0112-KDSL2-1.440.259.2022.2.MK

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r., poz. 2651, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 31 października 2022 r. (data wpływu 5 grudnia 2022 r.), uzupełnionego pismem z dnia 26 stycznia 2023 r. (data wpływu 3 lutego 2023 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa – zabieg peelingu chemicznego przy użyciu specjalistycznych preparatów, wykonywany w gabinecie medycyny estetycznej

Opis usługi:

Zabieg peelingu chemicznego wykonywany jest w gabinecie medycyny estetycznej, a jego zadaniem jest wyrównanie kolorytu skóry, silne nawilżenie, odmłodzenie skóry twarzy oraz zwiększenie produkcji elastyny i kolagenu. W zabiegu tym wykorzystywane są specjalne mieszanki kwasów. Poprzez usunięcie warstwy rogowej naskórka pobudzane są do regeneracji i przebudowy głębsze warstwy skóry prowadzące do poprawienia jej jakości i kondycji. Przed przystąpieniem do wykonania peelingu dokonywana jest dokładna diagnostyka skóry. Ocenie podlega typ skóry i problem, jaki jej towarzyszy. Kolejnym etapem jest indywidualne dobranie składników peelingu chemicznego. Po dokładnym oczyszczeniu skóry nakładana jest, przy użyciu pędzelka lub wacika, właściwie ustalona dla typu skóry mieszanka chemiczna. Aplikacja ma postać żelu, płynu lub maski. Po kilku minutach roztwór chemiczny jest zmywany ze skóry. Zabieg kończy się zabezpieczeniem skóry łagodzącym kremem. Jeśli wykonywany peeling chemiczny jest głęboki wówczas – po dokładnym oczyszczeniu skóry – stosuje się miejscowe znieczulenie, a następnie aplikowana jest maść, która ma za zadanie zmniejszyć ból i wygładzić skórę.

Rozstrzygnięcie: PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 2015 – 96.02

Stawka podatku od towarów i usług: 23%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 1 ustawy w zw. z art. 146ea pkt 1 ustawy oraz art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy.

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2022 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. usługi, na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług. Wniosek uzupełniono w dniu 3 lutego 2023 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz przedmiotu wniosku.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis usługi

Gabinet medycyny estetycznej (…) i świadczy kompleksowe usługi z zakresu kosmetologii oraz medycyny estetycznej.

Przedmiot wniosku stanowią powszechne zabiegi kosmetyczno-estetyczne. W polskiej klasyfikacji działalności, usługi fryzjerskie i kosmetyczne sklasyfikowane są jako jedna grupa. Jednak zgodnie z treścią załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie towarów i usług o obniżonej stawce VAT (podatek od towarów i usług), jedynie usługi fryzjerskie znajdują się na liście wyjątków, dla których stawkę VAT obniża się do 8%. Podatek VAT na usługi kosmetyczne nie podlega takiej obniżce i wynosi 23%. Taka też stawka podatku VAT jest stosowana przez gabinet. W ramach prowadzonej działalności ma miejsce również sprzedaż produktów kosmetycznych używanych do zabiegów.

W gabinecie ponadto przeprowadzane są zabiegi medyczne zwolnione z VAT stanowiące formę leczenia, które służą utrzymaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia pacjenta. Obejmują one m.in. leczenie przewlekłych problemów skórnych, usuwanie blizn, w tym pourazowych i pooperacyjnych. Wykonywane są przez lekarza medycyny estetycznej i są wynikiem wyraźnych zaleceń medycznych.

Gabinet medycyny estetycznej Wnioskodawcy, przedmiotowe zabiegi kosmetyczno-estetyczne przeprowadza z użyciem preparatów zakupionych po niższej stawce podatku VAT, tj. 8%. Na paragonie fiskalnym wykorzystane do zabiegu produkty ujmuje pod zbiorczą nazwą usługi wliczając je w wykonaną usługę – zabieg i wykazując pod jedną stawką podatku VAT dedykowaną usługom kosmetycznym, tj. 23%.

Zgodnie z zapisem § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących, paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwić nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Może zawierać w miejscu określonym dla nazwy również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy. Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia nazwy towaru lub usługi oraz nie określają źródła ich stosowania. Pomocne są wyjaśnienia organów podatkowych oraz sądów administracyjnych, które zgodnie podkreślają, że nazwa towaru lub usługi musi być skonstruowana w taki sposób, aby nie było wątpliwości, o jaki towar lub usługę chodzi oraz aby do sprzedawanego towaru lub usługi móc prawidłowo przyporządkować odpowiednią stawkę VAT.

Nazwy uwzględniające jednoznaczne identyfikowanie oferowanych towarów i usług oraz sposób przyporządkowania do nich stawki podatku określa sam podatnik biorąc pod uwagę asortyment sprzedawanych towarów i usług. Nazwa towaru lub usługi ma spełniać cele, dla jakich podatnik został zobowiązany do ewidencjonowania obrotu.

Podatnik jest zobowiązany na paragonie opisać wykonane świadczenie tak, aby do użytej nazwy możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i by użyta nazwa była co do istoty zgodna z będącym przedmiotem obrotu świadczeniem. Paragon pełni bowiem funkcję kontrolną, ochronną i informacyjną, która jest szczególnie istotna dla konsumenta. Zatem, jeśli użyty w usłudze – zabiegu (opodatkowanym stawką podatku VAT 23%) preparat został zakupiony po niższej stawce podatku VAT, to przysługuje prawo do oddzielenia na paragonie usługi od produktu i zastosowania przypisanych im odpowiednio stawek VAT. Dopiero taki sposób ewidencjonowania sprzedaży skutecznie zagwarantuje konsumentowi prawo do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku.

Niewystarczającym jest posługiwanie się jedynie nazwami rodzajowymi świadczonych usług. Rzetelną weryfikację paragonu zapewni jedynie odzwierciedlenie zaistniałego stanu faktycznego wykonanej usługi – zabiegu wraz z wyszczególnieniem użytych preparatów, a co za tym idzie uwzględnienie przypisanych im stawek VAT (odpowiednio 23% i 8%).

Wobec powyższego, czy na paragonie można dokonywać rozdzielenia usługi od produktu wyodrębniając go i stosując przypisane im odpowiednio stawki podatku VAT? Czy też wykonywany w gabinecie zabieg powinien być traktowany jako kompleksowo świadczona usługa i ujęty na paragonie pod jedną nazwą i jedną stawką VAT 23%?

(…)

W uzupełnieniu z dnia 26 stycznia 2023 r. Wnioskodawca wskazał:

„(…) Podstawą wniosku jest określenie stawki podatku VAT na usługę z zakresu kosmetologii.

Przedmiot stanowi zabieg peelingu chemicznego wykonywany w gabinecie medycyny estetycznej, którego zadaniem jest wyrównanie kolorytu skóry, silne nawilżenie, odmłodzenie skóry twarzy oraz zwiększenie produkcji elastyny i kolagenu. W zabiegu tym wykorzystywane są specjalne mieszanki kwasów. Poprzez usunięcie warstwy rogowej naskórka pobudzane są do regeneracji i przebudowy głębsze warstwy skóry prowadzące do poprawienia jej jakości i kondycji.

Przed przystąpieniem do wykonania peelingu dokonywana jest dokładna diagnostyka skóry.

Ocenie podlega typ skóry i problem, jaki jej towarzyszy.

Kolejnym etapem jest indywidualne dobranie składników peelingu chemicznego.

Po dokładnym oczyszczeniu skóry nakładana jest, przy użyciu pędzelka lub wacika, właściwie ustalona dla typu skóry mieszanka chemiczna. Aplikacja ma postać żelu, płynu lub maski.

Po kilku minutach roztwór chemiczny jest zmywany ze skóry. Zabieg kończy się zabezpieczeniem skóry łagodzącym kremem. Jeśli wykonywany peeling chemiczny jest głęboki – wówczas, po dokładnym oczyszczeniu skóry, stosuje się miejscowe znieczulenie, a następnie aplikowana jest maść, która ma za zadanie zmniejszyć ból i wygładzić skórę. W zabiegu używane są preparaty zakupione po stawce VAT 8%.

Metodyka pozostałych, wykonywanych w gabinecie zabiegów, jest analogiczna. Ustandaryzowane, specjalnie opracowane procedury stosowane są z użyciem przedmiotowych preparatów.

Diagnostyka – ocena – dobór specjalistycznych preparatów – przygotowanie skóry do zabiegu – działanie – zabezpieczenie skóry to podstawowe, powtarzalne etapy każdego zabiegu. (…)”.

(`(...)`)

Uzasadnienie sposobu zidentyfikowania świadczenia na potrzeby podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle przepisu art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W złożonym w dniu 3 lutego 2023 r. uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca w części D.1. „Przedmiot wniosku” zaznaczył kwadrat nr 3 – „towar/y i/lub usługa/i”, natomiast w poz. 53 – „Liczba towarów lub usług, których dotyczy wniosek” Wnioskodawca wskazał liczbę 1, z kolei w poz. 54 „Klasyfikacja, według której mają zostać zaklasyfikowane towar lub usługa” Wnioskodawca zaznaczył kwadrat nr 3 – „Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług” (PKWiU)”.

Jak stanowi art. 42b ust. 5 ustawy, przedmiotem wniosku o wydanie WIS mogą być:

1. towar albo usługa, albo

2. towary lub usługi, które w ocenie wnioskodawcy razem składają się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu.

Biorąc pod uwagę zakres żądania Wnioskodawcy, należy w pierwszej kolejności ustalić charakter świadczenia realizowanego przez Wnioskodawcę, czy w przypadku realizacji usługi peelingu chemicznego przy użyciu zakupionych preparatów, w okolicznościach wskazanych we wniosku, mamy do czynienia z usługą, czy też ze świadczeniem kompleksowym.

W kwestii związanej z oceną charakteru świadczenia realizowanego przez Wnioskodawcę, należy podkreślić, że co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych.

Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej.

Natomiast aby móc wskazać, że dana usługa jest usługą złożoną (kompleksową), powinna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Stanowisko takie przedstawił również TSUE w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., nr C-349/96 Card Protection Plan Ltd (CPP), ECLI:EU:C:1999:93, stwierdzając, że: „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

W wyroku tym Trybunał zauważył również, że dla ustalenia, czy mamy do czynienia z jednolitą usługą, czy też z różnymi usługami, fakt ustalenia jednej ceny za świadczenie (świadczenia) nie ma znaczenia decydującego, może jedynie sugerować, że w rzeczywistości mamy do czynienia z jednolitą usługą. Jednakże, jeżeli okoliczności wskazują na to, że nabywca miał zamiar nabyć nie tyle jednolitą, kompleksową usługę, ile dwie różne usługi, wówczas cenę należy stosownie, proporcjonalnie rozdzielić i każdej usłudze przypisać stosowną dla niej część.

Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem wniosku, wskazać również należy, że:

- w wyroku TSUE z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 BV i OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financien, ECLI:EU:C:2005:649, Trybunał wskazał, że po pierwsze z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania podatku VAT. W ocenie Trybunału, aby określić, czy mamy do czynienia z jednym świadczeniem, należy przede wszystkim poszukać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem ustalenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (pkt 20 wyroku). Podobnie jest w przypadku, jeśli dwa (lub więcej) świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (punkt 22 wyroku),

- w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse LLP ECLI:EU:C:2012:597, Trybunał wskazał, że aby móc uznać, że ogół świadczeń zapewnianych przez wynajmującego najemcy stanowi jedno świadczenie, należy zbadać czy wykonywane świadczenia stanowią jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, czy też obejmują one świadczenie główne, względem którego pozostałe świadczenia mają charakter dodatkowy (pkt 22 wyroku).

Istotnym kryterium wpływającym na ocenę tego czy w konkretnej sytuacji występuje świadczenie złożone, jest kryterium odrębności. Kryterium to opiera się na weryfikacji, czy poszczególne świadczenia mogą występować w obrocie gospodarczym niezależnie i czy mogą być wykonane przez dowolny inny podmiot. W przypadku odpowiedzi twierdzącej, nie następuje świadczenie złożone, lecz kilka odrębnych świadczeń, które powinny być dla celów opodatkowania VAT traktowane niezależnie od siebie. Takie stanowisko wywieść można z orzeczenia TSUE z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie RLRE Tellmer Property sro, C-527/07, ECLI:EU:C:2009:365, w którym istotnie TSUE stanął na stanowisku, że w przypadku usług najmu oraz usług sprzątania części wspólnych budynków następują dwa odrębne świadczenia dla celów VAT. Swoje stanowisko Trybunał oparł na tym, że usługi sprzątania części wspólnych budynku mogą być świadczone na różnych zasadach, to znaczy na przykład przez osoby trzecie wystawiające faktury obejmujące koszt tych usług bezpośrednio lokatorom lub przez wynajmującego zatrudniającego w tym celu własnych pracowników lub posługującego się przedsiębiorstwem zajmującym się sprzątaniem.

Podsumowując zatem powyższe, świadczenie złożone ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej), niezależnie opodatkowane świadczenia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca realizuje świadczenie polegające na wykonaniu peelingu chemicznego z użyciem zakupionych preparatów, stanowiących składniki peelingu.

Odnosząc się do powyższego wyjaśnić należy, że w sytuacji, gdy w ramach jednego świadczenia elementy składające się na to świadczenie mogą być wykonywane odrębnie właściwa jest analiza pod kątem kompleksowości świadczenia. Natomiast, gdy czynności mogą być wykonywane wyłącznie razem i są etapami jednej usługi, nie będą podlegały analizie w zakresie kompleksowości.

W analizowanej sprawie klient Wnioskodawcy otrzymuje jedno świadczenie składające się z dwóch nierozerwalnie związanych ze sobą elementów, dostępnych w ramach dokonanego zakupu. Nabywając opisaną usługę klient otrzymuje świadczenie polegające na wykonaniu czynności peelingu chemicznego z wykorzystaniem preparatów przeznaczonych do takiej usługi. Na opisane świadczenie składa się więc usługa peelingu oraz preparaty, które umożliwiają jej realizację. Usługa zawiera w sobie nierozerwalne elementy składowe, gdyż w jej wykonanie wlicza się koszt użytych preparatów. Z powyższego wynika zatem, że bez przeznaczonych do peelingu chemicznego preparatów nie jest możliwe prawidłowe wykonanie przedmiotowej usługi. Wskazane zatem przez Wnioskodawcę czynności oraz przeznaczone do określonej usługi specjalistyczne preparaty nie mogą być przedmiotem niezależnej sprzedaży, a to oznacza, że wykonywane czynności razem stanowią jedną usługę (nie stanowią świadczenia kompleksowego).

W efekcie usługę wykonania peelingu chemicznego z użyciem specjalistycznych preparatów, należy, w kontekście art. 42b ust. 5 ustawy, traktować jako jedną usługę (o której mowa w pkt 1 tego artykułu).

Uzasadnienie klasyfikacji usługi

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie świadczonych usług należy stosować Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676, z późn. zm.).

Podstawowe cele, konstrukcję i sposób posługiwania się Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług oraz jej interpretację wskazują zasady metodyczne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) zawarte w ww. rozporządzeniu.

Zasady metodyczne stanowią integralną część klasyfikacji. Zawarte w nich postanowienia obowiązują przy jej interpretacji i stosowaniu (pkt 1.3).

Zgodnie z pkt 1.2 zasad metodycznych, Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) składa się z:

- niniejszych zasad metodycznych,

- uwag do poszczególnych sekcji,

- schematu klasyfikacji.

Natomiast schemat klasyfikacji – jak wskazano w pkt 1.4 zasad metodycznych – stanowi wykaz grupowań i obejmuje:

- symbole grupowań,

- nazwy grupowań.

Stosownie do pkt 5.3.2 zasad metodycznych, każdą usługę należy zaliczać do odpowiedniego grupowania zgodnie z jej charakterem, niezależnie od symbolu PKD (Polska Klasyfikacja Działalności), pod którym został zaklasyfikowany w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej REGON podmiot gospodarczy wykonujący usługę.

W pkt 7.6 zasad metodycznych zawarto ogólne reguły klasyfikowania usług. I tak, na podstawie pkt 7.6.2, gdy przeprowadzona analiza opisu wykonywanych czynności wskazuje na możliwość zaliczenia usługi do dwóch lub kilku grupowań, należy przyjąć następujące reguły klasyfikowania, z tym jednak, że porównywać można jedynie grupowania tego samego poziomu hierarchicznego:

- grupowanie, które zawiera bardziej dokładny opis czynności, powinno być uprzywilejowane (wybrane) w stosunku do grupowania zawierającego opis ogólny,

- usługa złożona, składająca się z kombinacji różnych czynności, której nie można zaklasyfikować zgodnie ze wskazanym sposobem, powinna być zaklasyfikowana jak usługa, która nadaje całości zasadniczy charakter,

- usługę, której nie można zaklasyfikować zgodnie z (tiret 1, 2) należy zaklasyfikować w grupowaniu odpowiednim dla usługi o najbardziej zbliżonym charakterze.

Zgodnie z wyjaśnieniami do PKWiU 2015, Sekcja S „POZOSTAŁE USŁUGI” obejmuje:

- usługi świadczone przez organizacje członkowskie,

- usługi naprawy i konserwacji komputerów i sprzętu komunikacyjnego,

- usługi naprawy i konserwacji artykułów użytku osobistego i domowego,

- usługi prania i czyszczenia wyrobów włókienniczych i futrzarskich,

- usługi fryzjerskie i pozostałe usługi kosmetyczne,

- usługi pogrzebowe i pokrewne,

- usługi związane z poprawą kondycji fizycznej,

- pozostałe usługi indywidualne, gdzie indziej niesklasyfikowane

Sekcja ta nie obejmuje:

- usług naprawy broni sportowej i rekreacyjnej, sklasyfikowanych w 33.11.14.0,

- usług naprawy i konserwacji fotokopiarek, kalkulatorów, sklasyfikowanych w 33.12.16.0,

- usług naprawy ręcznych narzędzi mechanicznych, sklasyfikowanych w 33.12.17.0,

- usług naprawy i konserwacji profesjonalnych przyrządów i aparatów do pomiaru czasu, sklasyfikowanych w 33.13.11.0,

- usług parkingowych, sklasyfikowanych w 52.21.24.0,

- usług edukacyjnych świadczonych przez organizacje członkowskie, sklasyfikowanych w dziale 85,

- usług w zakresie opieki zdrowotnej, sklasyfikowanych w dziale 86,

- usług renowacji prac artystycznych, sklasyfikowanych w 90.03.11.0.

W sekcji S zawarty jest m.in. dział 96 „POZOSTAŁE USŁUGI ŚWIADCZONE DLA LUDNOŚCI”. Dział ten obejmuje:

- pranie i czyszczenie chemiczne wyrobów tekstylnych i futrzarskich,

- fryzjerstwo i pozostałe zabiegi kosmetyczne,

- pogrzeby i działalność pokrewną,

- pozostałą indywidualną działalność usługową, gdzie indziej niesklasyfikowaną.

Dział ten nie obejmuje:

- peruk, sklasyfikowanych w 32.99.30.0,

- wypożyczania odzieży innej niż odzież robocza, nawet, jeśli czyszczenie tych rzeczy jest integralną częścią tej działalności, sklasyfikowanego w 77.29.15.0,

- utrzymania terenów zieleni na cmentarzach, sklasyfikowanego w 81.30.12.0,

- usług świadczonych przez organizacje religijne w zakresie uroczystości pogrzebowych, sklasyfikowanych w 94.91.10.0,

- naprawy i przeróbek odzieży itp., sklasyfikowanych w 95.29.11.0.

W dziale tym mieści się klasa PKWiU 96.02 „Usługi fryzjerskie i pozostałe usługi kosmetyczne”.

Pod pozycją PKWiU 96.02.11.0 sklasyfikowane zostały „Usługi fryzjerskie damskie”. Zgodnie z wyjaśnieniami do PKWiU 2015 pozycja ta obejmuje – mycie, obcinanie, układanie włosów i podobne usługi fryzjerskie świadczone dla kobiet i dziewcząt.

Z kolei „Usługi fryzjerskie męskie” mieszczą się pod pozycją PKWiU 96.02.12.0 i obejmują:

- mycie, obcinanie, układanie włosów i podobne usługi fryzjerskie świadczone dla mężczyzn i chłopców,

- usługi golenia i przycinania brody.

„Usługi kosmetyczne, manicure i pedicure” sklasyfikowane zostały pod pozycją PKWiU 96.02.13.0, i jak wynika z wyjaśnień do PKWiU 2015 – grupowanie to obejmuje:

- usługi pielęgnacyjne i upiększające dotyczące urody i twarzy, włączając usługi kosmetyczne,

- usługi wykonywania manicure i pedicure,

- usługi związane z poradnictwem dotyczącym pielęgnacji urody i wykonywania makijażu.

Natomiast pod pozycją PKWiU 96.02.14.0 mieszczą się „Usługi fryzjerskie, usługi kosmetyczne, manicure i pedicure, świadczone w domu”.

Uwzględniając powyższe, usługa będąca przedmiotem analizy spełnia kryteria i posiada właściwości dla usług objętych klasą PKWiU 96.02 „Usługi fryzjerskie i pozostałe usługi kosmetyczne”.

Klasyfikacja została dokonana zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015), zwłaszcza z uwzględnieniem pkt 5.3.2 tych zasad.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1 i art. 138i ust. 4.

W myśl art. 146ea ustawy, w roku 2023:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%;

2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3, wynosi 8%;

3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;

4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

Natomiast stosownie do art. 146ef ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do końca roku, w którym suma wydatków wymienionych w art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz.U. poz. 655, 974 i 1725) określonych na ten rok w ustawie budżetowej, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 lipca tego roku, oraz planie finansowym Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych przedłożonym zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny albo projekcie tego planu przedstawionym do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej zgodnie z art. 42 ust. 2 i 3 tej ustawy, jeżeli plan ten nie został przedłożony zgodnie z art. 42 ust. 4 tej ustawy, po wyłączeniu planowanych przepływów finansowych w ramach tej sumy wydatków, jest wyższa niż 3% wartości produktu krajowego brutto określonego zgodnie z art. 40 ust. 2 tej ustawy:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%;

2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;

3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;

4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

W załączniku nr 3 do ustawy zawarty został wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%. Wskazano w nim m.in. następujące pozycje:

- nr 59 – PKWiU 96.02.11.0 „Usługi fryzjerskie damskie”,

- nr 60 – PKWiU 96.02.12.0 „Usługi fryzjerskie męskie”,

- nr 61 – PKWiU ex 96.02.14.0 „Usługi fryzjerskie świadczone w domu”.

Jednocześnie zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy, przez oznaczenie ex rozumie się zakres towarów i usług węższy niż określony odpowiednio w danym dziale, pozycji, podpozycji lub kodzie Nomenklatury scalonej (CN) lub danym grupowaniu klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Zatem umieszczenie ww. oznaczenia przy konkretnym dziale, pozycji, podpozycji lub kodzie Nomenklatury scalonej (CN) ma na celu zawężenie stosowania obniżonej stawki podatku tylko do towarów należących do wymienionego działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN), spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „Nazwa towaru (grupy towarów)”.

Opisana we wniosku usługa mieści się w klasie PKWiU 96.02 „Usługi fryzjerskie i pozostałe usługi kosmetyczne”. Usługa ta nie została wymieniona jako usługa, dla której ustawodawca w ustawie oraz w aktach wykonawczych wydanych na jej podstawie przewidział obniżoną stawkę podatku. Zatem, właściwą stawką dla opodatkowania przedmiotowej usługi jest stawka podatku od towarów i usług w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy w zw. z art. 146ea pkt 1 ustawy oraz art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy.

Ponadto wskazać należy, że w decyzji WIS Dyrektor KIS nie odpowiada co do zasady na pytania zadane przez Wnioskodawcę, sam druk wniosku WIS-W nie przewiduje rubryki na pytania do opisanego zdarzenia, jak ma to miejsce np. w postępowaniu o wydanie interpretacji indywidualnej. Samo złożenie wniosku WIS stanowi pewną formę zapytania podatnika ale tylko o klasyfikację i stawkę VAT świadczenia wskazanego jako przedmiot tego wniosku (tj. danego towaru, usługi lub świadczenia kompleksowego). W ramach postępowania o wydanie WIS Dyrektor KIS nie wydaje rozstrzygnięć w innych kwestiach dotyczących podatku od towarów i usług.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300

Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do usług tożsamych pod każdym względem z usługą będącą przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do usługi będącej jej przedmiotem, która została wykonana po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 2 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- usługa, będąca przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do usługi, będącej przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji, stosownie do art. 220 § 1 w zw. z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej, służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP, lub za pośrednictwem systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie: https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/ będąc użytkownikiem/wyznaczając użytkownika konta w e-Urzędzie Skarbowym.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP oraz e-Urząd Skarbowy.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).