0112-KDSL2-1.440.271.2022.3.NR

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r., poz. 2651, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 9 grudnia 2022 r. (data wpływu 9 grudnia 2022 r.), uzupełnionego pismami: z dnia 9 grudnia 2022 r. (data wpływu 1 lutego 2023 r.) oraz z dnia 10 lutego 2023 r. (data wpływu 10 lutego 2023 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa – wykonanie dokumentacji projektowej obejmującej stworzenie indywidualnego projektu budynku wraz z przekazaniem praw autorskich

Opis usługi: W ramach działalności Wnioskodawca głównie projektuje domy dla osób fizycznych. Ze swoimi klientami Wnioskodawca zawiera umowy, w których jako przedmiot własnej usługi określa wykonanie kompleksowej Dokumentacji projektowej obejmującej stworzenie indywidualnego projektu budynku wraz z przekazaniem praw autorskich majątkowych do tej dokumentacji. Zawarte w niej rysunki opisują rozkład pomieszczeń, rysunki elewacji, wstępny projekt zagospodarowania terenu, wizualizacje. Projekt architektoniczno-budowlany to część Dokumentacji projektowej sporządzona zgodnie z rozporządzeniem. Projekt techniczny, zgodnie z ustawą Prawo Budowlane, jest Dokumentacją projektową składającą się głównie z opracowań branżowych i zawierającą rozwiązania budowlane niezbędne do wybudowania budynku. Wszystkie elementy projektu tworzą razem pełną kompletną dokumentację z zakresem pozwalającym zbudować obiekt budowlany. Dokumentacja jest sporządzona indywidualnie, zgodnie ze wskazówkami zamawiającego i nie jest powielana.

W ramach wykonywania typowej umowy z klientem dokonuje jeszcze, dysponując odpowiednimi możliwościami prawnymi, czynności administracyjnych związanych z przedmiotem zlecenia typu załatwianie w imieniu i na rzecz klienta pozwoleń, zgód, uzgodnień itp., gdzie z jednej strony można określić wartość opłat z nimi związanych, ale z drugiej Wnioskodawca nie określa odrębnie swojego wynagrodzenia za te czynności.

Jako pełnomocnik Inwestora w urzędach i innych instytucjach Wnioskodawca załatwia wszelkie formalności związane z uzyskaniem pozwolenia na budowę:

• składa wniosek o pozwolenie na budowę

• odbiera korespondencję

• uzupełnia złożony wniosek, składa wyjaśnienia w urzędzie w razie wątpliwości

• odbiera decyzję o pozwoleniu.

Lista czynności w ramach świadczonej usługi: (…).

Rozstrzygnięcie: PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 2015 – 71

Stawka podatku od towarów i usług: 23%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 1 ustawy w zw. z art. 146ea pkt 1 oraz art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2022 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. świadczenia, według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług. Wnioskodawca uzupełnił wniosek pismami: z dnia 9 grudnia 2022 r. (data wpływu 1 lutego 2023 r.) oraz z dnia 10 lutego 2023 r. (data wpływu 10 lutego 2023 r.) poprzez skorygowanie przedmiotu wniosku, przesłanie (`(...)`) oraz doprecyzowanie opisu usługi.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis usługi

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie architektury (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 71.11.Z). W ramach tej działalności Wnioskodawca głównie projektuje domy dla osób fizycznych, przy czym zawsze projekty są sporządzane indywidualnie, tzn. nie są powielane. Wnioskodawca wykonywaniu projektów korzysta z opracowań innych firm, np. konstruktorów i projektantów innych branż, np. elektrycznych, sanitarnych itp.

Ze swoimi klientami Wnioskodawca zawiera umowy, w których jako przedmiot własnej usługi określa wykonanie kompleksowej Dokumentacji projektowej obejmującej stworzenie indywidualnego projektu budynku wraz z przekazaniem praw autorskich majątkowych do tej dokumentacji. Zawarte w niej rysunki mają opisywać rozkład pomieszczeń, rysunki elewacji, wstępny projekt zagospodarowania terenu, wizualizacje. Projekt architektoniczno-budowlany to część Dokumentacji projektowej sporządzona zgodnie z rozporządzeniem. Projekt techniczny, zgodnie z ustawą Prawo Budowlane jest Dokumentacją projektową składającą się głównie z opracowań branżowych i zawierającą rozwiązania budowlane niezbędne do wybudowania budynku. Postanowienia typowej umowy z klientem potwierdzają, że obie jej strony zgodne są co do tego, że projekt, a ściślej rzecz biorąc pełna Dokumentacja projektowa sporządzana i przekazywana odpłatnie klientowi, stanowi przedmiot prawa autorskiego (utwór), a jej sprzedaż stanowi przeniesienie majątkowych praw autorskich do tej Dokumentacji. Wszystkie elementy projektu tworzą razem pełną i kompletną dokumentację z zakresem pozwalającym zbudować obiekt budowlany. Każda z części dokumentacji jest absolutnie niewystarczająca do realizacji zamierzenia budowlanego. Tylko wspólnie tworzą całościowy projekt o indywidualnym charakterze.

W uzupełnieniu powyżej opisanych okoliczności Wnioskodawca oświadcza, że w ramach wykonywania typowej umowy z klientem dokonuje jeszcze, dysponując odpowiednimi możliwościami prawnymi, czynności administracyjnych związanych z przedmiotem zlecenia typu załatwianie w imieniu i na rzecz klienta pozwoleń, zgód, uzgodnień itp., gdzie z jednej strony można określić wartość opłat z nimi związanych, ale z drugiej Wnioskodawca nie określa odrębnie swojego wynagrodzenia za te czynności.

Jako pełnomocnik Inwestora w urzędach i innych instytucjach Wnioskodawca załatwia wszelkie formalności związane z uzyskaniem pozwolenia na budowę:

• składa wniosek o pozwolenie na budowę

• odbiera korespondencję

• uzupełnia złożony wniosek, składa wyjaśnienia w urzędzie w razie wątpliwości

• odbiera decyzję o pozwoleniu.

Pozyskiwana dokumentacja jest niezbędna do uzyskania pozwolenia na budowę na podstawie opracowanego projektu - zawsze konieczne jest wprowadzenie jakiś modyfikacji w przedmiocie zamówienia na etapie czynności administracyjnych aby uzyskać pozwolenie.

Reasumując: subsumpcja stanu faktycznego opisanego przez Wnioskodawcę do przepisów p.a. i pp, uprawnia go do twierdzenia, że przedmiot dostaw usług w postaci przenoszenia na rzecz klientów z niego dokumentacji projektowych dotyczy praw autorskich majątkowych, gdyż stanowią one utwory w rozumieniu ww. przepisów, jako posiadające cechy indywidualnych i twórczych (oryginalnych), a ponadto jako utwory są utworami architektonicznymi, stanowiącymi przedmiot chroniony jako prawa autorskie. Nie zmienia fakt korzystania przez Wnioskodawcę z usług osób trzecich, gdyż korzystanie z tych usług jest koniecznością, ale nie zmienia istoty świadczeń samego Wnioskodawcy.

W dalszej części wniosku Wnioskodawca przedstawił własne stanowisko w sprawie.

W uzupełnieniu wniosku z 9 grudnia 2022 r. (data wpływu 1 lutego 2023 r.) skorygowano przedmiot wniosku poprzez wskazanie, że Wnioskodawca oczekuje od tutejszego organu określenia klasyfikacji według „Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU)” dla jednej usługi.

(…).

(…)

W uzupełnieniu wniosku z 10 lutego 2023 r. wskazano następujące informacje:

Czynności, jakie Wnioskodawca wykonuje w celu wyświadczenia usługi będącej przedmiotem wniosku:

(…)

Wnioskodawca podejmuje się względem klienta zobowiązania do wykonania dzieła wskazanego w umowie. Zgodnie z postanowieniami umowy, wnioskodawca oświadcza, że dokumentacja będąca przedmiotem umowy będzie dziełem twórczej pracy wnioskodawcy. Dokumentacja będzie sporządzona indywidualnie, zgodnie ze wskazówkami zamawiającego i nie będzie stanowiła powielenia jak również nie będzie dalej powielana (`(...)`). Ponadto z umowy wynika, że dokumentacja stanowiąca przedmiot umowy, stanowić będzie utwór w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a z chwilą otrzymania pełnego wynagrodzenia przez wnioskodawcę, wykonawca przenosi na zamawiającego autorskie prawa majątkowe do dokumentacji, będącej przedmiotem umowy, do korzystania na określonych polach eksploatacji (`(...)`). Przeniesienie autorskich praw majątkowych następuje w ramach umówionego wynagrodzenia (`(...)`).

Wnioskodawca wykonuje przedmiotową dokumentację projektową zgodnie z postanowieniami umowy, według wzoru umowy (`(...)`), oraz zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.

Wnioskodawca wskazuje, za stanowiskiem Dyrektora KIS, że ustawodawca nie wprowadził legalnej definicji pojęcia honorarium. Odwoływanie się przez organ do definicji słownikowych nie daje natomiast pełnego obrazu rozpatrywanego zagadnienia, ponieważ w cytowanych przez Dyrektora KIS przepisach, ustawodawca nie posługuje się samym tylko pojęciem honorarium (niespotykanym zresztą w innych aktach prawnych) a pojęciem wynagrodzenia w formie honorarium. Powyższe wskazuje, że zgodnie z zapisami poz. 63 załącznika nr 3 ustawy o VAT (podatek od towarów i usług), wnioskodawca otrzymuje nie honorarium, jak zdaje się to interpretować Dyrektor KIS powołując się na słownikową definicje tego terminu, a wynagrodzenie. Honorarium, zgodnie z literalną wykładnią powołanego powyżej przepisu, jest zaś jedynie formą tego wynagrodzenia, przy czym ustawodawca nie wskazuje na cechy, jakie taka forma przybiera i które mogłyby posłużyć do odróżnienia tej formy wynagrodzenia od innych form, co z kolei umożliwiłoby odniesienie cech takiego wynagrodzenia do wynagrodzenia otrzymywanego przez wnioskodawcę.

Po tych uwagach wstępnych wnioskodawca wyjaśnia, że ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych, która przewiduje możliwość odpłatnego zbycia autorskich praw majątkowych (lub innego czerpania pożytków np. poprzez udzielenie licencji), nie tylko nie definiuje pojęcia honorarium ale również w ogóle się nim nie posługuje. Zgodnie z art. 17 tej ustawy „Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, twórcy przysługuje wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu”. Ustawa posługuje się zatem terminem „wynagrodzenie” bez dookreślania jego formy. Ponadto z uwagi na kwalifikację prawną umowy wnioskodawcy z klientem należy wskazać, że zgodnie z art. 627 k.c. „Przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia”. Również zatem przepisy kodeksu cywilnego, mające zastosowanie do sytuacji wnioskodawcy, nie rozróżniają różnych form wynagrodzenia należnego wnioskodawcy z tytułu realizacji zawartej umowy.

Powyższe prowadzi do konkluzji, że posłużenie się przez ustawodawcę w pozycji 63 załącznika nr 3 do ustawy o VAT terminem „wynagrodzenia w formie honorarium” jest niespójne z terminologią ogólnie przyjętą w polskim porządku prawnym. Przepisy powszechnie obowiązującego prawa nie znają bowiem pojęcia wynagrodzenia w formie honorarium ani zresztą w żadnej innej formie. W związku z powyższym elementem stanu faktycznego, na który wskazuje wnioskodawca jest fakt otrzymywania wynagrodzenia.

Wyjaśnić również należy, że umówione przez strony wynagrodzenie jest świadczeniem wzajemnym w rozumieniu przepisów prawa cywilnego. Zgodnie z art. 487 § 2 k.c. „Umowa jest wzajemna, gdy obie strony zobowiązują się w taki sposób, że świadczenie jednej z nich ma być odpowiednikiem świadczenia drugiej”. Otrzymywane przez wnioskodawcę wynagrodzenie jest zatem świadczeniem wzajemnym a jego zapłata powoduje wygaśnięcie roszczenia wnioskodawcy względem klienta o zapłatę.

Wykonywana przez Wnioskodawcę dokumentacja projektowa jest każdorazowo (przy każdym z projektów) tworzona na nowo od podstaw, ponieważ różni się ona od wszystkich poprzednio wykonanych przez wnioskodawcę dokumentacji. Każdy z projektów przypisany jest do innej działki, o innych uwarunkowaniach brzegowych (…). Projekt koncepcyjny jest wynikiem szczegółowej analizy terenu inwestycyjnego z jednoczesnym uwzględnieniem wszystkich indywidualnych potrzeb i wytycznych danego inwestora. W efekcie każdy kolejny projekt różni się od poprzedniego, ponieważ jest tworzony na inne potrzeby oraz w innych uwarunkowaniach. Różnice są dostrzegalne na każdym polu – w układzie funkcjonalnym, wielkości projektowanego obiektu, jego gabarytach, wysokości, geometrii i nachylenia dachu, geometrii bryły, wykończeniu materiałowym, otworach okiennych, zakomponowaniu na terenie działki, oświetleniu itp. Każdy z projektów powstaje „od zera” i nie powiela dotychczas stworzonych projektów.

Wnioskodawca nigdy nie wykonuje dwukrotnie tej samej dokumentacji projektowej. Nie podejmuje się również (tworząc nową dokumentację) wykonywania zmian bazując na dotychczas sporządzonej dokumentacji. Wszystkie projekty są tworzone od samego początku na nowo. Wnioskodawca nie korzysta z żadnych szablonów projektowych.

(…)

Z posiadanego przez wnioskodawcę zbioru danych nie wynika aby dotychczas inny podmiot sporządził taką samą dokumentację projektową jak dokumentacja projektowa sporządzona przez wnioskodawcę.

(…)

W trybie przewidzianym w art. 200 § 1 Ordynacji podatkowej, postanowieniem z dnia 21 lutego nr 0112-KDSL2-1.440.272.2022.2.NR tut. Organ wyznaczył Stronie siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w zakresie zebranego w sprawie materiału dowodowego. Postanowienie zostało skutecznie doręczone Stronie w dniu 21 lutego 2023 r. Strona nie skorzystała z ww. prawa wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego.

Uzasadnienie klasyfikacji usługi

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Zgodnie z art. 42a ustawy, wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

1. opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;

2. klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, niezbędną do:

a) określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,

b) stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;

3. stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi.

Zatem w przypadku, gdy stawka podatku od towarów i usług nie jest uzależniona od zaklasyfikowania danego towaru lub usługi do odpowiedniej klasyfikacji (CN, PKOB lub PKWiU), ale od spełnienia definicji (opisu) zawartej w odpowiednim przepisie ustawy lub pozycji załącznika do ustawy, przedmiotem postępowania w zakresie wydania WIS jest ustalenie, czy opisany towar lub usługa spełnia wymogi wskazane przez ustawodawcę w tym opisie.

Z art. 41 ust. 2 ustawy wynika, że dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1 i art. 138i ust. 4.

W myśl art. 146ea pkt 2 ustawy, w roku 2023 stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3, wynosi 8%.

Natomiast stosownie do art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do końca roku, w którym suma wydatków wymienionych w art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz.U. poz. 655, 974 i 1725) określonych na ten rok w ustawie budżetowej, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 lipca tego roku, oraz planie finansowym Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych przedłożonym zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny albo projekcie tego planu przedstawionym do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej zgodnie z art. 42 ust. 2 i 3 tej ustawy, jeżeli plan ten nie został przedłożony zgodnie z art. 42 ust. 4 tej ustawy, po wyłączeniu planowanych przepływów finansowych w ramach tej sumy wydatków, jest wyższa niż 3% wartości produktu krajowego brutto określonego zgodnie z art. 40 ust. 2 tej ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod poz. 63 wskazano, bez względu na symbol PKWiU „Usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1062 oraz z 2022 r., poz. 655) wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania”.

Preferencyjna stawka podatku dla usług wymienionych w pozycji 63 załącznika nr 3 do ustawy ma charakter podmiotowy, co oznacza, że preferencyjnej stawce podlegają usługi wykonywane przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów wykonujących te usługi.

Ustawa nie zawiera wprost definicji „twórcy”, zaś pozycja 63 załącznika nr 3 do ustawy wskazuje, że pojęcie „twórcy” należy przyjąć w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności, przedmiotem prawa autorskiego – w myśl art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);

2. plastyczne;

3. fotograficzne;

4. lutnicze;

5. wzornictwa przemysłowego;

6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;

7. muzyczne i słowno-muzyczne;

8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;

9. audiowizualne (w tym filmowe).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, opracowanie cudzego utworu, w szczególności tłumaczenie, przeróbka, adaptacja, jest przedmiotem prawa autorskiego bez uszczerbku dla prawa do utworu pierwotnego.

Zatem, aby określone dzieło mogło być przedmiotem prawa autorskiego musi posiadać następujące cechy:

• mieć źródło w pracy człowieka (twórcy),
• stanowić przejaw działalności twórczej,
• posiadać indywidualny charakter.

Należy jednak wskazać, że nie każdy projekt spełnia przesłanki utworu w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Dotyczy to w szczególności projektów będących powieleniem innych projektów, a więc niebędących rezultatem działalności twórczej o indywidualnym charakterze, jak również projektów typowych, zawierających powtarzalne, nieoryginalne rozwiązania. Projekty takie nie podlegają ochronie autorsko-prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Jak wynika z powołanych przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej, ustalony w jakiejkolwiek postaci. Przejawem działalności twórczej jest uzewnętrzniony rezultat działalności twórcy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Twórcy przysługują autorskie prawa osobiste. Zakres autorskich praw osobistych został zdefiniowany w art. 16 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, który stanowi, że jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, autorskie prawa osobiste chronią nieograniczoną w czasie i niepodlegającą zrzeczeniu się lub zbyciu więź twórcy z utworem, a w szczególności prawo do:

1. autorstwa utworu;

2. oznaczenia utworu swoim nazwiskiem lub pseudonimem albo do udostępniania go anonimowo;

3. nienaruszalności treści i formy utworu oraz jego rzetelnego wykorzystania;

4. decydowania o pierwszym udostępnieniu utworu publiczności;

5. nadzoru nad sposobem korzystania z utworu.

Twórcy, zgodnie z przywołanym art. 16 ustawy o prawie autorskim, przysługują autorskie prawa osobiste obejmujące przede wszystkim prawo autora do wiązania z dziełem jego nazwiska. Prawo to nigdy nie wygasa i jest, z natury rzeczy, niezbywalne, nie można się go zrzec ani przenieść na inną osobę. W ramach ochrony dóbr osobistych autor ma prawo do przedstawienia utworu pod pseudonimem lub anonimowo. Można więc powiedzieć, że autorskie prawa osobiste chronią pewien „intelektualny” związek twórcy z dziełem.

Natomiast w art. 17 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych określono zakres autorskich praw majątkowych. Przepis ten stanowi, że jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, twórcy przysługuje wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu.

Należy podkreślić, że autorskie prawa majątkowe mogą przysługiwać w niektórych przypadkach także innym podmiotom niż twórca.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej:

1. autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy;

2. nabywca autorskich praw majątkowych może przenieść je na inne osoby, chyba że umowa stanowi inaczej.

Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione (art. 41 ust. 2 ww. ustawy).

Zatem w myśl przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, autorskie prawa majątkowe do utworu mogą przejść na inne osoby na podstawie umowy o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub na podstawie umowy o korzystanie z utworu, zwanej licencją.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji pojęcia „honorarium”, zatem można wyjaśnić jego znaczenie posługując się Słownikiem Języka Polskiego (Słownik Współczesnego Języka Polskiego, Wydawnictwo Wilga, Warszawa 1996, str. 309), według którego „honorarium to wynagrodzenie za pracę w wolnych zawodach”; ustawa ta nie definiuje także pojęcia „wolnego zawodu”. Nie oznacza to jednak, że wynagrodzenie otrzymane z tytułu przeniesienia majątkowych praw autorskich do utworu_,_ nie stanowi wynagrodzenia za pracę w wolnym zawodzie o charakterze honorarium, a wynagrodzenia za wykonaną pracę nie można utożsamiać z zapłatą za usługę wykonaną w ramach działalności gospodarczej.

Z powołanych powyżej unormowań ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynika, że twórcą może być wyłącznie osoba fizyczna (człowiek) będący autorem utworu w rozumieniu tej ustawy. Jeżeli utwór powstaje w ramach funkcjonowania określonej osoby prawnej, np. spółki z o.o., to de facto jest on kreowany przez osoby fizyczne, przez tę osobę prawną zatrudnione, np. w charakterze pracowników albo przyjmujących zamówienie na podstawie umowy.

W analizowanym przypadku świadczącym usługę wykonania dokumentacji projektowej obejmującej stworzenie indywidualnego projektu budynku wraz z przekazaniem praw autorskich jest spółka z o.o. Spółka nie może zostać uznana za „twórcę w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych”, do którego odnosi się poz. 63 zał. nr 3 do ustawy. Tym samym warunek podmiotowości w rozpatrywanej sprawie nie jest spełniony.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jako Spółka z o.o. wykonuje dokumentację projektową obejmującą stworzenie indywidualnego projektu budynku. Przedmiotem sprzedaży jest kompleksowa dokumentacja projektowa wraz z przekazaniem autorskich praw majątkowych do tej dokumentacji. Jednakże Wnioskodawcy (Sp. z o.o.) nie przysługują autorskie prawa osobiste, a w szczególności – prawo do autorstwa utworu. Niespełniona więc zostaje przesłanka do uznania Wnioskodawcy za twórcę w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Mając na względzie przywołane przepisy należy stwierdzić, że ponieważ Wnioskodawca (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością) nie może być uznany za twórcę w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, to realizowana przez niego usługa nie stanowi usługi, do której odnosi się poz. 63 załącznika nr 3 do ustawy.

W związku z tym, że wykonywana przez Wnioskodawcę usługa wykonania dokumentacji projektowej obejmującej stworzenie indywidualnego projektu budynku wraz z przekazaniem praw autorskich nie jest usługą, o której mowa w poz. 63 załącznika nr 3 do ustawy, należy dokonać jej prawidłowej klasyfikacji statystycznej.

Do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie świadczonych usług należy stosować Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676, z późn. zm.).

Podstawowe cele, konstrukcję i sposób posługiwania się Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług oraz jej interpretację wskazują zasady metodyczne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) zawarte w ww. rozporządzeniu.

Zasady metodyczne stanowią integralną część klasyfikacji. Zawarte w nich postanowienia obowiązują przy jej interpretacji i stosowaniu (pkt 1.3).

Zgodnie z pkt 1.2 zasad metodycznych, Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) składa się z:

- niniejszych zasad metodycznych,

- uwag do poszczególnych sekcji,

- schematu klasyfikacji.

Natomiast schemat klasyfikacji – jak wskazano w pkt 1.4 zasad metodycznych – stanowi wykaz grupowań i obejmuje:

- symbole grupowań,

- nazwy grupowań.

Stosownie do pkt 5.3.2 zasad metodycznych, każdą usługę należy zaliczać do odpowiedniego grupowania zgodnie z jej charakterem, niezależnie od symbolu PKD, pod którym został zaklasyfikowany w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej REGON podmiot gospodarczy wykonujący usługę.

W pkt 7.6 zasad metodycznych zawarto ogólne reguły klasyfikowania usług. I tak, na podstawie pkt 7.6.2, gdy przeprowadzona analiza opisu wykonywanych czynności wskazuje na możliwość zaliczenia usługi do dwóch lub kilku grupowań, należy przyjąć następujące reguły klasyfikowania, z tym jednak, że porównywać można jedynie grupowania tego samego poziomu hierarchicznego:

- grupowanie, które zawiera bardziej dokładny opis czynności, powinno być uprzywilejowane (wybrane) w stosunku do grupowania zawierającego opis ogólny,

- usługa złożona, składająca się z kombinacji różnych czynności, której nie można zaklasyfikować zgodnie ze wskazanym sposobem, powinna być zaklasyfikowana jak usługa, która nadaje całości zasadniczy charakter,

- usługę, której nie można zaklasyfikować zgodnie z (tiret 1, 2) należy zaklasyfikować w grupowaniu odpowiednim dla usługi o najbardziej zbliżonym charakterze.

Zgodnie z tytułem, Sekcja M Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług obejmuje „USŁUGI PROFESJONALNE, NAUKOWE I TECHNICZNE”.

Jak wynika z wyjaśnień do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) sekcja M obejmuje:

- usługi prawne,

- usługi rachunkowo-księgowe i w zakresie audytu,

- usługi doradztwa podatkowego,

- usługi firm centralnych (head offices),

- usługi doradztwa związane z zarządzaniem,

- usługi architektoniczne i inżynierskie i związane z nimi doradztwo techniczne,

- usługi w zakresie badań i analiz technicznych,

- usługi w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych,

- usługi reklamowe,

- usługi badania rynku i opinii publicznej,

- usługi fotograficzne,

- usługi tłumaczeń pisemnych i ustnych,

- usługi w zakresie prognozowania pogody i usługi meteorologiczne,

- pozostałe usługi profesjonalne, naukowe i techniczne wymagające wiedzy specjalistycznej,

- usługi weterynaryjne.

Sekcja ta nie obejmuje:

- usług schronisk dla zwierząt gospodarskich, bez zapewnienia opieki weterynaryjnej, sklasyfikowanych w 01.62.10.0,

- usług strzyżenia owiec, sztucznego unasienniania, opieki nad stadem, wypasania cudzego inwentarza, trzebienia kogutów, czyszczenia kojców itp., sklasyfikowanych w 01.62.10.0,

- realizacji projektów budowlanych do sprzedaży, sklasyfikowanej w 41.00,

- wydawania map, atlasów i globusów, w formie drukowanej, sklasyfikowanego w 58.11.15.0 i 58.11.16.0,

- usług związanych z produkcją promocyjnych lub reklamowych filmów i nagrań wideo, sklasyfikowanych w 59.11.12.0,

- usług projektowania księgowych systemów informatycznych, sklasyfikowanych w 62.01.1,

- usług holdingów finansowych, sklasyfikowanych w 64.20.10.0,

- usług sporządzania list adresowych i obsługi poczty, sklasyfikowanych w 82.19.12.0,

- usług związanych z organizacją targów, wystaw i kongresów, sklasyfikowanych w 82.30.1,

- prowadzenia państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego oraz prowadzenia państwowych ewidencji, sklasyfikowanego w 84.13.1,

- usług sądów i prokuratury, sklasyfikowanych w 84.23.11.0,

- usług schronisk dla zwierząt domowych, bez zapewnienia opieki weterynaryjnej, sklasyfikowanych w 96.09.11.0.

W sekcji tej zawarty jest m.in. dział 71 „USŁUGI ARCHITEKTONICZNE I INŻYNIERSKIE; USŁUGI W ZAKRESIE BADAŃ I ANALIZ TECHNICZNYCH”. Stosownie do wyjaśnień do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) dział ten obejmuje:

- usługi w zakresie architektury, inżynierii oraz opracowywanie projektów, sprawowanie nadzoru budowlanego,

- usługi w zakresie usług mierniczych i kartograficznych,

- badania właściwości fizycznych, analizy chemiczne i pozostałe badania.

W powyższym dziale znajduje się grupa 71.1 „USŁUGI ARCHITEKTONICZNE I INŻYNIERSKIE ORAZ ZWIĄZANE Z NIMI DORADZTWO TECHNICZNE”, które obejmuje:

- usługi projektowania (szczegółowe graficzne układy projektowe, rysunki, plany oraz wizualizacje budynków, budowli, konstrukcji, systemów lub instalacji, dane do specyfikacji technicznych i architektonicznych, wykonywane przez projektantów architektonicznych lub techników projektantów),

- usługi opracowywania kosztorysów z zakresu architektury lub inżynierii.

Grupa ta nie obejmuje:

- opracowywania kosztorysów stanowiących integralną część robót budowlanych, sklasyfikowanych w Sekcji F,

- usług opracowywania kosztorysów, sklasyfikowanych w 74.90.19.0.

Natomiast w grupie 71.1 znajduje się klasa 71.11 „USŁUGI ARCHITEKTONICZNE” zawierająca pozycję 71.11.21.0 „Usługi architektoniczne w zakresie projektowania budynków mieszkalnych”. Pozycja ta obejmuje usługi architektoniczne w zakresie projektowania:

- budynków mieszkalnych jednorodzinnych,

- budynków wielomieszkaniowych.

Uwzględniając powyższe, usługa będąca przedmiotem analizy spełnia kryteria i posiada właściwości dla usług objętych działem PKWiU 71 „USŁUGI ARCHITEKTONICZNE I INŻYNIERSKIE; USŁUGI W ZAKRESIE BADAŃ I ANALIZ TECHNICZNYCH”.

Klasyfikacja została dokonana zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015), zwłaszcza z uwzględnieniem pkt 5.3.2 tych zasad.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146ea pkt 1 ustawy, w roku 2023 stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

Natomiast stosownie do art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do końca roku, w którym suma wydatków wymienionych w art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz.U. poz. 655, 974 i 1725) określonych na ten rok w ustawie budżetowej, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 lipca tego roku, oraz planie finansowym Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych przedłożonym zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny albo projekcie tego planu przedstawionym do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej zgodnie z art. 42 ust. 2 i 3 tej ustawy, jeżeli plan ten nie został przedłożony zgodnie z art. 42 ust. 4 tej ustawy, po wyłączeniu planowanych przepływów finansowych w ramach tej sumy wydatków, jest wyższa niż 3% wartości produktu krajowego brutto określonego zgodnie z art. 40 ust. 2 tej ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że – ponieważ Spółka nie może być uznana za twórcę w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – do świadczonej przez nią usługi nie ma zastosowania art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146ea pkt 2 i art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy w związku z poz. 63 załącznika nr 3 do ustawy, a tym samym nie ma zastosowania stawka VAT w wysokości 8%.

Opisana we wniosku usługa mieści się w dziale 71 PKWiU „USŁUGI ARCHITEKTONICZNE I INŻYNIERSKIE; USŁUGI W ZAKRESIE BADAŃ I ANALIZ TECHNICZNYCH”. Usługa ta nie została wymieniona jako usługa, dla której ustawodawca, w ustawie oraz w aktach wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidział obniżoną stawkę podatku. Zatem, właściwą stawką dla opodatkowania tej usługi jest stawka podatku od towarów i usług w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy w zw. z art. 146ea pkt 1 ustawy oraz art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do usług tożsamych pod każdym względem z usługą będącą przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do usługi będącej jej przedmiotem, która została wykonana po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 2 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- usługa, będąca przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do usługi, będącej przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w zw. z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP, lub za pośrednictwem systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie: https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/ będąc użytkownikiem/wyznaczając użytkownika konta w e-Urzędzie Skarbowym.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP oraz e-Urząd Skarbowy.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).