowej, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 lipca tego roku, oraz planie finansowym Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych przedłożonym zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny albo projekcie tego planu przedstawionym do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej zgodnie z art. 42 ust. 2 i 3 tej ustawy, jeżeli plan ten nie został przedłożony zgodnie z art. 42 ust. 4 tej ustawy, po wyłączeniu planowanych przepływów finansowych w ramach tej sumy wydatków, jest wyższa niż 3% wartości produktu krajowego brutto określonego zgodnie z art. 40 ust. 2 tej ustawy:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%;

2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Podstawę do zastosowania obniżonej stawki podatku od towarów i usług do czynności polegających na wykonaniu blatów kuchennych w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi budynku trwałą zabudowę meblową, wykonywanych w obiektach budowlanych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym przewiduje przepis art. 41 ust. 12 ustawy.

Art. 41 ust. 12 ustawy stanowi, że stawkę podatku o której mowa w ust. 2 stosuje się do:

1. dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji, przebudowy lub robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;

2. robót konserwacyjnych dotyczących:

a) obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych,

b) lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

– w zakresie w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 1.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy – rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, oraz obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, a także mikroinstalację, o której mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2021 r. poz. 610, 1093, 1873 i 2376 oraz z 2022 r. poz. 467), funkcjonalnie z nimi związaną, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Stosownie do art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2;

2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów ustawy, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112 poz. 1316 ze zm.).

W Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) w sekcji 1 Budynki w dziale 11 sklasyfikowane są budynki mieszkalne z podziałem na trzy grupy: budynki mieszkalne jednorodzinne (grupa 111), budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe (grupa 112) oraz budynki zbiorowego zamieszkania (grupa 113).

W grupie 111 Budynki mieszkalne jednorodzinne mieści się klasa 1110 Budynki mieszkalne jednorodzinne w odniesieniu do której wskazano, że:

Klasa obejmuje:

- Samodzielne budynki takie jak: pawilony, wille, domki wypoczynkowe, leśniczówki, domy mieszkalne w gospodarstwach rolnych, rezydencje wiejskie, domy letnie itp.

- Domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu.

Jednocześnie należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć „obiekt budowlany” czy „budynek mieszkalny jednorodzinny”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy Prawo budowlane.

I tak, w myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2a ustawy Prawo budowlane, przez budynek mieszkalny jednorodzinny należy rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca wskazał, że usługa opisana we wniosku wykonywana będzie w ramach budowy budynków mieszkalnych jednorodzinnych sklasyfikowanych – zgodnie z oświadczeniem Wnioskodawcy - do PKOB 1110, których powierzchnia użytkowa nie przekroczy 300 m2.

Należy zauważyć, że rodzaje usług wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, których wykonanie w obiektach budowlanych lub ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym daje podstawę do stosowania preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług, nie zostały zdefiniowane w tej ustawie. Ustawodawca nie odesłał również w tej materii do stosowania definicji zawartych w innych ustawach, w szczególności w Prawie budowlanym. Dlatego należy przyjąć, że czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym.

Według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2), przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (…). Natomiast „budować” to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, warunkiem zastosowania 8% stawki podatku, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji, przebudowy lub robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budowlanych lub ich części. Po drugie, obiekty budowlane lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

W przedmiotowej sprawie realizowana przez Wnioskodawcę usługa (świadczenie kompleksowe) stanowi przedsięwzięcie, które spełnia w/w przesłanki.

Biorąc pod uwagę okoliczności przedstawione we wniosku, uzupełnieniu oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że kompleksowa usługa robót betoniarskich obejmująca swym zakresem: obejrzenie placu budowy, doradztwo w sprawie wyboru odpowiedniego rodzaju i klasy betonu, przygotowanie indywidualnych recept betonu, czyszczenie deskowań przed betonowaniem, wyprodukowanie betonu we własnym węźle betoniarskim na indywidualne zamówienie klienta, transport masy betonowej na budowę, wyładunek mieszanki betonowej, rozprowadzenie mieszanki, zagęszczenie betonu wibratorem oraz zatarcie powierzchni betonu, dotycząca budowy budynków mieszkalnych jednorodzinnych, objętych społecznym programem mieszkaniowym, sklasyfikowanych do PKOB 1110, których powierzchnia użytkowa będzie wynosić 150 m2, podlega opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy z zw. z art. 41 ust. 12 ustawy oraz art. 146ea pkt 2 i art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy.

WIS – co do zasady – rozstrzyga o klasyfikacji statystycznej i stawce podatku od towarów i usług dla jednego towaru, jednej usługi lub jednego świadczenia kompleksowego.

W niniejszej sprawie, analizie podlegała wyłącznie usługa (świadczenie kompleksowe) – robót betoniarskich – wykonywana w budowanych budynkach mieszkalnych jednorodzinnych których powierzchnia użytkowa będzie wynosić 150 m2, objętych społecznym programem mieszkaniowym, sklasyfikowanych w klasie PKOB 1110. Tutejszy Organ nie rozstrzygał w zakresie prawidłowości klasyfikacji budynku, wskazanego w opisie usługi, według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB). Klasyfikację wskazaną przez Wnioskodawczynię przyjęto jako element opisu sprawyi nie było to przedmiotem oceny.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do świadczeń kompleksowych tożsamych pod każdym względem ze świadczeniem kompleksowym będącym przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do świadczenia kompleksowego będącego jej przedmiotem, który zostanie sprzedany, zaimportowany lub wewnątrzwspólnotowo nabyty po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 3 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- świadczenie kompleksowe, będące przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do świadczenia kompleksowego, będącego przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w zw. z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP albo za pośrednictwem systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/ będąc użytkownikiem/wyznaczając użytkownika konta w e-Urzędzie Skarbowym.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP oraz e-Urząd Skarbowy.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).