0112-KDSL2-1.440.209.2022.4.BK

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r., poz. 2651, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 18 października 2022 r. (data wpływu 20 października 2022 r.), uzupełnionego pismami z dnia – brak daty sporządzenia pisma (data wpływu 2 stycznia 2023 r.) oraz z dnia 23 stycznia 2023 r. (data wpływu 26 stycznia 2023 r.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa (świadczenie kompleksowe) – organizacja imprezy okolicznościowej pod nazwą (…)

Opis usługi: Impreza pod nazwą (…) adresowana jest dla seniorów i odbywa się w (…). Impreza jest odpłatna, jednak jej wysokość jest symboliczna, nie pokrywa kosztów organizacji wydarzenia. Seniorzy biorą udział w imprezie, aby przyjemnie spędzić czas ze swoimi rówieśnikami, pobyć ze sobą, zapobiegając w ten sposób społecznemu wykluczeniu czy samotności. Nabywca zainteresowany jest nabyciem złożonego świadczenia, na które składają się występy artystyczne i poczęstunek (kawa, herbata, ciastko, przekąski, zimne napoje). W/w elementy są niezbędne przy organizacji tego typu imprezy, bowiem są uatrakcyjnieniem i umileniem wydarzenia. (…) jest wydarzeniem kulturalnym.

Rozstrzygnięcie: Usługi kulturalne i rozrywkowe – wyłącznie w zakresie wstępu na widowiska artystyczne

Stawka podatku od towarów i usług: 8%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 2 ustawy w zw. z art. 146ea pkt 2 ustawy oraz art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy w zw. z poz. 64 załącznika nr 3 do ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2022 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. usługi według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)) na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług. Wniosek został uzupełniony pismami w dniu 2 stycznia 2023 r. i 26 stycznia 2023 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz stosowne dokumenty.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis usługi.

Imprezy okolicznościowe - spotkania kulturalno-towarzyskie, tematyczne dla dorosłych oraz seniorów.

Spotkania mające na celu integrację uczestników zajęć organizowanych przez (…), a także lokalnej społeczności.

Zabawy okolicznościowe takie jak: andrzejki, sylwester, biesiada, potańcówka, bal. Imprezy z możliwością wyżywienia lub bez, którym może towarzyszyć DJ lub zespół taneczny, z którym zawarta jest umowa cywilnoprawna.

W dniu 2 stycznia 2022 r. Wnioskodawca udzielając odpowiedzi na zadane w wezwaniu z dnia 22 grudnia 2022 r. nr 0112-KDSL2-1.440.209.2022.1.BK pytania wskazał m.in. następujące informacje:

1. Przedmiotem wniosku jest (…) organizowana dla seniorów w ramach (…).

2. (…) jest wydarzeniem kulturalnym, na którą składają się:

- występy zespołów muzycznych,

- popisy taneczne i kabaretowe,

- występy solistów,

- skecze, scenki lub występy (…),

- konkursy,

Podczas imprezy serwowane są napoje i mały poczęstunek.

3. Impreza odbywa się w (…), na podstawie umowy najmu zawartej pomiędzy (…) w imieniu której działa (…), a (…).

4. Impreza jest odpłatna, jednak jej wysokość symboliczna, nie pokrywa kosztów organizacji wydarzenia. Wysokość opłaty wnoszonych przez słuchaczy za imprezę jest ustalana przez dyrektora (…) oraz (…) i jest wprowadzana (…). Pozostała część kosztów pokrywana jest ze środków (…).

Ponadto w ramach ww. uzupełnienia Wnioskodawca wskazał, że (…), w ramach którego organizowane są powyższe zajęcia funkcjonuje w strukturach (…) jako jedna z form działalności statutowej. (…) działa w oparciu o statut (…) oraz Regulamin (…) i wypełnia zadania w zakresie upowszechniania kultury, dotyczące organizowania różnorodnych form edukacji kulturalnej. Zajęcia prowadzone są dla grupy osób- seniorów, którzy generalnie nie są aktywni zawodowo, a celem zajęć jest poszerzenie lub zdobycie umiejętności, które służą zaspokajaniu potrzeb indywidualnych. (…) nie jest jednostką objętą systemem oświaty, ani usługi będące przedmiotem wniosku. Przychody ze sprzedaży usług mają charakter symboliczny i pokrywają jedynie niewielką część kosztów prowadzonej działalności. (…) nie ma na celu systematycznego dążenia do osiągania zysków z tytułu prowadzenia swojej działalności.

Do uzupełnienia Wnioskodawca dołączył następujące dokumenty:

(…).

Z kolei w piśmie z dnia 26 stycznia 2022 r. Wnioskodawca doprecyzował opis świadczenia o następujące informacje:

1. Wniosek dot. organizacji imprezy pod nazwą (…).

2. Na świadczenie składają się :

- występy artystyczne,

- poczęstunek (kawa, herbata, ciastko, przekąski, zimne napoje).

3. W/w elementy są niezbędne przy organizacji tego typu imprezy, bowiem są uatrakcyjnieniem i umileniem wydarzenia.

4. Nabywca zainteresowany jest nabyciem złożonego świadczenia, na które składają się występy artystyczne i poczęstunek.

5. Dominującym świadczeniem są występy artystyczne, pomocniczym elementem - poczęstunek. Seniorzy biorą udział w imprezie, aby przyjemnie spędzić czas ze swoimi rówieśnikami, pobyć ze sobą, zapobiegając w ten sposób społecznemu wykluczeniu czy samotności.

6. Cele organizacji imprezy:

- uprzyjemnienie i uatrakcyjnienie spędzenia wolnego czasu seniorom.

W trybie przewidzianym w art. 200 § 1 Ordynacji podatkowej, postanowieniem z dnia 30 stycznia 2023 r. nr 0112-KDSL2-1.440.209.2022.2.BK tut. organ wyznaczył Wnioskodawcy siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w zakresie zebranego w sprawie materiału dowodowego. Postanowienie zostało skutecznie doręczone Wnioskodawcy w dniu 30 stycznia 2023 r. Wnioskodawca nie skorzystał z ww. prawa wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego.

Uzasadnienie występowania świadczenia kompleksowego (usługi)

Należy podkreślić, że co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedno świadczenie obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka czynności, świadczenie to nie powinno być sztucznie dzielone dla celów podatkowych.

Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za czynność zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako czynności pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do czynności zasadniczej.

Natomiast aby móc wskazać, że dane świadczenie jest świadczeniem złożonym (kompleksowym), powinno składać się ono z różnych czynności, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na świadczenie złożone składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Z kolei czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia, świadczenie nie powinno być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będzie jedno świadczenie kompleksowe, obejmujące kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład wykonywanego świadczenia wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia złożonego kompleksowego.

Stanowisko takie przedstawił również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd v. Commissioners of Custom and Excise, ECLI:EU:C:1999:93 stwierdzając, że: „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem wniosku, wskazać również należy, że:

- w wyroku TSUE z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v. Staatssecretaris van Financien, ECLI:EU:C:2005:649, Trybunał wskazał, że po pierwsze z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania podatku VAT (podatek od towarów i usług). W ocenie Trybunału, aby określić, czy mamy do czynienia z jednym świadczeniem, należy przede wszystkim poszukać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem ustalenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (pkt 20 wyroku). Podobnie jest w przypadku, jeśli dwa (lub więcej) świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (punkt 22 wyroku),

- w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse LLP v. Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs, ECLI:EU:C:2012:597, TSUE wskazał, że aby móc uznać, że ogół świadczeń zapewnianych przez wynajmującego najemcy stanowi jedno świadczenie, należy zbadać czy wykonywane świadczenia stanowią jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, czy też obejmują one świadczenie główne, względem którego pozostałe świadczenia mają charakter dodatkowy (pkt 22 wyroku),

- w wyroku z dnia 21 lutego 2013 r w sprawie C-18/12 Město Žamberk v. Finanční ředitelství v Hradci Králové, ECLI:EU:C:2013:95, TSUE wskazał, że „w odniesieniu do istnienia jednego złożonego świadczenia w postępowaniu głównym należy przeanalizować, czy sprzęt znajdujący się w danym parku wodnym tworzy całość w taki sposób, że wstęp do tej całości stanowi jedno świadczenie, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny. W tym względzie, jeśli – jak w niniejszej sprawie – jeden rodzaj biletu wstępu oferowanego dla parku wodnego uprawnia do wstępu do całego kompleksu, bez jakiegokolwiek rozróżnienia w zależności od rodzaju faktycznie używanych urządzeń, sposobu i czasu trwania ich używania przez okres ważności biletu wstępu, okoliczność ta stanowi istotną wskazówkę na istnienie jednego świadczenia złożonego” (pkt 32 wyroku).

Charakter danego świadczenia należy oceniać biorąc pod uwagę punkt widzenia nabywcy oraz cechy charakterystyczne tego świadczenia (vide: wyrok TSUE z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service srl, ECLI:EU:C:2008:108, pkt 51-53; z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C- 572/07 RLRE Tellmer Property sro, ECLI:EU:C:2009:365, pkt 17-19 oraz z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV, ECLI:EU:C:2009:722, pkt 36-38).

Podsumowując zatem powyższe, świadczenie kompleksowe ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy, dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej), niezależnie opodatkowane świadczenia.

W wyroku w sprawie C-3/09 Erotic Center BVBA w pkt 16 Trybunał wskazał, że pojęcie wstępu do kina należy tłumaczyć zgodnie ze zwyczajnym znaczeniem tych określeń. Następnie w pkt 17 doprecyzował, że poszczególne wydarzenia i obiekty wymienione w kategorii 7 akapit pierwszy załącznika H do szóstej dyrektywy łączy w szczególności to, że są one dostępne dla publiczności po uprzednim zapłaceniu za wstęp, co przyznaje ogółowi osób, które zapłaciły za wstęp, prawo do zbiorowego korzystania ze świadczeń kulturalnych i rozrywkowych właściwych tym wydarzeniom lub obiektom. Powyższa definicja wskazuje na dość szeroki zakres pojęcia wstępu i obejmuje wszelkiego rodzaju wstępy na imprezy kulturalne i rozrywkowe właściwe wymienionym w tym przepisie wydarzeniom i obiektom.

Natomiast słownik Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) definiuje pojęcie wstępu wskazując m.in., że jest to „możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś”. Zatem pod pojęciem „wstępu” należy rozumieć możliwość wejścia „gdzieś”, prawo uczestniczenia w „czymś”, przy czym nie ma znaczenia forma biletu, tzn. czy jest to jednorazowy bilet wstępu, czy też karnet upoważniający do kilku wejść. Dodatkowo należy zauważyć, że wejścia (wstępu) nie można kojarzyć tylko z możliwością wejścia np. do określonego miejsca (pomieszczenia). Ze wstępem w rozumieniu tych przepisów związane jest określone świadczenie (typowe dla danego obiektu). I tak np. z nabyciem biletu wstępu do teatru związana jest możliwość obejrzenia przedstawienia, w przypadku parku rozrywki – możliwość korzystania z określonych urządzeń, sali tanecznej – możliwość tańczenia, na imprezę sportową – możliwość obejrzenia rozgrywanych na danym obiekcie zawodów, „na siłownię” – możliwość wykonywania ćwiczeń siłowych przy wykorzystaniu znajdujących się na jej terenie przyrządów, do parku narodowego – możliwość oglądania obiektów przyrodniczych znajdujących się na jego terenie.

Odnosząc się do kompleksowości należy mieć na względzie przede wszystkim orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Z treści powyżej wskazanych orzeczeń wynikają następujące wnioski:

1. Za zasadę przewodnią należy przyjąć, że każde świadczenie powinno być uznane za odrębne i niezależne i tylko w pewnych okolicznościach odrębne świadczenia można uznać za jednolitą czynność.

2. W przypadku, gdy wykonywana czynność stanowi dla klienta całość, nie należy jej rozbijać na poszczególne elementy składowe, lecz traktować jako jedno świadczenie, zgodnie z elementem, który nadaje całemu świadczeniu charakter dominujący. Jeżeli więc wykonywanych jest więcej czynności, a są one ze sobą ściśle powiązane oraz stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, to dla potrzeb VAT należy potraktować je jako jedną czynność opodatkowaną.

3. W przypadku, gdy wykonana usługa stanowi jedno świadczenie w aspekcie gospodarczym, w ramach którego jeden z elementów stanowi świadczenie główne/zasadnicze a inny pomocnicze/uboczne, to usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeżeli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.

4. Odrębna kalkulacja wynagrodzenia za poszczególne czynności składające się na kompleksową usługę, nie uzasadnia podziału takiej usługi na potrzeby opodatkowania. Podobnie sposób fakturowania nie ma wpływu na reżim opodatkowania usług kompleksowych.

5. Kryterium odrębności często stosowane w kontekście świadczeń złożonych opiera się na weryfikacji, czy poszczególne świadczenia mogą występować w obrocie gospodarczym niezależnie i czy mogą być wykonane przez dowolny inny podmiot.

Ustalenie tego, czy ma miejsce jednolite świadczenie złożone, dokonuje się określając elementy charakterystyczne, a tym samym istotę danej transakcji „z punktu widzenia przeciętnego klienta”.

Z powyższego opisu zawartego we wniosku wynika, że impreza pod nazwą (…) jest wydarzeniem kulturalnym. Nabywca zainteresowany jest nabyciem złożonego świadczenia, na które składają się występy artystyczne i poczęstunek (kawa, herbata, ciastko, przekąski, zimne napoje). W/w elementy są niezbędne przy organizacji tego typu imprezy, bowiem są uatrakcyjnieniem i umileniem wydarzenia. Seniorzy biorą udział w imprezie, aby przyjemnie spędzić czas ze swoimi rówieśnikami, pobyć ze sobą, zapobiegając w ten sposób społecznemu wykluczeniu czy samotności.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że czynności opisane we wniosku, świadczone przez Wnioskodawcę, mają charakter kompleksowy. Elementem przemawiającym za kompleksowością świadczenia jest przede wszystkim to, że nabywca jest zainteresowany udziałem w imprezie pod nazwą (…) jako całości. Z punktu widzenia klienta podstawowym celem jest udział w wydarzeniu o charakterze artystyczno-kulturalnym.

Wstęp w okolicznościach opisanej sprawy jest rozumiany jako „prawo do uczestniczenia w czymś”. W tym przypadku jest to przede wszystkim prawo do uczestniczenia w wydarzeniu o charakterze artystyczno-kulturalnym organizowanym przez Wnioskodawcę. W ramach biletu wstępu będzie mieściło się również świadczenie pomocnicze, tj. poczęstunek (kawa, herbata, ciastko, przekąski, zimne napoje) składające się na organizację wydarzenia, które służy skorzystaniu w jak najlepszy sposób ze świadczenia głównego.

Zatem świadczoną przez Wnioskodawcę usługę, polegającą na organizacji imprezy okolicznościowej pod nazwą (…) o charakterze artystyczno-kulturalnym, należy uznać za usługę złożoną, dla której usługę zasadniczą będzie stanowił występ artystyczny, a poczęstunek (kawa, herbata, ciastko, przekąski, zimne napoje) będzie miał charakter pomocniczy. Świadczenie dodatkowe nie będzie stanowiło celu samego w sobie i należy je traktować jako element pewnej większej całości, stanowiącej jedno świadczenie.

Podsumowując, Wnioskodawca będzie świadczył kompleksową usługę organizacji imprezy okolicznościowej pod nazwą (…), dla której usługę zasadniczą będzie stanowił występ artystyczny o charakterze artystyczno-kulturalnym, natomiast poczęstunek będzie miał charakter pomocniczy.

Uzasadnienie klasyfikacji usługi

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz.WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2,t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Zgodnie z art. 42a ustawy – wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

1. opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;

2. klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, niezbędną do:

a) określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,

b) stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie - w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;

3. stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi.

Zatem w przypadku, gdy stawka podatku od towarów i usług nie jest uzależniona od zaklasyfikowania danego towaru lub usługi do odpowiedniej klasyfikacji (CN, PKOB lub PKWiU), ale od spełnienia definicji (opisu) zawartej w odpowiednim przepisie ustawy lub pozycji załącznika do ustawy, przedmiotem postępowania w zakresie wydania WIS jest ustalenie, czy opisany towar lub usługa spełnia wymogi wskazane przez ustawodawcę w tym opisie_._

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1 i art. 138i ust. 4.

W myśl art. 146ea ustawy, w roku 2023:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%;

2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3, wynosi 8%;

3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;

4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

Natomiast stosownie do art. 146ef ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do końca roku, w którym suma wydatków wymienionych w art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz.U. poz. 655, 974 i 1725) określonych na ten rok w ustawie budżetowej, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 lipca tego roku, oraz planie finansowym Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych przedłożonym zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny albo projekcie tego planu przedstawionym do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej zgodnie z art. 42 ust. 2 i 3 tej ustawy, jeżeli plan ten nie został przedłożony zgodnie z art. 42 ust. 4 tej ustawy, po wyłączeniu planowanych przepływów finansowych w ramach tej sumy wydatków, jest wyższa niż 3% wartości produktu krajowego brutto określonego zgodnie z art. 40 ust. 2 tej ustawy:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%;

2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;

3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;

4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

W załączniku nr 3 do ustawy zawierającym „Wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7% (obecnie 8 %)” wymienione zostały towary i usługi objęte obniżoną stawką podatku. I tak, pod poz. 64 tego załącznika wskazano: „Usługi kulturalne i rozrywkowe – wyłącznie w zakresie wstępu:

1. na widowiska artystyczne, włączając przedstawienia cyrkowe,

2. do obiektów kulturalnych”

– bez względu na symbol PKWiU.

Należy zwrócić uwagę, że ustawodawca objął obniżoną stawką podatku VAT w wysokości 8% usługi związane z kulturą i rozrywką, lecz wyłącznie w zakresie wstępu na widowiska artystyczne i do obiektów kulturalnych.

W tym miejscu wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęć „kultura”, „rozrywka” i „widowisko artystyczne”. Zatem przy dokonywaniu interpretacji ww. pojęć, posłużyć się można wykładnią literalną odwołując się do językowego znaczenia tego wyrazu. Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN S.A. (www.sjp.pwn.pl)) „kultura” oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”, a „rozrywka” oznacza „to, co służy odprężeniu, wypoczynkowi”. Natomiast „widowisko” oznacza „zdarzenie odbywające się w obecności patrzących”, a słowo „artystyczny” należy rozumieć jako „związany ze sztuką lub z artystą” albo „posiadający walory artystyczne”.

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny oraz definicje pojęcia „kultura”, „rozrywka”, „widowisko artystyczne”, do przedstawionego we wniosku zdarzenia należy stwierdzić, że opisana we wniosku usługa stanowi usługę o charakterze artystyczno-kulturalnym w zakresie wstępu na widowisko artystyczne.

Podsumowując, usługa o charakterze artystyczno-kulturalnym polegająca na organizacji imprezy okolicznościowej pod nazwą (…) – zgodnie art. 41 ust. 2 ustawy w zw. z art. 146ea pkt 2 ustawy oraz art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy w zw. z poz. 64 załącznika nr 3 do ustawy – podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 8%.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do świadczenia kompleksowego tożsamego pod każdym względem ze świadczeniem kompleksowym będącym przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do świadczenia kompleksowego będącego jej przedmiotem, które zostało wykonane po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 3 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- świadczenie kompleksowe, będące przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do świadczenia kompleksowego, będącego przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w zw. z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP lub za pośrednictwem systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie: https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/ będąc użytkownikiem/wyznaczając użytkownika konta w e-Urzędzie Skarbowym.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP oraz e-Urząd Skarbowy

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).