0114-KDIP4-3.4012.607.2022.2.DS

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 października 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 13 października 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy nieuznania Pani za podatnika w związku ze sprzedażą Nieruchomości.

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 25 listopada 2022 r. (wpływ 30 listopada 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Zakupiła Pani grunt rolny w 2010 r. o powierzchni 1,85 ha w (`(...)`), Gmina (`(...)`), województwo (`(...)`) na podstawie umowy warunkowej i umowy przeniesienia własności do swojego majątku osobistego. Zakup tego gruntu, dalsze działania związane z nim wchodziły tylko w zakres tradycyjnego gospodarowania własnym osobistym majątkiem.

Jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, nabyła Pani grunt do swojego majątku osobistego w ramach sprawowania zarządu nad prywatnym majątkiem niepowiązanym z Pani działalnością.

Zamierza Pani zbyć przedmiotową nieruchomość z powodu przejścia na emeryturę i Pani niepełnosprawności (umiarkowany stopień).

W 2022 r. zdecydowała się więc Pani zbyć ww. nieruchomość, ale na potrzeby nabywcy, który zamierza kupić tę nieruchomość do majątku prywatnego i (jako odrębne działki) jej nie sprzedawać w dającej się przewidzieć przyszłości oraz nie prowadzi działalności gospodarczej w sposób ciągły zarobkowy związany z nabywaniem i sprzedażą gruntów, ww. nieruchomość została podzielona na osiem działek, do których zostały wydane warunki zabudowy oraz drogę dojazdową. Gmina nie posiada dla tego terenu planu zagospodarowania przestrzennego. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy (`(...)`) dla tego terenu zapisano przeznaczenie - funkcja mieszkaniowa - usługowa - tereny zabudowane i tereny planowane pod zabudowę. Na podstawie wypisu i wyrysu z gruntów działki te stanowią grunty orne i lasy.

Działki te są nieuzbrojone, bez przyłączy, niezabudowane i nieogrodzone.

Działanie to nie miało charakteru czynności polegających na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Ponadto dodała Pani, że sprzedaż nastąpi w dwóch umowach warunkowych, dwóch umowach przeniesienia własności i w sześciu umowach sprzedaży, przy czym stroną nabywającą jest jak wyżej wskazano jedna osoba. Ww. nieruchomość jest jedynym Pani majątkiem.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Numery działek będących przedmiotem sprzedaży to: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8. W związku zakupem nieruchomości nie przysługiwało Pani prawo do odliczenia podatku naliczonego i nie skorzystała Pani z tego prawa ponieważ nabyła Pani tą nieruchomość do majątku osobistego od osoby prywatnej.

Podział nieruchomości został zainicjowany na prośbę kupującego, który chciał nabyć tę nieruchomość podzieloną na działki z warunkami zabudowy. Pierwotnie zakup miał nastąpić w obrębie jednej rodziny tzn. kupujący wraz z żoną i synami, przy czym ostatecznie wszystkie działki zostaną zakupione przez jednego kupujacego z żoną.

W sierpniu 2021 r. wystąpiła Pani o wydanie warunków zabudowy aby podzielić nieruchomość i sprzedać kilku osobom. Przez cały okres posiadania ziemia była uprawiana we własnym zakresie, również leżała ugorem. Nieruchomość nigdy nie była przedmiotem najmu dzierżawy i innej umowy. Nie czerpała Pani z tego tytułu żadnych pożytków jak również nie pobierała Pani dofinansowania.

W każdej umowie zostanie sprzedana jedna działka rolna z wydanymi warunkami zabudowy odrębrnym aktem notarialnym, tj. działka nr 1, 2, 3, 4, 5. Działki rolno leśne 6, 7, 8 zostaną sprzedane warunkowo z pierwszeństwem pierwokupu przez (`(...)`).

Nie zostały ustalone żadne warunki, które muszą zostać spełnione w celu zawarcia ostatecznych umów sprzedaży. Nie zostały i nie zostaną zawarte umowy przedwstępne. Nie udzieliła Pani przyszłemu nabywcy żadnych stosownych pełnomocnictw.

Pytanie

Z okoliczności sprawy wynika, że Pani wątpliwości dotyczą uznania sprzedaży nieruchomości za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Pani stanowisko w sprawie

Uważa Pani, że sprzedaż powinna zostać objęta tylko podatkiem PCC (podatek od czynności cywilnoprawnych) i ta transakcja nie będzie przedmiotem podatku VAT (podatek od towarów i usług).

W myśl art. 15 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931) uważa Pani, że Pani działalność nie miała charakteru prowadzenia działalności gospodarczej obejmującej w szczególności czynności polegających na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych, ponieważ była czynnością jednorazową.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) zwanej dalej „ustawą”,

opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy,

przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy,

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek, udziałów w działkach), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Według art. 2 pkt 22 ustawy,

sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zatem w świetle przytoczonych powyżej przepisów grunt (i udział w gruncie) spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy,

podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy,

działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”,

„podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania nieruchomości istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy, w celu dokonania sprzedaży ww. gruntów podjęła Pani aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Pani za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży przedmiotowych działek spełnia Pani przesłanki do uznania Pani za podatnika podatku od towarów i usług.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że podejmuje bądź podejmowała Pani działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta, powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że w 2022 r. zdecydowała się Pani zbyć nieruchomość stanowiącą działki o nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 będące gruntem rolnym.

Zakupiła Pani ww. grunt rolny w 2010 r. na podstawie umowy warunkowej i umowy przeniesienia własności do swojego majątku osobistego. W związku zakupem nieruchomości nie przysługiwało Pani prawo do odliczenia podatku naliczonego i nie skorzystała Pani z tego prawa ponieważ nabyła Pani tą nieruchomość do majątku osobistego od osoby prywatnej.

Gmina nie posiada dla tego terenu planu zagospodarowania przestrzennego. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy (`(...)`) dla tego terenu zapisano przeznaczenie – funkcja mieszkaniowa – usługowa - tereny zabudowane i tereny planowane pod zabudowę. Na podstawie wypisu i wyrysu z gruntów działki te stanowią grunty orne i lasy. W sierpniu 2021 r. wystąpiła Pani o wydanie warunków zabudowy aby podzielić nieruchomość i sprzedać kilku osobom. Podział nieruchomości został zainicjowany na prośbę kupującego, który chciał nabyć tę nieruchomość podzieloną na działki z warunkami zabudowy. Pierwotnie zakup miał nastąpić w obrębie jednej rodziny tzn. kupującego wraz z żoną i synami, przy czym ostatecznie wszystkie działki zostaną zakupione przez jednego kupującego z żoną.

Działki te są nieuzbrojone, bez przyłączy, niezabudowane i nieogrodzone. Przez cały okres posiadania ziemia była uprawiana we własnym zakresie, leżała również ugorem. Nieruchomość nigdy nie była przedmiotem najmu dzierżawy i innej umowy. Nie czerpała Pani z tego tytułu żadnych pożytków jak również nie pobierała Pani dofinansowania.

Planowana sprzedaż nastąpi w dwóch umowach warunkowych, dwóch umowach przeniesienia własności i w sześciu umowach sprzedaży, przy czym stroną nabywającą jest jedna osoba. W każdej umowie zostanie sprzedana jedna działka rolna z wydanymi warunkami zabudowy odrębrnym aktem notarialnym, tj. działka nr 1, 2, 3, 4, 5. Działki rolno - leśne nr 6, 7, 8 zostaną sprzedane warunkowo z pierwszeństwem pierwokupu przez (`(...)`). Nie zostały ustalone żadne warunki, które muszą zostać spełnione w celu zawarcia ostatecznych umów sprzedaży. Nie zostały i nie zostaną zawarte umowy przedwstępne. Nie udzieliła Pani przyszłemu nabywcy żadnych stosownych pełnomocnictw. Nieruchomość jest jedynym Pani majątkiem.

W związku z planowaną dostawą działek ma Pani wątpliwości, czy w ramach tej dostawy wystąpi Pani w charakterze podatnika zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Analiza przedstawionego opisu sprawy w świetle powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że w tej sytuacji nie wystąpią okoliczności, które wskazują, że sprzedaż przez Panią ww. działek, należy uznać za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, która skutkuje uznaniem Pani za podatnika podatku od towarów i usług.

Znaczenie dla sprawy ma ocena całokształtu działań jakie Pani podjęła w odniesieniu do działek przez cały okres posiadania. Przedmiotem sprzedaży będzie 8 niezabudowanych działek, które powstaną po podziale gruntu rolnego. Gmina nie posiada dla tego terenu planu zagospodarowania przestrzennego. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego dla tego terenu zapisano przeznaczenie – funkcja mieszkaniowa – usługowa - tereny zabudowane i tereny planowane pod zabudowę. W sierpniu 2021 r. wystąpiła Pani o wydanie warunków zabudowy aby podzielić nieruchomość i sprzedać kilku osobom. Podział nieruchomości został zainicjowany na prośbę kupującego który chciał nabyć tę nieruchomość podzieloną na działki z warunkami zabudowy. Działki te są nieuzbrojone, bez przyłączy, niezabudowane i nieogrodzone. Przez cały okres posiadania ziemia była uprawiana we własnym zakresie, leżała również ugorem. Nieruchomość nigdy nie była przedmiotem najmu dzierżawy i innej umowy. Nie czerpała Pani z tego tytułu żadnych pożytków ja również nie pobierała Pani dofinansowania. Nie zostały ustalone żadne warunki, które muszą zostać spełnione w celu zawarcia ostatecznych umów sprzedaży. Nie zostały i nie zostaną zawarte umowy przedwstępne. Nie udzieliła Pani przyszłemu nabywcy żadnych stosownych pełnomocnictw.

W niniejszej sprawie brak jest więc przesłanek pozwalających uznać Panią, w związku z planowaną dostawą 8 działek powstałych w wyniku podziału gruntu rolnego, za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Stwierdzić należy, że podjęte przez Panią czynności nie wykraczają poza zakres zarządu majątkiem prywatnym i nie stanowią działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Jak wynika z opisu sprawy nie dokonywała Pani czynności typowych dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami, wykonywanych przez handlowców. Brak jest przesłanek zawodowego, tj. stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności, co przesądza o tym, że zbycie przez Panią opisanych działek nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji zbycie opisanych nieruchomości nie będzie skutkować uznaniem Pani za podatnika podatku VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym sprzedaż nieruchomości stanowiącej działki o nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Pani stanowisko jest zatem prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).